Egzamin PES / Radioterapia onkologiczna / wiosna 2003

Ryzyko wystąpienia późnego odczynu popromiennego (powikłania) w tkance zdrowej w najmniejszym stopniu zależy od:

Przyjmując podanie 60 Gy w 30 frakcjach w ciągu 42 dni za standardowy schemat frakcjonowanej radioterapii u pacjenta X, ze względu na współistniejące schorzenia nienowotworowe i mierny stan ogólny podano 60 Gy w 40 frakcjach w ciągu 52 dni. Jaka była rzeczywista dawka biologicznie równoważna dla przyjętego standardu, jaką podano temu choremu (przyjmując a¤b dla guza = 10 Gy i dawką równoważącą repopulację Drep = 0.6 Gy/dzień)?

Prawdopodobieństwo miejscowego wyleczenia (wyjałowienia) guza nowotworowego (TCP) jest wyrażone wykładniczą funkcją liczby przeżywających komórek klonogennych (e-x). Z kolei graficzną ilustracją przeżycia komórkowego jest krzywa przeżycia (SF) wyznaczona w funkcji dawki promieniowania. A zatem istnieje ścisła zależność między TCP i kształtem oraz przebiegiem krzywej SF
w funkcji dawki. Które z wymienionych dwóch elementów opisujących SF: ramię zmniejszonej skuteczności (rzs) i prostoliniowy odcinek krzywej przeżycia (po) odpowiadają względnie wysokiemu wskaźnikowi TCP?

Hipoksja jest jednym z mikrośrodowiskowych czynników guza nowotworowego, która znacząco obniża jego promieniowrażliwość. Proces reoksygenacji zachodzi w trakcie frakcjonowanej radioterapii lub można go zainicjować poprzez stosowanie różnych czynników fizycznych i chemicznych. Powyżej jakiej wartości ciśnienia parcjalnego tlenu (pO₂) dalsze ich działanie
i stosowanie nie poprawia stopnia utlenowania i promieniowrażliwości guza?

Zdefiniowano kilka podstawowych sposobów niekonwencjonalnie frakcjonowanej radioterapii. Który z nich jest prawidłowo scharakteryzowany w stosunku do konwencjonalnego frakcjonowania dawki promieniowania (D-dawka całkowita, d-dawka frakcyjna, OTT -całkowity czas leczenia promieniami, qd - jedna frakcja dziennie, bid - dwie frakcje dziennie)?

W przypadku raka pęcherza moczowego naciekającego mięśniówkę, które wskaźniki 5-letniego przeżycia po samodzielnej (SRT) i przedoperacyjnej radioterapii (PRT), prawidłowo określają skuteczność obu wymienionych metod leczenia?

U 15-25% chorych na raka górnej części gardła występuje nowotworowy naciek nerwów czaszkowych. Do najczęściej nacieczonych nerwów czaszkowych należą nerwy:

Do tkanek typu H (hierarchicznych) nie zalicza się:

U chorych na raka migdałka w stopniu T_3-N_2-3 ryzyko odległych przerzutów wynosi:

U chorych na raka górnego piętra gardła bez względu na stopień zaawansowania T, leczonych promieniami w sposób standardowy, zastosowanie dawki uzupełniającej (boost dose) o wartości 10-15 Gy zmniejsza ryzyko wystąpienia odległych przerzutów:

Zgodnie z obowiązującą tabelą dawek tolerancji (TD) dla narządów krytycznych wg Rubina i Casaretta dawka tolerancji dla całej nerki, której odpowiada nie większe niż 5% ryzyko wystąpienia w ciągu 5 lat poważnego późnego powikłania popromiennego (TD_5/5) wynosi 22 Gy. W wyniku zastosowania dostosowawczej (konformalnej) techniki napromieniania u pacjenta X obszar napromieniania objął nie więcej niż 1/3 objętości nerki. Jakiej dawki nie wolno przekroczyć w tej objętości, aby nie zwiększyć ryzyka powikłań?

Jaki narząd krytyczny ma najniższą dawkę tolerancji (TD_5/5)?

Spośród wielu powszechnie uznanych czynników prognostycznych u chorych na raka górnego piętra gardła również wiek i płeć są istotnymi czynnikami prognostycznymi. Spośród wybranych subpopulacji pacjentów korzystniejsza prognoza (5-letnie przeżycie) dotyczy:

U chorych na raka górnego piętra gardła radioterapia jest z wyboru samodzielną metodą leczenia. W licznych sytuacjach klinicznych konieczne jest zastosowanie dawki uzupełniającej (boost) na obszar guza i/lub węzłów chłonnych. Biorąc pod uwagę kryterium 5-letniego miejscowego wyleczenia (LTC) brachyterapia użyta w celu podania dawki uzupełniającej (boost dose), w porównaniu do teleterapii użytej w tym samym celu jest:

U pacjenta X stwierdzono badaniem klinicznym powiększony węzeł chłonny szyjny o średnicy 3 cm, w którym biopsja cienkoigłowa potwierdziła obecność komórek nowotworowych. W planie radioterapii uwzględniono selektywne uzupełniające napromienianie szyi z objęciem w/w węzła. Badaniem palpacyjnym i USG określono lożę tego węzła na głębokości 3.0 cm. W wyniku zasadniczego etapu radioterapii konwencjonalnej z użyciem wiązek fotonowych uzyskano 50% regresję w/w węzła. Dla uzupełniającego napromieniania wiązką elektronową, należy zatem użyć wiązki o energii:

Która z podanych charakterystyk konwencjonalnej przedoperacyjnej radioterapii - pRT (45-50 Gy w ciągu 4.5-5 tygodni) u chorych na raka regionu głowy i szyi jest nieprawdziwa:

Która z podanych charakterystyk jest prawdziwa:

Objawy trudności przy połykaniu i ból ucha, które mogą występować u chorych na raka zlokalizowanego w obrębie środkowego piętra gardła sugerują klinicyście naciek nowotworowy gałązki nerwu:

U chorych na raka migdałka zasadniczym niepowodzeniem pomimo uzyskania miejscowego wyleczenia są przerzuty odległe. Najczęściej ujawniają się one w:

U chorych na raka łuku podniebiennego w stopniu T₃ zastosowanie tzw. ratującej brachyterapii (salvage brachytherapy) w przypadku wznowy miejscowej po uprzedniej samodzielnej radioterapii poprawia wskaźnik 5-letnich przeżyć bezobjawowych o:

Rak tylnej ściany gardła lub zachyłka gruszkowatego najczęściej nacieka przez ciągłość:

Węzły chłonne szyjne tylne są bardzo rzadko zajęte przerzutami w przypadku lokalizacji pierwotnego ogniska raka w obrębie:

U chorych na raka nadgłośni leczonych chirurgicznie, spośród czynników będących kryterium kwalifikującym do pooperacyjnej radioterapii, najbardziej niekorzystnym i samodzielnym czynnikiem prognostycznym jest:

U chorych na raka nadgłośni w stopniu zawansowania T₃, T₄ skuteczność (5-letnie przeżycie bezobjawowe) leczenia chirurgicznego z pooperacyjną radioterapią w porównaniu do samodzielnej radioterapii radykalnej (konwencjonalnej) jest:

Zastosowanie „ratującego” (salvage) leczenia chirurgicznego u chorych na raka nadgłośni ma następujący wpływ na wysokość szansy 5-letniego przeżycia (5-DFS) bezobjawowego:

Która z poniższych charakterystyk zawiera nieprawdziwe informacje:

Zastosowanie przyspieszonej hiperfrakcjonowanej radioterapii z całkowitym czasem leczenia 4,5-5 tygodni pozwala osiągnąć najwyższy zysk terapeutyczny w przypadkach:

Największą częstość przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych szyjnych stwierdzoną w momencie rozpoznania występuje w przypadku raka:

U chorych na raka regionu głowy i szyi bez powiększonych węzłów chłonnych szyjnych (N₀) nie występują również przerzuty w węzłach zagardłowych w przypadku lokalizacji pierwotnego ogniska raka w obrębie:

W odniesieniu do chorych z nieznanym pierwotnym ogniskiem nowotworu w obszarze regionu głowy i szyi i z przerzutami w węzłach chłonnych szyi nieprawdą jest, że:

Która z podanych charakterystyk objawów związanych z lokalizacją i wzrostem raka płuca jest nieprawdziwa:

U chorych na raka płuca rutynowe wykonywanie tomografii komputerowej mózgu, wątroby, śledziony i kości nie jest zalecane,
z wyjątkiem:

Która z podanych charakterystyk radioterapii u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NKRP) jest nieprawdziwa:

Samodzielna radioterapia u chorych na raka pęcherza moczowego w stopniu T₃ jest generalnie mało skuteczna. Wprowadzenie neoadjuwantowej chemioterapii lub jednoczasowej z radioterapią (cisplatyna, methotrexat, vinblastyna z lub bez doxorubicyny) wiąże się ze wzrostem 3-letnich przeżyć bezobjawowych o:

U chorych na drobnokomórkowego raka płuca zastosowanie radioterapii skojarzonej z chemioterapią zmniejsza ryzyko wznowy lokoregionalnej o:

Odległe przerzuty raka przełyku występują najczęściej w:

Zysk terapeutyczny wynikający z zastosowania pooperacyjnej radioterapii w wybranej grupie chorych na raka nerki jest związany z:

U chorych na raka nerki, ryzyko obecności przerzutów odległych w momencie rozpoznania generalnie wynosi:

Najkorzystniejsze rokowanie u chorych na zaawansowanego raka żołądka wiąże się z zastosowaniem:

Grasiczakowi najczęściej może towarzyszyć:

Prawdą jest, że u chorych na raka kanału odbytu:

Najczęściej występującym typem histologicznym raka piersi jest:

U 36 letniej kobiety rozpoznano raka szyjki macicy. W badaniu dwuręcznym stwierdzono zajęcie przez nowotwór lewego przymacicza; naciek nie dochodzi do kości miednicy. Leczeniem z wyboru jest:

U 40-letniego chorego rozpoznano ziarnicę złośliwą, typ NS. W wyjściowych badaniach stwierdzono masę patologiczną w górnym śródpiersiu oraz powiększone węzły nadobojczykowe i pachowe. Chory otrzymał 3 cykle chemioterapii wg programu AB

Przeciwwskazaniem do leczenia oszczędzającego pierś nie jest:

Czynnikiem predykcyjnym u chorych na raka piersi jest:

Najczęściej występujące guzy środpiersia tylnego u dorosłych to:

U 56-letniej chorej cztery lata po amputacji piersi z powodu raka, uzupełnionej chemioterapią przy użyciu schematu CMF w obrębie pooperacyjnej blizny, pojawił się guzek o średnicy 0,8 cm. Po wycięciu stwierdzono w nim utkanie raka. Pierwotny nowotwór miał średni stopień zróżnicowania. Stan receptorów steroidowych: ER (++), PR (+). HER2: (++). U chorej należy zastosować:

U 39-letniej chorej stwierdzono raka lewej piersi o średnicy 1,5 cm. Wykonano tumorektomię. W badaniu histopatologicznym usuniętych tkanek stwierdzono utkanie raka o niskim stopniu zróżnicowania. Receptory steroidowe ujemne. HER2: (+++). U chorej należy zastosować:

Celem kojarzenia chemioterapii z radioterapią w leczeniu raka regionu głowy i szyi jest:
1) zmniejszenie ryzyka rozsiewu uogólnionego;
2) zwiększenie miejscowej (lokoregionalnej) skuteczności leczenia promieniami;
3) zachowanie narządu i jego funkcji;
4) uniknięcie zabiegu operacyjnego;
Prawdziwa odpowiedź to:

Wieloogniskowe rakowacenie błony śluzowej jamy ustnej, gardła i krtani (field cancerisation) polega na:

Ryzyko powtórnego zachorowania na raka błon śluzowych jamy ustnej gardła i krtani u chorych wyleczonych z powodu raka tych narządów wynosi ogółem około:

Jak często w momencie rozpoznania raka wargi występują przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych szyi?

Rekomendowanym sposobem leczenia raka dna jamy ustnej w I stopniu klinicznym jest:

Podaj poprawną wartość dawki tolerancji soczewki oka dla 50% ryzyka wystąpienia zaćmy w ciągu 5 lat od konwencjonalnej radioterapii nowotworów głowy i szyi.

Największe ryzyko popromiennej martwicy żuchwy związane jest z napromienianiem raka umiejscowionego w:

Które z rozpoznań raka głowy i szyi nie kwalifikuje się do napromieniania techniką dwóch pól bocznych naprzeciwległych?

Zaproponuj optymalną formę uzupełnienia dawki promieniowania (boost dose) na resztkowy naciek, po podaniu 50Gy w 25 frakcjach podczas samodzielnej radioterapii raka trzonu języka w I stopniu klinicznego zaawansowania

Podaj rekomendowany sposób postępowania z chorymi na raka głowy i szyi, u których występują zaawansowane przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych (stopień N2-3):

Które grupy węzłów chłonnych powinny podlegać napromienianiu podczas radioterapii płaskonabłonkowego raka nadgłośni w stopniu klinicznym T1-2 N1?

Podaj w leczeniu którego nowotworu kości radioterapia jest miejscowym leczeniem z wyboru:

Prognozowana szansa wyleczenia miejscowego u chorego na sarcoma synoviale o średnicy 4cm, zlokalizowanego na udzie w przyśrodkowej grupie mięśniowej, po przeprowadzeniu zabiegu operacyjnego polegającego na szerokim wycięciu guza i uzupełniającej radioterapii 60Gy w 30 frakcjach w czasie 40 dni, wynosi około:

W leczeniu promieniami raka jamy ustnej, szyjne tylne węzły chłonne (grupa V) powinny być napromieniane selektywnie:

Wyjściową przyczyną popromiennej próchnicy jamy ustnej jest

Podejrzenie naciekania kości żuchwy przez nowotwór najlepiej weryfikować badaniem:

W radioterapii znany jest efekt polegający na tym, że zmiana wielkości pola napromieniania przy zachowaniu nie zmienionych pozostałych parametrów napromieniania (czas, odległości, głębokości) powoduje zmiany dawki w napromienianym obiekcie zarówno w osi wiązki jak i w poza osią. Wybierz prawdziwe twierdzenie:

Które z poniższych opinii pasują do charakterystyki raka z komórek Merkela?
1) przerzuty odległe zdarzają się bardzo rzadko;
2) najczęstszym umiejscowieniem jest tarczyca;
3) jest to rak promieniowrażliwy;
4) tempo regresji po napromienianiu jest z reguły wolne;
5) ryzyko przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych wynosi powyżej 20%;
6) zasadniczym sposobem leczenia jest zabieg operacyjny z uzupełniającą radioterapią.

Które z poniższych badań dodatkowych jest najmniej przydatne przy ustalaniu stopnia zaawansowania mięsaka Ewinga:

Podaj fałszywą opinię na temat patologii raka głośni.

Podaj fałszywą opinię na temat patologii raka krtaniowej części gardła:

Samodzielna radioterapia nie powinna być stosowana:

Który z poniższych faktów klinicznych nie jest wskazaniem do radioterapii po całkowitej laryngektomii z powodu raka krtani:

Oddziaływanie promieniowania elektromagnetycznego „fotonowego” z ośrodkiem biologicznym (np. z tkankami w ciele ludzkim) w zakresie energii promieniowania od 1 MeV do 6 MeV zachodzi głównie wg schematu:

Ustalono, że ryzyko wznowy miejscowej bez leczenia uzupełniającego wynosi 20%, natomiast po leczeniu uzupełniającym wynosi 10%. Oznacza to, że procentowy wskaźnik zmniejszenia ryzyka wznowy po leczeniu uzupełniającym wynosi:

Przy planowaniu przedoperacyjnej radioterapii chorych na raka odbytnicy dolna granica obszaru napromienianego (CTV) powinna zawsze:

Podczas oddziaływania promieniowania rentgenowskiego X (ortowoltowego) 200 kV z ośrodkiem biologicznym zachodzi wiele zjawisk. Wybierz prawdziwe twierdzenie:

Głębokość (odległość od powierzchni skóry) w obiekcie biologicznym, zdefiniowana dla pola 10cm x 10cm (na powierzchni) i dla odległości SSD =100 cm (źródło-powierzchnia), na której absorbowana jest największa dawka promieniowania fotonowego (X lub gamma) nazywana jest głębokością dawki maksymalnej. Głębokość ta zależy od energii promieniowania i wynosi odpowiednio:

Do uzupełniającej radio-chemioterapii pooperacyjnej kwalifikowani są chorzy na raka odbytnicy, u których ustalono następujące stopnie zaawansowania miejscowego choroby wg Astler-Coller:

W radioterapii znany jest efekt polegający na tym, że zmiana wielkości pola napromieniania przy zachowaniu nie zmienionych pozostałych parametrów napromieniania (czas, odległości, głębokości) powoduje zmiany dawki w napromienianym obiekcie zarówno w osi wiązki jak i w poza osią. Wybierz prawdziwe twierdzenie:

Wielkość stosowana w radioterapii (Liniowe Przekazywanie Energii, Linear Energy Transfer - LET [keV/mm, J/m]) opisuje ilość energii przekazywaną ośrodkowi przez promieniowanie na jednostkowej drodze. Wielkość definiuje się dla cząstek naładowanych, w tym również dla cząstek powstałych w wyniku oddziaływania promieniowania fotonowego z ośrodkiem. Wybierz prawdziwe twierdzenie:

Względna skuteczność biologiczna (RBE) zdefiniowana jest jako iloraz dawek promieniowania uznawanego za standardowe (Co-60 albo 250 kV) i zastosowanego promieniowania, wywołujących ten sam efekt biologiczny. Wskaż prawdziwe twierdzenie:

Radiochemioterapia pooperacyjna (40-50 Gy w dawkach frakcyjnych 1.8-2.0 Gy) w skojarzeniu z 5-Fu u chorych po radykalnym zabiegu operacyjnym z powodu raka trzustki:

Jedną z różnic pomiędzy promieniowaniem elektromagnetycznym (fotonowym, X) wytwarzanym w akceleratorze liniowym 4 MV, a promieniowaniem gamma wytwarzanym w „bombie kobaltowej” Co-60 prawidłowo opisuje zdanie:

Krótki schemat przedoperacyjnej radioterapii stosowany u chorych na raka odbytnicy w krajach skandynawskch (np. w badaniu Swedish Rectal Cancer Trial), zaadoptowany też przez niektóre ośrodki radioterapii w Polsce to:

W obszarze obejmującym niewielki fragment wątroby (np. 3 cm³):

Gruczołowy rak przełyku:
1) jest bardziej promieniowrażliwy niż rak płaskonabłonkowy
2) występuje częściej niż rak płaskonabłonkowy
3) występuje najczęściej w dolnej części przełyku
4) jest leczony radykalnie z zastosowaniem samodzielnej radioterapii lub radio-chemioterapii
5) jest leczony radykalnie z zastosowaniem brachyterapii i uzupełniającej chemioterapii
6) jest leczony radykalnie poprzez wykonanie zabiegu chirurgicznego kojarzonego często z przed- lub pooperacyjną radio- lub radio-chemioterapią.
Prawidłowa odpowiedź to:

A.

U dzieci chorych na nerwiaka zarodkowego (neuroblastoma) w stopniu zaawansowania klinicznego IV S stosuje się następujące postępowanie:
1) obserwacja;
2) intensywna wysokodawkowa chemioterapia;
3) operacyjne usunięcie ogniska pierwotnego i chemioterapia;
4) radioterapia w niskich dawkach na teren wątroby;
5) niskodawkowa chemioterapia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszym nowotworem występującym w terenie OUN u dzieci jest:

Wyleczenia w ostrej białaczce limfoblastycznej u dzieci można oczekiwać u:

W profilaktycznym napromienianiu OUN w programach leczenia białaczek u dzieci >3 r.ż., najczęściej stosowana dawka wynosi:

W chorobie Hodgkina u dzieci najbardziej optymalny sposób postępowania, stosowany przez większość ośrodków w Polsce to:

W którym z nowotworów mózgu u dzieci, po wykluczeniu objawów rozsiewu w OUN (Mo), stosowane jest rutynowo elektywne napromienianie całej osi mózgowo-rdzeniowej:

W leczeniu czaszkogardlaka u dzieci przy pomocy leczenia skojarzonego: subtotalny zabieg chirurgiczny i uzupełniająca radioterapia, można uzyskać pięcioletnie przeżycie bez nawrotu u:

Do najwcześniej spostrzeganych objawów klinicznych u dzieci chorych na siatkówczaka (retinoblastoma) należą:
1) wytrzeszcz;
2) zaburzenia widzenia;
3) opóźnienie rozwoju psychoruchowego;
4) leukokoria;
5) zez.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dawka całkowita zastosowana w dawkach frakcyjnych 1,8 - 2,0 Gy w rejonie przynasad kości długich, która może spowodować częściowe zatrzymanie wzrostu, wynosi:

Do niekorzystnych czynników prognostycznych w nerwiaku zarodkowym (neuroblastoma) należą:
1) stopień zaawansowania klinicznego IV S;
2) amplifikacja N-myc;
3) wiek < 1 r.ż.;
4) lokalizacja ogniska pierwotnego w jamie brzusznej;
5) wysoki poziom ferrytyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rutynowym wskazaniem do radioterapii uzupełniającej na teren loży guza nerki u dziecka po operacji nerczaka zarodkowego (guza Wilmsa) jest:

W leczeniu pacjentów z rozpoznaniem mięsaka prążkowanokomórkowego okolicy okołooponowej po wstępnej chemioterapii teren napromieniania powinien obejmować:

Który z pierwotnych nowotworów wątroby u dzieci rokuje najlepiej:

Najczęstszą lokalizacją ognisk przerzutowych, występującą już u ok. 25 % pacjentów z mięsakiem Ewinga w chwili rozpoznania są:

W napromienianiu pacjentów >3 r.ż. z rozpoznaniem rdzeniaka płodowego z grupy wysokiego ryzyka rutynowo na teren całego OUN stosuje się dawkę:

Wystąpienie poważnego powikłania, jakim jest leukoencefalopatia tkanki mózgowej, wiąże się z leczeniem skojarzonym: radioterapią i stosowaniem cytostatyku, którym jest:

Jakie powikłanie, wiążące się bezpośrednio z radioterapią, jest obserwowane najczęściej u dzieci leczonych z powodu rhabdomyosarcoma oczodołu?

W którym z nowotworów wieku dziecięcego najczęstsze jest ryzyko rozwoju kolejnego nowotworu u pacjenta wyleczonego z nowotworu pierwotnego?

U dziecka leczonego z powodu anaplastycznego guza Wilmsa, dawka w terenie loży guza powinna wynosić:

W jakiej lokalizacji mięsak prążkowanokomórkowy u dzieci występuje najczęściej:

Objętość referencyjną (Reference volume) w brachyterapii śródtkankowej wyznaczamy w oparciu o:

Klasyczna definicja punktu A w systemie manchasterskim brachyterapii ginekologicznej to:

Które ze źródeł używanych w brachyterapii ma największy gradient spadku dawki wraz z odległością od źródła:

Jedną z opcji leczenia u chorych na raka stercza jest leczenie jodem 125. American Brachyterapy Society zaleca samodzielne (bez teleradioterapii) leczenie I 125 u chorych:

Brachyterapia dopochwowa jest stosowana w leczeniu uzupełniającym raka trzonu macicy po zabiegu operacyjnym. Proszę wskazać, w którym z przypadku zgodnie z zaleceniem GEC-ESTRO nie powinna być stosowana:

Każdy z przedstawionych izodozowych rozkładów dawki pochłoniętej przy napromienianiu pola wlotowego o wymiarach 10 x 10 cm, odpowiada jednej z podanych energii promieniowania:
I) fotonowe 4 MeV;
^{II ) 60}Co;
III) 200 kV, HVL - 1 mm Cu;
IV) fotonowe 10 MeV.
Dobierz właściwą energię promieniowania do prezentowanych rozkładów ozodozowych:

Załączony schemat przedstawia krzywe rozkładu dawki w głębokości w fantomie wodnym, znormalizowane do głębokości dla dawki maksymalnej. Dobierz do odpowiednich krzywych jeden z wymienionych rodzajów promieniowania:
1) wiązka neutronów p(50)/Bc;
2) wiązka protonowa 150 MeV;
3) wiązka pi-mezonowa 65 MeV.

Rycina przedstawia krzywe miejscowego wyleczenia (TCP) raka zachyłka gruszkowatego w stopniu T₃ w funkcji dawki całkowitej (D):
Z przedstawionej zależności TCP-D wynika, że:

Scyntygrafia całego ciała jodem promieniotwórczym pozwala wykryć:

Terapia strontem radioaktywnym może być zastosowana:

Schemat C przedstawia konwencjonalny sposób frakcjonowania dawki promieniowania. Dobierz do schematów I, II, III, IV właściwą nazwę sposobu frakcjonowania:
1) przyspieszone hiperfrakcjonowanie z planowaną przerwą;
2) ciągłe przyspieszone hiperfrakcjonowanie;
3) przyspieszone hiperfrakcjonowanie;
4) przyspieszone frakcjonowanie z uzupełniającym hiperfrakcjonowaniem.

Załączona rycina przedstawia następujący efekt pochłaniania promieniowania przez materię (tkankę):

Preferowaną dawką paliatywnej śródoskrzelowej brachyterapii specyfikowanej 1 cm od osi źródła nie jest:

Załączona rycina jest graficzną ilustracją zależności przeżycia komórkowego (SF) w funkcji dawki promieniowania w formie krzywych przeżycia komórkowego reprezentującego odpowiedzi tkanek typu H i F na promieniowanie. Przedstawione krzywe upoważniają do następujących interpretacji:
1) krzywa X reprezentuje tkankę zdrową typu F odpowiadającą ostrym odczynem popromiennym;
2) krzywa X reprezentuje tkankę zdrową typu H odpowiadającą późnym odczynem popromiennym;
3) krzywa X reprezentuje tkankę zdrową typu H odpowiadającą ostrym odczynem popromiennym;
4) krzywa Y reprezentuje tkankę zdrową typu F odpowiadającą ostrym odczynem popromiennym;
5) krzywa Y reprezentuje tkankę zdrową typu F odpowiadającą późnym odczynem popromiennym;
6) krzywa Y reprezentuje tkankę zdrową typu H odpowiadającą ostrym odczynom popromiennym;
7) obniżenie dawki (D) z D_B do D_A wiąże się z nasileniem ostrego odczynu i osłabieniem późnego odczynu popromiennego;
8) obniżenie dawki (D) z D_B do D_A wiąże się z osłabieniem ostrego odczynu i nasileniem późnego odczynu popromiennego;
9) zwiększenie dawki (D) z D_A do D_B nasila odczyn późny, ale nie osłabia ostrego odczynu popromiennego;
10) zwiększenie dawki (D) z D_A do D_B nasila odczyn późny i osłabia późny odczyn popromienny.
Wybierz zbiór prawidłowych interpretacji: