Versiva® XC™

Jałowy, żelujący opatrunek piankowy - przylepny lub nieprzylepny.

Żelujący opatrunek piankowy, to jałowy opatrunek zbudowany z zewnętrznej warstwy poliuretanowej, warstwy absorpcyjnej wykonanej z nietkanych włókien w technologii Hydrofiber^®, oraz cienkiej, nieprzylepnej warstwy kontaktującej się z powierzchnią rany, (w opatrunku przylepnym - otoczonej samoprzylepnym delikatnym obramowaniem).

Zewnętrzna warstwa poliuretanowa chroni ranę przed zanieczyszczeniami i jednocześnie umożliwia odparowywanie nadmiaru wilgoci z rany.

Warstwa absorpcyjna wykonana z nietkanych włókien, pochłania i zatrzymuje wysięk formując spoisty żel.

W opatrunku przylepnym - samoprzylepne obramowanie umożliwia umocowanie opatrunku na skórze wokół rany.

W opatrunku nieprzylepnym - nieprzylepna warstwa opatrunku umożliwia delikatne usunięcie opatrunku z rany.

Opatrunek pochłania wysięk z rany i tworzy wilgotne środowisko gojenia, co przyspiesza proces leczenia rany i umożliwia autolityczne oczyszczenie rany z martwicy bez uszkodzenia nowopowstałych komórek.

Żelujący opatrunek piankowy, może być stosowany jako opatrunek pierwotny, lub jako opatrunek wtórny.

Może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innym produktami zalecanymi przez lekarza.

Żelujący opatrunek piankowy stanowi barierę chroniąc ranę przed drobnoustrojami, a także wirusami takimi jak wirus HIV i Hepatitis, ale nie zabezpiecza ani nie gwarantuje ochrony przed przeniesieniem wirusa AIDS i Hepatitis.

• Otarcia skóry;
• niewielkie zranienia;
• niewielkie rany ostre;
• niewielkie oparzenia.

Pod kontrolą lekarską opatrunek może być stosowany w leczeniu ran takich jak:

• owrzodzenia podudzi (na tle żylnym, tętniczym i mieszanym);
• odleżyny (różnego stopnia);
• owrzodzenia w przebiegu stopy cukrzycowej;
• rany chirurgiczne (rany pooperacyjne, miejsca poboru skóry do przeszczepów);
• oparzenia II°;
• rany pourazowe.

Opatrunek nie powinien być stosowany, w połączeniu z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu ran (bez konsultacji z lekarzem).

W trakcie leczenia dochodzi do autolitycznego oczyszczenia rany z martwicy, co może spowodować powiększenie rany, jest to zjawisko normalne.

Jeśli rana nadal powiększa się nawet po kilku zmianach opatrunku, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.

W przypadku zaobserwowania podrażnień (zaczerwienienie, zapalenie), maceracji, hipergranulacji, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.

W trakcie zmiany opatrunku, należy ocenić stan rany.

Pacjent powinien skontaktować się z lekarzem w przypadku stwierdzenia:

1. (1) zakażenie rany (zwiększony ból, krwawienie, duża ilość wysięku),
2. (2) zmienił się zapach/zabarwienie wysięku z rany,
3. (3) nie ma widocznych postępów w procesie leczenia,
4. (4) w przypadku pojawienia się innych nieoczekiwanych objawów.

W przypadku ran zakażonych, opatrunek może być stosowany tylko pod nadzorem lekarza.

Stwierdzona nadwrażliwość na opatrunek lub któryś z jego składników.

Jałowość opatrunku jest gwarantowana do momentu otwarcia opakowania jednorazowego użycia.