Grofibrat® S

Dawka 160 mg. Lek jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata mc.) w następujących przypadkach:

• leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim stężeniem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez
• mieszana hiperlipidemia
• jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane
• mieszana hiperlipidemia u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych
• jako dodatek do leczenia statynami
• jeżeli stężenia trójglicerydów oraz cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane.

Dawka 215 mg. Lek jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata mc.) w następujących przypadkach:

• leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim poziomem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez
• mieszana hiperlipidemia
• jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane.

Dawka 160 mg. Należy kontrolować stężenie lipidów w surowicy krwi, aby sprawdzić skuteczność leczenia.

Jeśli oczekiwany wynik nie zostanie osiągnięty po kilku (np. 3) m-cach leczenia, należy rozważyć zastosowanie dodatkowego lub innego leczenia.

• Dorośli. Zalecana dawka to 1 tabl. powl. 160 mg/dobę. Pacjenci, którzy obecnie stosują kaps. zawierające 200 mg fenofibratu (1 kaps./dobę), mogą zacząć przyjmować 1 tabl. 160 mg/dobę bez uzupełniania dawki.
• Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat).Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Zaleca się zwykle stosowaną dawkę, z wyjątkiem pacjentów z upośledzeniem czynność nerek, u których szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego (eGFR) wynosi <60 ml/min/1,73 m².
• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie należy stosować fenofibratu w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności nerek, definiowanych jako eGFR <30 ml/min/1,73 m². Jeśli wartość współczynnika eGFR wynosi pomiędzy 30 a 59 ml/min/1,73 m², dawka fenofibratu nie powinna być większa niż 100 mg w tradycyjnej postaci lub 67 mg w postaci zmikronizowanej, raz/dobę. Jeżeli podczas obserwacji pacjenta wartość współczynnika eGFR trwale zmniejszy się do <30 ml/min/1,73 m², należy odstawić fenofibrat.
• Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z niewydolnością wątroby produkt leczniczy nie jest zalecany ze względu na brak danych klinicznych dotyczących tej grupy.
• Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność fenofibratu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostały ustalone. Brak dostępnych danych. Dlatego nie zaleca się stosowania fenofibratu u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Dawka 215 mg. Odpowiedź na leczenie należy kontrolować poprzez oznaczanie stężeń lipidów w surowicy.

Jeśli wystarczająca odpowiedź nie zostanie uzyskana po kilku m-cach (np. 3 m-ce), należy rozważyć leczenie uzupełniające lub zmianę leczenia.

• Dorośli. Zalecana dawka początkowa to 1 tabl. leku 160 mg/dobę. Dawka może zostać zwiększona do 215 mg/dobę, tzn. do 1 tabl. produktu leczniczego 215 mg. U pacjentów obecnie leczonych 1 kaps. zawierającą 267 mg fenofibratu można ją zamienić na 1 tabl. 215 mg bez uzupełniania dawki.
• Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Zaleca się zwykle stosowaną dawkę, z wyjątkiem pacjentów z upośledzeniem czynność nerek, u których szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego (eGFR) wynosi <60 ml/min/1,73 m².
• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie należy stosować fenofibratu w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności nerek, definiowanych jako eGFR <30 ml/min/1,73 m². Jeśli wartość współczynnika eGFR wynosi pomiędzy 30 a 59 ml/min/1,73 m², dawka fenofibratu nie powinna być większa niż 100 mg w tradycyjnej postaci lub 67 mg w postaci zmikronizowanej, raz na dobę. Jeżeli podczas obserwacji pacjenta wartość współczynnika eGFR trwale zmniejszy się do <30 ml/min/1,73 m², należy odstawić fenofibrat.
• Zaburzenia czynności wątroby. Produkt leczniczy nie jest zalecany ze względu na brak danych klinicznych dotyczących pacjentów z niewydolnością wątroby.
• Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność fenofibratu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostały ustalone. Brak dostępnych danych. Dlatego nie zaleca się stosowania fenofibratu u pacjentów poniżej 18 lat.

Tabl. należy połknąć w całości w trakcie posiłku.

Fenofibrat jest pochodną kwasu fibrynowego, którego działanie modyfikujące gospodarkę lipidową u ludzi odbywa się poprzez aktywację receptorów jądrowych typu alfa (PPARα, ang. Peroxisome Proliferator Activated Receptor α).

1 tabl. powl. zawiera 160 lub 215 mg fenofibratu mikronizowanego.

Zgłoszono wystąpienie kilku ciężkich przypadków odwracalnej niewydolności nerek w czasie równoczesnego podawania fenofibratu i cyklosporyny. Czynność nerek u tych pacjentów musi być ściśle monitorowana, a leczenie fenofibratem należy przerwać, gdy wystąpi znacząca zmiana wyników badań laboratoryjnych.

Ryzyko ciężkiego toksycznego działania na mięśnie wzrasta, jeśli fenofibrat jest stosowany w skojarzeniu z inhibitorami reduktazy HMG-CoA lub innymi fibratami. Tego rodzaju leczenie powinno być stosowane z ostrożnością a pacjent powinien być monitorowany w kierunku objawów toksyczności mięśniowej.

Zgłoszono wystąpienie kilku przypadków odwracalnego, paradoksalnego zmniejszenia stężenia frakcji HDL cholesterolu podczas równoczesnego przyjmowania fenofibratu i glitazonów. Z tego powodu zaleca się kontrolę stężenia cholesterolu HDL, gdy leki te są stosowane łącznie i zaprzestanie leczenia jednym z nich, gdy stężenie cholesterolu HDL jest zbyt małe.

Z badań in vitro na ludzkich mikrosomach wątroby wynika, że fenofibrat i kwas fenofibrynowy nie są inhibitorami izoform CYP3A4, CYP2D6, CYP2E1 lub CYP1A2 cytochromu (CYP) P - 450. W stężeniu terapeutycznym są słabymi inhibitorami CYP2C19 i CYP2A6 i słabymi lub umiarkowanymi inhibitorami CYP2C9.

Pacjenci leczeni fenofibratem i lekami metabolizowanymi przez CYP2C19, CYP2A6, a zwłaszcza CYP2C9, z wąskim indeksem terapeutycznym, powinni być starannie monitorowani i jeśli jest to konieczne, należy dostosować dawkę leku.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą,
• niewydolność wątroby (w tym żółciowa marskość wątroby oraz niewyjaśnione przedłużające się zaburzenia czynności wątroby),
• znana choroba pęcherzyka żółciowego,
• ciężka niewydolność nerek (szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego <30 ml/min/1,73 m²),
• przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyłączeniem ostrego zapalenia trzustki spowodowanego ciężką hipertrójglicerydemią,
• uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu.

Wtórne przyczyny hiperlipidemii, takie jak:

• niekontrolowana cukrzyca typu 2.
• niedoczynność tarczycy
• zespół nerczycowy
• dysproteinemia
• choroby wątroby z zastojem żółci
• leczenie farmakologiczne
• alkoholizm

powinny być odpowiednio leczone przed rozpoczęciem terapii fenofibratem.

U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny należy sprawdzić, czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie stężenia lipidów spowodowane estrogenami podawanymi doustnie).

Obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz u niektórych pacjentów. Przez pierwsze 12 m-cy podawania leku zaleca się monitorowanie aktywności aminotransferaz co 3 m-ce, następnie okresowo. Należy zwrócić uwagę na pacjentów, u których aktywność aminotransferaz zwiększyła się i odstawić lek, jeżeli aktywność AspAT (SGOT) i AlAT (SGPT) zwiększy się powyżej wartości 3-krotności górnego limitu wartości uznanych za prawidłowe. Jeśli pojawią się symptomy wskazujące na zapalenie wątroby (np. żółtaczka, świąd) i rozpoznanie zostanie potwierdzone przez testy laboratoryjne, leczenie fenofibratem należy przerwać.

Zgłaszano przypadki zapalenia trzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat. Wystąpienie zapalenia trzustki może być wynikiem braku skutecznego leczenia u pacjentów z ciężką hipertrójglicerydemią, bezpośredniego wpływu leku lub może być spowodowane wtórnie przez tworzenie się kamieni w drogach żółciowych lub złogów zatykających przewód żółciowy wspólny.

Po podaniu fibratów i innych leków zmniejszających stężenie lipidów donoszono o działaniu toksycznym na mięśnie, w tym o rzadkich przypadkach rabdomiolizy z uszkodzeniem nerek lub bez ich uszkodzenia. Częstość wystąpienia tych zaburzeń zwiększa się u pacjentów z hipoalbuminemią i współistniejącą niewydolnością nerek. U pacjentów, u których istnieją czynniki predestynujące do miopatii i/lub rozpadu mięśni prążkowanych, w tym:

• wiek powyżej 70 lat
• osobnicza lub rodzinna skłonność do chorób mięśni
• zaburzenia czynności nerek
• niedoczynność tarczycy
• spożywanie dużych ilości alkoholu

możliwość wystąpienia rozpadu mięśni prążkowanych jest większa. Należy bardzo dokładnie ocenić stosunek ryzyka i korzyści leczenia u tych pacjentów przed rozpoczęciem leczenia. Działanie toksyczne na mięśnie należy podejrzewać u pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśniowe, u których występuje zapalenie, skurcze, osłabienie mięśni i/lub znaczny wzrost aktywności kinazy kreatynowej (aktywność CK 5-krotnie powyżej górnej granicy normy). W takim przypadku należy przerwać leczenie fenofibratem.

Ryzyko działania toksycznego na mięśnie może się zwiększyć, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA, zwłaszcza jeśli poprzednio występowały choroby mięśni. W związku z tym leczenie skojarzone fenofibratem i inhibitorem reduktazy HMG–CoA lub innym fibratem należy stosować wyłącznie u pacjentów z ciężką mieszaną dyslipidemią i dużym ryzykiem choroby sercowo-naczyniowej, jeśli nie występowały u nich wcześniej choroby mięśni; u tych pacjentów należy monitorować działanie toksyczne na mięśnie.

Produkt leczniczy jest przeciwwskazany w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek produkt leczniczy należy stosować ostrożnie. Należy dostosować dawkę u pacjentów, u których szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego wynosi od 30 do 59 ml/min/1,73 m².

Zgłaszano odwracalne zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy u pacjentów przyjmujących fenofibrat w monoterapii oraz jednocześnie ze statynami. Zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy utrzymywało się na ogół na stałym poziomie, bez dalszych wzrostów stężenia kreatyniny w surowicy podczas długotrwałej terapii, a ponadto powracało do wartości wyjściowych po odstawieniu leczenia. W badaniach klinicznych u 10% pacjentów przyjmujących jednocześnie fenofibrat i symwastatynę wystąpiło zwiększenie stężenia kreatyniny o ponad 30 µmol/l w porównaniu do wartości wyjściowych, natomiast w grupie otrzymującej wyłącznie symwastatynę odsetek ten wynosił 4,4%. Istotne klinicznie zwiększenie stężenia kreatyniny do wartości >200 µmol/l wystąpiło u 0,3% pacjentów stosujących leczenie skojarzone. Leczenie powinno być przerwane w razie zwiększenia stężenia kreatyniny powyżej 50% GGN (górnej granicy normy). Zaleca się wykonanie pomiaru stężenia kreatyniny w pierwszych 3 mc-ach po rozpoczęciu leczenia, a następnie okresowo w trakcie leczenia.

Produkt leczniczy zawiera laktozę.

Produkt ten nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych podczas stosowania fenofibratu należą zaburzenia trawienne, żołądkowe lub jelitowe.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

• (rzadko) zmniejszenie stężenia hemoglobiny,
• zmniejszenie liczby krwinek białych.

Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) nadwrażliwość.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (niezbyt często) ból głowy;
• (rzadko) zmęczenie i zawroty głowy.

Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) choroba zakrzepowo-zatorowa (zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich).

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (często) objawy przedmiotowe i podmiotowe ze strony żołądka i jelit (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka i wzdęcia z oddawaniem wiatrów);
• (niezbyt często) zapalenie trzustki*.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

• (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz;
• (niezbyt często) kamica żółciowa;
• (rzadko) zapalenie wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (niezbyt często) nadwrażliwość skóry (np.wysypka, świąd, pokrzywka);
• (rzadko) łysienie, nadwrażliwość na światło.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) zaburzenia mięśni (np. mialgie, zapalenie mięśni, skurcze i osłabienie mięśni).

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia seksualne.

Badania diagnostyczne:

• (niezbyt często) zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi;
• (rzadko) zwiększenie stężenia mocznika we krwi.

(* szczegóły patrz ChPL).

Dodatkowo do działań niepożądanych, raportowanych w trakcie badań klinicznych, następujące działania niepożądane były zgłaszane spontanicznie po wprowadzeniu fenofibratu do obrotu. Nie można było określić precyzyjnie częstości występowania tych działań niepożądanych i zostały zakwalifikowane jako występujące z „częstością nieznaną”.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: śródmiąższowa choroba płuc.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: rabdomioliza.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

• żółtaczka,
• powikłania kamicy żółciowej (np. zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych, kolka żółciowa).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: ciężkie reakcje skórne (np. rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczno-rozpływna martwica naskórka).

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania fenofibratu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały działanie embriotoksyczne po dawkach równoważnych z dawką toksyczną dla matki. Potencjalne ryzyko stosowania u ludzi jest nieznane. Dlatego też u kobiet w ciąży należy stosować wyłącznie po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka.

Brak danych dotyczących przenikania fenofibratu i/lub jego metabolitów do mleka kobiecego. Wpływ na dziecko karmione piersią nie może być wykluczony. W związku z tym nie należy stosować leku u kobiet karmiących piersią Odwracalny wpływ na płodność był obserwowany u zwierząt.

Zgłaszano bardzo rzadkie przypadki przedawkowania fenofibratu. W większości przypadków nie występowały objawy przedawkowania. Brak swoistej odtrutki. Jeśli podejrzewa się przedawkowanie, należy je leczyć objawowo i jeśli jest to konieczne, zastosować leczenie podtrzymujące. Fenofibrat nie może być usunięty na drodze hemodializy.