Typhim Vi

Zapobieganie durowi brzusznemu u osób dorosłych i dzieci powyżej 2 rż., udających się w rejony endemiczne oraz u osób, które nie mogą mieć podanej szczepionki pełnokomórkowej.

Szczepionka jest przeznaczona dla dorosłych, młodzieży i dzieci po ukończeniu 2 lat.

Uodpornienie uzyskuje się po jednorazowym podaniu 1 dawki szczepionki.

Szczepienie należy powtarzać co 3 lata, jeśli osoba jest nadal narażona na zakażenie.

Schemat szczepienia jest taki sam u osób dorosłych, młodzieży jak i u dzieci.

Podawać domięśniowo lub podskórnie.

Szczepionka jest przygotowana z oczyszczonego polisacharydu otoczkowego (Vi) Salmonella typhi.

Odporność pojawia się po około 2-3 tyg. po szczepieniu i utrzymuje się co najmniej 3 lata.

W badaniach klinicznych przeprowadzonych w wysoce endemicznych okolicach (Nepal i Południowa Afryka), ochronny poziom przeciwciał przeciwko durowi brzusznemu, po podaniu jednej dawki szczepionki stwierdzono odpowiednio u 77% i 55% szczepionych.

W krajach uprzemysłowionych, serokonwersja jest uzyskiwana u ponad 90% osób po jednorazowym podaniu szczepionki.

1 dawka szczepionki 0,5 ml: zawiera 25 µg oczyszczonego polisacharydu otoczkowego (Vi) Salmonella typhi (szczep Ty2).

Szczepionka może być podawana jednocześnie (ale w oddzielne miejsca) ze szczepionkami przeciw:

• żółtej gorączce,
• błonicy,
• tężcowi,
• polio,
• wściekliźnie,
• zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wywoływanym przez Neisseria meningitidis A lub C
• oraz wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B.

Znana nadwrażliwość na którykolwiek ze składników szczepionki.

Szczepionka nie może być podana donaczyniowo. Należy upewnić się, że igła nie tkwi w naczyniu krwionośnym.

Szczepionka zapewnia ochronę przed zakażeniem wywołanym przez Salmonella typhi, jednak nie chroni przed zakażeniami wywoływanymi przez Salmonella paratyphi A lub B.

Szczepionka nie jest wskazana dla dzieci poniżej drugiego roku życia, ponieważ odpowiedź immunologiczna może być niewystarczająca.

Należy przełożyć podanie szczepionki w przypadku gorączki, ostrej infekcji lub postępującej choroby przewlekłej.

Omdlenie (zasłabnięcie) może wystąpić po, lub nawet przed jakimkolwiek szczepieniem, zwłaszcza u młodzieży jako psychogenna odpowiedź na ukłucie igłą. Może mu towarzyszyć kilka objawów neurologicznych, takich jak przemijające zaburzenia widzenia, parestezje oraz toniczno-kloniczne ruchy kończyn podczas odzyskiwania przytomności.

Ważne jest aby wdrożyć procedury zapobiegające zranieniu w wyniku omdleń.

Nie przeprowadzono badań nad wpływem preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

W kontrolowanych badaniach klinicznych preparat, jako pojedyncze wstrzyknięcie lub jako drugie wstrzyknięcie otrzymało więcej niż 10 000 osób. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi po podaniu preparatu były łagodne reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Zwykle pojawiały się w ciągu 48 h po szczepieniu i ustępowały w ciągu 2 dni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) ból w miejscu podania, stwardnienie w miejscu podania, zaczerwienienie w miejscu podania; (często) gorączka. Dane po wprowadzeniu do obrotu. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu, zostały zgłoszone (w ramach zgłoszeń spontanicznych) następujące dodatkowe działania niepożądane. Te działania były zgłaszane bardzo rzadko, jednakże dokładna częstość występowania nie może być precyzyjnie obliczona. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcja anafilaktoidalna, choroba posurowicza. Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, omdlenie wazowagalne w odpowiedzi na wstrzyknięcie. Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, ból brzucha. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: reakcje typu alergicznego takie jak swędzenie, wysypka, pokrzywka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: ból stawów, ból mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: zmęczenie, złe samopoczucie.

Nie przeprowadzono badań wpływu szczepionki na reprodukcję u zwierząt. Dane dotyczące stosowania szczepionki u kobiet w ciąży są ograniczone. Dlatego nie zaleca się stosowania szczepionki w okresie ciąży. Powinna być podawana tylko w razie konieczności po rozważeniu ryzyka i korzyści. Szczepionka może być podawana w czasie laktacji.

Nie dotyczy.