Groprinosin®

Wskazania

Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych.

Dawkowanie

Dawka ustalana jest na podstawie mc. pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dawka dobowa powinna być podzielona na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy/dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1-2 dni. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku: 50 mg/kg mc./dobę, tj. 6 do 8 tabl. (zwykle 1 g, tj. 2 tabl., podawane 3-4x/dobę). Dawka maks.wynosi 4 g/dobę. Dzieci w wieku powyżej 1 roku: 50 mg/kg mc./dobę, podawane w kilku dawkach podzielonych.

Uwagi

Aby ułatwić przyjęcie leku, tabletki mogą być rozkruszone i rozpuszczone w niewielkiej ilości płynu.

Działanie

Inozyny pranobeks jest syntetyczną pochodną puryny. Wykazuje działanie immunostymulujące i przeciwwirusowe, które wynika z wyraźnego pobudzenia odpowiedzi odpornościowej gospodarza in vivo pod wpływem działania leku.

Skład

1 tabl. zawiera 500 mg inozyny pranobeksu: kompleksu zawierającego inozynę oraz 4-acetamidobenzoesan 2-hydroksypropylodimetyloamoniowy w stosunku molarnym 1:3.

Interakcje

Produkt leczniczy należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów leczonych jednocześnie: inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Produktu leczniczego nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne produktu leczniczego. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z azydotymidyną (AZT) zwiększa tworzenie nukleotydów przez AZT (wzmocnione działanie AZT), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności AZT w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi. W konsekwencji produkt leczniczy nasila działanie zydowudyny.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Inozyny pranobeksu nie należy stosować u pacjentów, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej lub zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Substancja czynna jest metabolizowana do kwasu moczowego. W związku z tym produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ może on znacznie zwiększać stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu. W razie konieczności zastosowania produktu leczniczego u tych pacjentów, należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. Podczas leczenia długotrwałego (3 m-ce lub dłużej) u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Ze względu na profil farmakodynamiczny inozyny pranobeksu jest mało prawdopodobne, aby produkt leczniczy miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Działania niepożądane

Jedynym stale występującym zarówno u pacjentów dorosłych, jak i u dzieci i młodzieży działaniem niepożądanym zależnym od produktu leczniczego jest zwiększone (zazwyczaj pozostające w granicach normy) stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi i moczu. Zazwyczaj kilka dni po odstawieniu produktu leczniczego stężenie kwasu moczowego powraca do normy. Badania diagnostyczne: (bardzo często) zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, złe samopoczucie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności z wymiotami lub bez, bóle w nadbrzuszu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) podwyższenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub azotu mocznikowego we krwi (BUN). Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) nerwowość, senność lub bezsenność. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) biegunka, zaparcia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) wielomocz (zwiększona objętość moczu). Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) ból w nadbrzuszu. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) zawroty głowy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) rumień.

Ciąża i laktacja

Wpływ inozyny na rozwój płodu nie był badany u ludzi. Nie wiadomo również, czy inozyna przenika do mleka matki. W związku z powyższym produktu leczniczego nie należy podawać kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna, że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Przedawkowanie

Nie zanotowano przypadków przedawkowania produktu leczniczego. Z punktu widzenia badań nad toksycznością u zwierząt, jest mało prawdopodobne wystąpienie innych ciężkich działań niepożądanych, niż wyraźne podwyższenie stężenia kwasu moczowego. Leczenie przedawkowania powinno być objawowe i wspomagające.

ICD-10