Substancja czynna "Chlorowodorek chlorotetracykliny"

Zakres działania chlorotetracykliny jest bardzo szeroki. Chlorotetracyklina działa na: bakterie Gram (+): gronkowce, paciorkowce, Listeria spp., Erysipelothrix spp., Bacillus anthracis, Clostridium spp., Nocardia spp.; bakterie Gram (-): E. coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Shigella spp., Neisseria gonorrhoeae, Brucella spp., Pasteurella spp., Vibrio cholerae, Haemophilus spp., Bordetella pertussis, Actinobacillus mallei, Bacteroides spp., Fusobacterium spp., Bartonella spp.; inne: Spirochaeta spp., Mycobacterium spp., Rickettsia spp., Chlamydia spp., Mycoplasma spp., Actinomyces spp. Nie działa na Pseudomonas aeruginosa, Proteus spp., Serratia marcescens, Providencia spp. Nie wywiera również działania na grzyby, pierwotniaki i wirusy. Szczepy oporne na tetracykliny występują we wszystkich gatunkach bakterii, w nierównym jednak stopniu. Najczęściej szczepy oporne stwierdza się wśród gronkowców, enterokoków i enterobakterii. Chlorowodorek chlorotetracykliny stosuje się: w miejscowym leczeniu ropnych zakażeń skóry wywołanych przez bakterie wrażliwe na tetracykliny, a także ropnych powikłań oparzeń, odmrożeń oraz (w skojarzeniu z kortykosteroidami) ropnych powikłań alergicznych chorób skóry (np. wyprysku, świerzbiączki);w leczeniu zapalnych form trądzika. Głównie w trądziku grudkowo-krostkowym.