Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / wiosna 2014

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do postępowania w ostrym odrzucaniu przeszczepionej nerki?

Najczęstszą przyczyną przewlekłej dysfunkcji przeszczepionej nerki jest:

Wystąpienie mikroangiopatii zakrzepowej po przeszczepieniu nerki stwarza wskazania do:

Wczesny nawrót zespołu nerczycowego na podłożu ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) może być leczony:

Wodonercze nerki przeszczepionej stanowi jedno z najczęstszych powikłań po przeszczepieniu tego narządu. Wskaż prawdziwe w odniesieniu do tego powikłania stwierdzenie:

Wśród przyczyn gorączki u biorcy nerki należy rozważyć wszystkie, z wyjątkiem:

W przypadku pacjentów przyjmujących doustne preparaty będące antagonistami wit. K (AWK) należy:

W przypadku pobrania wątroby od dawcy żywego dla osoby dorosłej należy pobrać:

Względne ryzyko zgonu w okresie powyżej 90 dni od operacji przeszczepienia względem chorych pozostających na liście oczekujących na przeszczepienie jest najniższe w przypadku:

W przypadku przeszczepienia trzustki sok trzustkowy może być odprowadzony do światła przewodu pokarmowego poprzez zespolenie pozostawionego z przeszczepem trzustki fragmentu dwunastnicy dawcy z wymienionymi poniżej,
z wyjątkiem:

Nawrót cukrzycy z powodu procesu autoimmunologicznego u biorców trzustek występuje:

Według danych International Pancreas Transplant Registry główną przyczyną utraty przeszczepionej trzustki we wczesnym okresie po przeszczepieniu (do 6 miesięcy) jest:

Wskaż przewlekłe zakażenie wirusowe i rodzaj nowotworu, który jest związany z danym zakażeniem u biorców przeszczepu:
1) EBV - potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna;
2) polyoma BK - rak jasnokomórkowy nerki;
3) HBV - rak wątrobowokomórkowy;
4) wirus brodawczaka ludzkiego HPV - raki ano-genitalne;
5) CMV - mięsak Kaposiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż efekty pośrednie wywołane zakażeniem wirusem cytomegalii negatywnie wpływające na odległe przeżycie biorców i przeszczepów:
1) mięsak Kaposiego;
2) zwiększone ryzyko sercowo-naczyniowe;
3) zakażenia oportunistyczne;
4) cukrzyca potransplantacyjna (NODAT);
5) ostre odrzucanie przeszczepu zależne od przeciwciał.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż działania niepożądane inhibitorów mTOR (syrolimus, ewerolimus):
1) obrzęk limfatyczny płuc;
2) powikłania zatorowo-zakrzepowe;
3) bóle stawów;
4) niedokrwistość;
5) owrzodzenia jamy ustnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna lat 45 został wytypowany do drugiego przeszczepienia nerki, próba krzyżowa ujemna, zgodny haplotyp z dawcą, ostatnie PRA 80%. Jaki schemat immunosupresji należy zaproponować?

Zespół transplantacyjny planuje pobrać nerki od dawcy zmarłego, w badaniach serologicznych stwierdzono obecność dodatniego antygenu HbsAg. Powyższy wynik:

Rozpoznanie śmierci mózgu wymaga stwierdzenia:
1) nieobecności odruchów z pnia mózgu;
2) nieobecności odruchów rdzeniowych;
3) hipotermii;
4) braku samoistnej czynności oddechowej;
5) braku przepływu mózgowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną przeciekania moczu we wczesnym okresie po przeszczepieniu nerki najczęściej bywa:
1) wada anatomiczna pęcherza moczowego biorcy (tzw. mały pęcherz);
2) zwężenie cewki moczowej upośledzające odpływ moczu z pęcherza;
3) wadliwe wykonanie zespolenia moczowodowo-pęcherzowego;
4) niepozostawienie w moczowodzie drenu szynującego zespolenie;
5) niedokrwienie moczowodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku stwierdzenia przeciekania moczu we wczesnym okresie po przeszczepieniu nerki w pierwszym etapie należy:

Pobranie narządów po rozpoznaniu zgonu w wyniku nieodwracalnego zatrzymania krążenia:
1) musi się odbyć nie później niż w 30 minut po zatrzymaniu krążenia;
2) wymaga zastosowania specjalnego protokołu rozpoznawania zgonu;
3) nie ma większego sensu ze względu na niedokrwienne uszkodzenie narządów;
4) pozwala na zwiększenie puli narządów o około 20%;
5) należy wykonać natychmiast po zatrzymaniu krążenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obligatoryjne przeszczepienie nerki pobranej od dawcy zmarłego wykonuje się:
1) u biorców zgłaszanych w trybie pilnym (brak możliwości dializowania);
2) u potencjalnych biorców wysoko immunizowanych (> 80%);
3) w przypadku braku niezgodności w układzie HLA z dawcą;
4) gdy biorca ma > 60 lat a nerkę pobrano od dawcy w wieku > 65 lat;
5) w przypadku konsultacji psychiatrycznej wskazującej na taką konieczność.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przy wyborze (alokacji) biorcy nerki pobranej od dawcy zmarłego bierze się pod uwagę:
1) medyczne kryteria pilności;
2) czas oczekiwania na Krajowej Liście Potencjalnych Biorców;
3) wiek biorcy;
4) spodziewany efekt przeszczepienia;
5) wiek dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku pojawienia się zbiornika wokół nerki przeszczepionej we wczesnym okresie po operacji badaniem ułatwiającym ustalenie przyczyny jest:
1) badanie USG;
2) wzrost stężenia kreatyniny we krwi;
3) zmniejszenie ilości wydalanego z pęcherza moczu;
4) wykonanie cystografii;
5) badanie płynu pobranego ze zbiornika (stężenie sodu i białka).
Prawidłowa odpowiedź to:

Najlepsze roczne przeżycie przeszczepu zastępującego funkcje komórek beta uzyskuje się po:

Bezwzględnym wskazaniem do usunięcia własnej nerki przed planowanym przeszczepem nerki nie jest:

Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniom Clostridium difficile po każdej styczności z chorym jest:

Biegunka, która wystąpiła w 3. miesiącu po przeszczepie nerki najczęściej:

Do pobrania wielonarządowego zakwalifikowano dawcę z cechami infekcji. Serce można pobrać pod następującymi warunkami:
1) istnieje małe prawdopodobieństwo, że infekcja jest wywołana szczepem wewnątrzszpitalnym a zgon nastąpił w przeciągu 96 godzin od przyjęcia;
2) brak wykładników makroskopowych zmian infekcyjnych obserwowanych na zastawkach serca;
3) poziom białka C-reaktywnego i prokalcytoniny jest niższy niż dwukrotność wartości referencyjnej dla danej metody oznaczenia;
4) stosowana jest antybiotykoterapia zgodna z typem patogenu;
5) szpitala infekcja jest wywołana tlenowymi bakteriami G(+).
Prawidłowa odpowiedź to:

W monitorowaniu przeszczepionej wątroby, u biorcy narządu rutynowo stosuje się badanie USG Doppler. Jeżeli w tym badaniu nie udaje się zobrazować przepływu krwi w tętnicy wątrobowej to sytuacja taka jest wskazaniem do:

Niedokrwienne uszkodzenie dróg żółciowych (ITBL- ischemic type billary lesion) to rzadkie powikłanie po przeszczepieniu wątroby, które:

W przypadku raka wątrobowo-komórkowego (HCC) obecnie najpowszechniej stosowanymi kryteriami kwalifikacyjnymi do transplantacji wątroby są kryteria mediolańskie (Milan Criteria), które oparte są o ocenę guzów w badaniach obrazowych dopuszczając do transplantacji:

Zakażenie wirusem Epstein-Barr u dziecka po transplantacji wątroby stanowi czynnik ryzyka:

W przypadku stwierdzenia aktywnej replikacji wirusa Epstein-Barr badaniem DNA wirusa metodą PCR u dziecka po transplantacji wątroby postępowaniem z wyboru w pierwszej kolejności jest:

Wskazaniem do jednoczasowego przeszczepienia wątroby i nerki u dzieci jest:
1) wrodzone włóknienie wątroby z torbielowatością nerek;
2) wrodzona oksaloza;
3) tyrozynemia typu 1;
4) ostra dekompensacja przewlekłej niewydolności wątroby z zespołem wątrobowo-nerkowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Optymalny wskaźnik GRWR (wskaźnik masy przeszczepu do masy biorcy) w przypadku przeszczepienia fragmentu wątroby od żywego dawcy wynosi:

Do wrodzonych chorób metabolicznych, w których stosowane jest przeszczepienie wątroby należą:
1) niedobór alfa-1 antytrypsyny;
2) tyrozynemia;
3) wrodzone zaburzenia cyklu mocznikowego;
4) mukowiscydoza;
5) oksaloza.
Prawidłowa odpowiedź to:

17-letni mężczyzna doznał ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego. Po procedurze diagnostycznej rozpoznano komisyjnie śmierć mózgu. W Centralnym Rejestrze Sprzeciwów nie stwierdzono zastrzeżenia co do ewentualnego pobrania narządów i tkanek. W rozmowie z bliskimi ojciec wyraził akceptację dla pobrania, natomiast matka potwierdziła pisemnie obiekcję (sprzeciw) zmarłego co do takiego postępowania. W takiej sytuacji:

54-letni mężczyzna po przebytym krwotoku do CUN przebył diagnostykę w kierunku śmierci mózgu, zakończoną orzeczeniem komisji, potwierdzającym jej wystąpienie. W wywiadzie przebyta przed 4 laty resekcja NSS guza nerki lewej o typie raka jasnokomórkowego o średnicy 1,5 cm, w stopniu Fuhrman I, z zachowaniem nerki lewej. Od tego czasu obserwowany bez cech wznowy procesu npl. W rtg klatki piersiowej bez zmian patologicznych, podobnie jak USG jamy brzusznej. W takiej sytuacji:

U potencjalnego 36-letniego dawcy z rozpoznaną śmiercią mózgu stwierdza się w wywiadzie potwierdzony klinicznie zespół Marfana.

W przypadku stwierdzenia mnogich tętnic nerkowych u dawcy należy:
1) pobrać wszystkie tętnice biegunowe z fragmentem ściany aorty dawcy;
2) podwiązać małe tętnice od strony torebki nerkowej;
3) podwiązać wszystkie tętnice biegunowe od strony miedniczki nerkowej;
4) tętnicę do dolnego bieguna nerki zespolić z tętnicą nabrzuszną dolną biorcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespolenia naczyniowe i moczowodowe wykonuje się w następującej kolejności:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przeszczepionej nerki:
1) zakrzepica tętnicza lub żylna przeszczepionej nerki występuje najczęściej w 1,2 lub 3 dobie po operacji;
2) częstość występowania zakrzepicy naczyniowej waha się od 0,5 do 8%;
3) zakrzepica może częściej występować u biorców z liczbą płytek powyżej 350x10⁹/L;
4) zakrzepica może częściej występować u biorców niemających przeciwciał antykardiolipinowych;
5) u chorych ze znamienną diurezą z własnych nerek jedynym objawem zakrzepicy może być wzrost poziomu kreatyniny w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną zwężenia tętnicy nerkowej przeszczepu może być:
1) uszkodzenie śródbłonka naczyń dawcy lub biorcy spowodowane zaciskiem naczyniowym;
2) wadliwa technika szwu naczyniowego;
3) zespolenie koniec tętnicy nerkowej do końca tętnicy biodrowej wewnętrznej biorcy;
4) rzekome zwężenie tętnicy nerkowej spowodowane krytycznym zwężeniem miażdżycowym tętnicy biodrowej biorcy;
5) wykonanie zespolenia z użyciem tzw. Carrel patch.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leki immunosupresyjne, których nie powinno się stosować w ciąży to:
1) azatiopryna;
2) MMF I MPS;
3) inhibitory kalcyneuryny;
4) inhibitory kinazy mTOR;
5) steroidy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obecnie częstość nawrotów WZW typu B po przeszczepieniu wątroby (OLTx) szacuje się na ok 10%, pod warunkiem zastosowania właściwej profilaktyki przeciwwirusowej analogami nukleotydów/nukleozydów, immunoglobuliny anty-HBs i szczepieniami. Prawidłowa profilaktyka okołooperacyjna u biorcy z dodatnim PCR HBV DNA to:

Najwłaściwszym postępowaniem u chorego z trwającą 30 lat cukrzycą typu 1 i schyłkową niewydolnością nerek (poziom kreatyniny w surowicy 4 mg%), który jeszcze nie wymaga leczenia dializami to:

Celem skali P-PASS (Pre-procurement Pancreas Allocation Suitability Score) jest zobiektywizowanie oceny dawcy pod kątem pobrania trzustki. Które z poniższych parametrów dawcy uwzględnia skala P-PASS?
1) wiek dawcy;
2) poziom amylazy w surowicy dawcy;
3) poziom lipazy w surowicy dawcy;
4) konieczność stosowania amin presyjnych u dawcy;
5) płeć dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych leków stosowanych w transplantologii wymagają wykonania skórnej próby uczuleniowej?

Najrzadziej rozpoznawaną formą odrzucania przeszczepu wątroby jest ostre odrzucanie humoralne. Które z poniższych czynników najlepiej opisują wystąpienie tego powikłania?
1) niezgodność w grupie głównej krwi dawcy i biorcy;
2) nagłe pojawienie się zaburzeń ukrwienia wątroby bezpośrednio po rewaskularyzacji;
3) ciężki przebieg kliniczny;
4) zespół zanikania przewodzików żółciowych;
5) zmiany histologiczne w obrębie naczyń tętniczych graftu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotny brak czynności wątroby po przeszczepieniu jest powikłaniem relatywnie rzadkim. Częstość występowania tego powikłania ocenia się na 1-7%. Które z poniższych objawów i wyników wskazują na wystąpienie tego powikłania?
1) hiperglikemia wymagająca suplementacji insuliny;
2) hipotermia u biorcy;
3) zaburzenia krzepnięcia pomimo suplementacji FFP;
4) narastająca hiperbilirubinemia;
5) niewydolność oddechowa i śpiączka pooperacyjna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakrzep żyły wrotnej po przeszczepieniu wątroby najlepiej opisują poniższe stwierdzenia:
1) jest najczęściej wynikiem błędu technicznego;
2) wystąpieniu tego powikłania sprzyja zakrzepica żyły wrotnej biorcy w okresie przed przeszczepieniem;
3) jest rzadkim powikłaniem naczyniowym;
4) w badaniach laboratoryjnych dominuje wzrost stężenia transaminaz;
5) najczęściej spowodowana jest nagłym skorygowaniem zaburzeń krzepnięcia i mechanizmami humoralnymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Aktualne przeżycie roczne biorców przeszczepu allogennego wątroby i przeżycie graftu wynoszą:

Powikłania żółciowe we wczesnym okresie po przeszczepieniu wątroby bywają określane mianem ‘pięty Achillesowej’ tej metody leczenia (cyt. Roy Calne). Występowanie tych powikłań związane jest z kilkoma czynnikami ryzyka. Wymień najczęstsze przyczyny:
1) wydłużony czas zimnego niedokrwienia lub zatrzymanie krążenia u dawcy wątroby;
2) wczesny nawrót pierwotnego stwardniającego zapalenia dróg żółciowych;
3) zwężenie/zakrzep tętnicy wątrobowej przeszczepu;
4) błąd techniczny - zwężenie/przeciek w miejscu zespolenia;
5) usunięcie drenu żółciowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do przeciwwskazań (względnych i bezwzględnych) do przeszczepienia wątroby ze zwłok nie należy:

Przeszczepienie wątroby ze zwłok jest obecnie uznawane za najlepszą metodę leczenia chorych z nowotworem pierwotnym wątroby (HCC). Jakie jest i powinno być obecnie przeżycie 5-letnie chorych spełniających kryteria mediolańskie leczonych przeszczepieniem wątroby?

Alokacja wątroby pobranej ze zwłok, czyli wybór biorcy wątroby, w Polsce przeprowadzana jest na zasadzie „center oriented” to znaczy, że ogólnopolskie biuro koordynacyjne (w tym przypadku POLTRANSPLANT) wyznacza najpierw ośrodek, który pobierze i przeszczepi narząd. Następnie konkretny już ośrodek (odpowiedzialna osoba) wybiera biorcę z listy. Podstawowymi kryteriami stosowanymi w alokacji wątroby pobranej ze zwłok na poziomie ośrodka transplantacyjnego są:

66-letnia kobieta hemodializowana od 2 lat z powodu schyłkowej niewydolności nerek z powodu nefropatii nadciśnieniowej. Od ponad 1,5 roku jest na liście biorców nerki. Jej 40-letni syn chce oddać jej nerkę. Wskaż prawidłową decyzję lekarza:

45-letnia chora dializowana jest od roku z powodu schyłkowej niewydolności nerek o nieustalonej przyczynie. Pół roku temu rozpoznano u niej raka szyjki macicy in situ, który był powodem usunięcia jej macicy. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:

60-letnia pacjentka, dializowana otrzewnowo, od roku zakwalifikowana do transplantacji nerki. Zaproponowano jej przeszczep nerki od zmarłego 60-letniego dawcy. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:

50-letni pacjent, przewlekle dializowany od 5 miesięcy, ma we krwi przeciwciała anty-HCV, z aktywnością aminotransferazy alaninowej 39 IU/L. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:

45-letni chory zakażony wirusem HIV oraz HCV zgłosił się do poradni transplantacyjnej z powodu schyłkowej niewydolności wątroby z nawracającym wodobrzuszem, bilirubiną na poziomie 4 mg/dl i prawidłowymi badaniami układu krzepnięcia. Zakażenie HIV jest dobrze kontrolowane od 8 lat za pomocą wysoko aktywnej terapii antywirusowej (HAART). Od początku leczenia chory jest wolny od nałogów i regularnie przyjmuje przepisane leki. W trakcie kwalifikacji do przeszczepienia wątroby należy wziąć pod uwagę następujące fakty:
1) przeżycia chorych zakażonych HIV leczonych przeszczepieniem wątroby i nie przeszczepionych, ale wpisanych na listę oczekujących są identyczne;
2) ryzyko zgonu po przeszczepieniu wątroby u tego chorego jest ponad dwukrotnie wyższe niż w przypadku osób leczonych przeszczepieniem z powodu zakażenia samym wirusem zapalenia wątroby typu C;
3) kontrola wiremii HIV oraz liczby limfocytów CD4+ po przeszczepieniu stanie się dużo trudniejsza;
4) na skutek terapii HAART należy spodziewać się znacznie większego zaawansowania choroby wieńcowej niż wynikałoby to z wieku i pozostałych czynników ryzyka chorego;
5) w związku z obecnością nefropatii związanej z zakażeniem HIV należy oczekiwać pogorszenia czynności nerki po przeszczepieniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Za progową liczbę komórek CD34+ uzyskanych z krwi obwodowej i niezbędną do przeszczepienia uważa się:

Jakie jest główne miejsce pobierania szpiku do przeszczepienia?

Najczęściej stosowanym lekiem immunosupresyjnym po przeszczepieniu szpiku jest:

Przeciwko jakim antygenom jest zwrócona reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi jeśli dawca i biorca są całkowicie zgodni w HLA?

Których narządów dotyczy głównie ostra choroba przeszczep przeciw gospodarzowi?

Która z poniżej wymienionych nowotworowych chorób krwi jest głównie leczona przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych?

Choroba zamykania żył (veno-occlusive disease: VOD) dotyczy głównie:

Dawca i biorca przeszczepu komórek krwiotwórczych muszą być dobrani w zakresie HLA:

Jaki marker wykorzystuje się do określenia niezbędnej liczby komórek krwiotwórczych do przeszczepienia?:

Jaką metodą pobiera się komórki krwiotwórcze z krwi obwodowej do celów przeszczepienia?

Najczęstszą przyczyną niepowodzenia zabiegu przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych jest:

Z dodatkiem jakiego związku przechowuje się do przeszczepienia zamrożone komórki krwiotwórcze?

Wskaż błędne stwierdzenie dotyczące czasu i stanu chorego w chwili wykonania przeszczepienia komórek krwiotwórczych w procesie leczenia nowotworu krwi:

Jaki narząd jest atakowany w trakcie ostrej potransfuzyjnej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi mimo, że nie jest on atakowany w trakcie ostrej potransplantacyjnej (po transplantacji komórek krwiotwórczych) choroby przeszczep przeciw gospodarzowi?

Najczęściej wykorzystywanym sposobem mieloablacyjnego kondycjonowania przed przeszczepieniem allogenicznych komórek krwiotwórczych jest:

Jakie są wskazania medyczne do wykorzystania komórek krwiotwórczych własnej krwi pępowinowej chorego?

Pod względem jakiej liczby cech HLA i na jakim poziomie dokładności badania dobierany jest dorosły niespokrewniony dawca komórek krwiotwórczych?

Jaki czas jest przeciętnie potrzebny dla rozpoczęcia wytwarzania wystarczającej liczby komórek krwi (erytrocytów, neutrofili i trombocytów) przez przeszczepiony szpik?

Jakiego dawcy nie wykorzystuje się jako źródła komorek krwiotwórczych do przeszczepienia u człowieka?

Spośród chorób nienowotworowych standardowym i najczęstszym wskazaniem do przeszczepiania komórek krwiotwórczych jest:

Organizacja prowadząca światowy rejestr dawców szpiku to:

Najgroźniejsze zakażenie zewnątrzpochodne dla biorców allogenicznych przeszczepów szpiku to obecnie:

Biorca 45-letni ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu guzów nerek o typie hamartoma (tuberous sclerosis complex - TSC) został wytypowany do pierwszego przeszczepienia nerki, próba krzyżowa ujemna, MM 0,1,1 odpowiednio w HLA: DR, A i B. Ostatnie PRA 0%, historyczne 0%. Wskaż jakie schematy immunosupresji należy zaproponować:
1) przeciwciała antyCD25 + CsA/takrolimus + mTORi + GS - de novo;
2) przeciwciała antyCD25 + takrolimus/CsA + MMF/MPS + GS, następnie wczesna konwersja MMF/MPS na mTORi;
3) indukcja globuliną antytymocytarną, takrolimus/CsA, mTORi, glikokortykosteroidy;
4) CsA, kwas mykofenolowy (MMF/MPS), GS.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż najczęstsze objawy zakażenia wirusem cytomegalii u biorców i przeszczepów nerek:
1) biegunka;
2) podwyższona temperatura ciała;
3) leukopenia;
4) bóle brzucha;
5) wzrost wartości ALAT, ASPAT, bilirubiny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż działania niepożądane inhibitora kalcyneuryny - takrolimusu:
1) niedokrwistość;
2) ostre uszkodzenie nerki przeszczepionej;
3) zaburzenia gospodarki lipidowej;
4) zaburzenia gospodarki węglowodanowej;
5) owrzodzenia jamy ustnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekiem immunosupresyjnym stosowanym ogólnie u chorych po transplantacji serca, którego aktywność antymitotyczna wykorzystywana jest również miejscowo do zapobiegania restenozie w implantowanym stencie wenątrzwieńcowym jest:

U zakwalifikowanego 2 lata wcześniej do transplantacji pacjenta z przewlekłą niewydolnością serca spowodowaną pozawałowym uszkodzeniem lewej komory, u którego z powodu ciężkiej niedomykalności mitralnej rozwinęło się nadciśnienie płucne, z naczyniowym oporem płucnym (PVR) powyżej 5 jednostek Wooda (w próbie odwracalności z nitroprusydkiem sodu uzyskano obniżenie się PVR do 3,2 j. Wooda przy ciśnieniu w tętnicy udowej 82/54mmHg) stwierdzono obecność wskazań do zastosowania mechanicznego wspomagania lewej komory serca. Wszczepienie pompy rotacyjnej wytwarzającej przepływ ciągły jako wspomagania lewokomorowego (LVAD) będzie u tego pacjenta stanowiło:

Najczęściej obserwowaną po transplantacji serca postacią złośliwej choroby nowotworowej jest:

Palenie tytoniu po transplantacji serca:

Który z wymienionych leków immunosupresyjnych stosowanych po transplantacji nerki jest szczególnie zalecany u chorych obciążonych zwiększonym ryzykiem choroby nowotworowej?

Dializowany chory zakażony wirusem HIV:

Wskazania do zastosowania indukcji preparatem basiliximab przy przeszczepieniu nerki obejmują wszystkie poniższe, z wyjątkiem:

W przypadku planowania lub stwierdzenia ciąży u biorczyni przeszczepu nerki należy zmodyfikować leczenie imunosupresyjne tak, aby wyeliminować stosowanie:

U ciężarnej biorczyni nerki można zastosować jeden z wymienionych leków:

Chorobą, która nie nawraca po przeszczepieniu nerki jest:

Mikroangiopatia zakrzepowa:

Leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu nerki może obejmować inhibitor mTOR:

Zapobieganie zakażeniu wirusem cytomegalii (CMV) po transplantacji narządów polega na:

Mikroangiopatia zakrzepowa związana z allogeniczną transplantacją krwiotwórczych komórek macierzystych może być wynikiem zastosowania w leczeniu immunosupresyjnym:
1) mykofenolanu mofetylu;
2) metyloprednizolonu;
3) metotreksatu;
4) cyklosporyny;
5) azatiopryny;
6) rapamycyny;
7) takrolimusu;
8) globuliny anty-tymocytarnej (ATG).
Prawidłowa odpowiedź to:

Najważniejszym czynnikiem determinującym wskazania do wykonania allogenicznego przeszczepienia krwiotwórczych komórek macierzystych w ostrej białaczce limfoblastycznej T-komórkowej jest:

Oporna przewlekła choroba przeszczep-przeciwko-gospodarzowi po allogenicznym przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych jest definiowana jako:

Do objawów ostrej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (aGvHD) nie należy/ą:

Wśród czynników ryzyka wystąpienia ostrej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (aGvHD) wymienia się:
1) niezgodność w HLA;
2) starszy wiek biorcy;
3) dawca - kobieta, biorca - mężczyzna;
4) materiał przeszczepowy - szpik;
5) materiał przeszczepowy - krew obwodowa;
6) dawca rodzinny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po allogenicznym przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych, ryzyko wystąpienia poprzeszczepowej choroby limfoproliferacyjnej zależnej od EBV (EBV-PTLD) jest szczególnie zwiększone w następującej sytuacji:

Opóźnione (> 30. dnia) wystąpienie krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego po allogenicznym przeszczepieniu komórek krwiotwórczych najczęściej związane jest z:

Do czynników ryzyka rozwoju potransplantacyjnej choroby limfoproliferacyjnej (PTLD) zalicza się:
1) przeszczepienie u dzieci;
2) pozytywny status wirusologiczny EBV biorcy przy seropozytywnym statucie EBV dawcy;
3) polimorfizm genów dla interferonu gamma i interleukiny 2, prowadzący do ich obniżonej produkcji;
4) choroba podstawowa: HCV, AIH lub włóknienie torbielowate;
5) leczenie inhibitorami kalcyneuryny.
Prawidłowa odpowiedź to:

W opiece potransplantacyjnej biorcy wątroby z wywiadem raka wątrobowo-komórkowego (HCC) zaleca się wykonywanie następujących badań przesiewowych w kierunku nawrotu HCC:
1) oznaczeń stężenia alfafetoproteiny (AFP) w surowicy;
2) oznaczeń stężenia antygenu Ca19-9 w surowicy;
3) oznaczeń stężenia antygenu karcynoembrionalnego (CEA) w surowicy;
4) tomografii komputerowej jamy brzusznej i klatki piersiowej;
5) pozytonowej tomografii emisyjnej (PET).
Prawidłowa odpowiedź to:

Diagnostyka trombofilii powinna być standardowym postępowaniem w kwalifikacji do przeszczepienia nerki, a na pewno jest bezwzględnie konieczna w przypadku pacjentów:
1) z nefropatią toczniową;
2) z wywiadem zakrzepicy żylnej lub zakrzepicy przetok tętniczo-żylnych;
3) z wywiadem nawracających zakażeń układu moczowego;
4) z wywiadem leczenia immunosupresyjnego;
5) kobiet z wywiadem poronień.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do względnych kryteriów wyłączenia dla potencjalnego żywego dawcy nerki należą:
1) palenie tytoniu;
2) istotne anomalie anatomiczne nerki;
3) jednorazowy epizod kamicy nerkowej;
4) przebyty zawał serca;
5) niezgodność głównych grup krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespolenia moczowodowo-pęcherzowego podczas przeszczepienia nerki nie można wykonać metodą:

Główną przyczyną graftektomii przeszczepu trzustkowego w 2. miesiącu od przeszczepienia jest:

Właściwa kolejność pobierania narządów w trakcie pobrania wielonarządowego to:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące pobrania nerki od dawcy żywego:
1) pobranie nerki od dawcy żywego metodą klasyczną jest postępowaniem „z wyboru”;
2) po pobraniu nerki metodą laparoskopową od dawcy żywego nie ma konieczności schładzania nerki, jeżeli przeszczepienie następuje bezpośrednio po pobraniu;
3) nieumiejętne manewrowanie nerką podczas pobrania może doprowadzić do skurczu tętnicy pobranej nerki;
4) do wytworzenia odmy wykorzystuje się dwutlenek węgla;
5) nerka pobrana metodą laparoskopową charakteryzuje się krótszymi naczyniami w porównaniu z nerką pobraną metodą klasyczną.
Prawidłowa odpowiedź to:

22-letni chory ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu nefropatii refuksowej otrzymał przeszczep nerki od swojego ojca. Przez kilka godzin po przeszczepieniu obserwowano w miarę prawidłową diurezę, po czym wystąpiła oliguria nieodpowiadająca na leczenie płynami i podawanie furosemidu, która szybko przeszła w anurię. Badanie dopplerowskie wykluczyło zakrzepicę naczyń przeszczepu. W leczeniu immunosupresyjnym chory otrzymuje takrolimus, mykofenolan mofetilu i prednizon. W 6. dobie po przeszczepieniu wykonano biopsję nerki przeszczepionej, w której stwierdzono obecność mikroangiopatii zakrzepowej, ale barwienie na C4d było negatywne. W tej sytuacji optymalnym postępowaniem u chorego będzie:

Wskaż prawdziwe informacje dotyczące przeszczepienia nerki pobranej od zmarłego dawcy o rozszerzonych kryteriach:
1) każdy zmarły dawca nerki o rozszerzonych kryteriach ma co najmniej 60 lat;
2) definicja zmarłego dawcy nerki o rozszerzonych kryteriach uwzględnia wiek dawcy, wywiad nadciśnienia, stężenie kreatyniny oraz przyczynę zgonu;
3) dawca nerki o rozszerzonych kryteriach jest często nazywany dawcą „marginalnym”;
4) wybór biorcy nie musi uwzględniać tego, czy nerka pochodzi od dawcy o standardowych, czy rozszerzonych kryteriach;
5) ryzyko zgonu chorego dializowanego jest większe niż ryzyko zgonu biorcy nerki pochodzącej od dawcy o rozszerzonych kryteriach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory oczekujący na przeszczepienie nerki po wszczepieniu sztucznej zastawki serca i otrzymujący przewlekle warfarynę w dawce pozwalającej na utrzymanie INR stale w granicach 2-3,5:

Chory wysokiego ryzyka immunologicznego w rok po przeszczepieniu nerki przeszedł biopsję protokolarną narządu igłą automatyczną 14G. W dobę po zabiegu w trakcie auskultacji brzucha jest słyszalny dość wyraźny szmer naczyniowy nad przeszczepionym narządem, który nie był obecny przed biopsją. Stężenie kreatyniny we krwi nie zmieniło się w porównaniu z okresem sprzed badania, a w badaniu usg z opcją Dopplera nie stwierdza się zmian. Właściwym postępowaniem jest:

W grupie chorych ze schyłkową niewydolnością nerek zakażonych wirusem HCV przeszczepienie nerki wiąże się z:
1) pogorszeniem przeżycia przeszczepu i pogorszeniem przeżycia biorcy, ale tylko w przypadku przeszczepu pochodzącego od dawcy HCV pozytywnego;
2) podobnymi wynikami przeżycia biorców i przeszczepu (pomimo obserwowanego wzrostu wiremii HCV), jak w przypadku ogólnej populacji biorców niezakażonych wirusem HCV;
3) istotnym pogorszeniem przeżycia biorców i przeszczepu w porównaniu z biorcami niezakażonymi wirusem HCV;
4) znaczącym wzrostem ryzyka powikłań septycznych w stosunku do populacji biorców niezakażonych;
5) ryzyko wystąpienia cukrzycy po przeszczepieniu narządu (NODAT) jest istotnie większe niż w grupie chorych niezakażonych HCV.
Prawidłowa odpowiedź to: