Verhist

Betahistyna wskazana jest w leczeniu choroby Meniere'a, który może objawiać się zawrotami głowy,dzwonieniem w uszach,niedosłuchem i nudnościami.

Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). 12-24 mg 2x/dobę razem z posiłkiem. Dawkowanie można dostosować do potrzeb indywidualnego pacjenta. Poprawę można niekiedy zaobserwować dopiero po kilku tyg. leczenia.

Dzieci i młodzież. Nie zaleca się stosowania tabl. betahistyny u dzieci i młodzieży <18 lat z powodu braku danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Działa agonistycznie na receptor histaminowy H₁ w obrębie obwodowych naczyń krwionośnych u człowieka, w min. stopniu wpływa na wydzielanie kwasu solnego w żołądku (reakcja wywołana za pośrednictwem receptora H₂). Skuteczność betahistyny w leczeniu zawrotów głowy może wynikać z jej zdolności do modyfikowania krążenia w obrębie ucha wewnętrznego lub z bezpośredniego działania na neurony jądra przedsionkowego.

1 tabl. zawiera 24 mg betahistyny dichlorowodorku.

Nie udowodniono występowania niebezpiecznych interakcji. Opisano przypadek interakcji z etanolem i związkiem zawierającym pirymetaminę z dapsonem oraz nasilenia działania betahistyny przez salbutamol. Betahistyna jest analogiem histaminy, dlatego teoretycznie możliwa jest interakcja z lekami przeciwhistaminowymi, choć nigdy ich nie opisano.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Betahistyna jest przeciwwskazana u pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy (phaeochromocytoma).

Betahistyna jest syntetycznym analogiem histaminy, dlatego może prowadzić do uwolnienia amin katecholowych z guza wywołując ciężkie nadciśnienie tętnicze.

• Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z wrzodem trawiennym aktualnie lub owrzodzeniem trawiennym w wywiadzie, ponieważ u pacjentów leczonych betahistyną obserwowano niekiedy dyspepsję.
• Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową.
• Zaleca się zachowanie ostrożności zalecając stosowanie betahistyny pacjentom z pokrzywką, wysypkami skórnymi lub alergicznym nieżytem nosa, ponieważ może dojść do zaostrzenia tych objawów.
• Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim niedociśnieniem tętniczym.
• Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
• Rzadko opisywano występowanie senności związanej ze stosowaniem betahistyny.
• Pacjenci, u których występują te objawy powinni być poinformowani o konieczności unikania czynności wymagających koncentracji, takich jak prowadzenie pojazdów mechanicznych lub obsługa urządzeń mechanicznych w ruchu.

.Zaburzenia układu odpornościowego: (bardzo rzadko) wysypki skórne i świąd. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznane) ból głowy, niekiedy senność. Zaburzenia przewodu pokarmowego: (rzadkie) podrażnienie przewodu pokarmowego,nudności i dyspepsja.

Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet w ciąży.

Betahistyna przenika do mleka kobiecego w stężeniu podobnym do osoczowego.

Toksyczne działania betahistyny na noworodki w takich stężeniach jest nieznane.

Z tego powodu należy unikać stosowania betahistyny u kobiet karmiących piersią.

Objawami przedawkowania betahistyny są nudności, wymioty, niestrawność, ataksja i drgawki podczas stosowania dużych dawek. Brak swoistej odtrutki. Zaleca się płukanie żołądka i leczenie objawowe.