Egzamin PES / Ortopedia i traumatologia narządu ruchu / jesień 2010

Gorset typu Milwaukee ma zastosowanie w leczeniu skoliozy:

U dziecka w wieku 20 miesięcy stwierdzono nie leczone do tej pory zwichnięcie rozwojowe stawu biodrowego. W takiej sytuacji leczenie powinno obejmować:

U 17-letniej, miesiączkującej dziewczynki od 4 lat stwierdzono boczne idiopatyczne prawostronne skrzywienie kręgosłupa w odcinku Th4-Th11, wynoszące 35°. Leczenie powinno obejmować:

W którym typie mózgowego porażenia dziecięcego jest najczęściej obserwowane boczne skrzywienie kręgosłupa?

Jaki procent szans na postęp skrzywienia ma dziewczynka z młodzieńczą, piersiową skoliozą idiopatyczną o kącie skrzywienia 29° i testem Rissera 1?

Badanie kliniczne 2-miesięcznego niemowlęcia wykazało asymetryczne odwodzenie w stawach biodrowych ale bez objawu Ortolaniego i Barlowa. Postępowanie ortopedyczne powinno obejmować:

Rozwojowa dysplazja stawu biodrowego powinna być rozpoznana:

W diagnostyce ultrasonograficznej stawu biodrowego wg techniki Grafa obowiązują ustalone zasady badania, które obejmują:
1) badanie dziecka w pozycjach standardowych w ułożeniu na plecach;
2) badanie dziecka w pozycjach standardowych w ułożeniu na boku;
3) używanie do badania wyłącznie sondy liniowej;
4) używanie do badania wyłącznie sondy sektorowej;
5) stosowanie sondy minimum 7,5 MHz u dzieci poniżej 3 miesiąca życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 4-letniego chłopca na podstawie badania klinicznego i radiologicznego rozpoznano chorobę Perthesa z martwicą głowy kości udowej obejmującą 25% jej obszaru. Badanie kliniczne wykazało ograniczenie w stawie biodrowym rotacji do wewnątrz o 10° i odwodzenia o 15° w porównaniu z biodrem przeciwnym. Po zastosowaniu odciążenia i fizykoterapii uzyskano bezbolesny pełen zakres ruchów w stawie biodrowym. Obecnie lekarz powinien zastosować:

Najczęstszymi przyczynami, które uniemożliwiają repozycję zachowawczą zwichniętego stawu biodrowego w przebiegu rozwojowej dysplazji stawu biodrowego są:
1) więzadło poprzeczne panewki;
2) zawinięty obrąbek stawowy;
3) zwiększony kąt szyjkowo-trzonowy kości udowej;
4) ścięgno mięśnia iliopsoas;
5) zmniejszony kąt antetorsji kości udowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ultrasonograficzne rozpoznanie rozwoju stawu biodrowego noworodka określone jako IIIb wg klasyfikacji Grafa świadczy o:

Objaw Drehmanna związany jest z:

Klasyfikacja choroby Perthesa opracowana przez Herringa opiera się na:

Termin coxitis fugax oznacza:

Klasyfikacja Stulberga służy do oceny:

Do czynników klinicznych ryzyka, pogarszających rokowanie w leczeniu choroby Perthesa nie należy:

Dziecko w wieku 7 lat skarży się na ból w obrębie stawu biodrowego. Przed kilkoma dniami przebyło infekcję górnych dróg oddechowych. Podczas badania klinicznego stwierdzono, że dziecko utrzymuje kończynę zgiętą w stawie biodrowym, a przy próbie jej wyprostowania zgłasza ból. Pozostałe ruchy w stawie biodrowym są możliwe do wykonania, jednakże powodują niewielki ból. Dziecko ogranicza chodzenie i utyka. Badanie radiologiczne nie wykazało zmian. Lekarz powinien w takiej sytuacji zalecić:

W badaniu ultrasonograficznym stawu biodrowego noworodka, określenie typu IIb wg klasyfikacji Grafa oznacza:

