Vyndaqel

Leczenie amyloidozy transtyretynowej u dorosłych pacjentów z objawową polineuropatią stopnia 1. w celu opóźnienia wystąpienia obwodowych zaburzeń neurologicznych.

Leczenie powinno być rozpoczynane i kontynuowane pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z transtyretynową polineuropatią amyloidową. Zalecana dawka megluminianu tafamidisu wynosi 20 mg doustnie, raz/dobę. Jeśli po podaniu produktu leczniczego wystąpią wymioty, w których stwierdzono obecność nienaruszonej kaps. produktu, o ile to możliwe należy zastosować dodatkową dawkę produktu. Jeśli nie stwierdzono obecności kaps., nie ma konieczności stosowania dodatkowej dawki. Kolejną dawkę produktu leczniczego należy przyjąć następnego dnia o wyznaczonej porze.

Pacjenci w podeszłym wieku. Dane dotyczące stosowania u pacjentów w podeszłym wieku są bardzo ograniczone. Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku.

Niewydolność wątroby i nerek. Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów z niewydolnością nerek lub łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby. Nie badano stosowania megluminianu tafamidisu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, dlatego zaleca się zachowanie ostrożności u tych pacjentów.

Dzieci i młodzież. Stosowanie tafamidisu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe.

Kaps. miękkie należy połykać w całości, nie należy ich kruszyć ani dzielić, produkt może być przyjmowany z posiłkiem lub bez posiłku.

Tafamidis jest nowym, specyficznym stabilizatorem transtyretyny.

Transtyretynowa (TTR) polineuropatia amyloidowa jest wielokierunkową, progresywną, aksonalną, neuropatią degeneracyjną, charakteryzującą się zaburzeniem funkcji nerwów

• ruchowych,
• czuciowych
• i autonomicznych.

Dysocjacja tetrameru transtyretyny do monomerów jest samoograniczającym się etapem w patogenezie transtyretynowej (TTR) polineuropatii amyloidowej, zwanej również rodzinną polineuropatią amyloidową TTR (TTR-FAP).

Pofałdowane monomery podlegają częściowej denaturacji, dając alternatywnie pofałdowane, monomerowe, amyloidogenowe związki pośrednie.

Związki te następnie ulegają nieprawidłowej integracji w rozpuszczalne oligomery, profilamenty, filamenty i włókienka amyloidowe.

Tafamidis wiąże się w sposób niekompetycyjny z dwoma miejscami wiążącymi tyroksynę na natywnej, tetramerycznej formie transtyretyny, zapobiegając jej dysocjacji do monomerów.

Hamowanie dysocjacji tetrameru transtyretyny daje podstawę do zastosowania tafamidisu w celu spowolnienia progresji choroby.

1 kaps. miękka zawiera 20 mg tafamidisu (w postaci megluminianu).

W badaniu klinicznym u zdrowych ochotników tafamidis nie indukował i nie hamował enzymu CYP3A4.

Dane in vitro wykazały także, że tafamidis nie hamuje znacząco enzymów cytochromu P450 takich jak:

• CYP1A2,
• CYP3A4,
• CYP3A5,
• CYP2B6,
• CYP2C8,
• CYP2C9,
• CYP2C19 oraz
• CYP2D6.

Nie wykonywano badań oceniających wpływ innych produktów leczniczych na tafamidis.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Kobiety w wieku rozrodczym podczas stosowania produktu powinny stosować odpowiednią antykoncepcję.

Produkt zawiera sorbitol (E 420).

Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Nie przeprowadzano badań nad wpływem tafamidisu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Transtyretynowa (TTR) polineuropatia amyloidowa jest zaburzeniem rzadkim. W konsekwencji dane kliniczne opisane poniżej odzwierciedlają ekspozycję 127 pacjentów z transtyretynową (TTR) polineuropatią amyloidową na tafamidis w dawce 20 mg, stosowany codziennie przez średnio około 538 dni (zakres 15-994 dni). Działania niepożądane miały w większości nasilenie łagodne lub umiarkowane.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze:

• (bardzo często) zakażenie układu moczowego
• (często) zakażenie pochwy

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (bardzo często) biegunka
• (często) ból w nadbrzuszu

Z powodu długiego T_0,5 produktu, kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować antykoncepcję podczas leczenia produktem oraz przez miesiąc od zakończenia leczenia.

Nie ma danych dotyczących stosowania produktu u kobiet w ciąży.

Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję.

Nie zaleca się stosowania produktu w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji.

Dostępne dane farmakodynamiczne/toksykologiczne uzyskane w badaniach na zwierzętach wykazały, że tafamidis przenika do mleka.

Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt.

Produktu nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

W badaniach nieklinicznych nie obserwowano zaburzeń płodności.

Nie zgłaszano przypadków ostrego przedawkowania.

W badaniach klinicznych z udziałem zdrowych ochotników największa podawana pojedyncza dawka tafamidisu wynosiła 120 mg oraz 60 mg przy stosowaniu raz/dobę przez 2 tyg. 4 działania niepożądane związane z leczeniem przy takim dawkowaniu były zgłoszone u zdrowych ochotników; należały do nich:

• ból głowy (o łagodnym nasileniu)
• senność (o łagodnym nasileniu)
• ból mięśniowy (o umiarkowanym nasileniu)
• bezsenność (o łagodnym nasileniu)