Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / wiosna 2017

Stosowanie większości leków immunosupresyjnych u pacjentów po transplantacji serca wymaga regularnego oznaczania ich stężeń podstawowych (czyli przed podaniem kolejnej dawki leku) we krwi pełnej. Wyjątkiem od tej reguły jest:

Pacjenci z przewlekłą niewydolnością serca nie wymagający stosowania dożylnych leków o działaniu inotropowym i nie wymagający urządzeń do krótkotrwałego wspomagania mechanicznego układu krążenia, a pozostający w klasie czynnościowej NYHA III mogą zostać sklasyfikowani w stopniu:

Podstawą rozpoznania odrzucania przeszczepionego serca zależnego od przeciwciał jest barwienie immunohistochemiczne bioptatu mięśnia sercowego celem identyfikacji komórek charakteryzujących się obecnością antygenu CD68. Są nimi:

Najczęstszą przyczyną zgonu w okresie powyżej 10 lat po transplantacji serca jest:

U 24-letniego pacjenta po transplantacji serca (5 lat) z prawidłową frakcją wyrzutową lewej komory w ocenie echokardiograficznej, który nie zgłasza pogorszenia tolerancji wysiłku, wykonano planową koronarografię, nie stwierdzając zwężeń w obrębie tętnic wieńcowych. W myśl obowiązującej klasyfikacji waskulopatii przeszczepionego serca (CAV), wprowadzonej przez Międzynarodowe Towarzystwo Transplantacji Serca i Płuc (ISHLT) u pacjenta należy rozpoznać chorobę w stopniu:

W jakich sytuacjach klinicznych, u pacjenta z nieczynnym przeszczepem nerki wskazane jest zachowanie zredukowanych dawek leków immunosupresyjnych?
1) zachowana diureza resztkowa powyżej 500 ml/dobę;
2) przewlekły stan zapalny z opornością na czynniki stymulujące erytropoezę;
3) planowana retransplantacja - zapobieganie immunizacji biorcy;
4) przy objawach odrzucania przeszczepu w oczekiwaniu na zabieg operacyjny graftektomii;
5) zaostrzenie objawów tocznia rumieniowatego układowego, który był przyczyna niewydolności nerek własnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażenia Clostridium difficile u biorców przeszczepu:
1) czynnikiem ryzyka rozwoju zakażenia jest stosowanie antybiotyków, zwłaszcza fluorochinolonów;
2) czynnikiem ryzyka rozwoju zakażenia jest stosowanie inhibitorów pompy protonowej;
3) u wszystkich biorców przeszczepów przy przyjęciu do szpitala należy wykonywać badania przesiewowe w kierunku toksyny Clostridium difficile;
4) w terapii stosuje się wankomycynę dożylnie;
5) w przypadkach nawracających zakażeń CD skutecznym postępowaniem jest wlewka stolca zdrowego osobnika.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące inhibitorów kalcyneuryny:
1) mechanizm ich działania polega na hamowaniu sygnału 3 aktywacji limfocytów czyli hamowaniu proliferacji limfocytów T;
2) takrolimus ma silniejszy potencjał immunosupresyjny w porównaniu z cyklosporyną A;
3) inhibitory kalcyneuryny są zalecane u chorych z ryzykiem powstawania de novo przeciwciał przeciwko antygenom zgodności tkankowej dawcy (DSA), gdyż hamują ich tworzenie;
4) stężenie inhibitorów kalcyneuryny oznaczane jest w surowicy;
5) inhibitory kalcyneuryny wywołują hipomagnezemię i hiperkaliemię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie są przyczyny immunizacji (powstanie przeciwciał anty-HLA) potencjalnych biorców nerki przed transplantacją?
1) przetoczenia krwi przed transplantacją;
2) przebyte przeszczepienie nerki;
3) nefropatia BK w poprzednim przeszczepie nerki;
4) stosowanie leków biologicznych przed transplantacją;
5) przebyte ciąże.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zakażenia wirusem cytomegalii u biorców przeszczepów:
1) zalecaną metodą diagnostyki i monitorowania zakażenia CMV jest ilościowy PCR CMV DNA;
2) najczęstszą postacią narządową choroby CMV jest śródmiąższowe zapalenie płuc;
3) u biorców seropozytywnych bez względu na status serologiczny dawcy zaleca się profilaktykę anty-CMV po transplantacji narządu;
4) efektem pośrednim zakażenia CMV jest rozwój cukrzycy potransplantacyjnej spowodowany uszkodzeniem wysp Langerhansa przez CMV;
5) lekiem z wyboru w chorobie CMV jest gancyklowir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zakażeń grzybiczych u biorców przeszczepów narządowych:
1) lekiem z wyboru w leczeniu inwazyjnej aspergillozy jest worykonazol;
2) w profilaktyce zakażenia Pneumocystis jiroveci należy stosować sulfametoksazol z trimetoprimem przez co najmniej 6 miesięcy po transplantacji;
3) najczęstszą postacią kliniczną zakażenia Cryptococcus neoformans jest zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych;
4) echinokandyny są lekiem z wyboru w leczeniu zakażeń układu moczowego o etiologii Candida sp., ponieważ osiągają wysokie stężenia w moczu;
5) w diagnostyce inwazyjnej aspergillozy zalecane są metody oparte na wykrywaniu DNA grzyba w reakcji PCR.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz stwierdzenie fałszywe dotyczące powikłań żółciowych po przeszczepieniu wątroby:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do pobrania wątroby jest:

W przypadku planowanej kwalifikacji do kolejnego przeszczepienia nerki u pacjenta ponownie hemodializowanego z powodu niewydolności przeszczepu, należy go usunąć, jeśli:
1) przyczyną jego utraty było nieodwracalne ostre odrzucanie;
2) przyczyną jego utraty była nefropatia BKV;
3) występują trudności z wyrównaniem niedokrwistości;
4) występuje cukrzyca;
5) poprzednio przeszczepiona nerka jest mała - poniżej 8 cm w wymiarze podłużnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące zabezpieczenia naczyń pobranej nerki:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące przechowywania narządów po pobraniu:

Do zwężenia tętnicy nerki przeszczepionej we wczesnym okresie doprowadzić może:
1) progresja zmian miażdżycowych;
2) toksyczne działanie cyklosporyny;
3) zakażenie wirusem Ebstein-Barr;
4) zakażenie wirusem cytomegalii;
5) dysplazja włóknisto - mięśniowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie indukcyjne jest zalecane:
1) tylko u chorych wysokiego ryzyka immunologicznego;
2) przy przeszczepieniu nerki od dawcy żywego;
3) przy drugim i kolejnym przeszczepieniu;
4) przy PRA > 30%;
5) u biorców pochodzenia afroamerykańskiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Amyloidoza nawraca po transplantacji nerki:

Torbielowatość nerek nawraca po transplantacji nerki:

W pełni potwierdzone w badaniach klinicznych czynniki ryzyka nawrotu zespołu nerczycowego po transplantacji nerki, to:

Przy oznaczaniu stężenia inhibitorów kalcyneuryny techniką immunoenzymatyczną, u chorego wykazującego wartość hematokrytu 22%, stężenie leku jest:

Bortezomib, lek hamujący aktywność proteasomów, jest lekiem:

Spośród często stosowanych leków immunosupresyjnych, udowodnione działanie teratogenne wywołują następujące skojarzenia immunosupresji (nie zalecane w ciąży):
1) takrolimus;
2) metyloprednizolon;
3) ewerolimus;
4) prekursor kwasu mykofenolowego;
5) azatiopryna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej zmiany narządowe choroby cytomegalowirusowej powodują:

Zakażenie CMV noże przebiegać bezobjawowo lub jako zespół objawów klinicznych. Najrzadziej choroba cytomegalowirusowa dotyczy biorców:

46-letnia kobieta pragnie oddać nerkę 20-letniemu synowi, który jest od roku dializowany otrzewnowo. Jej BMI wynosi 29 kg/m², a w wywiadzie ma kilka napadów kolki żółciowej, ostatni 9 miesięcy temu. Kamicę pęcherzyka żółciowego udowodniono w badaniu ultrasonograficznym. W badaniu angio-KT wykazano, że jej nerki obustronnie są zaopatrywane przez dwie tętnice. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące postępowania w tym przypadku:

W czasie pobrania narządów do transplantacji za najbardziej uszkadzający czynnik przyjmuje się:

W czasie pobrania wielonarządowego u dawcy ze śmiercią mózgu o kontrolowanym zatrzymaniu krążenia decyduje zespół pobierający:

U chorego ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typy 1, u którego nie ma możliwości wykonania przeszczepienia od żywego dawcy najlepszym rozwiązaniem terapeutycznym jest:

U dawcy narządów z rozpoznaną śmiercią mózgu w czasie operacji pobrania narządów do przeszczepienia badanie palpacyjne narządów jamy brzusznej, miednicy mniejszej i klatki piersiowej należy przeprowadzić:

U 44-letniego chorego z neuropatią i nefropatią w przebiegu cukrzycy typu 1 doszło do pogorszenia czynności nerek, wymagającego leczenia nerkozastępczego. W przeszłości chory był trzykrotnie operowany: z powodu przepukliny pachwinowej, zapalenia wyrostka robaczkowego i niedrożności jelita cienkiego spowodowanej zrostami otrzewnowymi. Chory nie jest obciążony chorobą wieńcową, nie pali papierosów, ma dobrze wyczuwalne tętno na tętnicach piszczelowych tylnych i nie ma nadwagi. Chory nie był wcześniej diagnozowany pod kątem możliwości leczenia przeszczepieniem nerki lub nerki i trzustki i nie miał wcześniej wykonanej przetoki tętniczo-żylnej do dializ. W zaistniałej sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie:

Zgodnie z nazewnictwem zmarłych dawców w Polsce dawca potencjalny to:

Do przyczyn zmniejszenia liczby wysp Langerhansa przeszczepu trzustki i utraty czynności tego narządu należy/należą:

U 42-letniej chorej po operacji jednoczesnego przeszczepienia nerki i trzustki, w dobrym stanie ogólnym, z prawidłowym stężeniem glukozy we krwi bez konieczności podawania insuliny, z pierwotną czynnością nerki przeszczepionej, otrzymującej heparynę drobnocząsteczkową w dawce profilaktycznej, w drugiej dobie po operacji pojawił się nagle umiarkowany ból brzucha. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono objawów otrzewnowych i braku perystaltyki. Wykonane pilnie badania biochemiczne wykazały wzrost stężenia amylazy w osoczu (prawie 10-krotne przekroczenie wartości prawidłowych) oraz wzrost stężenia glukozy we krwi (4-krotne przekroczenie wartości prawidłowych). W wykonanym badaniu metodą angio-TK stwierdzono obrzęk trzustki przeszczepionej i brak zakontrastowania naczyń w obrębie przeszczepionego narządu. W zaistniałej sytuacji należy:

Indukcja przeciwciałami przeciwko receptorowi IL-2 lub brak leczenia indukcyjnego u chorych poddanych jednoczesnemu przeszczepieniu trzustki i nerki w porównaniu z leczeniem rATG lub alemtuzumabem:

Immunologicznym czynnikiem ryzyka rozwoju przewlekłej dysfunkcji przeszczepionej nerki może być każda z niżej wymienionych przyczyn, z wyjątkiem:

Zastosowanie każdego leku, który wpływa na aktywność CYP 3A powinno być starannie rozważone u pacjenta przyjmującego jako immunosupresję inhibitor kalcyneuryny. Lekiem hamującym aktywność CYP 3A jest:

Wskazania do przeszczepienia wielonarządowego to:
1) masywne zrosty powikłane licznymi przetokami jelitowo-skórnymi;
2) nasilone zmiany w jelicie po radioterapii;
3) wybrane przypadki guzów neuroendokrynnych trzustki (PNET) z przerzutami do wątroby oporne na chemio- i radioterapię;
4) guzy stromalne lub desmoidalne jamy brzusznej;
5) przewlekła rozsiana zakrzepica żylna w obszarze wrotno-krezkowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników ryzyka rozwoju i progresji przewlekłej dysfunkcji nerki przeszczepionej zależnych od biorcy należą wszystkie poniżej wymienione czynniki, z wyjątkiem:

Chłoniak Burkitta u pacjenta po przeszczepieniu narządowym wykazuje związek z przewlekłą infekcją wirusową wywołaną przez:

Spośród współcześnie stosowanych leków immunosupresyjnych u pacjentów po przeszczepieniu nerki, największy wpływ na wzrost poziomu trójglicerydów w surowicy odgrywa:
1) prednizon;
2) sirolimus;
3) takrolimus;
4) ewerolimus;
5) mykofenolan mofetylu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe zdania dotyczące szczepień po przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych:

Macierzyste komórki krwiotwórcze (HSC) są zdefiniowane jako:

Po przeszczepieniu allogenicznym (allo HSCT), ryzyko potransplantacyjnej choroby limfoproliferacyjnej (PTLD) związanej z infekcją EBV, jest szczególnie zwiększone, w jednej z następujących sytuacji:

Do powikłań endokrynologicznych i metabolicznych po allotransplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych nie należy:

Wskazaniem do allotransplantacji komórek krwiotwórczych w przewlekłej białaczce szpikowej jest:

Krwiotwórcze komórki macierzyste z krwi obwodowej i szpiku można przechowywać w temperaturze 4°C przez okres:

Kontrola histopatologiczna przeszczepionej twarzy obejmuje biopsję tkanek z następowym badaniem pod mikroskopem bioptatu pobranego z:

Całkowita powierzchnia twarzy wynosi około:

Pierwszy przeszczep twarzy został wykonany w:

Do przeciwwskazań do zabiegu przeszczepienia wątroby należą:
1) niewydolność krążenia w klasie NYHA IV;
2) indeks MELD powyżej 10 punktów;
3) wewnątrzwątrobowy rak dróg żółciowych;
4) rak wątrobowokomórkowy z przerzutami;
5) hemangiosarcoma.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu ostrego odrzucania nerki zależnego od przeciwciał:
1) zawsze należy rozpocząć od podaży pulsów metyloprednizolonu;
2) leczeniem pierwszego rzutu są zabiegi plazmaferezy (co najmniej 10-12 zabiegów) i dożylne wlewy immunoglobulin;
3) leczeniem drugiego rzutu jest rytuksymab lub bortezomib;
4) przy spadku poziomu DSA konieczne jest powtórne wykonanie biopsji nerki przeszczepionej;
5) terapią ratunkową może być splenektomia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka 40-letnia po dwukrotnym przeszczepieniu nerki, PRA 80%, obecnie zakwalifikowana do kolejnego przeszczepienia nerki w trybie urgens (brak dostępu naczyniowego do leczenia nerkozastępczego). Wskaż optymalny schemat immunosupresji:

Do rozwoju przewlekłej choroby nerek u pacjenta z cukrzycą po ortotopowym przeszczepieniu wątroby (OLT) z powodu jej marskości na tle zakażenia HCV może przyczyniać się:
1) stosowanie w leczeniu immunosupresyjnym inhibitorów kalcyneuryny, zwłaszcza cyklosporyny A;
2) przedłużająca się hipotensja w okresie okołooperacyjnym;
3) rozwój kłębuszkowego zapalenia nerek;
4) cukrzyca;
5) rozwój przewlekłej choroby nerek w opisanej grupie pacjentów jest znikoma.
Prawidłowa odpowiedź to:

Znajdź zdanie fałszywe dotyczące immunosupresji u ciężarnej biorczyni nerki:

Wybierz prawdziwe informacje dotyczące nefropatii BK:
1) obecność wirurii BKV jest wystarczającym dowodem na nefropatię BKV;
2) obecność wiremii BKV jest wystarczającym dowodem na nefropatię BKV;
3) nie leczona prowadzi do utraty przeszczepionej nerki w około połowie przypadków;
4) w przypadku utraty nerki przeszczepionej z powodu nefropatii wywołanej wirusem BK, nie należy kwalifikować chorego do kolejnego przeszczepienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące techniki „full-left full-right”:
1) obejmuje pozyskanie graftów wątrobowych dla dwóch osób dorosłych;
2) obejmuje pozyskanie dwóch graftów nerkowych dla jednego biorcy;
3) inna nazwa tej techniki to „classical split”;
4) w technice tej linią podziału jest linia Cantlie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz zdanie prawdziwe dotyczące zmarłego dawcy narządów:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące płynu Belzera stosowanego do prezerwacji narządów:

Wybierz zdanie fałszywe dotyczące wideoskopowego pobrania nerki od żywego dawcy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące testu żywotności PIAO:
1) pozwala określić procentową zawartość żywych komórek β i martwych w stosunku do całej puli komórek;
2) ma na celu określenie żywotności wysp trzustkowych na podstawie barwienia barwnikami fluorescencyjnymi;
3) pozwala określić procentową zawartość żywych hepatocytów w stosunku do całej puli komórek;
4) pozwala ocenić stopień stłuszczenia wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zakrzepicy naczyń przeszczepionej trzustki:

Powodem do utrzymania immunosupresji u pacjenta z nieczynnym graftem (przeszczepem) jest:

Mięsak Kaposiego jest jednym z nowotworów, który dużo częściej występuje u pacjentów po transplantacji narządów niż w populacji ogólnej. Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące tego mięsaka:

Infekcje wywołane wirusami polyoma są obecnie dość często spotykane. Najczęściej spotyka się infekcje wywołane wirusem BK. Dominującym objawem nefropatii BK jest:

Biorca zakażony ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) może otrzymać przeszczep jeśli:

U pacjenta wytypowanego do pierwszego w życiu przeszczepu nerki stwierdza się MFI (specyficzność przeciwciał) DSA-3000, biologiczna próba krzyżowa ujemna. U takiego pacjenta w leczeniu należy zastosować:

Wiele leków immunosupresyjnych stosowanych w transplantologii wykazuje działanie prodiabetogenne. Największe ryzyko jest związane z zastosowaniem:

Do czynników ryzyka niepowodzenia retransplantacji nerki należą:
1) wiek dawcy poniżej 30 lat;
2) obecność DSA;
3) dawca płci męskiej;
4) opóźniona czynność pierwszego przeszczepu;
5) czas oczekiwania na retransplantację powyżej jednego roku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bezpieczny czas prezerwacji trzustki wynosi:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zakrzepicy żylnej naczyń graftu u pacjentów po przeszczepie trzustki:

W odległym okresie po jednoczasowym przeszczepieniu nerki z trzustką do monitorowania czynności przeszczepionej trzustki nie służy:
1) pomiar glikemii na czczo;
2) pomiar stężenia C-peptydu we krwi;
3) pomiar stężenia kreatyniny;
4) pomiar stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1_C);
5) pomiar stężenia białka CRP.
Prawidłowa odpowiedź to:

W celu wyboru optymalnego dawcy trzustki w Europie stosuje się skalę P-PASS (Preprocurement Pancreas Allocation Suitability Score). Wg tej skali za optymalnego należy uznać dawcę, który uzyskał poniżej:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wpływu otyłości (BMI>30 kg/m²) u pacjenta z cukrzycą typu 1 kwalifikowanego do przeszczepienia trzustki:

Najczęstszym wskazaniem do transplantacji płuc jest skrajna postać:

Z uwagi na znane nefrotoksyczne działanie kalcyneuryny, podstawowym zamiennikiem cyklosporyny u chorych z niewydolnością nerek po przeszczepieniu płuc jest/są:

Kryteria kwalifikacji do przeszczepienia płuc w przypadkach chorób śródmiąższowych płuc (w tym idiopatycznego włóknienia płuc - IPF idiopathic pulmonary fibrosis) obejmują:
1) spadek FVC > 10% w ciągu 6 miesięcy;
2) spadek DLCO > 15% w ciągu 6 miesięcy;
3) spadek SaO₂ < 88% lub dystans < 250 m w teście 6 MWT lub skrócenie dystansu w tym teście > 50 m w ciągu 6 miesięcy;
4) spadek FEV1 > 30% wartości należnej;
5) dystans 6 MWT < 400 m.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nazwa CLAD oznacza:

Chory 6 lat po przeszczepieniu płuc z powodu rozedmy zgłasza się z powoli postępującym nieodwracalnym pogorszeniem parametrów wentylacyjnych, zmniejszoną tolerancją wysiłku bez widocznych oznak reakcji zapalnej. W pierwszej kolejności należy podejrzewać:

Wskaż fałszywą informację dotyczącą doboru immunologicznego w transplantacji trzustki:

W 4-tej dobie po transplantacji nerki u 65-letniego chorego wystąpiło ostre pogorszenie czynności przeszczepu ze spadkiem diurezy. Wskaż badania, które należy u chorego wykonać w pierwszej kolejności:
1) ocena stanu nawodnienia, palpacyjne badanie nerki, osłuchiwanie w celu poszukiwania szmeru nad naczyniami nerki;
2) oznaczenie poziomu inhibitora kalcyneuryny i sprawdzenie pod kątem nefrotoksyczności innych leków stosowanych u pacjenta;
3) badanie USG Doppler dla oceny unaczynienia nerki i wykluczenia obturacji dróg odprowadzających mocz;
4) ilościowa ocena DNA wirusa BK Polyoma we krwi;
5) biopsja przeszczepu dla zdiagnozowania przyczyny dysfunkcji przeszczepu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 48-letniego chorego miesiąc po przeszczepieniu nerki wystąpił wielodniowy makroskopowy krwiomocz, wzrost stężenia kreatyniny o 1,5 mg/dl oraz stany gorączkowe do 38 °C. W badaniu bioptatu nerki stwierdzono zmiany martwicze nabłonka cewek nerkowych, bazofilne wtręty w nabłonku, obecność martwiczego materiału w pojedynczych cewkach oraz śródmiąższowe zapalenie. Wskaż prawdopodobne rozpoznanie:

Zakażenia Clostridium difficile u pacjentów to stale narastający problem oddziałów szpitalnych. W przypadku pacjentów po przeszczepie narządów przebieg zakażenia może objawiać się kilkukrotnymi nawrotami. W przypadku więk-szej liczby nawrotów (powyżej 2) proponowane jest leczenie z zastosowaniem:

Ciąża u biorczyni przeszczepu wątroby stanowi wyzwanie multidyscyplinarne. Jednym z najczęściej poruszanych aspektów jest wybór leków immunosupresyjnych najmniej obarczonych ryzykiem działań niepożądanych zarówno w odniesieniu do matki, jak i dziecka. Wybierz uszeregowanie leków wg malejącego bezpieczeństwa stosowania w czasie ciąży i podczas laktacji:

Za „złoty standard” postepowania oraz metodę rekomendowaną przez ISHLT u pacjentów po przeszczepieniu serca w diagnostyce chorób tętnic wieńcowych uznawana jest:

Zakażenia HCV u pacjentów kwalifikowanych do przeszczepu nerki są zjawiskiem często spotykanym, nakazującym rozważenie wskazań do leczenia zakażenia HCV. U pacjentów dializowanych najbardziej polecaną terapią przyczynową dla chorych oczekujących na przeszczep nerki jest:

Wskazaniem do przekazania chorego z ostrą niewydolnością wątroby do ośrodka transplantacyjnego jest:
1) hipoglikemia;
2) niewydolność nerek;
3) encefalopatia;
4) INR > 1,5;
5) INR > 2,0.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku ostrej niewydolności wątroby spowodowanej inną przyczyną niż zatrucie paracetamolem wg kryteriów King’s College, biorca powinien być kwalifikowany do OLTx jeśli spełnia następujące kryteria:

W przypadku nadczynności przytarczyc po Ktx należy wykonać badania diagnostyczne w celu poszukiwania gruczolaka przytarczyc, jeśli stężenie parathormonu w surowicy krwi będzie:

Które z poniższych wyników badań dawców zmarłych wykluczają możliwość zakwalifikowania wątroby do przeszczepu?

Do przyczyn wczesnego zwężenia tętnicy nerkowej po przeszczepie nerki nie należy:

W ramach monitorowania chorych po Ktx należy wykonywać badanie DSA w celu wykrycia wczesnego potencjalnego AMR. W przypadku obecności DSA, dla potwierdzenia AMR należy:

Za najbardziej uszkadzający czynnik w czasie pobrania narządów uważa się:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wymiany nerek pomiędzy parami:

Przeciwwskazaniem do przeszczepienia wątroby nie jest:

Wybierz zdanie fałszywe dotyczące wczesnych powikłań pooperacyjnych po przeszczepieniu wątroby:

Rekomendowanym schematem immunosupresji u starszego biorcy nerki wysokiego ryzyka immunosupresyjnego jest:

Do czynników ryzyka niepowodzenia retransplantacji nerki nie należy:

Bardzo rzadką wczesną postacią odrzucania przeszczepu wątroby jest jej ostre odrzucanie humoralne. Które z poniższych czynników najlepiej opisują wystąpienie tego powikłania?
1) niezgodność w grupie głównej krwi dawcy i biorcy;
2) pojawienie się zaburzeń ukrwienia wątroby w krótkim okresie po rewaskularyzacji, sugerujący HAT;
3) ciężki przebieg kliniczny;
4) zespół zanikania przewodzików żółciowych;
5) zmiany histologiczne w obrębie naczyń tętniczych graftu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jedną z przyczyn niedokrwistości po przeszczepie narządu unaczynionego jest efekt terapii immunosupresyjnej. Polekową niedokrwistość mikrocytarną w okresie potransplantacyjnym, która często ustępuje samoistnie może wywołać:

Chory w schyłkowej niewydolności nerek z powodu wielotorbielowatości - postać ADPKD. Kwalifikowany do KTx. Stara się o nerkę z puli żywych dawców. Zgłoszony do KLO. Optymalnym żywym dawcą po spełnieniu wszystkich kryteriów kwalifikacyjnych z zakresu zgodności i doboru powinien zostać:
1) dawca bezpośrednio spokrewniony (I-szy. st. pokrewieństwa);
2) współmałżonek/ka lub konkubent/konkubina;
3) dawca niespokrewniony;
4) dawca z kombinacji krzyżowej;
5) dawca z kombinacji domino.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem wykluczającym potencjalnego żywego dawcę nerki jest:

Przeciwwskazaniem bezwzględnym do transplantacji nerki są/jest:

Przyczyną przecieku/przetoki moczowej lub zacieku moczowego loży bądź okolicy zaotrzewnowej we wczesnym okresie po przeszczepieniu nerki najczęściej bywa:
1) wada anatomiczna pęcherza moczowego biorcy (tzw. mały pęcherz);
2) zwężenie cewki moczowej upośledzające odpływ moczu z pęcherza;
3) wadliwe wykonanie zespolenia moczowodowo-pęcherzowego;
4) założenie do moczowodu drenu szynującego zespolenie moczowodowo-pęcherzowe typu DJ;
5) niedokrwienie moczowodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zjawisko tzw. „tolerancji spontanicznej” na przeszczep u biorcy wiąże się z zaniechaniem przyjmowania leków immunosupresyjnych u biorcy z utrzymaną dobrą funkcją graftu. Wybierz stwierdzenia prawdziwe:
1) jest zjawiskiem rzadkim i nieprzewidywalnym o nieznanym ostatecznie mechanizmie;
2) dotyczy najczęściej tzw. narządów „tolerogennych” takich jak nerki i płuca;
3) wytwarza się najczęściej u chorych po przeszczepie wątroby;
4) zwiększa się w miarę upływu czasu od przeszczepu;
5) jest częściej obserwowane u chorych po przeszczepach wielonarządowych typu nerka z trzustką w odmianie przeszczepu jednoczasowego (SPKTx).
Prawidłowa odpowiedź to:

Dawcy DCD (donor after cardiac death) wg definicji z Maastricht (1995 r. i modyfikacji z 2000 r.), zostali podzieleni na 5 kategorii w zależności od okoliczności zatrzymania krążenia. Problemem klinicznym w poszczególnych kategoriach jest długi czas ciepłego niedokrwienia w porównaniu z dawstwem z grupy DBD (donor after brain death). Termin tzw. „czynnościowego” ciepłego niedokrwienia („functional” WIT) dotyczy:

W porównaniu z populacją ogólną, po przeszczepieniu narządów istotnie wzrasta ryzyko zachorowania na:

Gorączka, bóle mięśni i stawów, leukopenia, małopłytkowość oraz biegunka z domieszką krwi w 5. miesiącu po przeszczepieniu wątroby mogą z największym prawdopodobieństwem wskazywać na:

W Polsce zabronione jest pobieranie narządów od dawców po zatrzymaniu krążenia, jeżeli:

U ciężarnej biorczyni narządu unaczynionego nie zaleca się stosowania:
1) glikokortykosteroidów;
2) azatiopryny;
3) ewerolimusu;
4) cyklosporyny;
5) mykofenolanu sodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie indukcyjne w postaci przeciwciał poliklonalnych stosuje się:
1) u biorców z umiarkowanym ryzykiem immunologicznym;
2) u biorców nerki od dawcy żywego;
3) przy planowanym schemacie immunosupresyjnym bez glikokortykosteroidów;
4) przy planowanej wczesnej redukcji dawki inhibitora kalcyneuryny;
5) u biorców wysokiego ryzyka immunologicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do bezwzględnych czynników wykluczających potencjalnego żywego dawcę nerki nie należy:

Leki immunosupresyjne stosowane po transplantacji często powodują niedokrwistość w przebiegu zmniejszonej erytropoezy. Leki, które nie mają działania mielosupresyjnego, to:

Szczepienie, które jest przeciwwskazane u pacjentów dorosłych po przeszczepieniu nerki, to:

Który z poniższych nowotworów, rozpoznanych u biorcy przed transplantacją, nie wymaga 5-letniej karencji:

Które z poniższych, nie jest bezwzględnym wskazaniem do usunięcia nerki (nerek) własnej przed przeszczepieniem?

Nieinfekcyjne śródmiąższowe zapalenie płuc o ciężkim przebiegu klinicznym może być powikłaniem stosowania:

Przyczyną późnego zwężenia tętnicy nerki przeszczepionej (ponad 2 miesiące od zabiegu) jest:

Postępowaniem pierwszego rzutu w przypadku wystąpienia pierwszego epizodu ostrego odrzucania nerki bezpośrednio po przeszczepie jest: