Colchican

Ostre ataki dny moczanowej.

Profilaktyka ostrych napadów dny moczanowej podczas leczenia allopurynolem, febuksostatem i produktami leczniczymi o działaniu urykozurycznym.

Dorośli. Leczenie ostrych napadów dny moczanowej: początkowo 1 mg (2 tabl.), a następnie 0,5 mg (1 tabl.) po upływie godz. Przez następne 12 h nie należy przyjmować więcej tabl. Po upływie 12 h, w razie potrzeby, można wznowić leczenie maks. dawką 0,5 mg (1 tabl.) co 8 h do złagodzenia objawów. Cykl leczenia powinien zakończyć się po złagodzeniu objawów lub po przyjęciu w sumie 6 mg (12 tabl.). W trakcie cyklu leczenia nie należy przyjmować więcej niż 6 mg (12 tabl.). Po ukończeniu cyklu leczenia nie należy rozpoczynać następnego cyklu przez co najmniej 3 dni (72 h). Profilaktyka ostrych napadów dny moczanowej podczas leczenia allopurynolem i produktami leczniczymi o działaniu urykozurycznym: decyzję o czasie trwania leczenia należy podjąć w oparciu o takie czynniki jak częstość występowania napadów, czas trwania dny moczanowej oraz obecność i wielkość guzków moczanowych. Zwykle dawka wynosi 0,5-1 mg/dobę a terapia trwa do 6 m-cy od momentu rozpoczęcia leczenia allopurinolem lub produktami leczniczymi o działaniu urykozurycznym. Jeśli wystąpią działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego należy natychmiast przerwać podawanie. Tabl. należy połknąć w całości popijając odpowiednią ilością wody. Powtórzenie leczenia ostrego ataku dny moczanowej może nastąpić dopiero po upływie 3 dni od poprzedniego leczenia.

Dzieci i młodzież. Preparat nie jest zalecany do stosowania u dzieci poniżej 18 lat ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.

Pacjenci w podeszłym wieku. Preparat należy ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci z zaburzeniami wątroby. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Produkt jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Pacjenci z zaburzeniami nerek. Zaleca się następujące dawkowanie:

• przy Cl_Cr >50 ml/min 0,5 mg kolchicyny doustnie 2 razy/dobę
• przy Cl_Cr 35-49 ml/min 0,5 mg kolchicyny doustnie raz/dobę
• przy Cl_Cr 10-34 ml/min 0,5 mg kolchicyny doustnie co 2-3 dni
• przy Cl_Cr <10 ml/min stosowanie kolchicyny jest przeciwwskazane

Nie zaleca się stosowania kolchicyny u pacjentów poddanych hemodializie.

Tabl. należy połknąć w całości popijając odpowiednią ilością wody.

Substancja czynna wiąże się z mikrotubulami w metafazie podziału komórki. Poprzez zahamowanie polimeryzacji mikrotubuli kolchicyna wpływa na wrzeciono kariokinetyczne. Ponadto zmniejsza ruchy i degranulację wewnątrzkomórkowych lizosomów. W ten sposób substancja czynna działa jednocześnie jako trucizna wrzeciona kariokinetycznego, a także zmniejsza uwalnianie lizozymów, chemoatraktantów i kwasu mlekowego. Ponadto substancja czynna hamuje fagocytozę kryształów moczanów przez leukocyty. Rozpad błony komórkowej leukocytów i ich mobilizacja, migracja i zdolność do adhezji ulegają zmniejszeniu. Napływ nowych granulocytów ulega zahamowaniu. Substancja czynna nie wpływa na stężenie kwasu moczowego we krwi i tkankach.

1 tabl. powl. zawiera 0,5 mg kolchicyny.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. W literaturze naukowej obserwowano następujące interakcje:

• produkt może zmniejszać wchłanianie witaminy B_12; jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z cyklosporyną, inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statyny) lub antybiotykami makrolidowymi, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, może wywoływać zaburzenia szpiku kostnego, agranulocytozę, neuromiopatię, miopatię lub rabdomiolizę;
• inhibitory cytochromu P-450 takie jak cymetydyna lub erytromycyna mogą powodować zwiększenie stężenia substancji czynnej we krwi.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Ciężkie zaburzenia czynności serca,
• ciężkie zaburzenia żołądka i jelit,
• ciężkie zaburzenia czynności wątroby,
• ciężkie zaburzenia czynności nerek,
• zaburzenia hematologiczne.

Produkt należy ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych, ze schorzeniami kardiologicznymi oraz chorobami wątroby. Pacjenci ze schorzeniami przewodu pokarmowego mogą odczuwać zaostrzenie objawów w następstwie antymitotycznego działania produktu prowadzącego do biegunki, nudności, wymiotów i bólów brzucha. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek mogą wystąpić zaburzenia szpiku kostnego, agranulocytoza, neuromiopatia, miopatia lub rabdomioliza. Jednoczesne stosowanie cyklosporyny lub antybiotyków makrolidowych i produktu leczniczego może zaostrzać te objawy. Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy po zażyciu produktu nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Badania kliniczne.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (bardzo często) nudności
• biegunka
• bóle brzucha

.

Działania niepożądane obserwowane po wprowadzeniu kolchicyny do obrotu.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

• agranulocytoza
• niewydolność szpiku kostnego
• anemia aplastyczna
• anemia hemolityczna
• pancytopenia
• trombocytopenia

.

Zaburzenia układu immunologicznego: nadwrażliwość.

Zaburzenia układu nerwowego:

• neuromiopatia
• zawroty głowy

.

Zaburzenia żołądka i jelit: wymioty.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• świąd
• plamica
• pieczenie skóry
• łysienie
• schorzenia paznokci

.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

• rabdomioliza
• miopatia

.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zaburzenie czynności nerek.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania produktu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka lub płodu, przebieg porodu i rozwój pourodzeniowy są niewystarczające. Potencjalne zagrożenie dla człowieka jest nieznane.

Produkt nie wolno stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.

Nie ma wystarczających danych dotyczących przenikania substancji czynnej do mleka zwierząt lub kobiet karmiących piersią. Dane fizyko-chemiczne i dostępne dane farmakodynamiczno-toksykologiczne wskazują na przenikanie substancji czynnej do mleka matki, dlatego nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią.Lek nie wolno stosować w okresie karmienia piersią.

Objawy: toksyczność ostra i zgon mogą wystąpić po zażyciu dawki przekraczającej 0,5 mg/kg. Pierwsze objawy występują po okresie utajenia 2-12 h po zażyciu dawki i obejmują krwotoczne zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, bóle brzucha, biegunkę, nudności i wymioty z zaburzeniami równowagi elektrolitowej i leukocytozą. W późniejszym okresie, pomiędzy 24-72 h po spożyciu dawki mogą wystąpić: niewydolność wielonarządowa z uszkodzeniem płuc, zaburzenie czynności nerek, uszkodzenie komórek wątroby, uszkodzenie mięśni i kardiomiopatia. Mogą również wystąpić: agranulocytoza, leukopenia, trombocytopenia, rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe i zapaść naczyniowa prowadząca do wstrząsu. Neurologiczne objawy przedawkowania to drgawki, majaczenia, osłabienie mięśniowe, neuropatia i wstępujący paraliż. Przyczyną śmierci może być depresja oddechowa, zapaść naczyniowa lub niewydolność szpiku kostnego. W wyniku stosowania produktu mogą wystąpić: osłabienie mięśniowe, świąd, łysienie, neuropatia, toksyczne zapalenie wątroby i toksyczna nefropatia ze skąpomoczem i krwiomoczem, a także niewydolność szpiku kostnego z agranulocytoza i anemią aplastyczną.

Leczenie: w przypadku przedawkowania produktu należy wykonać płukanie żołądka, najlepiej w ciągu 60 min od zażycia dawki, oraz podać węgiel aktywowany. Biegunki nie należy leczyć, gdyż substancja czynna wydala się głównie z kałem. Zasadniczym leczeniem jest leczenie objawowe i wspomagające. W przypadku podwyższonego ciśnienia płynów w organizmie należy stosować leczenie standardowe. Stan hemodynamiczny, kardiologiczny i oddechowy, jak również elektrolity we krwi, muszą być ściśle monitorowane i kontrolowane. Ze względu na wysoki stopień wiązania kolchicyny z tkankami nie jest ona usuwana za pomocą dializy. Wykonanie dializy może być konieczne jeśli wymaga tego stan pacjenta, np. przy wystąpieniu kwasicy mleczanowej.