Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / wiosna 2012

Biorcy przeszczepu nerki pobierają przez całe życie leczenie immunosupresyjne, ponieważ ich układ immunologiczny podlega nieprzerwanej stymulacji przez antygeny dawcy narządu głównie na drodze tzw. pośredniej prezentacji. Pojęcie to oznacza:

Największe zagrożenie rozwoju cukrzycy po przeszczepie narządu wiąże się z stosowaniem protokołu immunosupresji, w skład którego wchodzą:

U biorcy przeszczepu narządowego najczęściej występują w pierwszym miesiącu po przeszczepie następujące powikłania infekcyjne:
1) bakteryjne zapalenia płuc;
2) zakażenia bakteryjne związane z pooperacyjnym drenażem;
3) zakażenia wirusem cytomegalii;
4) zakażenia wirusem polyoma;
5) zakażenia związane z cewnikami w dużych naczyniach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą przyczyną przewlekłej dysfunkcji przeszczepionej nerki jest:

Największym zagrożeniem dla biorcy przeszczepu nerki są:

Stężenie inhibitorów kalcineuryny zwiększają:
1) amiodaron;   2) diltiazem;   3) posakonazol;   4) ticlopidyna;   5) rifampicyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bezpieczne odstawienie glikokortykosteroidów u pacjentów po transplantacji serca można wykonać u:

Dawkowanie cyklosporyny u pacjentów po transplantacji serca powinno odbywać się pod kontrolą stężenia we krwi:

Rozpoznanie ostrego odrzucania humoralnego (AMR) opiera się na:
1) obecności obrzęku komórek śródbłonka;
2) kumulacji wewątrznaczyniowej makrofagów;
3) obecności C3d, C4d;
4) stwierdzeniu krążących p/ciał przeciwko dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeszczep serca jest przeszczepem:

W przypadku angioplastyki tętnic wieńcowych (PTCA) u biorcy przeszczepu narządowego rekomendowana jest implantacja stentu:

Istotą waskulopatii tętnic wieńcowych jest:

Decyzję o wykonaniu biopsji mięśnia sercowego u pacjentów po przeszczepie serca podejmuje się w przypadku:
1) wystąpienia zaburzeń rytmu i przewodzenia;
2) wystąpienia dolegliwości stenokardialnych;
3) wystąpienia spadku frakcji wyrzutowej oraz pojawieniu się niedomykalności mitralnej;
4) wystąpienia stanów gorączkowych;
5) wystąpienia stanów gorączkowych z pogorszeniem frakcji wyrzutowej lewej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po przeszczepieniu płuca:
1) rozpoznanie kliniczne odrzucania przeszczepu stawiane jest na podstawie badania spirometrycznego;
2) rozpoznanie odrzucania przeszczepu może być postawione dzięki biopsji transbronchialnej;
3) badanie popłuczyn oskrzelowych BAL pozwala na różnicowanie infekcji z ostrym odrzucaniem;
4) odrzucanie przeszczepionego płuca występuje znacznie częściej niż płuca przeszczepionego łącznie z sercem;
5) przewlekłe odrzucanie przeszczepionego płuca ma charakter zwężającego zapalenia oskrzelików.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu nawrotu FSGS w nerce przeszczepionej znalazły zastosowanie:
1) plazmafarezy;            4) eculizumab;
2) duże dawki cyklosporyny A;        5) rytuksymab.
3) bortezomib;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych chorób nawracają w przeszczepionej nerce?
1) zespół Alporta;
2) ogniskowe segmentalne twardnienie kłębuszków nerkowych (FSGS);
3) zwyrodnienie torbielowate;
4) nefropatia błoniasta;
5) toczeń rumieniowaty układowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych schorzeń nawracają w przeszczepionej wątrobie?
1) autoimmunologiczne zapalenia wątroby;    4) tyrozynemia;
2) choroba Wilsona;            5) pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych.
3) pierwotna marskość żółciowa wątroby;   
Prawidłowa odpowiedź to:

W zakażeniu Clostridium difficile u biorcy przeszczepu należy zastosować:
1) metronidazol doustnie 3x 500 mg;
2) w ciężkich stanach metronidazol dożylnie 3x 500 mg iv.;
3) wankomycynę doustnie 4x 125 mg;
4) w ciężkich stanach wankomycynę dożylnie (dawka zależna od klirensu kreatyniny);
5) wlew doodbytniczy z wankomycyną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która grupa leków immunosupresyjnych nie wpływa znacząco na zwiększenie częstości występowania zakażenia CMV u biorców przeszczepów?

Które stwierdzenia dotyczące zakażenia VRE u biorców przeszczepów są prawdziwe?
1) częstość kolonizacji u biorców przeszczepów jest wyższa niż w populacji ogólnej;
2) kolonizacja VRE nie jest przeciwwskazaniem do zabiegu transplantacji narządu;
3) obowiązuje wyjałowienie nosicielstwa VRE w okresie okołooperacyjnym;
4) w celu zmniejszenia częstości nosicielstwa VRE należy leczyć pacjentów z bezobjawową kolonizacją;
5) w zakażeniu VRE stosuje się linezolid.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nawrót zakażenia HCV po transplantacji wątroby:
1) zalecanym leczeniem przeciwwirusowym jest pegylowany interferon w skojarzeniu z ribawiryną;
2) kwalifikacja do leczenia przeciwwirusowego powinna być oparta o wynik badania histopatologicznego: grading 2 i/lub staging 2;
3) lepsze wyniki SVR (sustained viral response) uzyskuje się w przypadku występowania genotypów innych niż 1;
4) przedłużona terapia do 72 tygodni zwiększa szanse SVR;
5) przyczyną niepowodzenia leczenia jest konieczność redukcji dawek ribawiryny i interferonu z powodu występowania działań niepożądanych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu nawrotu wirusowego zapalenia wątroby typu B u biorcy przeszczepu wątroby należy zastosować:

U biorców serca inwazyjna postać grzybicy jest najczęściej wywołana przez szczepy z rodzaju:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażenia układu moczowego u biorcy przeszczepu nerki:
1) jest najczęstszym powikłaniem infekcyjnym u biorców przeszczepu nerki;
2) nie zaleca się leczenia bezobjawowej bakteriurii;
3) profilaktykę biseptolem (sulfometoksazol+trimetoprim) należy stosować przez 6 miesięcy po transplantacji nerki;
4) najczęściej czynnikiem etiologicznym są bakterie G ujemne;
5) nawracające zakażenia układu moczowego wpływają na skrócenie przeżycia przeszczepu nerkowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W profilaktyce nawrotu wzw B po transplantacji wątroby zaleca się:

Który z nowych leków immunosupresyjnych jest inhibitorem kinazy tyrozynowej Janus (JAK 3)?

Które z zakażeń grzybiczych występuje wcześnie, w pierwszym miesiącu po zabiegu operacji przeszczepienia narządu?

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zakażonego dawcy w Polsce:
1) dawca anty-HCV dodatni w żadnej sytuacji nie należy pobierać narządów;
2) dawca anty-HCV dodatni - można pobrać nerki dla HCV RNA dodatnich biorców;
3) dawca HBsAg dodatni w żadnej sytuacji nie należy pobierać narządów;
4) dawca anty-HBc dodatni, HBsAg ujemny - w żadnej sytuacji nie należy pobierać narządów;
5) dawca z niezdiagnozowaną neuroinfekcją - w żadnej sytuacji nie należy pobierać narządów.
Prawidłowa odpowiedź to:

W którym z wymienionych schorzeń wskazane jest przeszczepienie nerki i wątroby?

Zespół antyfosfolipidowy przed transplantacją nerki:
1) jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do przeszczepienia nerki;
2) jest czynnikiem ryzyka wystąpienia zakrzepicy tętnicy lub żyły nerkowej;
3) jest czynnikiem ryzyka wystąpienia mikroangiopatii zakrzepowej w przeszczepionej nerce;
4) zwiększa ryzyko procesu odrzucania przeszczepu;
5) leczenie przeciwkrzepliwe jest rutynowo zlecane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z wymienionych sytuacji klinicznych nie dyskwalifikuje żywego dawcy nerki (wg kryteriów amsterdamskich)?
1) nadciśnienie tętnicze łagodne kontrolowane jednym lekiem hipotensyjnym;
2) BMI > 35;
3) nowotwór skóry o niskim stopniu złośliwości;
4) cukrzyca typu 2;
5) wiek > 60 roku życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które zdania dotyczące odległych wyników przeszczepiania nerek są prawdziwe?
1) wyniki przeszczepiania nerek od dawcy o rozszerzonych kryteriach są porównywalne z przeżyciem przeszczepu od standardowego dawcy;
2) wyniki przeszczepiania nerek od żywego dawcy są lepsze niż od zmarłego dawcy;
3) wyniki przeszczepiania nerek od dawcy o rozszerzonych kryteriach są gorsze od wyników przeszczepiania nerek od standardowego dawcy;
4) wyniki przeszczepiania nerek od dawcy po zatrzymaniu krążenia (jeśli nie był to dawca o rozszerzonych kryteriach) są porównywalne z wynikami przeszczepiania od standardowego dawcy;
5) wyniki przeszczepiania nerek od dawcy po zatrzymaniu krążenia (jeśli nie był to dawca o rozszerzonych kryteriach) są gorsze od wyników przeszczepiania od standardowego dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dawca wysokiego ryzyka przeniesienia zakażenia HIV do biorcy to:
1) mężczyzna mający kontakty seksualne z innym mężczyzną w ciągu ostatnich 5 lat;
2) osoba mająca wstrzyknięcia iv, sc, im w celach niemedycznych w ciągu poprzedzających 5 lat;
3) osoba z hemofilią lub podobnymi zaburzeniami krzepnięcia otrzymująca czynniki krzepnięcia ludzkiego pochodzenia;
4) osoba uprawiająca seks w zamian za pieniądze lub narkotyki w poprzedzających 5 latach;
5) osoba mająca w ciągu 12 miesięcy kontakt z krwią zakażoną lub podejrzaną o zakażenie HIV poprzez zakłucie lub ekspozycję otwartej rany, uszkodzonej skóry lub śluzówki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeszczepienie nerki od anty-HCV seropozytywnego dawcy biorcy HCV RNA pozytywnemu:
1) skraca czas oczekiwania na przeszczepiony narząd;
2) w przypadku zakażenia innym genotypem HCV od dawcy powoduje szybką progresję zapalenia wątroby;
3) jest czynnikiem ryzyka rozwoju pierwotnego raka wątroby;
4) daje lepsze wyniki przeżycia biorcy w porównaniu z chorymi HCV dodatnimi dializowanymi oczekującymi na przeszczepienie;
5) nie pogarsza przeżycia biorcy po transplantacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawdą jest, że wyprzedzające przeszczepienie nerki i trzustki cechuje się:

Cukrzyca, która rozwija się po transplantacji (new-onset diabetes after transplantation - NODAT) jest czynnikiem ryzyka utraty przeszczepu i zgonu biorcy:
1) biorcy, u których wykryto cukrzycę mają podobne ryzyko utraty przeszczepu jak biorcy, u których wystąpiło ostre odrzucanie;
2) wystąpienie ostrego odrzucania ma mały związek ze zgonem biorcy z czynnym przeszczepem;
3) biorcy, u których wykryto cukrzycę potransplantacyjną maja zwiększone ryzyko zgonu z czynnym przeszczepem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna (post-transplant lymphoproliferative disorder - PTLD) ma związek z zakażeniem wirusem:

Potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna (post-transplant lymphoproliferative disorder - PTLD) może powstać po transplantacji:
1) jelita cienkiego i transplantacjach wielonarządowych;
2) narządów klatki piersiowej;
3) nerki i wątroby.
Wskaż kolejność od najczęstszego do najrzadszego powstawania PTLD po transplantacji:

Okazało się, że biorca nerki od żywego dawcy musi być dializowany przez 2 tygodnie przed transplantacją. Optymalnym postępowaniem będzie:

Obecnie przyjęta technika przeszczepiania wysp trzustkowych polega na ich infuzji do układu żyły wrotnej. Najpoważniejszym powikłaniem tej transplantacji jest zakrzepica żyły wrotnej. Jaki sposób jest skuteczny w zapobieganiu temu powikłaniu?

Które z poniższych stwierdzeń odnoszących się do najczęstszych powikłań po ortotopowym przeszczepieniu serca jest prawdziwe?

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących profilaktyki przewlekłej niewydolności nerek wywoływanej u pacjentów po przeszczepieniu serca długotrwałą terapią inhibitorami kalcyneuryny wskaż zdanie prawdziwe:

Za wskazanie do zastąpienia cyklosporyny-A takrolimusem u chorego po transplantacji serca można uznać:

W oparciu o aktualne zalecenia Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego, Krajowej Rady Transplantacyjnej i Konsultanta Krajowego w dziedzinie Transplantologii Klinicznej z roku 2010 spośród poniższych stwierdzeń odnoszących się do leczenia glikokortykosteroidami (GKS) chorych po transplantacji serca wybierz zdanie prawdziwe:

W oparciu o aktualne zalecenia Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego, Krajowej Rady Transplantacyjnej i Konsultanta Krajowego w dziedzinie Transplantologii Klinicznej z roku 2010 spośród poniższych stwierdzeń odnoszących się do indukcji przeciwciałami u chorych po transplantacji serca wybierz zdanie prawdziwe:

Wystąpienie waskulopatii przeszczepionego serca jest jednym z poważniejszych powikłań potransplantacyjnych. W zapobieganiu waskulopatii największe nadzieje wiąże się z zastosowaniem:

Wskazaniem do zastosowania inhibitorów reduktazy HMG-CoA (zwanych potocznie statynami) po transplantacji serca jest:

Zgodnie z art. 12 Ustawy Transplantacyjnej żywym dawcą narządu może być:

Zgodnie Ustawą Transplantacyjną krajowa lista osób oczekujących na przeszczepienie (KLO):

Warunkiem otrzymania przeszczepu narządowego od żywego dawcy jest:

Przyjaciel może być dawcą żywym nerki jeśli sąd wyda zgodę na zabieg przeszczepienia nerki od danej osoby niespokrewnionej.

Wg danych Poltransplantu odsetek przeszczepień nerek od żywych dawców w stosunku do wszystkich przeszczepień nerek w naszym kraju wynosi:

Wg danych Poltransplantu najczęstszą przyczyną niewydolności nerek wśród osób zgłoszonych do krajowej listy osób oczekujących na przeszczepienie nerki (KLO) w naszym kraju jest:

Pojęcie „przeszczep obligatoryjny” wg obowiązujących zasad alokacji nerek opracowanych przez zespół krajowej rady transplantacyjnej (KRT) i opublikowanych w 2007 r. w Biuletynie Poltransplantu dotyczy chorych:

Antygeny HLA odgrywają ważną rolę w transplantacji ze względu na to, że:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące testu limfocytotoksyczności:

Alokacja nerek od zmarłych dawców:

Mechanizm działania inhibitorów kalcyneuryny polega na:

Mykofenolan mofetylu:

Do objawów niepożądanych glikokortykosteroidów nie należy:

Antytymocytarna globulina:

Alemtuzumab (Campath 1H):

Zasadą immunosupresji nie jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące mikroangiopatii zakrzepowej (MZ) po transplantacji nerki:

U 20-letniego pacjenta 3 miesiące po przeszczepie nerki, leczonego takrolimusem, prednizonem i mykofenolanem mofetilu stwierdzono stany podgorączkowe, osłabienie, biegunkę, leukopenię i pogorszenie czynności przeszczepu. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące infekcji CMV:

25-letnia kobieta 3 lata po przeszczepie nerki, z prawidłową czynnością nerki i uregulowanym ciśnieniem tętniczym leczona sirolimusem, mykofenolanem mofetilu i prednizonem poinformowała lekarzy o zamiarze zajścia w ciążę. W tym wypadku należy:

Który z nowych leków immunosupresyjnych został zarejestrowany w 2011 do stosowania w transplantologii?

U młodej kobiety, u której doszło do niewydolności nerek w przebiegu idiopatycznego zespołu hemolityczno-mocznicowego wykonano przeszczep nerki. Lekami immunosupresyjnymi z wyboru w tej sytuacji będą:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące epizodów ostrego odrzucania zależnego od przeciwciał:

U biorcy nerki z zespołem Alporta może rozwinąć się de novo patologia przeszczepu:

Jaki jest mechanizm działania bortezomibu stosowanego w terapii ostrego odrzucania humoralnego?
1) bortezomib jest inhibitorem proteaozomu. Bortezomib hamuje degradację czynników proapoptotycznych i komórka jest niszczona w mechanizmie programowanej śmierci;
2) powoduje deplecję HLA-specyficznych komórek plazmatycznych;
3) powoduje deplecję limfocytów T;
4) redukuje produkcję przeciwciał przeciwko dawcy (DSA);
5) powoduje wzrost liczby komórek regulatorowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą przyczyną przetoki moczowej po transplantacji nerki jest:

W czwartej dobie pooperacyjnej u biorcy nerki leczonego uprzednio dializami otrzewnowymi stwierdzono wyciek z drenu założonego w okolicę nerki przeszczepionej w ilości 300 ml za dobę. Można podejrzewać:

U 67-letniego biorcy, cztery lata po transplantacji nerki stwierdzono w badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej tętniak aorty brzusznej o średnicy 60 mm. U tego chorego najlepiej:

64-letni palacz, leczony hemodializami od 6 lat, skarży się od roku na chromanie przestankowe o dystansie 150 metrów. Nie miał zawału mięśnia sercowego, natomiast w przeszłości przebył udar mózgu z niedowładem lewostronnym, który całkowicie się wycofał. Leczony z tego powodu założeniem stentu do tętnicy szyjnej wewnętrznej prawej. W badaniu przedmiotowym brak wyczuwalnego tętna na tętnicach udowych wspólnych. U tego chorego:

W 8. dobie po transplantacji nerki u biorcy wystąpił ostry ból w dole biodrowym po stronie przeszczepionej nerki oraz nasilone objawy otrzewnowe w tej okolicy. Ciśnienie tętnicze spadło do 70/50 mm Hg, wzrosło tętno do 112/min. Jakie rozpoznanie jest najbardziej prawdopodobne?

Do monitorowania farmakokinetycznego leczenia immunosupresyjnego metodami z wyboru są:
1) podczas stosowania cyklosporyny A - stężenie progowe leku (C0) lub stężenie leku w 2 godziny od jego przyjęcia;
2) podczas stosowania takrolimusu - stężenie leku w 2 godziny od jego przyjęcia (C2);
3) podczas stosowania MPA - stężenie progowe leku (C0);
4) podczas stosowania MPA - najlepiej określić ekspozycję na lek poprzez pomiar 12-godzinnego AUC lub AUC wyliczonego z tzw. ograniczonej liczby próbek;
5) podczas stosowania inhibitora mTOR - stężenie progowe leku (C0).
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących nowego leku immunosupresyjnego - eculizumabu są prawdziwe?
1) Eculizumab jest monoklonalnym przeciwciałem skierowanym przeciwko składowej C5 dopełniacza;
2) Eculizumab jest monoklonalnym przeciwciałem skierowanym przeciwko składowej C3 dopełniacza;
3) Eculizumab jest skuteczny w leczeniu napadowej nocnej hemoglobinurii;
4) u chorych po transplantacji nerki eculizumab wykazuje korzystne działanie w leczeniu zespołu hemolityczno-mocznicowego;
5) podanie eculizumabu nie zwiększa ryzyka rozwoju zapalenia opon mózgowo rdzeniowych wywoływanych przez Neisseria meningitidis.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zaleceniami Europejskiej Agencji ds. Oceny Produktów Medycznych (EMA) odwtórcze leki immunosupresyjne o krytycznym dawkowaniu powinny:
1) zawierać identyczną substancję czynną jak lek innowacyjny;
2) zawierać identyczne substancje wypełniające jak lek innowacyjny;
3) mogą być podawane w różnych postaciach w stosunku do leku innowacyjnego;
4) wykazywać się względną dostępnością biologiczną (AUC_generyczny/AUC_innowacyjny) w przedziale 80% - 125%;
5) wykazywać się względną dostępnością biologiczną (AUC_generyczny/AUC_innowacyjny) w przedziale 90% - 111%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nawrót zespołu hemolityczno-mocznicowego (HUS) do przeszczepionej nerki:

W sprawie pobrania po śmierci narządów do transplantacji Kościół Katolicki stoi na stanowisku:

Do typowych powikłań związanych ze stosowaniem inhibitorów mTOR należy:
1) hiperlipidemia;
2) zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy potransplantacyjnej;
3) zwiększone ryzyko rozwoju nefropatii BKV;
4) przyspieszona progresja zmian o typie stwardnienia guzowatego;
5) obrzęki obwodowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną niedokrwistości u biorcy nerki może być:
1) zakażenie Parvowirusem B 19;
2) niedobór erytropoetyny spowodowany upośledzoną funkcją przeszczepu nerkowego;
3) zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B;
4) leczenie inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę;
5) leczenie cyklosporyną A.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według ostatnich zaleceń Światowego Towarzystwa Transplantacyjnego (2010) profilaktyka anty-CMV biorców narządów wysokiego ryzyka choroby CMV polega na:

Późna infekcja CMV u biorców przeszczepów:
1) rozwija się po zakończeniu profilaktyki anty-CMV;
2) czynnikiem ryzyka jest status serologiczny dawca (+)/biorca (-);
3) rozwija się w przypadku stosowania profilaktyki uniwersalnej;
4) wpływa niekorzystnie na przeżycie przeszczepu i pacjenta;
5) ma nietypowy przebieg kliniczny, często występuje postać narządowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kiedy u biorcy przeszczepu narządowego należy zalecić szczepienie przeciwko grypie?

Który z obrazów morfologicznych przeszczepu nerki sugeruje przewlekłe odrzucanie przeszczepu zależne od przeciwciał?

Najczęściej transplantację samej trzustki wykonuje się u chorych z powodu:

U pacjenta z gruźlicą płuc w wywiadzie zabieg transplantacji można przeprowadzić, pod warunkiem wyleczenia gruźlicy, po upływie:

Nowotwory są drugą co do częstości, po chorobach układu krążenia, przyczyną zgonów biorców z czynnym przeszczepem nerki. Wskaż spośród poniższych nowotwory, których występowanie znamiennie wzrasta po transplantacji:
1) rak skóry;            4) nowotwory tarczycy;
2) rak nerki;            5) nowotwory jelita grubego;
3) mięsak Kaposiego;        6) rak przełyku.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku zakażenia wirusem hepatotropowym typu B (HBV) u biorcy przeszczepu nerkowego:
1) lekiem z wyboru w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu B jest interferon;
2) w profilaktyce u biorcy przeszczepu HbsAg (+) lekiem pierwszego rzutu jest lamiwudyna;
3) w profilaktyce u biorcy przeszczepu HbsAg (+) lekiem pierwszego rzutu jest entekawir lub tenofowir;
4) u chorych z opornością na lamiwudynę lekiem z wyboru jest adefowir lub tenofowir;
5) szczepienie p/ko WZW t B u chorych po transplantacji narządu jest przeciwwskazane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wirus brodawczaka ludzkiego HPV u biorców przeszczepu może być przyczyną:

Obecność odruchów rdzeniowych w trakcie procedury orzekania śmierci mózgowej powoduje:

Śmierć mózgu musi zostać potwierdzona co najmniej jednym badaniem instrumentalnym, wykazującym linię izoelektryczną w EEG lub brak przepływu w naczyniach mózgowych, w przypadku rozpoznania:

Opóźniona czynność przeszczepu (DGF) może być spowodowana:
1) ostrą martwicą cewek nerkowych;   4) nawrotem choroby własnej nerek;
2) zakrzepicą żylną;          5) zwężeniem dróg moczowych.
3) zakażeniem wirusem CMV;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeszczepienie komórek krwiotwórczych rutynowo odbywa się przez:

Która z poniżej wymienionych nowotworowych chorób krwi jest głównie leczona przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych?

Ostra choroba przeszczep przeciw gospodarzowi dotyczy głównie:

Za progową liczbę komórek CD34+ uzyskanych z krwi obwodowej i niezbędną do przeszczepienia uważa się:

Jakie jest główne miejsce pobierania szpiku do przeszczepienia?

Leczenie w przypadku pogorszenia czynności przeszczepionej wątroby w przypadku rozpoznania zespołu „passenger lymphocytes” polega na:

Do objawów pierwotnego braku czynności przeszczepionej wątroby nie należą:

Technika przeszczepienia wątroby sposobem „piggy back” pozwala na uniknięcie:

Podstawowymi wykładnikami biochemicznymi i patomorfologicznymi przewlekłego odrzucania wątroby są:

Wirus cytomegalii (CMV) w postaci latentnej bytuje:

Do kryteriów bezpiecznej ciąży u pacjentki po przeszczepieniu nerki należą:
1) nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane jednym lekiem z grupy inhibitorów ACE lub blokerów receptora AT1;
2) nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane nie więcej niż trzema lekami hipotensyjnymi;
3) prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego lub nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane jednym lekiem hipotensyjnym z wyłączeniem inhibitora ACE i blokera receptora AT1;
4) schemat leczenia immunosupresyjnego składający się z: prednizonu w dawce do 15 mg/dobę, azatiopryny w dawce nie przekraczającej 2 mg/kg m.c., inhibitora kalcyneuryny w stężeniach terapeutycznych;
5) schemat leczenia immunosupresyjnego składający się z: prednizonu w dawce do 15 mg/dobę, mykofenolanu mofetylu (MMF) w dawce do 100 mg/dobę oraz inhibitora sygnału proliferacji (mTOR) w stężeniach terapeutycznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych leczonych takrolimusem i jednocześnie barbituranami należy:

Wysunięcie podejrzenia śmierci mózgu nie jest możliwe jeżeli:

Jak długo trzeba kontynuować leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu allogenicznego szpiku, które nie jest powikłane chorobą przeszczep przeciw gospodarzowi?

Przeciwko jakim antygenom jest zwrócona reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi jeśli dawca i biorca są całkowicie zgodni w HLA?

W jaki sposób dawca i biorca przeszczepu komórek krwiotwórczych muszą być dobrani w zakresie HLA?

Pneumocystis carinii wywołuje u biorców przeszczepu:

W przypadku potwierdzenia przetoki moczowej u biorcy nerki w pierwszej kolejności należy:

Pacjentka lat 25, rok i 4 miesiące po zabiegu przeszczepienia nerki, ze stabilną jej czynnością P kreat 1.4 mg%, bez białkomoczu, ciśnienie kontrolowane enalaprilem w dawce 10mg/d, leczona prednizonem, cyklosporyną i MMF chce zajść w ciążę. Jakie jest właściwe postępowanie?

Wirus Polyoma BK u biorców przeszczepu nerki wywołuje:
1) śródmiąższowe zapalenie nerki przeszczepionej;
2) ostre odrzucanie przeszczepu;
3) mikroangiopatię zakrzepową;
4) śródmiąższowe zapalenie nerek własnych;
5) zapalenie pęcherza moczowego u biorców komórek krwiotwórczych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z przewlekłych zakażeń wirusowych jest przyczyną nowotworów u biorców przeszczepów?

Które z poniższych podejść terapeutycznych ma zastosowanie w leczeniu ostrego zależnego od przeciwciał odrzucania przeszczepu?
1) wysokie dawki cyklosporyny;        4) rituximab;
2) plazmafereza;            5) alemtuzumab.
3) dożylne podanie immunoglobulin;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wysokie ryzyko immunologiczne dotyczy chorych:

Działania niepożądane mykofenolanu mofetylu obejmują: