Egzamin PES / Radioterapia onkologiczna / wiosna 2005

Do wczesnych powikłań popromiennych u chorych na raka szyjki macicy należą:
1) biegunki;             4) nudności;
2) częstomocz;           5) zaparcia.
3) przetoka pęcherzowo-pochwowa;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń jest fałszywe?
1) punkt A jest punktem referencyjnym i odpowiada anatomicznie skrzyżowaniu tętnicy macicznej z moczowodem;
2) punkt A jest punktem referencyjnym leżącym w płaszczyźnie czołowej ciała i umiejscowiony jest 2 cm do boku od kanału szyjki macicy i 2 cm powyżej ujścia zewnętrznego;
3) punkt B jest punktem referencyjnym i dawka całkowita w nim wynosi ok. 30% dawki w punkcie A;
4) punkt B jest punktem referencyjnym i dawka całkowita w nim wynosi ok. 60% dawki w punkcie A.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie są przeciwwskazania do leczenia napromienianiem nowotworów narządu rodnego kobiety?
1) wiek powyżej 70 lat;       4) zaawansowana ciąża;
2) czynny stan zapalny przydatków;   5) astma oskrzelowa.
3) wiek poniżej 30 lat;
Prawidłowa odpowiedź to:

W jakich nowotworach narządu rodnego radioterapia jest metodą z wyboru:
1) rak jajnika;         4) chorionepithelioma;
2) rak sromu;         5) rak pochwy.
3) rak szyjki macicy IIB;
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z guzów jajnika jest najbardziej promienioczuły?

Technika leczenia napromienianiem „przesuwających się pasków” (moving strips) miała zastosowanie w leczeniu raka:

Punkty A i B odpowiadają anatomicznemu położeniu:

Najistotniejszym czynnikiem rokowniczym u chorych dorosłych po nieradykalnie usuniętym gwiaździaku mózgu wysokozróżnicowanym jest:

Po subtotalnym usunięciu gwiaździaka (Astrocytoma I) mózgu należy:

Optymalna dawka całkowita w radioterapii chorych na wysokozróżnicowane gwiaździaki mózgu u dorosłych zawiera się w przedziale:

U dzieci w wieku od 3 do 4 lat chorych na guzy mózgowia pooperacyjne napromienianie osi mózg-rdzeń jest postępowaniem standardowym przy rozpoznaniu:

Pooperacyjne napromienianie niedoszczętnie usuniętych gwiaździaków anaplastycznych rdzenia kręgowego jest:

Przeciwwskazaniem do radioterapii guzów mózgu jest:

Wskazaniem do uzupełniającej radioterapii wysokozróżnicowanych gwiaździaków mózgu u dorosłych jest:

W przypadku nieradykalnie usuniętego gąbczaka wielopostaciowego mózgu teren napromieniany powinien obejmować:

Najpoważniejszym późnym powikłaniem radioterapii guzów mózgu jest:

U chorych na rdzeniaka płodowego móżdżku teren napromieniany dawką do 35 Gy obejmuje:

Głównym wskazaniem do radiochirurgii jest:

Najlepszy efekt kosmetyczny w leczeniu raka skóry daje:

Wskazaniem do radioterapii są zmiany o typie:

Dawka całkowita (wartość najwyższa) na rdzeń szyjny przy klasycznej frakcjonacji nie powinna przekroczyć:

Objaw Lhermitte’a jest wyrazem:

Zgodnie z zaleceniami NWTS, pooperacyjne napromienianie chorych na guza Wilmsa należy wdrożyć do:

Najczęstszym późnym powikłaniem po radioterapii chorych na guza Wilmsa jest:

Zakres dawek całkowitych w radioterapii chorych na siatkówczaka wynosi:

Najważniejszymi czynnikami rokowniczymi u dzieci chorych na guzy o typie neuroblastoma są:

W jednorazowym napromienianiu mnogich przerzutów do kości znajdują zastosowanie:

Która z wymienionych poniżej sytuacji klinicznych jest klasycznym wskazaniem do zastosowania promieniotwórczego izotopu strontu 89?

Optymalnym postępowaniem u chorych na mięsaka Ewinga jest:

Późne powikłania popromienne u chorych na mięsaka Ewinga zlokalizowanego w kości udowej mogą prowadzić do:

Brachyterapia intraluminarna znalazła zastosowanie w leczeniu:

Zespół żyły próżnej górnej:

Zespól Pancoasta najczęściej jest wskazaniem do:

W paliatywnym napromienianiu przerzutów do mózgu stosuje się:

W którym z wymienionych poniżej guzów mózgu u dorosłych należy napromieniać oś mózg-rdzeń?

W napromienianiu górnej połowy ciała dawka jednorazowa wynosi:

Radioterapia paliatywna powinna być:

Po doszczętnym usunięciu naczyniaka płodowego móżdżku należy:

Radioterapia skojarzona z leczeniem systemowym mięsaka prążkowanokomórkowego oczodołu u dzieci pozwala na uzyskanie
5-letniego przeżycia bezobjawowego u:

W napromienianiu chorych na raka głośni w I stopniu klinicznego zaawansowania stosuje się niskie energie promieniowania megawoltowego (Co60, fotony ≤ 6MV:

Współczynnik zachorowalności na raka masywu nosowo-szczękowo-sitowego wynosi ogółem około:

Najczęstszym początkowym umiejscowieniem raka masywu nosowo-szczękowo-sitowego jest

Najczęstszym kierunkiem naciekania raka wywodzącego się z komórek sitowych jest:

Rekomendowanym sposobem postępowania z chorym na zaawansowanego, nieoperacyjnego raka zatoki szczękowej jest:

Rekomendowanym sposobem postępowania z chorym na raka masywu nosowo-szczękowo-sitowego jest:

Podaj, jakie jest względne ryzyko zachorowania na raka piersi w populacji kobiet chorych na raka dużych gruczołów ślinowych w porównaniu do zachorowania na raka piersi w ogólnej populacji kobiet?

Ryzyko przerzutów do pachowych węzłów chłonnych u chorej na inwazyjnego raka piersi o średnicy 1,2-2,0 cm wynosi około:

Nadekspresja receptora HER-2/neu w raku piersi:
1) występuje w około 40% przypadków;
2) jest częstsza w guzach o niższym stopniu zróżnicowania;
3) jest związana z gorszym rokowaniem;
4) stanowi przeciwwskazanie do leczenia oszczędzającego;
5) w przypadkach wątpliwych metodą potwierdzającą obecność nadekspresji jest określenie amplifikacji genu metodą fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ.
Prawidłowa odpowiedź to:

W napromienianiu chorych na raka piersi leczonych z zachowaniem narządu optymalny rozkład dawki zapewniają najczęściej:

W przypadku napromieniania piersi polami tangencjalnymi przy użyciu fotonów o energii 4-6 MeV:
1) konieczne jest zastosowanie bolusów tkankowych w celu podwyższenia dawki na skórę;
2) konieczne jest zastosowania filtrów klinowych w celu uzyskania jednolitej dawki w napromienianej objętości;
3) konieczne jest skorygowanie rozbieżności wiązek pól tangencjalnych, aby uniknąć ich nakładania się z polem nadobojczykowym;
4) konieczne jest skorygowanie rozbieżności wiązki pola nadobojczykowego w jego dolnej części;
5) wymiar CLD wyznaczający napromienianą objętość płuca nie może przekraczać 5 cm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wyniki dotychczasowych badań z losowym doborem chorych wskazują, że radioterapia w uzupełnieniu doszczętnej resekcji miąższu płucnego u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca:

U chorego na niedrobnokomórkowego raka płuca, z nieoperacyjnym guzem zlokalizowanym w dolnym płacie prawego płuca i z zajęciem węzłów chłonnych wnęki po stronie zmiany (cN1) napromieniana objętość powinna obejmować:
1) okolicę guza pierwotnego;  4) węzły nadobojczykowe po stronie zmiany;
2) wnękę po stronie zmiany;   5) przeciwległe węzły wnękowe.
3) węzły śródpiersiowe;
Prawidłowa odpowiedź to:

Skojarzenie chemioterapii i radioterapii u chorych na miejscowo zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca:
1) wydłuża czas do progresji, ale nie ma wpływu na czas przeżycia w porównaniu z wyłączną radioterapią;
2) wydłuża czas przeżycia w porównaniu z wyłączną radioterapią;
3) skuteczność chemioterapii poprzedzającej radioterapię i równoczesnej chemioradioterapii jest podobna;
4) kojarzenie obu metod znacząco zwiększa ryzyko popromiennego uszkodzenia rdzenia;
5) lekiem z wyboru w równoczesnej chemioradioterapii jest karboplatyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 54-letniego chorego na drobnokomórkowego raka płuca zlokalizowanego w górnym płacie lewego płuca z przerzutem do węzła nadobojczykowego po stronie zmiany leczeniem z wyboru jest:

W badaniu z losowym doborem chorych przeprowadzonym przez ECOG i RTOG (Turrisi i wsp.) porównano dwie metody radioterapii drobnokomórkowego raka płuca. Wyniki tego badania wskazują, że:
1) radioterapia konwencjonalna i hiperfrakcjonowana mają podobną skuteczność;
2) radioterapia hiperfrakcjonowana związana jest z dłuższym przeżyciem;
3) radioterapia konwencjonalna związana jest z dłuższym przeżyciem;
4) toksyczność obu metod jest podobna;
5) radioterapia hiperfrakcjonowana związana jest z wyższym ryzykiem zapalenia przełyku.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorej na raka piersi po leczeniu oszczędzającym zakres wykonywanych rutynowo badań dodatkowych w ciągu pierwszych 2 lat powinien obejmować następujące procedury:

W Polsce w 2000 roku zanotowano u mężczyzn około 15.000 zgonów z powodu raka płuca. Surowy współczynnik umieralności na ten nowotwór wynosi wśród mężczyzn około:

Wyniki badań klinicznych wskazują, że zastosowanie równoczesnej radiochemioterapii jest metodą skuteczniejszą w porównaniu z wyłączną radioterapią w następujących nowotworach, z wyjątkiem:

Spośród poniższych stwierdzeń wybierz prawdziwe:
1) leczenie zachowawcze z udziałem radioterapii i chemioterapii jest metodą z wyboru we wczesnym raku kanału odbytu;
2) chemioterapia dodana do napromieniania wydłuża całkowity czas przeżycia w porównaniu z wyłączną radioterapią;
3) standardowy schemat chemioterapii stosowany w skojarzeniu z radioterapią zawiera doksorubicynę i 5-fluorouracyl;
4) leczenie chirurgiczne po radioterapii stosuje się w przypadku przetrwałego nowotworu lub nawrotu miejscowego;
5) zalecane dawki napromieniania zawarte są w granicach 50-55 Gy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 60-letniej chorej stwierdzono rozległe zaczerwienienie i nadmierne ucieplenie prawej piersi z cechami „skórki pomarańczy”. Mammografia wskazuje na obecność raka piersi. Jaka jest Twoja opinia na temat dalszego postępowania?

U 62-letniej chorej stwierdzono raka szyjki macicy z rozległym naciekaniem prawego przymacicza dochodzącym do ściany kostnej miednicy. U chorej tej leczeniem z wyboru jest:

U 60-letniej chorej na raka piersi z dodatnim receptorem estrogenowym rozpoznano pojedyncze bolesne ognisko przerzutowe w kości ramiennej. Postępowaniem z wyboru jest:

Średnia energia promieniowania gamma ⁶⁰Co wynosi:

Maksymalna energia fotonów w lampie rentgenowskiej zwykle nie przekracza:

Filtr Thorensa zbudowany jest z:

Okres połowicznego rozpadu ⁶⁰Co wynosi:

Standardowym promieniowaniem w określaniu względnej skuteczności biologicznej jest promieniowanie:

Rentgen (R) jest jednostką:

Wartość procentowej dawki głębokościowej zależy od:
1) energii promieniowania;     5) zastosowania filtrów klinowych;
2) wielkości pola;       6) ciśnienia atmosferycznego;
3) kształtu pola;       7) temperatury.
4) odległości źródło-skóra;
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku radioterapii wiązkami elektronowymi zasięg terapeutyczny tj. obszar wysokiej dawki (w cm) można orientacyjnie oszacować:

W brachyterapii rozkład dawki w terenie leczonym zależy od:

Jednostką aktywności źródła promieniotwórczego w układzie SI jest:

Przy planowaniu leczenia napromienianiem obszar guza (GTV) jest określany na podstawie:
1) badania klinicznego;       3) tomografii komputerowej;
2) badania USG;       4) badań biochemicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Głębokość maksymalnej mocy dawki dla wiązki promieniowania gamma ⁶⁰Co wynosi:

Liczba masowa A jest to:

W przypadku rozpadu promieniotwórczego typu a następuje:

Przy zastosowaniu terapii neutronowej podstawową cząstką powodującą jonizację jest:

Ze stwierdzeń dotyczących chłoniaków płaszcza prawdziwe są:
1) występują najczęściej u młodych dorosłych;
2) rozpoznawane są zazwyczaj w postaci ograniczonej;
3) przy rozpoznaniu stwierdza się zwykle zajęcie śledziony i szpiku kostnego;
4) średnie przeżycie wynosi 3-6 miesięcy;
5) średnie przeżycie wynosi 3-5 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do chłoniaków MALT prawdziwe jest:

U chorych na ziarnicę złośliwą zainfekowanych wirusem HIV:

Objawy B:

W odniesieniu do chłoniaków ziarniczych prawdą jest:

Chemioterapia CHOP jest:

Napromienianie typu „involved-field” jest stosowane w leczeniu:

W napromienianiu techniką płaszcza nie stosuje się osłony:

Podczas napromieniania pola przedusznego u chorych na ziarnicę złośliwą najlepiej jest zastosować wiązkę:

Objaw Lhermitt’a:

Udział dawki otrzymywanej przez statystycznego Polaka od źródeł promieniowania wykorzystywanych w medycynie (w odniesieniu do wszystkich źródeł promieniowania) wynosi:

Jaki jest udział letalnych uszkodzeń komórek ssaków wywołanych pośrednim działaniem promieniowania w zależności od współczynnika liniowego przeniesienia energii (LPE) zastosowanej wiązki promieniowania?

Najważniejszymi czynnikami biologicznymi, od których zależy efekt działania promieniowania są:

Zasadnicze znaczenie dla utraty zdolności proliferacyjnej komórki po dawkach promieniowania stosowanych w radioterapii ma uszkodzenie:

Jaki typ uszkodzeń DNA napromienianych komórek eukariotycznych ma największy wpływ na ich promieniowrażliwość?

Jakie są charakterystyczne cechy komórek ulegających apoptozie?

Kształt krzywej przeżycia populacji komórek po napromienianiu nie zależy od:

W modelu liniowo-kwadratowym:

W jakiej fazie cyklu życiowego zachodzi replikacja materiału genetycznego komórki?

Skuteczność dożylnie stosowanych leków przeciwnowotworowych (chemioterapii) zależy od unaczynienia nowotworu:

Jaka jednostka stanowi miarę współczynnika α/β?

Które zdanie dotyczące modelu liniowo-kwadratowego jest nieprawdziwe?

Dawka tolerancji dla wybranego narządu lub zdrowej tkanki:

Jeżeli dawka 100 cGy badanego, niestandardowego rodzaju promieniowania wywoła ten sam efekt biologiczny, jak dawka 300 cGy promieniowania kobaltu 60 zastosowanego w tych samych warunkach, to względna skuteczność biologiczna (WSB) badanego promieniowania wynosi:

Względna skuteczność biologiczna (WSB) danego rodzaju promieniowania jonizującego zależy od:

Najsilniejszym chemicznym modyfikatorem promieniowrażliwości jest:

Współczynnik wzmożenia tlenowego (WWT):

Potencjalny czas podwojenia nowotworu (Tpot) to:

Hipoksja stanowi problem w radioterapii nowotworów, ponieważ według obecnie przyjętych poglądów:

Dla oceny promienioczułości komórek można stosować testy:

Pooperacyjna radioterapia raka nerki nie jest uzasadniona jako standardowe postępowanie, ponieważ:

Pooperacyjna radioterapia raka miedniczki nerkowej i moczowodu jest uzasadniona:

Kliniczny obszar napromieniania (clinical target volume, CTV) u chorych na raka miedniczki nerkowej i moczowodu powinien obejmować:

Zachowawcze leczenie inwazyjnego raka pęcherza moczowego (T2 - 3) polegające na wykonaniu resekcji przezcewkowej guza, a następnie napromienianiu skojarzonemu z leczeniem chemicznym (cystektomia w razie braku regresji raka), pozwala na:

Radioterapia raka pęcherza moczowego przechodzącego poza ścianę pęcherza (T3,4) jest z reguły prowadzona dwuetapowo (z zastosowaniem konwencjonalnej frakcjonacji dawki):

Typowe ostre odczyny popromienne w toku radioterapii raka pęcherza moczowego wyrażają się najczęściej objawami:

Późne poważne powikłania po radykalnej radioterapii raka pęcherza moczowego, rozwijające się w obrębie pęcherza, występują u:

Badanie scyntygraficzne kośćca u chorych na raka stercza, u których stężenie PSA w surowicy krwi obwodowej nie przekracza
10 ng/mL, ujawnia przerzuty do kości:

Najsilniejszymi czynnikami rokowniczymi u chorych na raka stercza są:

Wykonanie przezcewkowej resekcji stercza (TURP) przed rozpoczęciem leczenia:

U chorych na niezaawansowanego raka stercza (T1 - 2):

Zastosowanie leczenia hormonalnego (blokady androgenowej) w skojarzeniu z radykalnym napromienianiem chorych na miejscowo zaawansowanego raka stercza:

Uzupełniająca radioterapia po całkowitym wycięciu stercza jest uzasadniona, gdy: