Substancja czynna "Ranibizumab"

Ranibizumab należy do grupy substancji zwanych lekami przeciwneowaskularyzacyjnymi. Ranibizumab jest stosowany u dorosłych w leczeniu kilku chorób powodujących zaburzenia widzenia. Choroby te są wynikiem uszkodzenia siatkówki (światłoczułej warstwy znajdującej się w tylnej części oka) spowodowanego przez: rozrost nieszczelnych, nieprawidłowych naczyń krwionośnych. Występuje on w takich chorobach jak zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (ang. AMD) i retinopatia cukrzycowa proliferacyjna (ang. PDR, choroba spowodowana przez cukrzycę). Może także występować w przebiegu neowaskularyzacji naczyniówkowej (ang. CNV), spowodowanej patologiczną krótkowzrocznością (ang. PM), pasmami naczyniastymi, centralną surowiczą retinopatią lub zapalną CNV; obrzęk plamki (obrzęk centralnej części siatkówki). Może on być spowodowany przez cukrzycę (wówczas mamy do czynienia z cukrzycowym obrzękiem plamki (ang. DME)) lub przez niedrożność żył siatkówki (zwaną niedrożnością naczyń żylnych siatkówki (ang. RVO)). Ranibizumab specyficznie rozpoznaje i wiąże białko zwane ludzkim śródbłonkowym czynnikiem wzrostu naczyń typu A (VEGF-A), obecne w oku. Nadmierna ilość VEGF-A powoduje nieprawidłowy rozrost naczyń krwionośnych oraz obrzęk w oku, który może prowadzić do zaburzeń widzenia w takich chorobach, jak AMD, DME, PDR, RVO, PM i CNV. Wiążąc się z VEGF-A ranibizumab może zablokować te działania oraz zapobiec nieprawidłowemu rozrostowi naczyń i obrzękowi. Ranibizumab może pomóc w stabilizacji tych chorób i w wielu przypadkach może spowodować poprawę widzenia.