Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / wiosna 2013

Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące techniki piggy-back oraz konwencjonalnego (ortotopowego) przeszczepienia wątroby z użyciem bypassu żylno-żylnego:

Wskaż prawdziwe zdania dotyczące rutynowego profilaktycznego szynowania zespolenia moczowodowo-pęcherzowego przy przeszczepieniu nerki:
1) częstość zakażeń układu moczowego jest większa u chorych z szynowanym zespoleniem moczowodowo-pęcherzowym;
2) profilaktyczne stosowanie kotrimoksazolu powoduje zrównanie ryzyka zakażeń układu moczowego w grupach biorców z zespoleniem moczowodowo-pęcherzowym stentowanym i bez szynowania;
3) szynowanie moczowodu powoduje znaczne zmniejszenie ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań moczowych;
4) stenty szynujące moczowód są dobrze tolerowane;
5) długość zastosowanego stentu nie wpływa na częstość występowania powikłań i tolerancję zastosowanego urządzenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Powrót płodności po przeszczepieniu nerki u kobiet jest ogólnie znanym zjawiskiem. Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące mężczyzn po przeszczepieniu nerki:

Największe ryzyko zagięcia lub skręcenia naczyń przeszczepionej nerki (tzw. „kinking”) stwarza sytuacja:

Najczęstszą przyczyną utraty przeszczepu nerki jest:

Według kryteriów neurologicznych nie można rozpoznać śmierci człowieka gdy:

Przewaga pobrania nerki od dawcy żywego techniką laparoskopową nad otwartą polega na:
1) zmniejszeniu częstości występowania ATN/DGF (ostrej martwicy cewek nerkowych/opóźnionej czynności przeszczepu) po przeszczepieniu nerki pobranej metodą laparoskopową;
2) zmniejszeniu częstości występowania zakażeń rany operacyjnej;
3) zmniejszeniu częstości występowania powikłań chirurgicznych zabiegu;
4) zwiększeniu liczby potencjalnych dawców skłonnych oddać narząd;
5) skróceniu czasu wykonywania zabiegu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U biorców przeszczepu nerki obserwuje się większą zapadalność na wiele nowotworów. Który z nowotworów rozwija się najwcześniej od przeszczepienia?

U chorych wysokiego ryzyka immunologicznego w leczeniu indukcyjnym po przeszczepieniu narządów unaczynionych:

Wskazaniem do konwersji ze stosowanego dotychczas w leczeniu immunosupresyjnym takrolimusu na cyklosporynę jest:

W procesie kwalifikacji rodzinnego dawcy nerki dla biorcy, u którego przyczyną niewydolności nerek jest atypowy zespół hemolityczno-mocznicowy (niezwiązany z Shiga toksyną) należy pamiętać, że:

U 57-letniego chorego rok po przeszczepieniu nerki, z prawidłową czynnością graftu, uwidoczniono w badaniu USG w obrębie nerki własnej prawej 2 torbiele proste, a w obrębie nerki własnej lewej 3 torbiele proste. Średnica żadnej z uwidocznionych torbieli nie przekraczała 3 cm. Podobne zmiany w nerkach własnych opisywano jeszcze przed zabiegiem przeszczepienia nerki. W tej sytuacji klinicznej należy zalecić:

U 27-letniego chorego 8 miesięcy po przeszczepieniu nerki doszło do pogorszenia czynności wydalniczej nerki przeszczepionej (zwiększenie stężenia kreatyniny z 1,3 do 2,3 mg/dl). Badanie histopatologiczne bioptatu nerkowego wskazuje na rozpoznanie nefropatii BKV (spowodowanej wirusem polyoma BK). Potwierdzono również replikację wirusa BKV we krwi. W pierwszej kolejności w leczeniu pacjenta należy zastosować:

W leczeniu nadkrwistości u chorych po transplantacji nerki, przy wartości hematokrytu powyżej 55 % zastosowanie znajdują:

U chorego po przeszczepieniu nerki, stosującego w leczeniu immunosupresyjnym cyklosporynę, mykofenolan sodu oraz encorton rozpoznano gruźlicę płuc. Zastosowanie rifampicyny u tego chorego bez dostosowania dawki cyklosporyny może prowadzić do:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące kwalifikacji potencjalnego żywego dawcy nerki:

Pierwszeństwo w wyborze do przeszczepienia nerki, niezależnie od liczby uzyskanych punktów mają biorcy:

Przed podaniem pierwszej dawki przeciwciała anty-CD25 (bazyliksymabu) należy:

W przypadku stosowania inhibitorów mTOR mogą wystąpić:
1) zaburzenia budowy/czynności białek błony szczelinowej podocyta;
2) zwiększone ryzyko rozwoju choroby nowotworowej;
3) zwiększone ryzyko rozwoju choroby CMV;
4) zwiększone ryzyko rozwoju powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego;
5) mikroangiopatia zakrzepowa/zespół hemolityczno-mocznicowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych zdań dotyczących nowego leku immunosupresyjnego - tofacitinibu są prawdziwe?
1) tofacitinib jest inhibitorem syntezy zasad pirymidynowych;
2) tofacitinib jest inhibitorem kinazy tyrozynowej Janus 3 (JAK3);
3) tofacitinib jest inhibitorem kinazy białkowej C;
4) stosowanie tofacitinibu zwiększa ryzyko rozwoju nefropatii BKV;
5) tofacitinib posiada potencjał mielotoksyczny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych zdań dotyczących nowych leków immunosupresyjnych są prawdziwe?

Ryzyko rozwoju zaburzeń lipidowych będzie najwyższe w przypadku zastosowania schematu leczenia immunosupresyjnego zawierającego:

Deplecję zarówno limfocytów T jak i B wywołuje:

Monoklonalne przeciwciało o nazwie rituksymab:
1) jest przeciwciałem chimerycznym skierowanym przeciwko cząsteczce CD22;
2) jest przeciwciałem ludzkim skierowanym przeciwko cząsteczce CD20;
3) zwiększa ryzyko rozwoju infekcji bakteryjnych;
4) wykazuje skuteczność w profilaktyce/leczeniu ostrego odrzucania pośredniczonego przez przeciwciała;
5) wykazuje skuteczność w leczeniu przewlekłego odrzucania pośredniczonego przez przeciwciała.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stosowanych przeciwciał mogą wywierać korzystny wpływ na subpopulację limfocytów T regulatorowych (Treg)?
1) ATG;  2) anty-CD25;  3) belatacept;  4) alefacept;  5) efalizumab.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących bortezomibu są prawdziwe?
1) bortezomib jest lekiem pierwszego rzutu do leczenia odrzucania pośredniczonego przez przeciwciała;
2) stosowanie bortezomibu zwiększa ryzyko rozwoju neuropatii obwodowej;
3) u chorych leczonych bortezomibem istotnie częściej obserwuje się niedokrwistość;
4) bortezomib wywołuje deplecję komórek CD20+;
5) bortezomib powoduje deplecję komórek CD20-.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do podstawowych działań zmierzających do ograniczenia możliwości przeniesienia chorób nowotworowych i zakaźnych występujących u dawcy narządów należą:

Największe ryzyko rozwoju nowotworu przeniesionego od dawcy występuje w przypadku:

Dawca lat 36 ma następujący status serologiczny:
HbsAg (-), Anty- HBs (+), Anty- HBc (+).
W związku z powyższym ryzyko transmisji zakażenia:

Dodatni wynik badania serologicznego dawcy w kierunku zakażenia wirusem Ebstein-Barr ma znaczenie dla biorcy:

Pacjent lat 26, po urazie czaszkowo-mózgowym, przyjęty w stanie ciężkim na OIT, w wywiadzie stosowanie dożylnych środków narkotycznych, po leczeniu w poradni chorób zakaźnych z nieznanej przyczyny. W związku z powyższym:

Celem przedtransplantacyjnego screeningu chorób zakaźnych, wykonywanego u potencjalnych dawców i biorców narządów unaczynionych jest:

W zakresie obowiązków szpitalnego koordynatora pobierania narządów od zmarłych dawców leży m.in.:
1) alokacja i dystrybucja narządów;
2) zgromadzenie dokumentacji medycznej zmarłego dawcy i przedłożenie jej zespołom biorącym udział w pobraniu narządów;
3) koordynacja pobrania wielonarządowego wraz z koordynatorem regionalnym i koordynatorem Poltransplantu;
4) powołanie komisji ds. orzekania śmierci mózgu;
5) podjęcie ostatecznej decyzji o pobraniu i wykorzystaniu poszczególnych narządów do przeszczepienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas stwierdzania śmierci mózgu na etap wykluczeń składają się:
1) wykluczenie zatrucia i wpływu niektórych środków farmakologicznych (narkotyki, neuroleptyki, środki nasenne, usypiające, uspokajające, zwiotczające m. poprzecznie prążkowane);
2) wykluczenie hipotermii wywołanej czynnikami zewnętrznymi (< 35°C ciepłoty powierzchniowej);
3) wykluczenie zaburzeń metabolicznych i endokrynologicznych;
4) wykluczenie uogólnionego zakażenia;
5) wykluczenie istnienia sprzeciwu na pobranie po śmierci komórek, tkanek i narządów;
6) wykluczenie obecności odruchów rdzeniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Brak sprzeciwu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów umożliwia pobranie tkanek od osoby zmarłej:

W skład Komisji ds. śmierci osobniczej stwierdzającej śmierć mózgu u pacjenta w oddziale neurologicznym nie może wchodzić:

Do pobierania narządów w celu przeszczepiania jest uprawniony:

Krwiotwórcze komórki macierzyste pozyskiwane z krwi obwodowej w porównaniu do uzyskiwanych ze szpiku dają:

Późno występujące krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego zazwyczaj spowodowane jest:

Deplecja limfocytów T w materiale przeszczepowym jest:

Które z poniższych jest najbardziej prawdopodobne po transplantacji nie-mieloablacyjnej?

Najrzadziej rozpoznawaną formą odrzucania przeszczepu wątroby jest ostre odrzucanie humoralne. Które z poniższych czynników najlepiej opisują wystąpienie tego powikłania?
1) niezgodność w grupie głównej krwi dawcy i biorcy;
2) nagłe pojawienie się zaburzeń ukrwienia wątroby bezpośrednio po rewaskularyzacji;
3) ciężki przebieg kliniczny;
4) zespół zanikania przewodzików żółciowych;
5) zmiany histologiczne w obrębie naczyń tętniczych graftu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotny brak czynności wątroby po przeszczepieniu jest powikłaniem relatywnie rzadkim. Częstość występowania tego powikłania ocenia się na 1-7%. Które z poniższych objawów i wyników wskazują na wystąpienie tego powikłania?
1) hiperglikemia wymagająca suplementacji insuliny;
2) hipotermia u biorcy;
3) zaburzenia krzepnięcia pomimo suplementacji FFP;
4) narastająca hiperbilirubinemia;
5) niewydolność oddechowa i śpiączka pooperacyjna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakrzep żyły wrotnej po przeszczepieniu wątroby najlepiej opisują poniższe stwierdzenia:
1) jest najczęściej wynikiem błędu technicznego;
2) wystąpieniu tego powikłania sprzyja zakrzepica żyły wrotnej biorcy w okresie przed przeszczepieniem;
3) jest rzadkim powikłaniem naczyniowym;
4) w badaniach laboratoryjnych dominuje wzrost stężenia transaminaz;
5) najczęściej spowodowana jest nagłym skorygowaniem zaburzeń krzepnięcia i mechanizmami humoralnymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Uporządkuj według malejącej częstości wskazania do przeszczepienia wątroby z listy elektywnej:
1) rak pierwotny wątrobowo-komórkowy w marskości;
2) rodzinna polineuropatia amyloidowa;
3) alkoholowa marskość wątroby;
4) stwardniające zapalenie dróg żółciowych - PSC;
5) pozapalna (HCV/HBV) marskość wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Powikłania żółciowe we wczesnym okresie po przeszczepieniu wątroby bywają określane mianem „pięty Achillesowej” tej metody leczenia (cyt. Roy Calne). Występowanie tych powikłań związane jest z kilkoma czynnikami ryzyka. Wskaż najczęstsze przyczyny:
1) wydłużony czas zimnego niedokrwienia lub zatrzymanie krążenia u dawcy wątroby;
2) wczesny nawrót pierwotnego stwardniającego zapalenia dróg żółciowych;
3) zwężenie/zakrzep tętnicy wątrobowej przeszczepu;
4) błąd techniczny - zwężenie/przeciek w miejscu zespolenia;
5) usunięcie drenu żółciowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Aktualne przeżycie roczne biorców przeszczepu allogennego wątroby i przeżycie graftu wynoszą:

Wybierz z poniższej listy przeciwwskazania (względne i bezwzględne) do przeszczepienia wątroby ze zwłok:
1) czynna choroba alkoholowa;
2) zakrzepica układu wrotnego obejmująca spływ żyły krezkowej górnej i żyły śledzionowej;
3) zespół więzadła łukowatego z 90% zwężeniem pnia trzewnego;
4) nowotwór złośliwy o lokalizacji pozawątrobowej;
5) niewyrównana niewydolność krążenia w chorobie niedokrwiennej serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kwalifikacja chorych leczonych z powodu marskości wątroby powikłanej guzem HCC do przeszczepienia wątroby jest przeprowadzana z zastosowaniem różnych modeli diagnostycznych jednak za podstawowy i najważniejszy obecnie algorytm uważane są nadal tzw. kryteria mediolańskie. Wskaż właściwe kryteria mediolańskie:

Przeszczepienie wątroby ze zwłok jest obecnie uznawane za najlepszą metodę leczenia chorych z nowotworem pierwotnym wątroby (HCC). Jakie jest i powinno być obecnie przeżycie 5-letnie chorych spełniających kryteria Mediolańskie leczonych przeszczepieniem wątroby?

Jakie jest główne miejsce pobierania szpiku do przeszczepienia?

Przeszczepienie komórek krwiotwórczych rutynowo odbywa się przez:

Jak długo trzeba kontynuować leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu allogenicznego szpiku, które nie jest powikłane chorobą przeszczep przeciw gospodarzowi?

Najczęściej stosowanym lekiem immunosupresyjnym po przeszczepieniu szpiku jest:

Przeciwko jakim antygenom jest zwrócona reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi jeśli dawca i biorca są całkowicie zgodni w HLA?

Która z poniżej wymienionych nowotworowych chorób krwi jest głównie leczona przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych?

Dawca i biorca przeszczepu komórek krwiotwórczych muszą być dobrani w zakresie HLA:

Najczęstszą przyczyną niepowodzenia zabiegu przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych jest:

Jakie są wskazania medyczne do wykorzystania komórek krwiotwórczych własnej krwi pępowinowej chorego?

Które z wymienionych chorób nerek nawracają w przeszczepionej nerce?
1) zespół Alporta;
2) ogniskowe segmentalne twardnienie kłębuszków nerkowych (FSGS);
3) zwyrodnienie torbielowate;
4) nefropatia cukrzycowa;
5) amyloidoza.
Prawidłowa odpowiedź to:

W procesie ostrego odrzucania zależnego od przeciwciał (AMR) najbardziej charakterystyczną lokalizacją złogów C4d w wycinku nerki są:

Czynnikami ryzyka rozwoju choroby CMV i biorcy przeszczepu są:
1) stosowanie w schemacie immunosupresji inhibitorów mTOR;
2) przeszczepienie narządu od seropozytywnego dawcy do seronegatywnego biorcy;
3) leczenie indukcyjne surowicą antytymocytarną;
4) leczenie indukcyjne bazyliksymabem;
5) przeszczepienie narządu od seropozytywnego dawcy do seropozytywnego biorcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nerkę od dawcy anty-HBc - dodatniego (IgG, IgM ujemne) można bezpiecznie przeszczepić biorcy:
1) HBsAg-seropozytywnemu;
2) HBsAg-negatywnemu, anty-HBc i anty-HBs - negatywnemu;
3) anty-HBc i anty-HBs-seropozytywnemu;
4) po zaszczepieniu przeciwko wzw B, miano przeciwciał anty-HBs < 10 IU/ml;
5) po zaszczepieniu przeciwko wzw B, miano przeciwciał anty-HBs > 10 IU/ml.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biorczyni nerki, 3 lata po transplantacji ze stabilną funkcją nerki na poziomie P kreat 1,5 mg/dl, leczona prednizonem, takrolimusem i mykofenolanem mofetylu, pragnie zajść w ciążę. Wskaż właściwe postępowanie:

Przy jakim statusie serologicznym dawcy i biorcy nie ma wskazań do profilaktyki CMV:

W jakim czasie po transplantacji narządu należy zaszczepić biorcę przeciwko grypie?

W leczeniu ostrego odrzucenia przeszczepu nerki zależnego od przeciwciał jako leczenie pierwszego rzutu należy zastosować:

U pacjenta seronegatywnego, który otrzymał narząd od seropozytywnego dawcy czas stosowania profilaktyki uniwersalnej powinien trwać:

Według współczesnych poglądów, który z wymienionych mechanizmów jest główną przyczyną późnej utraty przeszczepu nerkowego:

Do efektów pośrednich zakażenia wirusem CMV zalicza się:
1) PTLD- potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna;
2) występowanie powikłań sercowo-naczyniowych;
3) cukrzyca potransplantacyjna - NODAT;
4) rozwój zakażeń oportunistycznych;
5) przewlekłe uszkodzenie przeszczepionego narządu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe cechy nowego leku immunosupresyjnego - belataceptu:
1) jest białkiem fuzyjnym;
2) wymaga monitorowania stężenia leku we krwi;
3) mechanizm działania polega na hamowaniu kostymulacji (sygnał 2);
4) jest nefrotoksyczny;
5) występuje tylko w postaci dożylnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z zakażeń wirusowych mają związek z występowaniem nowotworów u biorców przeszczepów?
1) wirus HHV 8;          4) wirus zapalenia wątroby typu C;
2) wirus zapalenia wątroby typu B;    5) wirus Epstein-Barra.
3) wirus brodawczaka ludzkiego - HPV;
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku oporności wirusa CMV na gancyklowir należy zastosować:

Wskaż działania niepożądane inhibitorów kinazy mTOR:
1) niedokrwistość i małopłytkowość;          4) hursutyzm;
2) hiperlipidemia;                5) białkomocz.
3) większa częstość zakażenia wirusem cytomegalii;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nowotwór po transplantacji, w leczeniu którego decydującym postępowaniem jest redukcja immunosupresji:
1) potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna PTLD;
2) rak żołądka;
3) rak nerki własnej;
4) rak skóry (nie będący czerniakiem);
5) mięsak Kaposiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U biorcy narządu z prawidłową wartością przesączania kłębuszkowego (GFR) dawka walgancyklowiru w profilaktyce choroby CMV wynosi:

Które z zakażeń wirusowych wywołują niedokrwistość u biorców narządów?
1) wirus zapalenia wątroby B;      4) wirus grypy H1N1;
2) parvowirus B19;          5) wirus HHV 6.
3) wirus cytomegalii;
Prawidłowa odpowiedź to:

W profilaktyce zakażenia Pneumocystis jiroveci należy zastosować:

Do pobrania wielonarządowego zakwalifikowano dawcę z cechami infekcji bakteryjnej. Serce można pobrać pod następującymi warunkami:
1) infekcja jest wywołana tlenowymi bakteriami G(+);
2) brak wykładników makroskopowych zapalenia wsierdzia obserwowanych podczas pobrania serca;
3) poziom białka C-reaktywnego i prokalcytoniny jest niższy niż dwukrotność wartości referencyjnej dla danej metody oznaczenia;
4) stosowana jest antybiotykoterapia zgodna z typem patogenu;
5) istnieje małe prawdopodobieństwo, że infekcja jest wywołana szczepem wewnątrzszpitalnym a zgon nastąpił w przeciągu 96 godzin od przyjęcia do szpitala.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych w okresie pooperacyjnym często spotykana jest oliguria lub anuria, która powodowana jest przez:
1) istniejącą przed przeszczepieniem oporność na diuretyki pętlowe;
2) niewydolność prawokomorową często obserwowaną po przeszczepieniu;
3) wpływ hipotermii i krążenie pozaustrojowe stosowane podczas zabiegu;
4) retencję płynów wywołaną przez steroidy;
5) uszkodzenie cewek nerkowych przez RATG.
Prawidłowa odpowiedź to:

W procesie orzekania śmierci mózgu istnieje w wywiadzie podejrzenie używania kokainy. Pobranie i przeszczepienie serca może się odbyć, gdy:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do transplantacji płuc nie jest:

Stosowanie inhibitorów reduktazy HMG-CoA u chorych po przeszczepieniu serca jest:
1) dyskusyjne, gdyż obserwacje dotyczące tej grupy leków pochodzą z badań przeprowadzonych u chorych na chorobę wieńcową;
2) uzasadnione, gdyż ich stosowanie wiąże się z korzystnym wpływem na długotrwałe przeżycia;
3) uzasadnione ponieważ posiadają one działanie regulacyjne funkcji śródbłonka w tym mechanizmów krzepnięcia;
4) dyskusyjne, gdyż opisane uszkodzenie mięśni dotyczy bardzo często kardiomiocytów przeszczepionego serca;
5) stanowi element terapii po przeszczepieniu serca;
6) uzasadnione, gdyż redukują pole neointimy w badaniu IVUS (echokardiografia wewnątrznaczyniowa).
Prawidłowa odpowiedź to:

Stwierdzenie odrzucania przeszczepionego serca w stopniu 3A i wyższym wymaga:
1) stosowania wysokich dawek steroidów jako postępowanie pierwszego rzutu;
2) stosowania inhibitorów kalcyneuryny w formie dożylnej jako postępowanie pierwszego rzutu;
3) stosowania terapii cytolitycznej jako postępowania pierwszego rzutu;
4) stosowania terapii cytolitycznej, ale tylko u chorych u których odrzucanie przebiega z efektem hemodynamicznym;
5) wnikliwej codziennej oceny echokardiograficzej w procesie leczenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego po przeszczepieniu serca, u którego rozpoznano odrzucanie humoralne leczenie powinno obejmować:
1) kursy plazmaferezy raz na tydzień przez okres 8 tygodni;
2) kursy plazmaferezy co drugi dzień przez 1 do 2 tygodni;
3) dożylne podawanie immunoglobulin w dawce 100-1000 mg/kg 1-3 razy w tygodniu;
4) dożylne podawanie immunoglobulin w dawce 20-50 mg/kg 1-3 razy w tygodniu;
5) podawanie rituximabu w dawce 375 mg/m² raz w tygodniu;
6) podawanie rituximabu w dawce 500 mg/m² raz w tygodniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego po przeszczepieniu serca ważnym elementem jest utrzymanie prawidłowego rytmu serca. Wskaż stwierdzenia prawdziwe:
1) rytm serca zależy od stosowanych katecholamin, denerwacji adrenergicznej i uszkodzenia reperfuzyjnego kardiomiocytów;
2) zależy od genetycznego polimorfizmu receptorów beta-adrenergicznych;
3) powinien być regulowany w zależności od rzutu serca;
4) powinien być w granicach 90-110/minutę;
5) nie ma znaczenia w okresie pooperacyjnym, gdyż serce pracuje autonomicznie przez całe dalsze życie chorego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego Prograf - jego zastosowanie u chorych po przeszczepieniu serca jest:
1) możliwe natychmiast po przywróceniu krążenia krwi w dawce 0,1 mg/kg m.c./dobę do 0,2 mg/kg m.c./dobę;
2) możliwe po ustabilizowaniu stanu chorego do 5 dni po przeszczepieniu w dawce 0,075 mg/kg m.c./dobę po indukcji przeciwciałami;
3) możliwe jest jego podawanie dożylne w identycznych jak postać doustna dawkach na kilogram m.c.;
4) możliwe jest jego podawanie dożylne w dawce 0,01 do 0,02 kg m.c./dobę w ciągłym wlewie trwającym 24 godziny;
5) niebezpieczne w hiperkaliemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Akceptowany wiek dawcy serca w świetle danych International Society of heart and lung transplantation powinien być:
1) poniżej 35. roku życia gdyż mimo istnienia innych czynników ryzyka takich jak: przedłużony czas niedokrwienia, uprzednie operacje w obrębie klatki piersiowej, inne choroby towarzyszące biorcy, wiek dawcy nie wpływa na wyniki śmiertelności okołooperacyjnej;
2) poniżej 45. roku życia gdyż mimo istnienia innych czynników ryzyka takich jak: przedłużony czas niedokrwienia, uprzednie operacje w obrębie klatki piersiowej, inne choroby towarzyszące biorcy, wiek dawcy nie wpływa na wyniki śmiertelności okołooperacyjnej;
3) między 45. a 55. rokiem życia, kiedy przewidywany czas niedokrwienia jest krótszy niż 4 godziny;
4) poniżej 60. roku życia, a wiek dawcy powinien być dostosowany do wieku biorcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Serce można pobrać od dawcy z cechami poważnej infekcji, gdy:
1) istnieje małe prawdopodobieństwo, że infekcja jest wywołana szczepem wewnątrzszpitalnym a zgon nastąpił w przeciągu 96 godzin od przyjęcia do szpitala;
2) poziom białka C-reaktywnego i prokalcytoniny jest niższy niż dwukrotność wartości referencyjnej dla danej metody oznaczenia;
3) brak wykładników makroskopowych zapalenia wsierdzia obserwowanych podczas pobrania serca;
4) stosowana jest antybiotykoterapia zgodna z typem patogenu;
5) infekcja jest wywołana tlenowymi bakteriami G(+).
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie surowicy antytymocytarnej ATG u chorych po przeszczepieniu serca jest:
1) stałym elementem terapii indukcyjnej stosowanej u każdego chorego ze względu na wyjątkowo silną ekspresję antygenów HLA na powierzchni kardiomiocytów;
2) zalecane u chorych uczulonych poprzez liczne transfuzje krwi w okresie wspomagania krążenia przez systemy mechanicznego wspomagania krążenia;
3) u chorych z PRA > 40%;
4) u chorych z cechami przewlekłej choroby nerek w stadium 3 i wyższym;
5) dozwolone tylko u chorych u których istnieją przeciwwskazania do stosowania indukcji z wykorzystaniem przeciwciał anty-CD 25 (IL2R).
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie odrzucania humoralnego przeszczepionego serca opiera się o:
1) kursy plazmaferezy co drugi dzień przez 1 do 2 tygodni;
2) kursy plazmaferezy raz na tydzień przez okres 8 tygodni;
3) dożylne podawanie immunoglobulin w dawce 20-50 mg/kg 1-3 razy w tygodniu;
4) dożylne podawanie immunoglobulin w dawce 100-1000 mg/kg 1-3 razy w tygodniu;
5) podawanie Rituximabu w dawce 375 mg/m² raz w tygodniu;
6) podawanie Rituximabu w dawce 500 mg/m² raz w tygodniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych po przeszczepieniu serca choroba naczyniowa graftu jest jednym z ważniejszych powikłań. Nie jest prawdą, że:

Przewlekła choroba nerek po przeszczepieniu serca:
1) charakteryzuje się spadkiem wartości GFR o 30 do 50% w pierwszych sześciu miesiącach po przeszczepieniu;
2) powinna być definiowana na podstawie szacunkowego GFR wyznaczonego metodą MDRD;
3) charakteryzuje się spadkiem wartości GFR o 50 do 70% w pierwszych sześciu miesiącach po przeszczepieniu;
4) powinna być definiowana na podstawie szacunkowego GFR wyznaczonego metodą Cockroft-Gault lub na podstawie 24-godzinnego klirensu kreatyniny;
5) charakteryzuje się poprawą i stabilizacją funkcji nerek po upływie roku od transplantacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

40-letni mężczyzna zgłosił się do Ośrodka Transplantacyjnego celem kwalifikacji do pobrania nerki i przeszczepienia jej osobie oczekującej na przeszczepienie nerki. Mężczyzna ten dowiedział się, że może pomóc osobom oczekującym na przeszczepienie nerki oddając jedną ze swoich nerek bez istotnego uszczerbku na zdrowiu. Wśród najbliższych nie ma osoby oczekującej na przeszczepienie nerki. Od wielu lat jest Honorowym Dawcą Krwi. Co należy zaproponować?

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do pobrania i przeszczepienia nerki od dawcy żywego jest:
1) cukrzyca;          6) wiek poniżej 18 lat;
2) ciąża;            7) choroba niedokrwienna serca;
3) nieidentyczność grup krwi;    8) kamica nerkowa nawracająca;
4) nadwaga;          9) aktywna choroba psychiczna.
5) palenie tytoniu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Postępowanie dotyczące uzyskania zgody Sądu Rejonowego potencjalnego Dawcy narządu na pobranie nerki celem przeszczepienia jej osobie bliskiej:

Przeżycie dawców nerek jest wyższe lub podobne do obserwowanego w ogólnej populacji dobranej wiekowo, gdyż jest to wyselekcjonowana z populacji ogólnej grupa zdrowych ludzi.

Zgodnie z art. 13. Ustawy Transplantacyjnej żywym dawcą narządu może być:

Centralny Rejestr Żywych Dawców, od których pobrano narząd do przeszczepienia zwany „Rejestrem Żywych Dawców” prowadzi:

Do podstawowych badań wykonywanych do wstępnej oceny potencjalnego dawcy żywego nerki należą:
1) pomiar ciśnienia tętniczego krwi;      6) kolonoskopia;
2) morfologia krwi;           7) grupa krwi;
3) rtg klatki piersiowej;         8) cystoskopia;
4) rtg kręgosłupa;           9) Ekg.
5) badanie naczyniowe nerek;
Prawidłowa odpowiedź to:

Warunkiem otrzymania przeszczepu narządowego od żywego dawcy jest:

40-letnia kobieta podjęła decyzję o oddaniu nerki swojej siostrze, leczonej hemodializami od 10 lat, która ma obecnie olbrzymie problemy z dostępem naczyniowym do HD a z uwagi na liczne operacje brzuszne nie ma możliwości prowadzenia dializ otrzewnowych. W trakcie badań kwalifikacyjnych potencjalna Dawczyni wyznała, że jednak coraz bardziej boi się tego zabiegu
i chce się wycofać ze swojej decyzji. Jaka powinna być reakcja lekarza?

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, pobranie komórek, tkanek lub narządów ze zwłok ludzkich w celu ich przeszczepienia można dokonać, jeżeli sprzeciw nie zostanie wyrażony:
1) poprzez wpis dokonany przez dawcę za życia do centralnego rejestru sprzeciwów;
2) poprzez pisemne oświadczenie dawcy, zaopatrzone we własnoręczny podpis;
3) poprzez oświadczenie ustne dawcy, złożone w obecności co najmniej dwóch świadków, pisemnie przez nich potwierdzone;
4) poprzez oświadczenie rodziny zmarłego o jej sprzeciwie;
5) poprzez ustne oświadczenie współmałżonka lub konkubenta zmarłego dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W świetle zapisów ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, które z poniższych stwierdzeń dotyczących sprzeciwu na pobranie komórki, tkanki lub narządu są prawdziwe?
1) centralny rejestr sprzeciwów prowadzi Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do Spraw Transplantacji "Poltransplant";
2) o wpisaniu sprzeciwu w centralnym rejestrze sprzeciwów lub o jego wykreśleniu niezwłocznie zawiadamia się przesyłką poleconą osobę, której sprzeciw dotyczy;
3) dane osobowe osoby, której sprzeciw dotyczy i jej przedstawiciela ustawowego (jeśli sprzeciw dotyczy małoletniego), przechowuje się przez okres 30 lat, licząc od dnia śmierci tej osoby;
4) informacji o tym, czy sprzeciw danej osoby jest umieszczony w centralnym rejestrze sprzeciwów udziela się niezwłocznie po otrzymaniu pytania od lekarza zamierzającego dokonać pobrania lub osoby przez niego upoważnionej;
5) informacji o tym, czy sprzeciw danej osoby jest umieszczony w centralnym rejestrze sprzeciwów udziela się niezwłocznie po otrzymaniu pytania od lekarza zamierzającego dokonać przeszczepienia narządu lub osoby przez niego upoważnionej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, pobranie komórki, tkanki lub narządu w celu przeszczepienia jest dopuszczalne w następujących przypadkach:
1) po stwierdzeniu trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu);
2) po stwierdzeniu zgonu wskutek nieodwracalnego zatrzymania krążenia;
3) pobranie od żywego dawcy następuje na rzecz krewnego w linii prostej, rodzeństwa, osoby przysposobionej lub małżonka oraz na rzecz innej osoby, jeżeli uzasadniają to szczególne względy osobiste;
4) pobranie od żywego dawcy szpiku lub innych regenerujących się komórek lub tkanek następuje wyłącznie na rzecz krewnego w linii prostej, rodzeństwa, osoby przysposobionej lub małżonka oraz na rzecz innej osoby, jeżeli uzasadniają to szczególne względy osobiste;
5) pobranie komórek, tkanek lub narządu od żywego dawcy na rzecz osoby niebędącej krewnym w linii prostej, rodzeństwem, osobą przysposobioną lub małżonkiem, wymaga zgody sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, następujące czyny podlegają odpowiedzialności karnej:
1) niezgłaszanie potencjalnych biorców narządów na krajową listę oczekujących na przeszczepienie;
2) niezgłaszanie potencjalnych biorców szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi obwodowej na krajową listę oczekujących na przeszczepienie;
3) niezgłaszanie do właściwego organu informacji o wystąpieniu istotnej reakcji niepożądanej związanej ze śmiercią biorcy narządu;
4) niezgłaszanie dokonanych przeszczepień komórek, tkanek i narządów do rejestru przeszczepień;
5) niezgłaszanie pozyskanych potencjalnych dawców szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej do rejestru szpiku i krwi pępowinowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, kobieta ciężarna może być kandydatem na dawcę:
1) komórek, tkanek i narządów;
2) jedynie komórek i tkanek;
3) przy czym ryzyko zabiegu określa się w tym przypadku również dla mającego się urodzić dziecka przy udziale lekarza ginekologa-położnika;
4) przy czym ryzyko zabiegu określa się w tym przypadku również dla mającego się urodzić dziecka przy udziale lekarza neonatologa;
5) przy czym ryzyko zabiegu określa się w tym przypadku również dla mającego się urodzić dziecka przy udziale lekarza ginekologa-położnika i neonatologa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, pobranie szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi obwodowej od małoletniego, który nie posiada pełnej zdolności do czynności prawnych:
1) może być dokonane za zgodą przedstawiciela ustawowego;
2) może być dokonane za zgodą przedstawiciela ustawowego po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania kandydata na dawcę;
3) w przypadku, gdy dawcą szpiku jest małoletni powyżej lat trzynastu, wymagana jest także jego zgoda;
4) sąd orzeka na wniosek przedstawicieli ustawowych kandydata na dawcę, po wysłuchaniu małoletniego i zasięgnięciu opinii biegłego psychologa;
5) do wniosku do sądu należy dołączyć orzeczenie lekarskie stwierdzające, że pobranie szpiku nie spowoduje dającego się przewidzieć upośledzenia organizmu dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biorca przeszczepu nerki był przez 17 dni leczony meropenem z powodu zapalenia płuc. Zmiany płucne uległy regresji, ale pacjent zagorączkował ponownie z bólami brzucha, biegunką, leukocytozą 18 tysięcy, CRP 150 mg/l. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:

Największe zagrożenie rozwojem cukrzycy po transplantacji nerki występuje:

U jakiej kategorii chorych istnieje największe zagrożenie rozwoju cukrzycy po przeszczepieniu nerki?

W leczeniu ostrego humoralnego odrzucania przeszczepionej nerki znajdują zastosowanie:

Główną przyczyną przewlekłej dysfunkcji przeszczepionej nerki jest:

Jakie jest najgroźniejsze powikłanie programów immunosupresji, w których w miejsce inhibitorów kalcyneuryny stosowany jest belatacept?

Najczęstszą przyczyną wystąpienia ostrego odrzucania w odległym okresie po przeszczepieniu nerki jest:

Włóknienie śródmiąższowe i zanik cewek w badaniu wycinka przeszczepionej nerki może być wynikiem:

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe?

Wystąpienie po przeszczepieniu nerki u biorcy narządu migotania przedsionków łączy się ze zwiększonym zagrożeniem:

Przeszczep serca jest możliwy tylko przy zachowaniu zgodności:

Przy kwalifikacji do transplantacji narządu unaczynionego celem oceny ryzyka sercowo-naczyniowego u chorego wysokiego ryzyka (w wywiadzie: rozpoznana dławica piersiowa, przebyty zawał serca, wieloletnia cukrzyca) wśród innych badań kwalifikacyjnych należy wykonać: