Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / jesień 2012

40-letni mężczyzna zgłosił się do Ośrodka Transplantacyjnego celem kwalifikacji do pobrania nerki i przeszczepienia jej osobie oczekującej na przeszczepienie nerki. Mężczyzna ten dowiedział się, że może pomóc osobom oczekującym na przeszczepienie nerki oddając jedną ze swoich nerek bez istotnego uszczerbku na zdrowiu. Wśród najbliższych nie ma osoby oczekującej na przeszczepienie nerki. Od wielu lat jest Honorowym Dawcą Krwi. Co należy zaproponować?

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do pobrania i przeszczepienia nerki od dawcy żywego jest:
1) cukrzyca;          6) wiek poniżej 18 lat;
2) ciąża;            7) choroba niedokrwienna serca;
3) nieidentyczność grup krwi;    8) kamica nerkowa nawracająca;
4) nadwaga;          9) aktywna choroba psychiczna.
5) palenie tytoniu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Postępowanie dotyczące uzyskania zgody Sądu Rejonowego potencjalnego Dawcy narządu na pobranie nerki celem przeszczepienia jej osobie bliskiej:

Przeżycie dawców nerek jest wyższe lub podobne do obserwowanego w ogólnej populacji dobranej wiekowo, gdyż jest to wyselekcjonowana z populacji ogólnej grupa zdrowych ludzi.

Zgodnie z art. 13. Ustawy Transplantacyjnej żywym dawcą narządu może być:

Centralny Rejestr Żywych Dawców, od których pobrano narząd do przeszczepienia zwany „Rejestrem Żywych Dawców” prowadzi:

Do podstawowych badań wykonywanych do wstępnej oceny potencjalnego dawcy żywego nerki należą:
1) pomiar ciśnienia tętniczego krwi;      6) kolonoskopia;
2) morfologia krwi;            7) grupa krwi;
3) rtg klatki piersiowej;          8) cystoskopia;
4) rtg kręgosłupa;            9) Ekg.
5) badanie naczyniowe nerek;
Prawidłowa odpowiedź to:

40-letnia kobieta podjęła decyzję o oddaniu nerki swojej siostrze, leczonej hemodializami od 10 lat, która ma obecnie olbrzymie problemy z dostępem naczyniowym do HD a z uwagi na liczne operacje brzuszne nie ma możliwości prowadzenia dializ otrzewnowych. W trakcie badań kwalifikacyjnych potencjalna Dawczyni wyznała, że jednak coraz bardziej boi się tego zabiegu i chce się wycofać ze swojej decyzji. Jaka powinna być reakcja lekarza?

Warunkiem otrzymania przeszczepu narządowego od żywego dawcy jest:

Akceptowany wiek dawcy serca w świetle danych International Society of heart and lung tarnsplantation powinien być:
1) poniżej 35. roku życia, gdyż mimo istnienia innych czynników ryzyka takich jak: przedłużony czas niedokrwienia, uprzednie operacje w obrębie klatki piersiowej, inne choroby towarzyszące biorcy, wiek dawcy nie wpływa na wyniki śmiertelności okołooperacyjnej;
2) poniżej 45. roku życia, gdyż mimo istnienia innych czynników ryzyka takich jak: przedłużony czas niedokrwienia, uprzednie operacje w obrębie klatki piersiowej, inne choroby towarzyszące biorcy, wiek dawcy nie wpływa na wyniki śmiertelności okołooperacyjnej;
3) między 45. a 55. rokiem życia, kiedy przewidywany czas niedokrwienia jest krótszy niż 4 godziny;
4) poniżej 60. roku życia a wiek dawcy powinien być dostosowany do wieku biorcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Serce można pobrać od dawcy z cechami poważnej infekcji, gdy:
1) istnieje małe prawdopodobieństwo, że infekcja jest wywołana szczepem wewnątrzszpitalnym a zgon nastąpił w przeciągu 96 godzin od przyjęcia do szpitala;
2) poziom białka C-reaktywnego i prokalcytoniny jest niższy niż dwukrotność wartości referencyjnej dla danej metody oznaczenia;
3) brak wykładników makroskopowych zapalenia wsierdzia obserwowanych podczas pobrania serca;
4) stosowana jest antybiotykoterapia zgodna z typem patogenu;
5) infekcja jest wywołana tlenowymi bakteriami G(+).
Prawidłowa odpowiedź to:

Pobranie i przeszczepienie serca może się odbyć, gdy:

Pobranie i przeszczepienie serca od dawcy, u którego w wywiadzie stwierdza się używanie kokainy może się odbyć, gdy:

Stosowanie surowicy antytymocytarnej ATG u chorych po przeszczepieniu serca jest:
1) stałym elementem terapii indukcyjnej stosownej u każdego chorego ze względu na wyjątkowo silną ekspresję antygenów HLA na powierzchni kardiomiocytów;
2) zalecane u chorych uczulonych poprzez liczne transfuzje krwi w okresie wspomagania krążenia przez systemy mechanicznego wspomagania krążenia;
3) u chorych z PRA > 40%;
4) u chorych z cechami przewlekłej choroby nerek w stadium 3 i wyższym;
5) dozwolone tylko u chorych, u których istnieją przeciwwskazania do stosowania indukcji z wykorzystaniem przeciwciał anty-CD 25 (IL2R).
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie inhibitorów reduktazy HMG-CoA u chorych po przeszczepieniu serca jest:
1) dyskusyjne, gdyż obserwacje dotyczące tej grupy leków pochodzą z badań przeprowadzonych u chorych na chorobę wieńcową;
2) uzasadnione, gdyż ich stosowanie wiąże się z korzystnym wpływem na długotrwałe przeżycia;
3) uzasadnione ponieważ regulują one funkcję śródbłonka, w tym mechanizmy krzepnięcia;
4) dyskusyjne, gdyż opisane uszkodzenie mięśni dotyczy bardzo często kardiomiocytów przeszczepionego serca;
5) stałym elementem terapii po przeszczepieniu serca;
6) brak jest dostatecznych dowodów na ich rzeczywisty wpływ na funkcję przeszczepionego serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie ostrego odrzucania przeszczepionego serca powinno opierać się o:
1) wynik biopsji endomiokardialnej;
2) stosowanie wysokich dawek steroidów jako postępowanie pierwszego rzutu;
3) stosowanie terapii cytolitycznej jako postępowanie pierwszego rzutu;
4) stosowanie inhibitorów kalcyneuryny w formie dożylnej jako postępowanie pierwszego rzutu;
5) stosowanie terapii cytolitycznej ale tylko u chorych, u których odrzucanie przebiega z efektem hemodynamicznym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie odrzucania humoralnego przeszczepionego serca opiera się o:
1) kursy plazmaferezy co drugi dzień przez 1 do 2 tygodni;
2) kursy plazmaferezy raz na tydzień przez okres 8 tygodni;
3) dożylne podawanie immunoglobulin w dawce 20-50 mg/kg 1-3 razy w tygodniu;
4) dożylne podawanie immunoglobulin w dawce 100-1000 mg/kg 1-3 razy w tygodniu;
5) podawanie Rituximabu w dawce 375 mg/m² raz w tygodniu;
6) podawanie Rituximabu w dawce 500 mg/m² raz w tygodniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych po przeszczepieniu serca choroba naczyniowa graftu jest jednym z ważniejszych powikłań. Nie jest prawdą, że:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, pobranie komórek, tkanek lub narządów ze zwłok ludzkich w celu ich przeszczepienia można dokonać, jeżeli sprzeciw nie zostanie wyrażony:
1) poprzez wpis dokonany przez dawcę za życia do centralnego rejestru sprzeciwów;
2) poprzez pisemne oświadczenie dawcy, zaopatrzone we własnoręczny podpis;
3) poprzez oświadczenie ustne dawcy, złożone w obecności co najmniej dwóch świadków, pisemnie przez nich potwierdzone;
4) poprzez oświadczenie rodziny zmarłego o jej sprzeciwie;
5) poprzez ustne oświadczenie współmałżonka lub konkubenta zmarłego dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W świetle zapisów ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, które z poniższych stwierdzeń dotyczących sprzeciwu na pobranie komórki, tkanki lub narządu są prawdziwe?
1) centralny rejestr sprzeciwów prowadzi Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do Spraw Transplantacji "Poltransplant";
2) o wpisaniu sprzeciwu w centralnym rejestrze sprzeciwów lub o jego wykreśleniu niezwłocznie zawiadamia się przesyłką poleconą osobę, której sprzeciw dotyczy;
3) dane osobowe osoby, której sprzeciw dotyczy i jej przedstawiciela ustawowego (jeśli sprzeciw dotyczy małoletniego), przechowuje się przez okres 30 lat, licząc od dnia śmierci tej osoby;
4) informacji o tym, czy sprzeciw danej osoby jest umieszczony w centralnym rejestrze sprzeciwów udziela się niezwłocznie po otrzymaniu pytania od lekarza zamierzającego dokonać pobrania lub osoby przez niego upoważnionej;
5) informacji o tym, czy sprzeciw danej osoby jest umieszczony w centralnym rejestrze sprzeciwów udziela się niezwłocznie po otrzymaniu pytania od lekarza zamierzającego dokonać przeszczepienia narządu lub osoby przez niego upoważnionej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, pobranie komórki, tkanki lub narządu w celu przeszczepienia jest dopuszczalne w następujących przypadkach:
1) po stwierdzeniu trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu);
2) po stwierdzeniu zgonu wskutek nieodwracalnego zatrzymania krążenia;
3) pobranie od żywego dawcy następuje na rzecz krewnego w linii prostej, rodzeństwa, osoby przysposobionej lub małżonka oraz na rzecz innej osoby, jeżeli uzasadniają to szczególne względy osobiste;
4) pobranie od żywego dawcy szpiku lub innych regenerujących się komórek lub tkanek następuje wyłącznie na rzecz krewnego w linii prostej, rodzeństwa, osoby przysposobionej lub małżonka oraz na rzecz innej osoby, jeżeli uzasadniają to szczególne względy osobiste;
5) pobranie komórek, tkanek lub narządu od żywego dawcy na rzecz osoby niebędącej krewnym w linii prostej, rodzeństwem, osobą przysposobioną lub małżonkiem, wymaga zgody sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, następujące czyny podlegają odpowiedzialności karnej:
1) niezgłaszanie potencjalnych biorców narządów na krajową listę oczekujących na przeszczepienie;
2) niezgłaszanie potencjalnych biorców szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi obwodowej na krajową listę oczekujących na przeszczepienie;
3) niezgłaszanie do właściwego organu informacji o wystąpieniu istotnej reakcji niepożądanej związanej ze śmiercią biorcy narządu;
4) niezgłaszanie dokonanych przeszczepień komórek, tkanek i narządów do rejestru przeszczepień;
5) niezgłaszanie pozyskanych potencjalnych dawców szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej do rejestru szpiku i krwi pępowinowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, kobieta ciężarna może być kandydatem na dawcę:
1) komórek, tkanek i narządów;
2) jedynie komórek i tkanek;
3) przy czym ryzyko zabiegu określa się w tym przypadku również dla mającego się urodzić dziecka przy udziale lekarza ginekologa-położnika;
4) przy czym ryzyko zabiegu określa się w tym przypadku również dla mającego się urodzić dziecka przy udziale lekarza neonatologa;
5) przy czym ryzyko zabiegu określa się w tym przypadku również dla mającego się urodzić dziecka przy udziale lekarza ginekologa-położnika i neonatologa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, pobranie szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi obwodowej od małoletniego, który nie posiada pełnej zdolności do czynności prawnych:
1) może być dokonane za zgodą przedstawiciela ustawowego;
2) może być dokonane za zgodą przedstawiciela ustawowego po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania kandydata na dawcę;
3) w przypadku, gdy dawcą szpiku jest małoletni powyżej lat trzynastu, wymagana jest także jego zgoda;
4) sąd orzeka na wniosek przedstawicieli ustawowych kandydata na dawcę, po wysłuchaniu małoletniego i zasięgnięciu opinii biegłego psychologa;
5) do wniosku do sądu należy dołączyć orzeczenie lekarskie stwierdzające, że pobranie szpiku nie spowoduje dającego się przewidzieć upośledzenia organizmu dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do przeszczepienia nerki jest:

Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące zbiornika chłonki (lymphocele) po przeszczepieniu nerki:

Zakrzepicę żyły nerkowej po przeszczepieniu nerki mogą wywołać:

Terapeutyczne monitorowanie leku (TDM) po przeszczepieniu nerki u wszystkich chorych jest zalecane dla:
1) sirolimusu;  2) takrolimusu;  3) mykofenolanu mofetilu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów przyjmujących sirolimus i cyklosporynę:
1) można monitorować stężenie tylko cyklosporyny;
2) należy monitorować stężenie obu leków;
3) można je podawać jednoczasowo;
4) należy zastosować odstęp 4-godzinny pomiędzy podaniem cyklosporyny i sirolimusu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna jest związana z zakażeniem:

Zespół mononukleozy, postać gorączkowa (z bólami mięśni i stawów), supresja szpiku, zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego, zapalenie wątroby, śródmiąższowe zapalenie płuc, zapalenie siatkówki i zapalenie mózgu należą do najczęstszych zespołów klinicznych w przebiegu zakażenia:

Podwyższone ciśnienie krwi u pacjentów po przeszczepach narządowych można obniżyć dzięki:

Waskulopatię tętnic wieńcowych u chorych po transplantacji serca odróżnia od klasycznej miażdżycy tętnic wieńcowych:

Przeszczep serca jest możliwy tylko przy zachowaniu zgodności:

Przy kwalifikacji do transplantacji narządu unaczynionego celem oceny ryzyka sercowo-naczyniowego u chorego wysokiego ryzyka (w wywiadzie: rozpoznana dławica piersiowa, przebyty zawał serca, wieloletnia cukrzyca) wśród innych badań kwalifikacyjnych należy wykonać:

Zalecanym badaniem obciążeniowym w diagnostyce choroby wieńcowej u potencjalnych biorców przeszczepu narządu unaczynionego jest:

Przyczynami dyslipidemii u pacjentów po przeszczepach narządowych poza leczeniem immunosupresyjnym są:

Stężenie inhibitorów kalcineuryny zmniejsza/zmniejszają:

Ograniczeniem do stosowania leków z grupy fibratów jest:

Przyjętym limitem wieku dla biorców przeszczepu płuc (dwa płuca) jest:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do transplantacji płuc nie jest:

Cechami „idealnego” dawcy płuc są:

