Substancja czynna "Acebutolol"

Główne skutki działania acebutololu to: zmniejszenie częstości rytmu serca (zwłaszcza w czasie wysiłku) i obniżenie ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Acebutolol działa także antyarytmicznie. Acebutolol jest kardioselektywnym (wybiorczym w stosunku do serca) lekiem β-adrenolitycznym. Hamuje głównie odpowiedź na stymulację zlokalizowanych w sercu receptorow adrenergicznych typu β₁, natomiast wykazuje mniejsze powinowactwo do receptorow adrenergicznych typu β₂, zlokalizowanych między innymi w ścianie oskrzeli i tętnic obwodowych. Główne skutki działania acebutololu to: zmniejszenie częstości rytmu serca (zwłaszcza w czasie wysiłku) i obniżenie ciśnienia krwi u pacjentow z nadciśnieniem tętniczym. Acebutolol działa także antyarytmicznie. Acebutolol wykazuje zdolność częściowej stymulacji receptorow β-adrenergicznych w sercu nazywaną też wewnętrzną aktywnościA sympatykomimetyczną (ISA). U pacjentów w spoczynku zapewnia to równoważenie działania dromotropowo-ujemnego (zwolnienie przewodzenia impulsów elektrycznych w układzie bodźcoprzewodzącym serca) i inotropowo-ujemnego (zmniejszenie siły skurczu mięśnia sercowego) podawanego acebutololu, a zatem zmniejszenie ryzyka wystąpienia zaburzeń przewodnictwa i niewydolności serca. Acebutolol przeciwdziała skutkom obecności nadmiernej ilości katecholamin w krwi (głównie adrenaliny i noradrenaliny) w warunkach stresu. Leczenie nadciśnienia tętniczego (acebutolol może być stosowany jako jedyny lek lub w leczeniu skojarzonym); leczenie choroby niedokrwiennej serca (choroba wieńcowa); długotrwałe leczenie niektórych zaburzeń rytmu serca: nadkomorowych (częstoskurcz, trzepotanie i migotanie przedsionków, częstoskurcz węzłowy) i komorowych (częstoskurcz komorowy).