Roztwór Ringera

Uzupełnianie płynów i elektrolitów w zasadowicy hipochloremicznej, stany niedoboru chlorków, odwodnienie izotoniczne i hipotoniczne, krótkotrwałe zastępcze wypełnienie łożyska naczyniowego oraz jako płyn rozcieńczający koncentratów elektrolitowych i leków nie wykazujących niezgodności.

Dawkowanie produktu zależy od wieku, mc. i stanu klinicznego pacjenta. Ogólne wytyczne dla dorosłych.

Do 40 ml dziennie na każdy kg mc. Szybkość podawania: maks. 5 ml/h na każdy kg mc., co odpowiada maksymalnie 1,7 kropli/min. na każdy kg mc.

Dzieci i osoby w podeszłym wieku. Według indywidualnych potrzeb. Jeśli roztwór jest stosowany jako rozcieńczalnik, należy przestrzegać instrukcji podawania rozcieńczanego w nim leku.

Ogólne wytyczne dotyczące podawania płynów ustrojowych i elektrolitów. Podaż płynów na poziomie 30 ml/kg mc. pokrywa tylko fizjologiczne podstawowe zapotrzebowanie na płyny. Pacjenci w okresie pooperacyjnym oraz wymagający intensywnej terapii mają zwiększone zapotrzebowanie na płyny związane z ograniczoną zdolnością nerek do zagęszczania moczu oraz zwiększonym wydalaniem metabolitów, dlatego konieczne jest zwiększenie podaży płynów do ok. 40 ml/kg mc./dobę. Dodatkowe straty (spowodowane gorączką, biegunką, przetokami, wymiotami, itp.) muszą być wyrównywane poprzez jeszcze wyższą, indywidualnie dobraną podaż płynów. W każdym przypadku aktualne i indywidualne zapotrzebowanie na płyny musi być związane z monitorowaniem diurezy, osmolarności surowicy i moczu, i określeniem substancji wydalonych. Podstawowa podaż najważniejszych kationów sodu i potasu wynosi odpowiednio około 1,5 - 3 mmol/kg mc./dobę i 0,8-1,0 mmol/kg mc./dobę. Podczas infuzji aktualne zapotrzebowanie zależy od odpowiedniego określenia równowagi elektrolitowej oraz od określonego badaniami laboratoryjnymi poziomu w surowicy.

Roztwór do rozcieńczania leków i elektrolitów.

Posiada skład elektrolitowy podobny do składu płynu zewnątrzkomórkowego.

Elektrolity podaje się w celu osiągnięcia prawidłowej osmolarności płynu zewnątrz i wewnatrzkomórkowego oraz do wyrównywania zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej i niedoborów elektrolitowych w surowicy.

1 ml roztworu zawiera 8,6 mg chlorku sodu, 0,3 mg chlorku potasu i 0,33 mg chlorku wapnia.

Podanie do roztworu jakiegokolwiek preparatu wymaga sprawdzenia ich zgodności.

Roztwór po zmieszaniu z lekami zawierającymi: szczawiany, fosforany, węglany lub dwuwęglany może powodować ich wytrącenie.

W roztworze nie rozcieńczać leków i substancji wykazujących niezgodności z rozpuszczalnikiem.

Ze względu na prawdopodobieństwo wystąpienia koagulacji nie podawać krwi jednocześnie z roztworami zawierającymi jony wapniowe (przez ten sam zestaw do wlewów).

Nie podawać pacjentom w stanie przewodnienia.

Konieczne jest monitorowanie jonogramu oraz parametrów równowagi wodno-elektrolitowej.

Ostrożnie stosować podczas jednoczesnego podawania pacjentom kortykosteroidów i kortykotropiny oraz u pacjentów z chorobami serca, a zwłaszcza przyjmujących glikozydy naparstnicy (głównie ze względu na zawartość potasu).

Roztwór może być stosowany pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności w następujących przypadkach:

• odwodnienie hipotoniczne,
• hiperkaliemia,
• hipernatremia,
• hiperchloremia,
• zastoinowa niewydolność nerek (ze względu na zmniejszone wydalanie potasu)
• oraz zaburzenia, w przypadku których zalecane jest ograniczenie spożycia sodu, takie jak:
  • niewydolność krążenia,
  • obrzęki uogólnione z retencją sodu,
  • obrzęk płuc,
  • nadciśnienie,
  • rzucawka,
  • ciężka niewydolność nerek.

Podczas podawania może wystąpić hiperchloremia lub hiperwolemia. Ze względu na drogę podania, w miejscu wkłucia może nastąpić zakażenie, zakrzepy i zapalenie żył, wynaczynienie.

W ciąży i okresie karmienia piersią podawać w przypadku zdecydowanej konieczności, natomiast stosować ostrożnie w zatruciu ciążowym.