Toramide

Dawka 2,5 mg, 5 mg, 10 mg.

• Nadciśnienie tętnicze pierwotne.
• Obrzęki pochodzenia wątrobowego i nerkowego.
• Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc.

Dawka 20 mg.

• Obrzęki pochodzenia wątrobowego i nerkowego.
• Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc.

Dawka 2,5 mg, 5 mg, 10 mg. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze pierwotne. Zalecana dawka torasemidu wynosi 2,5 mg doustnie raz/dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 5 mg raz/dobę. Badania wskazują, że dawki powyżej 5 mg/dobę nie prowadzą do dalszego obniżania ciśnienia tętniczego. Maks. efekt uzyskuje się po około 12 tyg. ciągłego leczenia. Obrzęki. Zwykle stosuje się 5 mg raz/dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększać stopniowo do dawki 20 mg raz/dobę. W indywidualnych przypadkach, podawano dawki do 40 mg/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie wymagają szczególnego dostosowania dawek. Dzieci. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania torasemidu u dzieci. Dawka 20 mg. Dorośli. Zwykle stosuje się 5 mg raz/dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększać stopniowo do dawki 20 mg raz/dobę. W indywidualnych przypadkach, podawano dawki do 40 mg/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie wymagają szczególnego dostosowania dawek. Dzieci. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania torasemidu u dzieci.

Tabl. należy przyjmować rano, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu.

Torasemid jest lekiem moczopędnym pętlowym. Jednak przy małych dawkach jego profil farmakodynamiczny przypomina leki moczopędne tiazydowe pod względem natężenia i czasu trwania diurezy. W większych dawkach torasemid przyspiesza diurezę w sposób zależny od dawki, przy czym działanie to może być bardzo nasilone.

1 tabl. zawiera 2,5 mg, 5 mg,10 mg lub 20 mg torasemidu.

• Podczas stosowania torasemidu równocześnie z glikozydami nasercowymi, niedobór potasu i/lub magnezu może zwiększać wrażliwość mięśnia sercowego na te leki.
• W skojarzeniu z mineralo- i glikokortykosteroidami oraz środkami przeczyszczającymi może powodować zwiększenie wydalania potasu z moczem.
• Tak jak w przypadku innych leków moczopędnych, może dochodzić do nasilenia działania hipotensyjnego równocześnie stosowanych leków.
• Lek zwłaszcza w dużych dawkach, może nasilać działanie toksyczne antybiotyków aminoglikozydowych, cisplatyny, działanie nefrotoksyczne cefalosporyn oraz działanie kardio- i neurotoksyczne litu.
• Działanie leków zwiotczających zawierających kurarę i teofilinę może także być nasilone.
• U pacjentów otrzymujących duże dawki salicylanów może wzrastać ich toksyczność.
• Działanie leków przeciwcukrzycowych może natomiast ulec osłabieniu.
• Leczenie sekwencyjne lub złożone, podobnie jak rozpoczęcie leczenia nowym inhibitorem ACE, może powodować przemijający spadek ciśnienia tętniczego.
• Efekt ten można zminimalizować, zmniejszając dawkę początkową inhibitora ACE i/lub redukując dawkę torasemidu lub chwilowo go odstawiając.
• Torasemid może zmniejszać reaktywność tętnic na czynniki presyjne, np. adrenalinę i noradrenalinę.
• NLPZ (np. indometacyna) i probenecid mogą osłabiać działanie moczopędne i hipotensyjne torasemidu.
• Równoczesne stosowanie torasemidu i cholestyraminy nie było badane u ludzi, lecz w badaniu na zwierzętach skojarzenie takie powodowało zmniejszenie wchłaniania podawanego doustnie torasemidu.

• Nadwrażliwość na torasemid, pochodne sulfonylomocznika lub którąkolwiek substancję pomocniczą
• niewydolność nerek z anurią
• śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy
• niskie ciśnienie tętnicze
• okres ciąży i laktacji
• zaburzenia rytmu serca
• jednoczesne stosowanie z antybiotykami aminoglikozydowymi czy cefalosporynami lub niewydolność nerek po zastosowaniu innych leków powodujących uszkodzenie nerek.

Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać hipokaliemię, hiponatremię, hipowolemię i zaburzenia mikcji.

Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularne monitorowanie bilansu elektrolitów, stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi.

Zaleca się uważne monitorowanie pacjentów z tendencją do hiperurykemii i dny moczanowej.

Należy monitorować metabolizm węglowodanów w utajonej lub objawowej cukrzycy.

Lek zawiera laktozę.

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktozy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Tak jak w przypadku innych leków, które mogą wywoływać zmiany ciśnienia tętniczego krwi, pacjenci przyjmujący torasemid powinni zostać ostrzeżeni, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, jeśli występują u nich zawroty głowy lub inne podobne objawy.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: istnieją pojedyncze doniesienia na temat przypadków zmniejszenia liczby erytrocytów i leukocytów oraz płytek we krwi obwodowej.

Zaburzenia układu nerwowego: w rzadkich przypadkach opisywano parestezje kończyn.

Zaburzenia oka: w pojedynczych przypadkach: zaburzenia wzroku.

Zaburzenia ucha i błędnika: w pojedynczych przypadkach: szum w uszach i utrata słuchu.

Zaburzenia naczyniowe: w rzadkich przypadkach mogą wystąpić powikłania zakrzepowo-zatorowe oraz zaburzenia krążenia związane z zagęszczeniem krwi.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• suchość w jamie ustnej
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe
• w izolowanych przypadkach opisywano zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności niektórych enzymów wątrobowych, np. GGT.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: w pojedynczych przypadkach mogą wystąpić reakcje alergiczne, takie jak świąd, wysypka i nadwrażliwość na światło.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: u pacjentów ze zwężeniem drogi odpływu moczu może dochodzić do jego retencji. Może też wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w osoczu.

Badania diagnostyczne: tak jak w przypadku innych leków moczopędnych, w zależności od dawki i czasu trwania leczenia mogą wystąpić zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, zwłaszcza przy znacznie ograniczonym spożyciu soli.

Może wystąpić hipokaliemia (zwłaszcza w przypadku diety ubogiej w potas lub w razie wymiotów, biegunki lub nadużywania leków przeczyszczających, jak również niewydolności wątroby).

Jeśli diureza jest nasilona, mogą wystąpić objawy przedmiotowe i podmiotowe niedoboru elektrolitów i płynów (zwłaszcza przy rozpoczęciu leczenia jak i u pacjentów w podeszłym wieku), takie jak:

• bóle głowy
• zawroty głowy
• niskie ciśnienie tętnicze
• uczucie osłabienia
• senność
• stan splątania
• utrata apetytu i skurcze

W takiej sytuacji może być konieczne odpowiednie dostosowanie dawki.

Może wystąpić zwiększenie stężenia kwasu moczowego, glukozy i lipidów w osoczu.

Może też dojść do nasilenia zasadowicy metabolicznej.

Nie istnieją dane z badań z udziałem ludzi na temat wpływu torasemidu na zarodek i płód. Choć badania na szczurach nie wykazały działania teratogennego, po podaniu dużych dawek leku ciężarnym samicom królika obserwowano deformacje płodów. Nie prowadzono też badań dotyczących przenikania torasemidu do mleka matki. W związku z tym lek jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią.

Nie jest znany typowy obraz intoksykacji. W przypadku przedawkowania może dojść do znacznej diurezy związanej z ryzykiem utraty płynów i elektrolitów, co może prowadzić do senności i splątania, hipotonii i zapaści krążeniowej. Mogą też wystąpić zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. Nie jest znana specyficzna odtrutka. Objawy przedawkowania wymagają zmniejszenia dawki lub odstawienia torasemidu przy jednoczesnym uzupełnieniu płynów i elektrolitów.