Defur

Lek jest wskazany w objawowym leczeniu nietrzymania moczu z parcia naglącego i/lub częstego oddawania moczu i parcia naglącego jakie mogą występować u osób z zespołem pęcherza nadreaktywnego.

Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): zalecana dawka wynosi 4 mg raz/dobę, za wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR ≤30 ml/min.), u których zalecana dawka wynosi 2 mg raz/dobę. W przypadku wystąpienia dokuczliwych działań niepożądanych dawkę można zmniejszyć z 4 mg do 2 mg raz/dobę. Efekt leczenia należy oceniać po 2-3 m-cach od rozpoczęcia terapii.

Dzieci i młodzież. Skuteczność produktu leczniczego u dzieci nie została określona. Z tego względu nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży.

Kaps. o przedł. uwalnianiu, twarde mogą być przyjmowane niezależnie od posiłków i należy je połykać w całości.

Tolterodyna jest specyficznym, kompetycyjnym antagonistą receptorów muskarynowych, selektywnie wpływającym in vivo na receptory znajdujące się w gruczole moczowym oraz gruczołach ślinowych. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylo), wykazuje identyczny profil farmakologiczny do cząsteczki wyjściowej. U pacjentów z dobrym metabolizmem, ten metabolit przyczynia się w znacznym stopniu do efektu terapeutycznego. Efektów leczenia można się spodziewać w ciągu 4 tyg.

1 kaps. o przedł. uwalnianiu, twarda zawiera 4 mg tolterodyny winianu, co odpowiada 2,74 mg tolterodyny.

Jednoczesne leczenie ogólne przy użyciu silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), leków przeciwgrzybiczych (np. ketokonazol oraz itrakonazol) i antyproteaz nie jest wskazane, ze względu na podwyższone stężenie tolterodyny w surowicy u osób o wolnym typie metabolizmu przy udziale CYP2D6 i późniejsze ryzyko przedawkowania.

Jednoczesne podawanie innych leków o właściwościach antymuskarynowych może powodować nasilenie działań terapeutycznych oraz działań niepożądanych.

Z drugiej strony, działanie lecznicze tolterodyny może ulec osłabieniu wskutek jednoczesnego podawania leków z klasy agonistów cholinergicznych receptorów muskarynowych.

Tolterodyna może obniżać skuteczność leków prokinetycznych, takich jak metoklopramid oraz cyzapryd.

Jednoczesne stosowanie fluoksetyny (silnego inhibitora cytochromu CYP2D6) nie powoduje istotnej klinicznie interakcji, ponieważ tolterodyna i jej metabolit zależny od cytochromu CYP2D6, 5-hydroksymetylowa pochodna tolterodyny, są równie silne.

W badaniach interakcji leków nie stwierdzono interakcji z warfaryną lub złożonymi, doustnymi lekami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel).

Badania kliniczne wykazały, że tolterodyna nie jest inhibitorem metabolicznym CYP2D6, 2C19, 3A4 lub 1A2.

Dlatego też, nie należy spodziewać się wzrostu stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez układy tych izoenzymów, podczas stosowania jednocześnie z tolterodyną.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych,
• zatrzymanie moczu,
• oporna na leczenie jaskra z wąskim kątem przesączania,
• miastenia,
• ciężka postać wrzodziejącego zapalenia jelita grubego,
• toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Należy zachować ostrożność stosując tolterodynę u pacjentów z następującymi dolegliwościami:

• istotne klinicznie zablokowanie odpływu z pęcherza moczowego zagrażające zatrzymaniem moczu
• choroby układu pokarmowego przebiegające ze zwężeniem światła (np. zwężenie odźwiernika)
• zaburzenia czynności nerek
• choroby wątroby
• neuropatia autonomiczna
• przepuklina rozworu przełykowego
• spowolniona perystaltyka układu pokarmowego

Wykazano, że wielokrotne lub całkowite dobowe dawki tolterodyny o natych. uwalnianiu wynoszące 4 mg (dawka terapeutyczna) oraz 8 mg (dawka większa od terapeutycznej) powodują wydłużenie odstępu QTc.

Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie zostało wyjaśnione i jest uzależnione od indywidualnych czynników ryzyka i podatności pacjenta.

Należy zachować ostrożność stosując tolterodynę u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, z uwzględnieniem:

• wrodzonego lub udokumentowanego nabytego wydłużenia odstępu QT
• zaburzeń elektrolitowych, takich jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia
• bradykardii
• istotnych, nabytych wcześniej chorób serca (tj. kardiomiopatia, choroba niedokrwienna serca, arytmia, zastoinowa niewydolność serca)
• jednoczesnego podawania leków, które powodują wydłużenie odstępu QT, z uwzględnieniem leków z grupy IA (np. chinidyna, prokainamid) oraz leków antyarytmicznych z grupy III (np. amiodaron, sotalol)

Jest to szczególnie istotne w przypadku przyjmowania silnych inhibitorów CYP3A4.

Należy unikać jednoczesnego podawania silnych inhibitorów CYP3A4.

Przed podjęciem leczenia należy rozważyć organiczne przyczyny parcia i częstomoczu.

Produkt leczniczy może upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, ze względu na możliwe zaburzenia akomodacji i negatywny wpływ na czas reakcji.

Ze względu na właściwości farmakologiczne tolterodyny, produkt leczniczy może powodować łagodne do umiarkowanych działania antymuskarynowe, takie jak suchość w jamie ustnej, niestrawność i suchość oczu.

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym była suchość w jamie ustnej, odnotowana u 35% pacjentów przyjmujących tolterodynę w tabl. oraz u 10% pacjentów przyjmujących placebo.

Innym bardzo częstym działaniem niepożądanym były bóle głowy, występujące u 10,1% pacjentów przyjmujących tolterodynę w tabl. oraz u 7,4% pacjentów przyjmujących placebo.

• Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie oskrzeli.
• Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) bliżej nieokreślona nadwrażliwość; (nieznana) reakcje anafilaktoidalne.
• Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) nerwowość; (nieznana) splątanie, omamy, dezorientacja.
• Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy, (często) zawroty głowy, senność, parestezje; (niezbyt często) zaburzenia pamięci.
• Zaburzenia oka: (często) suchość oczu, zaburzenia widzenia, w tym zaburzenia akomodacji.
• Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego.
• Zaburzenia serca: (często) palpitacje; (niezbyt często) tachykardia, niewydolność serca, arytmia.
• Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zaczerwienienie skóry.
• Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) suchość w jamie ustnej, (często) niestrawność, zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, wymioty, biegunka; (niezbyt często) refluks żołądkowo-przełykowy.
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) suchość skóry; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy.
• Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) bezmocz, zatrzymanie moczu.
• Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, bóle w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe.
• Badania diagnostyczne: (często) zwiększona mc.

U pacjentów z demencją przyjmujących inhibitory cholinoesterazy odnotowano przypadki nasilenia objawów demencji (np. splątanie, dezorientacja, omamy) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną.

W 2, trwających 12 tyg., randomizowanych badaniach klinicznych fazy III, kontrolowanych przez placebo, z podwójną ślepą próbą, wzięło udział 710 pacjentów pediatrycznych. Odsetek pacjentów z zakażeniami układu moczowego, biegunką i zaburzeniami zachowania był większy w grupie przyjmującej tolterodynę, w porównaniu z pacjentami przyjmującymi placebo (zakażenia układu moczowego: tolterodyna 6,8%, placebo 3,6%; biegunka: tolterodyna 3,3%, placebo 0,9%; zaburzenia zachowania: tolterodyna 1,6%, placebo 0,4%).

Brak wystarczających danych na temat stosowania tolterodyny przez kobiety w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną. Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. W związku z tym, stosowanie tolterodyny w czasie ciąży nie jest zalecane. Brak danych dotyczących wydzielania tolterodyny do mleka matki. Należy unikać stosowania tolterodyny w okresie karmienia piersią.

Największa dawka tolterodyny winianu podana jednorazowo ochotnikom wyniosła 12,8 mg.

Do najcięższych działań niepożądanych jakie zostały zaobserwowane należały zaburzenia akomodacji oraz trudności w oddawaniu moczu.

W przypadku przedawkowania tolterodyny można zastosować płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany.

Należy również zastosować leczenie następujących objawów w przypadku ich wystąpienia:

• ciężkie, odśrodkowe działania antycholinergiczne (halucynacje, silne pobudzenie): leczenie przy użyciu fizostygminy;
• drgawki lub wyraźne pobudzenie: leczenie przy użyciu benzodiazepin;
• niewydolność oddechowa: leczenie poprzez sztuczne oddychanie;
• tachykardia: leczenie przy użyciu leków β-adrenolitycznych;
• zatrzymanie moczu: leczenie poprzez cewnikowanie;
• rozszerzenie źrenic: leczenie pilokarpiną w kroplach do oczu i/lub umieszczenie pacjenta w ciemnym pokoju.

Wydłużenie odstępu QT zaobserwowano przy łącznej dobowej dawce 8 mg tolterodyny o natych. uwalnianiu (dwukrotność zalecanej dawki dobowej) podawanej przez 4 dni.

W przypadku przedawkowania tolterodyny, zaleca się wdrożenie standardowych działań medycznych wskazanych dla pacjentów z wydłużeniem odstępu QT.