Egzamin PES / Otorynolaryngologia / wiosna 2006

Zatoka bębenkowa ku tyłowi graniczy z:
1) wejściem do jamy sutkowej;
2) wyrostkiem ślimakowatym;
3) wyniosłością piramidową tylnej ściany jamy bębenkowej;
4) niszą okienka przedsionka;
5) wyniosłością rylcowatą.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odcinku sutkowatym nerw twarzowy oddaje następujące odgałęzienia:
1) nerw skalisty większy;       3) struna bębenkowa;
2) nerw strzemiączkowy;       4) nerw skalisty mniejszy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Struna bębenkowa odchodzi wstecznie od nerwu twarzowego, przechodzi pomiędzy rękojeścią młoteczka, a odnogą długą kowadełka i wnika do:

Do badań topodiagnostycznych w uszkodzeniach nerwu twarzowego należą:
1) ocena wydzielania łez;
2) badanie odruchu z mięśnia strzemiączkowego;
3) test wydzielania śliny ze ślinianek podżuchwowych;
4) elektrogustometria;
5) elektromiografia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podaj prawidłowe wymiary:
długa oś okienka przedsionka wynosi:
1) 2 mm;      2) 3 mm;      3) 4 mm;
a największa szerokość wynosi:
4) 1,5 mm;      5) 2,5 mm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas otwarcia części przedniej zachyłka nadbębenkowego należy zlokalizować:
1) główkę młoteczka;
2) wyrostek ślimakowaty;
3) część nerwu twarzowego w odcinku bębenkowym;
4) pokrywkę jamy bębenkowej;
5) wyniosłość piramidową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najbezpieczniejszym miejscem do wykonania stapedotomii jest punkt w środkowo-dolnej części podstawy strzemiączka w 2/3 jej wymiaru podłużnego i ½ poprzecznego, ponieważ woreczek i łagiewka znajdują się:

Trójkąt Trautmanna ograniczony jest: od przodu (1) kanałem półkolistym tylnym, od góry (2) oponą twardą środkowego dołu czaszki i (3) górnym brzegiem piramidy wraz z (4) zatoką skalistą oraz od tyłu (5) zatoką esowatą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż odsetek zakażeń u chorych na nowotwory głowy i szyi, leczonych operacyjnie:

Nieprawdą jest, że perlak nabyty wtórny stanowi (1) 80% perlaków nabytych i charakteryzuje się :
(2) obfitym, często stałym wyciekiem treści ropnej, (3) ubytkiem brzeżnym w części wiotkiej błony bębenkowej, (4) szybko powstającym upośledzeniem słuchu, (5) destrukcją odnogi długiej kowadełka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podaj prawidłowe rozpoznanie: u dziecka w wieku przedszkolnym, po przebytym ostrym zapaleniu ucha, wystąpiło pogorszenie stanu ogólnego, wzrost temperatury, pojawił się tętniący ból ucha promieniujący do skroni i potylicy. W badaniu stwierdzono: wrażliwość uciskową wyrostka sutkowatego, obrzęk za małżowiną uszną powodujący jej odstawanie, w badaniu otoskopowym widoczna jest pogrubiała, matowa błona bębenkowa, opadnięcie tylno-górnej ściany przewodu słuchowego zewnętrznego.

W diagnostyce różnicowej wycieku wodojasnego płynu z ucha należy uwzględnić następujące jednostki chorobowe, z wyjątkiem:

Niedosłuch o typie przewodnictwa występuje w zespole:

U 30-letniej kobiety z jednostronnym szumem usznym w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić następujące schorzenia:
1) otoskleroza;         3) zespół Lermoyez;
2) nerwiak nerwu słuchowego;    4) konflikt naczyniowo-nerwowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zdjęcie rtg uszu wg Schullera pozwala określić:
1) stopień pneumatyzacji komórek powietrznych wyrostka sutkowatego;
2) obecność procesów zapalnych;
3) przewód słuchowy wewnętrzny;
4) destrukcję kości i rozległość perlaka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Perlak retencyjny klasyfikowany jest jako perlak:

Chory z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego bez perlaka, u którego w badaniu otoskopowym stwierdza się suchą, mezotympanalną perforację błony bębenkowej, a w audiometrii tonalnej ubytek słuchu o typie przewodnictwa do 30 dB, powinien być zakwalifikowany do operacji:

Przestrzeń Reinckego odgrywa szczególną rolę w procesie tworzenia głosu, a jej kształt i napięcie determinują charakterystykę wibracyjną fałdu głosowego. W badaniach histopatologicznych nad procesem bliznowacenia fałdu głosowego na modelu zwierzęcym opisywano następujące zmiany macierzy zewnątrzkomórkowej przestrzeni Reinckego:
1) zwłóknienie (zwiększenie ilości kolagenu i prokolagenu), zwłaszcza we wczesnych etapach gojenia;
2) utratę prawidłowego trójwymiarowego układu włókien kolagenowych;
3) zwiększenie stężenia elastyny, odpowiedzialnej za kurczenie się tkanki;
4) zwiększenie stężenia fibronektyny, cząsteczki adhezyjnej, ważnej dla procesu włóknienia w miejscu zranienia;
5) zmniejszenie stężenia dekortyny, odgrywającej rolę w organizowaniu się włókien kolagenu;
6) zmniejszenie stężenia fibromoduliny, proteiny która wspomaga syntezę kolagenu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W celu wprowadzenia elektrody wszczepu ślimakowego należy wykonać:

Załamek Carharta charakteryzuje się obniżeniem krzywej przewodnictwa:
1) powietrznego dla częstotliwości 2000Hz;
2) kostnego dla częstotliwości 2000Hz;
3) powietrznego dla częstotliwości 1000Hz;
4) kostnego dla częstotliwości 1000Hz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niemożność zarejestrowania drgań aperiodycznych w badaniu wideostroboskopowym spowodowała, że opracowano inne metody diagnostyczne jak videokymografia i szybkie filmowanie cyfrowe. Metody te pozwalają na dokładniejsze niż w przypadku stroboskopii określenie następujących parametrów opisujących ruch fałdu głosowego:

Chirurg przystępujący do operacji otosklerozy musi liczyć się z możliwością napotkania w uchu środkowym nietypowych sytuacji anatomicznych. Do anomalii strzemiączka możemy zaliczyć:
1) obecność grubych odnóg strzemiączka;
2) zniekształcenie główki i szyjki;
3) obecność kostnej płyty między odnogami;
4) strzemiączko ogromne;
5) brak lub zwapnienie mięśnia strzemiączkowego;
6) obecność kostnego mostu między strzemiączkiem a brzegiem niszy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chirurg przystępujący do operacji otosklerozy musi liczyć się z możliwością napotkania w uchu środkowym nietypowych sytuacji anatomicznych. Do nieprawidłowości powodujących zwężenie niszy okienka owalnego należą:
1) rozbudowany kanał nerwu twarzowego;
2) odsłonięty (wypadający) nerw twarzowy;
3) anatomicznie maleńka, szczelinowata nisza;
4) ogniska otosklerotyczne na brzegach niszy;
5) wydatny dolny brzeg niszy;
6) listwa kostna na kanale nerwu twarzowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podaj prawidłowe rozpoznanie: u chorego z jednostronnym, czuciowo-nerwowym ubytkiem słuchu uzyskano w próbie SISI wynik pozytywny, wynoszący ponad 80%.

Dodatni objaw wyrównania głośności można stwierdzić na podstawie następujących badań:
1) próba Fowlera;
2) próba zanikania tonu;
3) badanie progu odruchu mięśnia strzemiączkowego;
4) próba Stengera.
Prawidłowa odpowiedź to:

Próg odruchu z mięśnia strzemiączkowego przy natężeniu 60 dB HL jest charakterystyczny dla:

Do powikłań po myringoplastyce nie należy:

W mikrochirurgii ucha dojście śródprzewodowe ma zastosowanie podczas:
1) myringoplastyki;       3) odbarczenia nerwu twarzowego;
2) stapedotomii;       4) myringotomii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Guzki umiejscowione w obrębie nosa zewnętrznego można podzielić na wrodzone i nabyte. Do pierwszej grupy można zaliczyć:
1) torbiele skórne;           4) kaszaki;
2) glejaki;             5) naczyniaki;
3) przepukliny mózgowe i oponowe;      6) mięsakoraki.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce różnicowej wycieku krwistego z ucha należy brać pod uwagę :
1) krwotoczno-pęcherzowe zapalenie błony bębenkowej;
2) urazy ucha;
3) ciała obce przewodu słuchowego zewnętrznego;
4) nowotwory złośliwe ucha zewnętrznego i środkowego;
5) nerwiaka nerwu słuchowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Z pierwotnych nowotworów złośliwych ucha lokalizacja w przewodzie słuchowym zewnętrznym stanowi około:

Chory 50-letni zgłasza się do lekarza z powodu jednostronnej niedrożności nosa, trwającej ponad miesiąc, obfitego, cuchnącego wycieku śluzowo-ropnego, podbarwionego krwią z nosa i niewielkimi bólami głowy. Podaje również, że proteza zębowa szczęki, którą nosi od kilku lat, od pewnego czasu „nie pasuje i wypada”. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chory zgłasza się do lekarza w ciężkim stanie ogólnym, z wysoką septyczną gorączką, dreszczami, bólami głowy. Badaniem stwierdza się znaczny obrzęk powiek obu oczu, zasinienie skóry powiek i okolicy czołowej z wyraźnie rozszerzonymi żyłami okolicy czołowej, wytrzeszcz z ograniczeniem ruchomości obu oczu i znacznym obrzękiem spojówek oczu. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

U chorego stwierdza się gładkie uwypuklenie okolicy guza czołowego bolesne przy dotyku, niewielki wytrzeszcz gałki ocznej. Chory skarży się na uczucie rozpierania. Na zdjęciu radiologicznym i w tomografii komputerowej stwierdza się jednolite zacienienia światła zatoki, ścieńczałe ściany zatoki czołowej. Przy badaniu trzeszczenie przy ucisku na górną ścianę oczodołu, przypominający chrzęst pergaminu. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chory lat 12 zgłosił się z powodu guza podniebienia miękkiego po stronie prawej. Wywiad 5 miesięczny, nie podaje urazu. Guz nie powiększa się. W badaniu przedmiotowym: guz miękki, niebolesny podczas palpacji, o wymiarach 25x19x15 mm. W badaniu MR: dobrze odgraniczona masa lita, bez cech naciekanie struktur sąsiednich. Bez odchyleń w badaniach laboratoryjnych.
Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Chory zgłasza się z powodu trudności w oddychaniu przez nos, jednostronnego upośledzenia słuchu, bólów i zaburzeń czucia górnej części twarzy oraz porażenia nerwu odwodzącego po tej stronie, powiększonych węzłów chłonnych szyi. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

63-letni mężczyzna przyjęty do szpitala powiatowgo z powodu upadku i doznanego urazu twarzy. W chwili przyjęcia zaczerwienianie i obrzęk twarzy i szyi. W wywiadzie: alkoholizm, cukrzyca insulinozależna. W kolejnym dniu gwałtowne pogorszenie stanu ogólnego, wzrost T do 39,3 st. Rozpoczęto antybiotykoterapię (Zinacef). Wystąpiła oliguria z utratą przytomności, hipotonia. Miejscowo: gwałtownie narastający masywny obrzęk twarzy i szyi, początek zmian martwiczych w obrębie wargi górnej, na błonie śluzowej jamy ustnej i gardła czerwony nalot. W badaniu tomograficznym głowy i szyi stwierdzono smugowate zacienienie w tkance podskórnej w części środkowej twarzy i tkankach miękkich szyi. Po 12 godzinach narastający obrzęk całej głowy, martwica wargi i obu policzków. W wymazach stwierdzono: Streptococcus, Neiseria, Proteusz mirabilis. Chory zmarł w 4 dobie wśród objawów wstrząsu septycznego. Jakiej jednostce chorobowej najbardziej odpowiadają opisane objawy przedmiotowe i podmiotowe?

14-letni chłopiec zgłasza się do leczenia z powodu trudności w oddychaniu przez nos, tępych bólów głowy, nosowania zamkniętego, hiposmii, wydzieliny śluzowej podbarwionej krwią spływającej po tylnej ścianie gardła. Okresowych krwawień z nosa. Nie stwierdza się zmian w badaniu radiologicznym zatok przynosowych. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chory zgłasza się do lekarza z powodu jednostronnej niedrożności nosa, długo utrzymującej się wydzieliny śluzowo-ropnej po stronie niedrożnego przewodu nosowego i spływania wydzieliny po tylnej ścianie gardła, badaniem stwierdza się jednostronnie polip wypełniający nozdrza tylne po stronie niedrożnego przewodu nosowego. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Najlepsze rokowanie w przypadku nowotworu złośliwego nosa i zatok przynosowych jest przy lokalizacji guza:

Chory zgłasza się z powodu niewielkich dolegliwości bólowych szczęki, w badaniu przedmiotowym nosa bez wyraźnych zmian chorobowych, badaniem radiologicznym widoczna w dnie zatoki szczękowej torbiel i korzeń zęba w świetle torbieli. Liczne ubytki w uzębieniu szczęki. Chory nie przebył ekstrakcji zęba. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Chory zgłasza się z powodu napadowo występujących, jednostronnych bólów głowy. Badaniem - w nosie błona śluzowa nie wykazuje zmian chorobowych, wydzielina śluzowa po stronie bólów głowy. Stwierdza się bolesność przy ucisku na nerw nad- i podoczodołowy oraz przeczulicę skóry po tej stronie twarzy. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Chora zgłasza się do leczenia z powodu trudności w oddychaniu przez nos, spływania po tylnej ścianie gardła wydzieliny, badaniem stwierdza się bardzo wąskie przewody nosowe, prawie całkowicie wypełnione przez znacznie obrzmiałe małżowiny nosowe. Po anemizacji wielkość małżowin nosowych nie zmienia się. Badaniem radiologicznym - w zatokach przynosowych brzeżne zgrubienie błony śluzowej na wszystkich ścianach zatok szczękowych. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Chory zgłasza się do leczenia z powodu krwawienia z nosa, bólu nosa i upośledzenia drożności nosa. Badaniem stwierdza się „poszerzenie” przegrody nosa, upośledzające drożność nosa obustronnie, bolesne przy dotyku, stan ogólny dobry, temperatura ciała w normie, w wywiadzie uraz, ruchomości kości nasady nosa nie stwierdza się badaniem radiologicznym, kości nosa zmian nie wykazują. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

U chorego po urazie głowy stwierdza się bolesność, zasinienie i obrzęk okolicy nasady nosa z wgłobieniem ścian kostnych nasady nosa po jednej stronie oraz siny obrzęk powiek. Po tej samej stronie wytrzeszcz gałki ocznej ku dołowi i na zewnątrz. Nie stwierdza się patologicznej ruchomości kości nasady i nosa ani patologicznej ruchomości szczęki. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chory 30-letni zgłasza się do leczenia z powodu jednostronnej niedrożności nosa i obfitej cuchnącej śluzowo-ropnej wydzieliny z nosa, utrzymującej się od kilku miesięcy. Badaniem stwierdza się w przewodzie nosowym po stronie trudności w oddychaniu zalegającą obfitą wydzieliną śluzowo-ropną, błona śluzowa zaczerwieniona, obrzmiała. Drugi przewód nosowy prawidłowo drożny, błona śluzowa zmian chorobowych nie wykazuje. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chory zgłasza się do leczenia z powodu obfitego krwawienia z przedniego odcinka nosa, niedającego się opanować z uciskiem przez skrzydełko nosa. W badaniu stwierdza się obfite krwawienie z dużej powierzchni błony śluzowej przedniego odcinka jednego przewodu nosowego. Metodą leczenia z wyboru jest:

Apoptoza jest złożonym procesem zaprogramowanej śmierci komórki. W procesie nowotworzenia ulega zaburzeniu równowaga między częstością podziałów komórkowych, a śmiercią komórki na korzyść procesów proliferacyjnych. Które twierdzenia są prawdziwe?
1) badanie struktury jąder komórkowych pod kątem apoptozy ma znaczenie prognostyczne dla oceny procesu kancerogenezy;
2) w badaniu apoptozy mają zastosowanie metody immunohistohemiczne z użyciem przeciwciał monoklonalnych;
3) zaletą cytometrii przepływowej w porównaniu z metodami immunohistochemicznymi jest badanie całej populacji komórek;
4) w badaniu apoptozy metoda TUNEL jest preferencyjna, gdyż wykrywa ten proces na jednym z najwcześniejszych etapów procesu;
5) ze względu na złożoność procesów apoptozy wskazane jest jej badanie przynajmniej 3 różnymi metodami;
6) badania nad apoptozą ułatwiają ocenę biologii komórek raka krtani.
Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniu chorego stwierdza się jednostronne upośledzenie drożności nosa, cuchnącą, podbarwioną krwią wydzielinę ropną z nosa, w nosie krwawiącą ziarninę na bocznej ścianie jamy nosa, neuralgię w obszarze 2 gałęzi nerwu trójdzielnego, podwójne widzenie i wytrzeszcz gałki ocznej po stronie niedrożnego nosa. W badaniu histopatologicznym wycinka z ziarniny w nosie stwierdza się raka płaskonabłonkowego. Radiologicznie - naciek obejmujący światło jamy nosa, zatoki szczękowej i komórek sitowych po jednej stronie oraz zniszczenie ściany kostnej przedniej, przyśrodkowej i górnej zatoki szczękowej, rozmycie konturów komórek sitowych. Postępowaniem z wyboru jest:

Najczęstszym nowotworem złośliwym nosa i zatok przynosowych jest rak:

Chory zgłasza się z powodu utrzymującego się od długiego czasu utrudnionego oddychania o zmiennym nasileniu, uzależnionego częściowo od ułożenia głowy na lewym lub prawym boku, wodnistej, przeźroczystej wydzieliny, okresowego kichania nasilającego się przy zmianach temperatury otoczenia. Badaniem stwierdza się obrzęk błony śluzowej nosa o zmiennym nasileniu, sine zabarwienie pogrubiałych małżowin zmniejsza się. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chory zgłasza się z powodu wyraźnie zaznaczonego obrzęku i zaczerwienienia wierzchołka i grzbietu nosa, przechodzącego na wargę dolną, silnych dolegliwości bólowych i gorączki. Badaniem w przedsionku nosa stwierdza się przeświecający pod skórą czop ropny. Stwierdza się bolesność przy ucisku na boczną ścianę nasady nosa i przy ucisku w przyśrodkowym kącie oczodołu. Najbardziej prawdopodobnym zagrażającym powikłaniem jest:

U chorego po urazie stwierdza się badaniem radiologicznym wieloszczelinowe złamanie z wgnieceniem kości czołowej, z linią złamania przechodzącą przez zatokę czołową, blaszkę kości sitowej, obecność powietrza w przestrzeni płynu mózgowo-rdzeniowego. Badaniem chorego stwierdza się ranę okolicy czołowej z wgnieceniem kości czołowej, krwiak okularowy, wyciek z nosa płynu krwisto-wodnistego. Najbardziej wskazanym postępowaniem leczniczym jest:

Młody człowiek zgłasza się do leczenia sportowego urazu piłką tenisową w okolicę oczodołu. Badaniem stwierdza się zaburzenie czucia w zakresie drugiej gałązki nerwu trójdzielnego po stronie urazu, podwójne widzenie, ograniczenie ruchomości gałki ocznej przy patrzeniu do góry oraz przy patrzeniu w dół. Nie stwierdza się szczękościsku. Postępowaniem leczniczym z wyboru jest:

Badaniem u chorego stwierdza się uwypuklenie ściany zatoki czołowej łatwo uginające się pod wpływem ucisku, wydające przy tym dźwięk podobny do gniecionego pergaminu, wytrzeszcz gałki ocznej do przodu i boku, podwójne widzenie, chory skarży się na uczucie rozpierania w głowie. Badaniem radiologicznym stwierdza się całkowite zacienienie światła zatoki czołowej z prawie całkowitym zniszczeniem ścian kostnych zatoki. Postępowaniem chirurgicznym z wyboru jest:

Chora zgłasza się do leczenia z powodu trudności w oddychaniu przez nos oraz utrzymującego się od długiego czasu uczucia suchości w nosie. Badaniem u chorej stwierdza się: bardzo szerokie jamy nosa, wyraźnie widoczny zanik błony śluzowej nosa i małżowin nosowych, błona śluzowa pokryta jest żółtozieloną, zasychającą w strupy wydzieliną. W gardle i krtani widoczne również zmiany zanikowe błony śluzowej. Postępowaniem chirurgicznym z wyboru jest:

Pacjent z prawidłowymi błonami bębenkowymi w badaniu otoskopowym, zgłasza niedosłuch po stronie prawej od kilku lat. Audiogram tonalny jak na rycinie, próba Webera do ucha lewego, brak odruchu z mięśnia strzemiączkowego po stronie lewej, a obecny po stronie prawej w badaniu kontralateralnym i prawidłowy tympanogram. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Chory ma przewlekłe zapalenie ucha środkowego bez perlaka, za stałym wyciekiem przez centralną perforację błony bębenkowej. Optymalnym leczeniem jest:

Typowe objawy przewlekłego zapalenia ucha środkowego:

U chorego z postępującym niedosłuchem wystąpiło porażenie nerwu twarzowego. W otoskopii błona bębenkowa zaczerwieniona i uwypuklona, tętniąca. Po stronie porażenia nerwu twarzowego nieruchomy fałd głosowy i język zbacza w tę stronę. Brak innych objawów. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Które twierdzenie o osłoniaku nerwu przedsionkowego jest fałszywe?

Niedosłuch jednostronny 60dB. Prawidłowa błona bębenkowa w otoskopii. W audiometrii impedancyjnej obustronny brak odruchu strzemiączkowego w badaniu kontralateralnym oraz prawidłowe ciśnienie i tympanogram. Wątpliwości co do progu przewodnictwa kostnego w audiogramie. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Powstaniu złośliwego zapalenia ucha zewnętrznego sprzyjają:

Tympanotomia tylna to:

Chora lat 66 przywieziona na ostry dyżur laryngologiczny z powodu ostrej duszności krtaniowej, wysokiej temperatury (39 st C) oraz bolesnego obrzęku szyi w rzucie tchawicy. W badaniu przedmiotowym: bolesny obrzęk tkanek w przednim trójkącie szyi, skóra napięta, zaczerwieniona; w badaniu laryngologicznym stwierdzono obrzęk zapalny błony śluzowej gardła środkowego, dolnego i krtani
z unieruchomieniem lewej struny głosowej. Ze względu na narastającą duszność chorą zaintubowano. Po leczeniu przeciwzapalnym w 3 dobie chorą extubowano. W badaniach laboratoryjnych jedynymi odchyleniami była leukocytoza i wysokie OB. Badanie kontrolne po 2 miesiącach wykazało prawidłową ruchomość obu strun głosowych. Na podstawie objawów klinicznych i przebiegu choroby najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem wydaje się być:

Myringitis bullosa występuje:

Zespół Brocqua-Pautiera (romboidalne zapalenie grzbietu języka) to jednostka opisana niemalże 100 lat temu prze francuskich hematologów. Które z twierdzeń dotyczących tej jednostki chorobowej są prawdziwe?
1) etiologicznie, jej istotą jest prawdopodobnie nieprawidłowość rozwoju grzbietu języka spowodowana przetrwałym do wieku dojrzałego guzkiem nieparzystym;
2) w etiopatogenezie postuluje się rolę przewlekłego nadkażenia Candida albicans;
3) występuje tylko u osób dorosłych;
4) występuje czterokrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet;
5) zmiana na ogół nie daje żadnych dolegliwości;
6) klinicznie schorzenie ujawnia się charakterystycznie na grzbietowej powierzchni języka, zawsze ku przodowi od brodawek okolonych, wzdłuż linii środkowej grzbietu języka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Celem chirurgicznego leczenia dróg łzowych jest usuniecie przeszkody i przywrócenie fizjologicznego odpływu łez, a jeśli to niemożliwe to stworzenie odpływu przez wykonanie drogi zastępczej. W przypadku zniszczenia całych dróg łzowych należy planować następujący typ zabiegu:
1) zespolenie workowo-nosowe wg Westa;
2) zespolenie kanalikowo-workowo-nosowe wewnętrzne;
3) zespolenie spojówkowo-workowe z użyciem rurki;
4) połączenie między workiem spojówkowym, a jamą nosa z użyciem rurki silikonowej, żyły, błony śluzowej jamy ustnej;
5) wytworzenie płata chrzęstno-śluzowego z przegrody nosa i połączenie go z workiem śluzówkowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zwiększona podatność na zakażenia chorych operowanych z powodu nowotworów głowy i szyi związana jest z następującymi czynnikami usposabiającymi:
1) występowaniem u tych chorych zaburzeń funkcji układu odpornościowego;
2) rozległością zabiegów, połączoną z rekonstrukcją ubytków;
3) bardzo długim czasem(6-8 h) trwania zabiegu;
4) przebytą chemioterapią lub radioterapią;
5) kaniulacją naczyń;
6) żywieniem pozajelitowym;
7) tracheotomią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną porażenia nerwu twarzowego nie może być:

Brak słyszenia kierunkowego spowodawany jest przez:

Chora dorosła ma postępujący niedosłuch przewodzeniowy, niebieskie zabarwienie twardówek i kilka złamań kości w wywiadzie. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Najczęstszy patogen w ostrym zapaleniu ucha środkowego:

Najważniejsze etapy powstawania przerzutów w rakach płaskonabłonkowych głowy i szyi to: oddzielanie się komórek nowotworowych, inwazja, migracja i angiogeneza. Które z poniższych twierdzeń dotyczących tego zagadnienia są prawdziwe?
1) kadheryny stanowią grupę glikoprotein przezbłonowych umożliwiających komunikowanie się komórek homotypowych, odgrywają rolę w morfogenezie komórek nabłonka; E-kadheryna podlega zmniejszonej ekspresji w nowotworach wywodzących się z komórek nabłonkowych;
2) integryny należą do białek powierzchniowych komórki, odgrywają rolę w adhezji komórki do macierzy pozakomórkowej, migracji, i regulacji limfocytów; zmiany w ich ekspresji mogą być odpowiedzialne za zdolność do przerzutowania;
3) inwazja komórek nowotworowych zachodzi przy udziale proteaz, które niszczą błonę podstawną i macierz pozakomórkową, w procesie tym biorą udział metaloproteazy macierzy pozakomórkowej;
4) wzmożona ekspresja aktywatora urokinazy plazminogenu odgrywa ważną rolę w inwazyjności guza;
5) proteazy asparginianowe, np. katepsyna D, uczestniczą w degradacji macierzy pozakomórkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które zdania dotyczące otosklerozy są prawdziwe?
1) leczenie fluorkiem sodu jest alternatywą stapedektomii i powoduje poprawę słuchu;
2) u osób nie decydujących się na operację zaleca się aparat słuchowy;
3) stapedektomia lub stapedotomia jest leczeniem przyczynowym otosklerozy;
4) otoskleroza jest przewlekłą chorobą, ale nigdy nie doprowadza do głuchoty;
5) po leczeniu operacyjnym mogą wystąpić zaburzenia smaku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawdziwe stwierdzenia dotyczące złamań kości skroniowej to:
1) poprzeczne złamania kości skroniowej występują częściej niż podłużne;
2) poprzeczne złamanie kości skroniowej częściej doprowadza do porażenia nerwu twarzowego niż złamanie podłużne;
3) niedosłuch przewodzeniowy występuje częściej w złamaniu poprzecznym kości skroniowej niż w złamaniu podłużnym;
4) płynotok uszny po urazie głowy najczęściej nie wymaga leczenia operacyjnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent z okresowymi wyciekami z ucha, niewielką perforacją w części wiotkiej błony bębenkowej i umiarkowanym niedosłuchem wymaga:

Niedosłuch ślimakowy może wykazać:

Najbardziej wartościowym badaniem audiologicznym w diagnostyce nerwiaka nerwu słuchowego jest:

Które zdania o porażeniu nerwu twarzowego jest fałszywe?

Do wykrywania symulacji głuchoty jednostronnej najbardziej przydatna jest:

Które zdanie o chorobie Meniere’a jest fałszywe?

Najlepszy wynik dekompresji nerwu twarzowego uzyskujemy w porażeniu:

Które z poniższych twierdzeń dotyczących patogenezy i obrazu uszkodzeń krtani spowodowanych przez refluks są prawdziwe?
1) zmiany dotyczą przede wszystkim przyśrodkowej powierzchni nalewek oraz tylnej powierzchni chrząstki pierścieniowatej;
2) pomiar pH w przypadku refleksu krtaniowo-gardłowego ma mniejsze znaczenie niż niskiego ze względu na tzw. „refluksy niekwaśne”;
3) udokumentowanym czynnikiem uszkadzającym błonę śluzową i kancerogennym są kwasy żółciowe;
4) jeden z mechanizmów obronnych stanowi anhydraza węglanowa, która pobudza komórki do wydzielania dwuwęglanów do przestrzeni zewnątrzkomórkowej;
5) choroba refluksowa jest jednoznacznie udokumentowanym czynnikiem ryzyka rozwoju raka krtani.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podział anatomiczno-kliniczny krtani ( dla celów klasyfikacji TNM, wyróżnia w krtani lokalizacje (piętra) i w ich obrębie poszczególne umiejscowienia. Wskaż, który z niżej podanych zestawów stwierdzeń nie jest prawdziwy:
1) w lokalizacji nadgłośniowej wśród 5 odrębnych umiejscowień wyróżniamy między innymi: część nadgnykową nagłośni, część podgnykową nagłośni i kieszonkę krtaniową;
2) w lokalizacji podgłośniowej nie wyróżniono odrębnych umiejscowień;
3) w piętrze głośni odrębnymi lokalizacjami są: prawy fał głosowy, lewy fałd głosowy, spoidło przednie i spoidło tylne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do węzłów chłonnych I regionu węzłowego szyi (wg klasyfikacji TNM) zaliczamy następujące grupy węzłów:
1) węzły podbródkowe;
2) węzły podgnykowe;
3) węzły podżuchwowe przednie, środkowe i tylne;
4) węzły przyżuchwowe (wewnątrz ślinianki podżuchwowej).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które zdania odnoszące się do anatomii dużych naczyń chłonnych zlokalizowanych w obrębie szyi są prawdziwe:
1) przewód piersiowy drenuje chłonkę z narządów jamy brzusznej;
2) przewód chłonny prawy zbiera chłonkę z prawego płuca i prawej części śródpiersia;
3) pień szyjny (truncus jugularis), wraz z przewodem chłonnym prawym uchodzą do prawego kąta żylnego;
4) kąt żylny, zarówno po prawej, jak i lewej stronie utworzony jest przez żyłę podobojczykową i żyłę szyjną wewnętrzną;
5) kąt żylny, zarówno po prawej, jak i lewej stronie utworzony jest przez żyłę podobojczykową i żyłę szyjną zewnętrzną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Otalgia w przypadkach nowotworów złośliwych jamy ustnej i gardła jest wynikiem ścisłego związku włókien czuciowych, rejestrujących czucie bólu w miejscu nowotworu i włókien czuciowych z różnych części ucha. Wskaż, które z wymienionych połączeń nerwów są odpowiedzialne za powstanie otalgii?
1) nerw językowy i nerw uszno-skroniowy;
2) nerw podjęzykowy i jego gałąź zauszna;
3) nerw językowo-gardłowy i nerw bębenkowy;
4) nerw błędny i jego gałąź uszna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które zdania odnoszące się do symptomatologii i leczenia włókniaka młodzieńczego są prawdziwe?
1) charakterystyczne objawy, to nawracające krwawienia z nosa, blokada nosa i guz w nosowej części gardła;
2) guz występuje wyłącznie u chłopców w okresie pokwitania i młodych mężczyzn;
3) w miarę upływu lat objawy związane z obecnością włókniaka młodzieńczego częściowo ustępują;
4) leczeniem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie guza;
5) włókniak młodzieńczy nigdy nie niszczy kości podstawy czaszki.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku złośliwych nowotworów gruczołów ślinowych postępowanie terapeutyczne i rokowanie zależy, między innymi, od zaszeregowania guza do grupy o niskiej (low grade), bądź wysokiej (high grade) złośliwości. Poniżej przedstawiono 8 różnych rozpoznań histopatologicznych nowotworów złośliwych gruczołów ślinowych:
1) rak gruczołowato-torbielowaty (adenoid cystic carcinoma);
2) rak śluzowo-naskórkowy (mucoepidermoid carcinoma), niski stopień złośliwości;
3) rak zrazikowo-komórkowy (acinic cell carcinoma);
4) rak przewodowy ślinianek (salivary duct carcinoma);
5) rak w gruczolaku wielopostaciowym (carcinoma ex pleomorphic adenoma);
6) rak płaskonabłonkowy (squamous cell carcinoma);
7) rak nabłonkowo-mioepitelialny (epithelial myoepithelial carcinoma);
8) gruczolakorak podstawnokomórkowy (basal cell adenocarcinoma).
Wskaż, w którym zestawie odpowiedzi znajdują się wyłącznie guzy z grupy o wysokiej złośliwości?

Jednym z objawów zespołu Melkerssona-Rozenthala jest pofałdowany język (linqua plicata). Które z niżej wymienionych stwierdzeń, odnoszących się do tego zespołu są prawdziwe?
1) często obserwuje się rodzinne występowanie zespołu;
2) elementem zespołu jest nawracający obrzęk wargi górnej;
3) obwodowy niedowład, czy porażenie n. VII, z reguły cofa się samoistnie;
4) przy pełnym porażeniu n. VII konieczna jest dekompresja części bębenkowej i sutkowej nerwu;
5) nie znamy leczenia przyczynowego, ani metod zapobiegania nawrotom.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które stwierdzenia odnoszące się do nowotworów w obrębie małych gruczołów ślinowych nie są prawdziwe?
1) ryzyko występowania nowotworów złośliwych w małych gruczołach ślinowych jest większe niż w przypadku ślinianki przyusznej;
2) w przypadku guza mieszanego wywodzącego się z gruczołów ślinowych błony śluzowej jamy ustnej konieczne jest znaczne poszerzenie marginesów resekcji chirurgicznej guza;
3) złośliwe nowotwory małych gruczołów ślinowych zostały włączone do klasyfikacji TNM 2001;
4) nowotwory małych gruczołów ślinowych stanowią > 10% wszystkich nowotworów gruczołów ślinowych;
5) nowotwory małych gruczołów ślinowych stanowią < 10% wszystkich nowotworów gruczołów ślinowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku guza w okolicy ślinianki przyusznej należy dążyć do ustalenia wstępnego rozpoznania patologicznego, przed podjęciem decyzji terapeutycznej. Które ze stwierdzeń dotyczących przedstawionego zagadnienia można uznać za poprawne?
1) standardem wstępnej diagnostyki patologicznej jest biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (BAC);
2) czułość i swoistość BAC zależy od doświadczenia patologa i może wynosić ok. 90%;
3) w przypadku guza o cechach klinicznych nowotworu niezłośliwego BAC nie wnosi istotnych informacji diagnostycznych;
4) jeśli guz wykazuje klinicznie cechy nowotworu złośliwego należy zawsze, niezależnie od BAC, wykonać albo otwartą biopsję, albo badanie śródoperacyjne;
5) z reguły, gdy BAC sugeruje rozpoznanie chłoniaka, konieczne jest wykonanie otwartej biopsji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nowotworami złośliwymi występującymi na skórze głowy i szyi są:
1) rak podstawnokomórkowy;
2) rak kolczystokomórkowy;
3) rogowiak kolczystokomórkowy;
4) rak z gruczołów łojowych skóry;
5) czerniak złośliwy.
Wskaż w odpowiedzi trzy najczęściej występujące nowotwory:

Wskaż, przyczyny często prowadzące do występowania suchości w jamie ustnej (xerostomii):
1) przewlekłe przyjmowanie leków antycholinergicznych;
2) autoimmunologiczna degeneracja tkanki gruczołów ślinowych w chorobie Sjögrena;
3) zaburzenia neurowegetatywne w chorobie Parkinsona;
4) późne zmiany w tkance gruczołów ślinowych objętych polem napromieniania w trakcie radioterapii;
5) mocznica.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą lokalizacją (według klasyfikacji TNM) raka płaskonabłonkowego jamy ustnej, jest:

W przypadku raka języka T₁N₁M₀ (G2), zlokalizowanego na brzegu języka w ½ przedniej, jeśli biopsja cienkoigłowa pod kontrolą USG potwierdzi przerzut do węzła chłonnego w okolicy podżuchwowej, prawidłowym postępowaniem terapeutycznym będzie:

Naczyniami zaopatrującymi w krew migdałek podniebienny są:
1) gałąź migdałkowa tętnicy twarzowej;
2) gałąź migdałkowa tętnicy gardłowej wstępującej;
3) gałąź grzbietowa tętnicy językowej;
4) gałąź migdałkowa tętnicy klinowo-podniebiennej;
5) gałąź podniebienna tętnicy szczękowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Odma podskórna jest jednym z objawów urazów w obrębie twarzy i szyi. Wskaż w których sytuacjach klinicznych odma podskórna jest objawem charakterystycznym:
1) złamanie rusztowania chrzęstnego krtani;
2) złamanie żuchwy;
3) złamanie w obrębie masywu szczękowo-sitowego;
4) rana kłuta szyi, penetrująca do tchawicy;
5) jatrogenna perforacja zachyłka gruszkowatego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które ze stwierdzeń charakteryzujących anginę Plaut-Vincenta są prawdziwe:
1) choroba jest wynikiem mieszanej infekcji pałeczkami Gram (-), wrzecionowcami i krętkami;
2) owrzodzenie dotyczy często tylko jednego migdałka podniebiennego;
3) owrzodzeniu w obrębie migdałka towarzyszy powiększenie i tkliwość regionalnych węzłów chłonnych;
4) potwierdzeniem rozpoznania jest dodatni odczyn Paul-Bunnella;
5) gorączka > 38°C utrzymuje się często powyżej 5 dni.
Prawidłowa odpowiedź to:

W obrazie klinicznym raka gruczołowato-torbielowatego ślinianki przyusznej, charakterystyczne są następujące cechy:
1) powiększającemu się guzowi, często towarzyszy samoistny ból w obrębie guza i niedowład nerwu twarzowego;
2) nowotwór szerzy się mikroskopowo wzdłuż sąsiadujących włókien nerwowych;
3) skuteczność leczenia radioterapią, bądź resekcją chirurgiczną jest porównywalna;
4) najczęstszą przyczyną niepowodzeń są przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych;
5) przerzuty odległe najczęściej występują w obrębie płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które ze stwierdzeń dotyczących przetoki tchawiczo-przełykowej są poprawne?
1) przetoka tchawiczo-przełykowa jest ciężkim powikłaniem jatrogennym, po nieprawidłowo wykonanej operacji tracheotomii;
2) przetoka tchawiczo-przełykowa jest trudnym do leczenia objawem w schyłkowym okresie raka górnej części przełyku;
3) porażenie nerwów krtaniowych górnych daje często objawy podobne do tych, jakie widzimy w przypadku przetoki tchawiczo-przełykowej;
4) charakterystycznym objawem przetoki tchawiczo-przełykowej jest odma podskórna na szyi;
5) u pacjentów po tracheostomii wykasływanie treści pokarmowej przez rurkę zawsze świadczy o obecności przetoki tchawiczo-przełykowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z cech węzłów chłonnych uwidocznionych w tomografii komputerowej szyi wskazywać mogą na przerzut raka płaskonabłonkowego do ocenianego węzła?
1) średnica węzła przekracza 1 cm;
2) warstwa brzeżna węzła ulega wzmocnieniu po podaniu kontrastu;
3) występują cechy martwicy w centrum węzła;
4) widoczne są ogniska zwapnienia w centrum węzła;
5) węzeł przybiera okrągły kształt.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pień ramienno-głowowy to:

Chora lat 54, otyła, zgłosiła się do laryngologa z powodu uporczywych ataków kaszlu, które występują od 4-5 miesięcy. Nigdy nie paliła papierosów. Kaszel jest suchy, drażniący, występuje nagle, bez uchwytnej przyczyny, czasem codziennie, czasem z kilkudniową przerwą, zwłaszcza w nocy. Inne podawane dolegliwości to nadciśnienie tętnicze i choroba wieńcowa; jest pod opieką kardiologa, leczona farmakologicznie - te same leki przyjmowane regularnie od 4 lat. W badaniu przedmiotowym: uszy otoskopowo bez zmian; nos - niewielkiego stopnia skrzywienie przegrody nosa w stronę lewą, błona śluzowa różowa, wilgotna, niewielka ilość śluzowej wydzieliny; nosogardło wolne, jama ustna i gardło - stan po tonsilektomii przed 20 laty, bez odchyleń; krtań: nagłośnia o konfiguracji prawidłowej, fałdy głosowe gładkie, blade, symetrycznie ruchome, w okolicy spoidła tylnego i okolicy pozanalewkowej przekrwienie i zaczerwienienie błony śluzowej. Co z najwyższym prawdopodobieństwem należałoby uwzględnić w rozpoznaniu różnicowym i jakie podjąć dalsze postępowanie diagnostyczne lub lecznicze?

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące leczenia raka głośni we wczesnym stadium zaawansowania:
1) jakość głosu i jakość życia nie są parametrami uważanymi za kluczowe i branymi pod uwagę podczas wyboru pomiędzy różnymi metodami o zbliżonym współczynniku miejscowej kontroli;
2) jakość głosu po laserowej chordektomii jest porównywalna z tą po radioterapii;
3) jakość głosu po operacji laserowej zależy od głębokości resekcji struny głosowej, ilości i okolicy wyciętej tkanki;
4) ocena jakości życia jest zdecydowanie najwyższa wśród chorych leczonych radioterapią;
5) zastosowanie dodatkowych metod leczniczych nie powodowało obniżenia punktacji w ocenie jakości życia pacjentów;
6) biorąc pod uwagę, że nie stwierdza się wyraźnych zalet poszczególnych metod leczenia ostateczna decyzja powinna być podjęta przez pacjenta po omówieniu problemu z wielodyscyplinarnym zespołem ds. leczenia nowotworów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objaw wyrównania głośności charakteryzuje uszkodzenie słuchu o lokalizacji w:

Niejednakowa percepcja tej samej częstotliwości w obu uszach (diplacusis dysharmonica) występuje w:

W jakim porażeniu nerwów krtaniowych występuje intermedialne ustawienie fałdu głosowego?

Do zawodowych zaburzeń głosu nie należy:

Elektronystagmografia (E.N.G.) opiera się na wykorzystaniu zjawiska elektrofizjologicznego jakim jest/są:

Zaburzeń przewodzenia dźwięku („głuchoty przewodzeniowej” nie powoduje:

W skład zespołu jąder przedsionkowych w pniu mózgu nie wchodzi jądro:

W badaniach elektrofizjologicznych słuchu określamy:

Audiometryczna próba Stengera służy:

Żółtawe zabarwienie błony śluzowej gardła, wygładzenie i zaczerwienienie języka, obrzęk dziąseł i wybroczyny na śluzówce podniebienia to obraz charakterystyczny dla:

Leczenie raka głośni we wczesnym stadium zaawansowania polega na zastosowaniu jednej z metod: radioterapii, przezustnego usunięcia chirurgicznego lub laryngektomii częściowej z dojścia zewnętrznego. Do nowych metod leczenia należy terapia fotodynamiczna lub chemioterapia. Które z poniższych stwierdzeń są nieprawdziwe?
1) we wczesnym stadium raka głośni rzadko konieczne jest leczenie obejmujące szyjne węzły chłonne, ponieważ częstość przerzutów jest bardzo niska;
2) hiperfrakcjonowane przyspieszone promieniowanie okazało się korzystne w przypadkach raka T2N0;
3) wykazano gorsze wyniki przezustnej chirurgii laserowej w przypadku zajęcia procesem chorobowym spoidła przedniego;
4) przy endoskopowej resekcji zmian odpowiedni margines bezpieczeństwa stanowi od 2-5 mm prawidłowej tkanki;
5) laryngektomia częściowa z dojścia zewnętrznego pozostaje metodą z wyboru w leczeniu raka głośni we wczesnym stadium zaawansowania;
6) do zalet terapii fotodynamicznj należą: brak blizn, powtarzalność, minimalne objawy niepożądane i możliwość wykonania w trybie ambulatoryjnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do przyczyn dysfagii należy:

Do czynników ototoksycznych związanych z ekspozycją zawodową nie należą:
1) związki arsenu;      5) związki fosforoorganiczne;
2) sole merkurego;      6) chinolony;
3) kwas etakrynowy;      7) związki siarki i tetrachlorowęglany;
4) sole ołowiu;        8) benzen i anilina.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 9-letniego chłopca stwierdzamy przerost struktur pierścienia Waldayera, szczególnie migdałków podniebiennych. Na powierzchni migdałków widoczne są owrzodzenia, otaczające tkanki są obrzęknięte. Na tylnej ścianie gardła obecne powiększone grudki chłonne, niektóre z łatwo krwawiącymi nadżerkami. Węzły chłonne szyjne powiększone, niebolesne. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem u opisywanego chorego jest: