Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / jesień 2015

Zakażenie grzybicze z rodzaju Candidia może po przeszczepie unaczynionym prowadzić do poważnych powikłań, takich jak:

Zbiornik lub zaciek moczu po KTx może dotyczyć następujących przestrzeni:
1) tylko okołonerkowej;
2) wewnątrzotrzewnowej;
3) zewnatrzotrzewnowej;
4) tylko okołopęcherzowej;
5) może powodować wodobrzusze.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej wykorzystywanym sposobem mieloablacyjnego kondycjonowania przed przeszczepieniem allogenicznych komórek krwiotwórczych jest:

Referencyjnym płynem do prezerwacji narządów jest roztwór Belzera nazywany płynem UW (University of Wisconsin). Jest to roztwór o tzw. składzie wewnątrzkomórkowym. Rolę koloidu utrzymującego prawidłowe stężenie osmotyczne i onkotyczne spełniają w nim następujące substancje:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące przyczyn przecieku moczu po zabiegu przeszczepienia nerki z natychmiastową funkcją po przeszczepie(IGF):

Określenie „rzekome zwężenie tętnicy nerkowej” nerki przeszczepionej stosuje się do:

Wczesnym powikłaniem naczyniowym po zabiegu przeszczepienia nerki jest:
1) zakrzepica tętnicy i żyły nerkowej w 3 dobie po przeszczepie;
2) zawał górnego segmentu nerki przeszczepionej;
3) krwawienie z okolicy zespolenia naczyniowego;
4) zwężenie tętnicy nerkowej ostialne w 2 tygodnie po przeszczepie;
5) pęknięcie nerki przeszczepionej w 7 dobie po przeszczepie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tętniak rzekomy tętnicy nerkowej w obrębie jej odcinka zewnętrznego i wewnątrznarządowego(śródmiąższowego) powstaje:
1) w obrębie zespolenia tętnicy nerkowej z układem tętniczym biorcy w wyniku rozwarstwienia jednej z tętnic;
2) tętniak rzekomy wewnątrzmiąższowy stanowi większe zagrożenie pęknięciem niż w odcinku tętnicy nerkowej poza narządem;
3) w wyniku urazu odgałęzienia tętnicy wewnątrznarządowej nerki w następstwie biopsji narządu;
4) może towarzyszyć przetoce tętniczo-żylnej nerki przeszczepionej;
5) w okolicy zespolenia naczyniowego w następstwie zakażenia grzybiczego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Powikłaniem po nefrektomii „otwartej” od żywego dawcy z dostępu bocznego pod XII łukiem żebrowym może być:

Laparoskopowa nefrektomia u dawcy żywego może być wykonana z wykorzystaniem dostępu:

Nefrektomia u żywego dawcy może manifestować się następującymi objawami:
1) hiperfiltracją w pozostawionej nerce;
2) przerostem jedynej nerki;
3) wymiary nerki nie ulegają zmianie po nefrektomii;
4) następuje wzrost GFR do ok. 75-80% wyjściowej wartości dla obu nerek;
5) następuje wzrost GFR do pełnej wyjściowej wartości dla obu nerek przed nefrektomią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do wad nefrektomii laparoskopowej, mimo jej wielkiej popularyzacji w porównaniu do „otwartej” od żywego dawcy, należy zaliczyć:
1) gorszą wczesną funkcję przeszczepu ze względu na dłuższy czas ciepłego niedokrwienia;
2) dłuższy czas operacji w porównaniu z tzw. zabiegiem otwartym;
3) prawdopodobieństwo uzyskania krótszych naczyń nerkowych;
4) prawdopodobieństwo uzyskania krótszego moczowodu;
5) odmę otrzewnową, która w przypadku techniki wewnątrzotrzewnowej może upośledzić przepływ nerkowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kryteria kwalifikacji chorych z ostrą niewydolnością wątroby do zabiegu ortotopowego przeszczepienia wątroby to kryteria:

Zaletą laparoskopowej nefrektomii od żywego dawcy jest:
1) krótki czas niedokrwienia ciepłego-WIT;
2) krótki czas operacji;
3) lepsza wczesna czynność graftu - GGF;
4) mniejszy ból pooperacyjny;
5) krótsza rekonwalescencja.
Prawidłowa odpowiedź to:

Otyłość biorców nerek stanowi poważny problem w transplantacji narządu z powodu niepokojących danych demograficznych (wg. UNOS w 2012 r. 25% biorców było otyłych). Do kryteriów kwalifikujących do KTx w tej grupie chorych zaliczany/na jest:
1) wskaźnik BMI poniżej 30 kg/m² (nadwaga);
2) wskaźnik BMI poniżej 35 kg/m² (otyłość I stopnia);
3) otyłość centralna;
4) współistniejąca choroba wieńcowa serca;
5) kwalifikacja chorych otyłych z BMI powyżej 35 zależy od praktyki i doświadczeń ośrodka transplantacyjnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna, rasy kaukaskiej, l.50 - kandydat do kolejnego drugiego przeszczepu. Pierwszy utracił w wyniku zakrzepicy naczyniowej po 4 miesiącach po przeszczepie, z przebytym dwukrotnym incydentem zakrzepicy przetoki a-v, obecnie cewnik permanentny do dializ. Powinien mieć wykonane następujące badania:

Pacjent z wielotorbielowatością nerek, z rozpoczynającą się schyłkową niewydolnością nerek, diurezą powyżej 1000 ml/dobę, potencjalny kandydat do transplantacji, po zakwalifikowaniu do jednostronnej nefrektomii. Jako badanie uzupełniające, dodatkowo powinien mieć wykonane:

Pierwsze udane na świecie przeszczepienie wątroby (segment 2 i 3), od dawcy żywego (matka dla dziecka) wykonał:

Przeszczep nerki wykonuje się w standardowy sposób zespalając naczynia biodrowe (t. biodrową zewnętrzną lub t. biodrową wewnętrzną, żyłę biodrową zewnętrzną) biorcy z naczyniami nerki dawcy. Wskaż twierdzenie prawdziwe:

Wskaż właściwą kolejność najczęstszych infekcji u biorców nerki allogenicznej uszeregowanych wg malejącej częstości występowania:

Jedną z przyczyn powstawania nowotworów u biorców przeszczepów są zakażenia wirusowe, wskaż zakażenie wirusowe i typowy dla niego nowotwór:
1) wirus HPV- czerniak;
2) wirus HHV 8- mięsak Kaposiego;
3) wirus cytomegalii- białaczka z komórek T;
4) wirus HCV- rak wątrobokomórkowy;
5) EBV- potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna (PTLD).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż leki immunosupresyjne, które można stosować u ciężarnej biorczyni przeszczepu narządowego:
1) mykofenolan mofetylu;
2) azatiopryna;
3) cyklosporyna A;
4) syrolimus;
5) takrolimus.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż efekty pośrednie zakażenia CMV u biorcy przeszczepu narządowego:
1) zakażenia oportunistyczne;
2) nawrót zakażenia HCV po przeszczepieniu wątroby;
3) rozwój cukrzycy potransplantacyjnej;
4) Bronchiolitis obliterans (BOS) u biorców płuca;
5) mikroangiopatia zakrzepowa w przeszczepionej nerce.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące odrzucania przeszczepu nerki zależnego od przeciwciał:
1) czynnikiem ryzyka rozwoju odrzucania przeszczepu zależnego od przeciwciał jest nieadekwatna immunosupresja spowodowana minimalizacją lub brakiem adherencji pacjentów;
2) warunkiem rozpoznania odrzucania zależnego od przeciwciał jest stwierdzenie w surowicy pacjenta obecności przeciwciał przeciwko antygenom zgodności tkankowej dawcy (DSA);
3) nefrotoksyczność inhibitorów kalcyneuryny jest znacznie częstszą przyczyną późnej utraty przeszczepu nerkowego niż przewlekłe odrzucanie zależne od przeciwciał;
4) w leczeniu ostrego odrzucania zależnego od przeciwciał lekiem pierwszego wyboru jest bortezomib;
5) warunkiem rozpoznania odrzucania przeszczepu zależnego od przeciwciał jest stwierdzenie złogów C4d w kapilarach okołocewkowych wycinka nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdzie dotyczące zakażenia wirusem Polyoma BK (BKV) po transplantacji nerki:
1) wirus Polyoma BK wywołuje kłębuszkowe zapalenie nerki przeszczepionej;
2) objawem klinicznym nefropatii BK jest zespół nerczycowy;
3) potwierdzeniem rozpoznania zakażenia wirusem Polyoma BK nerki przeszczepionej jest dodatni wynik badania immunohistochemicznego na obecność antygenu SV 40 w tkance nerkowej;
4) postępowaniem pierwszego rzutu jest zahamowanie replikacji wirusa poprzez redukcję immunosupresji;
5) przed planowanym ponownym przeszczepieniem nerki należy wykonać graftektomię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwości preparatu bazyliksymab:
1) po podaniu leku opisywany jest zespół uwalniania cytokin;
2) jest chimerycznym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko cząsteczce CD25;
3) stosowany jest w leczeniu indukcyjnym u biorców narządów miąższowych;
4) stosowany jest w leczeniu procesu ostrego odrzucania;
5) podanie bazyliksymabu w 1 i 4 dobie po transplantacji blokuje receptor dla IL 2 przez 120 dni.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż choroby nerek własnych, które mogą nawrócić w nerce przeszczepionej:
1) zespół Alporta;
2) zespół nerczycowy typu fińskiego;
3) nefropatia błoniasta;
4) nefropatia IgA;
5) cukrzycowa choroba nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu nadciśnienia tętniczego u biorców narządów miąższowych można stosować:
1) diuretyki (leki moczopędne);
2) inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę;
3) blokery receptora angiotensyny (sartany);
4) beta-blokery;
5) blokery kanałów wapniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące leczenia choroby CMV u biorcy narządu:
1) leczenie należy rozpocząć od postaci dożylnej gancyklowiru;
2) w łagodnych postaciach można zastosować walgancyklowir per os w pełnej dawce terapeutycznej;
3) w przypadku oporności CMV na gancyklowir (mutacja) należy włączyć leflunomid;
4) leczenie należy kontynuować do zahamowania replikacji wirusa (dwa ujemne wyniki);
5) w przypadku wystąpienia leukopenii należy natychmiast zredukować dawkę gancyklowiru o 50%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż leki immunosupresyjne, które mają działanie diabetogenne:
1) belatacept;
2) cyklosporyna A;
3) mykofenolan mofetylu;
4) prednizon;
5) takrolimus.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie fałszywe dotyczące ekulizumabu:

Przy jakich zakażeniach u dawcy pobranie narządu jest bezwzględnie przeciwwskazane (zalecenia Poltransplantu)?
1) dodatnie przeciwciała anty-HBs, pozostałe markery wzw B ujemne;
2) izolowane dodatnie przeciwciała anty-HBc w klasie IgM;
3) podejrzenie infekcji wirusowej centralnego układu nerwowego;
4) dodatni serologiczny odczyn kiłowy VDRL;
5) dodanie przeciwciała anty-EBV w klasie IgG.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwe postępowanie w sytuacji nieczynnego przeszczepu nerki:
1) przeszczep należy usunąć jeśli pacjent utracił nerkę z powodu nefropatii BK, nawet przy ujemnym PCR BKV we krwi;
2) jeśli pacjent rokuje retransplantację należy pozostawić niewielką immunosupresję podtrzymującą i nie usuwać graftu w celu zapobieżenia immunizacji potencjalnego biorcy;
3) nie należy usuwać przeszczepu przy zachowanej diurezie powyżej 500 ml/dobę;
4) wskazaniem do usunięcia przeszczepu jest wywiad zwężenia tętnicy do nerki przeszczepionej;
5) wskazaniem do usunięcia nerki są objawy jej odrzucania; gorączka, ból, krwiomocz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zakażenia Cryptococcus neoformans:
1) zakażenie ma miejsce drogą pokarmową;
2) jest to późne zakażenie oportunistyczne, zazwyczaj rozwija się po upływie 6 miesięcy po transplantacji;
3) najczęstsza lokalizacja to zapalenie mózgu i opon mózgowych;
4) w terapii postaci mózgowej lub rozsianej leczeniem z wyboru jest amfoterycyna B (postacie lipidowe);
5) chory wymaga izolacji, zakażenie łatwo się przenosi na pacjentów i personel.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż lek przeciwgrzybiczy, który cechuje się dobrą penetracją do dróg moczowych i powinien być stosowany w grzybiczych zakażeniach układu moczowego:

Jakie wyniki badań potencjalnego żywego dawcy nerki są bezwzględnym przeciwwskazaniem do pobrania od niego nerki?
1) BMI 32 kg/m²;
2) wiek 68 lat;
3) krwinkomocz;
4) dodatni wywiad rodzinny w kierunku raka jasnokomórkowego nerki;
5) nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane jednym lekiem hipotensyjnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki schemat leczenia immunosupresyjnego zastosujesz u biorcy drugiego przeszczepu nerki; ostatnie PRA 80%, ujemna próba krzyżowa z dawcą, zgodny haplotyp z dawcą?

Wskaż działania niepożądane inhibitorów mTOR (syrolimus, ewerolimus):
1) trombocytopenia;
2) owrzodzenia jamy ustnej;
3) zwiększona częstość zakażenia wirusem Polyoma BK;
4) osteoporoza;
5) hiperlipidemia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż efekty pośrednie przewlekłego zakażenia HCV u biorcy przeszczepu:
1) stymuluje proces odrzucania przeszczepu wątroby;
2) sprzyja rozwojowi cukrzycy potransplantacyjnej;
3) zwiększa ryzyko rozwoju raka wątrobowo-komórkowego;
4) może wywołać powikłania zakrzepowe spowodowana obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych;
5) powoduje niedokrwistość spowodowaną hemolizą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną niedokrwistości u biorcy narządu może być:
1) upośledzona funkcja nerek własnych lub nerki przeszczepionej;
2) stosowanie inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę;
3) niedobór żelaza;
4) stosowanie leków antyproliferacyjnych - mykofenolanów, inhibitorów mTOR;
5) zakażenie parvowirusem B19.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zaburzenia ustrojowe występujące u zmarłego dawcy narządów:
1) hipotensja, zmniejszenie rzutu serca;
2) wzrost oporu systemowego;
3) moczówka prosta;
4) dyselektrolitemia;
5) hipotermia lub hipertermia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż punkty sporne w pobraniu wielonarządowym:
1) odcięcie aorty w klatce piersiowej przez kardiochirurgów;
2) poziom odcięcia żyły wrotnej;
3) wycięcie łaty aorty wraz z pniem trzewnym;
4) żyła krezkowa dolna;
5) odcięcie żyły głównej dolnej pod wątrobą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe zdania dotyczące powikłań pooperacyjnych po przeszczepieniu nerki:
1) objawy kliniczne po operacji są podobne w powikłaniach chirurgicznych i niechirurgicznych;
2) podstawową zasadą w okresie pooperacyjnym jest wykluczenie przyczyny naczyniowej i urologicznej;
3) opóźnione podjęcie czynności przez graft z powodu ostrej martwicy cewek nerkowych zwykle ustępuje spontanicznie po 2-6 dniach;
4) istotnym czynnikiem wpływającym na śmiertelność okołooperacyjną są powikłania sercowo-naczyniowe;
5) zastosowanie nowych protokołów immunosupresyjnych, zwłaszcza z ograniczeniem sterydów zmniejsza częstość występowania epizodów ostrego odrzucania, ale nie wpływa na ogólną ilość powikłań infekcyjnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż parametry, które charakteryzują idealnego kandydata na dawcę trzustki:
1) wiek < 30 lat;
2) pobyt na OIOM < 3 dni;
3) brak zatrzymania krążenia;
4) BMI > 25;
5) aktywność lipazy w osoczu < 160 U/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kwalifikując do graftektomi pacjenta z nieczynnym przeszczepem należy uwzględnić:
1) kliniczne objawy ostrego odrzucania (ból, gorączka, krwiomocz) jako wskazanie;
2) przewlekły proces zapalny manifestujący się podwyższonymi parametrami zapalnymi jako wskazanie;
3) wzrost poziomu DSA preformowanych u pacjenta po zabiegu;
4) wzrost ryzyka zgonu we wczesnym okresie po przeszczepieniu;
5) spadek ryzyka zgonu w późnym okresie po przeszczepieniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Likwidacja przetoki Coffeya (zespolenie moczowodu z jelitem grubym) u pacjenta kwalifikowanego do transplantacji nerki związana jest z:
1) występowaniem u pacjenta permanentnego ZUM (zakażenie układu moczowego);
2) możliwością nowotworzenia;
3) zabiegiem z dostępu zewnątrzotrzewnowego;
4) usunięciem najkrótszego odcinka moczowodu własnego jak to tylko możliwe;
5) zabiegiem z dostępu wewnątrzotrzewnowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku wystąpienia ostrego odrzucania komórkowego przeszczepionego serca postępowaniem pierwszego rzutu jest zastosowanie dużych dawek:

Głównym celem stosowania inhibitorów reduktazy HMG-CoA (statyn) w pierwszym roku po transplantacji serca, dla którego skuteczność potwierdzono wynikami prospektywnych badań randomizowanych, jest:

Spośród poniższych zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, dotyczących identyfikacji potencjalnych kandydatów do leczenia poprzez wszczepienie urządzenia wspomagającego mechanicznie układ krążenia, wskaż stwierdzenia prawdziwe:
1) pacjenci z nasilonymi objawami od > 2 miesięcy pomimo optymalnego leczenia zachowawczego i za pomocą urządzeń, spełniający więcej niż jeden z poniższych warunków:
2) LVEF < 25%;
3) maksymalne VO₂ < 12 ml/kg/min, o ile je zmierzono;
4) ≥ 3 hospitalizacje z powodu HF w ciągu poprzedzających 12 miesięcy bez oczywistego czynnika wywołującego;
5) zależność od dożylnego leczenia inotropowego;
6) postępująca dysfunkcja narządów docelowych (pogarszanie się czynności nerek i/lub wątroby) z powodu zmniejszenia perfuzji, a nie w wyniku nieodpowiedniego ciśnienia napełniania komory (PCWP ≥ 20 mmHg i SBP ≤ 80-90 mmHg lub CI ≤ 2 l/min/m²);
7) pogarszająca się czynność prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nerki podkowiastej, którą stwierdzono podczas pobrania:
1) rozpoznanie nerki podkowiastej nie wyklucza jej przeszczepienia od dawców zmarłych;
2) unaczynienie nerki przeszczepionej składa się zwykle z więcej niż dwóch tętnic;
3) nerka może być rozdzielona i przeszczepiona dwóm biorcom, chyba, że ma wspólny układ kielichowo-miedniczkowy;
4) w nerce podkowiastej występują często więcej niż dwa moczowody;
5) rozpoznanie nerki podkowiastej nie wyklucza jej przeszczepienia od dawców żywych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z niewydolnością serca w przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej, w klasie INTERMACS II, dokonano implantacji pompy wspomagającej lewą komorę serca (LVAD). Bezpośrednio przed implantacją pacjent został wycofany z listy potencjalnych biorców serca z uwagi na wysokie wartości naczyniowego oporu płucnego (PVR), przekraczające 5 j. Wooda, bez zadowalających cech odwracalności - w trakcie wlewu nitroprusydku sodu do tętnicy płucnej PVR utrzymywał się powyżej 3 j. Wooda pomimo równoczesnego obniżenia się ciśnienia skurczowego w aorcie do wartości 80 mmHg. Za główną przyczynę nadciśnienia płucnego u pacjenta uznano niedomykalność zastawki mitralnej. Jaki rodzaj leczenia pomostowego zastosowano u pacjenta?

Jednym z ważniejszych aspektów w technice chirurgicznej narządowego przeszczepiania trzustki jest sposób odprowadzenia soku trzustkowego z przeszczepionej trzustki. Najczęściej sok trzustkowy z przeszczepionej trzustki odprowadza się:

W jednoczasowym przeszczepieniu trzustki i nerki stosuje się leczenie indukcje częściej niż w innych rodzajach transplantacji. Które przeciwciała poliklonalne stosuje się najczęściej w leczeniu indukcyjnym po transplantacji trzustki i nerki?

Który z poniższych opisów najlepiej oddaje zasady stosowanie mechanicznego wspomagania krążenia jako leczenia pomostowego umożliwiającego kandydowanie do transplantacji serca (bridge to candidacy - BTC)?

W 10 dobie po transplantacji nerki u 43-letniego biorcy pojawił się w okolicy przeszczepu ostry ból, zwiększony opór w okolicy przeszczepu, spadek diurezy. Tętno 130/min., ciśnienie tętnicze krwi - 80/50 mmHg, hematokryt - 24%. Przyczyną tego stanu może być:

Do pęknięcia nerki przeszczepionej dochodzi rzadko. Jako przyczynę wystąpienia tej patologii można uznać:

Badanie palpacyjne narządów jamy brzusznej i miednicy mniejszej należy przeprowadzić po otwarciu powłok dawcy narządów z rozpoznaną śmiercią mózgu:

W trakcie pobrania nerek i wątroby od zmarłego dawcy narządów z rozpoznaną śmiercią mózgu należy:

U 44-letniego chorego po operacji jednoczesnego przeszczepienia nerki i trzustki, w dobrym stanie ogólnym, z prawidłowym stężeniem glukozy we krwi bez podaży egzogennej insuliny, z diurezą 4,5 litra/dobę wymuszaną furosemidem i stopniowo obniżającym się stężeniem kreatyniny w osoczu, otrzymującego heparynę drobnocząsteczkową w dawce profilaktycznej, w drugiej dobie po operacji pojawił się nagle umiarkowany ból brzucha, bez objawów otrzewnowych, z zachowaną perystaltyką. Wykonane pilnie badania laboratoryjne wykazały wzrost stężenia amylazy w osoczu (10-krotne przekroczenie wartości prawidłowych) oraz wzrost stężenia glukozy we krwi (3-krotne przekroczenie wartości prawidłowych). Wykonane badanie metodą angio-TK wykazało powiększenie i zakrzepicę żylną przeszczepionej trzustki. W zaistniałej sytuacji należy:

Podczas kwalifikacji chorego na cukrzycę typu 1 do przeszczepienia samej trzustki szczególną uwagę należy zwrócić na czynność:

Oceniając układ krążenia chorych ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu 1 kwalifikowanych do przeszczepienia nerki lub nerki i trzustki badanie dopplerowskie układu żylnego kończyn dolnych i żyły głównej dolnej należy wykonać:
1) u chorych, u których wcześniej w obrębie żył biodrowych lub udowych znajdowały się cewniki do hemodializ;
2) u chorych wcześniej leczonych przeszczepieniem nerki lub nerki i trzustki;
3) u chorych wcześniej leczonych z powodu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej;
4) u chorych z dużymi żylakami lub obrzękami kończyn dolnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla biorcy przeszczepu nerki z grupą krwi o fenotypie AB dawcą zgodnym będzie dawca z grupą krwi:
1) A;
2) B;
3) AB;
4) 0.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory po jednoczesnym przeszczepieniu trzustki i nerki z drenażem soku trzustkowego do pęcherza moczowego jest bardziej narażony na zakażenie układu moczowego ponieważ ma zmienione pH moczu.

Przyczyną pogorszenia czynności nerki przeszczepionej we wczesnym okresie po transplantacji może być każda z niżej wymienionych przyczyn, z wyjątkiem:

Przeszczepienie nerki pochodzącej od dawcy poniżej 3 lub powyżej 60 roku życia wiąże się zwykle z ryzykiem wystąpienia przewlekłej nefropatii przeszczepu (chronic allograft nephropathy) u biorcy ponieważ nasilone zmiany metaboliczne u biorcy przekraczają możliwości kompensacyjne małej masy nerkowej u młodych dawców i zmniejszonej liczby czynnych nefronów u starszych dawców.

W czasie przechowywania narządu przeznaczonego do transplantacji w hipotermii oraz podczas jego reperfuzji dochodzi do uszkodzenia błon komórkowych, ponieważ uwalniane wtedy wolne rodniki tlenowe wchodzą w reakcje z kwasami tłuszczowymi i kwasem hialuronowym błon komórkowych.

U 42-letniego pacjenta, który 2 miesiące wcześniej przebył allotransplantację komórek krwiotwórczych, wystąpiły objawy krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego. Najbardziej prawdopodobną przyczyną tego powikłania jest:

Do częstych objawów niepożądanych w trakcie leczenia cyklosporyną należą:
1) hiperlipidemia, hiperurykemia, hiperkaliemia, hipomagnezemia;
2) drżenie, bóle głowy, parestezje;
3) jadłowstręt, nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, przerost dziąseł, zaburzenia czynności wątroby;
4) nadciśnienie tętnicze;
5) nadmierne owłosienie;
6) zmęczenie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z rekomendacjami Europejskiej Grupy ds. Transplantacji Szpiku (EBMT) niewskazane jest wykonywanie autologicznego przeszczepienia komórek krwiotwórczych w następujących chorobach, z wyjątkiem:

Do czynników ryzyka wystąpienia przewlekłej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi nie należy:

W leczeniu sterydoopornej postaci choroby przeszczep-przeciwko-gospodarzowi po allogenicznym przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych stosuje się:

W nerce własnej biorcy częściej niż u chorych bez niewydolności nerek rozwija się rak:

U biorców nerki tylko dwa rodzaje nowotworów występują znamiennie częściej niż u pozostałych chorych:

Candida arteritis to powikłanie po przeszczepie nerki, które we wczesnym okresie (do 2 miesięcy od transplantacji) może odpowiadać za:

Dawca nerki z rozszerzonymi kryteriami to dawca:
1) w wieku > 60 r.ż.;
2) w wieku > 50 r.ż. z nadciśnieniem tętniczym;
3) w wieku > 40 r.ż. z dną moczanową;
4) w wieku > 50 r.ż. z infekcją w drogach moczowych;
5) w wieku > 50 r.ż. z nadciśnieniem tętniczym i stężeniem kreatyniny w momencie pobrania organu > 1,5 mg/dL.
Prawidłowa odpowiedź to:

Główną przyczyną późnej utraty przeszczepionej nerki jest zgon pacjenta z czynnym przeszczepem. Do najczęstszych przyczyn zgonu w kolejności malejącej należą:

W przypadku zaprzestania czynności przeszczepionej nerki:
1) przeszczepiona nerka powinna być bezwzględnie usunięta;
2) przeszczep powinien być usunięty w przypadku wystąpienia gorączki, tkliwości i obrzęku przeszczepu, małopłytkowości i krwiomoczu;
3) wskazane jest uniknięcie graftektomii ponieważ może to mieć niekorzystny wpływ na działanie następnego przeszczepu nerki i powodować ostry wzrost miana preformowanych przeciwciał cytotoksycznych;
4) odrzucony przeszczep pozostawiony in situ zamienia się w mały zwłókniały guz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do bezwzględnych przeciwwskazań do pobrania nerek ze zwłok należy:

Standardowym postępowaniem w przypadku wystąpienia ostrego odrzucania nerki bezpośrednio po przeszczepie jest:

Do rozwoju przewlekłej choroby nerek u pacjenta z cukrzycą po ortotopowym przeszczepieniu wątroby (OLT) z powodu jej marskości (na tle zakażenia HCV) może przyczyniać się:
1) stosowanie w leczeniu immunosupresyjnym cyklosporyny A;
2) długotrwała hipotonia w okresie okołooperacyjnym;
3) rozwój kłębuszkowego zapalenia nerek;
4) cukrzyca;
5) częstość rozwoju przewlekłej choroby nerek u pacjentów poddanych OLT jest znikoma (< 1%).
Prawidłowa odpowiedź to:

W nefropatii przeszczepionej nerki w następstwie zakażenia wirusem Polyoma BK:
1) stwierdzamy w plazmocytach naciekających tkankę nerkową immunoglobulinę IgM;
2) stwierdzamy w plazmocytach naciekających tkankę nerkową immunoglobulinę IgG;
3) redukujemy immunosupresję;
4) intensyfikujemy immunosupresję;
5) istotne znaczenie mają metody immunohistochemiczne i hybrydyzacji in situ wirusa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące należącego do grupy Herpesviridae wirusa cytomegalii (CMV):

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia ostrego odrzucania zależnego od przeciwciał (AMR):

Wiodącymi przyczynami przewlekłego odrzucania zależnego od przeciwciał (CAMR) przeszczepu nerki są wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Choroba CMV rozwija się najczęściej u biorcy:

Do zakażenia keratynocytów biorcy narządów unaczynionych i szpiku dochodzi w przypadku infekcji wirusem:

U pacjenta ze schyłkową niewydolnością nerek na tle mikroangiopatii zakrzepowej wywołanej mutacją genu kodującego czynnik H układu dopełniacza zaleca się:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące glomerulopatii w nerce przeszczepionej:
1) każda glomerulopatia nerek własnych może rozwinąć się w przeszczepie;
2) glomerulopatia de novo charakteryzuje się udokumentowaną, odmienną histopatologią zmian w nerkach własnych i przeszczepionych;
3) ryzyko nawrotu i jego przebieg nie zależą od czasu przeżycia przeszczepu;
4) nawrót morfologiczny jest ściśle związany z manifestacją kliniczną;
5) problemem diagnostycznym jest współwystępowanie różnych patologii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród leków stosowanych u pacjentów po przeszczepieniu narządu unaczynionego udowodnione działanie hamujące krwiotworzenie mają:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące nawrotu pierwotnego stwardniającego zapalenia dróg żółciowych w przeszczepionej wątrobie występują:
1) nawrót choroby występuje w 100% po 5 latach od przeszczepienia;
2) choroba nie nawraca po przeszczepieniu wątroby;
3) do monitorowania nawrotu może służyć oznaczanie miana ANA i SMA;
4) występuje z częstością 8,6-27%;
5) utrzymanie się wysokiego stężenia przeciwciał przeciwko cytoplazmie neutrofili nie świadczy o nawrocie choroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia niewydolności nerki w przebiegu nawrotu kłębuszkowego zapalenia nerek są:
1) rodzaj immunosupresji;
2) typ kłębuszkowego zapalenia nerek;
3) wiek biorcy;
4) opóźnione podjęcie czynności (DGF);
5) ostre odrzucanie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie parwowirusem B19 powoduje:
1) zapalenie stawów;
2) niewydolność oddechową;
3) erytrodermię;
4) niedokrwistość z retikulocytopenią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród niżej wymienionych nowych leków immunosupresyjnych czynnikami biologicznymi (o dużej masie cząsteczkowej) nie są:
1) voclosporin;
2) rytuksymab;
3) bortezomib;
4) eculizumab;
5) belatacept.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ciężki przebieg nawrotu zakażenia HCV obserwuje się u chorych:
1) z licznymi epizodami ostrego odrzucania;
2) utrzymujących agresywną immunosupresję;
3) z wysokim mianem wirusów we krwi;
4) z cukrzycą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków obniżających stężenie CsA w surowicy należą:

Do późnych przyczyn utrudnienia odpływu moczu po przeszczepieniu nerki należy:
1) włóknienie tkanek w przestrzeni zaotrzewnowej;
2) przewlekłe odrzucanie;
3) zwężenie moczowodu spowodowane odrzucaniem;
4) zaginanie się zbyt długiego moczowodu połączone ze zrostami;
5) kamica moczowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do mechanizmów tolerancji transplantacyjnej zalicza się:
1) delecję centralną i obwodową;
2) anergię klonalną;
3) dewiację immunologiczną;
4) immunoregulację;
5) immunosupresję.
Prawidłowa odpowiedź to:

Młoda kobieta po przeszczepieniu nerki planuje ciążę. 6 tygodni przed planowanym zajściem w ciążę należy odstawić:

Zgodnie z międzynarodowymi kryteriami z Amsterdamu z 2004 roku dopuszcza się następujące nieprawidłowości u osoby kwalifikowanej jako żywy dawca nerki, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przeszczepienia trzustki:
1) do oceny dawcy trzustki używa się skal punktowych, np. P-PASS lub PDRI;
2) liczba powikłań po przeszczepieniu trzustki jest mniejsza niż liczba powikłań po przeszczepieniu innych narządów;
3) najczęściej zespolenie fragmentu dwunastnicy dawcy wykonuje się obecnie z jelitem cienkim (odprowadzenie soku trzustkowego);
4) przeszczepienie trzustki jest gorszym sposobem zabezpieczenia chorego w insulinę w porównaniu do intensywnej insulinoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas przeszczepienia nerki zespolenie tętnicy nerkowej wykonuje się z użyciem:

Do określenia dawcy nerki, jako dawcy o rozszerzonych kryteriach, zgodnie z definicją UNOS, wykorzystuje się:

Wskazaniem do usunięcia niewydolnej nerki przeszczepionej u chorego, który wrócił do leczenia nerkozastępczego hemodializami lub dializami otrzewnowymi, nie jest:

Występowanie nowotworów po transplantacji narządów unaczynionych jest coraz większym problemem. Niezwykle ważnym czynnikiem zwiększonego ryzyka nowotworzenia u tych pacjentów są przewlekłe infekcje wirusowe. Kilka nowotworów występuje szczególnie często u chorych po transplantacji w porównaniu z populacją ogólną. Są to: mięsak Kaposiego, nieczerniakowe nowotwory skóry, chłoniaki, raki wątroby, raki odbytu, sromu oraz wargi. Wszystkie one:

Mięsak Kaposiego należy do złośliwych nowotworów pochodzenia mezenchymalnego. Częstość jego występowania u chorych po transplantacji jest 80-500 razy większa niż w populacji ogólnej. Podstawowym postępowaniem leczniczym po jego rozpoznaniu jest:

Wielu pacjentów zgłaszanych do transplantacji nerek ma wywiadzie chorobę nowotworową. Różne nowotwory mają różny minimalny czas karencji od wyleczenia nowotworu do kwalifikacji do transplantacji. Spośród niżej wymienionych nowotworów wybierz te które wymagają minimum 5 lat karencji:
1) rak jądra;
2) zaawansowany szyjki macicy;
3) czerniak;
4) objawowy rak nerki;
5) rak piersi II stopień;
6) nieczerniakowy rak skóry;
7) rak gruczołu krokowego (T2 ograniczony do prostaty);
8) rak pęcherza moczowego inwazyjny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wiele leków immunosupresyjnych wywiera niekorzystne działanie na metabolizm węglowodanów. Z powszechnie stosowanych leków zapobiegających odrzucaniu narządu niekorzystnego wpływu na metabolizm węglowodanów nie ma:

U pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia cukrzycy de novo po transplantacji nerek w leczeniu immunosupresyjnym staramy się obniżyć możliwość wystąpienia cukrzycy poprzez zastosowanie w leczeniu wymienionych poniżej działań, z wyjątkiem:

W okresie okołooperacyjnym po transplantacji nerek spotyka się zarówno powikłania krwotoczne jak i zakrzepowo-zatorowe. U pacjentów z dużym ryzykiem wystąpienia zakrzepicy po transplantacji nerek warto rozważyć zastosowanie profilaktyczne heparyny drobnocząsteczkowej. Najważniejszymi wskazania do profilaktycznego zastosowania heparyny drobnocząsteczkowej w okresie okołotransplantacyjnym to:

Pacjentka po transplantacji narządów może zajść w ciążę, należy jednak pamiętać o działaniu teratogennym wielu leków stosowanych w leczeniu immunosupresyjnym. Pacjentka, która planuje zajść w ciążę powinna być leczona wymienionym poniżej schematem leczniczym:

Pacjentka po transplantacji narządów może zajść w ciążę. Należy jednak pamiętać o działaniach ubocznych leków immunosupresyjnych. Po urodzeniu dziecka należy pamiętać, iż bezpiecznym lekiem przy karmieniu piersią są:

Wystąpienie mikroangiopatii u pacjenta po przeszczepieniu nerki jest najczęściej wynikiem zastosowania określonych leków lub infekcji wirusowej. Spośród niżej wymienionych leków wskaż ten który nie jest odpowiedzialny za wystąpienie mikroangioaptii zakrzepowej:

Wystąpienie mikroangiopatii u pacjenta po przeszczepieniu nerki jest najczęściej wynikiem zastosowania określonych leków lub infekcji wirusowej, takiej jak:

Która z poniżej wymienionych nowotworowych chorób krwi jest głównie leczona przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych?

Czy dawca i biorca przeszczepu komórek krwiotwórczych muszą być dobrani w zakresie HLA?

Jaki marker wykorzystuje się do określenia niezbędnej liczby komórek krwiotwórczych do przeszczepienia?:

Najczęstszą przyczyną niepowodzenia zabiegu przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych jest:

Jakie są wskazania medyczne do wykorzystania komórek krwiotwórczych własnej krwi pępowinowej chorego?

Spośród chorób nienowotworowych standardowym i najczęstszym wskazaniem do przeszczepiania komórek krwiotwórczych jest:

Do objawów ostrej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (aGvHD) nie należy/ą: