Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / wiosna 2018

Wśród potencjalnych działań niepożądanych cyklosporyny w porównaniu do takrolimusu częściej obserwuje się: 1) hiperurykemię; 2) neurotoksyczność; 3) nadciśnienie tętnicze; 4) hiperlipidemię; 5) cukrzycę potransplantacyjną; 6) alopecję. Prawidłowa odpowiedź to:

Pośród kryteriów medycznych decydujących o pierwszeństwie przeszcze- piania serca w trybie pilnym największą wartość punktową przyznaje się za:

Potencjalny mechanizm antywirusowy wobec wirusów CMV, BKV i EBV ma hamujący wpływ na rozwój nowotworów powiązanych z ww. wirusami. Dotyczy on:

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest najczęstszym wskazaniem do przeszczepienia płuc. Kryteria kwalifikacji do transplantacji płuc obejmują wartość wskaźnika BODE 7-10 oraz:

Wskazaniem do przeszczepienia płuc jest zaawansowana i nieodwracalna przewlekła choroba płuc przy braku innych możliwości leczenia zachowawczego i chirurgicznego. Kryteria ogólne kwalifikacji do przeszczepienia płuc obejmują: 1) duże, przekraczające 50% ryzyko zgonu z powodu choroby płuc w ciągu 24 miesięcy; 2) duże, przekraczające 50% ryzyko zgonu z powodu choroby płuc w ciągu 12 miesięcy; 3) duże, przekraczające 80% prawdopodobieństwo przeżycia ≥90 dni po transplantacji; 4) duże, przekraczające 80% prawdopodobieństwo przeżycia ≥30 dni po transplantacji; 5) duże, przekraczające 80% prawdopodobieństwo przeżycia 5 lat po transplantacji z prawidłową funkcją przeszczepionego płuca (płuc). Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą etiologią prowadzącą do schyłkowej niewydolności serca wśród chorych kierowanych do przeszczepienia serca jest/są:

Złotym standardem w diagnostyce choroby wieńcowej przeszczepionego serca jest:

Zastosowanie techniki przeszczepiania serca metodą zespolenia żył głównych cechuje się w stosunku do innych metod: 1) zmniejszeniem konieczności implantacji układu stymulującego serce; 2) zwiększeniem konieczności implantacji układu stymulującego serce; 3) występowaniem krwawień z zespoleń żył płucnych; 4) mniejszą częstością występowania niedomykalności zastawki trójdzielnej; 5) większą częstością występowania niedomykalności zastawki trójdzielnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Przeszczepienie pojedynczego płuca może być uzasadnione w przypadku takich krańcowych postaci chorób płuc jak:

Który roztwór nie jest płynem konserwującym płuca w trakcie zimnego niedokrwienia?

W odległym okresie od przeszczepienia płuc chorym grożą liczne powikłania. Częstość ich występowania w odległym okresie (po 5 latach od transplantacji) można określić jako: 1) BOS - bronchiolitis obliterans (zarostowe zapalenie oskrzelików) - 49%; 2) objawy nowotworu złośliwego (chłoniaki, skóra i in.) - 13%; 3) ostre lub nadostre odrzucanie -33%; 4) BOS - bronchiolitis obliterans (zarostowe zapalenie oskrzelików) - 95%; 5) objawy nowotworu złośliwego (chłoniaki, skóra i in.) - 43%. Prawidłowa odpowiedź to:

Chory żyjący w dobrej kondycji 6 lat po przeszczepieniu płuc z powodu IPF (idiopatycznego włóknienia płuc) zgłasza się z powoli ale stale postępującym słabo odwracalnym lub nieodwracalnym pogorszeniem parametrów wentylacyj- nych, zmniejszoną tolerancją wysiłku bez widocznych oznak reakcji zapalnej. W pierwszej kolejności należy podejrzewać:

Z uwagi na znane nefrotoksyczne działanie inhibitora kalcyneuryny, podstawowym zamiennikiem cyklosporyny u chorych z niewydolnością nerek po przeszczepieniu płuc jest/są:

Nazwa CLAD oznacza:

Do przeciwwskazań bezwzględnych do przeszczepiania płuc zalicza się: 1) choroba niedokrwienna mięśnia sercowego bez możliwości terapii PCI/CABG lub z towarzyszącym upośledzeniem funkcji lewej komory; 2) spadek DLCO > 5% w ciągu 6 miesięcy; 3) BMI > 35 kg/m2; 4) spadek FEV1 > 20% wartości należnej w ciągu miesiąca; 5) czynna gruźlica narządowa. Prawidłowa odpowiedź to:

U 42-letniego chorego w 7. dobie po transplantacji trzustki zaczęto obserwować wzrost poziomu glikemii wymagający wlewu szybkodziałającej insuliny 2 j na godzinę. U chorego można podejrzewać:

Przy wideoskopowym pobraniu nerki od żywego dawcy stwierdzono, że pobierana nerka ma dodatkową tętnicę do górnego bieguna. Najlepszym postępowaniem będzie:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pobrania wątroby i nerek: 1) otwiera się jamę brzuszną cięciem typu mercedes; 2) najpierw pobiera się wątrobę, a potem nerki; 3) należy otworzyć zarówno jamę brzuszną jak i klatkę piersiową; 4) płukanie in situ trzeba prowadzić tylko przez aortę, żeby nie uszkodzić żyły wrotnej; 5) przy anomalii unaczynienia tętniczego wątroby odstępuje się od pobrania nerek. Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie pobrania wielonarządowego od dawcy ze śmiercią mózgu i stabilnym układem krążenia pobrano: 1) nerki; 2) wątrobę; twarzy; 3) serce; 4) kompozyt kostno-mięśniowo-skórny do przeszczepienia 5) aortę na homograft. Prawidłowa kolejność pobrania to:

W czasie pobrania nerki stwierdzono dwa moczowody. Na bocznym stoliku wstrzykując płyn z błękitem metylenowym do jednego z moczowodów nie stwierdzono wypływu tego płynu z drugiego moczowodu. Optymalnym postępowaniem będzie:

U 30-letniej biorczyni nerki przed transplantacją wykryto nosicielstwo enterokoków opornych na wankomycynę (VRE - Vancomycin-Resistant Enterococcus). W takim przypadku należy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pobrania narządów do transplantacji: 1) stężenie sodu, które nie powinno zagrażać czynności przeszczepionej wątroby wynosi poniżej 155 mEq/l; 2) ochłodzenie z zewnątrz narządów jamy brzusznej uzyskuje się poprzez wlanie do jamy otrzewnej schłodzonego płynu Belzera; 3) ważnym elementem wentylacji dawcy jest utrzymanie prawidłowego ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla; 4) pobranie kompozytu kostno-mięśniowo-skórnego do przeszczepu twarzy koliduje z pobraniem płuc, ponieważ należy u dawcy wykonać tracheostomię; 5) za czynnik najbardziej uszkadzający narząd uważa się pierwszy okres ciepłego niedokrwienia. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta po przeszczepieniu wątroby z powodu marskości o etiologii HCV, nieleczonego przeciwwirusowo, w 3. miesiącu po operacji doszło do żółtaczki, świądu skóry, odbarwienia stolca, umiarkowanego wzrostu ALP i 10- krotnego wzrostu GGTP. Wiremia HCV przekraczała siedem logarytmów/ml. W wykonanej biopsji wątroby stwierdzono obrzęk hepatocytów, cholestazę i rozplem cholangioli. Nie uwidoczniono nacieków zapalnych. Włóknienie ograniczało się do przestrzeni wrotnych. U tego pacjenta w pierwszej kolejności należy:

W której z poniżej opisanych sytuacji ryzyko reaktywacji zakażenia wirusem typu B po przeszczepieniu wątroby jest największe?

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących poradnictwa przedkoncepcyjnego/ciąży/karmienia piersią u biorczyń wątroby jest prawdziwe?

Podstawą rozpoznania odrzucania przewlekłego wątroby przeszczepionej jest stwierdzenie:

Zespół wątrobowo-płucny jest:

W przypadku jakiego nowotworu przeszczepienie wątroby jest zdecydowanie przeciwwskazane?

Kobieta l. 58, z nefropatią cukrzycową w wywiadzie, po pierwszym prze- szczepieniu nerki od dawcy zmarłego, otrzymująca w leczeniu immunosupresyj- nym takrolimus, kwas mykofenolowy i prednizolon, zgłosiła się do poradni w 12. tygodniu od operacji ze skargami na uczucie zmęczenia i duszność wysiłkową. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono niedokrwistość normocytarną znacznego stopnia (hemoglobina 4.9 g/dl) z towarzysząca retikulocytopenią, prawidłowym poziomem żelaza, witaminy B12 i ferrytyny. Liczba krwinek białych i płytek mieściła się w normie. W leczeniu zastosowano transfuzję koncentratu krwinek czerwonych, odstawiono kwas mykofenolowy i zredukowano dawkę takrolimusu. Po miesiącu nie obserwowano istotnej poprawy. Wysunięto podejrzenie anemii aplastycznej, której najbardziej prawdopodobną przyczyną w tym przypadku jest:

Żywe dawstwo wątroby, ogranicza się szczególnie do zapewnienia prawidłowej funkcji pozostawionego fragmentu wątroby dawcy. Dla dzieci jest procedurą powszechną. W przypadku pobrania fragmentu wątroby od dawcy żywego dla osoby dorosłej należy pobrać:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tzw. biopsji '0' wątroby, wykonywanej w celu prognostycznej oceny jej funkcji w organizmie biorcy:

Dawcy narządowi z tzw. grupy DCD (donor after cardiac death) wg definicji z Maastricht (1995 i modyfikacji z 2000 r), zostali podzieleni na 5 kategorii w zależności od okoliczności zatrzymania krążenia. Problemem klinicznym w poszczególnych kategoriach jest długi czas ciepłego niedokrwienia w porównaniu z dawstwem z grupy DBD (donor after brain death). Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące terminu tzw. 'czynnościowego' ciepłego niedokrwienia ('functional' WIT):

Niedokrwistość jest częstym stanem klinicznym po przeszczepieniu nerki. Jedną z przyczyn niedokrwistości po przeszczepieniu narządu nerki jest również efekt terapii immunosupresyjnej. Niedokrwistość mikrocytarną polekową w okresie potransplantacyjnym, która często ustępuje samoistnie może wywołać:

Leki immunosupresyjne, stosowane w przewlekłej terapii po przeszczepie, których teratogenne działanie jest udowodnione i których nie powinno się stoso- wać w ciąży, powinny być odstawione co najmniej na 6 tygodni przed planowanym zajściem w ciążę. Są to szczególnie: 1) azatiopryna; 2) MMF lub MPS; 3) inhibitory kalcyneuryny; 4) inhibitory kinazy mTOR; 5) sterydy. Prawidłowa odpowiedź to:

Biegunka występująca po przeszczepieniu nerki może mieć różnorodną etiologię. Może mieć związek z leczeniem immunosupresyjnym, lub mieć podłoże infekcyjne. Biegunka, która wystąpiła w 3. miesiącu po przeszczepieniu nerki, przy tej samej immunosupresji i utrzymuje się przez co najmniej 3 dni:

Nefrektomia u żywego dawcy może manifestować się w okresie pooperacyjnym następującymi objawami: 1) hiperfiltracją w pozostawionej nerce; 2) przerostem jedynej nerki; 3) brakiem zmian wymiarów nerki; 4) wzrostem GFR do ok. 75-80% wyjściowej wartości dla obu nerek przed nefrektomią; 5) wzrostem GFR do pełnej wyjściowej wartości dla obu nerek przed nefrektomią. Prawidłowa odpowiedź to:

Do określenia dawcy nerki, który nie spełnia podstawowych kryteriów klinicznych określanych powszechnie 'dobry dawca', ze względu na powszechny brak dawców, stworzono grupę dawców o rozszerzonych kryteriach (ECD- extended criteria donor) które zgodnie z definicją UNOS obejmują:

Chory w schyłkowej niewydolności nerek z powodu wielotorbielowatości- postać ADPKD. Kwalifikowany do KTx. Stara się o nerkę z puli żywych dawców. Zgłoszony do KLO-Poltransplant. Optymalnym żywym dawcą po spełnieniu wszystkich kryteriów kwalifikacyjnych z zakresu zgodności i doboru powinien zostać: 1) dawca żywy bezpośrednio spokrewniony (I st.pokrewieństwa); 2) dawca żywy współmałżonka/nek lub konkubin; 3) dawca żywy niespokrewniony; 4) dawca żywy bezpośrednio spokrewniony do kombinacji krzyżowej; 5) dawca żywy z kombinacji domino. Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazanie bezwzględne do wykonania transplantacji nerki u chorego z PNN hemodializowanego od 3 lat, kwalifikowanego wstępnie jako potencjalny biorca stanowi/ą:

W czasie pobrania nerki od żywego dawcy metodą wideoskopową konieczne jest:

Ostateczną decyzję co do przydatności trzustki do jej przeszczepienia jako elementu przeszczepienia wielonarządowego podejmuje:

U 40-letniego chorego któremu przeszczepiono nerkę pobraną ze zwłok na prawy talerz biodrowy, w czasie diagnostyki upośledzonego odpływu moczu z nerki i obrzęku prawej kończyny dolnej, które pojawiły się około 1 miesiąc po przeszczepieniu, badaniem USG uwidoczniono zbiornik płynowy o maksymalnym wymiarze 8 cm zlokalizowany w okolicy nerki przeszczepionej. W zaistniałej sytuacji należy:

U 30-letniego chorego na cukrzycę typu 1 doszło po leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych do pogorszenia czynności nerek (wartość współczyn- nika przesączania kłębuszkowego = 85 ml/min/1,73m2). Dotychczasowe leczenie cukrzycy u chorego dzięki współpracy z nim było skuteczne, u pacjenta nie stwier- dza się cech neuropatii, pogorszenia widzenia oraz epizodów utraty przytomności spowodowanych hipoglikemią. W zaistniałej sytuacji należy:

Zgodnie z nazewnictwem zmarłych dawców w Polsce, dawca prawdopodobny to:

W trakcie pobrania wielonarządowego od 23-letniego zmarłego dawcy, podczas którego planowano pobranie wątroby, nerek i trzustki, chirurdzy uwidocznili odmiany anatomiczne polegające na: - odejściu prawej tętnicy wątrobowej od tętnicy krezkowej górnej, - odejściu lewej tętnicy wątrobowej od tętnicy żołądkowej lewej, - potrójnej tętnicy nerkowej (2 naczynia odchodzące od aorty i 1 naczynie, zaopatrujące dolny biegun nerki, od tętnicy biodrowej wspólnej lewej), - nietypowym przebiegu lewej żyły nerkowej (położonej między aortą a kręgosłupem), co spowodowało upośledzone wypłukanie krwi z nerki lewej w ciele dawcy, - podwójnym moczowodzie nerki lewej. W zaistniałej sytuacji możliwe jest pobranie i przeszczepienie:

W przypadku pobrania nerek od dawcy po nieodwracalnym zatrzymaniu krążenia, badanie palpacyjne płuc:

Do najrzadziej występujących przyczyn zmniejszenia liczby wysp Langerhansa przeszczepu trzustki należą: 1) allogeniczne procesy odrzucania; 2) procesy autoimmunologiczne; 3) zakażenie wirusem cytomegalii; 4) upośledzenie drenażu soku trzustkowego przeszczepu; 5) potransplantacyjne zespoły limfoproliferacyjne. Prawidłowa odpowiedź to:

U 44-letniego chorego po operacji przeszczepienia trzustki w dobrym stanie ogólnym, w 8. dobie po operacji pojawił się nagle bardzo silny ból brzucha, któremu w badaniu fizykalnym towarzyszyły brak perystaltyki i wyraźna obrona mięśniowa. Czynność przeszczepionej 2 lata wcześniej nerki była prawidłowa. Chory poza leczeniem immunosupresyjnym i przeciwbólowym otrzymywał między innymi heparynę drobnocząsteczkową i bloker pompy protonowej. Wykonane pilnie badania laboratoryjne wykazały 5-krotny wzrost stężenia amylazy w osoczu przy prawidłowym stężeniu glukozy oraz hemoglobiny we krwi. Wobec gwałtownie pogarszającego się stanu ogólnego biorcy należy:

Jednym z działań niepożądanych deplecyjnej indukcji poliklonalnej jest potencjalne zwiększenie ryzyka rozwoju chłoniaka i potransplantacyjnej limfoproliferacji (PTLD). Ryzyko to w ostatniej dekadzie jest niższe niż 2-3 dekady temu. Powodem tej tendencji jest:

Ryzyko rozwoju cukrzycy po transplantacji nerki (NODAT):

Inhibitory kalcyneuryny, stosowane po transplantacji nerki, wywołują bezpośredni efekt hipertensyjny poprzez:

Tak zwana 'częściowa' tolerancja występuje, kiedy:

Obecność przeciwciał anty-AT1R (przeciwko receptorowi typu 1 dla angiotensyny), po transplantacji nerki oznacza, że chory:

Analiza obrazu nerki według skali Bosniaka, służy ocenie:

Ryzyko rozwoju raka przejściowokomórkowego w drogach moczowych biorcy przeszczepu nerki jest szczególnie podwyższone u chorych, u których pierwotna choroba nerek, która spowodowała ich niewydolność, to:

Przy oznaczaniu stężenia leków immunosupresyjnych we krwi metodą immunoenzymatyczną, w przypadku znacznej niedokrwistości (hematokryt < 25%), wynik stężenia leku jest:

Najczęstszym wskazaniem do transplantacji płuc jest:

W trakcie cystografii fikcyjnej wykryto obustronne odpływy pęcherzowo- moczowodowe drugiego stopnia. W wywiadzie brak informacji o zakażeniach układu moczowego, posiew moczu jałowy. W związku z powyższym należy:

Bezwzględne wskazania do usunięcia nerki przed przeszczepem to:

Karencji do przeszczepienia nerki nie wymaga następujący nowotwór układu moczowego:

5-letniej karencji do przeszczepienia nerki wymaga guz nerki:

Pacjent 2 miesiące po przeszczepieniu nerki, rozważa wykonanie szczepień ochronnych. W tym okresie zaleca się wykonanie szczepienia jedynie przeciwko:

U dawczyń nerki nie zaleca się ciąży po nefrektomii, ze względu na czas potrzebny do kompensacyjnego przerostu pozostałej nerki, przez następujący okres:

Wirus Epstein Barr odpowiada za następujące jednostki chorobowe u pacjentów po transplantacji:

Przyczyną pogorszenia czynności nerki przeszczepionej we wczesnym okresie po jej przeszczepieniu może być każda z poniższych, z wyjątkiem:

Klinicznymi wskazaniami do przeszczepienia wątroby są wszystkie poniżej wymienione powikłania zdekompensowanej marskości wątroby, z wyjątkiem:

Warunkiem prawidłowej czynności nerki po jej transplantacji jest między innymi prawidłowy odpływ moczu. Taka sytuacja ma miejsce, jeśli pęcherz moczowy spełnia niżej wymienione warunki, z wyjątkiem:

Czynnikiem ryzyka prowadzącym do występowania powikłań żółciowych po przeszczepieniu wątroby nie jest:

Wskazania do transplantacji jelita cienkiego obejmują: 1) schyłkową niewydolność jelita cienkiego współistniejącą z zagrażającymi życiu powikłaniami żywienia pozajelitowego; 2) nieresekcyjne guzy neuroendokrynne trzustki; 3) przewlekłą rozsianą zakrzepicę wrotną; 4) przewlekłą rozsianą zakrzepicę naczyń krezki; 5) zespół krótkiego jelita i współistniejące powikłania żywienia pozajelitowego. Prawidłowa odpowiedź to:

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) u pacjenta po transplantacji narządowej może być odpowiedzialny za rozwój:

Czynnikami ryzyka rozwoju nowotworów potransplantacyjnych są: 1) wiek i płeć; 2) leczenie immunosupresyjne; 3) pozapalna marskość wątroby będąca przyczyną transplantacji; 4) nefropatia analgetyczna będąca przyczyną transplantacji; 5) ekspozycja na promieniowanie UV (np. światło słoneczne). Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka przewlekłego odrzucania zależnego od przeciwciał (Antibody Mediated Rejection) są: 1) ostre odrzucanie humoralne; 2) przeciwciała zależne od dawcy (DSA) powstające de novo; 3) immunizacja przed przeszczepem; 4) obecność przeciwciał przeciwko antygenom grupowym krwi AB0; 5) nieregularne przyjmowanie leków immunosupresyjnych. Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z podziałów leków immunosupresyjnych jest podział uwzględnia- jący trójsygnałowy model aktywacji limfocytów T, a następnie ich proliferacji. Inhibitorem sygnału kostymulującego jest:

U większości chorych z nawrotem zakażenia HCV w fazie zapalenia ostrego, występującego najczęściej 3-6 tygodni po transplantacji, w obrazie morfologicznym widoczne są: 1) zaburzenia struktury zrazikowej; 2) rozrost komórek Kupfera; 3) zwyrodnienie wodniczkowe hepatocytów; 4) ogniskowa martwica hepatocytów; 5) niewielkie jednojądrowe nacieki zapalne w przestrzeniach bramnych oraz w miąższu wątroby. Prawidłowa odpowiedź to:

U 47-letniego pacjenta po transplantacji serca (7,5 roku) z frakcją wyrzutową lewej komory ocenioną echokardiograficznie na 40%, który nie zgłasza pogorszenia tolerancji wysiłku, wykonano planową koronarografię, stwierdzając obecność pojedynczej zmiany - 60% zwężenia w obrębie odcinka proksymalnego gałęzi zstępującej przedniej lewej tętnicy wieńcowej. W myśl obowiązującej klasyfikacji waskulopatii przeszczepionego serca (CAV), wprowadzonej przez Międzynarodowe Towarzystwo Transplantacji Serca i Płuc (ISHLT) u pacjenta należy rozpoznać chorobę w stopniu:

Spośród wielu przyczyn zgonów u chorych po transplantacji serca tylko trzy dominują w różnych okresach po zabiegu. Są to:

Celem leczenia immunosupresyjnego w pierwszym roku po transplantacji serca jest uniknięcie powikłań powodujących skrócenie okresu przeżycia w okresie późniejszym. Do ww. powikłań należą:

Pacjenci leczeni immunosupresyjnie z powodu transplantacji serca mają zwiększone ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej, z wyjątkiem:

Lekiem immunosupresyjnym stosowanym po transplantacji serca, o którym wiadomo że z największą skutecznością hamuje przyrost błony wewnętrznej tętnic wieńcowych przeszczepu, jest:

Pierwsze proponowane schematy oceny odrzucania zależnego od przeciwciał (AMR od ang. antibody mediated rejection) obejmowały ocenę obrazu histopatologicznego w mikroskopie świetlnym preparatu barwionego klasycznie hematoksyliną-eozyną, oraz szeroki panel barwień immunohistochemicznych służących do potwierdzenia obecności komórek prezentujących antygeny CD34, CD68, CD31, fibryny, przeciwciał klasy IgA, IgG i IgM, oraz licznych składowych dopełniacza: C3d, C4d, C1q. Obecnie za wystarczające przyjmuje się wykazanie obecności:

Typowanie antygenów zgodności tkankowej (HLA) w przypadku pacjentów oczekujących na transplantację serca obejmuje standardowo:

Pacjenci z przewlekłą niewydolnością serca niewymagający stosowania dożylnych leków o działaniu inotropowym i niewymagający urządzeń do krótko- trwałego wspomagania mechanicznego układu krążenia, a pozostający w klasie czynnościowej NYHA IV i zgłaszający duszność spoczynkową powinni zostać skalsyfikowani w stopniu:

Określ stopień INTERMACS dla pacjenta w klasie czynnościowej NYHA IV, który pomimo zwiększanych co 2 godziny dawek dobutaminy i adrenaliny, podawanych we wlewie dożylnym, zgłasza pogorszenie samopoczucia, u którego pomimo wzrostowego stężenia kreatyniny w surowicy na wlewie dożylnym furosemidu utrzymuje się diureza rzędu 100 ml/h:

Pierwszeństwo w doborze do przeszczepu nerki mają biorcy:

Występowanie w obrazie mikroskopowym zmian zakrzepowych, martwicy ścian tętnic jest charakterystyczne dla:

Nie można wysunąć podejrzenia śmierci mózgu w przypadku, kiedy:

Właściwym postępowaniem w przypadku wystąpienia ostrego odrzucania nerki bezpośrednio po przeszczepieniu jest:

Jakie postępowanie jest prawidłowe w przypadku zaprzestania czynności przeszczepionej nerki? 1) przeszczepiona nerka powinna być bezwzględnie usunięta; 2) przeszczep powinien być usunięty w przypadku wystąpienia gorączki, tkliwości i obrzęku przeszczepu, małopłytkowości i krwiomoczu; 3) wskazane jest unikniecie graftektomii ponieważ może to mieć nieko- rzystny wpływ na działanie następnego przeszczepu nerki i powodować ostry wzrost miana preformowanych przeciwciał cytotoksycznych; 4) graftektomia nie jest potrzebna, odrzucony przeszczep pozostawiony in situ ulega zwłóknieniu. Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną immunizacji pacjenta przed transplantacją nerki mogą być: 1) leczenie immunosupresyjne choroby podstawowej nerek własnych; 2) przetoczenia krwi lub płytek; 3) u kobiet przebyte ciąże; 4) szczepienia ochronne; 5) poprzednie transplantacje. Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszymi niepożądanymi działaniami mykofenolanu mofetylu są: 1) nadciśnienie tętnicze; 2) zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego; 3) obniżenie GFR; 4) leukopenia; 5) trombocytopenia. Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku przeszczepu nerki istnieje ryzyko nawrotu: 1) nefropatii cukrzycowej; 2) pierwotnej oksalurii typu I; 3) zwyrodnienia torbielowatego; 4) zespołu Alporta; Prawidłowa odpowiedź to:

Pojawienie się zbiornika moczu w okolicy przeszczepionej nerki w 3. tygodniu po przeszczepieniu nerki może być skutkiem:

Metodą leczenia zbiornika/chłonki lymphocele po przeszczepieniu nerki jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące 40-letniego pacjenta dializowanego z powodu zespołu Alporta, któremu młodszy, 35-letni brat z prawidłowymi wynikami chce oddać nerkę:

W nerce przeszczepionej może nawrócić lub dojść do rozwoju de novo kłębuszkowego zapalenia nerek. Najczęściej pojawiającą się de novo glomerulopatią po transplantacji nerek jest:

Bezpośrednio przed samym zabiegiem transplantacji, zarówno u dawcy jak i biorcy aby znać status serologiczny co pozwala na wybór optymalnej immunosupresji, wykonuje się oznaczanie wirusów:

Pacjent na liście oczekujących wymaga monitorowania niektórych przewlekłych infekcji. Przed przeszczepieniem należy u pacjenta oczekującego na przeszczepienie nerki wykonać badania wirusologiczne. Badania wirusowe, które wykonuje się przed zgłoszeniem na listę oczekujących i monitoruje przez cały czas jak pacjent znajduje się na liście oczekujących na przeszczep nerki, to oznaczenie wirusów: 1) WZW C. 2) WZW BC. 3) EBV. 4) HIV. Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów zespołu nietolerancji niewydolnego przeszczepu nerki nie należy/ą:

Które szwy chirurgiczne są najodpowiedniejsze do wykonania zespolenia moczowodu dawcy z pęcherzem biorcy:

Wiele leków immunosupresyjnych stosowanych w transplantologii wykazuje działanie prodiabetogenne. U pacjenta z dużym ryzykiem wystąpienia cukrzycy po transplantacji nerki w leczeniu należy zastosować schemat immunosupresji:

Nowotwory należą do najczęstszych powikłań po transplantacji narzą- dów. Istnieje związek pomiędzy zakażeniem wirusowym a wystąpieniem nowotworu. U biorców przeszczepu nie wykazano związku pomiędzy infekcją wirusową a rozwojem:

Spośród wymienionych poniżej zestawów leków powszechnie stosowa- nych u pacjentów po transplantacji nerki wskaż ten, który nie powoduje niedokrwistości:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące mykofenolanu mofetylu: 1) postacią aktywną leku jest kwas mykofenolowy; 2) mechanizm działania polega na hamowaniu białkowej fosfatazy serynowo-treoninowej; 3) cyklosporyna A zmniejsza ekspozycję na MMF poprzez hamowanie krążenia wątrobowo-jelitowego MPA; 4) MMF powoduje zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (biegunki); 5) u wszystkich biorców przeszczepów należy regularnie monitorować poziom MPA we krwi. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażenia Pneumocystis jiroveci: 1) do zakażenia dochodzi drogą wziewną; 2) u biorców przeszczepów wywołuje śródmiąższowe zapalenie płuc; 3) infekcja rozwija się w późnym okresie po transplantacji, najczęściej po upływie pierwszego roku; 4) w terapii lekiem pierwszego wyboru są duże dawki kotrimoksazolu; 5) w przypadku braku odpowiedzi na kotrimoksazol można zastosować echinokandynę (caspofunginę). Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż terapie, które mogą być potencjalnie skuteczne w leczeniu ostrego odrzucania zależnego od przeciwciał: 1) pulsy cyklofosfamidu; 2) rytuksymab; 3) duże dawki dożylnych immunoglobulin; 4) bortezomib; 5) bazyliksymab. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynniki ryzyka rozwoju de novo przeciwciał przeciwko antygenom zgodności tkankowej dawcy (DSA) u biorcy przeszczepu nerki: 1) subkliniczne odrzucanie T-komórkowe; 2) suboptymalna immunosupresja; 3) nieprzestrzeganie zaleceń lekarskich dotyczących przyjmowania leków immunosupresyjnych; 4) niezgodność w antygenach HLA klasy II pomiędzy dawcą i biorcą; 5) w przypadku retransplantacji usunięcie poprzedniego przeszczepu. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż stany kliniczne, w których wzrasta ryzyko toksyczności takrolimusu ze względu na zwiększoną frakcję wolnego takrolimusu: 1) hipertrójglicerydemia; 2) niedokrwistość; 3) nadkrwistość; 4) hipoalbuminemia; 5) ciąża. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż efekty pośrednie zakażenia wirusem cytomegalii u biorców przeszczepów narządowych: 1) rozwój cukrzycy potransplantacyjnej; 2) rozwój oportunistycznych zakażeń; 3) zwiększona częstość zakażenia VRE (enterokok oporny na wankomycynę); 4) rozwój nowotworów jelita grubego; 5) nasilona replikacja wirusa HCV po transplantacji wątroby. Prawidłowa odpowiedź to:

Omawiając z biorcą przeszczepu zalecenia dietetyczne wskaż, które składniki pokarmów mają interakcje z takrolimusem i nie należy ich spożywać: 1) cynamon; 2) imbir; 3) dziurawiec; 4) sok grejpfrutowy; 5) owoc granatu. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż które z poniższych dotyczące potencjalnego dawcy nerki dla brata, stanowią bezwzględne przeciwwskazanie do pobrania nerki: 1) BMI= 31 kg/m2; 2) wiek 59 lat; 3) krwinkomocz; 4) eGFR=70 ml/min; 5) nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane dwoma lekami hipotensyjnymi w tym moczopędnym. Prawidłowa odpowiedź to:

Kiedy najwcześniej zaleca się szczepienie przeciwko wirusowi grypy u biorcy narządu unaczynionego?

Wskaż leki immunosupresyjne podawane raz na dobę: 1) sirolimus; 2) ewerolimus; 3) mykofenolan sodu; 4) envarsus; 5) belatacept. Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 45 ok. 7 miesięcy po allogenicznej transplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych od dawcy niespokrewnionego stawił się na wizytę kontrolną. Fizykalnie stwierdzono limfadenopatię szyjną. Z wywiadu wynika, że chory zaobserwował powiększające się węzły chłonne od ok. 2 tygodni. Na podstawie badania hist.-pat. powiększonego węzła chłonnego rozpoznano PTLD. Pacjent do chwili obecnej stosował cyklosporynę z powodu ostrej GVHD II stopnia w zakresie skóry. Właściwym postępowaniem w pierwszej kolejności będzie:

30-letnia pacjentka w dobie +50 po allogenicznej transplantacji krwio- twórczych komórek macierzystych z powodu ostrej białaczki limfoblastycznej została przyjęta do szpitala z powodu spadku wartości płytek krwi do 25 G/l oraz umiarkowanej anemizacji Hgb 8,2 g/dl z podwyższoną retikulocytozą, leukocytoza prawidłowa z prawidłowym rozmazem krwi obwodowej. W badaniach biochemicz- nych wzrost wartości kreatyniny do 176 μmol/l. W badaniu szpiku nie stwierdzono cech wznowy białaczki, natomiast stwierdzono liczne megakariocyty i dość liczne prekursory linii erytroidalnej. Pacjentka stosuje takrolimus w ramach profilaktyki GVHD. Stężenia leku są w normie terapeutycznej. Najbardziej prawdopodobną przyczyną stwierdzonych nieprawidłowości jest:

Pacjent lat 49 obecnie w +6 dobie po allogenicznej transplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych od dawcy niespokrewnionego z powodu nawrotu ostrej białaczki szpikowej. W leczeniu kondycjonującym stosowano cyklofosfamid oraz TBI (naświetlanie całego ciała). Przez ostatnie 3 dni przybrał na wadze 7 kg (pomimo intensyfikacji leków diuretycznych). Fizykalnie tkliwa przy palpacji powiększona wątroba, wolny płyn w jamie brzusznej. W badaniach laboratoryjnych: WBA 0,02 G/l, AIAT 157 IU/I, AspAT 142 IU/l, bilirubina całkowita 69 μmol/l. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Który z wymienionych wirusów wymaga rutynowego monitorowania wiremii met. PCR po allogenicznej transplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych, nawet u asymptomatycznych pacjentów?

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące autologicznego przeszczepienia krwiotwórczych komórek macierzystych:

Do obrazu ostrej choroby przeszczep-przeciwko-gospodarzowi nie należy/ą:

Do objawów przewlekłej choroby przeszczep-przeciwko-gospodarzowi nie należy/ą:

Do czynników ryzyka rozwoju SOS (zespołu niedrożności zatok wątrobowych) nie należy: