Apap® ból i gorączka C plus

Krótkotrwałe leczenie bólu i/lub gorączki.

Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: jednorazowo 1 tabl. Przyjmować co 4-6 h. Nie należy stosować więcej niż 3 tabl./dobę.

Dzieci poniżej 12 lat: produktu leczniczego nie należy stosować.

Paracetamol to pochodna fenacetyny o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. W wyniku hamowania cyklooksygenazy kwasu arachidonowego, zapobiega tworzeniu się prostaglandyn w OUN. Skutkiem tego oddziaływania jest spadek wrażliwości na działanie takich mediatorów jak kininy i serotonina, co zaznacza się podwyższeniem progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu wywołuje działanie przeciwgorączkowe. Działanie przeciwbólowe paracetamolu zbliżone jest do działania NLPZ, jednak paracetamol w odróżnieniu od leków tej grupy, nie hamuje obwodowo syntezy prostaglandyn. Dlatego nie działa przeciwzapalnie i nie wywołuje typowych dla NLPZ działań niepożądanych. Paracetamol nie wpływa na agregację płytek krwi.

1 tabl. musująca zawiera: 500 mg paracetamolu i 300 mg kwasu askorbowego.

Produktu leczniczego nie należy stosować równocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol. Leki przyspieszające opróżnianie żołądka (np. metoklopramid) przyspieszają wchłanianie paracetamolu, natomiast leki opóźniające jego opróżnianie (propantelina), mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu. Stosowanie paracetamolu jednocześnie z lekami z grupy inhibitorów MAO oraz w ciągu 2 tyg. po zakończeniu leczenia tymi lekami, może wywołać stan pobudzenia i gorączkę. Paracetamol stosowany krótkotrwale w dawce terapeutycznej nie wykazuje istotnej klinicznie interakcji z lekami przeciwzakrzepowymi. Równoczesne stosowanie paracetamolu z zydowudyną (AZT) może nasilać toksyczne działanie zydowudyny na szpik kostny. Paracetamol może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny). Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektóre leki nasenne lub leki przeciwpadaczkowe np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, hydrazyd kwasu izonikotynowego, jak również ryfampicyna może prowadzić do uszkodzenia wątroby. Przy jednoczesnym podawaniu paracetamolu i chlorzoksazonu wzrasta hepatotoksyczność obu substancji. Paracetamol wydłuża około 5-krotnie czas połowiczej eliminacji chloramfenikolu. Równoczesne stosowanie paracetamolu z zydowudyną (AZT) może nasilać skłonność do neutropenii. Picie alkoholu podczas leczenia paracetamolem prowadzi do powstawania toksycznego metabolitu wywołującego martwicę komórek wątrobowych, co w następstwie może doprowadzić do niewydolności wątroby. Kwas askorbowy zwiększa wchłanianie glinu z zawierających go produktów leczniczych, zwiększa także wchłanianie żelaza. Stosowanie produktu leczniczego może być przyczyną fałszywych wyników niektórych badań laboratoryjnych, wykonywanych metodami oksydoredukcyjnymi (oznaczanie glukozy, kreatyniny).

• Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.
• Ciężka niewydolność wątroby lub nerek.
• Kamica moczowa.
• Wirusowe zapalenie wątroby.
• Choroba alkoholowa.
• Fenyloketonuria (ze względu na zawartość aspartamu).
• Stosowanie inhibitorów MAO oraz okres 2 tyg. po ich odstawieniu.
• Stosowanie zydowudyny (AZT).
• Stosowanie u dzieci poniżej 12 lat.

Produkt leczniczy zawiera paracetamol. Ze względu na ryzyko przedawkowania należy sprawdzić, czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu.

Ostrożnie stosować u osób z niewydolnością wątroby lub nerek, astmą oskrzelową oraz hemochromatozą, a także na diecie ubogosodowej.

Lek zawiera 167 mg sodu/dawkę, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

W trakcie przyjmowania produktu leczniczego nie należy pić alkoholu ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia toksycznego uszkodzenia wątroby.

Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby występuje u osób głodzonych i regularnie pijących alkohol.

Produkt nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko)

• małopłytkowość uwarunkowana autoimmunologicznie,
• leukopenia,
• agranulocytoza,
• granulocytopenia,
• neutropenia,
• niedokrwistość hemolityczna.

Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko)

• reakcje alergiczne jak obrzęk Quinckego,
• duszność,
• skurcz oskrzeli,
• zlewne poty,
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi aż do objawów wstrząsu.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (niezbyt często) rumieniowe,
• pokrzywkowe reakcje skórne i zaczerwienienie skóry;
• (bardzo rzadko) ciężkie reakcje skórne.

Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko)

• nudności,
• wymioty.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) uszkodzenie wątroby.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko)

• kolka nerkowa,
• martwica brodawek nerkowych,
• ostra niewydolność nerek,
• kamica moczowa.

Paracetamol przenika przez łożysko oraz do mleka kobiet karmiących piersią w ilości ok. 1% dawki przyjętej przez matkę. Kwas askorbowy również przenika przez łożysko i do mleka.

Lek może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią w razie zdecydowanej konieczności.

Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie leku może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie jak nudności, wymioty, nadmierną potliwość, senność i ogólne osłabienie.

Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką.

W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub większej należy sprowokować wymioty, jeśli od zażycia nie upłynęło więcej niż 1 h.

Należy podać doustnie 60-100 g węgla aktywnego, najlepiej rozmieszanego z wodą.

Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi. Wartość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne.

Jeśli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać 2,5g metioniny i kontynuować leczenie acetylocysteiną lub/i metioniną, które są bardzo skuteczne w 1-szych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także skuteczne po 24 h.

Leczenie zatrucia paracetamolem powinno odbywać się w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii.