Gemipar 500

Krótkotrwałe leczenie bólu o małym i umiarkowanym nasileniu, np.

• bóle głowy,
• zębów,
• bóle miesiączkowe,
• bóle mięśniowe,
• stawowe i kostne,
• bóle po zabiegach chirurgicznych i stomatologicznych.

Gorączka, np. w przebiegu przeziębienia lub grypy u pacjentów, którzy nie mogą przyjmować paracetamolu doustnie np. z powodu nudności lub wymiotów.

Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: doodbytniczo 1 czopek jednorazowo. W razie potrzeby, dawkę można powtarzać co 4 h, nie częściej niż 4x/dobę.

Paracetamol jest lekiem o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Jest metabolitem fenacetyny. Hamuje syntezę prostaglandyn w OUN poprzez hamowanie cyklooksygenazy kwasu arachidonowego. W wyniku tego dochodzi do zmniejszenia wrażliwości na działanie takich mediatorów jak kininy i serotonina, co zaznacza się podwyższeniem progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu jest odpowiedzialne za działanie przeciwgorączkowe paracetamolu. Paracetamol nie hamuje syntezy prostaglandyn w tkankach obwodowych. Czas działania przeciwbólowego wynosi 4-6 h, a działania przeciwgorączkowego 6-8 h.

1 czopek zawiera 500 mg paracetamolu.

Paracetamol nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny, wydłużając czas krwawienia i zwiększając ryzyko krwotoków.

Stosowanie paracetamolu jednocześnie z zydowudyną (AZT) może nasilać toksyczne działanie zydowudyny na szpik kostny.

Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, np.

• ryfampicyny,
• leków przeciwpadaczkowych,
• barbituranów

zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby, nawet w przypadku stosowania zalecanych dawek paracetamolu.

Paracetamol wydłuża T_0,5 chloramfenikolu i w przypadku wielokrotnego stosowania nasila jego toksyczność.

Jednoczesne podawanie paracetamolu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych, zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek.

Stosowanie paracetamolu z inhibitorami MAO może wywołać stany pobudzenia i wysoką gorączkę.

Metoklopramid przyspiesza, a leki cholinolityczne opóźniają wchłanianie paracetamolu z przewodu pokarmowego.

Spożywanie alkoholu podczas leczenia paracetamolem może prowadzić do niewydolności wątroby, spowodowanej martwicą komórek wątrobowych.

Stosowanie paracetamolu może być przyczyną fałszywych wyników niektórych badań laboratoryjnych (np. oznaczania stężenia glukozy).

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu,
• ciężka niewydolność nerek,
• wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej i reduktazy methemoglobinowej,
• ciężka niewydolność wątroby,
• choroba alkoholowa,
• I trymestr ciąży.

Preparat zawiera paracetamol.

• Aby uniknąć przedawkowania należy sprawdzić czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu.
• Nie należy stosować dawek większych niż zalecane.
• Należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku.
• Stosować ostrożnie u osób z niewydolnością wątroby lub nerek.
• Podczas stosowania paracetamolu nie należy spożywać alkoholu ze względu na ryzyko ciężkiego uszkodzenia wątroby.
• Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u osób głodzonych i regularnie pijących alkohol.

Paracetamol nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Reakcje nadwrażliwości: (rzadko) zaczerwienienie skóry, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, duszność; napady astmy oskrzelowej, obniżenie ciśnienia tętniczego aż do objawów wstrząsu.

Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności, wymioty.

Zaburzenia wątroby: (rzadko) objawy uszkodzenia wątroby.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych,ostra niewydolność nerek.

Zaburzenia krwi: (bardzo rzadko) agranulocytoza, trombocytopenia, methemoglobinemia.

Paracetamolu nie należy stosować w pierwszych 3 m-cach ciąży.

Paracetamol przenika przez łożysko i do mleka kobiet karmiących piersią.

Może być stosowany w II i w III trymestrze ciąży i w okresie karmienia piersią w przypadku zdecydowanej konieczności.

Ze względu na postać farmaceutyczną, przedawkowanie preparatu jest mało prawdopodobne, jednak nie można wykluczyć takiej ewentualności w przypadku jednoczesnego przyjęcia paracetamolu doustnie. Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie preparatu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie jak,

• nudności,
• wymioty,
• nadmierne pocenie,
• senność i ogólne osłabienie.

Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką. W każdym przypadku przyjęcia doustnie jednorazowo paracetamol u w dawce 5 g lub większej należy sprowokować wymioty, jeśli od zażycia nie upłynęła więcej niż 1 h. Należy podać doustnie 60-100 g węgla aktywowanego, najlepiej rozmieszanego z wodą. Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu w krwi. Wartość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia paracetamolu jest wartością wskazówkową, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne. Jeżeli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna, przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać 2,5 g metiomny i kontynuować leczenie acetylocysteiną ltib(i) metioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także skuteczne po 24 h. Leczenie zatrucia paracetamoiem powinno odbywa się w szpitalu, w warunkach oddziaiu intensywnej terapii.