Bellapan

Stany skurczowe w obrębie przewodu pokarmowego (kolka żołądkowa, jelitowa), dróg moczowych, dróg żółciowych.

Stany, w których konieczne jest zmniejszenie wydzielania śliny i wydzieliny oskrzelowej.

Dorośli: 1-2 tabl. 2-3x/dobę. Produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci poniżej 12 lat.

Produkt można przyjmować niezależnie od posiłku.

Atropina wykazuje działanie antagonistyczne w stosunku do acetylocholiny (ACh), blokuje receptory muskarynowe nie wpływając na syntezę ani metabolizm ACh. Rozszerza źrenice, poraża akomodację, podwyższa ciśnienie płynu w gałce ocznej, hamuje wydzielanie gruczołów - potowych, łzowych, ślinowych, śluzowych, nieznacznie rozszerza oskrzela. Hamuje wpływ nerwu błędnego na układ sercowo-naczyniowy, przyspiesza czynność serca. Rozszerza naczynia krwionośne skóry, powodując jej zaczerwienienie. Zmniejsza napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego, dróg żółciowych, moczowodów i pęcherza moczowego. Działa ośrodkowo, wywołując w zależności od dawki stan pobudzenia lub depresji.

1 tabl. zawiera zespół alkaloidów tropanowych w przeliczeniu na atropiny siarczan - 0,25 mg.

Amantadyna, chinidyna, niektóre preparaty przeciwhistaminowe, niektóre leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, pochodne fenotiazyny, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, meperydyna, inhibitory MAO, neuroleptyki nasilają działanie cholinolityczne.

Produkt działa antagonistycznie w stosunku do preparatów pobudzających perystaltykę przewodu pokarmowego, np. metoklopramidu, inhibitorów cholinesterazy i parasympatykomimetyków. Produkt osłabia działanie fenotiazyny.

Na skutek spowolnienia perystaltyki zwiększa się wchłanianie z przewodu pokarmowego atenololu, digoksyny, diuretyków tiazydowych, natomiast zmniejsza cymetydyny i lewodopy.

• Nadwrażliwość na atropinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą,
• jaskra,
• astma oskrzelowa,
• rozrost gruczołu krokowego,
• zatrzymanie moczu,
• tachykardia,
• niewydolność krążenia,
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
• zwężenie odźwiernika,
• ciąża,
• karmienie piersią.

Długotrwałe podawanie preparatu wywołuje wysuszanie błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, przyspieszenie czynności serca, zaburzenia akomodacji.

U mężczyzn z rozrostem gruczołu krokowego może nasilać dolegliwości związane z trudnościami w oddawaniu moczu.

Produkt może powodować reakcje nadwrażliwości w postaci wysypki na skórze.

Lek (ze względu na obecność laktozy) nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy - galaktozy.

Produkt leczniczy może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i urządzeń mechanicznych w ruchu ze względu na możliwość wywoływania takich objawów niepożądanych, jak zaburzenia akomodacji, czy omamy wzrokowe.

Niekiedy występują:

• zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: suchość błon śluzowych i skóry, zaczerwienienie skóry,
• zaburzenia żołądka i jelit: zaparcia,
• zaburzenia okulistyczne: akomodacji, porażenie zwieraczy źrenicy, zwiększenie ciśnienia śródgałkowego,
• zaburzenia psychiczne: pobudzenie lub depresja w zależności od dawki, omamy wzrokowe.

Atropina przenika przez barierę łożyska. Nie prowadzono badań stosowania atropiny u kobiet ciężarnych, a dane uzyskane w badaniach prowadzonych na zwierzętach są ograniczone. Dożylne podanie atropiny w okresie ciąży lub podczas porodu może wywołać tachykardię u płodu. Atropina może być stosowana u kobiet ciężarnych wyłącznie w przypadkach, gdy w opinii lekarza spodziewana korzyść przewyższa możliwe ryzyko. Niewielkie ilości atropiny przenikają do mleka, co może doprowadzić do wystąpienia działań antymuskarynowych u dziecka karmionego piersią; atropina może ponadto hamować laktację. Nie zaleca się stosowania atropiny w okresie karmienia piersią.

Po przedawkowaniu występuje zmniejszenie wydzielania śliny i potu, podwójne widzenie, fotofobia, zaczerwienienia skóry, wysypka, podwyższona temperatura ciała, rozszerzenie źrenic, tachykardia, kołatanie serca. Ze strony OUN: podniecenie, dezorientacja, chód ataktyczny, omamy, zaburzenia mowy, delirium, drgawki, śpiączka, ból głowy, hipertermia.

W przypadku przedawkowania w stanach delirycznych stosuje się dożylnie krótko działające pochodne kwasu barbiturowego. W utracie przytomności stosuje się sztuczne oddychanie za pomocą odpowiednich aparatów. W przypadku zatrucia wskazane jest płukanie żołądka zawiesiną węgla aktywowanego w wodzie. Odtrutkami są preparaty o antagonistycznym działaniu, pobudzające układ przywspółczulny (fizostygmina, neostygmina).