Potassium Chloride 0,15%; 0,3%% + Glucose 5% B. Braun

Korygowanie hipokaliemii i utrzymywanie homeostazy jonu potasu w przypadkach, kiedy wymagane jest dostarczenie energii.

Dawkowanie jest zależne od wieku, mc. oraz stanu klinicznego pacjenta, w szczególności w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek lub serca. Ze względu na ryzyko wystąpienia hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu leczniczego może być konieczne monitorowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększonym nieosmotycznie stymulowanym uwalnianiem wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego; ang: SIADH) oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki z grupy antagonistów wazopresyny. Monitorowanie stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważne podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Roztwór może stać się hipotoniczny po podaniu ze względu na metabolizm glukozy w organizmie. Dawkowanie i szybkość infuzji należy ustalić w oparciu o badania EKG oraz kontrolę stężenia elektrolitów w osoczu. Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu.

Dorośli: podane poniżej zalecenia traktować należy jako ogólne wytyczne dotyczące dawkowania potasu, niemniej jednak stosować należy obowiązujące wytyczne lokalne. Potas. Ilość potasu wymaganą do wyrównania umiarkowanych niedoborów a także w celu utrzymania właściwej zawartości potasu można wyliczyć stosując następujący wzór: wymagana liczba mmol K⁺ = (mc. [kg] x 0,2) oznacza objętość płynów pozakomórkowych x 2 x (docelowe stężenie K⁺ w surowicy (wynosić powinno 4,5 mmol/l - aktualne stężenie K⁺ w surowicy [mmol/l]).

• Maksymalna zalecana dawka potasu wynosi 2-3 mmol/kg mc./dobę.
• Objętość płynów. Zwykle nie należy podawać więcej, niż 40 ml roztworu/kg mc./dobę.
• W sytuacjach, kiedy konieczne jest podanie większej ilości potasu, należy rozważyć zastosowanie produktu o innej mocy.
• Maksymalna szybkość infuzji: do 5 ml/kg mc./h, co odpowiada 0,25 g glukozy/kg mc. na godzinę i 0,1 0,2 mmol potasu/kg mc/h (odpowiednio dla 0,15% i 0,3%).

Dzieci i młodzież: wielkość dawki oraz szybkość infuzji będą uzależnione od wymagań indywidualnego pacjenta.

• Konieczne może być zmniejszenie wielkości dawki oraz szybkości infuzji.
• Na ogół nie należy przekraczać prędkości substytucji 0,5 mmol potasu/kg mc/h.
• W trakcie infuzji należy nieustannie monitorować stan pacjenta z wykorzystaniem EKG.
• Maksymalna zalecana dawka potasu wynosi 2-3 mmol/kg mc./dobę.
• W żadnym wypadku nie wolno przekroczyć dziennego limitu podaży płynów.

Pacjenci w podeszłym wieku. Stosować można te same schematy dawkowania jak dla pacjentów dorosłych, niemniej zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów z innymi schorzeniami, jak niewydolność serca lub nerek, które często występują u pacjentów z tej grupy wiekowej.

Czas stosowania. Produkt leczniczy może być podawany tak długo, jak długo istnieją wskazania do podawania energii, potasu i płynów.

Inf. dożylna do dużej żyły obwodowej lub żyły centralnej w celu uniknięcia ryzyka stwardnienia.

W przypadku podawania do żyły centralnej nie należy umieszczać cewnika w przedsionku ani komorze w celu uniknięcia miejscowej hiperkaliemii.

W but. znajduje się duża ilość powietrza.

Aby uniknąć ryzyka zatoru powietrznego, nie należy podawać produktu leczniczego metodą inf. ciśnieniowej.

Produkt leczniczy zawiera glukozę oraz elektrolity potasu i chlorku w wodzie do wstrzykiwań.

Potas to podstawowy kation przestrzeni wewnątrzkomórkowej i jest niezbędny do zachowania równowagi kwasowo-zasadowej, izotoniczności oraz właściwości elektrodynamicznych komórki.

Elektrolit jest ważnym aktywatorem w wielu reakcjach enzymatycznych i jest niezbędny w wielu procesach fizjologicznych, w tym transmisji impulsów nerwowych, skurczach mięśnia sercowego oraz mięśni gładkich i szkieletowych, wydzielania żołądkowego, funkcjonowaniu nerek, syntezie tkanek, metabolizmie węglowodanów oraz syntezie białek.

Chlorek, jako główny anion w przestrzeni zewnatrzkomórkowej, ściśle naśladuje dystrybucję fizjologiczną sodu i potasu.

W połączeniu z sodem i dwuwęglanem chlorek odgrywa znaczącą rolę w regulacji równowagi kwasowo-zasadowej i zmiany w równowadze kwasowo-zasadowej odzwierciedlają zmiany w zakresie stężenia chlorku w osoczu.

Glukoza jest głównym węglowodanem występującym w organizmie człowieka i jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania niektórych narządów.

W organizmie człowieka glukoza i pochodne glukozy dostarczają energii i są wykorzystywane do modyfikowania białek i tłuszczów, formowania mukopolisacharydów i laktozy, jako komponenty kwasów nukleinowych oraz koniugaty wspomagające wydalanie różnych substancji.

1000 ml roztw. zawiera: 1,5 g lub 3 g chlorku potasu oraz 55 g glukozy.

Roztw. zawiera glukozę i dlatego nie należy podawać go jednocześnie, przed oraz po transfuzji krwi z wykorzystaniem tej samej linii do infuzji z uwagi na ryzyko pseudoaglutynacji.

Glikokortykosteroidy oraz hormon adrenokortykotropowy mogą prowadzić do obniżonej tolerancji glukozy.

W przypadku pacjentów przyjmujących digoksynę hipokaliemia może prowadzić do toksyczności digoksyny.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas przerywania podawania potasu u tej grupy pacjentów.

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania leków zawierających potas oraz leków mogących potencjalnie wywoływać hiperkaliemię, takich jak:

• leki moczopędne oszczędzające potas np. spironolakton
• triamteren
• inhibitory ACE
• antagoniści receptora angiotensyny ll
• takrolimus
• cyklosporyna
• suksametonium

Inne klinicznie istotne interakcje farmakologiczne nie są znane.

• Hiperkaliemia.
• Ciężka niewydolność nerek z oligurią, anurią lub azotemią.
• Hiperchloremia.
• Ostry udar niedokrwienny.
• Uraz głowy (w przeciągu 1-szych 24 h).
• Nadmierne nawodnienie.

Roztw. o niskich stężeniach soli, w szczególności sodu, należy podawać dzieciom ze szczególną ostrożnością, jednocześnie kontrolując równowagę elektrolitów i płynów.

Roztw. zawierające potas należy podawać powoli i po uprzednim ustaleniu prawidłowości funkcjonowania nerek.

W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek należy dokładnie kontrolować podawanie roztworów zawierających potas poprzez regularne oznaczanie stężeń potasu w osoczu i okresowe badania EKG.

Jeśli w trakcie inf.i zaobserwowano objawy niewydolności nerek, należy przerwać inf.

Należy zachować ostrożność poddając suplementy potasu pacjentom z chorobą serca, w szczególności pacjentom przyjmującym glikozydy naparstnicy.

Gwałtowne obniżenie stężenia potasu w osoczu (np. w momencie przerwania inf.) u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy może prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych.

Należy zachować ostrożność w przypadku inf. dużych objętości płynów hipotonicznych pacjentom w stanie przekrwienia lub z odmą płucną.

W związku z niską zawartością elektrolitów w roztw. (zaledwie 20 (40) mmol potasu/l) inf. należy prowadzić z zachowaniem szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów z odwodnieniem hipotonicznym oraz w przypadku pacjentów z hiponatremią.

Należy zachować ostrożność w przypadku podawania roztworu pacjentom z cukrzycą, w szczególności w przypadku hiperglikemii opornej na insulinę oraz pacjentów z nietolerancją na glukozę.

Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.

Należy zachować ostrożność podając roztwór pacjentom z chorobą Addisona z uwagi na ryzyko wystąpienia hiperkaliemii u tej grupy pacjentów.

Roztw. zawierających glukozę nie należy podawać jednocześnie, przed oraz po transfuzji krwi z wykorzystaniem tej samej linii do infuzji z uwagi na ryzyko pseudoaglutynacji.

Zaleca się wymianę zestawu do infuzji dożylnej przynajmniej raz na 24 h.

Nadzór kliniczny powinien obejmować EKG, regularne oznaczanie równowagi płynów i stężeń elektrolitów w osoczu.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn - nie dotyczy.

W przypadku podawania roztw. zgodnie z zaleceniami nie należy spodziewać się wystąpienia żadnych działań niepożądanych.

Częstość występowania opisanych poniżej działań niepożądanych zależy od wielkości dawki oraz techniki stosowania.

W przypadku pacjentów z poważnym upośledzeniem czynności nerek lub ciężkimi zaburzeniami metabolizmu, lub w przypadku zbyt szybkiego lub zbyt obfitego wlewu, możliwe jest wystąpienie przewodnienia, hiperglikemii lub zatrucia potasem.

Objawy hiperkaliemii obejmują

• drętwienie kończyn,
• paraliż mięśniowy lub oddechowy,
• arefleksję,
• osłabienie,
• uczucie przemęczenia,
• chłodną skórę,
• bladość skóry,
• splątanie,
• uczucie słabości lub ciężkości nóg,
• niedociśnienie,
• zaburzenia rytmu serca,
• blok sercowy,
• nieprawidłowości w zapisie EKG wraz z występowaniem załamka dwufazowego oraz zatrzymaniem akcji serca.

W trakcie podawania roztworów zawierających 40 mmol/l potasu lub więcej może pojawić się miejscowy ból oraz zapalenie żyły.

Brak danych lub istnieje ograniczona ilość danych w zakresie stosowania potasu chlorku i glukozy u kobiet w ciąży. Wyniki badań dotyczących toksyczności reprodukcyjnej prowadzonych na zwierzętach są niewystarczające. Jednakże z uwagi na to, że wszystkie składniki produktu występują naturalnie w organizmie człowieka i ich właściwości biochemicznie są dobrze znane, nie należy spodziewać się żadnego toksycznego wpływu na ciążę. Sugerowano, że podawanie glukozy matce w trakcie porodu może prowadzić do hiperglikemii płodowej, hiperinsulinemii oraz kwasicy z równoczesną hipoglikemią noworodkową, jednakże inne badania nie potwierdziły takiego działania. Produkt leczniczy może być podawany kobietom w ciąży, jeśli jest to wskazane z klinicznego punktu widzenia.

Brak danych lub istnieje ograniczona ilość danych w zakresie stosowania potasu chlorku i glukozy u kobiet karmiących piersią. Jednakże z uwagi na to, że wszystkie składniki produktu występują naturalnie w organizmie człowieka i ich właściwości biochemicznie są dobrze znane, nie należy spodziewać się żadnego toksycznego wpływu w związku z karmieniem piersią. Produkt leczniczy może być podawany matkom karmiącym piersią, jeśli jest to wskazane z klinicznego punktu widzenia.

Jeśli układ wydalniczy nie działa prawidłowo lub, gdy wlew jest zbyt szybki lub zbyt obfity, może dojść do hiperkaliemii, przewodnienia, zaburzenia metabolizmu i równowagi elektrolitowej.

W przypadku przedawkowania zaburzona jest w szczególności homeostaza potasu.

Podanie zbyt dużej ilości chlorku może prowadzić do utraty dwuwęglanu z efektem zakwaszenia.

• Natychmiastowe przerwanie infuzji
• monitorowanie EKG
• w razie potrzeby korygowanie odpływu moczu, a w konsekwencji wydalania płynów i elektrolitów
• podanie dwuwęglanu sodu

W przypadku podawania insuliny w celu zwiększenia wychwytu komórkowego potasu, należy podać glukozę w celu uniknięcia hipoglikemii.

W przypadku utrzymujących się nieprawidłowości w zapisie EKG pacjenta np. można podać glukonian wapnia w celu przeciwdziałania kardiotoksycznemu działaniu potasu.

Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów przyjmujących glikozydy nasercowe, gdyż gwałtowne obniżenie stężenia potasu może prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych.

Może być konieczne przeprowadzenie hemodializy lub dializy otrzewnowej w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek.