Tractocile

Produkt leczniczy jest wskazany do hamowania przedwczesnej czynności porodowej u dorosłych kobiet w ciąży, jeśli:

• w okresie 30 minut występują co najmniej 4 regularne, trwające co najmniej 30 sekund skurcze macicy;
• rozwarcie szyjki macicy wynosi 1-3 cm (u pierworódek 0-3 cm), a skrócenie szyjki macicy ≥50%;
• wiek ciążowy wynosi 24-33 pełnych tyg.;
• tętno płodu jest prawidłowe.

Lek jest podawany dożylnie w trzech następujących po sobie etapach:

• dawka początkowa w bezpośrednim wstrzyk. dożylnym (w bolusie - 6,75 mg) z użyciem produktu 6,75 mg/0,9 ml roztw. do wstrzyk.,
• po której natychmiast stosuje się ciągły wlew dożylny w wysokiej dawce (dawka nasycająca 300 μg/min.) produktu 37,5 mg/5 ml konc. do sporz. roztw. do inf., przez 3 h,
• po czym kontynuuje się wlew dożylny w niższej dawce produktu 37,5 mg/5 ml konc. do sporz. roztw. do inf. (dawka podtrzymująca 100 μg/min.) w czasie do 45 h.

Czas leczenia nie powinien przekraczać 48 h.

Całkowita dawka podana w trakcie pełnego kursu leczenia produktem nie powinna być większa niż 330,75 mg atozybanu.

Leczenie w postaci początkowej dawki w bezpośrednim wstrzyk. dożylnym (w bolusie) należy rozpocząć możliwie jak najszybciej po rozpoznaniu zagrażającego porodu przedwczesnego.

Natychmiast po wstrzyk. początkowej dawki należy zastosować wlew dożylny.

W przypadku utrzymywania się skurczów macicy w trakcie stosowania produktu, należy rozważyć inny sposób leczenia.

Brak doświadczenia klinicznego w leczeniu atozybanem pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.

Nie wydaje się, aby zaburzenia czynności nerek uzasadniały modyfikację dawki, ponieważ tylko niewielka ilość atozybanu jest wydzielana z moczem.

U pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność przy stosowaniu atozybanu.

Schemat dawkowania w bezpośrednim wstrzyk. dożylnym (bolusie) i następującym po nim wlewie dożylnym - patrz ChPL.

Ponawianie leczenia.

W przypadku konieczności powtórzenia leczenia atozybanem, należy je również rozpocząć od wstrzyk. dawki początkowej w bezpośrednim wstrzyk. dożylnym (bolusie) produktu 6,75 mg/0,9 ml roztw. do wstrzyk., a następnie zastosować wlew dożylny produktu 37,5 mg/5 ml konc. do sporz. roztw. do inf.

Leczenie produktem powinien rozpoczynać i prowadzić lekarz doświadczony w leczeniu kobiet z zagrażającym porodem przedwczesnym.

Produkt leczniczy zawiera atozyban (INN), syntetyczny peptyd ([Mpa¹,D-Tyr(Et)²,Thr⁴,Orn⁸]-oxytocin) będący konkurencyjnym antagonistą ludzkiej oksytocyny na poziomie receptorowym. Wykazano, że u szczurów i świnek morskich atozyban łączy się z receptorami oksytocyny, zmniejszając częstość skurczów i napięcie mięśni macicy, przez co osłabia czynność skurczową macicy. Wykazano również, że atozyban łączy się z receptorami wazopresyny, zmniejszając jej działanie. U zwierząt atozyban nie wykazywał wpływu na układ krążenia.

1 fiol. z 0,9 ml roztw. zawiera 6,75 mg atozybanu (w postaci octanu).

Nie wydaje się, aby atozyban wchodził w zależne od cytochromu P450 interakcje z innymi lekami, ponieważ w badaniach in vitro wykazano, że atozyban nie jest substratem dla systemu cytochromu P450 i nie hamuje enzymów cytochromu P450 biorących udział w metabolizmie leków.

Przeprowadzono badania interakcji z betametazonem i labetalolem u zdrowych ochotniczek.

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji pomiędzy atozybanem i betametazonem lub labetalolem.

Produktu leczniczego nie wolno stosować w następujących przypadkach:

• wiek ciążowy poniżej 24 lub powyżej 33 pełnych tyg.,
• przedwczesne pęknięcie błon płodowych w ciąży trwającej powyżej 30 tyg.,
• zaburzenia tętna płodu,
• przedporodowy krwotok maciczny wymagający natychmiastowego porodu,
• rzucawka lub ciężki stan przedrzucawkowy wymagające porodu,
• wewnątrzmaciczna śmierć płodu,
• podejrzenie zakażenia wewnątrzmacicznego,
• łożysko przodujące,
• przedwczesne oddzielenie się łożyska,
• jakikolwiek inny stan matki lub płodu, w którym podtrzymywanie ciąży jest niebezpieczne,
• nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Gdy atozyban jest stosowany u pacjentek, u których nie można wykluczyć przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, korzyści z opóźnienia porodu powinny być oszacowane w stosunku do ryzyka zapalenia błon płodowych.

Brak doświadczenia klinicznego w leczeniu atozybanem pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.

Nie wydaje się, aby zaburzenia czynności nerek uzasadniały modyfikację dawki, ponieważ tylko niewielka ilość atozybanu jest wydzielana z moczem.

U pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność przy stosowaniu atozybanu.

Jest tylko ograniczone doświadczenie kliniczne w stosowaniu atozybanu w ciążach mnogich oraz u pacjentek, u których wiek ciążowy wynosi 24-27 tyg., z powodu małej liczby leczonych pacjentek.

Korzyść z zastosowania atozybanu w tych podgrupach jest więc niepewna.

Ponawianie leczenia produktem leczniczym jest możliwe, jednak doświadczenie kliniczne z wielokrotnym ponawianiem terapii, do 3 powtórzeń, jest ograniczone.

W przypadku wewnątrzmacicznego opóźnienia wzrostu decyzja o kontynuowaniu lub ponownym podaniu produktu zależy od oceny dojrzałości płodu.

Podczas podawania atozybanu oraz w przypadku utrzymywania się skurczów macicy zaleca się monitorowanie czynności skurczowej macicy i tętna płodu.

Jako antagonista oksytocyny, atozyban może teoretycznie ułatwiać wiotczenie macicy i krwawienie poporodowe, dlatego też należy kontrolować stopień utraty krwi po porodzie.

Jednak w trakcie badań klinicznych nie stwierdzano nieprawidłowego obkurczania się macicy po porodzie.

Możliwe działania niepożądane atozybanu zostały określone dla matek leczonych atozybanem w ramach badań klinicznych. W sumie u 48% pacjentek leczonych atozybanem w ramach badań klinicznych wystąpiły objawy niepożądane. Obserwowane działania niepożądane miały zazwyczaj umiarkowane nasilenie. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym u matek są nudności (14%). U noworodków badania kliniczne nie ujawniły żadnych specyficznych działań niepożądanych atozybanu. U niemowląt objawy niepożądane mieściły się w zakresie normalnie występujących odchyleń i były porównywalne co do częstości z tymi, które występowały w grupach z placebo i betamimetykami.

• Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje alergiczne.
• Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hiperglikemia.
• Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) bezsenność.
• Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, zawroty głowy.
• Zaburzenia serca: (często) tachykardia.
• Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie, uderzenia gorąca.
• Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) nudności; (często) wymioty.
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd, wysypka.
• Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) krwotok maciczny, atonia macicy.
• Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) reakcja w miejscu wstrzyknięcia; (niezbyt często) gorączka.

Atozyban należy stosować tylko wtedy, gdy zagrażający poród przedwczesny rozpoznano pomiędzy 24. i 33. ukończonym tyg. ciąży. Jeśli w trakcie ciąży kobieta karmi piersią urodzone wcześniej dziecko, to w czasie leczenia produktem leczniczym należy przerwać karmienie piersią, ponieważ uwalnianie oksytocyny podczas karmienia piersią może wzmagać kurczliwość macicy i może neutralizować efekt leczenia tokolitycznego. W badaniach klinicznych z użyciem atozybanu nie stwierdzono żadnego wpływu na karmienie piersią. Wykazano, że małe ilości atozybanu przechodzą z osocza do mleka kobiet karmiących piersią. Badania toksyczności dla zarodka i/lub płodu nie wykazały toksycznego działania atozybanu. Nie prowadzono badań nad płodnością i wczesnym rozwojem zarodkowym.

W odnotowanych kilku przypadkach przedawkowania atozybanu nie stwierdzono występowania specyficznych objawów.

Nie jest znane specyficzne leczenie w przypadku przedawkowania.