Egzamin PES / Transplantologia kliniczna / wiosna 2011

Leczeniem z wyboru pierwszego epizodu odrzucania przeszczepu jest:

Grupa wysokiego ryzyka rozwoju wczesnej postaci potransplantacyjnej limfoproliferacji (PTLD) po przeszczepieniu nerki to pacjenci:

Standardowa początkowa dawka mykofenolanu mofetylu u pacjenta w wieku poniżej 12 lat po transplantacji nerki wynosi:

U chorych leczonych takrolimusem i jednocześnie barbituranami należy:

Guz Wilmsa i niewydolność jedynej nerki pozostawionej po usunięciu nerki z guzem mogą być przyczyną schyłkowej niewydolności nerek. Postępowanie co do kwalifikacji do transplantacji nerki jest następujące:

Po transplantacji nerki, wykonanej przy ujemnej próbie krzyżowej, u pacjenta wysoko uczulonego z PRA 85%, z jednym zgodnym antygenem HLA DR, w schemacie immunosupresji zastosujesz:

Jaki jest podstawowy mechanizm działania Belataceptu, nowego leku immunosupresyjnego?

Wskaż, które cechy są prawdziwe dla preparatu basiliximab:
1) jest przeciwciałem monoklonalnym;
2) dawkowanie odbywa się pod kontrolą liczby limfocytów i płytek we krwi obwodowej;
3) blokuje receptor dla interleukiny 2;
4) stosowany jest w leczeniu procesu ostrego odrzucania;
5) stosowany jest w leczeniu indukcyjnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inhibitory mTOR (sirolimus, everolimus) mają następujące działania niepożądane:
1) niedokrwistość;
2) zwiększona częstość zakażenia CMV;
3) śródmiąższowe zmiany płucne;
4) zwiększone ryzyko rozwoju nowotworów;
5) owrzodzenia jamy ustnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według ostatnich zaleceń Światowego Towarzystwa Transplantacyjnego 2010 czas profilaktyki farmakologicznej anty-CMV u biorców wysokiego ryzyka (D+/B-) nerki, trzustki, wątroby wynosi:

Według ostatnich zaleceń Światowego Towarzystwa Transplantacyjnego 2010 profilaktykę farmakologiczną CMV u biorców nerki powinno stosować się:

Do efektów pośrednich zakażenia wirusem cytomegalii należą:
1) cukrzyca potransplantacyjna;
2) zwiększona częstość występowania PTLD;
3) występowanie zakażeń oportunistycznych;
4) przewlekłe uszkodzenie przeszczepu;
5) proces ostrego odrzucania.
Prawidłowa odpowiedź to:

W oporności wirusa cytomegalii na gancyklowir można zastosować:
1) acyklowir;  2) walgancyklowir;  3) foscarnet;  4) cidofowir;  5) entekawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przeszczepionej nerce możliwy jest nawrót chorób nerek własnych:
1) FSGS;         4) nefropatia IgA;
2) cukrzycowa choroba nerek;     5) wielotorbielowate zwyrodnienie
3) zespół nerczycowy typu fińskiego;    nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do Poradni Transplantacyjnej zgłosił się pacjent po przeszczepieniu nerki przed 15 laty ze stabilną jej czynnością, otrzymujący cyklosporynę i azatioprynę z powodu ogólnego złego poczucia i osłabienia. Przed 2 tygodniami miał silny ból i stan zapalny palucha stopy lewej. Lekarz w miejscu zamieszkania zalecił mu lek, który przyjmował przez ostatnie 10 dni, nazwy nie pamięta. W badaniach dodatkowych stwierdzono niedokrwistość znacznego stopnia - HT 26% i leukopenię 1200/mm³. Jaki lek prawdopodobnie zalecił lekarz rejonowy?

Zalecanym, początkowym schematem leczenia immunosupresyjnego u biorców nerek z zespołem hemolityczno-mocznicowym/plamicą małopłytkową zakrzepową (HUS/TTP) jako przyczyną niewydolności nerek własnych są:

Do kryteriów bezpiecznej ciąży u pacjentki po przeszczepieniu nerki należą:
1) nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane jednym lekiem z grupy inhibitorów-ACE lub brokerów receptora-AT1;
2) nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane nie więcej niż trzema lekami hipotensyjnymi;
3) prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego lub nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane jednym lekiem hipotensyjnym z wyłączeniem inhibitora ACE i blokera receptora AT1;
4) schemat leczenia immunosupresyjnego składający się z : prednizonu w dawce do 15 mg/dobę, azatiopryny w dawce nie przekraczającej 2 mg/kg m.c., inhibitora kalcineuryny w stężeniach terapeutycznych;
5) schemat leczenia immunosupresyjnego składający się z: prednizonu w dawce do 15 mg/dobę, mykofenolanu mofetylu (MMF) w dawce do 100 mg/dobę oraz inhibitora sygnału proliferacji (m-TOR) w stężeniach terapeutycznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wirus brodawczaka ludzkiego HPV u biorców przeszczepu może być przyczyną:

Zaznacz prawdziwą odpowiedź:
1) najczęściej zajętymi narządami w przebiegu przewlekłej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi (cGVHD) są: skóra, wątroba, błony śluzowe jamy ustnej, inne błony śluzowe, przewód pokarmowy, płuca i mięśnie;
2) przyjmuje się, że ostra choroba GVHD występuje do 100 dni po przeszczepieniu, natomiast cGVHD po upływie 100 dni po przeszczepieniu;
3) ostra choroba GVHD występuje do 2. tygodnia po przeszczepieniu i manifestuje się głównie objawami ze strony płuc, mięśni oraz przeszczepionego narządu;
4) cGVHD występuje po upływie 6. miesiąca po przeszczepieniu i manifestuje się głównie niewydolnością przeszczepionego narządu;
5) klasyfikacja ostrej postaci choroby GVHD uwzględnia objawy skórne, wątrobowe i jelitowe w pięciostopniowej skali ich nasilenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do bezwzględnych przeciwwskazań do pobrania nerek od dawcy zmarłego nie zalicza się:
1) uogólnione, ostre zakażenie bakteryjne, wirusowe lub grzybicze o nieznanej etiologii lub nie poddające się leczeniu;
2) zakażenie górnych dróg oddechowych;
3) przebyty rak sutka, czerniak, mięsak;
4) niezróżnicowane postaci guzów mózgu u dawców po operacjach neurochirurgicznych;
5) rak podstawnokomórkowy skóry, rak szyjki macicy in situ.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie diagnostyki czynnościowej dolnych dróg moczowych przed zabiegiem przeszczepienia nerki, zwraca się uwagę m.in. na pojemność pęcherza moczowego oraz objętość moczu zalegającego w pęcherzu po mikcji. Przyjmuje się, że minimalna pojemność pęcherza moczowego oraz maksymalna objętość moczu zalegającego w pęcherzy po mikcji, które pozwalają na bezpieczne przeszczepienie nerki wynoszą odpowiednio:

Pneumocystis carinii wywołuje u biorców przeszczepu:

Czynnikami ryzyka rozwoju poliglobulii u chorych po transplanatcji nerki są:
1) zwężenie tętnicy nerkowej;       4) leczenie ACE-I;
2) nikotynizm;           5) stosowanie teofiliny.
3) zwyrodnienie torbielowate nerek;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe dla raka wątrobowokomórkowego (HCC)?
1) u chorych po transplantacji nerki HCC występuje z podobną częstością w porównaniu z ogólną populacją;
2) znanym czynnikiem ryzyka rozwoju HCC jest marskość wątroby;
3) znanym czynnikiem ryzyka rozwoju HCC jest zakażenie HBV;
4) w skreeningu HCC przydatne jest monitorowane stężenia alfafetoproteiny;
5) w skreeningu HCC przydatne jest monitorowanie antygenu nowotworowego Ca 19.9.
Prawidłowa odpowiedź to:

W pierwszych 4 tygodniach po zabiegu transplantacji nerki patogenami powodującymi infekcje najczęściej są:
1) zakażenia bakteryjne;       4) Pneumocystis jirovecii;
2) Clostridium difficile;         5) JC polioma wirus.
3) Candida species;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do szczepionek przeciwwskazanych u chorych po zabiegu transplantacji nerki należą:
1) BCG (Bacillus Calmette-Guerin);
2) Varicella zoster (VZV);
3) różyczka;
4) przeciwko grypie typu split (rozszczepiona);
5) przeciwko grypie typu „subunit“ (podjednostkowa).
Prawidłowa odpowiedź to:

Do typowych powikłań związanych ze stosowaniem inhibitorów mTOR należy:
1) upośledzone gojenie się ran;       4) pulmunotoksyczność;
2) zwiększone ryzyko rozwoju PTLD;     5) zaburzenia spermatogenezy.
3) zwiększone ryzyko rozwoju infekcji BKV;
Prawidłowa odpowiedź to:

Skuteczna chemioprofilaktyka infekcji CMV u chorego CMV D+/R+, leczonego ATG polega na stosowaniu:

W przypadku podejrzenia zwężenia tętnicy nerki przeszczepionej w leczeniu nadciśnienia tętniczego nie należy stosować:

Które z wymienionych zdań dotyczących zakażenia wywołanego przez Klebsiella pneumoniae oporną na karbepenemy (KPC) u chorych po transplantacji narządów jest prawdziwe?
1) zakażenie KPC nie jest związane z istotnym zwiększeniem zachorowalności i śmiertelności biorców narządowych;
2) czynnikami ryzyka rozwoju zakażenia wywołanego przez KPC jest wcześniejsza ekspozycja na antybiotyki zwłaszcza na fluorochinolony;
3) oporność KPC na imipenem oraz ciprofloksacynę szybko zanika po zaprzestaniu leczenia w/w antybiotykami;
4) profilaktyka transmisji KPC obejmuje: izolację kontaktową, kohortowanie chorych, ograniczenie emiprycznego stosowania antybiotyków tylko do przypadków koniecznych;
5) w przypadku zakażenia układu moczowego przez KPC antybiotykiem z wyboru jest tigecyklina.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków immunosupresyjnych nie powodujących deplecji limfocytów T należy:

Skreening dawcy rodzinnego w kierunku zakażenia prątkiem gruźlicy (TB) w populacji o wysokim ryzyku zachorowalności na tę jednostkę chorobową powinien zawierać:
1) test tuberkulinowy (tuberkulin skin test - TST);
2) test oceniający uwalnianie interferonu g przez pobudzone swoistymi antygenami prątka leukocyty krwi obwodowej (Interferon g release assay - IGRA);
3) rtg klp;
4) TK klp;
5) bronchoskopię.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku stwierdzenia u dawcy bakteriemii Staphylococcus aureus należy:
1) stosować celowaną antybiotykoterpę u biorcy przez co najmniej przez 14 dni;
2) stosować celowaną antybiotykoterapię u biorcy przez 3-5 dni;
3) stosować celowaną antybiotykoterapię u dawcy przed pobraniem narządów;
4) nie ma potrzeby stosowania antybiotyku u biorcy, ponieważ bakteriemia najpewniej jest wynikiem zanieczyszczenia;
5) należy zrezygnować z przeszczepienia narządów od takiego dawcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych zdań dotyczących płodności/planowania ciąży są prawdziwe?
1) płodność po zabiegu przeszczepienia nerki zazwyczaj ulega poprawie;
2) inhibitory mTOR mogą powodować niepłodność u mężczyzn;
3) zalecany czas planowanej ciąży to 3 miesiące od zabiegu transplantacji nerki;
4) MPA u kobiet planujących ciążę powinien być odstawiony w chwili poczęcia dziecka;
5) kobiety powinny planować ciążę przy stabilnym stężeniu kreatyniny < 2,0 mg/dL i białkomoczu < 1,0 g/dobę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do zakażeń oportunistycznych u biorców przeszczepu zaliczamy zakażenie:

Zgodny dobór krwi w układzie ABO występuje w następujących przypadkach:
1) dawca 0 - biorca B;         4) dawca A - biorca AB;
2) dawca AB - biorca 0;       5) dawca AB - biorca B.
3) dawca 0 - biorca AB;
Prawidłowa odpowiedź to:

Istnieją doniesienia, iż waskulopatia tętnic wieńcowych przeszczepionego serca jest uważana za formę przewlekłego odrzucania przeszczepionego serca, dlatego też skuteczną i potwierdzoną formą terapii jest stosowanie intensywnego leczenia immunosupresyjnego, np. dużych dawek bursztynianu metyloprednizolonu.

Najczęściej występującym powikłaniem odległym po przeszczepie serca jest/są:

Przeciwwskazaniami bezwzględnymi do przeszczepienia serca są:
1) czynna choroba wrzodowa;
2) cukrzyca;
3) choroba nowotworowa w trakcie terapii;
4) nieodwracalne nadciśnienie płucne;
5) ciężkie uszkodzenie miąższu płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dawka inhibitora kalcyneuryny (cyklosporyny A lub takrolimusu) po transplantacji serca najczęściej jest ustalana w oparciu o:

Odrzucanie przeszczepionego płuca występuje znacznie rzadziej aniżeli płuca przeszczepionego łącznie z sercem. Ma to związek z gorszym ukrwieniem przeszczepionego płuca w stosunku do serca i płuc przeszczepionych en block.

Przeciwwskazania do transplantacji płuc obejmują:
1) zależność chorego od dużych dawek steroidów;
2) współistniejące choroby nowotworowe;
3) uzależnienie od alkoholu;
4) wiek poniżej 55 lat;
5) współistniejącą niewydolność wątroby i nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszym rozpoznaniem klinicznym będącym wskazaniem do wykonania przeszczepu pojedynczego płuca wg rejestrów ISHLT w latach 1995-2009 było:

W przypadku potwierdzenia przetoki moczowej u biorcy nerki w pierwszej kolejności należy:

Przeszczepienie komórek krwiotwórczych rutynowo odbywa się przez:

Jak długo trzeba kontynuować leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu alogenicznego szpiku, które nie jest powikłane chorobą przeszczep przeciw gospodarzowi?

Najczęściej stosowanym lekiem immunosupresyjnym po przeszczepieniu szpiku jest:

Formą przewlekłego odrzucania po przeszczepieniu płuc jest:

Których narządów głównie dotyczy ostra choroba przeszczep przeciw gospodarzowi?

Za progową liczbę komórek CD34+ uzyskanych z krwi obwodowej i niezbędną do przeszczepienia uważa się:

Jakie jest główne miejsce pobierania szpiku do przeszczepienia?

Która z poniżej wymienionych nowotworowych chorób krwi jest głównie leczona przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych?

Jaka jest najczęściej stosowana profilaktyka przeciwko infekcji Pneumocystis jiroveci u chorych po przeszczepieniu?

Nawrót nefropatii cukrzycowej do przeszczepionej nerki:

W przypadku stwierdzenia mnogich tętnic nerkowych u dawcy należy:
1) pobrać wszystkie tętnice biegunowe z fragmentem ściany aorty dawcy;
2) podwiązać małe tętnice od strony torebki nerkowej;
3) podwiązać wszystkie tętnice biegunowe od strony miedniczki nerkowej;
4) tętnicę do dolnego bieguna nerki zespolić z tętnicą nabrzuszną dolną biorcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nerka podkowiasta:
1) może zostać rozdzielona i przeszczepiona dwóm różnym biorcom;
2) często posiada tętnicze anomalie anatomiczne;
3) posiada zawsze jeden moczowód;
4) przeszczepiana jest tylko od dawców zmarłych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W stosunku do chorych zakażonych wirusami hepatotropowymi, poddawanych kwalifikacji do przeszczepienia nerki, poprawne jest stwierdzenie:

Chora na toczeń rumieniowaty układowy, leczona dializami może być zgłoszona do przeszczepu nerki w następującej sytuacji klinicznej:

Przeszczep nerki może być wykonany bez dodatkowego okresu oczekiwania u biorcy, w przypadku przebytego nowotworu:

Najmniej korzystny z punktu widzenia uzyskania tolerancji immunologicznej na przeszczepiony narząd jest protokół immunosupresyjny z zastosowaniem:

Procesy nowotworowe występują w odległym czasie po przeszczepieniu narządów najczęściej u biorców leczonych:

Najkrótszy dopuszczalny czas przechowywania narządu w hipotermii prostej (płyn EuroCollins) do przeszczepienia dotyczy:

Heterotopowy wspomagający przeszczep wątroby jest wykonywany z powodu następujących wskazań, z wyjątkiem:

Nefrotoksyczność ostra podczas stosowania cyklosporyny A jest:
1) zjawiskiem odwracalnym i ma charakter czynnościowy;
2) jest niezależna od dawki leku;
3) jest wtórna do wewnątrznerkowego obkurczania naczyń nerkowych;
4) może pogarszać przebieg ATN (ostrej martwicy cewek) w okresie tuż po przeszczepieniu nerki;
5) w badaniu histopatologicznym bioptatu nerkowego cechuje ją arteriolopatia tętniczek doprowadzających i pasmowate włóknienie cewkowo-śródmiąższowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków zwiększających stężenie cyklosporyny-A we krwi nie należy:

Dawca nerki z rozszerzonymi kryteriami to dawca:
1) w wieku > 60 r.ż.;
2) w wieku > 50 r.ż. z nadciśnieniem tętniczym;
3) w wieku > 50 r.ż z nadciśnieniem tętniczym i stężeniem kreatyniny w momencie pobrania organu > 1,5 mg/dL;
4) w wieku > 40 r.ż z dną moczanową;
5) w wieku > 50 r.ż. z infekcją w drogach moczowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

„Wysoko uczulony” biorca narządu to osoba, której PRA (panel of reactive antibodies) wynosi powyżej:

U pacjenta w 10. dobie po przeszczepieniu nerki z natychmiastowym podjęciem funkcji przez nerkę przeszczepioną, z diurezą dobową 1500 mL i stężeniem kreatyniny w surowicy 2 mg/dL, stwierdzono zbiornik płynu pomiędzy przeszczepioną nerką a pęcherzem moczowym. Pod kontrolą usg nakłuto zbiornik i w uzyskanym płynie oznaczono stężenie kreatyniny (8 mg/dL). Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:

Przyczyną białkomoczu u pacjenta z przeszczepioną nerką może być:
1) zwężenie moczowodu;
2) ostre odrzucanie;
3) zakrzepica żyły nerkowej przeszczepionej nerki;
4) toksyczność inhibitorów kalcineuryny;
5) zakażenie układu moczowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z przeszczepioną nerką białkomocz 2 g/dobę, utrzymujący się przez 5 miesięcy może oznaczać:

Wysunięcie podejrzenia śmierci mózgu nie jest możliwe jeżeli:

Wirus cytomegalii (CMV) w postaci latentnej bytuje:

Najlepsze roczne przeżycie przeszczepu zastępującego funkcje komórek beta uzyskuje się po:

Skuteczne metody leczenia lymphocele to:

Basiliximab (simulect) jest przeciwciałem skierowanym przeciwko:

W schemacie leczenia immunosupresyjnego po przeszczepieniu nerki u chorych z wysokim ryzykiem choroby nowotworowej polecany jest następujący lek:

Na izbę przyjęć skierowano chorego po przeszczepieniu przed miesiącem nerki od dawcy zmarłego, z ESRD w przebiegu FSGS (w leczeniu immunosupresyjnym stosowano prograf i encorton), ze wzrostem azotemii i oligurią. W badaniach dodatkowych stwierdzono niedokrwistość, trombocytopenię, wysokie LDH, obniżenie stężenia haptoglobiny. Po próbie nawodnienia nie obserwowano zwiększenia ilości oddanego moczu. Najbardziej prawdopodobną przyczyną ww. objawów może być:

Biegunki, zwiększona częstość infekcji CMV u biorców nerki, leukopenia to objawy uboczne stosowania w schemacie immunosupresji następującego leku:

Zaleca się odstawienie steroidów:

Komórką ulegającą patologicznej przemianie w 80-90% zachorowań w przypadku PTLD jest:

Hiperlipidemia, małopłytkowość, upośledzone gojenie ran to objawy uboczne stosowania w schemacie immunosupresji następującego leku:

Leczenie nefropatii wywołanej przez wirus Polyoma BK u biorców przeszczepu nerki polega na:
1) podaniu dużych dawek glikokortykosteroidów w celu zmniejszenia odczynu zapalnego;
2) całkowitym odstawieniu leków immunosupresyjnych;
3) redukcji leczenia immunosupresyjnego o około 30-50%;
4) zastosowaniu jako leczenie pierwszego rzutu cidofoviru iv;
5) zastosowaniu jako leczenie pierwszego rzutu leflunomidu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do działań niepożądanych sirolimusu należą:
1) upośledzone gojenie ran;   4) niedokrwistość;
2) przerost dziąseł;     5) nadciśnienie tętnicze.
3) hiperlipidemia;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie HCV u biorcy przeszczepu może powodować:
1) zwiększoną częstość występowania cukrzycy;
2) krioglobulinemię;
3) kłębuszkowe zapalenie nerek;
4) zakrzepicę spowodowaną obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych;
5) proces ostrego odrzucania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów ostrego odrzucania zależnego od przeciwciał należą:
1) obecność złogów C4d w kapilarach okołocewkowych w obrazie morfologicznym wycinka nerki;
2) obecność w surowicy przeciwciał przeciwko dawcy;
3) szkliwienie arterioli;
4) włóknienie tkanki śródmiąższowej i zanik cewek;
5) obecność komórek zapalnych w kapilarach okołocewkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecana terapia w leczeniu ostrego odrzucania humoralnego zależnego od przeciwciał to:
1) surowica antylimfocytarna;
2) dożylne wlewy dużych dawek immunoglobulin IgG;
3) plazmafereza;
4) przeciwciała anty-CD25, przeciwko receptorowi dla IL2;
5) immunoadsorpcja.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obecność izolowanych przeciwciał anty-HBc u dawcy narządu świadczy o:
1) aktywnym zakażeniu wirusem zapalenia wątroby (wzw) typu B;
2) odporności nabytej w wyniku szczepienia przeciwko wzw B;
3) utajonym zakażeniu wirusem wzw B i potencjalnej zakaźności;
4) może wynikać z przetoczenia osocza od osoby szczepionej przeciwko wzw B;
5) utajonym zakażeniu wzw B, dawca nie jest zakaźny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent 2 miesiące po zabiegu przeszczepienia nerki, przewlekle zakażony HCV, przed 10 dniami zakończył leczenie procesu ostrego odrzucania ATG, zgłosił się do oddziału z powodu osłabienia, bólów brzucha, biegunki, podaje, że od kilku dni ma stany podgorączkowe 37,5 do 38°C, bez dreszczy. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono istotnych odchyleń. W badaniach dodatkowych stwierdzono: CRP w granicach normy, leukopenię 3500/L z limfocytozą 60%, wzrost aktywności ALT dwukrotny. Jakie rozpoznanie jest najbardziej prawdopodobne?

Rozwój nowotworów u biorców przeszczepów często jest związany z przewlekłymi zakażeniami wirusowymi. Które z wirusów wywołują nowotwory i jakie?
1) EBV - potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna;
2) polyoma BK - rak jasnokomórkowy nerki przeszczepionej;
3) HCV - rak wątrobowokomórkowy;
4) wirus brodawczaka ludzkiego - czerniak;
5) HHV 8 - mięsak Kaposiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Preferowaną drogą odprowadzania soku trzustkowego po transplantacji trzustki jest drenaż soku do:

Centralnymi narządami układu immunologicznego są:

W grasicy dojrzewają:

Najczęstsze zakażenia układu moczowego u biorcy, po przeszczepieniu nerki są spowodowane:

Potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna (PTLD) rozwija się w wyniku zakażenia:

Lek immunosupresyjny, który wywołuje białkomocz to:

Wirus polyoma BK u biorców przeszczepów wywołuje:
1) ostre odrzucanie przeszczepu;
2) śródmiąższowe zapalenie nerki przeszczepionej;
3) przewlekłe odrzucanie przeszczepu;
4) śródmiąższowe zapalenie nerek własnych;
5) krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W profilaktyce gruźlicy u biorców przeszczepów zastosujesz:

Zgodnie z Ustawą Transplantacyjną narząd od osoby zmarłej można pobrać gdy:

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości w trakcie orzekania śmierci mózgowej:

W leczeniu ostrej niewydolności wątroby nie stosuje się:

W kryteriach zmodyfikowanej klasyfikacji banfijskiej z 2005 r. „zmiany graniczne” zastąpiono opisem:

50-letni chory przed rokiem miał usuniętą nerkę z powodu jasnokomórkowego raka nerki naciekającego otaczające tkanki. Obecnie jest leczony hemodializami i oczekuje na przeszczep nerki. Jest w pełnej remisji choroby nowotworowej. Jak długo powinien oczekiwać na zabieg transplantacji. Wskaż prawidłową odpowiedź:

U 60-letniego chorego dializowanego z powodu nefropatii nadciśnieniowej w badaniu USG, wykonywanym w trakcie przygotowania do przeszczepu stwierdzono guz nerki. Chory nie miał objawów klinicznych. Nerka została usunięta, guz był średnicy 3 cm, badanie histopatologiczne wykazało carcinoma claro-cellulare, bez zajęcia otaczających tkanek. Jak długo chory powinien oczekiwać na zgłoszenie do przeszczepu. Wskaż prawidłową odpowiedź:

Leczenie w przypadku pogorszenia czynności przeszczepionej wątroby w przypadku rozpoznania zespołu „passenger lymphocytes” polega na:

Do objawów pierwotnego braku czynności przeszczepionej wątroby
nie należą:

Wskaż, które z wymienionych nie stanowią przeciwwskazania do oddania nerki w celu przeszczepu rodzinnego:

U 28-letniego mężczyzny, w ósmym miesiącu po przeszczepieniu nerki wystąpiła choroba limfoproliferacyjna (PTLD) manifestująca się zajęciem węzłów chłonnych szyi, gardła i śródpiersia. Badania immunohistochemiczne pozwoliły na rozpoznanie poliklonalnego chłoniaka typu B. W podstawowej immunosupresji chory otrzymał takrolimus, MMF i prednison. Wybierz możliwie bezpieczne postępowanie:

Technika przeszczepienia wątroby sposobem „piggy back” pozwala na uniknięcie:

40-letni chory 10 lat po przeszczepieniu nerki leczony takrolimusem i MMF został przyjęty do szpitala z powodu zespołu nerczycowego i wzrostu kreatyniny do 2,3 mg/dl. Od kilkunastu lat ma przewlekłe zapalenie wątroby typu C. Zaproponuj panel badań dla diagnozy różnicowej błoniasto-rozplemowego kłębuszkowego zapalenia nerki w przebiegu zakażenia HCV:
1) oznaczenie krioglobulin;
2) stężenie składowych dopełniacza i aktywności hemolitycznej;
3) biopsja nerki;
4) replikacja wirusa HCV-RNA;
5) przeciwciała przeciw antygenom nie-HLA.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wyniki przeżycia chorych po przeszczepieniu zależą m.in. od czasu dializowania przed przeszczepem. Które stwierdzenia są prawdziwe?
1) im krótszy czas dializowania przed przeszczepem, tym lepsze wyniki przeżycia;
2) jeśli transplantacja jest wykonana przed rozpoczęciem dializy, tym lepsze wyniki przeżycia;
3) ryzyko zgonu po przeszczepieniu jest istotnie większe u dializowanych > 6 miesięcy;
4) chory powinien być dializowany przez okres 6-12 miesięcy dla wyrównywania zaburzeń metabolicznych i poprawy przeżycia po przeszczepie;
5) optymalny okres dializowania przed przeszczepem wynosi 12 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawowymi wykładnikami biochemicznymi i patomorfologicznymi przewlekłego odrzucania wątroby są:

Rituximab jest preparatem blokującym receptory CD20 na powierzchni limfocytów, co jest wykorzystywane w:

U chorych z postępującym stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych (PSC) poddawanych przeszczepieniu wątroby zespolenie dróg żółciowych przeszczepu i biorcy wykonuje się:

Który z poniższych leków immunosupresyjnych stosowany jest po transplantacji raz na dobę?
1) mykofenolan mofetylu;   4) azatiopryna;
2) everolimus;       5) takrolimus MR o przedłużonym uwalnianiu
3) sirolimus (rapamycyna);    (advagraf).
Prawidłowa odpowiedź to:

W jakiej sytuacji można pobrać nerkę od żywego dawcy zgodnie z zaleceniami „Amsterdam Forum” 2005:
1) GFR > 80 ml/min;
2) białkomocz 300-800 mg/doba;
3) leczona bezobjawowa bakteriuria;
4) cukrzyca typu 2 leczona doustnymi lekami hipoglikemizującymi;
5) nadciśnienie tętnicze łatwo kontrolowane jednym lekiem hipotensyjnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Immunizacja pacjenta oznacza obecność preformowanych alloprzeciwciał w surowicy przed transplantacją. Przyczyny powstawania tych przeciwciał są następujące:
1) leczenie immunosupresyjne choroby podstawowej nerek własnych;
2) przetoczenia krwi;
3) u kobiet przebyte ciąże;
4) szczepienia ochronne;
5) poprzednie transplantacje.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biopsje protokolarne nerki przeszczepionej umożliwiają rozpoznanie:
1) jedynie subklinicznego procesu ostrego odrzucania T-komórkowego;
2) odrzucania subklinicznego, zarówno T-komórkowego, jak i zależnego od alloprzeciwciał;
3) choroby limfoproliferacyjnej nerki przeszczepionej;
4) nie powinny być wykonywane w pierwszych 30 dniach po transplantacji u chorych z opóźnioną czynnością nerki przeszczepionej;
5) nie mają znaczenia we wczesnej diagnostyce nefropatii BKV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania koronarografii u pacjenta z cukrzycą, kwalifikowanego do zabiegu przeszczepienia nerki jest:
1) wiek > 45 roku życia;
2) dodatni wynik testu wysiłkowego;
3) ujemny wynik testu wysiłkowego u osoby z przebytym przed rokiem zawałem mięśnia sercowego;
4) palenie tytoniu - 4 paczkolata;
5) 10-letni wywiad cukrzycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka nawrotu ogniskowego segmentalnego szkliwienia kłębuszków (FSGS) w nerce przeszczepionej są:
1) młody wiek pacjenta w momencie rozpoznania FSGS;
2) gwałtowny postęp choroby w nerkach własnych;
3) leczenie hemodializami > 5 lat;
4) młody wiek dawcy;
5) rozplem mezangium w obrazie histopatologicznym nerek własnych.
Prawidłowa odpowiedź to: