Substancja czynna "Penicylamina"

Penicylamina jest substancją o dużej aktywności kompleksującej metale. Działanie substancji polega na wychwytywaniu metali, głównie miedzi, rtęci, ołowiu, żelaza i innych metali ciężkich, z którymi tworzy stabilne, rozpuszczalne kompleksy wydalane w moczu. Penicylamina jest substancją z wyboru w chorobie Wilsona (zwyrodnienie soczewkowo–wątrobowe) - chorobie polegającej na nieprawidłowym metabolizmie miedzi w organizmie, która gromadzi się w różnych narządach: nerki, mózg, wątroba i gałki oczne. Penicylaminę stosuje się również w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów. Mechanizm działania leku nie został dokładnie poznany, ale najprawdopodobniej zmniejsza miano czynnika reumatoidalnego i stężenie kompleksów immunoglobulin w surowicy i w płynie stawowym. Penicylamina stosowana jest w leczeniu i profilaktyce cystynurii, w której penicylamina tworzy z cystyną dwusiarczek penicylamino-cysteinowy. Jest on lepiej rozpuszczalny niż cystyna i z łatwością wydala się w moczu. Penicylaminę stosuje się również w leczeniu zatrucia ołowiem, a także w przewlekłym aktywnym zapaleniu wątroby.