Egzamin PES / Protetyka stomatologiczna / jesień 2016

Materiałami odpowiednimi do wykonania łyżki wyciskowej indywidualnej są:
1) szelak syntetyczny;
2) akryl polimeryzowany chemicznie lub termicznie;
3) materiały termoplastyczne tłoczone (formowane wgłębnie);
4) materiały kompozytowe utwardzane światłem;
5) woski laboratoryjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wycisk zgryzowy przy ustach zamkniętych wykonuje się:
1) na łyżkach standardowych metalowych;
2) na łyżkach standardowych plastikowych;
3) na łyżkach indywidualnych zaopatrzonych w wały zwarciowe (metoda Marxkorsa);
4) na próbnych protezach z ustawionymi zębami (metoda Płonki);
5) na łyżkach indywidualnych z uchwytem w odcinku przednim.
Prawidłowa odpowiedź to:

Połącz odpowiedni ruch próbny z miejscem, w którym należy zmniejszyć zasięg dolnej indywidualnej łyżki wyciskowej wg metody Herbsta:
1) szerokie otwarcie ust;
2) oblizywanie wargi górnej i dolnej;
3) dotykanie końcem języka błony śluzowej policzków;
4) wysuwanie języka ponad wargę górną;
5) ułożenie warg jak przy gwizdaniu.
a) wargowo w obrębie od kła do kła;
b) okolica wędzidełka języka w obrębie zębów siecznych przyśrodkowych;
c) obustronnie, językowo po przeciwległej stronie w miejscach odległych o 1 cm od przyczepu wędzidełka języka od kła do drugiego zęba przedtrzonowego;
d) obustronnie językowo od trójkątów zatrzonowcowych do okolicy pierwszych zębów trzonowych;
e) obustronnie przedsionkowo od trójkątów zatrzonowcowych do okolicy pierwszych zębów trzonowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wyciski pod różnego typu protezy trwałe powinny obejmować:

Połącz składnik proszku z jego funkcją w masie wyciskowej hydrokoloidalnej alginatowej:
1) alginian sodu;
2) siarczan wapnia;
3) fosforan sodu;
4) ziemia okrzemkowa lub krzemionka;
5) substancje smakowe i zapachowe.
a) podstawowy składnik rozpuszczalny w wodzie;
b) reagowanie z rozpuszczonym alginianem sodu, aby stworzyć nierozpuszczalny alginian wapnia;
c) opóźnienie reakcji wiązania;
d) nadanie konsystencji mieszaniny (wypełniacz);
e) nadanie smaku i zapachu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Połącz rodzaj materiału wyciskowego z jego właściwościami:
1) elastomer polisulfidowy;
2) elastomer polieterowy;
3) elastomer silikonowy kondensacyjny;
4) elastomer silikonowy addycyjny;
5) elastomer winylosiloksanoeterowy.
a) produkt uboczny polimeryzacji w postaci wody, stosunkowo duży skurcz polimeryzacyjny, ograniczona odporność na rozrywanie;
b) produkt uboczny polimeryzacji w postaci alkoholu, stosunkowo wysoki skurcz polimeryzacyjny, wysoka odporność na zrywanie, duży kąt kontaktu;
c) polimeryzacja bez produktów ubocznych, odporność na zmiany objętościowe, hydrofobowość lub hydrofilizacja powierzchniowa, bardzo niska trwała deformacja;
d) polimeryzacja bez produktów ubocznych, bardzo dobre odtwarzanie podłoża protetycznego, duża sztywność, bardzo dobra hydrofilność;
e) polimeryzacja bez produktów ubocznych, bardzo dobre odtwarzanie szczegółów podłoża, bardzo niski kąt kontaktu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przy nad-, do- i poddziąsłowej granicy preparacji pod protezy stałe wycisk należy wykonać technikami:
1) jednowarstwową jednoczasową;
2) jednowarstwową dwuczasową;
3) dwuwarstwową jednoczasową;
4) dwuwarstwową dwuczasową;
5) czynnościową dwuwarstwową.
Prawidłowa odpowiedź to:

W technice dwuwarstwowej dwuczasowej opracowanie wycisku wstępnego (podstawowego) przed wyciskiem uzupełniającym (korekcyjnym) polega na:
1) likwidacji podcieni zębów nieoszlifowanych;
2) likwidacji przestrzeni pomiędzy zębami nieoszlifowanymi;
3) likwidacji podcieni pod przęsłami mostów;
4) wycięciu cienkiej warstwy gęstego materiału przy zębach oszlifowanych;
5) wykonaniu kanałów odpływowych dla masy rzadkiej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ze względu na dokładne odtworzenie szczegółów podłoża i jednoznaczne utrzymanie transferów w implantoprotetyce najczęściej stosowane są masy:

Najmniejsze zmiany stabilności wycisków wykonanych różnymi materiałami wyciskowymi obserwuje się po dezynfekcji:

Wskazania do wykonania protez częściowych osiadających uwzględniające zasadę „Primum non nocere” nie obejmują:

Stopery tkankowe to elementy protezy szkieletowej, których zadanie polega na:

Prawidłowo wykonana preparacja miejsca podparcia na zębie filarowym powinna spełniać następujące warunki:

Ramię prowadzące klasycznie pełni swą funkcję w stosunku do ramienia retencyjnego podczas:

Zapewnienie najlepszej stabilizacji protezy szkieletowej będzie miało miejsce, gdy utrzymywacz pośredni zlokalizowany będzie:

Dla zapewnienie prawidłowego przebiegu procesu odlewania szkieletu metalowego protezy, kanały odlewnicze powinny wykazywać następujące cechy:

Część pośrednia ramienia retencyjnego klamry nie dotyka powierzchni zęba w klamrze:

Opracowanie modelu roboczego pod protezę natychmiastową w szczęce, wykonywaną z powodu usunięcia zębów z zaawansowaną chorobą przyzębia, polega na:

Korony teleskopowe do wykorzystania w trudnych sytuacjach klinicznych to:
1) korony teleskopowe rezylencyjne;
2) korony teleskopowe pierścieniowe;
3) korony teleskopowe z ryglem;
4) korony ze stopniem typu chamfer;
5) tymczasowe korony ochronne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Odpowiednia konstrukcja protez nakładowych wpływa na jedną z ich zalet, czyli lepszy rozkład sił żucia. Podatność włókien ozębnej wynosi około 0,4 mm a podatność błony śluzowej może być dwukrotnie większa. Tą różnicę podatności można wyrównać:
1) odpowiednim rodzajem elementu retencyjnego protez nakładowych;
2) stosowaniem elastycznych, podatnych wkładek do matrycy;
3) stosowaniem elastycznego tworzywa akrylowego;
4) właściwym usytuowaniem elementów w części retencyjnej;
5) właściwym przygotowaniem korzeni zębów, gdzie twarde tkanki stanowią rodzaj stopera zmniejszając nacisk na błonę śluzową a tym samym jej uraz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zęby, które można wybrać jako podparcie dla protezy overdenture, to:
1) trzonowe prawidłowo przeleczone endodontycznie;
2) trzonowe po uprzedniej hemisekcji;
3) niepełnowartościowe jako klasyczne filary protetyczne;
4) kły w II/III st rozchwiania;
5) drugie zęby przedtrzonowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Elementami mechanicznymi wykorzystywanymi w protezach overdentures mogą być:
1) zespolenie kładkowe;
2) korony teleskopowe;
3) zaczepy kulkowe;
4) standardowe wkłady korzeniowe z zewnętrznym zaczepem kulistym;
5) modelowane indywidualnie wkłady korzeniowe ze standardowym zaczepem kulistym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce stomatopatii protetycznych prócz urazu mechanicznego uwzględnia się szkodliwe oddziaływanie materiału, protez związane z procesami o charakterze chemiczno-toksycznym i elektrochemicznym oraz alergią. Jaki zakres częstości występowania czynnika alergicznego wykazały obiektywne badania w przypadkach stomatopatii związanych z użytkowaniem akrylowych protez płytowych?

Plan leczenia protetycznego może być sporządzony wówczas, gdy lekarz dysponuje zakresem informacji o danym przypadku w stopniu pozwalającym na postawienie rozpoznania. Które z poniższych stwierdzeń to wymagane elementy każdego planu leczenia protetycznego?
1) określenie rodzaju terapii przedprotetycznej w przypadkach tego wymagających;
2) decyzja co do etapowości leczenia z określeniem celu etapu pierwszego i kolejnych oraz przewidywanych ram czasowych;
3) zakres i rodzaj zabiegów korygujących lub/i stosowania aparatów w ramach tzw. wstępnego postępowania protetycznego;
4) wybór metod postępowania klinicznego i laboratoryjnego (także dobór materiałów) z planem konstrukcji docelowego zaopatrzenia protetycznego;
5) określenie czasokresu utrzymania się w pełni pozytywnego wyniku leczenia (a tym „bezawaryjnego” użytkowania zastosowanych uzupełnień protetycznych).
Prawidłowa odpowiedź to:

Rozrostowy brodawkowaty stan zapalny tkanek podłoża protetycznego, ze względu na złożoną etiopatogenezę z pewnymi elementami powiązań ogólnoustrojowych, wymaga poszerzonego postępowania diagnostycznego. Które z wymienionych niżej procedur medycznych składają się na kompleksowy protokół postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w przypadkach stomatitis prothetica hyperplastica papillaris z towarzyszącymi objawami gastrycznymi?
1) kliniczne rozpoznanie brodawkowatych zmian rozrostowych i eliminacja czynników urazowych poprzez korektę protez;
2) badanie mikologiczne i leczenie przeciwgrzybicze;
3) konsultacja gastroenterologiczna i eradykacja Helicobacter pylori;
4) badanie histopatologiczne usuniętych tkanek objętych procesem rozrostowym;
5) wymiana dotychczas użytkowych uzupełnień protetycznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce radiologicznej US, a w tym stawów skroniowo-żuchwowych, mogą być wykorzystywane różne metody obrazowania stosowane we współczesnej medycynie. Które z nich umożliwiają obrazowanie miękkich struktur tkankowych?
1) tomografia komputerowa (TK) i technika zdjęć celowanych;
2) technika zdjęć ortopantomograficznych;
3) tomografia wolumetryczna (CBCT);
4) rezonans magnetyczny (MR);
5) ultrasonografia (USG).
Prawidłowa odpowiedź to:

Diagnostyka starcia twardych tkanek zębów wg Smitha i Kinghta (wskaźnik TWI):
1) opiera się na klinicznej ocenie zasięgu wyglądu i nasilenia procesu;
2) obejmuje atrycję, erozję i abrazję zębów;
3) jest wskaźnikiem oceniającym stan zaawansowania zmian w skali czterostopniowej;
4) uwzględnia stopień obniżenia wysokości zwarciowej w skali 1 do 4;
5) jest jakościową oceną procesu starcia i stanu jego zaawansowania w oparciu o mikroskopową analizę szlifów zębowych oraz skanów powierzchni szkliwa i zębiny.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce okluzji urazowej - a też szerzej, w diagnostyce dysfunkcji całego US - ważnym elementem jest analiza warunków okluzyjnych. Jedną z metod uzupełniających badanie kliniczne jest tzw. analiza instrumentalna m.in. z użyciem aparatu T-Scan. Jakie dane diagnostyczne uzyskuje się badaniem za pomocą tego urządzenia (z odpowiednim oprogramowaniem komputerowym)?
1) rejestrację występowania przedwczesnych kontaktów zębów, szczęki i żuchwy (węzłów urazowych);
2) lokalizację pól nadmiernej koncentracji sił zgryzowych oraz kolejność ich powstawania;
3) dane umożliwiające określenie procentowego udziału sił zgryzowych po obu stronach łuków zębowych;
4) elektromiograficzne pomiary napięć mięśni żwaczowych w trakcie aktu żucia;
5) rejestrację zmian toru przesuwania głów żuchwy w stosunku do normy fizjologicznej, występujących w związku z zaburzeniami okluzyjnymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Klasyfikacja wg Supple’a dotyczy:

W wielu przypadkach częściowych braków uzębienia decyzją kluczową w planie leczenia jest wybór alternatywy: zastosować protezę ruchomą (śluzówkowo-ozębnową), czy stałą (ozębnową). Który z niżej wymienionych parametrów powinien być decydujący w określaniu wskazań do zastosowania protezy stałej?

Na przełomie XX i XXI wieku nastąpiła swego rodzaju rewolucja w planowaniu leczenia protetycznego, co w głównej mierze jest wynikiem:

Kluczowym elementem planu leczenia implantoprotetycznego jest decyzja, co do rodzaju docelowej konstrukcji na implantowanych wszczepach oraz wybór metody technicznego jej wykonania. W odniesieniu do rozległej stałej suprastruktury implantoprotetycznej minimalizację niekorzystnych naprężeń, przy zapewnieniu precyzji jej wykonania, zapewnia:

Pod koronę całkowitą metalowo-ceramiczną w zębie 14 należy opracować stopień typu:
1) heavy chamfer o szerokości 1,2 mm;
2) knife edge o szerokości 0,3 mm;
3) radial shoulder o szerokości 1,2 mm;
4) shoulder with a bevel o szerokości 1,2 mm;
5) light chamfer o szerokości 0,7 mm.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce i planowaniu leczenia protetycznego należy zawsze uwzględnić zmiany w US, zachodzące z wiekiem i stopniową destrukcją oraz utratą zębów. W odniesieniu do stawów skroniowo-żuchwowych są do zmiany następujące:

Wskazaniem do wykonania mostów adhezyjnych jest brak zęba 12 u następujących pacjentów:
1) dzieci między 6.-12. rokiem życia;
2) w okresie osteointegracji wszczepów filarowych;
3) z rozszczepem wargi i podniebienia po stronie prawej;
4) ze zgryzem krzyżowym częściowym w odcinku zębów 23-24;
5) z rozległymi ubytkami klasy IV w zębach 13, 11, 23;
6) z zębem 11 z II stopniem rozchwiania według Entina;
7) przy znacznym zaniku wyrostka zębodołowego w miejscu 12.
Prawidłowa odpowiedź to:

Największą retencję będzie miała korona metalowo-ceramiczna wykonana na zębie:
1) trzonowym;
2) siecznym;
3) o długości korony klinicznej 7 mm;
4) o długości korony klinicznej 5 mm;
5) zbieżności ścian osiowych zęba 6 stopni;
6) zbieżności ścian osiowych zęba 14 stopni;
7) zacementowana na cement fosforanowy;
8) zacementowana na cement glasjonomerowy;
9) zacementowana na cement kompozytowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z poniższych konstrukcji mostu nie spełnia wymagań prawa Ante?
1) 23-00-25-00-27;
2) 33-00-00-36;
3) 45-00;
4) 22-00-11;
5) 42-00-00-45;
6) 43-00-00-00-47.
Prawidłowa odpowiedź to:

Uszkodzenia olicowania porcelanowego uzupełnień stałych powstają w wyniku:
1) użycia na rdzeń korony metalu o niższej temp. odlewania minimum o 100 do 150°C od temp. napalania porcelany;
2) piaskowania powierzchni metalu rdzenia korony korundem o średnicy 250 mikrometrów;
3) przeprowadzenia procesu oksydacji metali szlachetnych;
4) użycia na rdzeń korony metalu o współczynniku rozszerzalności termicznej niższym o 0,5x10^-6/°C niż w ceramiki licującej;
5) wykonania warstwy ceramiki grubszej niż 2 mm na guzku zęba.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wytwarzanie koron metodą selektywnego spiekaniem laserem SLM polega na:
1) skanowaniu modelu z opracowanym zębem;
2) wykonaniu projektu komputerowego uzupełnienia i zapisaniu go w formie pliku .STL;
3) programowaniu obrabiarki numerycznej;
4) frezowaniu uzupełnienia w obrabiarce numerycznej;
5) synteryzacji proszku metalowego w piecu;
6) napyleniu proszku o grubości 0,02 mm na platformę;
7) topieniu i spiekaniu warstw proszku na platformie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących cementowania uzupełnień na podbudowie z tlenku cyrkonu są prawdziwe?
1) koronę na podbudowie z tlenku cyrkonu można zacementować na cementy tradycyjne jak i cementy adhezyjne;
2) powierzchnię wewnętrzną uzupełnienia należy wytrawić 9,5% HF;
3) powierzchnię wewnętrzną uzupełnienia należy wypiaskować 50µm węglikiem krzemu;
4) powierzchnię należy silikatyzować Rocatec lub Co Jet;
5) powierzchnię uzupełnienia należy ceramizować przez 30 sekund;
6) cementy kompozytowe dedykowane do cementowania koron na podbudowie z tlenku cyrkonu to m.in. Panavia F 2.0, Multilink Automix, ResiCem.
Prawidłowa odpowiedź to:

U dzieci do 6. roku życia w protezach ruchomych powinny być stosowane:

Sposobem kondycjonowania powierzchni metali w celu lepszego połączenia z kompozytem jest:
1) korozja wżerna dla stopów NiCr, gdy elektrolitem jest mieszanina HCl i metanolu;
2) elektrochemiczne wytrawienie stopów CrNi i CrCo, gdy elektrolitem jest HCl, HNO₃ i H₂SO₄;
3) wytworzenie warstwy krzemowej w procesie piaskowania 50 µm Al₂O₃;
4) trybochemicznym nanoszeniu krzemu w systemie Rocatec;
5) dla stopów szlachetnych wytworzeniu warstwy SiOx wskutek podgrzania do 300°C roztworu zawierającego jony Cr³⁺, SiO₂ i środek sieciujący.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mosty w odcinku bocznym na podbudowie z dwutlenku cyrkonu wymagają:
1) preparacji stopnia na zębach filarowych typu light chamfer od strony języka i heavy chamfer od strony przedsionka;
2) rdzenia z tlenku cyrkonu o grubości minimum 0,3 mm;
3) łącznika przęsła mostu z koronami o minimalnym wymiarze 12 mm²;
4) preparacji stopnia na zębach filarowych o szerokości 1 mm;
5) obniżenia guzka funkcjonalnego o 1 mm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do nakładów koronowych ze stopów złota to:
1) małe ubytki klasy II MOD w zębach trzonowych;
2) odbudowa głębokich ubytków na powierzchniach stycznych w zębach trzonowych;
3) rekonstrukcja zwarcia (obniżonego) lub korekta powierzchni żującej trzonowego zęba przechylonego;
4) odbudowa zniszczonych koron zębów przedtrzonowych dolnych po leczeniu kanałowym;
5) element mocujący przęsło mostu do filaru w zębach trzonowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie elementy zęba oszlifowanego pod metalowy nakład koronowy wpływają na szczelność brzeżną uzupełnienia protetycznego?
1) schodek okluzyjny na guzku funkcjonalnym o szerokości 1 mm;
2) skos przydziąsłowy;
3) szlifowanie krawędzi zagłębienia prostopadłościennego;
4) ścięcie pod kątem 45 st. guzka funkcjonalnego;
5) szlifowanie powierzchni okluzyjnej na głębokość 1,5 mm;
6) zagłębienie prostopadłościenne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie implantoprotetyczne może być prowadzone:

Pacjent lat 8 zgłosił się do Poradni Protetyki Stomatologicznej z urazowym uszkodzeniem zęba 11 z zachowaną żywotnością zęba. Ubytek tkanek nie kwalifikował się do odbudowy zachowawczej. Najlepszym rozwiązaniem będzie:

Jak często należy wymieniać ruchome protezy dziecięce?

Zakończenie rozwoju korzeni zębów stałych następuje:

Podczas wykonania wkładu koronowo-korzeniowego u pacjentów w wieku rozwojowym należy pamiętać o:

Adaptacja do protez u dzieci przebiega:

Prawidłowy układ kontaktów okluzyjnych ( I klasa Angle’a) ustala się ok. 13. roku życia i charakteryzuje się następującymi cechami:
1) szczyt górnego kła wchodzi między kieł dolny i sąsiadujący z nim pierwszy przedtrzonowiec;
2) szczyt górnego kła wchodzi między dolny siekacz boczny i sąsiadujący z nim kieł dolny;
3) guzek policzkowy mezjalnego pierwszego trzonowca górnego kontaktuje się z bruzdą policzkową dystalną pierwszego trzonowca dolnego;
4) guzek policzkowy mezjalnego pierwszego trzonowca górnego kontaktuje się z bruzdą policzkową mezjalną pierwszego trzonowca dolnego;
5) brzegi sieczne siekaczy górnych zachodzą na siekacze dolne na ok. 1/3 wysokości ich koron;
6) brzegi sieczne siekaczy górnych zachodzą na siekacze dolne na ok. 2/3 wysokości ich koron.
Prawidłowa odpowiedź to:

Całkowity lub częściowy brak zębów, suchość błony śluzowej jamy ustnej i gardła, zaburzenia w wydzielaniu gruczołów łzowych i potowych, szczątkowe owłosienie - to opis:

Pacjent lat 10 z obustronnym brakiem zawiązków zębów siecznych bocznych zgłosił się w celu leczenia protetycznego. Najlepszym rozwiązaniem będzie:

Obturator pusty otwarty inaczej zwany jest obturatorem:

Po zabiegu operacyjnym usunięcia guza nowotworowego szczęki na czas przejściowy wykonuje się następującą protezę pooperacyjną:

Z jakich materiałów powinien być wykonany obturator ostatecznej protezy pooperacyjnej?

Który z poniżej przedstawionych nowotworów występuje najczęściej w jamie ustnej?

Po resekcji szczęki ostateczna proteza pooperacyjna powinna być wykonana:

Który z grzybów przedstawionych poniżej występuje najczęściej na obrzeżu rany pooperacyjnej?

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące protezy twarzy na podłożu protetycznym:

W jakiej fazie leczenia protetycznego pooperacyjnego stosujemy materiały miękkie do biologicznej odnowy tkanek?

Kserostomia u pacjentów leczonych protetycznie:
1) jest przyczyną trudności w adaptacji do protez;
2) nie ma żadnego znaczenia w użytkowaniu protez;
3) wymaga leczenia wspomagającego;
4) jest przyczyną częstszego występowania stomatopatii protetycznej;
5) wymaga badania bakteriologicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną stomatopatii elektrogalwanicznej są:
1) różne rodzaje metali użyte do wykonania uzupełnień protetycznych;
2) zmiany biologiczne starzejącego się organizmu;
3) reakcja elektrochemiczna;
4) niewłaściwa higiena jamy ustnej i protez;
5) zła polimeryzacja uzupełnień protetycznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych chorób ogólnoustrojowych sprzyjają powstawaniu stomatopatii protetycznej?
1) niedobory witaminowe;
2) niedobór żelaza;
3) ślinotok;
4) nadmierne rogowacenie;
5) leukoplakia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stomatopatie wtórne pochodzenia endogennego częściej występują u:
1) kobiet;
2) osób w wieku podeszłym;
3) mężczyzn;
4) osób w młodszym wieku;
5) osób ze stwierdzoną stomatodynią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent, lat 40, zgłosił się do leczenia protetycznego celem uzupełnienia braków zębowych. W badaniu klinicznym stwierdza się brak skrzydłowy w obrębie szczęki po stronie prawej, braki międzyzębowe w odcinkach bocznych, obustronnie w żuchwie, patologiczne starcie zębów przednich. Postępowanie lecznicze będzie obejmowało:

Osadzenie modeli w artykulatorze bez przeniesienia łukiem twarzowym relacji górnego łuku zębowego względem stawów skroniowo-żuchwowych, może skutkować podczas kontroli protez próbnych w jamie ustnej:

Graficzna rejestracja ruchów żuchwy umożliwia pozyskanie danych do:

Podczas odwodzenia żuchwy w zakresie relacji centralnej szczyty guzków poszczególnych zębów dolnych poruszają się po łuku ze środkiem obrotu w obrębie:

Rola stomatologa w zapobieganiu patologicznemu starciu zębów to:
1) dążenie do tworzenia okluzji zabezpieczonej wielostronnie;
2) uzyskanie prowadzenia grupowego;
3) modelowanie kontaktów zębowych opartych na regule trypodyzacji;
4) zalecenie użytkowania relaksacyjnej szyny zgryzowej;
5) odtwarzanie prowadzenia kłowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stabilna ortopedycznie pozycja stawowa to:

Optymalne obciążenie zębów bocznych w okluzji dynamicznej można uzyskać wprowadzając:

Kąt nachylenia płaszczyzny okluzji w płaszczyźnie strzałkowej jest w związku z:
1) krzywą kompensacyjną Spee;
2) krzywą kompensacyjną Wilsona;
3) wysokością guzków zębów bocznych;
4) prowadzeniem kłowym;
5) kątem Bennetta.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaka jest korelacja pomiędzy szerokością dziąsła przyczepionego a jego grubością w poszczególnych odcinkach łuku zębowego?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące szerokości biologicznej:
1) szerokość biologiczna jest naturalną ochroną więzadła ozębnej i szczytu wyrostka zębodołowego;
2) integralność szerokości biologicznej jest wskaźnikiem stanu zdrowia dziąsła;
3) szerokość biologiczna jest wskazówką przy podejmowaniu decyzji odnośnie odbudowy protetycznej;
4) zadaniem szerokości biologicznej jest przeciwstawienie się urazom mechanicznym;
5) szerokość biologiczna jest sumą wymiarów szpary dziąsłowej i przyczepu nabłonkowego;
6) w wymiarze szerokości biologicznej znajduje się połączenie szkliwno-cementowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Reakcja tkanek przyzębia na kontakt z protezą jest uzależniona od rodzaju materiału. Uszereguj niżej wymienione materiały podstawowe od najbardziej do najmniej biologicznie obojętnego w kontakcie z błoną śluzową:
1) tworzywo akrylowe;
2) glazurowana porcelana;
3) stop chromo-kobaltowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku pacjenta z periodontopatią należy projektować mosty:
1) dwubrzeżne;
2) jednobrzeżne;
3) o zmniejszonej aktywności przęsła;
4) aktywne;
5) o zwiększonej liczbie filarów w stosunku do liczby członów przęsła;
6) o zmniejszonej liczbie filarów w stosunku do liczby członów przęsła;
7) blokujące zęby uzębienia resztkowego w odcinku przednim z bocznymi odcinkami łuku zębowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku periodontopatii projektowane uzupełnienia protetyczne powinny charakteryzować się następującymi cechami:
1) kształt anatomiczny uzupełnienia protetycznego odpowiadający koronie klinicznej zęba;
2) odtworzenie miejsc stycznych z zębami sąsiednimi;
3) zapewnienie pacjentowi możliwości utrzymania dobrej higieny jamy ustnej;
4) gładkie, bezstopniowe przejście uzupełnienia w powierzchnię obwodową zęba;
5) preparacja zęba bezstopniowa poddziąsłowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jak należy pozycjonować implant w wymiarze koronowo-apikalnym u pacjenta periodontologicznego, aby stworzyć optymalne warunki do zachowania higieny?

Preparacja zębów filarowych z żywą miazgą do mostów u pacjentów z zaawansowaną periodontopatią, po terapii chirurgicznej, w porównaniu z pacjentami bez zmian patologicznych w przyzębiu jest:

Elementy utrzymujące w protezach częściowych zapewniają jej retencję i stabilizację w jamie ustnej. Wskaż mechaniczne elementy utrzymujące protezę częściową na uzębieniu naturalnym:
1) klamry doginane;
2) klamry lane;
3) teleskopy;
4) wszczepy;
5) podpórki;
6) zatrzaski;
7) ciernie;
8) zasuwy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zjawisko osiadania protez częściowych, czyli zagłębiania się w podłoże śluzówkowo-kostne w stopniu przekraczającym naturalną podatność błony śluzowej, jest przyczyną niekorzystnych zjawisk, takich jak:
1) utrata kontaktu między zębami przeciwstawnymi, co powoduje osłabienie wydolności żucia;
2) obniżenie wysokości zwarciowej z niekorzystnymi konsekwencjami dla funkcji stawów i mięśni oraz estetyki twarzy;
3) zawyżania wysokości zwarciowej z niekorzystnymi konsekwencjami dla funkcji stawów i mięśni oraz estetyki twarzy;
4) przeciążenia czynnościowego pozostałych zębów naturalnych;
5) drażnienia dziąsła brzeżnego;
6) zmiana ułożenia ramion klamer i pogorszenie ich funkcji umocowującej;
7) rozbudowa struktur kostnych podłoża, jako przeciwreakcja na ucisk.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynniki, które mają wpływ na zasięg protezy częściowej:
1) liczba, stan i topografia zębów zachowanych;
2) w każdym przypadku należy ograniczyć płytę protezy, aby ułatwić jej adaptację;
3) w przypadkach niewielkiej liczby zębów o niewydolnym przyzębiu i niekorzystnym rozmieszczeniu nadmierne redukowanie płyty nie jest wskazane;
4) dobrze zachowane podłoże śluzówkowo-kostne umożliwia redukcję płyty w okolicy fałdów podniebiennych i w strefie gruczołowej;
5) w żuchwie, ze względu na stosunkowo małe pole protetyczne, konstrukcja protezy częściowej wymaga rozległego przykrycia bezzębnych odcinków wyrostka zębodołowego, głównie w okolicy zębów trzonowych i okolicy zatrzonowcowej;
6) w przypadku braków skrzydłowych w żuchwie należy rozważyć zastosowanie doginanego łuku podjęzykowego w protezie osiadającej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych elementów można zaliczyć do podparć ozębnowych?
1) podparcia w formie wypustek wychodzących z trzonu protezy na powierzchnię żującą zębów, określane w skrócie cierniami;
2) klamra okrężna;
3) klamra naddziąsłowa;
4) nakłady pokrywające powierzchnię żującą;
5) bezklamrowe elementy utrzymujące, jak: teleskopy, podpórki kładkowe, zaczepy kulowe, zasuwy, zamki;
6) łączniki małe;
7) łączniki duże.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dobre umocowanie protezy szkieletowej na podłożu zależy przede wszystkim od kształtu i liczby zachowanych zębów. Podczas analizy paralelometrycznej modelu ustala się tor wprowadzenia protezy w odniesieniu do cech wzorcowego toru wprowadzenia. Nieodzowną cechą każdego toru wprowadzenia, który umożliwia wykonanie protezy szkieletowej, jest:

Określając przebieg części właściwej ramienia retencyjnego należy uwzględnić następujące parametry:
1) część właściwa musi się zaczynać na linii największej wypukłości w miejscu, od którego począwszy powierzchnia retencyjna najłagodniej pogłębia się;
2) część właściwa powinna zaczynać się od linii największej wypukłości na powierzchni stycznej zęba od strony luki;
3) część właściwa powinna zagłębiać się możliwie łagodnie od największej wypukłości do obranej głębokości;
4) zagłębienie się części właściwej może być dowolne;
5) dodziąsłowy brzeg końca ramienia retencyjnego powinien mieć przynajmniej 2 mm długości i leżeć całą swą długością na jednakowej głębokości;
6) dodziąsłowy brzeg końca ramienia retencyjnego powinien mieć minimum 1 mm długości i nie kontaktować się z powierzchnią zęba podczas zdejmowania, aby nie uszkadzał szkliwa;
7) część właściwa ramienia prowadzącego aktywnie przebiega w drugim obszarze zęba oporowego;
8) część właściwa ramienia prowadzącego aktywnie przebiega po pierwszym i drugim obszarze zęba oporowego;
9) droga wprowadzenia części właściwej ramienia prowadzącego aktywnie nie powinna być krótsza od drogi współdziałającego ramienia retencyjnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż najważniejsze funkcje łączników dużych w protezach szkieletowych:
1) połączenie dużych elementów protezy;
2) umocowanie protezy na podłożu;
3) przenoszenie powstających sił poprzez łuk na wybrane zęby i tkanki;
4) zmniejszenie momentu obrotowego zębów;
5) przenoszenie sił na wyrostek zębodołowy;
6) zmniejszenie obciążenia oraz kontrolowanie ruchów protezy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące projektowania ramion stabilizujących:
1) ramiona stabilizujące przebiegają zwykle równolegle do szyjki, wzdłuż całej górnokątowej ściany zęba;
2) ramiona stabilizujące przebiegają po powierzchni prowadzącej;
3) mogą być projektowane w formie krótkich, 2-3 mm wypustek, jako pojedyncze, oddzielne elementy na każdej powierzchni zęba o górnym kącie;
4) krótkie wypustki stabilizujące mogą być umieszczane powyżej największej wypukłości;
5) mają zastosowanie do przeniesienia bocznych sił żucia na następne zęby, oprócz tych, które zostały ujęte przez klamry;
6) mogą być stosowane do unieruchomienia jakiegokolwiek zęba oraz stabilizacji ciernia podpierającego, położonego na skośnej powierzchni podniebiennej (np. kła);
7) należy zastosować takie ich usytuowanie, aby spełniały kierunkową funkcję stabilizującą zębów rozchwianych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas projektowania umocowania protez szkieletowych za pomocą klamer należy uwzględnić tzw. funkcję umocowującą kierunkową, która polega na:
1) nie uwzględnieniu toru wprowadzenia i wyprowadzenia protezy;
2) zaprojektowaniu części właściwej ramienia retencyjnego w stronę tej części trzonu protezy, która będzie narażona na odsuwanie od podłoża;
3) stosuje się je w przypadkach braków skrzydłowych, rozległych braków zębów przednich i międzyzębowych bocznych, gdy zęby okalające lukę nie mają powierzchni retencyjnych;
4) w przypadku uzupełnienia rozległych braków przednich koniec części właściwej ramienia retencyjnego powinien być skierowany do przodu w stronę luki;
5) w przypadku uzupełnienia rozległych braków przednich koniec części właściwej ramienia retencyjnego powinien być skierowany do tyłu luki;
6) przy uzupełnianiu braków skrzydłowych koniec części właściwej należy skierować do przodu;
7) przy uzupełnianiu braków skrzydłowych koniec części właściwej należy skierować do tyłu;
8) kierunkowa funkcja umocowująca ramienia retencyjnego jest najbardziej efektywna, jeśli koniec części właściwej zaprojektowany jest na pierwszym obszarze zęba oporowego sąsiadującego z luką;
9) występowanie kierunkowej funkcji ramienia retencyjnego zależy również od tzw. pośredniego utrzymywacza.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku braków skrzydłowych obustronnych z jednoczesnym występowaniem braku międzyzębowego w odcinku przednim w protezie szkieletowej ze względów estetycznych wskazane jest zaprojektowanie 2 klamer, po 1 z każdej strony łuku zębowego. Jakich?
1) obydwie klamry należy umieścić na ostatnich zębach, ograniczających od przodu braki skrzydłowe;
2) obydwie klamry należy umieścić na zębach ograniczających braki międzyzębowe;
3) w takich przypadkach najlepsze są dwie klamry samodzielne z aktywnym prowadzeniem;
4) końce ramion prowadzących aktywnie projektuje się w kierunku odwrotnym niż kierunek przebiegu końców ramion retencyjnych;
5) najlepsze są dwie pojedyncze klamry, które umocowują jednocześnie do przodu i do tyłu;
6) najlepsze są klamry, które umocowują do tyłu;
7) w sytuacji braku możliwości zaprojektowania klamer samodzielnych, projektuje się klamry zależne z ramionami retencyjnymi, z których każde ma dwa zakończenia skierowane w odwrotnych kierunkach.
Prawidłowa odpowiedź to:

W łuku górnym najczęściej stosowane są następujące duże łączniki:
1) pojedynczy przerzut podniebienny;
2) przednio-tylny przerzut podniebienny;
3) tylny przerzut podniebienny;
4) podniebienny łącznik płytowy;
5) zmodyfikowany łącznik podniebienny w kształcie litery U;
6) pojedynczy łuk podniebienny;
7) łuk podniebienny przednio-tylny;
8) łuk zębowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obniżenie wysokości zwarcia centralnego w protezach całkowitych powoduje:
1) napięcie mięśni, ból w stawach skroniowo-żuchwowych;
2) brak widoczności zębów w trakcie rozmowy i uśmiechu;
3) wysunięcie żuchwy do przodu, uwypuklenie warg, powstanie w okolicy kątów ust stanów zapalnych;
4) wysunięcie żuchwy do przodu, zapadnięcie warg, powstanie w okolicy kątów ust stanów zapalnych;
5) cofnięcie żuchwy do tyłu, zapadnięcie warg, powstanie w okolicy kątów ust stanów zapalnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Projektując podparcie protez częściowych w sytuacji braków kl. III wg Kennedy’ego należy rozważyć ich lokalizację w specjalnie wypreparowanych miejscach zębów oporowych. Podczas oceny potencjalnego oparcia na zębach własnych należy rozważyć:
1) stan tkanek przyzębia;
2) morfologię korony i korzenia;
3) proporcję długości korony i korzenia;
4) obszar wskaźnika kości - jak ząb reagował na wcześniejsze obciążenia;
5) lokalizację zęba w łuku;
6) wzajemny stosunek zęba do innych elementów oporowych (długość luki bezzębnej);
7) uzębienie przeciwstawne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynności układu stomatognatycznego, które odbywają się z kontaktem zębów przeciwstawnych:
1) żucie;
2) połykanie;
3) oddychanie;
4) odgryzanie;
5) artykulacja dźwięków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przedwczesny kontakt w obrębie zębów powoduje aktywację odruchu nocyceptywnego polegającego na:

Podczas prowadzenia kłowego zauważalna jest aktywność:

Podczas prowadzenia grupowego zauważalna jest aktywność:

Dolegliwości bólowe powstałe po zastosowaniu „zbyt wysokiej korony” są efektem:

Do gabinetu stomatologicznego zgłasza się pacjent, z podejrzeniem zablokowania krążka w stawie skroniowo-żuchwowym. W trakcie badania pacjenta, w takim wypadku stwierdza się:

Istotnym elementem badania stomatologicznego jest sprawdzenie zakresu odwodzenia żuchwy. Wartości prawidłowego zakresu maksymalnego odwodzenia przeciętnie wynoszą:

Wolne ruchy żuchwy są miarą prawidłowo funkcjonującego układu mięśniowo-stawowego. Oceniając je bierze się pod uwagę następujące elementy:
1) zakres odwodzenia żuchwy;
2) zakres ruchów dobocznych;
3) tor ruchu odwodzenia i przywodzenia;
4) występowanie zbaczania podczas ruchu odwodzenia;
5) występowanie zbaczania podczas ruchów dobocznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Proces zanikowy w szczęce przebiega następująco:
1) ogranicza się zazwyczaj do wyrostków zębodołowych, rzadko przechodząc na trzon szczęki;
2) dotyczy wyrostków zębodołowych i przechodzi na trzon szczęki;
3) ogranicza się zazwyczaj do trzonu szczęki, rzadko przechodząc na wyrostki zębodołowe;
4) wyrostek zębodołowy szczęki zanika w kierunku od podniebienia do policzka;
5) wyrostek zębodołowy szczęki zanika w kierunku od policzka do podniebienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W procedurze postępowania klinicznego z zastosowaniem biofunkcjonalnego systemu protetycznego (BPS), wykorzystywany jest łuk twarzowy UTS. Służy on do:

Kalota artykulacyjna to przyrząd:
1) stosowany do usytuowania modeli szczęk w artykulatorze;
2) stosowany do rejestracji powierzchni okluzyjnej;
3) stosowany do rejestracji przestrzennego ułożenia powierzchni okluzyjnej zębów szczęki;
4) stosowany do oceny przebiegu powierzchni okluzyjnej;
5) stosowany do rejestracji okluzji centralnej w bezzębiu;
6) pomocniczy stosowany przy ustawianiu zębów w protezach całkowitych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zjawisko Christensena występuje w przypadku, gdy:

W trakcie ustawiania sztucznych zębów bocznych wg metody kalotowej w modyfikacji krakowskiej, należy kierować się następującymi zasadami:
1) oś długa zęba musi leżeć w linii międzywyrostkowej;
2) linia międzywyrostkowa powinna przechodzić przez środek powierzchni żującej zębów bocznych;
3) stosuje się zęby płaskoguzkowe, których powierzchnie żujące przylegają do powierzchni kaloty o promieniu 10,1 cm;
4) stosuje się zęby guzkowe, których powierzchnie żujące przylegają do powierzchni kaloty o promieniu 10,1 cm;
5) bruzdy centralne zębów bocznych dolnych powinny przebiegać nad środkiem grzbietu wyrostka zębodołowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadkach, gdy technik dentystyczny nie otrzyma od lekarza indywidualnych wskazówek co do ukształtowania łuku zębów przednich, wówczas może je ustawiać w miejscu zajmowanym wcześniej przez uzębienie naturalne - na podstawie analizy modeli i anatomiczno-morfologicznych zależności. Wskaż prawidłowe zależności ustawiania zębów przednich względem brodawki przysiecznej i fałdów podniebiennych:
1) powierzchnia wargowa siekaczy przyśrodkowych powinna być oddalona od środka brodawki przysiecznej przeciętnie o 8 mm;
2) odległość powierzchni wargowej kła do zakończenia pierwszego dużego fałdu podniebiennego powinna wynosić 8 mm;
3) odległość powierzchni wargowej kła do zakończenia pierwszego dużego fałdu podniebiennego powinna wynosić 10 mm;
4) guzki sieczne kłów powinny być ułożone na linii biegnącej przez środek brodawki przysiecznej;
5) pierwsza para fałdów podniebiennych większych wskazuje krawędź podniebienną kłów i kończy się 2 mm przed kłami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pozycja okluzji centralnej na łuku gotyckim jest zlokalizowana:

Wskaż założenia teorii statycznych ustawiania zębów w protezach całkowitych:
1) uzyskanie artykulacji wybalansowanej;
2) stosowanie zębów płaskoguzkowych;
3) stosowanie zębów guzkowych;
4) stosowanie artykulatorów w trakcie ustawiania zębów;
5) stosowanie zwieraków w trakcie ustawiania zębów;
6) odpowiednia orientacja przestrzenna powierzchni żujących zębów bocznych w odniesieniu do linii międzywyrostkowej;
7) wyłączeniu zębów przednich z kontaktu w okluzji centralnej;
8) ustawianie zębów przednich z dostosowaniem nachylenia ich powierzchni podniebiennych do toru głów stawowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nośnik zwarcia (centric tray) to urządzenie, które umożliwia:
1) pobranie wycisków czynnościowych przy ustach zamkniętych;
2) jednoczesne odwzorowanie pola protetycznego górnego i dolnego wyrostka zębodołowego;
3) wstępną rejestrację przestrzennego ułożenia żuchwy względem szczęki;
4) wewnątrzustną rejestrację okluzji centralnej;
5) rejestrację położenia przestrzennego żuchwy względem osi obrotu stawu skroniowo-żuchwowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Szyna repozycyjna, jako aparat rehabilitacyjny stosowana jest w przypadku występowania:
1) stłoczenia zębów przednich i wskazania do ich repozycji;
2) nadmiernego napięcia mięśni żwaczowych;
3) przemieszczenia krążka bez zablokowania;
4) progenii żuchwy z testem czynnościowym dodatnim;
5) prognacji żuchwy z testem czynnościowym ujemnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do korekty okluzji z zastosowaniem metody selektywnego szlifowania są:
1) ból w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych;
2) przedwczesne kontakty w pozycji dotylnego położenia zwarciowego żuchwy;
3) obniżona wysokość zwarciowa;
4) podwyższona wysokość zwarciowa;
5) trudności w ustaleniu jednoznacznej pozycji okluzji centralnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Z jakimi schorzeniami ogólnymi należy różnicować bólową postać zaburzeń czynnościowych narządu żucia?
1) wtórna postać neuralgii nerwu trójdzielnego;
2) powikłania zapalne zatok przynosowych;
3) atypowe bóle twarzy;
4) choroby nerwowo-mięśniowe o podłożu immunologicznym;
5) zapalenie zatoki jamistej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Trzaski, jako objawy akustyczne występujące w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych mogą świadczyć o:
1) braku koordynacji wyrostka kłykciowego żuchwy i krążka stawowego;
2) elongacji więzadła przedniego krążka;
3) nadmiernym napięciu mięśni unoszących żuchwę;
4) skróceniu przyczepów mięśni skrzydłowych bocznych;
5) wiotkości torebki stawowej stawów skroniowo-żuchwowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej spotykanym objawem bezbólowego zespołu zaburzeń czynnościowych są:
1) odgłosy akustyczne w stawach skroniowo-żuchwowych;
2) zmniejszenie zakresu ruchu opuszczania żuchwy i ruchów bocznych;
3) nadmierne napięcie mięśni żwaczowych;
4) zwiększenie zakresu opuszczania żuchwy;
5) zmniejszenie poślizgu centralnego żuchwy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów przemieszczenia krążka z zablokowaniem należy:
1) ból w okolicy zausznej i skroniowej;
2) zbaczanie żuchwy w stronę chorego stawu skroniowo-żuchwowego podczas ruchu opuszczania;
3) zwiększony zakres ruchu wysuwania żuchwy;
4) ograniczenie rozwierania szczęk;
5) zbaczanie żuchwy w stronę zdrowego stawu skroniowo-żuchwowego podczas ruchu opuszczania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dodatni wynik tzw. testu protruzyjnego stosowanego u pacjentów, u których występują objawy akustyczne w stawach skroniowo-żuchwowych polega na:

Objawy laryngologiczne zaburzeń czynnościowych narządu żucia mogą być spowodowane:
1) bliskim sąsiedztwem stawów skroniowo-żuchwowych i kosteczek słuchowych;
2) dotylnym przemieszczeniem wyrostków kłykciowych żuchwy i uciskiem na naczynia i nerwy przebiegające przez szczelinę skalisto-bębenkową;
3) wydłużeniem więzadła krążkowo-młoteczkowego;
4) skróceniem więzadła przedniego krążka;
5) hipertonią mięśnia skrzydłowego bocznego górnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jatrogenne przyczyny rozwoju zaburzeń czynnościowych narządu żucia mogą być związane z
1) nieprawidłowym odtworzeniem warunków okluzyjnych;
2) zastosowaniem protez stałych, olicowanych zbyt miękkim materiałem;
3) błędami popełnionymi na etapie wyznaczania wysokości zwarciowej;
4) błędami popełnionymi w zabiegach chirurgicznych, przeprowadzonych w obrębie gałęzi żuchwy i wyrostku kłykciowym żuchwy;
5) rekonstrukcją protetyczną uszkodzonych zębów z zastosowaniem protez stałych.
Prawidłowa odpowiedź to: