Egzamin PES / Protetyka stomatologiczna / jesień 2005

Leczenie i rehabilitacja pacjentów po rozległych zabiegach chirurgicznych w następstwie nowotworów stwarzają dodatkowe trudności, polegające głównie na:

Do badań pomocniczych, najbardziej przydatnych i najczęściej stosowanych przy analizie sytuacji w obrębie jamy ustnej, należą badania:

Badanie cytologiczne ma zastosowanie przy:

Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa jest odmianą badania tkankowego, które:

Jedną z najnowocześniejszych i najlepszych technik obrazowania struktur stawu s-ż oraz otaczających je tkanek jest:

Rozstrzygające o rozpoznaniu choroby nowotworowej jest:

Modele gipsowe szczęk po opracowaniu i zaznaczeniu przez chirurga zakresu planowanej operacji, służą lekarzowi protetykowi do wykonania protezy:

W każdym przypadku chirurgicznej korekty podłoża protetycznego w zakresie tkanek miękkich, korzystne jest:

Lekarz protetyk wraz z chirurgiem szczękowo-twarzowym przed zabiegiem chirurgicznym usunięcia nowotworu szczęki powinien:

Przykładem umocowania ektoprotezy twarzy jest/są:

Najczęściej występującymi grzybami z rodzaju Candida na obturatorach protezy i w jamach pooperacyjnych jest:

Do wykonania wycisków czynnościowych ekstensyjnych w przypadku dużego zaniku podłoża protetycznego najkorzystniej jest stosować masę:
1) alginatową nieodwracalną;       4) gips wyciskowy;
2) tlenkowo-cynkowo-eugenolową;     5) polieterową;
3) silikonową;           6) żywiczo-woskową.
Poprawna odpowiedź to:

U bezzębnego pacjenta, w przypadku istnienia znacznych różnic w podatności tkanek miękkich podłoża, przy szczególnie wrażliwych miejscach na ucisk, w przypadku przerostów włóknistych podłoża kostnego najkorzystniej jest zastosować wycisk:

Na zwiększenie resorpcji kości wyrostka zębodołowego zasadniczy wpływ ma:

Kształt czynnościowy przestrzeni neutralnej zależy od:

Wierzchołek łuku gotyckiego w metodzie graficznej rejestracji żuchwy wskazuje:

Strefowy podział błony śluzowej bezzębnej szczęki wg Lunda wyróżnia:

Zęby w protezie całkowitej, w odcinku bocznym ustawimy:
1) dostosowując je do wymiaru językowo-przedsionkowego strefy neutralnej;
2) w linii międzywyrostkowej;
3) w zgryzie krzyżowym, gdy kąt międzywyrostkowy wynosi ok. 90°;
4) równolegle do płaszczyzny przebiegającej przez skrzydełko nosa i płatek ucha;
5) zgodnie z zasadą McGee;
6) na szczycie wyrostka zębodołowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną skargi pacjenta na słabe utrzymanie protezy całkowitej górnej - „opadanie protezy” jest:
1) nie wyrównana okluzja i artykulacja;
2) zbyt mocno uciśnięte miejsca podatne na nacisk;
3) niedostatecznie uszczelniony wentyl wewnętrzny protezy;
4) nieprawidłowo ustalona relacja żuchwy do szczęki w wymiarze pionowym;
5) zbyt poszerzony czynnościowy brzeg protezy;
6) ograniczona przez obrzeże protezy ruchomość więzadeł.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie czynniki nie mają wpływu na dobór kształtu oraz szerokości górnych zębów przednich lub szerokości siekaczy przyśrodkowych i bocznych?

Złamanie płyty protezy całkowitej może być spowodowane:
1) zużyciem protezy;
2) zmianą warunków podłoża protezy i niedokładnym przyleganiem;
3) brakiem wykonania odciążenia w miejscu zwiększonej podatności;
4) niewyrównaną okluzją i artykulacją;
5) parafunkcjami;
6) błędem laboratoryjnym - zbyt gruba płyta protezy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaka jest lokalizacja przestrzeni neutralnej?

Jakich czynności wykonywanych przez pacjenta nie wykorzystuje lekarz przy ustalaniu pionowego oraz poziomego położenia żuchwy do szczęki?

Jakie materiały stosowane do wycisków czynnościowych bezzębnej szczęki, u pacjentów ze wzmożonym wydzielaniem śliny mogą wpływać na osłabienie retencji górnej protezy całkowitej?

Podaj wskazanie do ustawienia zębów sztucznych w protezach całkowitych na powierzchni sferycznej.

Do grupy wycisków zgryzowych należy:
1) wycisk Herbsta;         4) wycisk połykowy Hromatki;
2) wycisk Marxkorsa;         5) wycisk Płonki;
3) wycisk wybiórczo-odciążający;    6) wycisk Schreinemakersa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wewnątrzustna rejestracja położeń żuchwy polega na:

Pacjent bezzębny ma skłonność do wysuwania żuchwy do przodu na etapie ustalania zwarcia centralnego. Do aktywnych metod pozwalających na właściwe usytuowanie żuchwy należą:
1) przełykanie śliny i zwieranie żuchwy przy końcu jej czynności;
2) dotykanie koniuszkiem języka do tylnej granicy płyty górnego wzornika;
3) przywodzenie żuchwy, podczas gdy głowa pacjenta odchylona jest ku tyłowi;
4) wielokrotne powtarzanie ruchów zamykania i otwierania ust, prowadzące do zmęczenia mięśni;
5) zwieranie żuchwy w trakcie uciskania przez lekarza wału zwarciowego dolnego wzornika;
6) ucisk ręką lekarza na podbródek pacjenta skierowany ku tyłowi.
Prawidłowa odpowiedź to:

W sytuacjach powikłanych po pozytywnych wynikach pierwszego etapu celem drugiego etapu leczenia protetycznego jest:
1) zastosowanie trwałej rekonstrukcji łuków zębowych;
2) stosowanie docelowych uzupełnień protetycznych tzw. retencyjnych;
3) uzupełnienia winne być wkomponowane w nową zaadoptowaną sytuację czynnościową układu stomatognatycznego;
4) zaakceptowane warunki zwarcia są utrwalone odpowiednią konstrukcją protezy docelowej;
5) przebieg powierzchni okluzyjnej łuków zębowych utrwalony odpowiednią konstrukcją protez rozwiązania docelowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ważną fazą planowania jest rozważenie konieczności zastosowania etapowości leczenia protetycznego. Konieczność wdrożenia postępowania wieloetapowego występuje:
1) w przypadkach prostych, bez powikłań zwarciowo-artykulacyjnych i zaburzeń czynnościowych układu stomatognautycznego;
2) w przypadkach trudnych, powikłanych, z trwałą zmianą ułożenia przestrzennego żuchwy;
3) w wadach zgryzu;
4) przy utracie stref podparcia;
5) w uogólnionym starciu zębów;
6) w sytuacji znacznych ubytków tkanek;
7) wyjątkowo rzadko.
Prawidłowa odpowiedź to:

W protetycznym postępowaniu terapeutycznym profilaktyczna rola uzupełnień protetycznych jest realizowana poprzez:
1) przywracanie tkankom przyzębia warunków równowagi czynnościowej;
2) eliminowanie przeciążeń okluzyjnych;
3) eliminowanie czynników urazowych;
4) stosowanie głównie uzupełnień stałych;
5) stosowanie głównie uzupełnień ruchomych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do projektowania mostów na zębach filarowych o zmniejszonej wydolności tkanek przyzębia obowiązuje zasada/y:
1) projektowanie raczej uzupełnień ruchomych niż mostów;
2) zastosowanie konstrukcji dwubrzeżnych;
3) zmniejszonej aktywności przęsła;
4) stosowania zwiększonej liczby filarów w stosunku do liczby członów przęsła;
5) blokowania zębów uzębienia resztkowego w odcinku przednim z bocznymi odcinkami łuku zębowego;
6) tylko ogólne zasady projektowania mostów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Z punktu widzenia profilaktyki schorzeń przyzębia w projektowaniu mostów o przęsłach wieloczłonowych należy uwzględnić:
1) każdy ząb powinien stanowić wydzieloną jednostkę anatomiczną;
2) minimalizowanie kontaktu przęsła z błoną śluzową;
3) miejsca połączenia przęsła z koronami muszą być obłe;
4) tylko przęsła kładkowe;
5) tylko przęsła siodłowate;
6) należy przede wszystkim uwzględnić walory estetyczne;
7) przebieg linijny kontaktu protezy stałej z zębami sąsiednimi;
8) przebieg płaszczyznowy kontaktu protezy stałej z zębami sąsiednimi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Profilaktyczna rola protetyki stomatologicznej w każdym przypadku stosowania protez zębowych i różnego typu zabiegów protetycznych polegać powinna na:
1) zapewnieniu równowagi czynnościowej układu stomatognatycznego;
2) zapewnieniu prawidłowej biostatyki tkanek przyzębia;
3) projektowaniu uzupełnień wyłącznie pod kątem estetyki;
4) projektowaniu uzupełnień tylko o obciążeniu ozębnowym;
5) projektowaniu uzupełnień tylko o obciążeniu śluzówkowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadmierne wymodelowanie wypukłości powierzchni obwodowych koron protetycznych oraz nadmierne rozszerzenie poprzecznych wymiarów przęsła mostu sprzyja:
1) poprawie wyglądu estetycznego;
2) dobremu aspektowi czynnościowemu;
3) odkładaniu się płytki nazębnej;
4) trudności w dobrym utrzymaniu higieny protez;
5) łatwości w utrzymaniu higieny protez;
6) powstawaniu schorzeń przyzębia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do stosowania implantów wg kryteriów NIH z 1988 roku mogą być wymienione czynniki, z wyjątkiem:

Po osadzeniu protez stałych w jamie ustnej pacjent powinien otrzymać od lekarza szczegółowe wskazówki dotyczące zabiegów higienicznych. Powinny one uwzględnić:
1) szczotkowanie zębów metodą Fonessa;
2) metodę szczotkowania zębów jaką preferował pacjent;
3) szczególnie staranne, przedłużone w czasie szczotkowanie zębów;
4) użycie past ze zwiększoną ilością środków abrazyjnych;
5) dodatkowe wspomaganie środkami pomocniczymi jak: wykałaczki, szczoteczki międzyzębowe, nici;
6) wystarczy stosowanie stymulatorów wodnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Celem leczenia abrazji zębów jest:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących obrazu pantomograficznego i planowania implantów w oparciu o pantomogram jest prawdziwe:

Po zastosowaniu implantów w okolicy otworu bródkowego (obszar wcześniej zajmowany przez przedtrzonowce) jako powikłanie mogą wystąpić zaburzenia czucia. Planując wszczepy w tej okolicy w oparciu o pantomogram należy zapewnić bezpieczną odległość do przodu od krawędzi otworu bródkowego. Odległość wszczepu od radiologicznego obrazu otworu bródkowego powinna wynosić:

Jednoetapowe postępowanie chirurgiczne w implantologii można przeprowadzić poprzez:
1) zastosowanie implantu jednoczasowego - przezdziąsłowego i pozostawienie jego górnej części wystającej nad płatem śluzówkowym - wszczep w kontakcie ze środowiskiem jamy ustnej;
2) zastosowanie implantu jednoczasowego - przezdziąsłowego, a następnie szczelne pokrycie płatem śluzówkowym i zaszycie - wszczep bez kontaktu ze środowiskiem jamy ustnej;
3) wprowadzenie implantu dwuczasowego i równoczesne założenie śruby - filaru gojącego i pozostawienie tej części nad płatem śluzówkowym w kontakcie ze środowiskiem jamy ustnej;
4) nie można przeprowadzić, gdyż jednoetapowe postępowanie chirurgiczne jest w implantologii niedozwolone;
5) nie można przeprowadzić, gdyż jednoetapowe postępowanie chirurgiczne wymaga bezwzględnego zastosowania implantu jednoczęściowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Słaba jakość kości - kość miękka, o słabym ubeleczkowaniu ma najmniejszy wpływ na:

Do analizy instrumentalnej czynności narządu żucia używany jest następujący aparat:

Łuk twarzowy służy do:

Aby ustalić indywidualną centryczną oś zawiasową żuchwy można zastosować:

Aktywne protezy stałe to takie, które:

Niekorzystne oddziaływanie akrylowych protez zębowych na podłoże, sprzyjające powstawaniu stomatopatii protetycznych, może wynikać z:
1) mechanicznego oddziaływania dośluzowej części protezy (np. szorstkość);
2) bakteryjnego wpływu z zalegającej flory;
3) adherencji grzybów na akrylu;
4) oddziaływania barwnika akrylu;
5) oddziaływania alergizującego składników polimeru;
6) wypolerowania części dośluzowej;
7) chorób ogólnoustrojowych (np. cukrzyca).
Prawidłowa odpowiedź to:

Co to jest most niekonwencjonalny?

W procesie wiązania wyciskowej elastycznej masy alginianowej biorą udział następujące składniki:

Zjawiskom elektrochemicznym w jamie ustnej mogą sprzyjać takie czynniki jak:
1) użycie nieszlachetnego metalu w protezie;
2) stosowanie kilku stopów w jamie ustnej;
3) niewłaściwa obróbka mechaniczna;
4) niewłaściwa obróbka cieplna;
5) metale wysoko szlachetne obok amalgamatowych wypełnień.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaką grupę mas wyciskowych charakteryzuje poniższy opis: „nie nadają się do wycisków szczęk uzębionych, twardnieją wskutek reakcji chemicznej, nie wymagają zaczepów na łyżce wyciskowej, do wycisku można dokładać kolejne porcje, nie trzeba izolować przed odlaniem modelu”.

Czynnościowe kształtowanie powierzchni zgryzowych uzupełnień protetycznych jest określane w skrócie metodą:

Kerr’s FITT, Coe Comfort oraz Viscogell to materiały stomatologiczne służące do:

Tribologia zwana niekiedy trybologią jest nauką zajmującą się:

Jedną z nowszych technik laboratoryjnych, stosowanych do wykonywania stałych uzupełnień protetycznych jest galwanotechnika. Polega ona na:

U pacjentów z brakami częściowymi w obu łukach zębowych klasyfikowanymi do klasy II wg Galasińskiej i klasy B1 wg Eichnera, u których występują problemy ze strony tkanek przyzębia w postaci stanu zapalnego dziąseł, kamienia nazębnego, płytki bakteryjnej i radiologicznie stwierdzonych pojedynczych pionowych zaników kostnych (kieszeni kostnych) zastosujemy:
1) protezy stałe;         4) higienizację;
2) szynoprotezy;         5) leczenie przeciwzapalne.
3) protezy overdenture;
Prawidłowa odpowiedź to:

Badając pacjenta z rozległymi brakami zębowymi w szczęce, użytkującego od około 8 lat akrylową protezę płytową osiadającą i korony lane licowane porcelaną na wszystkich zębach uzębienia resztkowego szczęki, oraz z brakami skrzydłowymi w żuchwie nieuzupełnionymi protetycznie, stwierdzono obecność malinowo czerwonej błony śluzowej podniebienia. Pacjent zgłosił się w celu wymiany dotychczas używanej protezy na nową. W pierwszej kolejności lekarz powinien:

Technik dentystyczny, podczas laboratoryjnego wykonywania protezy szkieletowej, przykleja wszystkie jej elementy z wosku lub plastiku do:

Do lekarza protetyka zgłosił się pacjent z pełnymi łukami zębowymi, jednak z bardzo zaawansowaną chorobą przyzębia. W łuku dolnym do ekstrakcji zakwalifikowano zęby 36, 34, 32, 31, 41, 45, 46. Zaplanowano na modelach diagnostycznych, wykonanie protezy natychmiastowej. W tym celu wykonano następujące zabiegi kliniczne:
1) wycisk alginatowy łuku górnego;
2) wycisk alginatowy łuku dolnego;
3) wycisk wybiórczo-unieruchamiający łuku dolnego;
4) zarejestrowano zwarcie nawykowe;
5) wyznaczono wysokość zwarciową;
6 wyznaczono przebieg płaszczyzny protetycznej;
7) dobrano kolor i kształt zębów sztucznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent zgłasza się w celu naprawy złamanej protezy częściowej górnej. W trakcie wizyty należy:
1) zapytać jak doszło do złamania;
2) posadzić pacjenta na fotelu dentystycznym i zbadać jamę ustną;
3) zawsze wziąć wycisk z protezą;
4) zapytać od jak dawna użytkuje protezę;
5) sprawdzić czy odłamy dają się jednoznacznie złożyć;
6) wprowadzić złamane elementy do jamy ustnej i ocenić złamanie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych danych mają znaczący wpływ na określenie rokowania w czasie ukierunkowanego badania specjalistycznego pacjentów bezzębnych?

Pozycja żuchwy znajdująca się w położeniu swobodnego zwarcia, przyjmowanego odruchowo, bez przymusowego nastawiania, której środek wypada w linii strzałkowej to:
1) relacja centralna;
2) położenie spoczynkowe żuchwy;
3) okluzja centralna;
4) dotylne położenie zwarciowe żuchwy;
5) maksymalne zaguzkowanie zębów;
6) nawykowa interkuspidacja;
7) więzadłowe położenie żuchwy;
8) krańcowe położenie żuchwy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Łuk twarzowy jest urządzeniem stosowanym do przeniesienia pomiarów wartości uzyskanych u pacjenta do artykulatora:

Mająca zastosowanie w artykulatorach oś zawiasowa umowna przechodzi przez:

W przypadkach zaburzeń czynnościowych układu stomatognatycznego stosowane są niżej wymienione zabiegi rehabilitacyjne:

Planujesz wykonanie mostu uzupełniającego brak zęba +2. Most ma znaleźć oparcie na filarach +1 i +3, którymi są implanty śródkostne wykonane z czystego tytanu. Pacjent nie posiada żadnych metalowych uzupełnień protetycznych i wypełnień amalgamatowych. Które z metali bądź stopów metali zakwalifikowałbyś jako najbardziej odpowiedni materiał do wykonania metalowej podbudowy mostu w tej konkretnej sytuacji protetycznej?

Wysoka odporność podstawowych stopów metali na korozję, w warunkach jamy ustnej jest związana z:

Pacjentowi wykonano w rocznym odstępie na zęby 6+ i 7- korony metalowe lane ze stopu AuCuAg. W drugim roku użytkowania korony, podczas wizyty kontrolnej, stwierdzono, że korona na zębie 6+ zachowała gładkość i połysk, zaś korona na zębie 7- utraciła gładkość i połysk. Można sądzić, że:

Proces wiązania stosowanych w stomatologii żywic akrylowych i materiałów kompozycyjnych jest wolnorodnikową polimeryzacją addycyjną. Wolne rodniki, niezbędne do przebiegu procesu powstają w wyniku:

Mając na uwadze, że w protezach szkieletowych niewłaściwie zaprojektowane elementy oporowe i retencyjne mogą wpływać niekorzystnie na aparat zawieszeniowy zębów oporowych, bliskiego, sztywnego podparcia ozębnowego nie powinniśmy projektować:

Do lekarza zgłasza się pacjent lat 27 z brakującymi górnymi siekaczami, które jak podaje utracił w wyniku urazu mechanicznego oraz z zachowanymi wszystkimi pozostałymi zębami. U pacjenta rozpoznano zapalenie przyzębia, w przebiegu którego odnotowano rozchwianie zębów II stopnia i zanik kości wyrostka zębodołowego - przy kłach I stopnia, a w okolicy zębów przedtrzonowych i trzonowych II stopnia. Najlepszym rozwiązaniem protetycznym przy uzupełnianiu braków podanych w zadaniu jest:

Dla uzyskania odlewu ze stopu złota, charakteryzującego się jak najwyższą twardością, wytrzymałością i sprężystością należy:

Przygotowanie do połączenia z zębami filarowymi elementów retencyjnych mostów typu „Rochette” obejmuje:

Jednym z czynników decydujących o zachowaniu retencji stałych uzupełnień protetycznych jest zastosowanie odpowiedniego materiału łączącego. Wybierz najodpowiedniejszy cement łączący do osadzenia mostu na podbudowie metalowej lanej, uzupełniającego brak zębów -4, -5, -6 i opartego na stosunkowo niskich filarach zębowych (-3 i -7), o nieco wzmożonej ruchomości.

Przystępujesz do leczenia protetycznego mającego na celu uzupełnienie braku zęba +6. Oceniając stan zębów filarowych, oskrzydlających lukę stwierdzasz prawidłowe umocowanie zęba +7 i rozchwianie II stopnia zęba +5. Badanie stosunków zwarciowych ujawnia zgryz urazowy z węzłem urazowym na zębie +5, zaś badanie radiologiczne klinowy zanik kości wyrostka zębodołowego w okolicy +5, z zachowaną przegrodą międzyzębową pomiędzy zębami +4 i +5. Planujesz wykonanie mostu dwubrzeżnego metalowo-ceramicznego. W tym przypadku najlepszym rozwiązaniem będzie:

Kąt Benetta jest to kąt utworzony między:

Zjawisko Christensena występuje w przypadku, gdy:

Podstawą klasyfikacji przypadków protetycznych wg Majewskiego ze względu na ich stopień trudności diagnostyczno-terapeutycznych jest ocena:

Powierzchnia retencyjna to:

Jakich w pierwszej kolejności najkorzystniejszych powierzchni klamrowych poszukuje się w pierwszym etapie analizy paralometrycznej po znalezieniu powierzchni retencyjnych?
1) powierzchni prowadzących aktywnych;
2) powierzchni prowadzących biernych;
3) powierzchni prowadzących klasycznych;
4) powierzchni prowadzących stabilizacyjnych;
5) powierzchni prowadzących klasycznych zależnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tak zwane trzaski odwrotne (powrotne) w stawach skroniowo-żuchwowych występują:
1) przy dotylnym przemieszczeniu krążków stawowych;
2) przy doprzednim przemieszczeniu krążków bez zablokowania;
3) przy doprzednim przemieszczeniu krążków stawowych z zablokowaniem;
4) przy nadwichnięciach żuchwy;
5) w zawansowanej chorobie zwyrodnieniowej stawów SŻ.
Prawidłowa odpowiedź to:

Metoda graficznej rejestracji zewnątrzustnej umożliwia:
1) precyzyjne ustalenie wysokości zwarcia;
2) prawidłowe ustawienie zębów sztucznych górnych;
3) likwidację „trzasków odwrotnych” w stawach SŻ;
4) centralizację głów żuchwy w panewkach stawowych;
5) prawidłowe połączenie w jamie ustnej wzorników zwarciowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do krążka w stawie skroniowo-żuchwowym przyczepia się mięsień:

Klasyfikacją braków uzębienia uwzględniającą cztery strefy podparcia jest klasyfikacja:
1) Kenedy’ego;         4) Fabiana i Fejerdy’ego;
2) Galasińskiej-Landsbergowej;     5) Applegate’a.
3) Eichnera;
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z parafunkcji oddziaływuje najbardziej destrukcyjnie na układ stomatognatyczny?

Która z metod diagnostyki radiologicznej umożliwia przegląd całego układu kostnego narządu żucia, łącznie ze stawami skroniowo-żuchwowymi na jednej kliszy?
1) metoda Clementschitscha;       4) metoda Schullera;
2) metoda przezoczodołowa Zimmera;     5) metoda Weinberga.
3) metoda pantomograficzna;
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentki w wieku 63 lat, obciążonej cukrzycą insulinozależną, rozpoznano stomatopatię protetyczną. Leczenie farmakologiczne zastosujesz, gdy z wymazu pobranego z błony śluzowej jamy ustnej wyhodowano na podłożu agarowym Sabourauda:

U pacjenta użytkującego protezy całkowite rozpoznano stomatopatię protetyczną powikłaną infekcją Candida albicans. Zalecono leczenie metodą farmakologiczno-protetyczną, w której pacjent będzie nakraplał na powierzchnię protez antybiotyk przeciwgrzybiczy. Najlepsze efekty leczenia można uzyskać, jeżeli protezy wymieni się na nowe:

Metoda repliki protez w diagnostyce stomatopatii protetycznych służy do:

W wywiadzie, 40 letni pacjent podaje występowanie bólu w okolicy przedusznej, promieniującego do skroni i kąta żuchwy. Badaniem klinicznym stwierdzono ograniczoną ruchomość żuchwy, zbaczanie żuchwy podczas otwierania ust, trzaski w stawie skroniowo-żuchwowym oraz bolesność palpacyjną mięśni. Właściwym rozpoznaniem jest:

Przy projektowaniu protez szkieletowych położenie ramion stabilizujących na zębie oporowym będzie najkorzystniejsze dla ozębnej tego zęba, jeśli będą one umieszczone jak najbliżej:

Nowe protezy, zwłaszcza ruchome stanowią bodziec dla receptorów układu czuciowego jamy ustnej powodując:

Krzywa Spee jest:

Wewnątrzustna analiza ruchów żuchwy służy w praktyce do:
1) ustalenia wysokości centralnego zwarcia;
2) analizy czynnościowych zaburzeń układu ruchowego narządu żucia;
3) analizy poziomej relacji żuchwy w stosunku do szczęki podczas ustalania centralnego zwarcia;
4) pomiaru kąta nachylenia stoku guzka stawowego;
5) pomiaru kąta Bennetta.
Prawidłowa odpowiedź to:

Planujesz wykonanie protezy natychmiastowej u pacjenta z periodontopatią, znacznymi zanikami kości i rozchwianiem III stopnia zębów w szczęce: 17, 16, 14, 13, 11, 21, 22, 25, 27, 28. Najkorzystniej jest wykonać protezę natychmiastową na etapie:

Dziecko lat 12 zgłasza się w celu uzupełnienia brakującego zęba 21 utraconego w wieku 10 lat z powodu urazu. W badaniu przedmiotowym stan układu stomatognatycznego w granicach normy dla danego wieku. Badanie radiologiczne nie wykazało żadnych nieprawidłowości. Zaplanujesz wykonanie:

Proteza nakładowa (overdenture) całkowita górna dla uzyskania dobrej retencji wymaga osadzenia co najmniej:

Jaki kształt wszczepów śródkostnych zapewnia najlepsze początkowe utrzymanie w podłożu?

W jakim wieku można rozpocząć leczenie implantologiczne?

Jakie dodatkowe możliwości leczenia protetycznego stworzyła implantologia?
1) wykonywanie stałych uzupełnień protetycznych w częściowych brakach uzębienia, bez konieczności szlifowania zębów filarowych;
2) wykonywanie stałych uzupełnień protetycznych w jedno- i obustronnych brakach skrzydłowych;
3) wykonywanie stałych uzupełnień protetycznych u wszystkich bezzębnych pacjentów;
4) stwarzanie dodatkowej retencji dla protez osiadających częściowych i całkowitych;
5) wykonywanie stałych uzupełnień protetycznych we wszystkich przypadkach zresorbowanego podłoża.
Prawidłowa odpowiedź to:

W dwuetapowym systemie implantologicznym Branemarka protokół zaleca po osadzeniu wszczepów w kości następujący okres gojenia:

Dobra retencja protezy szkieletowej na podłożu zależy od:
1) obecności podcienia na zębach filarowych;
2) wielkości ramion klamer;
3) obecności powierzchni retencyjnych;
4) głębokości powierzchni retencyjnych;
5) obecności powierzchni prowadzących.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie warunki powinny być spełnione aby można było zaplanować wykonanie łuku podjęzykowego w dolnej protezie szkieletowej?
1) obecność wysokich zębów;     4) płytkie dno jamy ustnej;
2) obecność niskich zębów;     5) niski przyczep wędzidełka języka;
3) głębokie dno jamy ustnej;     6) diastemy między zębami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie warunki jamy ustnej wskazują, na celowość wykonania dużego łącznika protezy szkieletowej w postaci płyty podniebiennej?
1) zanikłe wyrostki zębodołowe;
2) płaskie podniebienie;
3) kolbowate guzy wyrostka zębodołowego;
4) duża podatność błony śluzowej;
5) zachowane zęby nieliczne o ograniczonej powierzchni ozębnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W konwencjonalnym leczeniu protetycznym częściowych braków w uzębieniu lekarz może zaplanować wykonanie protez stałych lub/i ruchomych osiadających lub szkieletowych. Od jakich czynników zależy decyzja o rodzaju uzupełnienia protetycznego?
1) ilości i jakości zębów;
2) warunków zwarciowych;
3) podatności podłoża;
4) rozmieszczenia zębów;
5) kształtu bezzębnych odcinków wyrostka zębodołowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do zaprojektowania protezy szkieletowej niezbędne jest przeprowadzenie analizy paralelometrycznej modelu. Jakie są jej cele?
1) poszukiwanie powierzchni retencyjnej i prowadzącej na zębie filarowym;
2) poszukiwanie największej wypukłości korony klinicznej zęba;
3) stwierdzenie istnienia powierzchni wprowadzających;
4) badanie jakości wykrytych powierzchni;
5) analiza powierzchni zwarciowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie są zalety protez natychmiastowych?
1) korzystny wpływ na gojenie się ran poekstrakcyjnych i kształtowanie wyrostka zębodołowego;
2) umożliwia ciągłe wieloletnie użytkowanie protez bez przerwy nocnej;
3) ułatwia ustalenie prawidłowej wysokości zwarcia;
4) proteza nie wymaga podścieleń;
5) wpływa korzystnie na psychikę pacjenta.
Prawidłowa odpowiedź to:

W celu wykonania protezy natychmiastowej należy opracować wyrostek zębodołowy na gipsowym modelu roboczym. Zwykle dotyczy to odcinka przedniego szczęki i/lub żuchwy.
1) do opracowania modelu pomocne są zdjęcia pantomograficzne;
2) do opracowania modelu niepotrzebne są zdjęcia rtg;
3) model powinien opracować technik dentystyczny w laboratorium protetycznym;
4) model powinien opracować lekarz;
5) do opracowania modelu potrzebne są zdjęcia celowane;
6) opracowanie modelu jest zależne od rodzaju i rozległości planowanego zabiegu chirurgicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Metoda ustawienia zębów w protezach natychmiastowych całkowitych, pozwalająca na odtworzenie poprzednich warunków w jamie ustnej, polega na:

Jakie metody badań wizualizacyjnych zapewniają obrazowanie struktur stawów skroniowo-żuchwowych:
1) zdjęcia pantomograficzne;     4) tomografia komputerowa;
2) zdjęcia tomograficzne;     5) magnetyczny rezonans jądrowy.
3) zdjęcia sumacyjne;
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie znaczenie mają zdjęcia pantomograficzne w planowaniu leczenia i rehabilitacji protetycznej?
1) umożliwiają ocenę stopnia osadzenia zębów w zębodole;
2) pozwalają na precyzyjną ocenę wielkości i rozmieszczenia struktur morfologicznych;
3) umożliwiają wykrycie ognisk próchnicy na stycznych powierzchniach zębów;
4) pozwalają na dokładną ocenę stawów skroniowo-żuchwowych w tym na precyzyjne określenie położenia głów żuchwy;
5) umożliwiają wykrycie zmian patologicznych w badanych strukturach.
Prawidłowa odpowiedź to:

W świetle współczesnej wiedzy najbardziej słusznym twierdzeniem dotyczącym etiopatogenezy stomatopatii protetycznej jest:

Jednym z głównych czynników etiologicznych stomatopatii protetycznej jest uraz mechaniczny wywoływany przez nieprawidłowo wykonane uzupełnienie protetyczne w postaci:

Pacjenci z chorobą nowotworową w obrębie części twarzowej czaszki są szczególnie narażeni na ryzyko wystąpienia stomatopatii protetycznej. Przyczyną tego może być:
1) obniżone wydzielanie śliny;
2) stosowanie radioterapii i/lub chemioterapii u tych chorych;
3) osłabienie mechanizmów obronnych błony śluzowej;
4) zła stabilizacja protez.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce laboratoryjnej stomatopatii protetycznej z towarzyszącą infekcją grzybiczą istotne znaczenie ma wykonanie badań mikrobiologicznych. Należą do nich:
1) wykonanie preparatu bezpośredniego;
2) hodowla na bezpośrednich pożywkach;
3) badanie próbek śliny;
4) wykonanie posiewu i hodowla drobnoustrojów na podłożach izolacyjnych.
Które z powyższych badań znalazły zastosowanie w praktyce klinicznej:

Pacjent użytkujący protezy całkowite od 7 lat zgłosił się z objawami pieczenia błony śluzowej jamy ustnej. W badaniu klinicznym stwierdzono stomatopatię protetyczną powikłaną infekcją grzybiczą oraz brak stabilizacji protez. Postępowaniem z wyboru jest:

Podstawowym i najbardziej skutecznym zabiegiem higienicznym użytkowanych przez pacjenta protez ruchomych jest:

U dzieci i młodocianych można stosować protezy:
1) ruchome podparte;
2) ruchome osiadające;
3) z klamrami ortodontycznymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do dwuetapowego leczenia protetycznego wad zgryzu u dorosłych z zastosowaniem szyn zgryzowych są:
1) zgryz głęboki;
2) wada zgryzu powikłana zaburzeniami czynnościowymi;
3) wady zębowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Korekta ortodontyczna poprzedzająca leczenie protetyczne wad zgryzu u dorosłych jest bezwzględnie wskazana w następujących wadach:
1) zgryz krzyżowy częściowy przedni;
2) zęby przechylone;
3) zgryz głęboki.
Prawidłowa odpowiedź to: