Kabiven™

Żywienie pozajelitowe dorosłych i dzieci powyżej 2 rż., u których żywienie doustne lub dojelitowe jest niemożliwe, niewystarczające lub przeciwwskazane.

Dawkowanie i szybkość infuzji powinny być uzależnione od zdolności pacjenta do eliminacji tłuszczów i metabolizowania glukozy. Dawkę należy ustalić indywidualnie, a przy wyborze wielkości worka należy uwzględnić stan kliniczny pacjenta, jego mc. i zapotrzebowanie na substancje odżywcze.

Dorośli pacjenci. Zapotrzebowanie na azot, który jest niezbędny do utrzymania stałej ilości białka, zależy od stanu pacjenta (np. stan odżywienia, stopień stresu katabolicznego). Zapotrzebowanie wynosi 0,10-0,15 g azotu/kg mc./dobę przy prawidłowym stanie odżywienia lub w warunkach umiarkowanego stresu metabolicznego. U pacjentów z umiarkowanym do wysokiego nasileniem stresu metabolicznego, z towarzyszącym niedożywieniem lub bez, zapotrzebowanie wynosi 0,15-0,30 g azotu/kg mc./dobę (1,0-2,0 g aminokwasów/kg mc./dobę). Odpowiednie, powszechnie akceptowane zapotrzebowanie na glukozę wynosi 2,0-6,0 g, a na tłuszcze 1,0-2,0 g. Dawka 0,10-0,20 g azotu/kg mc./dobę (0,7-1,3 g aminokwasów/kg mc./dobę) pokrywa zapotrzebowanie większości pacjentów. Odpowiada to zastosowaniu około19-38 ml produktu leczniczego/kg mc./dobę. U pacjenta o mc. 70 kg odpowiada to 1330-2660 ml produktu leczniczego/dobę. Całkowite zapotrzebowanie na energię zależy od stanu klinicznego pacjenta i wynosi najczęściej 25-35 kcal/kg mc./dobę. U otyłych pacjentów wielkość dawki należy obliczyć na podstawie szacunkowej, prawidłowej mc. Produkt leczniczy jest produkowany w 4 opakowaniach o różnej objętości, przeznaczonych do stosowania u pacjentów o wysokim, umiarkowanie zwiększonym, podstawowym lub niskim zapotrzebowaniu na substancje odżywcze. W celu zapewnienia pełnego żywienia pozajelitowego należy stosować dodatkowo pierwiastki śladowe i wit.

Dzieci. Dawkę należy dostosować do zdolności metabolizowania poszczególnych składników odżywczych. U małych dzieci (w wieku 2-10 lat) infuzję należy rozpoczynać od małej dawki, tj. 12,5-25 ml/kg mc. (co odpowiada 0,49-0,98 g tłuszczu/kg mc./dobę, 0,41-0,83 g aminokwasów/kg mc./dobę i 1,2-2,4 g glukozy/kg mc./dobę) i zwiększać ją o 10-15 ml/kg mc./dobę, aż do maks. dawki wynoszącej 40 ml/kg mc./dobę. U dzieci w wieku powyżej 10 lat można stosować dawkowanie takie, jak u pacjentów dorosłych. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 2 lat, u których aminokwas cysteinę można uważać za warunkowo niezbędny.

Szybkość infuzji. Maks. szybkość infuzji glukozy wynosi 0,25 g/kg mc./h. Dawka aminokwasów nie powinna być większa niż 0,1 g/kg mc./h.Dawka tłuszczów nie powinna być większa niż 0,15 g/kg mc./h. Szybkość infuzji nie powinna być większa niż 2,6 ml/kg mc./h (co odpowiada 0,25 g glukozy, 0,09 g aminokwasów i 0,1 g tłuszczów na kg mc.). Zalecany czas trwania infuzji wynosi 12-24 h.

Maks. dawka dobowa. 40 ml/kg mc./dobę. Odpowiada to zastosowaniu jednego opakowania (największa objętość) u pacjenta ważącego 64 kg i dostarcza 1,3 g aminokwasów/kg mc./dobę (0,21 g azotu/kg mc./dobę), 31 kcal energii pozabiałkowej/kg mc./dobę (3,9 g glukozy/kg mc./dobę i 1,6 g tłuszczu/kg mc./dobę). Maks. dawka dobowa zależy od stanu pacjenta i może się zmieniać nawet z dnia na dzień.

Emulsja przeznaczona do odżywiania pozajelitowego, zawierająca zestaw aminokwasów, elektrolity, glukozę oraz olej sojowy.

Pojemnik trzykomorowy zawierający w oddzielnych komorach roztwór glukozy, aminokwasów z elektrolitami i emulsję tłuszczową.

1000 ml mieszaniny otrzymanej po połączeniu zawartości komór zawiera:

• 39 g oczyszczonego oleju sojowego,
• 97 g glukozy,
• 4,7 g L-alaniny,
• 3,3 g L-argininy,
• 1 g kwasu L-asparginowego,
• 1,6 g kwasu L-glutaminowego,
• 2,3 g glicyny,
• 2 g L-histydyny,
• 1,6 g L-izoleucyny,
• 2,3 g L-leucyny,
• 2,6 g L-lizyny,
• 1,6 g L-metioniny,
• 2,3 g L-fenyloalaniny,
• 2 g L-proliny,
• 1,3 g L-seryny,
• 1,6 g L-treoniny,
• 0,53 g L-tryptofanu,
• 0,06 g L-tyrozyny,
• 2,1 g L-waliny,
• 1,49 g glicerofosforanu sodu,
• 0,21 g chlorku wapnia,
• 1,7 g chlorku potasu,
• 0,47 g siarczanu magnezu,
• 1,4 g octanu sodu.

Wartość energetyczna: około 917 kcal. Zawartość azotu: 5,3 g. Osmolalność: około 1230 mOsm/kg H₂O, osmolarność: około 1060 mOsm/l, pH około 5,6.

Do preparatu można dodawać wyłącznie leki i roztwory odżywcze, których zgodność została udokumentowana.

Nadwrażliwość na białko jaja kurzego, soi lub inne składniki preparatu.

• Ciężka hiperlipidemia,
• ciężka niewydolność wątroby,
• ciężkie zaburzenia krzepnięcia,
• wrodzone zaburzenia metabolizmu aminokwasów,
• ciężka niewydolność nerek bez możliwości hemofiltracji lub hemodializy,
• wstrząs,
• hiperglikemia wymagająca podania insuliny w dawce powyżej 6 j/h,
• patologicznie zwiększone we krwi stężenie któregokolwiek z elektrolitów znajdujących się w preparacie,
• ostry obrzęk płuc,
• przewodnienie,
• niewyrównana niewydolność krążenia i odwodnienie hipotoniczne,
• zespół hemofagocytarny,
• niestabilny stan pacjenta (ciężki stan pourazowy, niewyrównana cukrzyca, zawał mięśnia sercowego, kwasica metaboliczna, ciężka posocznica, śpiączka hiperosmotyczna).

Dzieci do ukończenia 2 rż.

Preparatu nie podawać równocześnie z krwią lub produktami krwiopochodnymi w jednym zestawie infuzyjnym (niebezpieczeństwo pseudoaglutynacji).

Podczas stosowania preparatu należy kontrolować zdolność do eliminacji tłuszczów (w trakcie wlewu stężenie triglicerydów nie powinno być większe niż 3 mmole/l), stężenie glukozy i elektrolitów, aktywność enzymów wątrobowych, osmolarność surowicy, równowagę kwasowo-zasadową i prowadzić bilans płynów.

Podczas długotrwałego stosowania należy kontrolować morfologię krwi i parametry układu krzepnięcia.

U pacjentów z niewydolnością nerek należy kontrolować podaż potasu i fosforu, u pacjentów niedożywionych - podaż płynów, elektrolitów i witamin, u pacjentów stosujących pochodne kumaryny - parametry układu krzepnięcia.

Dożylne podawanie aminokwasów może zwiększać wydalanie z moczem pierwiastków śladowych, szczególnie cynku.

Pacjenci z hiperglikemią mogą wymagać podania insuliny.

Szczególnie ostrożnie podawać pacjentom z upośledzoną przemianą tłuszczów w niewydolności nerek, niewyrównanej cukrzycy, zapaleniu trzustki, upośledzeniu czynności wątroby, niedoczynności tarczycy (z hipertriglicerydemią) lub posocznicy (należy monitorować stężenie triglicerydów we krwi).

Szczególnie ostrożnie i w wyjątkowych przypadkach stosować u pacjentów z nieznaczną kwasicą metaboliczną, nieznacznie zwiększoną osmolarnością osocza lub wymagających wyrównania bilansu wodnego.

Ostrożnie stosować u pacjentów ze skłonnością do zatrzymywania elektrolitów lub u pacjentów niedożywionych.

Mogą wystąpić:

• wzrost temperatury ciała,
• przejściowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Rzadko mogą wystąpić:

• drgawki,
• dreszcze,
• nudności i wymioty.

Bardzo rzadko:

• reakcje nadwrażliwości (reakcja anafilaktyczna - wskazanie do natychmiastowego przerwania wlewu, wysypka skórna, pokrzywka),
• przyspieszony oddech,
• nadciśnienie i niedociśnienie,
• hemoliza,
• retikulocytoza,
• bóle brzucha,
• bóle głowy oraz zmęczenie i priapizm.

Po podaniu preparatu do żył obwodowych może wystąpić zakrzepowe zapalenie żył.

U pacjentów ze zmniejszoną zdolnością do eliminacji tłuszczów może wystąpić "zespół przeciążenia tłuszczem" (

• hiperlipidemia,
• gorączka,
• powiększenie wątroby i śledziony,
• anemia,
• leukopenia,
• trombocytopenia,
• zaburzenia krzepnięcia krwi,
• śpiączka

).

U pacjentów niedożywionych preparat może powodować niewydolność krążenia i obrzęk płuc.

Bezpieczeństwo stosowania preparatu w ciąży i okresie karmienia piersią nie zostało ustalone.