Campral®

Akamprozat jest wskazany w leczeniu podtrzymującym abstynencję alkoholową u osób uzależnionych od alkoholu z jednocześnie prowadzoną psychoterapią.

Dorośli w wieku 18-65 lat: pacjentom o mc. 60 kg lub większej podaje się po 2 tabl. 3x/dobę podczas posiłków (rano, w południe i przed snem).

Pacjentom o mc. poniżej 60 kg podaje się 4 tabl. w trzech podzielonych dawkach podczas posiłków (2 tabl. rano, 1 tabl. w południe i 1 tabl. przed snem).

W przypadku prawidłowo działającego układu pokarmowego zaleca się podawanie leku pomiędzy posiłkami.

Podawanie leku jednocześnie z posiłkiem zmniejsza biodostępność leku.

Zalecany czas trwania leczenia wynosi 1 rok.

Leczenie akamprozatem należy rozpoczynać jak najwcześniej po odstawieniu alkoholu.

Sporadyczny epizod wypicia alkoholu nie jest przeciwwskazaniem do kontynuowania leczenia.

Akamprozat (acetylohomotaurynian wapnia) ma budowę chemiczną podobną do budowy aminokwasowych neuroprzekaźników takich jak tauryna czy kwas γ-aminomasłowy (GABA), zawiera grupę acetylową, co umożliwia przenikanie przez barierę krew-mózg. Wykazano, że akamprozat stymuluje neurotransmisję GABA-ergicznych inhibitorów oraz działa antagonistycznie w stosunku do aminokwasów działających pobudzająco, szczególnie kwasu glutaminowego. Badania przeprowadzone na zwierzętach (szczury) wykazały, że akamprozat wpływa na uzależnienie od alkoholu, zmniejszając spożycie alkoholu i nie zaburzając spożycia pokarmów oraz płynów.

1 tabl. powl. dojelitowa zawiera 333 mg akamprozatu.

Równoczesne przyjmowanie alkoholu i akamprozatu nie wpływa ani na farmakokinetykę alkoholu, ani akamprozatu.

Podawanie akamprozatu wraz z pożywieniem zmniejsza biodostępność leku w porównaniu z jego podawaniem na czczo.

Akamprozat nie wpływa na farmakokinetykę diazepamu, imipraminy i disulfiramu.

Brak informacji o jednoczesnym podawaniu akamprozatu i leków moczopędnych.

• Stwierdzona nadwrażliwość na akamprozat lub którykolwiek inny składnik preparatu
• okres ciąży i karmienia piersią
• niewydolność nerek (stężenie kreatyniny w surowicy >120 µmol/1)
• ciężka niewydolność wątroby (stopień C wg Child-Pough)

Akamprozat nie jest lekiem z wyboru w fazie odtruwania. Nie zapobiega szkodliwemu działaniu alkoholu w przypadku nadużywania. Nadużywanie alkoholu niweczy korzyści terapeutyczne wynikające ze stosowania akamprozatu. Leczenie należy rozpoczynać po zakończeniu fazy odtruwania i wprowadzeniu pacjenta w fazę abstynencji. Pacjenci z alkoholizmem leczeni akamprozatem często cierpią na zaburzenia psychiczne (głównie depresję). Pacjentów tych należy regularnie obserwować.

Działania niepożądane związane ze stosowaniem akamprozatu są zwykle łagodne i przemijające. Przede wszystkim są to zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego lub zmiany dermatologiczne.

Najczęściej występujące działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego to:

• biegunka
• rzadziej nudności
• wymioty
• bóle brzucha

Głównym objawem dermatologicznym jest świąd. Sporadycznie występuje wysypka plamkowo-grudkowa. Rzadko donoszono o pęcherzach na skórze.

Doniesienia o zmianach libido, impotencji, oziębłości płciowej i zaburzeniach psychicznych, głównie depresji, dotyczyły w równym stopniu pacjentów przyjmujących akamprozat i pacjentów otrzymujących placebo.

Jakkolwiek badania na zwierzętach nie potwierdziły występowania działania embriotoksycznego ani działania teratogennego, bezpieczeństwo stosowania akamprozatu u kobiet w okresie ciąży nie zostało ustalone. Akamprozatu nie powinno się stosować w okresie ciąży. Akamprozatu nie powinno się stosować u kobiet w okresie karmienia piersią ze względu na brak badań odnośnie bezpieczeństwa stosowania leku. Akamprozat jest wydzielany z mlekiem u karmiących zwierząt.

Ostre przedawkowanie akamprozatu jest zwykle nieszkodliwe, w zgłoszonych przypadkach jedynym objawem, który można powiązać z przedawkowaniem, jest biegunka. Dotychczas zgłoszono pięć przypadków przedawkowania związanego z leczeniem akamprozatem, w tym jeden przypadek przyjęcia przez pacjenta 43 g akamprozatu. Po zabiegu płukania żołądka przebieg u wszystkich pacjentów był niepowikłany. Biegunkę zaobserwowano w dwóch przypadkach. Nie zaobserwowano hiperkalcemii. W przypadku wystąpienia hiperkalcemii należy zastosować postępowanie lecznicze jak w ostrej hiperkalcemii.