Supliven

Zaspokojenie podstawowego do umiarkowanie podwyższonego zapotrzebowania na pierwiastki śladowe podczas żywienia pozajelitowego.

Dorośli. Zalecana dawka dobowa produktu leczniczego u pacjentów dorosłych z zapotrzebowaniem podstawowym do umiarkowanie podwyższonego, wynosi 10 ml (1 amp.).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub łagodną cholestazą należy dostosować dawkę produktu leczniczego.

Dzieci o mc. ≥15 kg. 0,1 ml/kg mc./dobę.

Nie wolno stosować nierozcieńczonego produktu leczniczego. Preparat podaje się w inf. dożylnej po rozcieńczeniu w roztw. lub emulsji do żywienia pozajelitowego.

Preparat jest mieszaniną związków pierwiastków śladowych w ilościach wchłanianych z diety doustnej i nie powinien powodować działań farmakodynamicznych, poza utrzymaniem lub uzupełnieniem stężenia pierwiastków śladowych w organizmie.

1 ml zawiera:

• 5,33 µg chromu (III) chlorek sześciowodny,
• 0,10 mg miedzi (II) chlorek dwuwodny,
• 0,54 mg żelaza (III) chlorek sześciowodny,
• 19,8 µg manganu (II) chlorek czterowodny,
• 16,6 µg potasu jodek,
• 0,21 mg sodu fluorek,
• 4,85 µg sodu molibdenian (VI) dwuwodny,
• 17,3 µg sodu selenin bezwodnego,
• 1,05 mg cynku chlorek.

Co odpowiada (w 1 ml):

• 0,02 µmol Cr,
• 0,60 µmol Cu,
• 2,00 µmol Fe,
• 0,10 µmol Mn,
• 0,10 µmol I,
• 5,00 µmol F,
• 0,02 µmol Mo,
• 0,10 µmol Se,
• 7,70 µmol Zn.

Zawartości sodu i potasu odpowiadają:

• 120 µg sód,
• 3,9 µg potas.

Nie stwierdzono interakcji produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi.

• Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Całkowite zatrzymanie odpływu żółci.
• Choroba Wilsona, hemochromatoza.
• Mc. dziecka poniżej 15 kg.

Preparaty żelaza i jodu podawane pozajelitowo mogą w rzadkich przypadkach wywoływać reakcje nadwrażliwości, w tym ciężkie i potencjalnie prowadzące do śmierci reakcje anafilaktyczne. Należy obserwować pacjentów w celu wykrycia podmiotowych i przedmiotowych objawów reakcji nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać inf. i zastosować odpowiednie leczenie. Jeżeli pacjent przyjmuje żelazo doustnie jednocześnie z inf. produktu leczniczego, należy uwzględnić łączne spożycie żelaza w celu upewnienia się, że żelazo nie gromadzi się nadmiernie w organizmie. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności wątroby, w tym zaburzenia wydzielania żółci, mogą zakłócać wydalanie pierwiastków śladowych produktu leczniczego, stwarzając ryzyko nagromadzenia się ich w tkankach. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ wydalanie niektórych pierwiastków śladowych z moczem może być znacznie zmniejszone. Jeżeli leczenie trwa dłużej niż 4 tyg., niezbędne jest kontrolowanie stężenia pierwiastków śladowych we krwi, szczególnie manganu. Jeżeli pacjent ma znacznie podwyższone zapotrzebowanie na którykolwiek z pierwiastków śladowych, dietę można modyfikować za pomocą innych preparatów odżywczych. Preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Brak doniesień o działaniach niepożądanych związanych ze stosowaniem dożylnym (zgodnie z zaleceniami) pierwiastków śladowych zawartych w produkcie leczniczym.

Nie przeprowadzono badań na zwierzętach dotyczących wpływu produktu leczniczego na reprodukcję, ani badań klinicznych u kobiet w okresie ciąży. Jednak zapotrzebowanie na pierwiastki śladowe u kobiet w okresie ciąży jest nieco większe niż u kobiet niebędących w okresie ciąży. Nie należy oczekiwać występowania działań niepożądanych podczas stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży. Substancje czynne produktu leczniczego przenikają do mleka ludzkiego i stwierdzono ich wpływ na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią przez kobiety, które stosowały ten produkt leczniczy. Takie działanie jest pożądane i spodziewane.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wydzielania żółci istnieje zwiększone ryzyko nagromadzenia się pierwiastków śladowych w tkankach. W przypadku przewlekłego przeciążenia żelazem istnieje ryzyko wystąpienia hemosyderozy, którą w ciężkich i rzadko występujących przypadkach można leczyć poprzez zmniejszenie objętości krwi i podanie takiej samej objętości płynów infuzyjnych.