Jak, będąc lekarzem, zrobić doktorat i nie zwariować?
Zrobienie doktoratu i uzyskania stopnia doktora nauk medycznych jest istotnym krokiem w rozwoju zawodowym wielu lekarzy. Nadanie stopnia naukowego jest rezultatem ciężkiej pracy doktoranta i wsparcia ze strony promotora lub promotorów, w wyniku czego powstaje praca doktorska omawiająca określone zagadnienie w kompleksowy sposób. Doktorat to element rozwoju naukowego, który w Polsce zazwyczaj trwa równolegle do praktyki klinicznej, przez co stanowi duże wyzwanie. W wielu krajach zachodnich rozdziela się czas na pracę kliniczną i naukową, co potwierdza jedynie, że każda z tych składowych wymaga czasu, energii, chęci i wsparcia od opiekunów. Dzięki takiemu podziałowi z pewnością rośnie jakość poszczególnych składowych rozwoju młodego lekarza. Młodego, bo zwykle pomysł zrobienia doktoratu powstaje jeszcze w trakcie studiów lub tuż po nich, chociaż są osoby decydujące się na doktorat także na późniejszych etapach kariery. W obliczu tak wielu obowiązków, a także starając się zachować balans pomiędzy życiem zawodowym i rodzinnym, pojawia się następujące pytanie: jak, będąc młodym lekarzem, zrobić doktorat i nie zwariować?
