Egzamin PES / Radioterapia onkologiczna / wiosna 2004

Czy u chorych na raka pochwy brachyterapia może być stosowana jako samodzielna metoda leczenia radykalnego:

Najważniejszymi czynnikami rokowniczymi raka szyjki macicy są:

W brachyterapii raka szyjki macicy istnieje duża różnorodność stosowanych aplikatorów, technik aplikacji źródeł promieniotwórczych i mocy dawki (LDR, MDR, PDR, HDR). Zawsze jednak radykalna brachyterapia raka szyjki macicy opiera się na:

Częstość występowania przerzutów do węzłów chłonnych miednicy oraz węzłów przyaortalnych związana jest ściśle ze stopniem zaawansowania klinicznego raka szyjki macicy i wynosi w III stopniu zaawansowania odpowiednio:

Na ogół wszystkie przypadki raka szyjki macicy powyżej stopnia I i IIA zaawansowania klinicznego leczone są:

We wczesnych stopniach zaawansowania raka szyjki macicy łączna dawka z teleradioterapii i brachyterapii (ekwiwalent dawki LDR) w punkcie A powinna wynosić:

Według American Brachytherapy Society dawka frakcyjna brachyterapii HDR w punkcie A nie powinna przekraczać:

W radioterapii raka szyjki macicy dawka całkowita w pęcherzu moczowym nie powinna przekroczyć:

W brachyterapii ginekologicznej w celu zapewnienia optymalnych warunków napromieniania stosowane są różnego typu aplikatory. Jakie są wskazania do zastosowania aplikatora typu ring + tandem:

Ryzyko wznowy miejscowej w szczycie pochwy po leczeniu operacyjnym u chorych na raka endometrium wynosi:

Podstawowym sposobem leczenia chorych na raka endometrium jest:

Jak duża grupa spośród wszystkich chorych z nawrotami raka endometrium reaguje pozytywnie na podawane progestageny?

Jednoczesne występowanie nowotworów jajnika i endometrium u chorych na raka trzonu macicy obserwowane jest u około:

W pooperacyjnej brachyterapii raka endometrium i raka szyjki macicy najczęściej stosowanym aplikatorem jest walec dopochwowy, a dawkę specyfikuje się (zgodnie z zaleceniami GEC-ESTRO):

Czy wznowy miejscowe w pochwie u chorych na raka endometrium można leczyć dojamową brachyterapią HDR:

Do czynników lub związków zwiększających promieniowrażliwość nowotworu nie należy:

Wybierz prawidłową sekwencję narządów zdrowych według wzrastającej dawki tolerancji całego narządu (wzrastająca promieniooporność):

Jeżeli guz nowotworowy zawiera 109 komórek klonogennych i charakteryzująca jego promieniowrażliwość dawka D10 (dawka obniżająca frakcję przeżywającą o jeden rząd komórek) wynosi 6.9 Gy, to w celu zapewnienia 90% szansy miejscowego wyjałowienia jaką należy podać dawkę całkowitą stosując konwencjonalne frakcjonowanie 5 x w tygodniu dawką frakcyjną 2 Gy (dawka D10 jest równa 2.3 x _effD₀):

W przypadku meduloblastoma rekomendowana technika napromieniania wymaga objęcia wiązką(ami) promieniowania całej przestrzeni podpajęczynówkowej mózgowo-rdzeniowej do dawki (D_i) z uwzględnieniem dawki uzupełniającej (boost) na obszar tylnego dołu czaszkowego (D_B). Standardowo dawki (D_i) i (D_B) podane z użyciem dawki frakcyjnej (d_x) powinny wynosić:

Martwica popromienna tkanki mózgowej jest głównie wynikiem uszkodzenia i depopulacji następujących komórek:

Glejak wielopostaciowy (glioblastoma multiforme) charakteryzuje się:
1) wewnątrzkomórkową promienioopornością;
2) hipoksyczną promienioopornością;
3) małą utratą komórkową i wysokim tempem repopulacji;
4) genetycznie uwarunkowaną promieniowrażliwością;
5) promieniouleczalnością;
6) promienionieuleczalnością;
7) wyłącznie wykładniczym charakterem wzrostu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W grupie chorych na raka gruczołu krokowego z wysokim ryzykiem nowotworu radioterapia skojarzona z wydłużonym cyklem terapii hormonalnej (ablacja androgenowa) przynosi wyraźny zysk terapeutyczny w formie podwyższenia odsetka przeżyć bez nawrotu biochemicznego w porównaniu do RT skojarzonej z krótkim cyklem hormonoterapii jedynie w przypadku:

Które z jakościowych cech biologicznych guza nowotworowego można oznaczyć ilościowo za pomocą następujących wskaźników i parametrów:
1) promieniowrażliwość - α/β;
2) hipoksja - _effD₀;
3) promieniowrażliwość - _effD₀, D₁₀;
4) stopień i tempo regresji guza - CLE (wskaźnik utraty komórkowej);
5) tempo repopulacji - T_V (czas podwojenia objętości);
6) promieniouleczalność - przeżycie całkowite;
7) promieniowrażliwość - przeżycia bezobjawowe.
Wybierz prawidłowy zestaw zależności „cecha-parametr”:

Który zestaw cech i wskaźników pooperacyjnych (s - stopień zaawansowania; RD - resztkowa masa guza; G - stopień zróżnicowania histologicznego; P - typ histopatologiczny) kwalifikują chorą na raka jajnika do grupy o najwyższym ryzyku niepowodzenia:

W wyniku naturalnego przebiegu raka jajnika dochodzi do powstania przerzutów w wielu narządach. Która z wymienionych sekwencji narządów pod względem wzrastającej częstości ujawnienia przerzutów jest prawidłowa:

W przypadku guza Wilms’a najważniejszym czynnikiem rokowniczym dla 2-letniego przeżycia bez nawrotu jest:

U chorych na raka gruczołu krokowego 50%-owe ryzyko dodatnich marginesów pooperacyjnych i nacieków w przewodach nasiennych związane jest z poziomem PSA:

W wyniku zastosowania osłony 2/3 zdrowej nerki do jakiej wartości można podwyższyć dawkę w pozostałej 1/3 objętości tego narządu bez zwiększenia 5% ryzyka późnego powikłania ujawnionego w ciągu 5 lat obserwacji po leczeniu (TD_5/5):

Patofizjologiczne mechanizmy późnego odczynu popromiennego płuca obejmują:

W przypadku niektórych nowotworów regionu głowy i szyi jednymi z objawów są trudności w połykaniu (a) i/lub zaburzenia smaku (b). Te objawy są sygnałem nacieku nowotworowego następujących nerwów czaszkowych:

W przypadku miejscowo zaawansowanego raka górnego piętra gardła w stopniu IV najbardziej skuteczna z punktu widzenia 5-letniego przeżycia bezobjawowego jest taktyka:

W wyniku planowania standardowej techniki dwóch pól skrzyżowanych z użyciem filtrów klinowych o kącie 30° uzyskano rozkład dawki promieniowania z którego przyjęto izodozę 120% jako referencyjną dla obszaru GTV. Planując podanie w tym obszarze dawki frakcyjnej 2.1 Gy dawka wlotowa na każde z dwóch pól wyniesie:

Dla jakiej lokalizacji pierwotnego raka w regionie głowy i szyi najwyższe ryzyko wystąpienia przerzutu nie dotyczy węzła poddwubrzuścowego:

Wyniki kontrolnego badania klinicznego Van Nuys wykazały, że nie wszystkie chore na raka przewodowego piersi in situ (ductal carcinoma in situ - DCIS) odnoszą korzyść terapeutyczną po radioterapii uzupełniającej oszczędzające leczenie operacyjne. To skłoniło do opracowania wskaźnika prognostycznego Van Nuys (VNPI) dla ustalenia którego przyjęto następujące kryteria:
1) lokalizacja guza;
2) typ histologiczny guza;
3) stopień złośliwości;
4) stopień złośliwości z obecnością martwicy;
5) aktywność proliferencyjną;
6) wielkość guza;
7) obecność komórek neo w naczyniach guza;
8) szerokość marginesów pooperacyjnych.
Która z odpowiedzi zawiera prawidłowy zestaw kryteriów VNPI?

U chorych na nieoperacyjnego raka płuca największe znaczenie prognostyczne mają:
1) wiek;             4) długość wywiadu;
2) płeć;             5) utrata wagi;
3) stan ogólny (Karnofsky, Zubrod);    6) stopień nasilenia objawów.
Prawidłowa odpowiedź to:

W wyniku oddziaływania jonizującego promieniowania fotonowego o energii > 1.0MeV prawie wyłącznego znaczenia nabiera efekt:

Wybierz odpowiedź, która najtrafniej opisuje zasadniczy cel trójwymiarowej radioterapii konformalnej, jakim jest możliwie najbardziej precyzyjne dostosowanie napromienianej objętości do objętości:

Który z wymienionych radionuklidów emituje promieniowanie neutronowe:

Jeżeli WSB dla promieniowania neutronowego wynosi 2.0 to jaka dawka neutronowa będzie równoważna dla dawki promieniowania fotonowego równej 66 Gy podanej w 33 frakcjach:

Która z odpowiedzi dotycząca przerzutów do kości jest prawidłowa:

Z jakim typem histologicznym mięsaka poprzecznie prążkowanego jest związane najkorzystniejsze rokowanie:

Które z niżej wymienionych przesłanek stanowią racjonalną podstawę kojarzenia radioterapii z cisplatyną w sekwencji jednoczesnej u chorych na raka narządów głowy i szyi:
1) hamowanie napraw uszkodzeń potencjalnie letalnych pod wpływem cisplatyny;
2) hamowanie napraw uszkodzeń subletalnych pod wpływem cisplatyny;
3) prosty addytywny efekt cytotoksyczny napromieniania i cisplatyny;
4) dystrybucja komórek nowotworowych do faz cyklu komórkowego G2/M.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hipoksja komórek nowotworowych stanowi jedną z głównych przyczyn oporności na napromienianie. Które z niżej wymienionych leków charakteryzuje aktywność w stosunku do komórek w stanie hipoksji, co może być wykorzystywane w ramach leczenia skojarzonego z radioterapią:
1) mitomycyna C;  2) tirapazamina;  3) 5-fluorouracyl;  4) hydroksymocznik.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wyniki opublikowanych w ciągu ostatnich lat kontrolowanych doświadczeń klinicznych, a także meta analiz, sugerują, że jednoczesna radiochemioterapia w porównaniu do wyłącznej radioterapii u chorych na zaawansowane regionalnie raki narządów głowy i szyi skutkuje:

Do cytostatyków, których współdziałanie z radioterapią polega m.in. na hamowaniu napraw uszkodzeń subletalnych lub potencjalnie letalnych zalicza się:
1) karboplatynę;  2) 5-fluorouracyl;  3) mitomycynę C;  4) etopozyd.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do nowotworów gruczołów ślinowych o wysokim stopniu złośliwości zaliczamy niżej wymienione, z wyjątkiem:
1) raka przewodów ślinowych (salivary duct carcinoma);
2) raka zrazikowokomórkowego (acinic cell carcinoma);
3) gruczolakoraka podstawnokomórkowego (adenocarcinoma basocellulare);
4) raka w guzie mieszanym (carcinoma in tumore mixto);
5) raka gruczołowo-torbielowatego (carcinoma adenoides cysticum).
Prawidłowa odpowiedź to:

U 52-letniego chorego rozpoznano płaskonabłonkowego raka podstawy języka. Naciek średnicy 3 cm zlokalizowany był bocznie po stronie lewej, nie przekraczał linii środkowej, a w tomografii komputerowej nie stwierdzono naciekania mięśni głębokich języka. W badaniu przedmiotowym stwierdzono ponadto zmieniony przerzutowo węzeł chłonny górnego piętra szyi po stronie prawej, średnicy 2 cm (przerzut potwierdzony BAC). Stopień klinicznego, loko regionalnego zaawansowania raka w tym przypadku wynosi:

W przypadku stwierdzenia klinicznej cechy N0, udokumentowanej również badaniami obrazowymi (TK i/lub USG), od elektywnego wycięcia lub elektywnego napromieniania węzłów chłonnych szyi można odstąpić w niżej wymienionych sytuacjach:
1) rak płaskonabłonkowy (G2) zatoki szczękowej T3;
2) rak płaskonabłonkowy (G2) języka T2;
3) rak gruczołowo-torbielowaty ślinianki przyusznej T2;
4) nerwiak węchowy (esthesioneuroblastoma) zatoki sitowej;
5) rak płaskonabłonkowy (G2) głośni T2.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 32-letniej kobiety stwierdzono guz podstawy języka średnicy 2,5 cm zlokalizowany bocznie i nie przekraczający linii środkowej. Biopsja wycinkowa wykazała utkanie raka gruczołowo-torbielowatego. Nie stwierdzono zmian przerzutowych w węzłach chłonnych, jak również przerzutów odległych. Postępowaniem z wyboru w takiej sytuacji klinicznej jest:

U 55-letniego chorego usunięto miejscowo guz powierzchownego płata ślinianki przyusznej. Wynik badania histopatologicznego wykazał utkanie raka z przewodów ślinowych (salivary duct carcinoma), wycięcie bez marginesu tkanki prawidłowej. Właściwe postępowanie terapeutyczne powinno polegać na:

Przerzuty raka ustnej części gardła drogą chłonną najczęściej, w pierwszym rzędzie, występują w węzłach chłonnych grupy:

Leczeniem z wyboru zaawansowanego, niedrobnokomórkowego raka płuca przebiegającego z nasilonymi objawami klinicznymi jest:

Najczęściej stosowanym frakcjonowaniem w przypadku zaawansowanego, niedrobnokomórkowego raka płuca przebiegającego z nasilonymi objawami klinicznymi jest:

Objawem najłatwiej opanowywanym podczas radioterapii zaawansowanego, niedrobnokomórkowego raka płuca przebiegającego z nasilonymi objawami klinicznymi jest:

Najczęściej stosowanym cytostatykiem w chemioterapii niedrobnokomórkowego raka płuca jest:

Eskalacja dawki całkowitej w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca:

Rak płuca stanowi obecnie wśród mężczyzn następujący odsetek zachorowań na nowotwory złośliwe w Polsce:

Podział raka płuca na LD (limited disease) i ED (extensive disease) stosuje się do:

Najczęściej stosowanym zestawem cytostatyków w leczeniu drobnokomórkowego raka płuca jest:

Leczenie sekwencyjne drobnokomórkowego raka płuc polega na skojarzeniu chemioterapii z radioterapią, która wykonywana jest w następujących częściach:

Stosując radykalną radioterapię w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca najczęściej stosujemy dawkę frakcyjną:

Hyperfrakcjonowanie dawki promieniowania w przypadku drobnokomórkowego raka płuca:

Dołączenie radiouczulacza (misonidazol) do radioterapii niedrobnokomórkowego raka płuca:

Wprowadzenie nowoczesnych technik leczenia (radioterapia konformalna, IMRT) w radioterapii niedrobnokomórkowego raka płuca:

Profilaktyczne napromienianie mózgowia ma znaczenie w:

W profilaktycznym napromienianiu mózgowia stosuje się:

Najczęstszym powikłaniem chemioradioterapii drobnokomórkowego raka płuca będącym przyczyną przerwania leczenia jest:

Umiejscowieniem anatomicznym niedrobnokomórkowego raka płuca dającym najlepsze wyniki przedoperacyjnej radioterapii z następczym leczeniem chirurgicznym jest:

Niedrobnokomórkowy rak płuca dający największy odsetek przerzutów odległych to:

Najczęstszym późnym odczynem popromiennym po radioterapii raka płuca jest:

Leczenie płynnymi izotopami (³²P, ¹⁹⁸Au) jest stosowane w przypadku:

W Polsce za standard postępowania pooperacyjnego u chorych na miejscowo zaawansowanego jasnokomórkowego raka nerki powszechnie uważa się:

Powszechnie przyjmuje się, że u chorych na raka urotelialnego miedniczki nerkowej obszar napromieniania pooperacyjnego w wypadku zagrożenia wznową miejscową powinien obejmować:

Jaki odsetek wszystkich niepowodzeń leczenia stanowią przerzuty odległe w grupie chorych na raka pęcherza moczowego w stopniu zaawansowania klinicznego T2, u których stosowano samodzielną radykalną radioterapię?

55-letni chory 2 lata temu napromieniany był z powodu przejściowokomórkowego raka pęcherza moczowego (T3NxM0) dawką całkowitą 70 Gy (frakcyjna 2 Gy). Regionalne węzły chłonne napromieniano do dawki 46 Gy. Uzyskano całkowitą makroskopową regresję nacieku stwierdzonego w cystoskopii. W trakcie okresowych kontroli rozpoznano wznowę nowotworu ograniczoną do pęcherza moczowego, dającą objawy pod postacią krwiomoczu i częstomoczu. Konsultant powinien:

Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące tolerancji nerki na powtórną radioterapię:

Wskaż nieprawdziwe zdanie dotyczące zastosowania techniki IMRT u chorych na raka gruczołu krokowego. Technika IMRT:

U chorych na raka gruczołu krokowego w ustaleniu wskazań dotyczących objęcia pęcherzyków nasiennych w obszarze CTV przydatny jest zaproponowany przez Roach i wsp. empiryczny model pozwalający na ocenę ryzyka zajęcia pęcherzyków nasiennych (SV) przez nowotwór. Ryzyko to opisuje wzór:

Przyjmuje się, że najmniejsza jednorazowa dawka wywołująca trwałą azoospermię wynosi:

Wskaż nieprawdziwe zdanie dotyczące leczenia chorych na raka prącia we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego:

Przesłanki radiobiologiczne i kliniczne sugerują, że wprowadzenie 7-dniowej przerwy w radioterapii będzie miało najbardziej niekorzystny wpływ na odsetek wyleczeń miejscowych w przypadku leczenia chorych na:

Czasy połowiczego rozpadu izotopów ¹²⁵I, ¹⁹²Ir i ¹⁹⁸Au stosowanych w brachyterapii śródmiąższowej u chorych na raka gruczołu krokowego wynoszą odpowiednio:

U chorych na raka embrionalnego jądra radioterapia stosowana jest obecnie:

Pięcioletnie przeżycia w grupach leczonych chirurgiczne i grupach poddanych radioterapii są podobne, z wyjątkiem chorych na raka:

U chorych na raka prostaty we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego stosowane są implanty zawierające następujące izotopy:

W świetle wyników najnowszych badań klinicznych dotyczących elektywnego napromieniania węzłów chłonnych miednicy, u chorych na raka gruczołu krokowego w stopniu zaawansowania T2 z poziomem PSA >20 radioterapia protonowa może mieć, przede wszystkim, zastosowanie jako:

U chorych na raka gruczołu krokowego leczonych chirurgicznie wznowę biochemiczną rozpoznaje się, gdy PSA wzrośnie do poziomu:

Która z modyfikacji genetycznych spotykanych w glejakach złośliwych została wykorzystana do prób leczenia zastosowaniem immunoterapii lub radio-immunoterapii:

Główną przyczyną występowania guzów mózgu pochodzenia glejowego jest:

Pierwotne guzy mózgu najczęściej powstają z komórek:

Prawdopodobieństwo przerzutów odległych w przypadku rozpoznania histologicznego glioblastoma multiforme wynosi:

Badanie MRI wykonywane w celu określenia radykalności zabiegu operacyjnego powinno być wykonane do:

Najskuteczniejszą chemioterapią stosowaną jako leczenie adjuwantowe w leczeniu guzów mózgu pochodzenia pierwotnego jest:

Wczesny odczyn popromienny u chorych którym napromieniano OUN przejawia się pod postacią:

Oznaczanie indeksu wyznakowania mitoz ma największe znaczenie prognostyczne w przypadku:

Najczęściej spotykanym objawem klinicznym występującym u chorych na wysokozróżnicowane glejaki mózgu są:

Dla chorych na raka szyjki macicy w stopniu zaawansowania klinicznego IB najsilniejszym czynnikiem prognostycznym jest:

U 60 letniej kobiety stwierdzono malformację tętniczo-żylną o wymiarach około 2 cm² w okolicy rogu przedniego komory bocznej mózgu jaki rodzaj radioterapii powinien zostać zastosowany:

Po jakim czasie należy się spodziewać normalizacji poziomu hormonu wzrostu u chorych napromienianych na obszar przysadki/guza przysadki z powodu akromegalii:

W którym z niżej opisanych przypadków klinicznych chory powinien być kierowany do radiochirurgii:

Mutacje w genach BRCA1 i BRCA2 są najczęstszą przyczyną rodzinnie występującego raka piersi i jajnika, do funkcji fizjologicznych białek BRCA1 i BRCA2 należy:

Stwierdzenie nacieku okołonerwowego w materiale pooperacyjnym raka wargi (chodzi tu o nerw bródkowy) jest złym czynnikiem prognostycznym. Oznacza on:

Czynnikami ryzyka dla przerzutów raka warg do regionalnych węzłów chłonnych szyi są:
1) znaczna wielkość nacieku pierwotnego;
2) egzofityczny charakter nacieku pierwotnego;
3) wysoki stopień zróżnicowania histologicznego;
4) niski stopień zróżnicowania histologicznego;
5) duża głębokość naciekania;
6) naciekanie skóry i spoidła warg;
7) nawrót raka po uprzednim wycięciu nacieku pierwotnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najważniejszym czynnikiem ryzyka przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych dla raka dna jamy ustnej i języka jest:

Rekomendowany sposób leczenia raka policzka w I stopniu klinicznego zaawansowania to:

Przeciwwskazaniem do samodzielnej radioterapii raka policzka w I stopniu klinicznego zaawansowania jest:

Ryzyko szczękościsku, jako powikłania po leczeniu promieniami istotnie wzrasta jeżeli:

Najczęstszym nowotworem podniebienia twardego jest:

Najczęstszym typem wzrostu raka podstawy języka jest we wczesnym stadium choroby typ:

W przypadku nacieku raka płaskonabłonkowego zajmującego ½ ruchomej części języka (cała prawa połowa języka od koniuszka do brodawek okolonych) o zaawansowaniu T3N0 najbardziej zagrożone przerzutami nowotworowymi są węzły chłonne:

Na rysunku poniżej przedstawiono schemat pól wlotowych i rozkład dawki dla techniki trzech wiązek w radioterapii raka lewej zatoki szczękowej. Jak wynika ze specyfikacji dawek wlotowych waga wiązek odpowiednio przedniej-prawej-lewej wynosi:

Jakie badania dodatkowe należy wykonać przed planowaniem leczenia promieniami w celu rozpoznania dokładnego zasięgu naciekania raka nosogardła?

Kryterium jakiego stopnia N wg klasyfikacji AJCC z 1998 roku jest stwierdzenie pojedynczego przerzutu raka nosogardła do węzła chłonnego nadobojczykowego?

W jakiej sytuacji klinicznej podczas napromieniania raka nosogardła w objętości CTV powinny znajdować się siodełko tureckie i przysadka mózgowa?

Podaj poprawną wartość zakresu dawki tolerancji ucha środkowego dla 50% ryzyka wystąpienia zapalenia surowiczego w ciągu 5 lat od konwencjonalnej radioterapii nowotworów głowy i szyi:

Podaj fałszywą opinię na temat patologii raka nadgłośni:

Transglottic carcinoma to:

Który z poniższych objawów z badania laryngologicznego najbardziej sugeruje naciekanie przestrzeni przednagłośniowej przez raka krtani?

Który z objawów klinicznych stanowi kryterium stopnia T3 raka krtani wg klasyfikacji AJCC z 1997 (wyd. 1998) roku?

Podaj, który sposób frakcjonowania dawki promieniowania jest związany z najwyższym prawdopodobieństwem wyleczenia chorego na raka nadgłośni w stopniu klinicznym T2N0?