Calcium-Sandoz Forte

Zapobieganie niedoborom wapnia i ich leczenie.

Suplementacja wapnia - wspomagająco w zapobieganiu i leczeniu osteoporozy.

W krzywicy i osteomalacji, jako uzupełnienie terapii wit. D_3.

Dorośli: 500-1500 mg/dobę. Dzieci: 5000-1000 mg/dobę.

Tabl. mus. należy rozpuścić w szklance wody (około 200 ml) i wypić bezpośrednio po rozpuszczeniu. Tabl. mus. mogą być przyjmowane z posiłkiem lub bez posiłku.

Wapń jest podstawowym składnikiem mineralnym, niezbędnym do budowania kości oraz utrzymania równowagi elektrolitowej w organizmie i właściwego funkcjonowania wielu mechanizmów regulacyjnych.

1 tabl. mus. zawiera 1132 mg wapnia laktoglukonianu i 875 mg wapnia węglanu (co odpowiada 500 mg lub 12,5 mmol jonów wapnia).

Tiazydowe leki moczopędne zmniejszają wydalanie wapnia z moczem.

Z powodu ryzyka wystąpienia hiperkalcemii, stężenie wapnia w surowicy powinno być regularnie monitorowane w przypadku równoczesnego stosowania tiazydowych leków moczopędnych.

Kortykosteroidy stosowane ogólnie zmniejszają wchłanianie wapnia. Podczas jednoczesnego stosowania może być konieczne zwiększenie dawki.

Tetracykliny podawane jednocześnie z preparatami zawierającymi wapń mogą być niezbyt dobrze wchłaniane. Dlatego preparaty zawierające tetracykliny powinny być podawane przynajmniej 2 h przed lub 4-6 h po doustnym zażyciu wapnia.

Hiperkalcemia spowodowana leczeniem preparatami zawierającymi wapń może powodować zwiększenie toksyczności glikozydów nasercowych. Pacjentów należy monitorować uwzględniając wyniki EKG oraz stężenie wapnia w surowicy.

W przypadku jednoczesnego zażywania bisfosfonianów lub fluorku sodu preparaty te powinny być przyjmowane przynajmniej 3 h przed zażyciem preparatu, ponieważ żołądkowo-jelitowe wchłanianie zarówno bisfosfonianów, jak i fluorku sodu może być zmniejszone.

Kwas szczawiowy (zawarty w szpinaku i rabarbarze) i kwas fitynowy (zawarty w pełnych ziarnach zbóż) mogą hamować wchłanianie wapnia poprzez formowanie nierozpuszczalnych związków z jonami wapnia. Pacjenci nie powinni przyjmować preparatów zawierających wapń w ciągu 2 h od spożycia produktów bogatych w kwas szczawiowy i kwas fitynowy.

• Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.
• Choroby i/lub schorzenia powodujące hiperkalcemię i/lub zwiększenie wydalania wapnia z moczem.
• Zwapnienie nerek, kamica nerkowa.

U pacjentów z nieznacznym zwiększeniem wydalania wapnia w moczu (większym niż 300 mg/24 h lub 7,5 mmol/24 h), lub kamicą dróg moczowych w wywiadzie, wymagane jest monitorowanie wydalania wapnia z moczem.

Jeśli okaże się to konieczne, należy zmniejszyć dawkę wapnia lub zaprzestać jego stosowania.

Pacjentom ze skłonnością do tworzenia się kamieni w drogach moczowych zaleca się przyjmowanie większej ilości płynów.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, sole wapnia powinny być przyjmowane pod kontrolą lekarza i należy monitorować stężenie wapnia i fosforanów w surowicy krwi.

W okresie leczenia dużymi dawkami, a szczególnie podczas jednoczesnego leczenia wit. D istnieje ryzyko wystąpienia hiperkalcemii z następowym zaburzeniem czynności nerek.

U tych pacjentów zaleca się kontrolę stężenia wapnia w surowicy oraz monitorowanie czynności nerek.

Z danych literaturowych wynika, że możliwe jest zwiększenie wchłaniania glinu z solami cytrynianowymi.

Tabletki mus. (zawierające kwas cytrynowy) należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, szczególnie, gdy otrzymują oni również preparaty zawierające glin.

1 tabl. zawiera aspartam, źródło fenyloalaniny w ilości równoważnej 15 mg/dawkę i może być szkodliwa dla osób z fenyloketonurią.

Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

1 tabl. 500 mg zawiera 2,976 mmol (równoważne 68,45 mg) sodu.

Tabletki mus. należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Informacja dla pacjentów z cukrzyca: 1 tabl. mus. zawiera 0,002 jednostki chlebowe, dlatego produkt może być stosowany u pacjentów z cukrzycą.

Produkt nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Zaburzenia układu immunologicznego:

• (rzadko) nadwrażliwość z objawami, takimi jak wysypka, świąd, pokrzywka;
• (bardzo rzadko) zgłaszano pojedyncze przypadki uogólnionych reakcji alergicznych (reakcje anafilaktyczne, obrzęk twarzy, obrzęk naczynioruchowy).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (niezbyt często) hiperkalcemia,
• zwiększenie wydalania wapnia w moczu.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (rzadko) wzdęcia,
• zaparcia,
• biegunka,
• nudności,
• wymioty,
• bóle brzucha.

Zalecana dobowa dawka wapnia (włączając żywność i suplementy) dla kobiet w prawidłowo przebiegającej ciąży i laktacji wynosi 1000-1300 mg. W okresie ciąży dawka dobowa wapnia nie powinna być większa niż 1500 mg. Znacząca ilość przyjmowanego wapnia jest wydzielana do mleka kobiecego podczas laktacji, co nie powoduje żadnych działań niepożądanych u noworodka. Podczas ciąży i w okresie laktacji, tabl. mus. może być stosowany w przypadku niedoboru wapnia.

Przedawkowanie prowadzi do hiperkalcemii i zwiększenia wydalania wapnia w moczu.

Objawy hiperkalcemii mogą obejmować:

• nudności
• wymioty
• pragnienie
• wzmożone pragnienie
• wielomocz
• odwodnienie
• zaparcia

Długotrwałe przedawkowanie prowadzące do hiperkalcemii może powodować zwapnienie naczyń krwionośnych i narządów wewnętrznych.

Suplementacja wapnia w ilościach większych niż 2000 mg/dobę przez kilka m-cy stanowi wartość progowa, i może być przyczyną zatrucia.

Postępowanie w przypadku przedawkowania: W przypadku zatrucia należy natychmiast przerwać leczenie i uzupełnić niedobór płynów.

W przypadku długotrwałego przedawkowania z hiperkalcemią należy w pierwszym okresie zastosować nawodnienie roztworem soli.

Następnie można zastosować diuretyki pętlowe (np. furosemid), aby zwiększyć wydalanie wapnia i zapobiec zwiększeniu objętości płynów.

Należy jednak unikać podawania tiazydowych leków moczopędnych.

U pacjentów z niewydolnością nerek nawodnienie jest nieskuteczne i pacjenci tacy powinni zostać poddani dializom.

W przypadku utrzymującej się hiperkalcemii należy wykluczyć czynniki predysponujące np. hiperwitaminoza wit. A lub D, pierwotna nadczynność przytarczyc, nowotwory, niewydolność nerek lub unieruchomienie.