Stwierdzenie występowania następujących objawów: skrócenie kończyny dolnej i jej ustawienie w rotacji zewnętrznej, ograniczenie odwodzenia kończyny w stawie biodrowym oraz objawu Drehmana jest podstawą do rozpoznania klinicznego:

Dodatni objaw Trendelenburga jest:
1) charakterystyczny dla dysplazji stawu biodrowego ze zwichnięciem u dzieci chodzących;
2) charakterystyczny dla choroby Legg-Calve-Perthesa;
3) związany z niewydolnością mięśnia pośladkowego wielkiego;
4) związany z niewydolnością mięśnia pośladkowego średniego;
5) związany z niewydolnością mięśnia biodrowo-lędźwiowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obecnie najczęstszą lokalizacją gruźlicy kostno-stawowej jest/są:

Zachowanie morfologii trzonów kręgowych i rzadko rozwój skrzywienia kręgosłupa są objawami:

Wczesnym objawem radiologicznym gruźlicy stawu biodrowego jest:

U osoby leczonej przewlekle encortonem w dawce 7,5 mg dziennie z powodu r.z.s w punktacie ze stawu biodrowego stwierdzono Mycobacterium tuberculosis. Nie stwierdzono MRSA ani VRE. W leczeniu farmakologicznym należy:

52-letni mężczyzna mieszkający od roku w obozie przejściowym dla imigrantów z krajów Azji skarży się na znaczny wysięk i ból kolana. Wywiad co do przebytych chorób i szczepień trudny do zebrania. W badaniu radiologicznym stwierdza się wyraźny zanik kostny w okolicy kolana, rozdęcie stawu, bez zniszczenia końców stawowych. W punktacie ze stawu kolanowego nie stwierdzono bakterii ropnych. W badaniu na podłożu Bactec wyhodowano prątki kwasoodporne. Leczenie obejmuje:

Pierwotnie przewlekłe krwiopochodne zapalenie kości piszczelowej u noworodków i niemowląt rozpoczyna się typowo od ogniska zlokalizowanego:

W przebiegu ostrego krwiopochodnego zapalenia kości udowej u dzieci typowym objawem klinicznym jest:

O obecności zapalenia stawu biodrowego u dziecka może świadczyć w badaniu USG:

Unieruchomienia stawu biodrowego u noworodka po drenażu stawu biodrowego z powodu zapalenia dokonuje się w:

W typie IV B w klasyfikacji Hunka następstw zapalenia stawu biodrowego u dziecka, zalecana jest:

Badanie MR jest wystarczająco czułe i swoiste dla pewnego różnicowania pomiędzy łagodnym a złośliwym guzem kości:

Radioterapię stosuje się w leczeniu następujących guzów kości:

Operacja Van Ness-Borgreve polega na:

W leczeniu osteoid osteoma zaleca się:

W leczeniu osteochondroma zaleca się resekcję:

Który z wymienionych guzów kości rozwija się wyłącznie w nasadach kości długich?

Który z guzów kości pod względem obrazu klinicznego i radiologicznego wymaga różnicowania z typem medullary (typ I) zapalenia kości w klasyfikacji Cierny-Madera?

U dziecka w wieku 12 lat zaobserwowano pogrubienie zarysów palców rąk, a w badaniu radiologicznym rozdęcie kości paliczków i obecność przejaśnień o budowie zrazikowej, umiejscowionych centralnie w kości, bez przerwania warstwy korowej i bez jej pogrubienia. Najbardziej prawdopodobną patologią, którą należy brać pod uwagę jest:

65-letnia kobieta leczona od 6 lat z powodu raka sutka doznała niskoenergetycznego złamania w połowie trzonu kości ramiennej prawej z widoczną osteolizą kości na poziomie złamania powodującą diastazę 3 cm pomiędzy odłamami. W tej sytuacji optymalne leczenie to:

Operacja Tikhoff-Lindberg polega na:

W subiektywnym teście Lovette’a ocenia się:

Wartość 3 w skali testu Lovette’a mięsień osiąga jeśli jest możliwy kontrolowany przez ten mięsień ruch:

Metoda De Lorma-Watkinsa treningu mięśni jest oparta o:

Dla mięśni o wartości 2 w skali testu Lovette’a należy zalecić ćwiczenia:

Jeżeli pacjent porusza się za pomocą kul i nie może obciążać chorej kończyny to należy zalecić mu naukę chodu:

Chód o kulach naprzemienny, czteromiarowy jest chodem o największej chwilowej stabilności i odbywa się w sekwencji:

Podczas krioterapii występują dwie fazy reakcji na zimno. Klinicznie istotniejsza jest w rehabilitacji narządu ruchu faza II, która charakteryzuje się:

W chorobach przewlekłych narządu ruchu stosuje się magnetoterapię o parametrach pola:

Kikut goleni o długości 7 cm należy zaopatrzyć w protezę z lejem typu:

W klasyfikacji Saltera-Harrisa złamaniami uszkadzającymi chrząstkę wzrostową i powierzchnię stawową nasady kości są:

Typowym okołoporodowym złamaniem kośćca noworodka jest złamanie:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące podstawowych zasad leczenia urazowych uszkodzeń narządu ruchu u dzieci:

Najczęstsza lokalizacja złamań i złuszczeń u dzieci to:

Oderwanie przyczepu ścięgna prostownika długiego palca jest zazwyczaj u dziecka:

Złuszczenie nasady dalszej kości promieniowej typu Salter-Harris I u 4-letniego dziecka powinno być nastawione na:

Złamanie trzonów kości przedramienia w połowie długości u 7-letniego dziecka powinno być po repozycji stabilizowane:

Izolowane, przemieszczone złamanie trzonu kości promieniowej u 9-letniego dziecka powinno być:

W leczeniu złamań trzonów kości przedramion u dzieci elastycznymi prętami śródszpikowymi nieprawidłowe jest:

Złamanie przedramienia typu Monteggia u 15-letniego chłopca powinno być:

Spośród wymienionych uszkodzeń okolicy dziecięcego stawu łokciowego najczęstsze i obciążone ryzykiem braku zrostu jest złamanie:

Złamanie nadkłykciowe I stopnia w klasyfikacji Gartlanda u 6-letniego dziecka powinno być:

Przemieszczone złamanie nadkłykciowe III stopnia według Gartlanda u 10-letniego dziecka powinno być:

Rezultatem złamania nad- lub przezkłykciowego u 7-letniego dziecka może być:

Przemieszczone złamanie bliższej przynasady kości ramiennej u 10-letniej dziewczynki powinno być:

Prawdziwą charakterystyką urazów kręgosłupa występujących do czasu zakończenia dojrzewania szkieletowego jest:

Warunkiem założenia endoprotezy kłykciowej z tylną stabilizacją u chorego z zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi stawu kolanowego jest obecność wydolnego:

Złamaniem awulsyjnym w obrębie miednicy występującym u dorastających jest:

Poprzeczne, zamknięte złamanie trzonu kości udowej u 3-letniego dziecka powinno być leczone:

Poprzeczne, zamknięte złamanie trzonu kości udowej u 8-letniego dziecka powinno być leczone:

Złamanie Tillaux jest:

Płaszczyzna plateau części piszczelowej prawidłowo osadzonej endoprotezy stawu kolanowego w projekcji a-p powinna być prostopadła do linii Mikulicza. Oznacza to, iż w stosunku do osi anatomicznej uda, proteza odchylona jest o kąt około:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do endoprotezoplastyki stawu kolanowego jest:
1) brak ciągłości aparatu wyprostnego stawu kolanowego;
2) bezbólowa artrodeza stawu kolanowego;
3) znaczna otyłość;
4) nawracające infekcje dróg moczowych;
5) zmiany łuszczycowe na skórze operowanego kolana.
Prawidłowa odpowiedź to:

O wczesnym zakażeniu endoprotezy stawu kolanowego mówimy w przypadku pojawienia się objawów klinicznych infekcji w okresie:

Podejrzewając zakażenie endoprotezy stawu kolanowego zlecisz wykonanie oznaczenia poziomu:

Chory po jednoczasowym wszczepieniu dwóch endoprotez stawów kolanowych z zastosowaniem trzpieni śródszpikowych uda i piszczeli w 2 dobie po zabiegu operacyjnym odczuwa niewielką duszność, jest niespokojny ma nieznacznie podwyższoną temperaturę ciała, przyspieszone tętno, na spojówkach widoczne są petochie. Prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

W przypadku nieprawidłowego balansu tkankowego w wyproście z prawidłowym balansem w zgięciu podczas protezoplastyki stawu kolanowego z koślawością, uwolnienie boczne należy rozpocząć od struktury stabilizującej kolano zasadniczo tylko w wyproście. Będzie nią:

W przypadku okołoprotezowego złamania nadkłykciowego uda bez przemieszczenia ze stabilną protezą (I typ wg Rorabecka) zastosujesz:

Jednym z możliwych powikłań po alloplastyce stawu kolanowego jest głęboka zakrzepica żylna. Czynnikami ryzyka zwiększającymi prawdopodobieństwo jej wystąpienia są:
1) wrzodziejące zapalenie jelita grubego;
2) zespół nerczycowy;
3) otyłość;
4) obecność przeciwciał antyfosfolipidowych;
5) niedobór białka S;
6) żylaki kończyn dolnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ważnymi krokami w rozwoju alloplastyki stawu biodrowego było wprowadzenie:
1) endoprotez dwuczęściowych stawu biodrowego;
2) zastosowania artykulacji metal-metal;
3) cementu akrylowego do mocowania endoprotezy w kości;
4) polietylenu do wykonania panewki endoprotezy;
5) kompozytów węglowych do wykonywania endoprotez.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do oddziału ortopedycznego został przyjęty 70-letni chory celem wykonania alloplastyki stawu biodrowego z powodu zmian zwyrodnieniowych. W dniu przyjęcia stwierdzono u chorego: w wywiadzie długoletnią cukrzycę leczoną insuliną, nadciśnienie, masę ciała 120kg, poziom cukru 240mg/dl. Proponowanym sposobem leczenia tego chorego powinna być:

Do najważniejszych powikłań późnych alloplastyki stawu biodrowego zalicza się aseptyczne obluzowanie komponentów endoprotezy. Procesowi obluzowania może towarzyszyć powstawanie ubytków kostnych. W przypadku obluzowanej panewki stwierdzony ubytek mniej niż 1/3 brzegu górnego panewki kostnej, przy zachowanej jej przedniej i tylnej kolumnie i zachowanej zdolności do podparcia implantu to wg klasyfikacji Paproskyego ubytek:

Ustąpienie bólu, poprawa ruchu stawu przy zachowaniu stabilności i korekcja deformacji to cele:

Jedną z przyczyn powstawania ognisk osteolizy wokół komponentów endoprotezy, mogących prowadzić do jej obluzowania, jest zjawisko zużycia. Szczególnie widoczne to było w przypadku artykulacji polietylen - metal. Nowa generacja polietylenu, tzw. polietylen sieciowany (cross-link) spowodował spadek tempa zużycia linearnego tej artykulacji w stosunku do polietylenu konwencjonalnego o:

Do oddziału ortopedycznego została przyjęta 67-letnia pacjentka z dolegliwości bólowymi i ograniczeniem ruchomości prawego stawu biodrowego. Badaniem klinicznym i radiologicznym ustalono rozpoznanie pierwotnych zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego o umiarkowanym nasileniu. Proponowanym sposobem leczenia tej chorej powinno być:
1) leczenie zachowawcze;
2) endoprotezoplastyka powierzchniowa;
3) standardowa endoprotezoplastyka bezcementowa;
4) standardowa endoprotezoplastyka cementowa;
5) endoprotezoplastyka przynasadowa z dużą głową i artykulacją metal-metal.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pojęcia „długość stawu, offset i unikanie konfliktu” są to czynniki warunkujące w protezoplastyce stawu biodrowego:
1) rekonstrukcję anatomiczną stawu biodrowego;
2) rekonstrukcję biomechaniczną stawu biodrowego;
3) odtworzenie prawidłowej równowagi tkanek miękkich stawu biodrowego;
4) odtworzenie równowagi mięśniowej stawu kolanowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przy osadzaniu endoprotezy stawu biodrowego, dla uniknięcia niestabilności protezy i/lub jej zwichnięcia, poza odpowiednim doborem długości stawu i offsetu oraz kąta inklinacji powinno się również uzyskać łączną antewersję komponentów panewkowego i udowego:

Czynnikami predysponującymi do wyższej koncentracji jonów Cr i Co w surowicy krwi, bólu w pachwinie i tworzenia się zapalnej kaletki w okolicy ścięgna m. biodrowo-lędźwiowego w endoprotezoplastyce powierzchniowej lub endoprotezoplastyce z dużą głową i artykulacją metal-metal, jest kąt:
1) inklinacji osadzonej panewki 40°-45°;
2) inklinacji osadzonej panewki > 50°;
3) antewersji osadzonej panewki od 10°-20°;
4) antewersji osadzonej panewki < 10° i > 20°.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami wzrostu o udowodnionym działaniu stymulującym chondrogenezę są:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) kolagen typu I jest dominującą formą kolagenu w chrząstce stawowej;
2) za odporność chrząstki stawowej na kompresję odpowiada hydrofobowy charakter proteoglikanów;
3) odporność chrząstki stawowej na rozciąganie związana jest z dużą zawartością kolagenu typu I;
4) podwyższona aktywność metaloproteinaz jest charakterystyczna dla procesów naprawczych chrząstki stawowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące mikrozłamań, jako metody leczenia uszkodzeń chrząstki stawowej:

Wskaż etapy postępowania w przeszczepianiu autologicznych chondrocytów (I generacja) w kolejności chronologicznej:
1) izolacja komórek z materiału chrzęstnego;
2) pobranie chrząstki od chorego;
3) hodowla komórek w laboratorium;
4) pobranie przeszczepu okostnej od dawcy;
5) implantacja komórek pod umocowany płat okostnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W artroskopii wykonanej po urazie stawu kolanowego u 24-letniego narciarza stwierdzono uszkodzenie chrząstki stawowej IV stopnia wg klasyfikacji ICRS, o powierzchni uszkodzenia 1,5 cm². Zalecanym postępowaniem terapeutycznym będzie:

W diagnostyce obrazowej uszkodzeń chrząstki stawowej stawu kolanowego zalecane jest wykonanie jako wstępnego:

Wskaż, które z poniższych stwierdzeń dotyczących diagnostyki uszkodzeń chrząstki stawowej stawu kolanowego jest prawdziwe:

Chondromalacja „otwarta” to zmiany wg klasyfikacji Outerbridge’a:

Podaj, które z poniższych stwierdzeń jest prawidłowe w przypadku chonodromalacji rzepki:

Wybierz prawidłowe z poniżej przedstawionych danych epidemiologicznych dotyczących występowania oddzielającej jałowej martwicy kostno-chrzęstnej stawu kolanowego:

Mechaniczne obciążenie kości powoduje zwiększenie masy kostnej poprzez zwiększenie miejscowych naprężeń czynnościowych, a zasadniczą rolę w przekazywaniu i przetwarzaniu bodźców mechanicznych w kości odgrywają osteoklasty.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) witamina D jest niezbędna do wchłaniania wapnia z jelit i utrzymania prawidłowej siły mięśniowej;
2) niedobór witaminy D prowadzi do osteomalacji i wzrostu kości;
3) witamina D jest metabolizowana w wątrobie a następnie w nerkach;
4) niedobór witaminy D powoduje podwyższenie poziomu wapnia w surowicy i obniżenia w moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące złamania kręgosłupa:
1) jest wskazaniem do wertebroplastyki;
2) ryzyko następnego złamania wzrasta od 2-krotnie do 10-krotnie;
3) jest wskazaniem do założenia gorsetu gipsowego;
4) wymaga diagnostyki różnicowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przy rozpoznaniu złamania niskoenergetycznego jednego kręgu (Th 6) w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:
1) osteoporozę;          4) szpiczak mnogi;
2) chorobę Pageta;         5) chorobę Scheuermana.
3) przerzut nowotworowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Doustne preparaty bisfosfonianów charakteryzuje bardzo niska biodostępność i z tego powodu konieczne jest przestrzeganie rygorystycznych zasad ich zażywania ( tj. przyjmowanie leku na czczo co najmniej 30 min przed pierwszym posiłkiem, popijanie szklanką przegotowanej wody oraz pozostawanie w pozycji pionowej bezpośrednio po zażyciu leku).

Osteomalacja powstaje w wyniku:

Typowymi objawami kompleksowego zespołu bólu regionalnego (Choroba Sudecka) są:
1) ochłodzenie skóry;             4) osłabienie tętna;
2) nasilenie bólu nieproporcjonalne do urazu;    5) potliwość.
3) zasinienie skóry;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wrodzona łamliwość kości jest skutkiem:

Wskaż powikłania choroby Pageta:
1) transformacja nowotworowa w kierunku osteosarcoma;
2) złamania patologiczne;
3) objawy neurologiczne wynikające z ucisku zmienionej tkanki kostnej na przebiegające nerwy;
4) ciężka hipokalcemia;
5) deformacje kości długich i czaszki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe:
1) dysplazja włóknista kości występuje najczęściej jako jednoogniskowa;
2) najczęstszym powikłaniem w dysplazji włóknistej kości jest deformacja kości długich;
3) częstym powikłaniem w dysplazji włóknistej jest zezłośliwienie;
4) dysplazja włóknista występuje najczęściej jako wieloogniskowa;
5) zmiany kostne leczymy wyłącznie operacyjnie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Złamania miednicy typu APC II wg Younga-Burgessa nadają się do ostatecznego zaopatrzenia przednim stabilizatorem zewnętrznym, gdyż tylne więzadła krzyżowo-biodrowe pozostają w tych złamaniach nieuszkodzone.

Mężczyzna lat 45, poszkodowany w wypadku komunikacyjnym został przyjęty na oddział urazowo-ortopedyczny. Pacjent jest w stanie stabilnym a wcześniejsze badania i konsultacje wykluczyły uraz narządów wewnętrznych i głowy. W badaniu klinicznym stwierdzasz wybroczyny w okolicy lędźwiowej po stronie prawej, tkliwość uciskową brzucha, nierówną długość kończyn, rotację zewnętrzną kończyny dolnej prawej. W wykonanym badaniu RTG miednicy stwierdzasz złamanie typu VS wg klasyfikacji
Younga-Burgessa. Uraz ten należy zaopatrzyć poprzez:

Wskaż błędne stwierdzenie dotyczące złamania miednicy typu APC III wg Younga-Burgessa:

Do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego trafił 40-letni pacjent po wypadku komunikacyjnym. Pacjent nieprzytomny, w stanie średnio ciężkim, zaintubowany, wentylowany sztucznie. Wykonane badania obrazowe ujawniły: złamanie miednicy typu B1 wg Tile’a; krwotoczne stłuczenie mózgu, krwiak w komorach mózgu; brak uszkodzeń narządów klatki piersiowej, jamy brzusznej i miednicy mniejszej. W badaniach laboratoryjnych uwagę zwracają niskie wartości morfotyczne krwi (Hb 6,5mg% Er 2,7tyś.). Przed przekazaniem na oddział neurochirurgii poproszono Cię o zaopatrzenie złamania miednicy. Zastosujesz:

Klasyfikacja złamań kości krzyżowej wg Denisa wyróżnia strefy w zależności od lokalizacji szczeliny złamania w obrębie kości krzyżowej. Wskaż prawidłowe stwierdzenia:
1) złamania w strefie I obejmują krzyżowy odcinek kanału kręgowego;
2) złamania w strefie I wiążą się z duża częstością występowania uszkodzeń neurologicznych;
3) złamaniom w strefie III rzadko towarzyszą uszkodzenia neurologiczne;
4) złamania w strefie III obejmują krzyżowy odcinek kanału kręgowego;
5) złamania w strefie III obejmują części boczne kości krzyżowej;
6) złamania w strefie III wiążą się z dużą częstością występowania uszkodzeń neurologicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W operacyjnym leczeniu złamania przedniej ściany panewki stawu biodrowego zastosujesz dostęp:

Złamanie głowy kości udowej typu I wg Pipkina należy leczyć:

Pacjent lat 56, wcześniej bez dolegliwości ze strony narządu ruchu, upadł z drabiny doznając złamania części bliższej kości udowej lewej oraz stłuczenia ściany klatki piersiowej po tej stronie. Badanie RTG ujawniło złamanie przezkrętarzowe uda lewego z tzw. odwrotnym skosem (przebieg szczeliny złamania od góry i przyśrodka do dołu i boku). Pacjent został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. W tym przypadku zastosujesz:

Mężczyzna 50-cio letni, w ogólnym stanie zdrowia dobrym, aktywny fizycznie, doznał zamkniętego złamania kości udowej prawej. Wykonane RTG wykazało złamanie z rozkawałkowaniem (typ IV wg Winquista) w 1/3 bliższej trzonu kości udowej. Prawidłowym sposobem zaopatrzenia powyższego urazu będzie:

Gwoździowanie wsteczne kości udowej gwoździem ryglowanym wprowadzonym przez dół międzykłykciowy jest preferowane względem gwoździowania od strony zachyłka gruszkowatego, w przypadku złamania:

Wskazaniem do zespolenia złamania krawędzi tylnej końca dalszego piszczeli jest:
1) odłamanie fragmentu większego niż 25-33% powierzchni stawowej piszczeli;
2) odłamanie fragmentu większego niż 45-50% powierzchni stawowej piszczeli;
3) obecność podwichnięcia tylnego lub klinicznej niestabilności tylnej stawu skokowo-goleniowego;
4) obecność uskoku powierzchni stawowej końca dalszego kości piszczelowej większego niż 2-3 mm;
5) obecność uskoku powierzchni stawowej końca dalszego kości piszczelowej większego niż 4-5mm;
6) towarzyszące uszkodzenie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego;
7) każde złamanie krawędzi tylnej końca dalszego piszczeli jest wskazaniem do zespolenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące stabilizacji więzozrostu piszczelowo-strzałkowego:
1) stabilizacja więzozrostu konieczna jest w każdym przypadku złamania dwukostkowego;
2) stabilizację więzozrostu możemy uzyskać za pomocą śruby korowej przeprowadzonej przez 3 warstwy kości korowej (obie warstwy korowe strzałki i boczna warstwa korowa piszczeli);
3) stabilizację więzozrostu możemy uzyskać za pomocą śruby korowej przeprowadzonej przez 4 warstwy kości korowej (obie warstwy korowe strzałki i obie warstwy korowe piszczeli);
4) stabilizację więzozrostu śrubą wykonujemy przy ustawieniu stawu skokowego w zgięciu grzbietowym;
5) stabilizację więzozrostu wykonujemy przy ustawieniu stawu skokowego w zgięciu podeszwowym;
6) stabilizację więzozrostu wykonujemy przy ustawieniu stawu skokowego
w zgięciu neutralnym 90°.
Prawidłowa odpowiedź to: