Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / jesień 2016

Wspomaganie mechaniczne krążenia może mieć charakter czasowy, stanowiący pomost do terapii docelowej, lub samo stanowić obok transplantacji serca terapię docelową. Klasyfikacja INTERMACS precyzyjnie określa jakie urządzenia traktować należy jako narzędzia do wspomagania czasowego. Nie należy do nich:

U 54-letniego pacjenta po transplantacji serca (3 lata) z frakcją wyrzutową lewej komory 47% w ocenie echokardiograficznej, który nie zgłasza pogorszenia tolerancji wysiłku, wykonano planową koronarografię, stwierdzając zwężenie pnia głównego lewej tętnicy wieńcowej nie przekraczające 40%. W pozostałych tętnicach wieńcowych przewężeń nie stwierdzono. W myśl obowiązującej klasyfikacji waskulopatii przeszczepionego serca (CAV), wprowadzonej przez Międzynarodowe Towarzystwo Transplantacji Serca i Płuc (ISHLT) u pacjenta należy rozpoznać chorobę w stopniu:

Podstawowym elementem leczenia lewokomorowej niewydolności serca jest obniżenie tzw. obciążenia następczego, co pozwala na zmniejszenie objętości i ewentualnie poprawę kurczliwości lewej komory lub przynajmniej spowalnia wzrost naczyniowego oporu płucnego, który może stać się przeciwwskazaniem do transplantacji serca. Jednak jedna z metod leczenia pacjentów ze schyłkową niewydolnością serca nie tylko nie obniża, ale nawet podwyższa obciążenie następcze, zwiększając znacznie ryzyko wystąpienia obrzęku płuc. Metodą tą jest:

Określ stopień INTERMACS dla pacjenta z przewlekłą niewydolnością serca w przebiegu choroby niedokrwiennej, po wcześniejszych licznych interwencjach przezskórnych i zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych, bez dolegliwości stenokardialnych, otrzymującego wlew dożylnych dobutaminy, którego dawka od czterech dni nie była zmieniana i wspomaganego balonem do kontrpulsacji wewnątrzaortalnej 1:1:

Najczęstszą przyczyną zgonu w pierwszym miesiącu po transplantacji serca i drugą, co do częstości, w okresie powyżej 5-go roku po zabiegu jest:

Trzema lekami immunosupresyjnymi stosowanymi (niekoniecznie w kombinacji ze sobą) w terapii podtrzymującej 12 miesięcy po transplantacji serca u największego odsetka pacjentów są wg rejestru Międzynarodowego Towarzystwa Transplantacji Serca i Płuc (ISHLT):

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zakażenia wirusem cytomegalii u biorców przeszczepów:
1) zalecaną metodą diagnostyki i monitorowania zakażenia CMV jest ilościowe oznaczanie CMV DNA;
2) późna infekcja CMV najczęściej rozwija się u biorców, którzy nie wytworzyli CMV specyficznej odpowiedzi T-komórkowej;
3) u biorców seropozytywnych bez względu na status serologiczny dawcy nie zaleca się profilaktyki anty-CMV po transplantacji narządu;
4) w przypadku oporności wirusa cytomegalii na gancyklowir należy zastosować foskarnet;
5) dawki leków przeciwwirusowych należy dostosować do wielkości przesączania kłębuszkowego obliczonego wg wzoru MDRD.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż cechy, które stwierdza się w ostrym odrzucaniu przeszczepu nerki zależnym od przeciwciał (klasyfikacja Banff 2013):
1) morfologiczne cechy zapalenia w naczyniach mikrokrążenia;
2) cechy morfologiczne arteriopatii proliferacyjnej w obrazie biopsji;
3) obecność w surowicy biorcy przeciwciał przeciwko antygenom HLA dawcy (DSA);
4) cechy morfologiczne tubulitis w obrazie biopsji - naciekanie nabłonka cewek przez komórki jednojądrowe;
5) złogi C4d w ścianach kapilar okołocewkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynniki ryzyka rozwoju de novo przeciwciał przeciwko antygenom HLA dawcy (DSA):
1) immunizacja przed zabiegiem transplantacji nerki;
2) młody wiek biorcy nerki (18-35 lat);
3) retransplantacja;
4) minimalizacja immunosupresji;
5) niezgodność antygenów HLA DR i DQ pomiędzy dawcą i biorcą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące mykofenolanów (mykofenolan mofetylu, mykofenolan sodu):
1) czynną cząsteczką jest kwas mykofenolowy, który hamuje aktywność kalcyneuryny w limfocytach;
2) niedokrwistość i leukopenia są częstym objawem niepożądanym mykofenolanów;
3) mykofenolany są przeciwwskazane u biorców z ryzykiem nawrotu atypowego zespołu hemolityczno-mocznicowego;
4) kobieta planująca ciążę powinna po odstawieniu mykofenolanu stosować przez 6 tygodni skuteczną antykoncepcję;
5) mężczyzna planujący ojcostwo powinien mieć odstawiony mykofenolan i przez 90 dni po odstawieniu leku stosować prezerwatywę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż efekty pośrednie zakażenia wirusem cytomegalii:
1) zwiększona częstość występowania raka wątrobowo-komórkowego;
2) cukrzyca potransplantacyjna;
3) rozwój mikroangiopatii zakrzepowej;
4) rozwój potransplantacyjnej choroby limfoproliferacyjnej u biorców zakażonych wirusem Epsteina-Barr;
5) nawrót HCV w przeszczepionej wątrobie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zakażenia stwierdzone u dawcy, które są bezwzględnym przeciwwskazaniem do pobrania narządów:
1) wirusowe zapalenie opon i mózgu;
2) dodatni test serologiczny w kierunku Treponema pallidum;
3) obecne izolowane przeciwciała anty-HBc w klasie IgG;
4) zakażenie wirusem Denga;
5) obecne przeciwciała przeciwko Toxoplasma gondii.
Prawidłowa odpowiedź to:

W wycinku bioptatu nerki przeszczepionej patomorfolog stwierdził cechy ostrej mikroangiopatii zakrzepowej (TMA). Wskaż potencjalne przyczyny TMA po transplantacji nerki:
1) ostre odrzucanie T-komórkowe;
2) ostre odrzucanie zależne od przeciwciał;
3) zespół antyfosfolipidowy;
4) nawrót atypowego zespołu hemolityczno-mocznicowego;
5) TMA związana ze stosowaniem pochodnych kwasu mykofenolowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące podziału wątroby pobranej od dawcy zmarłego metodą klasyczną (classical split):
1) powstają dwa grafty dla dwóch biorców dorosłych;
2) linia podziału przechodzi po stronie prawej więzadła sierpowatego;
3) powstaje graft obejmujący segment II i III oraz drugi graft obejmujący segmenty IV, V, VI, VII, VIII i I;
4) w technice tej obserwuje się przypadki zespołu small-for-size;
5) przy podziale pień trzewny pozostaje z lewą częścią wątroby, a z prawą - pień żyły wrotnej i przewód żółciowy wspólny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż szczepienia przeciwwskazane u pacjentów dorosłych po przeszczepieniu nerki:
1) świnka;
2) inaktywowana szczepionka przeciw polio;
3) różyczka;
4) Di-Per-Te;
5) ospa wietrzna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania fałszywe dotyczące potransplantacyjnej choroby limfoproliferacyjnej (PTLD):
1) u dzieci po przeszczepieniu nerki częstość występowania PTLD może sięgać 20%;
2) najczęściej PTLD obserwuje się po przeszczepieniu serca razem z płucem;
3) w etiologii PTLD główną rolę odgrywa zakażenie wirusem EBV oraz leczenie immunosupresyjne;
4) obraz kliniczny PTLD może przypominać mononukleozę zakaźną z gorączką, zapaleniem gardła, powiększeniem migdałków i limfadenopatią;
5) jedną z metod leczenia PTLD jest radioterapia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące przechowywania narządów do przeszczepienia:
1) nerkę można przechowywać do 40 godzin;
2) Celsior służy do przechowywania serca i płuc;
3) UW to inaczej płyn Belzera;
4) wątrobę można przechowywać maksymalnie do 16 godzin;
5) do ciągłej perfuzji pulsacyjnej można zastosować płyny używane w hipotermii prostej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dawca ECD to dawca w wieku:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące terapii indukcyjnej:
1) terapię indukcyjną stosuje się u pacjentów podwyższonego ryzyka immunologicznego;
2) tymoglobulina i ATG to środki blokujące receptor dla interleukiny 2;
3) przed podaniem tymoglobuliny obowiązuje podskórna próba uczuleniowa;
4) monitorowanie wielkości dawki tymoglobuliny i ATG prowadzi się pod kontrolą liczby krwinek białych i hemoglobiny;
5) bazyliksymab stosuje się w dobie 0. oraz w dobie 7.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przerost dziąseł występujący po transplantacji nerki, pojawia się w przypadkach:

Izolowany nadmiar krwinek czerwonych (erytrocytoza) po transplantacji nerki może być skutkiem:
1) nadmiernego stężenia kwasu mykofenolowego (MPA) we krwi;
2) zwężenia tętnicy nerkowej przeszczepu;
3) raka nerki;
4) obecności pojedynczej torbieli w przeszczepionej nerce;
5) przedawkowania ewerolimusu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tło genetyczne odgrywa istotną rolę w powodzeniu transplantacji nerki. U Afroamerykanów występują liczne polimorfizmy genu kodującego apolipoproteinę L1 (APOL1), w tym takie, jakie historycznie związane są z obroną ustroju przeciwko śpiączce wywołanej przez muchę tse-tse. Pobranie i przeszczepienie nerki pobranej od takiej osoby skutkuje:

Przy jednoczesnym stosowaniu azatiopryny i allopurynolu może dochodzić do pancytopenii. Powodem tego zdarzenia niepożądanego jest:

Deplecyjne leki biologiczne, stosowane w praktyce klinicznej, takie jak tymoglobulina, rytuksymab lub alemtuzumab wywołują efekt eliminacji swoistych komórek (deplecję) w trakcie stosowania leku. Po podaniu pełnej dawki, efekt ten utrzymuje się:

Oznaczanie stężenia cyklosporyny A (CsA) w surowicy:

Hipomagnezemia występująca po transplantacji nerki jest skutkiem:

Zablokowanie przewodu Wirsunga żywicą polimeryzującą w wysokim pH podczas transplantacji trzustki zarzucono ponieważ powoduje:

Aby uzyskać wyspy trzustkowe do transplantacji należy je oddzielić od pozostałej tkanki egzokrynnej. Wykonuje się to wykorzystując zjawisko:

Zgodnie z ustawą transplantacyjną izolacja wysp trzustkowych odbywa się:

U chorego ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu 1, u którego nie ma możliwości wykonania jednoczesnego przeszczepienia trzustki i nerki pobranych ze zwłok tego samego dawcy, najlepszym rozwiązaniem jest:

W przypadku martwicy moczowodu nerki przeszczepionej na lewy talerz biodrowy i braku możliwości ponownego zespolenia moczowodowo-pęcherzowego można wykonać rekonstrukcję dróg moczowych za pomocą:

Przy nawracającym, pomimo nakłuć pod kontrolą USG, zbiorniku chłonki zlokalizowanym w okolicy nerki przeszczepionej należy wykonać:

Podczas kwalifikacji chorego na cukrzycę typu 1 do przeszczepienia samej trzustki należy uwzględnić:

U 40-letniego chorego, któremu przeszczepiono nerkę pobraną ze zwłok, w pierwszych godzinach po operacji obserwowano wydzielanie podbarwionego krwią moczu w ilości ok. 150 ml/h, a następnie, w 8. godzinie po przeszczepieniu, nagłe zatrzymanie moczu i wyciek klarownego płynu przez dolny biegun rany operacyjnej. W doraźnie wykonanym badaniu USG stwierdzono brak krwiaka lub zbiornika płynowego w okolicy przeszczepu, prawidłowy przepływ krwi w przeszczepionej nerce, nieznaczne poszerzenie moczowodu i miedniczki nerkowej oraz niewielką ilość moczu w pęcherzu moczowym. W zaistniałej sytuacji należy:

Przyczyną powstania przetoki moczowej w 2.-3. tygodniu po przeszczepieniu nerki pobranej ze zwłok może być:

Przeciwwskazaniem do pobrania nerki od żywego dawcy metodą wideoskopową jest:

Do poradni transplantacyjnej został skierowany 51-letni chory ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu 1. U chorego wykonano 8 lat temu jednoczesne przeszczepienie nerki i trzustki pobranych ze zwłok tego samego dawcy, jednak trzustkę usunięto w 2-giej dobie po operacji z powodu zakrzepicy żylnej (łącznie wykonano u chorego 3 relaparotomie z powodu ograniczonego zapalenia otrzewnej). Utrata czynności przeszczepionej nerki nastąpiła 6 miesięcy temu (po infekcji wirusowej). Chory obciążony jest chorobą wieńcową i nadciśnieniem tętniczym. W okresie ostatnich 4 lat u chorego dwukrotnie wykonano plastykę tętnic wieńcowych z założeniem stentu. Wskaźnik masy ciała u chorej wynosi 29 kg/m² (chory znacznie przybrał na wadze w okresie po przeszczepieniu). Mając na uwadze brak możliwości przeszczepienia nerki od dawcy żywego, najlepszym rozwiązaniem terapeutycznym dla tego chorego jest:

Chirurg przygotowujący do przeszczepienia nerkę pobraną od zmarłego dawcy o standardowych kryteriach, bez nasilonej miażdżycy naczyń, stwierdził obecność 4 tętnic nerkowych: 2 głównych pni nerkowych pobranych na łacie aortalnej (odległość między naczyniami 2,5 cm), odciętej tętnicy biegunowej górnej (średnica naczynia ok. 1,5 mm, długość kikuta ok. 1 cm) oraz odciętej tętnicy biegunowej dolnej (średnica naczynia ok 1,5 mm, długość kikuta ok 2 cm). W zaistniałej sytuacji powinien on:

Zgodnie z nazewnictwem zmarłych dawców w Polsce dawca rzeczywisty to:

50-letni biorca nerki pobranej ze zwłok, w drugim tygodniu po przeszczepieniu leczony był z powodu infekcji dróg moczowych cefalosporyną III generacji. Po uzyskaniu jałowego posiewu moczu antybiotyk odstawiono. W drugiej dobie po odstawieniu antybiotyku pojawiła się u chorego łagodna biegunka i bóle brzucha o niewielkim nasileniu oraz temperatura 37,2°C. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono m.in. stężenie kreatyniny utrzymujące się na poziomie 1,3 mg/dl oraz wzrost liczby leukocytów do 13 G/l. Wobec pozytywnego wyniku testu w kierunku Clostridium difficile w kale i faktu, że jest to pierwszy epizod tego typu zakażenia, u chorego należy:

Wskaż, który z niżej wymienionych parametrów hemodynamicznych nie może być wskazaniem do implantacji mechanicznego wspomagania serca:

Najczęstszą glomerulopatią pojawiającą się de novo po transplantacji nerki jest:

Główne wskazania do przeszczepienia jelita cienkiego to:
1) schyłkowa niewydolność jelita spowodowana zaburzeniami funkcji enterocytów, współistniejąca z zagrażającymi życiu powikłaniami żywienia pozajelitowego;
2) zespół krótkiego jelita współistniejący z zagrażającymi życiu powikłaniami żywienia pozajelitowego;
3) nieresekcyjne guzy neuroendokrynne trzustki;
4) przewlekła rozsiana zakrzepica wrotna;
5) przewlekła rozsiana zakrzepica naczyń krezki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nagły, gwałtowny, bardzo silny ból w okolicy nerki przeszczepionej, który wystąpił w drugim tygodniu po transplantacji, połączony ze spadkiem diurezy, krwiomoczem, hipowolemią i wyczuwalnym tkliwym oporem w okolicy operowanej jest najpewniej spowodowany:

Pacjent z rozpoznaniem idiopatycznego tętniczego nadciśnienia płucnego z objawami niewydolności krążenia w III lub IV klasie czynnościowej wg NYHA, z postępującą, objawową niewydolnością prawokomorową i masywnym krwiopluciem ma wskazania do przeszczepienia płuc, jeśli stwierdzono u niego dodatkowo:
1) indeks sercowy < 2 l/min./m²;
2) ciśnienie w prawym przedsionku serca > 15 mmHg;
3) pokonany dystans podczas 6MWT (test 6-minutowego chodu) < 350 m;
4) obecność płynu w worku osierdziowym;
5) nieskuteczne leczenie niewydolności krążenia przy zastosowaniu wszystkich metod leczenia (włącznie z prostanoidami) przez minimum 3 miesiące.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najsłabsze rokowanie po przeszczepieniu wątroby, dotyczące zarówno wskaźnika 5-letniego przeżycia chorych, jak i 5-letniego przeżycia przeszczepu występuje po transplantacji wątroby z powodu:

Warunkiem prawidłowej czynności nerki po przeszczepieniu jest między innymi swobodny odpływ moczu determinowany prawidłową funkcją pęcherza moczowego, który powinien spełniać następujące warunki:
1) ciśnienie opróżniania pęcherza nie przekracza 100 cm H₂O;
2) ciśnienie opróżniania pęcherza nie przekracza 100 mmHg;
3) odpływ cewkowy z pęcherza jest > 18 ml/s;
4) zaleganie moczu po mikcji nie przekracza 30% pojemności pęcherza;
5) pęcherz ma pojemność co najmniej 300 ml.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną pogorszenia czynności nerki przeszczepionej we wczesnym okresie po transplantacji może być każda z niżej wymienionych przyczyn, z wyjątkiem:

W okresie pierwszych 30 dni po allogenicznej transplantacji macierzystych komórek krwiotwórczych istnieje największe ryzyko zakażeń wywołanych przez:

Zespół niedrożności zatok wątrobowych (SOS), dawniej określany jako choroba okluzyjna żylnych naczyń wątrobowych (VOD), to poważne powikłanie po alloprzeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych. W jego profilaktyce można stosować:

W leczeniu choroby wenookluzyjnej wątroby(VOD) stosuje się:

Czynnikami ryzyka rozwoju przewlekłej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (cGvHD) są:

Do działań niepożądanych wczesnych inhibitorów mTOR (syrolimus i ewerolimus) zalicza się wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Do czynników ryzyka rozwoju przewlekłej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi GvHD (ang. graft versus host disease) po allogenicznym przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych zalicza się wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Zjawisko „crossing over” wykrywane podczas poszukiwania rodzinnego dawcy szpiku:

Najczęstszą przyczyną niepowodzeń przeszczepień własnych (autologicznych) komórek krwiotwórczych jest:

Osiągnięcie jakiej górnej granicy wieku eliminuje osobę z rejestru niespokrewnionych dawców komórek krwiotwórczych?

Najczęściej wykorzystywane kondycjonowanie mieloablacyjne przed przeszczepieniem allogenicznym to:

Przeszczepienia autologiczne są wykorzystywane z powodzeniem w leczeniu następujących chorób z autoagresji:

Operację wideoskopową pobrania nerki prawej od żywego dawcy wykonuje się z cięcia powłok brzusznych:

W okresie późnym zaawansowania niewydolności nerki przeszczepionej w obrazie usg obserwuje się przewlekłe zmiany w miąższu, z wyjątkiem:

Spośród biorców narządów unaczynionych grupą najbardziej narażoną na infekcje przewodu pokarmowego są chorzy po przeszczepieniu:

Najważniejsze w leczeniu zespołu hemolityczno-mocznicowego (HUS) jest:

Pierwszym postępowaniem klinicznym w większości zwężeń zespolenia moczowodowo-pęcherzowego powinna być:

Do przeciwwskazań do zabiegu przeszczepienia wątroby należą:
1) niewydolność krążenia w klasie NYHA IV;
2) indeks MELD poniżej 10 punktów;
3) wewnątrzwątrobowy rak dróg żółciowych;
4) rak wątrobowokomórkowy z przerzutami;
5) hemangiosarcoma.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do szczepień przeciwwskazanych u pacjentów po przeszczepieniu nerki należą:
1) błonica - krztusiec - tężec;
2) BCG;
3) inaktywowana szczepionka przeciwko polio;
4) doustna szczepionka przeciwko polio;
5) wieloważna szczepionka przeciwko pneumokokom.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu erytrocytozy u pacjentów po przeszczepieniu nerki znajdują zastosowanie:

Jakie typy reakcji immunologicznych dominują w procesie odrzucania komórkowego?

Wskaż zdanie fałszywe dotyczące leczenia immunosupresyjnego pacjentek w ciąży po transplantacji narządów:

Spośród chorób nienowotworowych standardowym i najczęstszym wskazaniem do przeszczepiania komórek krwiotwórczych jest:

Do rozwoju przewlekłej choroby nerek u pacjenta z cukrzycą po ortotopowym przeszczepieniu wątroby (OLT) z powodu jej marskości na tle zakażenia HCV może przyczyniać się:
1) stosowanie w leczeniu immunosupresyjnym inhibitorów kalcyneuryny, zwłaszcza cyklosporyny A;
2) przedłużająca się hipotensja w okresie okołooperacyjnym;
3) rozwój kłębuszkowego zapalenia nerek;
4) cukrzyca.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce choroby cytomegalowirusowej (CMV) stosuje się ocenę:
1) antygenemii pp65;
2) antygenemii p24;
3) liczby kopii CMV-DNA we krwi;
4) liczby kopii CMV-RNA we krwi;
5) miana przeciwciał anty-CMV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przeszczepienia trzustki:
1) do oceny dawcy trzustki używa się skal punktowych, np. P-PASS lub PDRI;
2) obecnie zespolenie fragmentu dwunastnicy dawcy wykonuje się najczęściej z jelitem cienkim (odprowadzenie soku trzustkowego);
3) liczba powikłań po przeszczepieniu trzustki jest mniejsza niż liczba powikłań po przeszczepieniu innych narządów;
4) przeszczepienie trzustki jest gorszym sposobem zabezpieczenia chorego w insulinę w porównaniu do intensywnej insulinoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące dawcy po zatrzymaniu krążenia (DCD - donor after cardiac death):
1) dawcy kategorii I i III wg Maastricht należą do grupy dawców kontrolowanych;
2) dawcy kategorii I i II wg Maastricht należą do grupy dawców niekontrolowanych;
3) identyfikacja dawców kategorii III i IV ma zwykle miejsce w szpitalnych oddziałach ratunkowych;
4) w Polsce zgodnie z obowiązującym prawem zabronione jest pobieranie narządów od potencjalnych dawców kategorii III.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do prezerwacji narządów wykorzystuje się powszechnie następujące płyny:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące nowotworów u biorców przeszczepów narządowych:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ciągłej perfuzji mechanicznej w hipotermii (HMP):
1) pozwala skrócić okres przechowywania nerki;
2) umożliwia oszacowanie niedokrwiennego uszkodzenia nerki;
3) obecnie uznawana jest za optymalną metodę przechowywania nerek przed przeszczepieniem;
4) jest to metoda stosowana rzadziej niż ciągła perfuzja w normotermii (NMP).
Prawidłowa odpowiedź to:

W celu zapewnienia pełnej insulinoniezależności po przeszczepieniu wysp trzustkowych, powinno się przeszczepić:

Technika piggy-back stosowana podczas hepatektomii do przeszczepienia wątroby:

Pacjentki po transplantacji narządów w ciąży mogą przyjmować inhibitory kalcyneuryny. W przypadku ciąży u pacjentek przyjmujących te leki istnieje większe ryzyko działania nefrotoksycznego z powodu:

Pacjentki po transplantacji narządów w ciąży mogą przyjmować azatioprynę. Azatiopryna jest względnie bezpieczna dla płodu z powodu tego, iż:

Spośród wymienionych poniżej leków powszechnie stosowanych u pacjentów po transplantacji nerki wskaż ten, który nie powoduje niedokrwistości:

Zespół hemolityczno-mocznicowy de novo u pacjentów po transplantacji nerek może być wywołany przez leki. Z leków wymienionych poniżej wskaż ten, który nie jest uważany za przyczynę zespołu hemolityczno-mocznicowego:

U biorczyni przeszczepu stwierdza się infekcję wirusem human Herpes virus 8 (HHV-8). U biorców przeszczepu istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia nowotworu:

Nowotwory należą do najczęstszych powikłań po transplantacji narządów. Istnieje związek pomiędzy zakażeniem wirusowym a wystąpieniem nowotworu. U biorców przeszczepu wykazano związek pomiędzy infekcją wirusem EBV a rozwojem:

Dializy otrzewnowe u pacjenta ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu pierwszego:

Do objawów przetoki dwunastniczej u pacjentów po jednoczasowym przeszczepieniu nerki z trzustką należą:
1) silny ból brzucha;
2) wzrost poziomu enzymów trzustkowych;
3) gorączka;
4) wzrost poziomu kreatyniny we krwi;
5) wzrost poziomu C-peptydu we krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie pobrania wielonarządowego, anomalia anatomiczna pod postacią odejścia prawej tętnicy wątrobowej od tętnicy krezkowej górnej:

Pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu pierwszego mogą być kwalifikowani do przeszczepienia samej nerki (KTx) lub jednoczasowego przeszczepienia nerki z trzustką (SPK). Do korzyści przemawiających za wykonaniem jednoczasowego przeszczepienia nerki z trzustką w porównaniu z przeszczepieniem samej nerki nie należy:

Do czynników ryzyka zakrzepicy żylnej po przeszczepieniu trzustki, związanych z dawcą, nie należy:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące graft pancreatitis, czyli zapalenia przeszczepionej trzustki:

Najczęściej stosowaną techniką chirurgiczną w przeszczepianiu płuc jest:

Akceptowalny czas CIT (Cold Ischaemia Time) w transplantacji płuc wynosi (bez zastosowania OCS - Organ Care System):

Najczęstszym wskazaniem do transplantacji płuc jest:

Groźnym wczesnym powikłaniem po przeszczepieniu płuc jest PGD (Primary Graft Dysfunction). Stopień 3 PGD charakteryzuje się następującymi parametrami:

W odległym okresie od przeszczepienia płuc chorym grożą liczne powikłania. Częstość ich występowania po 5 latach od transplantacji można określić jako:
1) BOS - bronchiolitis obliterans (zarostowe zapalenie oskrzelików) - 49%;
2) objawy nowotworu złośliwego (chłoniaki, skóra i in) - 13%;
3) ostre odrzucanie komórkowe - 33%;
4) BOS - bronchiolitis obliterans (zarostowe zapalenie oskrzelików) - 75%;
5) objawy nowotworu złośliwego (chłoniaki, skóra i in) - 33%.
Prawidłowa odpowiedź to:

ECMO (Extracorporeal Membrane Oxygenation) charakteryzuje się następującymi cechami:
1) stosowane w układzie żylno-żylnym poprawia utlenowanie krwi krążącej;
2) może być stosowane także w układzie żylno-tętniczym;
3) stosowane z dojścia pachwinowego może wikłać się niedokrwieniem kończyny dolnej po stronie instalacji;
4) może być stosowane w technice „awake” u świadomego, nie uśpionego chorego;
5) w przewlekłym stosowaniu wymaga wyższych dawek heparyny niż krążenie pozaustrojowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niskie stężenie leków przeciwgrzybicznych w moczu utrudnia leczenie zakażeń układu moczowego u biorców przeszczepu. Wskaż, który z wymienionych leków osiąga wysokie, terapeutyczne stężenie w moczu:

52-letnia kobieta 2 miesiące po transplantacji nerki została przyjęta na oddział z powodu stanów gorączkowych, zwiewnej wysypki, anemii (Hb 6,0g/dl); leukopenii (leukocyty 1400/µl) i trombocytopenii (płytki krwi 16 000/µl). Przyczyną przewlekłej niewydolności nerek był toczeń układowy trzewny. W indukcji otrzymała bazyliksymab, w przewlekłym leczeniu immunosupresyjnym takrolimus, mykofenolan mofetylu 2000 mg/dobę i prednizon, a w prewencji CMV walgancyklowir. Wskaż prawdopodobną przyczynę choroby:

Wskaż zdania prawdziwe na temat nieinterferonowego leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C u biorców przeszczepu:
1) kombinacja leczenia analogami nukleotydów będących inhibitorami wirusowej polimerazy (np. sofosbuwir, simeprewir) daje 95% skuteczność w eliminacji wiremii;
2) powyższe leczenie (wymienione w punkcie 1) jest przeciwwskazane w marskości wątroby;
3) rybawiryna w kombinacji z nukleotydowym inhibitorem wirusowej polimerazy może być bezpiecznie stosowana jeszcze przy eGFR 25- 30 ml/min;
4) kombinacja sofosbuwiru z welpataswirem jest zatwierdzona do leczenia wszystkich 6 głównych genotypów HCV;
5) silne induktory P-gp w jelitach (np. ryfampicyna) zmniejszają stężenie sofosbuwiru.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące przewlekłej dysfunkcji przeszczepu nerki:

30-letnia pacjentka z zespołem antyfosfolipidowym i wywiadem nawrotowej zakrzepicy w zakresie naczyń żylnych kończyn, zatorowością płucną i udarem niedokrwiennym mózgu ma być poddana zabiegowi przeszczepienia nerki. Zaproponuj postępowanie przeciwzakrzepowe w okresie okołooperacyjnym oraz przewlekłe po transplantacji:
1) wlew heparyny niefrakcjonowanej w okresie okołozabiegowym pod kontrolą APTT;
2) podawanie heparyny drobnocząsteczkowej i kwasu acetylosalicylowego w okresie okołozabiegowym;
3) przewlekłe podawanie clopidogrelu i kwasu acetylosalicylowego;
4) przewlekłe podawanie warfaryny z utrzymaniem INR w zakresie 2-3 oraz kwasu acetylosalicylowego w dawce 75mg;
5) przewlekłe stosowanie rywaroksabanu lub dabigatranu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Gruźlica nie jest najczęstszym powikłaniem infekcyjnym po przeszczepieniu narządów, jednak wykazano 30 -70 x częstsze zapadanie na tę infekcję u pacjentów leczonych IS. Wskaż prawdziwe zdania o terapii przyczynowej:
1) stosuje się ryfampicynę, izoniazyd, etambutol i pyrazynamid przez 2 miesiące, a następnie izoniazyd z ryfampicyną przez kolejne 4 miesiące;
2) leczenie należy kontynuować przez 7 - 10 miesięcy w przypadku zajęcia CSN;
3) obowiązuje 7-miesięczna terapia u biorców z postacią płucną, a także w przypadku dodatnich posiewów utrzymujących się po 2 miesiącach leczenia;
4) niezależnie od postaci czynnej gruźlicy obowiązuje 6 miesięczny protokół leczniczy;
5) wobec narastającej lekooporności brane pod uwagę są schematy 4-lekowe z zastosowaniem ryfampicyny, ryfabutyny, ryfapetyny, izoniazydu, pyrazynamidu, etambutolu, ciprofloksacyny, norfloksacyny, cykloseryny, amikacyny i streptomycyny trwające 1 - 24 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent w dziesiątej dobie po transplantacji nerki nadal wymaga dializoterapii z powodu oligurii i wysokich stężeń metabolitów azotowych. W leczeniu otrzymuje takrolimus, MMF i prednizon. W badaniu dopplerowskim stwierdzono podwyższone wartości wskaźników oporowych w tętnicach wewnątrznerkowych z brakiem przepływu w fazie rozkurczowej cyklu serca. Wskaż prawdopodobne przyczyny niepodjęcia czynności przez nerkę:
1) ostra martwica kanalików (ATN);
2) ostra toksyczność inhibitora kalcyneuryny;
3) ostre komórkowe odrzucanie przeszczepu;
4) zakrzepica żyły nerkowej;
5) zakrzepica tętnicy nerkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych kardynalnych psychiatryczno-psychologicznych przeciwwskazań do transplantacji uważane są za względne (czasowe)?
1) czynne psychozy;
2) znaczne otępienie;
3) uzależnienie od substancji psychoaktywnych z niemożnością utrzymania okresowej abstynencji;
4) niedorozwój umysłowy (z wyłączeniem lekkiego);
5) nasilona osobowość antysocjalna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przed zastosowaniem w leczeniu immunosupresyjnym (IS) preparatu mykofenolanu mofetylu, z uwagi na jego potencjalne działanie teratogenne należy:
1) wyjaśnić konieczność wykonania testów ciążowych i podać termin wykonania przed zastosowaniem leku;
2) poinformować pacjentów, że muszą z wyprzedzeniem powiedzieć lekarzowi o planowanej ciąży lub spłodzeniu dziecka;
3) udzielić pacjentom odpowiednich informacji n/t skutecznej metody antykoncepcji przed okresem leczenia, w trakcie i przez okres 6 tygodni (kobiety) lub 90 dni (mężczyźni) po zakończeniu leczenia;
4) poinformować pacjentów, aby nie oddawali krwi podczas leczenia i w okresie 6 tygodni po jego zakończeniu;
5) wyjaśnić, że podczas leczenia lub w okresie 90 dni po jego zakończeniu mężczyznom nie wolno oddawać nasienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż poprawne zestawienia infekcji wirusowych związanych z poszczególnymi typami nowotworów:
1) HBV i/lub HCV - rak wątrobowokomórkowy;
2) EBV - rak nosogardzieli;
3) HPV 5,8 - rak śródnaskórkowy Bowena;
4) HPV 16,20 - rak skóry i migdałków podniebiennych;
5) MCV (Merkel cell poliomavirus) - rak z komórek Merkela.
Prawidłowa odpowiedź to:

W procesie kwalifikacji potencjalnego dawcy narządów brane jest pod uwagę m.in. prawdopodobieństwo przeniesienia chorób nowotworowych. Wskaż nieprawdziwe zestawienie nowotworu z ryzykiem jego przeniesienia:

Szczepienia ochronne dedykowane biorcom wątroby po przeprowadzonym zabiegu przeszczepienia obejmują m.in. profilaktykę zakażeń pneumokokowych, meningokokowych i grypy. Wskaż program szczepień u biorcy wątroby w drugim roku po przeszczepieniu narządu obejmujący niedozwolone szczepienia:

Jeśli w czasie pobrania wielonarządowego przy planowanym przeszczepieniu zarówno wątroby, trzustki i nerek (dla różnych biorców) zespół natrafi na anomalie naczyniowe wykluczające bezpieczne pobranie wszystkich narządów to należy zrezygnować z pobrania:

W przypadku ostrego odrzucania przeszczepionej wątroby dochodzi do zmian biochemicznych w postaci:

Jeśli po przeszczepieniu nerki obserwuje się umiarkowaną diurezę z brakiem spadku kreatyniny oraz niskooporowym przepływem krwi w badaniu USG Doppler (PI,2,0 i RI<0,8) może to świadczyć o:

Takrolimus jest metabolizowany przy udziale cytochromu P-450 IIIA (CYP3A5). Związki hamujące aktywność CYP3A5 zmniejszają metabolizm inhibitora kalcyneuryny i wymagają redukcji dawki takrolimusu. Do związków tych należą:

Jaki rodzaj i stopień stłuszczenia wątroby dawcy wykluczają możliwość zakwalifikowania narządu do przeszczepu?

Późne zwężenie tętnicy nerkowej po przeszczepieniu nerki spowodowane jest:

Nagłe zatrzymanie diurezy, szybki wzrost kreatyniny, obrzęk i ból w okolicy nerki, krwiomocz to objawy:

Masywny krwotok zagrażający życiu kilka czy kilkanaście dni po przeszczepieniu nerki jest następstwem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażenia BKV u biorcy nerki:
1) występuje w od 10 do 60% przeszczepień;
2) reaktywacja zakażenia występuje między 10. dobą a 6. tygodniem;
3) korzystna jest konwersja na ewerolimus;
4) nie ma znaczenia rodzaj immunosupresji;
5) jest bez znaczenia dla losów przeszczepu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące inhibitorów kalcyneuryny:
1) powodują rozwój przewlekłej niewydolności nerek oraz skutkują nadciśnieniem tętniczym u niemal wszystkich chorych;
2) ich aktywność immunosupresyjna jest zależna od inhibitorów mTOR;
3) nie wchodzi w interakcje z blokerami kanału wapniowego;
4) wycofane ze schematu mTOR/cyklosporyna pozwalają na poprawę funkcji nerki;
5) mają działanie przeciwnowotworowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inhibitory mTOR charakteryzują się następującym działaniem:
1) stosowane w monoterapii nie powodują ostrego ani przewlekłego zmniejszenia przesączania kłębuszkowego;
2) nie upośledzają gojenia się ran;
3) powodują bolesne owrzodzenia w jamie ustnej, które ustępują po odstawieniu leku;
4) nie wpływają na gospodarkę lipidową;
5) toksyczność kombinacji inhibitorów mTOR i inhibitorów kalcyneuryny jest nieodwracalna.
Prawidłowa odpowiedź to: