Etomidate® Lipuro

Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego.

Produkt leczniczy może być podawany wyłącznie przez lekarza umiejącego wykonać intubację dotchawiczą i dysponującego sprzętem do resuscytacji. Dawki muszą być dostosowane odpowiednio do indywidualnych reakcji pacjenta i klinicznego efektu działania leku.

• Ogólnie: bezpieczna dawka nasenna mieści się w zakresie: od 0,15-0,3 mg etomidat /kg mc., co odpowiada 0,075-0,15 ml produktu leczniczego /kg mc.
• Dzieci powyżej 6 m-ca życia i młodzież w wieku do 15 roku życia oraz osoby starsze: otrzymują pojedynczą dawkę 0,15-0,2 mg etomidatu /kg mc., co odpowiada 0,075-0,1 ml produktu /kg mc. U pacjentów należących do wymienionych grup wiekowych dokładną dawkę należy dostosować do efektów klinicznych działania leku.
• U pacjentów z marskością wątroby oraz leczonych wcześniej lekami neuroleptycznymi: dawkę należy zmniejszyć.
• W celu uniknięcia zbyt wolnej dyfuzji produktu leczniczego w mózgu u pacjentów z jawną padaczką lub podwyższoną tendencją do drgawek: produkt leczniczy należy wstrzykiwać szybko, tj. w przeciągu kilku sekund. Dobra dostępność biologiczna i szybka dystrybucja etomidatu w mózgu zapobiegają występowaniu drgawek.
• W przypadku zastosowania produktu w celu przerwania stanu padaczkowego lub serii napadów padaczkowych: należy szybko, tj. w ciągu 10 sekund, wstrzyknąć odpowiednią dawkę etomidatu (0,3 mg/kg mc., odpowiadającą 0,15 ml produktu leczniczego). W razie potrzeby dawkę tą można podać kilka razy.

Przed użyciem wstrząsnąć, chronić od światła.

Krótko działający lek nasenny (działa głównie przez hamowanie tworu siatkowatego w pniu mózgu); bez działania analgetycznego. Po pojedynczej dawce dożylnej wywołuje około 5 min. sen, po czym następuje szybkie budzenie. W minimalnym stopniu wpływa na metabolizm mięśnia sercowego, pojemność minutową serca, krążenie obwodowe i płucne, oddychanie. Obniża metabolizm mózgowy i ciśnienie śródgałkowe. Powoduje 4-8 h supresję kory nadnerczy (hamowanie β-hydroksylazy); nie powoduje uwalniania histaminy. Przenika do tkanek i mózgu, osiągając stężenie maks. w tkance mózgowej po około 1 min. Jest metabolizowany w wątrobie, metabolity są wydalane z moczem (po 24 h wydalane jest około 75% dawki). MAC = około 0,3 µg/ml w surowicy.

1 amp. zawiera 20 mg etomidatu w 10 ml emulsji wodno-olejowej.

Neuroleptyki, opioidy, leki uspokajające, alkohol - nasilają nasenne działanie etomidatu.

Premedykacja benzodiazepinami lub opioidami zmniejsza ryzyko wystąpienia skurczów mioklonicznych.

Z anestetykami wziewnymi może powodować wydłużenie okresu budzenia z anestezji.

Nie łączyć i nie podawać równocześnie z innymi lekami i roztworami (poza 0,9% roztworem NaCl) przez tą samą kaniulę dożylną.

• Nadwrażliwość na etomidat lub emulsje tłuszczowe
• dzieci poniżej 6 mż.
• zaburzenia biosyntezy hemu
• pacjenci ze zmniejszoną czynnością kory nadnerczy

• Okres porodu (w tym znieczulenie do cięcia cesarskiego)
• okres karmienia piersią (jeśli zaistnieje konieczność podania leku - karmienie należy przerwać na 24 h)

Odwracalnie hamuje syntezę steroidów kory nadnerczy.

Może powodować nudności, kaszel, czkawkę, dreszcze, zahamowanie czynności ośrodka oddechowego, bezdech, skurcze miokloniczne (spowodowane odhamowaniem pobudzeń z międzymózgowia).

Rzadko - uwalnianie histaminy; sporadycznie - reakcje alergiczne (skurcz oskrzeli, reakcje anafilaktyczne), skurcz krtani, zaburzenia akcji serca, drgawki, hipotensję.

Podany poza żyłę powoduje silny ból, podany dotętniczo może spowodować martwicę tkanek.