Glucosum 5% Fresenius

Pozajelitowe uzupełnianie płynów i węglowodanów. Rozcieńczanie i rozpuszczanie koncentratów elektrolitów i produktów leczniczych.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od wieku, mc. i stanu klinicznego pacjenta.

Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, produkt stosuje się według poniższego schematu:

• maks. szybkość inf. (wartości orientacyjne): 3 ml/kg mc./h (210 ml/h dla pacjenta o mc. 70 kg, co odpowiada 10,5 g glukozy/h dla pacjenta o mc. 70 kg).
• Maks. dawka dobowa (wartości orientacyjne): 30-40 ml/kg mc., co odpowiada 1,5-2,0 g glukozy/kg mc.
• Należy ściśle przestrzegać następujących ograniczeń dawkowania glukozy u dorosłych pacjentów: 0,5 g/kg mc./h oraz do 6,0 g/kg mc./dobę.

Należy przestrzegać ogólnych zaleceń dotyczących stosowania i dawkowania węglowodanów oraz płynów.

Ze względu na ryzyko hiponatremii związanej z leczeniem szpitalnym, przed podaniem i w trakcie podawania produktu leczniczego może być konieczne kontrolowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego - SIADH) oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki należące do grupy agonistów wazopresyny.

Kontrola stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważna podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego.

Produkt może stać się po podaniu skrajnie hipotoniczny ze względu na metabolizm glukozy w organizmie.

Produkt można podawać do żył obwodowych. Należy wybrać dużą żyłę ramienia i miejsce wkłucia zmieniać codziennie.

Glukoza jest cukrem prostym wykorzystywanym przez organizm jako źródło energii.

1 gram glukozy dostarcza 16,8 kJ (4 kcal) energii.

Prawidłowe stężenie glukozy we krwi wynosi 75-95 mg/100 ml (4,16-5,27 mmol/l) na czczo.

Glukoza jest rozkładana w procesie glikolizy do pirogronianu lub mleczanu w celu uzyskania energii.

Glukoza jest niezbędna do utrzymania prawidłowego stężenia cukru we krwi oraz uczestniczy w syntezie białek i lipogenezie.

Jest wykorzystywana do syntezy glikogenu-formy gromadzenia węglowodanów.

Insulina, glukagon, glikokortykoidy i katecholaminy biorą udział w hormonalnej regulacji stężenia cukru we krwi.

Glukoza jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania komórek układu nerwowego, rdzenia nerki oraz erytrocytów.

Należy pamiętać o hipokaliemicznym i hipofosfatemicznym wpływie glukozy podawanej w dużych ilościach drogą pozajelitową.

1000 ml roztworu zawiera 50 g glukozy w postaci glukozy jednowodnej (55 g). Osmolarność roztworu wynosi 278 mOsmol/l.

Tak jak w przypadku wszystkich produktów leczniczych podawanych pozajelitowo, należy sprawdzić zgodność innych produktów leczniczych dodawanych do produktu leczniczego.

W przypadku dodawania do produktu leczniczego innych produktów leczniczych, powstały roztwór należy natychmiast podać.

Poniżej wymienione leki nasilają działanie wazopresyjne, co prowadzi do zmniejszenia wydalania przez nerki wody bez elektrolitów i może spowodować zwiększenie ryzyka hiponatremii związanej z leczeniem szpitalnym po nieodpowiednio zbilansowanym leczeniu płynami infuzyjnymi.

• Leki pobudzające uwolnienie wazopresyny, np. chloropropamid, klofibrat, karbamazepina, winkrystyna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, 3,4-metylenodioksy-Nmetamfetamina, ifosfamid, leki przeciwpsychotyczne, narkotyki.
• Leki nasilające działanie wazopresyny, np. chloropropamid, NLPZ, cyklofosfamid.
• Analogi wazopresyny, np. desmopresyna, oksytocyna, wazopresyna, terlipresyna.

Do innych produktów leczniczych powodujących zwiększenie ryzyka hiponatremii zalicza się także wszystkie leki moczopędne oraz leki przeciwpadaczkowe, takie jak okskarbazepina.

• Hiperglikemia.
• Hipokaliemia.
• Kwasica.
• Przewodnienie.
• Odwodnienie hipotoniczne.

Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie, jeśli pacjent ma cukrzycę lub nietolerancję węglowodanów. Produkt leczniczy może powodować przeciążenie płynami powodujące spadek stężenia elektrolitów we krwi i możliwość wystąpienia obrzęków obwodowych oraz obrzęku płuc. Podczas długotrwałego podawania produktu leczniczego należy kontrolować bilans płynów, stężenie elektrolitów we krwi oraz równowagę kwasowo-zasadową. Zbyt duża szybkość inf. lub zaburzenia metaboliczne mogą spowodować hiperglikemię i cukromocz; należy regularnie kontrolować poziom cukru we krwi i w moczu. Roztworów glukozy nie należy podawać razem z krwią przez ten sam zestaw do przetaczania ze względu na możliwość wystąpienia pseudoaglutynacji krwinek. Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u noworodków, których matki chorują na cukrzycę. Zazwyczaj roztwory glukozy do inf. są roztworami izotonicznymi. Jednak w organizmie płyny zawierające glukozę mogą stać się skrajnie hipotoniczne w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego ze względu na szybki metabolizm glukozy. W zależności od ciśnienia osmotycznego roztworu, objętości i szybkości inf. dożylnej, a także w zależności od choroby podstawowej pacjenta oraz możliwości metabolizowania glukozy, dożylne podanie glukozy może spowodować zaburzenia elektrolitowe, a przede wszystkim hiponatremię hipolub hiperosmotyczną. Pacjenci, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (np. z ostrymi chorobami, dolegliwościami bólowymi, stresem pooperacyjnym, zakażeniami, oparzeniami i chorobami OUN), pacjenci z chorobami serca, wątroby i nerek oraz pacjenci przyjmujący leki należące do grupy agonistów wazopresyny są szczególnie narażeni na wystąpienie ostrej hiponatremii po podaniu płynów hipotonicznych w infuzji dożylnej. Ostra hiponatremia może prowadzić do rozwoju ostrej encefalopatii hiponatremicznej (obrzęku mózgu), charakteryzującej się występowaniem bólu głowy, nudności, drgawek, ospałości i wymiotów. Pacjenci z obrzękiem mózgu są szczególnie narażeni na wystąpienie ciężkiego, nieodwracalnego i zagrażającego życiu uszkodzenia mózgu. Dzieci, kobiety w wieku rozrodczym oraz pacjenci ze zmniejszoną podatnością mózgowia (np. z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, krwawieniem wewnątrzczaszkowym i po stłuczeniu mózgu) są szczególnie narażeni na wystąpienie ciężkiego i zagrażającego życiu obrzęku mózgu w wyniku ostrej hiponatremii.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (nieznana) hiperglikemia,
• cukromocz,
• zaburzenia równowagi płynów,
• zaburzenia równowagi kwasowozasadowej,
• obrzęki obwodowe,
• niedobór wit. z grupy B,
• zmniejszenie stężenia elektrolitów we krwi (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, hipofosfatemia),
• hiponatremia związana z leczeniem szpitalnym.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) zapalenie lub zakrzepica żyły w miejscu podania.

Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) encefalopatia hiponatremiczna.

Szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL.

Roztwory glukozy mogą być stosowane u kobiet w okresie ciąży i podczas karmienia piersią, jeśli uwzględni się zalecenia i ograniczenia w dawkowaniu, przeciwwskazania i ogólne środki ostrożności dotyczące stosowania. Produkt należy stosować ostrożnie u kobiet w okresie ciąży ze względu na możliwość wystąpienia u płodu hiperglikemii, hiperinsulinemii i kwasicy, a w następstwie hipoglikemii u noworodka. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania produktu leczniczego kobietom ciężarnym w trakcie porodu, zwłaszcza w skojarzeniu z oksytocyną, ze względu na ryzyko hiponatremii.

Hiperglikemia i cukromocz, jeśli nie zostaną rozpoznane, mogą doprowadzić do

• zaburzeń świadomości,
• śpiączki hiperosmolarnej,
• odwodnienia
• i w efekcie do zgonu.

Należy podjąć właściwe leczenie, którym może być zmniejszenie szybkości inf. glukozy i podanie insuliny.

Przeciążenie płynami i zaburzenia gospodarki elektrolitowej wywołane przedawkowaniem roztw. glukozy należy leczyć, stosując odpowiednie postępowanie korygujące.