W przypadku utrzymywania się w drugiej biopsji endomiokardialnej cech ostrego odrzucania komórkowego (2° w/g ISHLT 2004) mimo zastosowania 1 kursu leczenia pulsami methylprednisolonu wskazane jest:

Najczęstszą przyczyną zgonu w pierwszym roku po transplantacji serca jest:

Wskazaniem do konwersji z cyklosporyny na takrolimus są:
1) wysokie nadciśnienie tętnicze;
2) zaburzenia gospodarki lipidowej mimo stosowanej diety i leczenia farmakologicznego;
3) nawracające epizody ostrego odrzucania;
4) cukrzyca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podaj wskazanie do zastosowania leczenia cytolitycznego przy stwierdzeniu ostrego odrzucania komórkowego:

Które z wymienionych chorób nerek nie nawracają w przeszczepionej nerce?
1) zespół Alporta;
2) ogniskowe segmentalne twardnienie kłębuszków nerkowych (FSGS);
3) zwyrodnienie torbielowate;
4) nefropatia cukrzycowa;
5) amyloidoza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie są kryteria diagnostyczne ostrego odrzucania zależnego od przeciwciał (AMR) u biorcy nerki?
1) obecność przeciwciał anty-HLA w klasie II u biorcy przeszczepu nerki;
2) obecność w krążeniu u biorcy przeciwciał przeciwko antygenom HLA dawcy (DSA);
3) obecność złogów C4d w kapilarach okołocewkowych w bioptacie nerki;
4) obecność zmian morfologicznych w bioptacie nerki o charakterze zapalenia kapilar okołocewkowych i/lub kłębuszkowych;
5) obecność złogów C4d tkance śródmiąższowej nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecanymi metodami laboratoryjnymi w diagnostyce zakażenia CMV po transplantacji narządów są:
1) hodowla tkankowa wirusa;
2) oznaczanie miana przeciwciał anty-CMV w klasie IgG i IgM;
3) oznaczanie ilościowe DNA CMV metodą PCR;
4) oznaczanie RNA CMV metodą PCR;
5) oznaczanie wczesnego antygenu pp65 w leukocytach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Sotrastauryna jest nowym lekiem immunosupresyjnym w trakcie badań klinicznych. Jaki jest jej mechanizm działania?

Wskaż cechy zakażenia grzybiczego wywołanego przez Cryptoccocus neoformans u biorców narządów:
1) jest późnym powikłaniem infekcyjnym występującym po upływie 6 miesięcy po transplantacji;
2) z taką samą częstością występuje u biorców nerki, wątroby, serca;
3) najczęstsza lokalizacja to centralny układ nerwowy;
4) do zakażenia dochodzi drogą wziewną;
5) zakażenie przenosi się bezpośrednio z gołębi na człowieka i z człowieka na człowieka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z leków przeciwgrzybicznych powinien być zastosowany w zakażeniu drożdżakowym układu moczowego u biorcy nerki ze względu na osiągane stężenie terapeutyczne w moczu?

Dawca nerki o rozszerzonych kryteriach to dawca powyżej 60. roku życia lub dawca 50-59 lat spełniający co najmniej 2 kryteria z 3 wymienionych:

Która z wymienionych sytuacji klinicznych nie dyskwalifikuje żywego dawcy nerki (wg kryteriów amsterdamskich)?
1) nadciśnienie tętnicze łagodne kontrolowane jednym lekiem hipotensyjnym;
2) BMI > 35 kg/m²;
3) nowotwór skóry o niskim stopniu złośliwości;
4) cukrzyca typu 2;
5) wiek > 60 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu ostrego odrzucania przeszczepu zależnego od przeciwciał stosuje się:
1) plazmaferezy w celu usunięcia przeciwciał;
2) dożylne wlewy immunoglobulin - IVIg;
3) przeciwciało anty-CD20 - rytuksymab;
4) inhibitor proteazomu - bortezomib;
5) przeciwciało anty-C5 - eculizumab.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia na temat C4d:
1) C4d jest produktem degradacji składowej C4 układu dopełniacza;
2) powstaje w klasycznej drodze aktywacji układu dopełniacza;
3) powstaje w alternatywnej drodze aktywacji układu dopełniacza;
4) rola biologiczna C4d jest nieznana;
5) lokalizacja złogów C4d w kapilarach okołocewkowych uważana jest za zjawisko wysoce specyficzne dla ostrego i przewlekłego odrzucania humoralnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przewlekłe odrzucanie przeszczepu zależne od przeciwciał (humoralne) rozpoznaje się, jeśli spełnione są następujące kryteria:
1) obecność w krążeniu biorcy przeciwciał anty-endotelialnych (MICA- Major Histocompatibility Class I Chain-related A);
2) obecność w krążeniu biorcy przeciwciał przeciwko antygenom zgodności tkankowej dawcy (DSA);
3) obecność złogów C4d w kapilarach okołocewkowych w tkance nerki;
4) charakterystyczny obraz morfologiczny: zdwojenie okonturowania kapilar kłębuszkowych (MŚ), i/lub zwielokrotnienie okonturowana błon podstawnych kapilar okołocewkowych (ME);
5) obecność złogów C3 w kapilarach kłębuszkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do efektów pośrednich zakażenia wirusem CMV zalicza się:
1) nawrót zakażenia HCV w przeszczepionej wątrobie;
2) BOS - bronchiolitis obliterans syndrome;
3) PTLD - potransplantacyjną chorobę limfoproliferacyjną;
4) cukrzycę potransplantacyjną - NODAT;
5) rozwój zakażeń grzybiczych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z leków stosowany w leczeniu immunosupresyjnym powoduje delecję limfocytów?
1) basyliksymab - anty-IL-2R;    4) alemtuzumab - anty-CD52;
2) surowica antytymocytarna - ATG;    5) bortezomib - inhibitor proteasomu.
3) eculizumab - anty-C5;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z zakażeń wirusowych mają związek z występowaniem nowotworów u biorców przeszczepów?
1) wirus ospy wietrznej i półpaśca - Varicella zoster;   4) parvowirus B 19;
2) wirus zapalenia wątroby typu B;          5) wirus Epsteina-Barr.
3) wirus brodawczaka ludzkiego - HPV;
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z wymienionych leków wykazuje interakcję z cyklosporyną A?
1) azatiopryna;   2) rifampicyna;   3) sirolimus 4) everolimus;   5) belatacept.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące zakażenia Clostridium difficile są prawdziwe?
1) Clostridium difficile jest pałeczką Gram+, beztlenową, produkującą egzotoksyny;
2) zakażeniu Clostridium difficile sprzyja stosowanie fluorochinolonów;
3) rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu obecności toksyny w biegunkowym stolcu;
4) Clostridium difficile może wywoływać rzekomobłoniaste zapalenie jelit;
5) skuteczne leczenie polega na podawaniu wankomycyny we wlewach dożylnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące Pneumocystis jiroveci są prawdziwe?
1) Pneumocystis jiroveci należy do oportunistycznych zakażeń grzybiczych;
2) zakażenie łatwo przenosi się z pacjenta na pacjenta, wskazana jest izolacja chorych;
3) postacią kliniczną zakażenia jest śródmiąższowe zapalenie płuc;
4) w profilaktyce zakażenia należy stosować w okresie potransplantacyjnym Biseptol co najmniej przez 3 miesiące;
5) w leczeniu zakażenia Pneumocystis jiroveci lekiem z wyboru jest flukonazol.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie mogą być przyczyny niedokrwistości u biorcy przeszczepu nerki?
1) stosowanie prekursorów kwasu mykofenolowego;
2) zakażenie Parvowirusem B 19;
3) stosowanie inhibitorów enzymu konwertującego angiotensyny;
4) niedobór żelaza;
5) mikroangiopatia zakrzepowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Okres przeżycia biorców i przeszczepów nerki w ciągu ostatnich 20 lat:

Na przeżycie biorcy nerki wpływa:

Produkt C4d dopełniacza jest przydatny w rozpoznaniu odrzucania humoralnego nerki, gdyż:

Ze względu na typ reakcji immunologicznej odróżnia się następujące główne typy odrzucania przeszczepu nerki:

Ostre odrzucanie komórkowe przeszczepu wymaga:

Główną przyczyną zgonów chorych po transplantacji nerki nie są:

Banfijska klasyfikacja zmian w przeszczepionej nerce nie obejmuje:

Ostre odrzucanie związane z obecnością przeciwciał powstałych de novo po transplantacji (donor specific antibodies - DSA):

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia ostrego odrzucania humoralnego nerki przeszczepionej:

Przewlekła nefropatia przeczepionej nerki nie jest związana jest z:

Obraz histopatologiczny nefropatii BK w bioptacie nerki:

Leczenie nefropatii BK polega na:

Kamica nerkowa w wywiadzie u potencjalnego żywego dawcy nerki:

Tzw. poszerzone kryteria (expanded criteria donor), umożliwiające pobranie nerek u zmarłego dawcy obejmują:

Przeciwwskazaniem do pobrania nerek od dawcy zmarłego jest m.in.:

Leczenie indukcyjne wskazane jest:

62-letni mężczyzna z cukrzycą typu II, przed 10 laty otrzymał przeszczep nerki. Przed 3 laty przebył zawał mięśnia sercowego, od tej pory łatwo się męczy, ma obrzęki kończyn dolnych. Obecnie stężenie kreatyniny 1,2 mg/dl, kwas moczowy 8,5 mg/dl. Wskaż grupy leków hipotensyjnych, optymalne do leczenia nadciśnienia u przedstawionego pacjenta:
1) diuretyki tiazydowe;
2) diuretyki pętlowe;
3) blokery receptorów α1-adrenergicznych;
4) inhibitory konwertazy lub blokery receptora dla angiotensyny;
5) antagoniści aldosteronu;
6) beta-blokery;
7) blokery kanału wapniowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Azatiopryna jest nadal stosowana u znaczącej liczby biorców przeszczepu, przeszczepianych w latach 70-tych i późniejszych. Wskaż prawdziwe informacje o leczeniu azatiopryną:
1) zwiększa zachorowalność na nowotwory skóry;
2) dawka azatiopryny powinna być zredukowana do ¼, przy równoczesnym stosowaniu allopurinolu;
3) allopurinol hamuje oksydazę ksantyny, która jest odpowiedzialna za prawidłowy szlak metaboliczny azatiopryny;
4) zahamowanie oksydazy ksantyny prowadzi do nagromadzenia aktywnych, cytotoksycznych metabolitów azatiopryny - 6-tioguaninowych nukleotydów, odpowiedzialnych za mielosupresję;
5) u pacjentów z hiperurikemią i koniecznością stosowania allopurinolu, lepiej zamienić azatioprynę na pochodną kwasu mykofenolowego, który nie wykazuje interakcji z allopurinolem.
Prawidłowa odpowiedź to:

W profilaktyce przeciwinfekcyjnej u pacjentów po transplantacji stosowane są małe dawki kotrimoksazolu. Wskaż przeciw jakim infekcjom chronią chorych:
1) Pneumocystis jiroveci;       4) Listeria monocytogenes;
2) Nocardia asteroides;       5) Cryptococcus neoformans.
3) Mycoplasma pneumoniae;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż optymalne warunki do planowania ciąży przez młode kobiety po przeszczepieniu nerki:
1) okres po transplantacji 1 do 2 lat;
2) stabilna czynność nerki z kreatyniną < 2 mg/dl i prawidłowym obrazem przeszczepu w USG;
3) bez epizodów ostrego odrzucania w wywiadzie;
4) ciśnienie tętnicze ≤ 160/90 mmHg;
5) proteinuria < 2 g/dobę;
6) dawki leków immunosupresyjnych: prednison ≤ 15 mg/dobę; azatiopryna ≤ 2 mg/kg/dobę; cyklosporyna ≤ 4 mg/kg/dobę.
Prawidłowa odpowiedź to:

62-letni pacjent, 4 miesiące po przeszczepieniu nerki, został przyjęty do szpitala z powodu wodnistych biegunek, gorączki, bólów brzucha. W leczeniu immunosupresyjnym otrzymuje cyklosporynę, mykofenolan mofetilu i prednison. Zabieg transplantacji był powikłany zaciekiem moczowym, zapaleniem płuc i nawracającymi infekcjami dróg moczowych. Przy przyjęciu leukocytoza 28 000/ul, CRP 360 mg/dl. Wybierz najbardziej prawdopodobną diagnozę:

Nowotwory o dużym lub zwiększonym standaryzowanym współczynniku zapadalności (standardized incidence ratio - SIR) u biorców przeszczepu mogą być spowodowane lub ich rozwój może być przyśpieszony przez leczenie immunosupresyjne. W przypadkach tych nowotworów należy rozważyć redukcję leczenia immunosupresyjnego. Wskaż te nowotwory:
1) rak sutka;            5) potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna;
2) raki skóry, nie będące czerniakiem;   6) rak nerki;
3) rak prostaty;          7) mięsak Kaposiego.
4) rak macicy;         
Prawidłowa odpowiedź to:

Częstość zdarzeń sercowo-naczyniowych u biorców przeszczepu nerki jest 50 razy częstsza niż w populacji ogólnej. Wskaż postępowanie zapobiegające chorobom układu krążenia:
1) zamiana inhibitora kalcyneuryny na inhibitory mTOR u pacjentów > 60. roku życia;
2) redukcja masy ciała i zwiększenie aktywności fizycznej, porzucenie palenia tytoniu;
3) optymalne leczenie nadciśnienia tętniczego;
4) leczenie dyslipidemii;
5) stosowanie kwasu acetylosalicylowego u pacjentów powyżej 40. roku życia w prewencji pierwotnej oraz bez względu na wiek w prewencji wtórnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 34-letniego chorego 3 tygodnie po przeszczepieniu nerki stężenie kreatyniny utrzymuje się na poziomie 2,4 mg/dl. W leczeniu otrzymuje takrolimus (poziom 9,8 ng/ml), MMF i prednison. Wskaż algorytm postępowania:
1) kontrola unaczynienia nerki;
2) wykluczenie utrudnienia odpływu moczu;
3) kontrola bakteriologiczna pod kątem zakażenia układu moczowego;
4) wykonanie biopsji nerki;
5) dalsza obserwacja funkcji nerki bez konieczności dodatkowych badań.
Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie pierwszego roku po przeszczepieniu nerki 60-80% chorych doświadcza infekcji. Wskaż czynniki ryzyka infekcji bakteryjnych i grzybiczych:
1) zbiorniki płynu w okolicy przeszczepu (krwiak, chłonka);
2) starszy wiek;
3) limfopenia;
4) niskie stężenie albumin;
5) współistniejące zakażenia wirusowe: CMV, EBV, HCV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe informacje na temat szczepień ochronnych u pacjentów po przeszczepieniu:
1) szczepienia są najbardziej efektywne przy najniższej immunosupresji;
2) pacjenci mogą być szczepieni żywymi szczepionkami;
3) szczepienie przeciw grypie powinno odbywać się sezonowo, corocznie;
4) nie powinno się szczepić biorców przeszczepu, ze względu na brak skuteczności szczepień;
5) szczepienie inaktywowanymi szczepionkami jest bezpieczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

W profilaktyce BKV nefropatii, po przeszczepieniu nerki należy kontrolować liczbę kopii wirusa BK Polyoma w osoczu krwi. Wskaż prawidłowy sposób monitorowania zakażenia:
1) co miesiąc do 6 miesięcy;
2) co 3 miesiące od 6-tego do 12 miesiąca;
3) przy niewyjaśnionym wzroście stężenia kreatyniny;
4) po epizodzie ostrego odrzucania;
5) po każdej zmianie immunosupresji.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 22-letniej chorej, u której przyczyną schyłkowej niewydolności nerek był atypowy zespół hemolityczno-mocznicowy (HUS), w 4. miesiącu po przeszczepieniu nerki wystąpił ostry wzrost stężenia kreatyniny. Wybierz panel badań, które należy wykonać w celu diagnozy nawrotu HUS, jako przyczyny ostrego pogorszenia czynności nerki:
1) oznaczenie swoistych dla dawcy przeciwciał anty HLA;
2) morfologia krwi, rozmaz krwi obwodowej w kierunku schistocytów, płytki krwi;
3) dehydrogenaza mleczanowa (LDH);
4) haptoglobina, bilirubina;
5) biopsja nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30-letniego pacjenta 14 miesięcy po przeszczepieniu nerki rozpoznano nefropatię BK. Wskaż leki, które można zastosować w leczeniu BK nefropatii:
1) leflunomide;      4) eculizumab;
2) fluorochinolony;      5) dożylne wlewy immunoglobulin.
3) cidofovir;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż metody monitorowania przeszczepionej nerki u pacjentów, u których nerka nie podjęła czynności bezpośrednio po przeszczepieniu:
1) badanie USG z badaniem przepływów naczyniowych metodą Dopplera, codziennie:
2) biopsja nerki co 4-5 dni do czasu powrotu funkcji;
3) biopsja nerki co 7-10 dni do czasu powrotu funkcji;
4) angiografia naczyń nerkowych w 7. dobie;
5) pielografia wstępująca w 7. dobie.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 19-letniego pacjenta, 8 miesięcy po przeszczepieniu, z powodu wzrostu stężenia kreatyniny wykonano biopsję nerki. W biopunktacie kory nerki stwierdzono bardzo obfity naciek monomorficznymi komórkami jednojądrzastymi. Jakie stany chorobowe należy wziąć pod uwagę w diagnostyce różnicowej?
1) ostre komórkowe odrzucanie przeszczepu;
2) ostre odrzucanie zależne od przeciwciał;
3) potransplantacyjną chorobę limfoproliferacyjną;
4) śródmiąższowe, bakteryjne zapalenie;
5) BK nefropatię.
Prawidłowa odpowiedź to:

W prewencji zapalenia wątroby typu B (HBV) pacjenci przed transplantacją są zaszczepieni. Jaka powinna być prewencja infekcji HBV po przeszczepieniu; wybierz odpowiednie postępowanie?
1) sprawdzanie miana przeciwciał anty HBs co 1 rok;
2) doszczepianie jeśli miano przeciwciał anty HBs obniży się poniżej 20 mlU/ml;
3) pierwsza kontrola miana przeciwciał anty HBs 3 lata po przeszczepieniu;
4) doszczepianie jeśli miano przeciwciał anty HBs obniży się poniżej 10 mlU/ml;
5) doszczepianie jeśli miano przeciwciał anty HBs obniży się poniżej 50 mlU/ml.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bazyliksymab, chimeryczne, monoklonalne przeciwciało skierowane przeciw receptorowi dla IL-2 stosowane jest w leczeniu indukcyjnym. Wskaż prawdziwe informacje na temat jego stosowania:
1) bazyliksymab jest podawany w dawce 40 mg we wlewie iv, 6 godzin przed zabiegiem przeszczepiania i kolejna dawka 20 mg w 7. dobie po przeszczepieniu;
2) bazyliksymab jest podawany w dawce 20 mg we wlewie iv, 2 godziny przed zabiegiem przeszczepiania i kolejna dawka 20 mg w czwartej dobie po przeszczepieniu;
3) po podaniu przeciwciała nie występuje „zespół wysiewu cytokin”;
4) przeciwciało powoduje deplecję limfocytów T;
5) zwiększa wrażliwość chorych na infekcje i na rozwój PTLD.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biorca przeszczepu nerki był przez 17 dni leczony meropenem z powodu zapalenia płuc. Zmiany płucne uległy regresji, ale pacjent zagorączkował ponownie z bólami brzucha, biegunką, leukocytozą 18 tysięcy, CRP 150 mg/l. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:

Największe zagrożenie rozwojem cukrzycy po transplantacji nerki występuje:

U jakiej kategorii chorych istnieje największe zagrożenie rozwoju cukrzycy po przeszczepieniu nerki?

W leczeniu ostrego humoralnego odrzucania przeszczepionej nerki znajdują zastosowanie:

Główną przyczyną przewlekłej dysfunkcji przeszczepionej nerki jest:

Jakie jest najgroźniejsze powikłanie programów immunosupresji, w których w miejsce inhibitorów kalcyneuryny stosowany jest belatacept?

Najczęstszą przyczyną wystąpienia ostrego odrzucania w odległym okresie po przeszczepieniu nerki jest:

Włóknienie śródmiąższowe i zanik cewek w badaniu wycinka przeszczepionej nerki może być wynikiem:

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe?

Wystąpienie po przeszczepieniu nerki u biorcy narządu migotania przedsionków łączy się ze zwiększonym zagrożeniem:

Przeszczepy tkankowe:
1) charakteryzują się wysoką immunogennością;
2) wymagają doboru dawca-biorca;
3) wymagają stosowania immunosupresji po przeszczepieniu;
4) charakteryzują się niską immunogennością;
5) nie wymagają doboru dawca-biorca;
6) nie wymagają stosowania immunosupresji po przeszczepieniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Konserwowane allogeniczne przeszczepy tkankowe, w większości przypadków ulegają stopniowej resorpcji i zastępowane są przez tkanki własne biorcy. W organizmie biorcy:
1) pobudzają regenerację tkanek w miejscu przeszczepienia;
2) ze względu na metody konserwacji i sterylizacji nie mogą pełnić funkcji podporowych (przenoszenie obciążeń);
3) chronią przed zakażeniem i utratą płynów (opatrunek biologiczny);
4) nie zastępują funkcji fizjologicznych uszkodzonych tkanek;
5) stanowią materiał wypełniający ubytek tkanek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dawcami tkanek mogą być:
1) osoby, u których podejrzewa się lub stwierdzono degeneracyjne choroby mózgu;
2) osoby, u których stwierdzono zakażenie WZW C;
3) kobiety w czasie porodu;
4) osoby, u których stwierdzona infekcja bakteryjna w chwili pobrania była kontrolowana;
5) wszystkie osoby, u których w badaniach serologicznych nie stwierdzono zakażenia HIV, WZB, WZW C i kiły.
Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie pobrania tkanek i przygotowania przeszczepów kości:
1) pobieranie tkanek może odbywać się wyłącznie w warunkach aseptycznych;
2) do pobierania tkanek można stosować niejałowe narzędzia ponieważ w procedurze ich przygotowania stosuje się sterylizację;
3) nie można pulować tkanek pobranych od różnych dawców;
4) po pobraniu i w czasie przygotowania przeszczepów należy tkanki utrzymywać schłodzone;
5) tkanki konserwowane przez zamrożenie przechowywane są w zamrażarkach lub parach ciekłego azotu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dawka promieniowania jonizującego do sterylizacji biostatycznych przeszczepów tkankowych zależy od:
1) skażenia wstępnego tkanek;
2) rodzaju zastosowanego promieniowania jonizującego;
3) oporności mikroorganizmów na promieniowanie;
4) rodzaju przeszczepu;
5) warunków napromieniowania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Warunkiem dopuszczenia do dystrybucji tkanek pobranych od osoby zmarłej w Zakładzie Medycyny Sądowej jest wzięcie pod uwagę:
1) wywiadu społeczno-medycznego;
2) wyniku sekcji zwłok;
3) badania serologicznego;
4) czy pobranie tkanek nastąpiło do 12 godzin od zgonu;
5) wyniku badania histopatologicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cukrzyca potransplantacyjna u biorców wątroby nie ma związku z większą częstością występowania ostrego odrzucania przeszczepu (zdanie 1.), ale zawsze utrwala się i wymaga dożywotniego leczenia hipoglikemizującego (zdanie 2.).

Którego z następujących kryteriów Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego nie wykorzystuje się do rozpoznawania cukrzycy potransplantacyjnej u biorców wątroby?

Który z następujących nowotworów pierwotnych wątroby stanowi bezwzględne przeciwwskazanie do zabiegu przeszczepienia wątroby?

Który z pierwotnych nowotworów wewnątrzczaszkowych dawcy nie wyklucza możliwości pobrania wątroby do przeszczepienia?

Na ryzyko nawrotu raka wątrobowokomórkowego u HCV-dodatniego biorcy nie wpływa:

Dla dziecka ważącego 15 kg niezbędne jest pobranie od żywego dawcy fragmentu wątroby o objętości co najmniej:

Nawrót choroby podstawowej w przeszczepionej wątrobie najczęściej obserwuje się w przypadku: