Champix®

Lek stosowany w odzwyczajaniu się od palenia tytoniu u dorosłych.

Pacjent powinien wyznaczyć sobie termin zaprzestania palenia tytoniu.

Stosowanie leku powinno rozpocząć się 1-2 tyg. przed tym terminem.

• Przez pierwsze 3 dni: 1 tabl. 0,5 mg/dobę;
• 4-7 dzień: 1 tabl. 0,5 mg 2x/dobę;
• od 8 dnia do zakończenia terapii: 1 tabl. 1 mg 2x/dobę.

U pacjentów, którzy nie tolerują działań niepożądanych preparatu, można czasowo lub na stałe zmniejszyć dawkę leku do 0,5 mg 2x/dobę.

Pacjenci powinni przyjmować lek przez 12 tyg.

W przypadku pacjentów, którym udało się zaprzestać palenia tytoniu w ciągu 12 tyg., można rozważyć zastosowanie dodatkowego 12-tyg. okresu leczenia w dawce 1 mg 2x/dobę.

Brak danych dotyczących skuteczności dodatkowego 12-tyg. okresu leczenia u pacjentów, którym nie uda się zaprzestać palenia tytoniu w ciągu wstępnego leczenia, lub którzy po jego zakończeniu powracają do nałogu.

W leczeniu wspomagającym zaprzestanie palenia tytoniu, ryzyko powrotu do nałogu jest zwiększone w okresie bezpośrednio po zakończeniu leczenia.

U pacjentów z dużym ryzykiem powrotu do nałogu można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki.

Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania. Ze względu na większe prawdopodobieństwo występowania zaburzeń czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku, lekarz przepisując tym osobom produkt leczniczy powinien wziąć pod uwagę wydolność ich nerek.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z lekkimi (Cl_Cr >50 ml/min. i ≤80 ml/min.) lub umiarkowanymi (Cl_Cr ≥30 ml/min. i ≤50 ml/min.) zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, które nie są tolerowane przez pacjentów, dawkowanie można zmniejszyć do 1 mg/dobę. W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr <30 ml/min.) zalecana dawka wynosi 1 mg/dobę. Podawanie leku należy rozpocząć od dawki 0,5 mg/dobę przez pierwsze 3 dni, a następnie dawkę należy zwiększyć do 1 mg/dobę. Leku nie należy stosować u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne w tej grupie pacjentów.

Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania. Ze względu na większe prawdopodobieństwo występowania zaburzeń czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku, lekarz zapisując tym osobom lek powinien brać pod uwagę wydolność ich nerek. Dzieci i młodzież. Ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zaleca się jego stosowania w tej grupie pacjentów.

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Można przyjmować niezależnie od posiłków.

Wareniklina z wysokim powinowactwem i selektywnie wiąże się z neuronalnymi nikotynowymi receptorami cholinergicznymi α4β2, na które działa jako częściowy agonista (związek wykazujący zarówno działanie agonistyczne, przy niższej od nikotyny skuteczności wewnętrznej, jak i antagonistyczne w obecności nikotyny). W badaniach elektrofizjologicznych in vitro i neurochemicznych in vivo wykazano, że wareniklina wiąże się z neuronalnymi nikotynowymi receptorami cholinergicznymi α4β2 pobudzając aktywność pośredniczoną receptorowo, z tym że na znacznie niższym poziomie niż nikotyna. Nikotyna współzawodniczy o to samo miejsce wiążące α4β2 nAChR, w stosunku do którego wareniklina wykazuje większe powinowactwo. Z tego powodu wareniklina może skutecznie blokować zdolność nikotyny do pełnej aktywacji receptorów α4β2 i mezolimbicznego układu dopaminergicznego, który to układ stanowi mechanizm neuronalny odpowiedzialny za zjawisko wzmocnienia i nagrody pojawiające się wskutek palenia tytoniu. Wareniklina wykazuje wysoką selektywność i silniej wiąże się z podtypem α4β2 receptora nikotynowego (Ki=0,15 nM) niż z innymi powszechnie występującymi receptorami nikotynowymi (α3β4 Ki=84 nM, α7 Ki=620 nM, α1βγδ Ki=3,400 nM) czy receptorami innymi niż nikotynowe i z transporterami (Ki>1μM, z wyjątkiem receptora HT3: Ki=350 nM). Skuteczność leku we wspomaganiu zaprzestania palenia wynika z częściowego działania agonistycznego warenikliny na receptor nikotynowy α4β2 - jej związanie z tym receptorem wywołuje efekt wystarczający do osłabienia objawów głodu nikotynowego i objawów abstynencyjnych (działanie agonistyczne). Efektowi temu towarzyszy zmniejszenie "efektu nagrody" i "efektu wzmocnienia" powodowanych przez palenie, do której to blokady dochodzi wskutek zahamowania wiązania nikotyny przez receptory α4β2 (działanie antagonistyczne).

1 tabl. powl. zawiera 0,5 mg lub 1 mg warenikliny.

Na podstawie charakterystyki warenikliny oraz dotychczasowego doświadczenia klinicznego można stwierdzić, że nie wchodzi ona w żadne istotne z klinicznego punktu widzenia interakcje z innymi lekami. W przypadku jednoczesnego stosowania leku z wymienionymi niżej lekami nie zaleca się modyfikowania dawkowania żadnego z nich. Badania in vitro wskazują na niskie prawdopodobieństwo wpływu warenikliny na farmakokinetykę związków chemicznych metabolizowanych głównie przez enzymy wchodzące w skład układu cytochromu P450. Ponadto, ze względu na to, że mniej niż 10% warenikliny usuwane jest z organizmu w wyniku jej metabolizmu, jest mało prawdopodobne, aby substancje czynne wpływające na układ cytochromu P-450 mogły wpływać na farmakokinetykę warenikliny. Z tego też względu nie jest wymagane modyfikowanie dawkowania. Badania in vitro wskazują na to, iż wareniklina w stężeniach leczniczych nie hamuje u ludzi transportu nerkowego białek. Z tego też względu jest mało prawdopodobne, aby lek ten w jakikolwiek sposób wpływał na substancje czynne, które usuwane są z organizmu na drodze wydzielania nerkowego (np. metformina). Wareniklina nie wpływała na farmakokinetykę metforminy. Metformina nie wpływała na farmakokinetykę warenikliny. Jednoczesne stosowanie cymetydyny i warenikliny zwiększało o 29% układową ekspozycję na wareniklinę z powodu zmniejszenia klirensu nerkowego warenikliny. W przypadku jednoczesnego stosowania warenikliny i cymetydyny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek bądź lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie zaleca się modyfikowania dawkowania. Natomiast u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy unikać jednoczesnego stosowania cymetydyny i warenikliny. Wareniklina nie wpływała na farmakokinetykę digoksyny w stanie stacjonarnym. Wareniklina nie wpływała na farmakokinetykę warfaryny. Wareniklina nie wpływała na czas protrombinowy (INR). Zaprzestanie palenia tytoniu może powodować zmiany w zakresie farmakokinetyki warfaryny. Stosowanie z innymi lekami wspomagającymi zaprzestanie palenia tytoniu. Bupropion: wareniklina nie wpływa farmakokinetykę bupropionu w stanie stacjonarnym. Nikotynowa terapia zastępcza (NTZ): kiedy u palaczy tytoniu przez 12 dni stosowano jednocześnie wareniklinę i NTZ w postaci systemu transdermalnego stwierdzano statystycznie znamienne zmniejszenie średniej wartości skurczowego ciśnienia tętniczego (średnio o 2,6 mm Hg) mierzonego w ostatnim dniu badania. W badaniu tym częstość występowania nudności, bólów głowy, wymiotów, zawrotów głowy, niestrawności i zmęczenia była większa w przypadku jednoczesnego stosowania warenikliny i NTZ aniżeli w przypadku stosowania samej NTZ. Alkohol: dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące wszelkich potencjalnych interakcji między alkoholem i warenikliną. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku w skojarzeniu z innymi lekami wspomagającymi zaprzestanie palenia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Skutki zaprzestania palenia tytoniu: zmiany fizjologiczne dokonujące się wskutek zaprzestania palenia tytoniu osiągniętego wskutek stosowania leku lub bez jego stosowania mogą zmieniać farmakokinetykę lub farmakodynamikę niektórych produktów leczniczych, w konsekwencji czego konieczne może być zmodyfikowanie ich dawkowania (dotyczy to przykładowo teofiliny, warfaryny i insuliny).

Ponieważ palenie tytoniu powoduje indukcję CYP1A2, zaprzestanie palenia może prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu substratów tego izoenzymu.

Wykazano związek pomiędzy rzucaniem palenia tytoniu wskutek stosowania leków lub bez ich stosowania a nasileniem się współwystępujących schorzeń psychicznych (np. depresji). W związku z tym szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów ze schorzeniami psychicznymi w wywiadzie, a pacjentów tych odpowiednio poinformować.

Nie ma doświadczenia klinicznego w stosowaniu preparatu u pacjentów z padaczką. Odstawienie preparatu po zakończeniu leczenia czasami wiązało się z nasileniem drażliwości, naglącą potrzebą palenia tytoniu, stanami depresyjnymi i/lub bezsennością.

Objawy te dotyczyły do 3% leczonych pacjentów.

Lekarz przepisujący preparat powinien poinformować odpowiednio pacjenta i omówić lub rozważyć potrzebę stopniowego zmniejszenia dawki.

Pacjentom odradza się prowadzenie pojazdów mechanicznych, obsługiwanie skomplikowanych maszyn i wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności dopóki nie ustali się, czy ten produkt leczniczy wpływa na zdolność ich wykonywania.

Zakażenia i infestacje. Niezbyt częste:

• zapalenie oskrzeli
• zapalenie błony śluzowej nosa i gardła
• zapalenie zatok przynosowych
• zakażenia grzybicze
• zakażenia wirusowe.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania. Częste: wzmożone łaknienie, niezbyt częste: jadłowstręt, zmniejszone łaknienie, wzmożone pragnienie.

Zaburzenia psychiczne. Bardzo częste: niezwykłe marzenia senne, bezsenność; niezbyt częste: reakcje paniczne, spowolnienie procesów myślowych, zaburzenia myślenia, zmiany nastroju.

Zaburzenia układu nerwowego. Bardzo częste: ból głowy; częste: senność, zawroty głowy, zaburzenia smaku; niezbyt częste: drżenie, zaburzenia koordynacji, dyzartria, wzmożone napięcie mięśniowe, niepokój psychoruchowy, dysforia, niedoczulica, osłabione czucie smaku, ospałość, wzmożenie libido, osłabienie libido.

Zaburzenia serca. Niezbyt częste:

• migotanie przedsionków
• kołatanie serca.

Zaburzenia oka. Niezbyt częste:

• mroczki
• przebarwienie twardówek
• ból oka
• rozszerzenie źrenic
• światłowstręt
• krótkowzroczność
• nadmierne łzawienie.

Zaburzenia ucha i błędnika. Niezbyt częste: szum w uszach.

Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia. Niezbyt częste:

• duszność
• kaszel
• chrypka
• ból gardła i krtani
• podrażnienie gardła
• przekrwienie i obrzęk błony śluzowej układu oddechowego i zatok przynosowych
• spływanie wydzieliny z nosa po tylnej ścianie gardła
• katar
• chrapanie.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Bardzo częste: nudności; częste: wymioty, zaparcie, biegunka, rozdęcie brzucha, dyskomfort w okolicy żołądka, niestrawność, wzdęcia, suchość w jamie ustnej; niezbyt częste: wymioty krwawe, obecność świeżej krwi w kale, zapalenie błony śluzowej żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy, ból brzucha, zmiany w rytmie i charakterze wypróżnień, oddawanie nieprawidłowego stolca, odbijanie ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, aftowe zapalenie jamy ustnej, ból dziąseł, nalot na języku.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej. Niezbyt częste:

• uogólniona wysypka
• rumień
• świąd
• trądzik
• nadmierna potliwość
• nocne poty.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej. Niezbyt częste:

• sztywność stawów
• kurcze mięśni
• bóle mięśniowe klatki piersiowej
• zapalenie chrząstek żebrowych.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych. Niezbyt częste:

• cukromocz
• oddawanie moczu w nocy
• wielomocz.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi. Niezbyt częste:

• nadmierne krwawienie menstruacyjne
• upławy
• zaburzenia funkcji seksualnych.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania. Częste: zmęczenie; niezbyt częste: dyskomfort w obrębie klatki piersiowej, ból w klatce piersiowej, gorączka, uczucie zimna, osłabienie, zaburzenia okołodobowego rytmu snu, złe samopoczucie, torbiel.

Badania. Niezbyt częste:

• wzrost ciśnienia tętniczego
• obniżenie odcinka ST w EKG
• zwiększenie amplitudy załamka T w EKG
• przyspieszenie akcji serca
• nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby
• zmniejszenie liczby płytek krwi
• spadek mc.
• nieprawidłowości w zakresie spermy
• wzrost stężenia białka C-reaktywnego
• spadek stężenia wapnia we krwi.

Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży. Decyzja co do kontynuowania lub przerwania karmienia piersią bądź kontynuowania lub przerwania leczenia preparatem powinna zostać podjęta po rozważeniu korzyści płynących z karmienia piersią dla dziecka i korzyści leczenia preparatem dla kobiety.

W badaniach klinicznych poprzedzających rejestrację leku nie stwierdzono przypadków przedawkowania. W razie przedawkowania należy, zależnie od potrzeb, wdrożyć standardowe postępowanie podtrzymujące. Choć wykazano, że wareniklina ulega dializie u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, nie ma jak na razie żadnych doświadczeń, jeżeli chodzi o dializę po przedawkowaniu.