Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / jesień 2019

W odległym okresie od przeszczepienia płuc chorym grożą liczne powikła- nia. Częstość ich występowania po 5 latach od transplantacji można określić jako: 1) BOS (zarostowe zapalenie oskrzelików) - ok. 50%; 2) BOS (zarostowe zapalenie oskrzelików) - ok. 75%; 3) ostre odrzucanie komórkowe - ok. 35%; 4) objawy nowotworu złośliwego (chłoniaki, skóra i in) - ok. 15%; 5) objawy nowotworu złośliwego (chłoniaki, skóra i in) - ok. 35%. Prawidłowa odpowiedź to:

Do przeciwwskazań bezwzględnych do przeszczepiania płuc zalicza się: 1) chorobę niedokrwienną mięśnia sercowego bez możliwości terapii PCI/CABG lub z towarzyszącym upośledzeniem funkcji lewej komory lub świeżo przebyty zawał serca; 2) spadek DLCO > 5% w ciągu 6 miesięcy; 3) BMI > 35 kg/m2; 4) spadek FEV1 > 10% wartości należnej; 5) czynną gruźlicę, także pozapłucną. Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent 55-letni 2 miesiące po niepowikłanej transplantacji płuc z powodu włóknienia płuc zaczyna prezentować objawy narastającej duszności. W trakcie wziernikowania oskrzeli stwierdzono zwężenie prawego zespolenia oskrzelowego o ponad 50% w stosunku do stanu bezpośrednio po operacji. Jakie techniki mogą zostać zastosowane do rozwiązania problemu? 1) poszerzanie techniką balonową (często wielokrotne); 2) drenaż opłucnej i obserwacja; 3) protezowanie zespolenia stentem powlekanym; 4) poszerzanie zespolenia techniką laserową lub argonem; 5) natychmiastowa torakotomia lewostronna z reanastomozą drzewa oskrzelowego i kontrolą zespolenia tętnicy płucnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Znaczną większość transplantacji płuc wykonuje się z powodu: 1) skrajnej postaci COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease); 2) skrajnej postaci IPF (Idiopathic Pulmonary Fibrosis); 3) skrajnej postaci CF (Cystic Fibrosis - mucoviscidosis); 4) rozstrzeni oskrzeli; 5) wysokiego idiopatycznego nadciśnienia płucnego (IPAH). Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej stosowaną techniką chirurgiczną w przeszczepianiu płuc jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące 67-letniego chorego dializowanego od roku z powodu schyłkowej niewydolności nerek, który przed 6 miesiącami był operowany z powodu raka gruczołu krokowego:

Wskaż warunek, który powinien spełniać pęcherz moczowy biorcy przy kwalifikacji do przeszczepienia nerki:

Właściwym postepowaniem w przypadku zwężenia tętnicy nerkowej nerki przeszczepionej jest:

Stwierdzane w obrazie mikroskopowym ogniskowe włóknienie zrębu i zanik cewek współistniejące z ogniskowym lub rozlanym naciekiem zapalnym, w którym dominują limfocyty, świadczy o wystąpieniu:

Niepożądanym działaniem cyklosporyny nie jest:

W przypadku zwężenia zespolenia moczowodowo-pęcherzowego należy najpierw wykonać:

Trzy miesiące po leczeniu ostrego T-komórkowego odrzucania przeszczepionej nerki u 30-letniego pacjenta stwierdzono niżej wymienione parametry. Wskaż, które z tych parametrów stanowią zagrożenie dla przeżycia przeszczepu: 1) eGFR - 62 ml/min/1,73 m2; 2) białkomocz wyrażony stosunkiem białka do kreatyniny: 50 mg/mmol; 3) obecność przeciwciał anty HLA DSA (skierowanych przeciwko antygenom dawcy); 4) zapalenie w polach śródmiąższowego zwłóknienia i zaniku kanalików; 5) szkliwienie arterioli. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące antygenów HLA klasy II i skierowanych przeciwko nim przeciwciałom: 1) niski poziom ekspresji antygenów HLA-DP jest stale stwierdzany na komórkach śródbłonka naczyń nerki; 2) częstość występowania przeciwciał anty-HLA-DP nie wzrasta u pacjentów wcześniej przeszczepianych; 3) biorcy z niezgodnością antygenów HLA-DQ i równocześnie niezgodnym jednym lub dwoma antygenami HLA-DR mają 2,5 razy częściej odrzucanie zależne od przeciwciał; 4) rozwój de novo przeciwciał anty HLA-DQ skierowanych przeciwko dawcy (DSA), przy braku innych przeciwciał anty-HLA DSA, nie ma wpływu na ryzyko utraty przeszczepu; 5) współwystępowanie przeciwciał anty HLA-DQ DSA razem z innymi przeciwciałami DSA zwiększa częstość epizodów ostrego odrzucania i odpowiada za niższe 5-letnie przeżycie przeszczepu. Prawidłowa odpowiedź to:

U 58-letniej kobiety w trakcie badań przygotowujących do oddania nerki córce wykryto incydentaloma prawego nadnercza o średnicy 6 cm. Wskaż postępowanie:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące przeszczepiania nerek pobranych od dawców zmarłych w mechanizmie zatrzymania krążenia (donors after cardiac death):

U 56-letniego mężczyzny 5 lat po przeszczepieniu nerki wystąpił suchy kaszel, niewielkie krwioplucie, łatwe męczenie. Chory w leczeniu immunosupre- syjnym otrzymuje sirolimus z prednizonem z powodu mięsaka Kaposiego. W TK klatki piersiowej stwierdzono obraz mlecznej szyby w płatach dolnych oraz ogniska konsolidacji w obwodowych częściach płata dolnego odpowiadające zmianom śródmiąższowym. Wskaż postępowanie: 1) wykluczenie przyczyn infekcyjnych zmian płucnych; 2) badanie popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych (BAL) w kierunku komórek CD4, mastocytów i eozynofilów; 3) wykonanie biopsji płuca; 4) odstawienie sirolimusu i włączenie takrolimusu; 5) redukcja dawki sirolimusu i zwiększenie dawki prednizonu. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż spośród niżej wymienionych 3 definicje opóźnionej czynności przeszczepionej nerki będącej następstwem jej ostrego uszkodzenia: 1) konieczność dializy w pierwszej dobie po transplantacji; 2) konieczność dializy podczas pierwszego tygodnia po przeszczepieniu; 3) brak spadku lub wzrost stężenia kreatyniny w pierwszej dobie po przeszczepieniu; 4) brak spadku lub wzrost stężenia kreatyniny w czasie 3 dni po przeszczepieniu; 5) stężenie kreatyniny > 250 mmol/l w piątym dniu po przeszczepieniu. Prawidłowa odpowiedź to:

Cukrzycę potransplantacyjną można rozpoznać:

Do biorców obligatoryjnych, mających pierwszeństwo w wyborze do przeszczepienia nerki, należą wszyscy wymienieni, z wyjątkiem biorców:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące pobrania nerki od dawcy żywego: 1) pobranie nerki od dawcy żywego metodą klasyczną jest postępowaniem 'z wyboru' ze względu na długość naczyń i mniejszą traumatyczność dla narządu; 2) po pobraniu nerki od dawcy żywego nie ma konieczności schładzania nerki, jeżeli przeszczepienie następuje bezpośrednio po pobraniu; 3) nieumiejętne manewrowanie nerką podczas pobrania może doprowadzić do skurczu tętnicy pobranej nerki; 4) do wytworzenia odmy wykorzystuje się dwutlenek węgla, wodór lub mieszaninę powietrza; 5) nerka pobrana metodą laparoskopową charakteryzuje się krótszymi naczyniami w porównaniu z nerką pobraną metodą klasyczną. Prawidłowa odpowiedź to:

Do wskazań specjalnych do kwalifikacji do przeszczepienia wątroby dla poszczególnych jednostek chorobowych nie należą: 1) uporczywy świąd skóry w cholestatycznych chorobach wątroby; 2) piorunująca niewydolność wątroby z przewlekle utrzymującym się ciśnieniem wewnątrzczaszkowym powyżej 50 mmHg; 3) zakrzepica tętnicy wątrobowej w krótkim okresie po OLTx; 4) pierwotne niepodjęcie funkcji przez przeszczepioną wątrobę; 5) indeks MELD poniżej 15 punktów. Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą przyczyną powstawania ropnia położonego głęboko w okolicy przeszczepionej nerki i zespoleń naczyniowych przy prawidłowo zagojonych powłokach jest:

Pacjenci po przeszczepieniu narządu przez okres 6 miesięcy otrzymują profilaktycznie kotrimoksazol. Które z wymienionych patogenów są wrażliwe na działanie kotrimoksazolu? 1) Pneumocystis jiroveci; 2) Legionella pneumoniae; 3) Toxoplasma capsulatum; 4) Ebstein-Barr Virus; 5) Listeria monocytogenes; 6) Nocardia; 7) cytomegalovirus. Prawidłowa odpowiedź to:

Całkowita powierzchnia twarzy wynosi około:

Pełny przeszczep twarzy obejmuje:

Kontrola histopatologiczna przeszczepionej twarzy obejmuje biopsję tkanek z następowym badaniem pod mikroskopem bioptatu pobranego z:

W przypadku przeszczepów złożonych, obejmujących dużą powierzchnię skóry, w długotrwałej terapii stosuje się:

Podstawowym kryterium wyboru biorcy przeszczepu twarzy jest:

Które zespolenie wykonuje się w przypadku odprowadzenia soku trzustkowego trzustki przeszczepionej? 1) zespolenie z jelitem cienkim; 2) zespolenie z jelitem grubym; 3) zespolenie do pęcherza moczowego; moczowodu. 4) zespolenie do żołądka; 5) zespolenie do boku Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku martwicy moczowodu nerki przeszczepionej na lewy talerz biodrowy optymalnym rozwiązaniem jest:

Aby uzyskać łatwy dostęp do moczowodu trzeba odpowiednio ułożyć nerkę przeszczepioną, dlatego ważnym jest zidentyfikowanie struktur wnęki nerki: 1) miedniczki z moczowodem; 2) żyły nerkowej; 3) tętnicy nerkowej. Wskaż anatomiczne ułożenie struktur wnęki nerki (od przodu):

U 30-letniej biorczyni nerki w badaniu usg rozpoznano 14 dni po transplantacji zbiornik płynu wielkości 5x5x8 cm. Celem diagnostyki charakteru tego zbiornika należy:

Przy transplantacji nerki z zespoleniem moczowodu do pętli Brickera należy:

U ludzi obserwuje się przypadki rozwoju tolerancji transplantacyjnej na przeszczepiony narząd. Tolerancję transplantacyjna występuje najczęściej u biorców: 1) wątroby; 2) nerki; 3) trzustki; 4) serca; 5) płuc. Prawidłowa odpowiedź to:

Przy pobraniu wątroby i nerek i serca prawdą jest, że:

Potencjalnie korzystnymi preparatami sprzyjającymi rozwojowi tolerancji transplantacyjnej są: 1) tymoglobulina; 2) mykofenolan mofetylu; 3) mykofenolan sodu; 4) sirolimus; 5) inhibitory kalcyneuryny. Prawidłowa odpowiedź to:

Przeszczepienie trzustki pobranej ze zwłok choremu cierpiącemu na cukrzycę typu 1 po wcześniejszym przeszczepieniu nerki pobranej od dawcy żywego to:

Aby zapewnić prawidłowe unaczynienie przeszczepowi trzustki pobranej w czasie pobrania wielonarządowego (w tym wątroby) wykorzystuje się podział tętnicy biodrowej wspólnej dawcy na wewnętrzną i zewnętrzną (tzw. 'Y-graft'). Ramiona 'Y-graft'u' (tętnice biodrowe wewnętrzną i zewnętrzną) zespala się do pozostawionych przy przeszczepie trzustki:

W szóstej dobie po jednoczesnym przeszczepieniu nerki i trzustki pojawił się wyciek moczu z rany operacyjnej. Podczas wykonanej reoperacji stwierdzono martwicę obejmującą około 1 cm dystalnej części moczowodu nerki przeszczepio- nej, która jest przyczyną przecieku moczu w miejscu jego zespolenia z pęcherzem moczowym. W zaistniałej sytuacji należy:

W przypadku chorego po przeszczepieniu nerki, u którego w pierwszej dobie po operacji pojawił się umiarkowany ból okolicy nerki przeszczepionej, spadek ilości wydzielanego moczu i tachykardia bez obniżenia parametrów ciśnienia tętniczego i bez wzrostu ilości krwi drenowanej z okolicy przeszczepionego narządu nie należy wykonywać:

30-letniej chorej ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu 1 po 2 latach leczenia hemodializami przeszczepiono nerkę pobraną od siostry. Po 2 latach po przeszczepieniu pacjentka zaszła w ciążę i urodziła zdrowe dziecko (cięcie cesarskie). W kolejnych 3 latach obserwowano u chorej duże trudności z kontrolą glikemii, nadciśnienia tętniczego i stężenia lipidów w osoczu. Ponadto nastąpiło pogorszenie widzenia w jednym oku. Czynność nerki prze- szczepionej jest prawidłowa, a chora stosuje się do zaleceń lekarskich. Wykonana diagnostyka wykazała brak patologii w zakresie tętnic wieńcowych i szyjnych, BMI chorej nie przekracza 25 kg/m2, i nie planuje ona posiadania w przyszłości większej ilości potomstwa. W zaistniałej sytuacji należy:

Cechami wskazującymi na zwężenie tętnicy nerki przeszczepionej w badaniu USG są: 1) przyspieszenie szczytowej prędkości przepływu w pniu tętnicy graftu > 2 m/s lub 2-krotności prędkości w tętnicy biodrowej; 2) przyspieszenie szczytowej prędkości przepływu wewnątrznerkowo > 0,5 m/s; 3) zmniejszenie szczytowej prędkości przepływu wewnątrznerkowo < 0,1 m/s; 4) obniżenie współczynnika oporu RI wewnątrznerkowo < 0,5; 5) wzrost współczynnika oporu RI wewnątrznerkowo > 0,8; 6) wydłużenie czasu akceleracji AT; 7) obecność wstecznego przepływu w fazie rozkurczu. Prawidłowa odpowiedź to:

U 39-letniej chorej po operacji jednoczesnego przeszczepienia nerki i trzustki, w dobrym stanie ogólnym, z prawidłowym stężeniem glukozy we krwi bez konieczności podawania insuliny, z pierwotną czynnością nerki przeszczepionej, otrzymującej heparynę drobnocząsteczkową w dawce profilaktycznej, w drugiej dobie po operacji pojawił się nagle umiarkowany ból brzucha, przy czym w badaniu fizykalnym nie stwierdzono objawów otrzewnowych i braku perystaltyki. Wykonane pilnie badania biochemiczne wykazały wzrost stężenia amylazy w osoczu (prawie 10-krotne przekroczenie wartości prawidłowych) oraz wzrost stężenia glukozy we krwi (4-krotne przekroczenie wartości prawidłowych). W wykonanym badaniu metodą angio-TK stwierdzono obrzęk trzustki przeszczepionej i brak zakontrastowania naczyń w obrębie przeszczepionego narządu. W zaistniałej sytuacji należy:

Wskazaniem do konwersji cyklosporyny na takrolimus nie jest:

Wskaż nieprawidłowo oceniony poziom ryzyka immunologicznego na podstawie miana przeciwciał specyficznych dla dawcy:

Wskaż preparat farmakologiczny o działaniu immunosupresyjnym nieprawidłowo zakwalifikowany do danej grupy:

Najczęstszym wskazaniem do przeszczepienia allogenicznego jest/są:

Najczęstsze wskazanie do przeszczepienia autologicznego w Polsce to:

Jaki nowotwór po leczeniu radykalnym, bez zajęcia węzłów chłonnych i przerzutów odległych, bez cech nawrotu, nie wymaga karencji do kwalifikacji do transplantacji narządu miąższowego?

U 58-letniego mężczyzny, hemodializowanego od 2 lat wykryto przypad- kowo w badaniach obrazowych guza nerki. Wykonano nefrektomię nerki z guzem - guz wielkości 4,2x4,6x4,0 cm, histologicznie rak jasnokomórkowy, usunięty w całości, w granicach tkanek zdrowych, nie stwierdzono naciekania, węzły chłonne bez nacieku nowotworowego. Czy chory może być kandydatem do przeszczepienia nerki?

Nadciśnienie płucne, mogące stanowić istotne przeciwwskazanie do transplantacji wątroby, cechuje się:

Nowotwór będący bezwzględnym przeciwwskazaniem do przeszczepienia wątroby to:

Czynnikiem sprawczym zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu w 5. miesiącu po transplantacji narządu z dużym prawdopodobieństwem może być:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące potransplantacyjnej choroby limfoproliferacyjnej (PTLD):

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące potransplantacyjnej choroby limfoproliferacyjnej (PTLD) po przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych:

Powikłania po allogenicznej transplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych do doby +100 nie obejmują:

W przypadku chorego z ostrą białaczką szpikową wysokiego ryzyka w pierwszej kolejności poszukiwany jest następujący dawca krwiotwórczych komórek macierzystych:

Cechy kliniczne przewlekłej choroby przeszczep-przeciwko-gospodarzowi obejmują:

Jeżeli po 8 latach od jednoczesnego przeszczepienia trzustki i nerki stężenie peptydu C jest nieoznaczalne i pomimo stosowania ponad trzech iniekcji insuliny w ciągu dnia wartość HbA1c wynosi 8,1%, to u chorego można rozpoznać (w oparciu o kryteria proponowane przez Donga i wsp.):

U chorych poddawanych przeszczepowi nerki, zgodnie z aktualnymi zaleceniami KDIGO (2009), w leczeniu indukcyjnym rekomendowane jest:

Do czynników ryzyka ostrego odrzucania nerki należy: 1) liczba niezgodności antygenów HLA dawcy i biorcy; 2) młody wiek biorcy; 3) starszy wiek biorcy; 4) młody wiek dawcy; 5) starszy wiek dawcy; 6) PRA > 0%; 7) obecność przeciwciał przeciwko antygenom dawcy; 8) obecność przeciwciał przeciwjądrowych; 9) opóźniona czynność graftu; 10) niewydolność nerek z powodu choroby autoimmunologicznej. Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu ostrego odrzucania nerki przeszczepionej zależnego od przeciwciał można zastosować:

Leczeniem pierwszego wyboru w przypadku pierwszego epizodu ostrego odrzucania komórkowego nerki przeszczepionej są:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące rozwoju nowotworów u biorców nerki przeszczepionej: 1) u biorców z wywiadem nowotworu przed transplantacją częściej występują inne nowotworu de novo w porównaniu z pozostałymi biorcami; 2) najczęstszymi nowotworami u biorców nerki są nieczerniakowe raki skóry; 3) nowotwory po transplantacji występują w młodszym wieku w porównaniu z populacją ogólną; 4) rak nerkowokomórkowy częściej występuje w nerce przeszczepionej niż w nerkach własnych biorcy przeszczepu; 5) leczenie cyklofosfamidem przed transplantacją zwiększa ryzyko występowania nowotworów po transplantacji. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż badania wirusologiczne u dawcy, które bezwzględnie należy wykonać przed pobraniem narządów: 1) antygen HBsAg i przeciwciała anty-HBc w klasie IgG i IgM; 2) przeciwciała anty-CMV; 3) przeciwciała anty-EBV; 4) przeciwciała anty-HCV; 5) przeciwciała anty-HIV 1/2. Prawidłowa odpowiedź to:

Lekami immunosupresyjnymi przeciwwskazanymi w ciąży są: 1) mykofenolan mofetylu; 2) takrolimus; 3) cyklosporyna A; 4) azatiopryna; 5) ewerolimus. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące profilaktyki farmakologicznej zakażenia wirusem cytomegalii: 1) biorcy seronegatywni (anty-CMV ujemne w dniu transplantacji) otrzymujący narząd od seronegatywnego dawcy nie wymagają profilaktyki anty-CMV; 2) biorca nerki seropozytywny otrzymujący narząd od seropozytywnego dawcy nie wymaga profilaktyki walgancyklowirem; 3) biorca wątroby seropozytywny otrzymujący narząd od seropozytywnego dawcy wymaga profilaktyki walgancyklowirem przez co najmniej 9 miesięcy; 4) biorca nerki seronegatywny otrzymujący seropozytywny narząd wymaga profilaktyki walgancyklowirem przez 6 miesięcy; 5) biorca płuca seronegatywny otrzymujący seropozytywny narząd wymaga profilaktyki walgancyklowirem przez 6-12 miesięcy. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż efekty pośrednie zakażenia wirusem cytomegalii u biorców przeszczepów narządowych: 1) działanie onkogenne - rozwój nowotworów układu chłonnego; 2) rozwój zakażeń oportunistycznych; 3) nawrót raka wątrobowo-komórkowego u biorców wątroby; 4) rozwój cukrzycy potransplantacyjnej; 5) zwiększone ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta 3 miesiące po zabiegu przeszczepienia nerki leczonego prednizonem, takrolimusem i MMF wykonano biopsję z powodu pogorszenia jej czynności. Patomorfolog opisał cechy ostrej mikroangiopatii zakrzepowej. Wskaż możliwe przyczyny: 1) nawrót ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń z przeciwciałami ANCA; 2) nefroksyczność takrolimusu; 3) nawrót lub rozwój de novo atypowego zespołu hemolityczno- mocznicowego; 4) zakażenie wirusem cytomegalii; 5) ostre odrzucanie przeszczepu zależne od przeciwciał. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż szczepienia, które są przeciwwskazane u biorców przeszczepów: 1) przeciwko żółtej febrze; 2) przeciwko HPV; 3) przeciwko odrze; 4) przeciwko meningokokom; 5) przeciwko wzw

Spośród wymienionych poniżej leków powszechnie stosowanych u pac- jentów po transplantacji nerki wskaż te, które mogą powodować niedokrwistość:

Kiedy pacjenci z amyloidozą mogą być zgłaszani do transplantacji?

Spośród niżej wymienionych wskaż lek immunosupresyjny, który wywołuje najrzadziej wywołuje powikłania żołądkowo-jelitowe (zwykle w formie biegunki):

Do możliwych powikłań po leczeniu inhibitorami mTOR nie należy:

U biorców w starszym wieku dochodzi do zmian w famakokinetyce leków. Dlatego starsi chorzy wymagają:

Duży problem w transplantacji narządów w XXI wieku stanowią infekcje wirusem BKV. Najskuteczniejsze w ich leczeniu jest:

Średni czas od wykonania zabiegu alloprzeszczepienia komórek macie- rzystych do rozwoju poprzeszczepowej choroby limfoproliferacyjnej (PTLD) wynosi:

Czynnikiem ryzyka wystąpienia choroby weno-okluzyjnej wątroby (VOD) po allogenicznej transplantacji komórek macierzystych jest zastosowanie w kondycjonowaniu:

Standardowa profilaktyka immunosupresyjna choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD) u chorych poddawanych allogenicznej transplantacji komorek macierzystych z zastosowaniem zredukowanego kondycjonowania obejmuje:

Letermowir w porównaniu do placebo u chorych po allogenicznej transplantacji komórek macierzystych zmniejsza ryzyko wystąpienia zakażenia:

Nefropatia IgA nawraca w przeszczepionej nerce:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące wpływu potransplantacyjnej immunosupresji na liczbę limfocytów T regulatorowych (Treg):

Wywoływanie tzw. tolerancji operacyjnej, u części chorych po transplantacji nerki i szpiku pozwala odstawić z czasem immunosupresję podtrzymującą. Podstawą postępowania jest silna immunosupresja wstępna, w ramach której m.in. podaje się cyklofosfamid. Dawki cyklofosfamidu, jakie stosowane są w tych przypadkach, wynoszą:

Przy skojarzonym podawaniu takrolimusu (TAC) i ewerolimusu (EVR) i dla zachowania pożądanej ekspozycji na te leki:

Wg. rejestru European Liver Transplant Registry najrzadszym wskazaniem do transplantacji wątroby u dorosłych spośród wymienionych poniżej jest/są:

Alemtuzumab to lek biologiczny, który jest:

Porównanie leku odtwórczego (generycznego) z oryginalnym w tzw. teście równoważności opisywane jest następnie tzw. przedziałem ufności średnich geo- metrycznych ilorazu stężenia maksymalnego (Cmax) i wielkości pola pod krzywą (AUC). Zgodnie ze współcześnie obowiązującymi przepisami unijnymi, 90% przedział ufności średniego współczynnika leku generycznego, względem leku referencyjnego, dla AUC i Cmax, musi mieścić się w przedziale:

Wskazaniem do transplantacji wątroby u chorych z marskością wątroby nie jest:

Według kryterium King's College wskazaniem do pilnej transplantacji wątroby w przypadku zatrucia paracetamolem nie jest:

Według kryteriów Childa-Turcotte'a-Pugha chory w grupie C przeżyje bez przeszczepienia wątroby nie więcej niż:

Optymalny wskaźnik GRWR (graft-to-recipient weight ratio) dla przeszczepienia fragmentu wątroby dziecku od żywego dawcy wynosi:

Czynnikiem ryzyka prowadzącym do wystąpienia powikłań żółciowych nie jest:

Późne zwężenia dróg żółciowych 6-8 miesięcy po transplantacji wątroby, nie związane z zespoleniem przewodowo-przewodowym lub przewodowo- jelitowym, najczęściej spowodowane są:

Zespół nietolerancji niewydolnego przeszczepu nerki: 1) może być spowodowany przewlekłym odrzucaniem; 2) jest wskazaniem do graftektomii; 3) można leczyć zachowawczo - zwiększając immunosupresję i wdrażając antybiotykoterapię; 4) charakteryzuje się nieskutecznością leczenia niedokrwistości z zastosowaniem preparatów stymulujących erytropoezę; 5) najczęściej objawia się wzrostem masy ciała, uogólnionymi obrzękami, nadciśnieniem tętniczym. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ciąży u pacjentki po przeszczepieniu wątroby: 1) jest bezwzględnie przeciwwskazana; 2) prawidłowa ciąża i poród są możliwe, ale obarczone ryzykiem porodu przedwczesnego i hipotrofii; 3) przynajmniej przez 1 rok po transplantacji należy zapobiegać ciąży; 4) karmienie piersią jest przeciwwskazane - ryzyko narażenia dziecka na immunosupresję; 5) karmienie piersią jest obecnie polecane, a ekspozycja na immunosupresanty jest mniejsza niż podczas ciąży. Prawidłowa odpowiedź to:

Najgorsze wskaźniki odległych przeżyć po przeszczepieniu wątroby mają pacjenci kwalifikowani do przeszczepienia z powodu:

Wskaż najważniejsze czynniki ryzyka nawrotu FSGS: 1) rasa czarna lub latynoamerykańska; 2) wyższy białkomocz; 3) szybka progresja do schyłkowej niewydolności nerek (< 3 lat); 4) starszy wiek (> 20 lat) w momencie rozpoznania choroby; 5) nawrót w poprzednim grafcie. Prawidłowa odpowiedź to:

W patogenezie przewlekłej dysfunkcji przeszczepu odgrywa rolę zakażenie wirusem:

Do najczęstszych powikłań po przeszczepieniu wątroby nie zalicza się:

Z dodatkiem jakiego związku przechowuje się do przeszczepienia zamrożone komórki krwiotwórcze?

U pacjenta ze schyłkową niewydolnością nerek na tle mikroangiopatii zakrzepowej wywołanej mutacją genu kodującego czynnik H układu dopełniacza w leczeniu nie znajduje zastosowania:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące indukcji immunosupresji po przeszczepieniu płuc:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące ostrego odrzucania po przeszczepieniu płuc:

Do czynników wystąpienia pierwotnej dysfunkcji przeszczepu płucnego we wczesnym okresie po transplantacji zalicza się wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Jednym z etapów przeszczepienia wątroby jest odtworzenie drogi odpływu żółci. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące tego etapu operacji:

W przypadku raka wątrobowo-komórkowego (HCC) lub raka dróg żół- ciowych (CCC) obecnie najpowszechniej stosowanymi kryteriami kwalifikacyjnymi do transplantacji wątroby są kryteria mediolańskie (Milan Criteria), które oparte są o ocenę guzów w badaniach obrazowych, dopuszczają do transplantacji w przypadku:

Do wrodzonych chorób metabolicznych, w których stosowane jest przeszczepienie wątroby należą: 1) niedobór alfa1-antytrypsyny; 2) tyrozynemia; 3) wrodzone zaburzenia cyklu mocznikowego; 4) ADPKD; 5) oksaloza. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące czynników determinujących wybór leczenia immunosupresyjnego dla biorców przeszczepu nerki: 1) u chorych wysokiego ryzyka immunologicznego (> 50% zakres przeciwciał wobec antygenów HLA panelu dawców - PRA) stosuje się indukcję deplecyjną z użyciem poliklonalnej surowicy antytymocytarnej; 2) u chorych wysokiego ryzyka immunologicznego (> 50% zakres przeciwciał wobec antygenów HLA panelu dawców - PRA) stosuje się indukcję niedeplecyjną z użyciem przeciwciała monoklonalnego wobec receptora dla interleukiny 2; 3) u standardowych biorców przeszczepu najczęściej stosowanym inhibitorem kalcyneuryny jest takrolimus; 4) u biorców powyżej 60 r.ż. z cechami zespołu metabolicznego, stwarzają- cymi wysokie ryzyko rozwoju potransplantacyjnej cukrzycy preferowanym inhibitorem kalcyneuryny jest cyklosporyna; 5) ewerolimus stosowany jest wyłącznie u biorców, u których po przeszczepieniu rozwija się proces nowotworowy. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych czynników mają istotny wpływ na występowanie nadciśnienia po przeszczepieniu nerki? 1) choroba nadciśnieniowa u dawcy; 2) zastosowanie surowicy antytymocytarnej w leczeniu indukcyjnym; 3) nadciśnienie u biorcy w okresie leczenia zachowawczego przewlekłej choroby nerek i podczas dializoterapii; 4) zwężenie tętnicy nerki przeszczepionej; 5) wprowadzenie ewerolimusu jako leku antyproliferacyjnego w miejsce preparatów kwasu mykofenolowego. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych czynników odpowiadają za przewlekłą dysfunkcję przeszczepionej nerki? 1) rozwój po przeszczepieniu przeciwciał wobec antygenów HLA dawcy; 2) młody wiek dawcy; 3) przewlekłe odrzucanie humoralne; 4) nieregularność w przyjmowaniu przez biorcę leków immunosupresyjnych; 5) wrodzony zespół nerczycowy jako przyczyna niewydolności własnych nerek. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych przyczyn są najistotniejszymi wskazaniami do usunięcia niewydolnego przeszczepu nerki przed kwalifikacją do ponownej transplantacji? 1) obecność nefropatii BKV w przeszczepionej nerce; 2) objawowe odrzucanie niewydolnego przeszczepu przy stosowanym podtrzymującym leczeniu immunosupresyjnym; 3) uniknięcie dodatkowej immunizacji biorcy przez utrzymywany narząd; 4) utrata czynności przeszczepu w okresie poniżej 12 miesięcy od zabiegu transplantacji; 5) zwiększone zapotrzebowanie na czynniki stymulujące erytropoezę wskutek utrzymywania niewydolnego narządu. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych obciążeń nie pozwalają na pobranie nerki od żywego dawcy? 1) przebyty zawał serca lub choroba wieńcowa w trakcie leczenia; 2) umiarkowane i dobrze kontrolowane nadciśnienie tętnicze; 3) konkrementy w obu nerkach bez zastoju moczu; 4) przebyta choroba zakrzepowa z czynnikiem ryzyka ponownej zakrzepicy; 5) wiek powyżej 65 lat. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych procesów nowotworowych nie wymagają okresu karencji przed kwalifikacją do przeszczepienia? 1) rak trzonu macicy; 2) rak nerki wykryty przypadkowo, bezobjawowy, nienaciekający < 5 cm; 3) rak szyjki macicy in situ; 4) rak jelita grubego; 5) rak pęcherza moczowego in situ. Prawidłowa odpowiedź to:

Częstość występowania choroby CMV (choroba cytomegalowirusowa) niezależnie od statusu serologicznego dawcy / biorcy (zakażenie pierwotne, bądź wtórne) i stosowanej profilaktyki jest różna, w zależności od rodzaju narządu przeszczepianego. Najczęściej choroba ta ujawnia się po przeszczepieniu:

Erytrocytoza to definiowane zwiększenie liczby erytrocytów (Ht > 51%, Hb > 17 g/l), bez nadpłytkowości i leukocytozy. Jest stosunkowo rzadkim powikła- niem po przeszczepie. Najczęściej występuje po przeszczepieniu:

Przeciwskazaniem bezwzględnym do transplantacji nerki u potencjal- nego biorcy mężczyzny w wieku 25 lat są/jest:

Zjawisko tzw. 'tolerancji spontanicznej' na przeszczep u biorcy wiąże się z zaniechaniem przyjmowania leków immunosupresyjnych u biorcy z utrzymaną dobrą funkcją graftu. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tego zjawiska: 1) jest zjawiskiem rzadkim i nieprzewidywalnym; 2) dotyczy najczęściej tzw. narządów 'tolerogennych', takich jak nerki i serce; 3) wytwarza się najczęściej u chorych po przeszczepieniu wątroby; 4) zwiększa się w miarę upływu czasu od przeszczepu; 5) jest częściej obserwowana u chorych po przeszczepach wielonarządowych typu nerka z trzustką w odmianie 'trzustka po nerce'. Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie pacjenta po przeszczepieniu wątroby wymaga dokładnej znajo- mości patofizjologii choroby podstawowej, z powodu której chory przeszedł przeszczep. Często towarzyszą im inne schorzenia, które wymagają intensywnego leczenia. U pacjenta z infekcją HCV, która była przyczyną marskości należy się spodziewać występowania:

Przeszczepienie wątroby u pacjenta z PSC (primary sclerosing cholangitis) i następnie przebieg kliniczny charakteryzuje się: 1) najczęściej wymaga zespolenia głównej drogi żółciowej z pętlą jelita cienkiego sposobem Roux-Y; 2) zespolenia żółciowe nie ulegają zwężeniu; 3) zwężenia dróg żółciowych występują 4 razy częściej w porównaniu z innymi wskazaniami do OLTx; 4) leczeniem skutecznym jest endoskopowe poszerzanie dróg żółciowych i ich ew. protezowanie; 5) charakteryzuje się najdłuższym wskaźnikiem przeżyć 5 letnich (ok. 80%) w zależności od wskazania. Prawidłowa odpowiedź to:

Najwłaściwszym postępowaniem u chorego z trwającą 30 lat cukrzycą typu 1 i schyłkową niewydolnością nerek (poziom kreatyniny w surowicy 4 mg%), który jeszcze nie wymaga leczenia dializami to: