Egzamin PES / Ortopedia i traumatologia narządu ruchu / jesień 2005

Właściwości osteoindukcyjne posiadają:

Wskazaniem do miejscowego podania PDGF (Płytkopochodnego Czynnika Wzrostu) jest:

Skafoldy (rusztowania w inżynierii genetycznej) to:

Niesterydowe leki przeciwzapalne (NLPZ) stosowane w leczeniu zmian zwyrodnieniowych wywołują:

W złamaniu nadkłykciowym typu wyprostnego III stopnia wg podziału Gartlanda, szczelina złamania przebiega skośnie od:

Złamanie guza kulszowego u młodych dorastających:
1) jest złamaniem awulsyjnym i powinno się je leczyć operacyjnie;
2) jest złamaniem patologicznym w obrębie wtórnego jądra i powinno się je leczyć operacyjnie;
3) jest złamaniem awulsyjnym, do którego dochodzi najczęściej w wyniku nagłego skurczu mięśni grupy tylnej uda;
4) u młodych sportowców przemieszczenie oderwanego fragmentu guza kulszowego powyżej 5 mm, powinno być leczone operacyjnie;
5) przemieszczenie oderwanego fragmentu guza kulszowego powyżej 2 mm, powinno być leczone operacyjnie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do operacyjnego leczenia złamania nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej u dzieci jest:

Rozwijającemu się zespołowi ciasnoty przedziału powięziowego po złamaniu kości przedramienia, grożącego powstaniem przykurczu Volkmanna może towarzyszyć:
1) ból palców nasilający się przy ich biernym prostowaniu;
2) zaburzenia unerwienia czuciowego skóry i sinica palców;
3) obecność tętna na tętnicy promieniowej;
4) ból palców nasilający się przy ich biernym zginaniu;
5) ból palców nasilający się przy ich czynnym zginaniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U dzieci, najczęściej zaburzenia gojenia i przebudowy kostnej obojczyka występują po jego złamaniach w części:

Przy leczeniu złuszczeń typu III i IV wg Saltera Harrisa, aby zespolić odłamy, łączniki zespalające ( druty K. śruby) należy wprowadzić:

Przebyte urazy chrząstki wzrostowej w złamaniach typu III, IV i V. wg podziału Saltera-Harrisa częściej prowadzą do powikłań w obrębie dystalnej nasady kości strzałkowej niż kości udowej. Stwierdzenie to jest:
1) prawdziwe, gdyż chrząstka wzrostowa dystalnej kości strzałkowej jest bardziej aktywna;
2) prawdziwe, gdyż chrząstka wzrostowa kości strzałkowej jest bardziej aktywna i ma większą nieregularna powierzchnię;
3) nieprawdziwe, gdyż chrząstka wzrostowa dystalnej nasady kości udowej jest bardziej aktywna;
4) nieprawdziwe, gdyż chrząstka wzrostowa dystalnej nasady kości udowej jest bardziej aktywna, oraz ma znacznie większą i nieregularną powierzchnię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Złamania kości długich częściej występują u dzieci z:
1) przepukliną oponowo-rdzeniową;
2) wrodzona łamliwością kości;
3) nerwiakowłókniakowatością Recklinghausena;
4) młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniu stawów;
5) achondroplazją.
Prawidłowa odpowiedź to:

W złamaniach kości długich u dzieci z wrodzoną łamliwością kości, preferowanym sposobem leczenia jest:

Cechą charakterystyczną złamania kości długich u dzieci z przepukliną oponowo-rdzeniową jest:
1) bezbolesny przebieg i miejscowy wzrost ucieplenia skóry;
2) obecność twardego obrzęku skóry;
3) w obrazie radiologicznym występowanie obfitej kostniny w 3-4 tygodniu po złamaniu;
4) możliwość wystąpienia ponownych złamań;
5) częste występowanie stawów rzekomych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W typie przywiedzeniowym złamania kości ramiennej:
1) przełom złamania przebiega proksymalnie do przyczepu mięśnia naramiennego do kości ramiennej i dystalnie do przyczepu mięśnia mięśnia piersiowego większego i mięśnia kruczo-ramiennego;
2) przełom złamania przebiega poniżej przyczepu mięśnia naramiennego;
3) odłam bliższy przemieszczony jest do przyśrodka, a odłam dalszy na zewnątrz;
4) odłam bliższy przemieszczony jest do boku, a odłam dalszy do dołu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Złamania nadkłykciowe kości ramiennej III˚ wg podziału Gartlanda, u dzieci powinny być leczone w następujący sposób:

Wskazaniem do leczenia operacyjnego (otwartej repozycji) złamania nadkłykciowego u dzieci jest:
1) niemożność nastawienia zachowawczego złamania II˚ i III˚ wg podziału Gartlanda;
2) złamania otwarte;
3) uszkodzenie tętnicy ramiennej;
4) uszkodzenia nerwów okolicy stawu łokciowego;
5) wiek dziecka powyżej 10 roku życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

U dzieci w złamaniach nadkłykciowych kości ramiennej z przemieszczeniem odłamów, komplikacje neurologiczne niedowłady, dotyczą najczęściej (wymień wg częstości i przyczyny występowania):
1) nerwu międzykostnego przedniego, w złamaniach typu wyprostnego;
2) nerwu promieniowego, w wyniku przemieszczenia odłamu dystalnego do tyłu i do przyśrodka;
3) nerwu promieniowego, w wyniku przemieszczenia odłamu dystalnego do tyłu i do boku;
4) nerwu łokciowego, w złamaniach typu wyprostnego;
5) nerwu łokciowego, w złamaniach typu zgięciowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie złamań kłykcia bocznego kości ramiennej II˚ i III˚ stopnia wg trójstopniowego podziału Fowelsa powinno być:

Zasadniczo przyjmuje się, że szansą na naukę chodzenia, po odpowiednim zaopatrzeniu w ortezy, maja pacjenci z uszkodzeniem całkowitym rdzenia poniżej poziomu:

Wiotkie porażenia mięśni poniżej miejsca uszkodzenia rdzenia kręgowego, którym zniesienie wszystkich rodzajów czucia, zatrzymanie moczu i stolca są objawami przemawiającymi za:

W porażeniach i niedowładach mięśni stosuje się metodę:

Możliwość chodzenia o kulach łokciowych w wysokich aparatach mają chorzy z uszkodzeniem rdzenia na poziomie:

Uszkodzenie komórek ruchowych rogów przednich rdzenia kręgowego lub wypustek osiowych tych komórek powoduje w następstwie:

Powszechnie stosowany w pokrywaniu ubytków skóry kończyny górnej płat pachwinowy oparty jest na:

Ciśnienie w opasce pneumatycznej stosowanej przy operacjach kończyny górnej powinno wynosić:

Termin ,,double crush syndrome” stosowany jest w celu określenia:
1) ucisku nerwu kończyny górnej na różnych poziomach;
2) jednoczesnego ucisku dwóch nerwów kończyny górnej na tym samym poziomie;
3) ucisku nerwu kończyny dolnej na różnych poziomach;
4) jednoczesnego ucisku dwóch nerwów kończyny dolnej na tym samym poziomie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawdą jest, że złamanie dalszej nasady k. promieniowej typu Bartona jest złamaniem:
1) śródstawowym;       4) stabilnym;
2) pozastawowym;       5) najczęściej wymaga operacji.
3) niestabilnym;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną niestabilności złamań Collesa jest:

Ubytek nerwu (po resekcji kikutów) większy niż 3 cm winien być rekonstruowany za pomocą:

Neurotyzację nerwowo-mięśniową wykonuje się przy:

Outlet syndrom to:

65-letni chory doznał oparzenia elektrycznego łokcia, które spowodowało nekrozę wszystkich tkanek do stawu promieniowo-ramiennego. Zaopatrzenie płatem lokalnym odpada z racji oparzenia a płaty wolne okazują się zbyt ryzykowne z racji arteriosklerozy. Najbardziej pewnym sposobem zamknięcia rany i uzyskania akceptowalnego ruchu jest:

W świeżym złamaniu główki k. ramiennej w zależności od morfologii złamania można wykonać:
1) repozycję ręczną;           3) resekcję.
2) repozycję otwartą i fiksację;
Prawidłowa odpowiedź to:

W algodystrofii kończyny górnej należy liczyć się z występowaniem objawów:

Na kości sześciennej swój przyczep końcowy ma ścięgno mięśnia:

Przy wysokich uszkodzeniach nerwów w kończynie górnej (bliższa 1/3 ramienia) jako najskuteczniejszą naprawę należy rozważyć:

W niestabilności wtrąconej grzbietowej nadgarstka (DISI) można stwierdzić następujące odchylenia w radiogramie:
1) kość księżycowata zrotowana w zgięciu grzbietowym;
2) kość główkowata przemieszczona grzbietowo;
3) zrotowana k. łódeczkowata;
4) przemieszczona k. trójgraniasta.
Prawidłowa odpowiedź to:

W niestabilności wtrąconej dłoniowej nadgarstka VISI zasadniczym objawem na radiogramie jest:

Dla odtworzenia ruchu zgięciowego łokcia w nieodprowadzalnym neurogennym porażeniu można do transferu wykorzystać mięsień:

Złamanie szyjki k. ramiennej u 80-letniej kobiety z osteoporozą i obciążeniami kardiologicznymi wymaga:

Podwichnięcia i chwilowe zwichnięcia stawów międzykręgowych można rozpoznać radiologicznie na podstawie:

Tylne usztywnienie kręgosłupa zgodnie z techniką Ramadiera-Bombarta uwzględnia przeprowadzenie pętli drutu:
1) nad łukiem zwichniętego kręgu i zapętlenie drutu za wyrostek kręgu leżącego powyżej;
2) pod łukiem zwichniętego kręgu Zapętlenie drutu za wyrostek kręgu leżącego poniżej;
3) przez więzadło międzykolcowe nad wyrostkiem kolczystym kręgu wyższego od zwichniętego, a następnie ósemkami przez przestrzenie międzywyrostkowe pozostałych 3 kręgów;
4) przez więzadło międzykolcowe nad wyrostkiem kolczystym kręgu niższego od zwichniętego, a następnie ósemkami przez przestrzenie międzywyrostkowe pozostałych 3 kręgów;
5) przez więzadło międzykolcowe nad wyrostkiem kolczystym kręgu niższego od zwichniętego, a następnie ósemkami przez przestrzenie międzywyrostkowe pozostałych 2 kręgów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Złamania niestabilne kręgosłupa powstają z mechanizmu:
1) zgięciowego;       4) zgięciowo-skrętnego;
2) kompresyjnego;       5) wyprostnego.
3) wyprostno-skrętnego;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wykonując przednie usztywnienie kręgosłupa szyjnego:
1) cięcie skórne wykonuje się poprzecznie w fałdzie skóry;
2) cięcie skórne wykonuje się skośnie 1-2cm ku przodowi od obrysu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego;
3) w krążek uszkodzony wprowadza się igłę;
4) w krążek najbliższy uszkodzonego wprowadza się igłę;
5) po wbiciu przeszczepu w górną część łożyska bardzo ostrożnie wbija się go w część dolną.
6) po wbiciu przeszczepu w dolną część łożyska bardzo ostrożnie wbija się go w część górną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wykonując spondylodezę śrubą transpedikularną wprowadza się:

Podczas leczenia złamań kręgosłupa za pomocą wyciągu zalecane obciążenie wynosi odpowiednio:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia operacyjnego uszkodzeń kręgosłupa szyjnego:

Technika tylnobocznej dekompresji kanału kręgowego jest skuteczna w złamaniach:

W złamaniach kręgosłupa ze stenozą kanału kręgowego:
1) istnieje wyraźna korelacja pomiędzy stopniem deficytu nerologicznego, a stopniem stenozy;
2) brak wyraźnej korelacji pomiędzy stopniem deficytu nerologicznego, a stopniem stenozy;
3) objawy retropulsji fragmentów kostnych i dysku do kanału kręgowego są wyraźniejsze na poziomie połączenia piersiowolędźwiowego;
4) uszkodzenia cauda equina rokują gorzej niż uszkodzenia conus medullaris;
5) przy niemal całkowitej kompresji kanału kręgowego możliwa jest normalna funkcja układu nerwowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszym powikłaniem złamania szyjki kości udowej jest/są:

Spośród niżej wymienionych parametrów na zdjęciu RTG miednicy możemy ocenić następujące:
1) kąt szyjkowo-trzonowy;       5) linia Shentona-Menarda;
2) kąt Wiberga;         6) linia Brailsforda;
3) kąt Böhlera;           7) łza Köhlera.
4) kąt Kite’a;
Prawidłowa odpowiedź to:

Po złamaniu szyjki kości udowej często dochodzi do przemieszczenia odłamów. Odłamy kostne układają się w następujący sposób:

Metodą z wyboru leczenia złamań szyjki kości udowej są:

Najczęstszymi powikłaniami zwichnięcia tylnego stawu biodrowego są:

Spośród powyższych stwierdzeń, dotyczących złamań przezkrętarzowych, prawidłowe są:
1) częstość występowania nie zależy od wieku pacjentów;
2) występują częściej u kobiet niż u mężczyzn;
3) należą do złamań osteoporotycznych;
4) w klasyfikacji złamań stosujemy podział Gardena;
5) metodą z wyboru leczenia operacyjnego jest endoprotezoplastyka całkowita stawu biodrowego;
6) odłam obwodowy ulega najczęściej rotacji zewnętrznej;
7) należy je leczyć operacyjnie w trybie ostrodyżurowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Złamanie przezkrętarzowe kości udowej, jeśli tylko stan ogólny pacjenta na to pozwala, należy leczyć operacyjnie, ponieważ leczenie zachowawcze może spowodować powikłanie w postaci zaburzeń ukrwienia odłamów i wtórnego braku zrostu.

W celu uzyskania dobrych wyników leczenia złamania międzykłykciowych kości udowej istotne znaczenie ma:
1) leczenie operacyjne z możliwie anatomiczną repozycją odłamów z odtworzeniem powierzchni stawowych;
2) leczenie zachowawcze w gipsie;
3) wczesna mobilizacja kończyny operowanej;
4) unieruchomienie kończyny w opatrunku gipsowym aż do uzyskania trwałego zrostu;
5) stabilne zespolenie złamania;
6) operacja złamania w trybie ostrodyżurowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce dostawowego złamania nasady bliższej kości piszczelowej istotne znaczenie poza badaniem RTG ma:

Najkorzystniejszą metodą leczenia złamań dostawowych nasady bliższej kości piszczelowej jest:

W skład nieszczęśliwej triady O’Donoughue’a wchodzą:

W trakcie urazu skrętnego kolana najczęściej dochodzi do uszkodzeń struktur stawu, które objawiają się niestabilnością:

Objaw, w którym dochodzi do przedniego podwichnięcia kłykcia bocznego kości piszczelowej względem kości udowej podczas prostowania kolana, a do repozycji w zgięciu stawu to objaw:

Objaw pivot shift jest charakterystyczny dla uszkodzenia:

Po złamaniu kostkowym goleni z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo-strzałkowego i zespoleniu złamania z użyciem śruby przez więzozrost, powyższą śrubę usuwamy po ok. 3 miesiącach, ponieważ dłuższe utrzymywanie śruby może grozić zesztywnieniami, wtórną artrozą i ograniczeniem ruchomości stawu skokowego.

W zamkniętych złamaniach poprzecznych podudzia podstawowym argumentem za zastosowaniem gwoździa śródszpikowego ryglowanego do zespolenia złamania, jest:

Złamanie kostek z towarzyszącym uszkodzeniem błony międzykostnej piszczelowo-strzałkowej oraz złamaniem podgłowowym strzałki to złamanie:

„Stopa słonia” to pojęcie określające:

Po złamaniach szyjki kości udowej z przemieszczeniem na zdjęciu RTG zaburzeniu ulegają następujące z wymienionych poniżej parametrów:
1) kąt szyjkowo-trzonowy;     5) linia Shentona-Menarda;
2) kąt Wiberga;       6) linia Brailsforda;
3) kąt Böhlera;         7) łza Köhlera.
4) kąt Kite’a;
Prawidłowa odpowiedź to:

W złamaniach szyjki kości udowej IV stopnia wg klasyfikacji Pauwelsa kąt nachylenia powierzchni złamania wynosi:

Które z twierdzeń dotyczących jałowej martwicy kostno-chrzęstnej stawu kolanowego jest fałszywe?

Która grupa testów jest patognomoniczna dla uszkodzenia łąkotki?

Przewaga złamań kłykcia bocznego nad przyśrodkowym kości piszczelowej wynika z:

Które z twierdzeń dotyczących alloplastyki stawu kolanowego jest prawidłowe?

Objaw Soto-Halla jest specyficzny dla:

Choroba Haglunda-Severa jest:

Trzeci okres choroby Perthesa to:

Choroba Scheuermanna dotyczy:

Przebieg zmian anatomopatologicznych w młodzieńczych jałowych martwicach jest:

Jałowe martwice kości leczone są:

Rozpoznawanie jałowej martwicy kości opiera się na podstawie:

Martwica trzonu kręgu u dzieci jest:

Choroby Haasa, Pannera, Hagemanna, ven Necka są:

Choroba Blounta jest:

Złamaniem osteoporotycznym nie jest złamanie:

Najlepszym badaniem w kierunku diagnostyki osteoporozy jest:

Dzienne zapotrzebowanie organizmu przeciętnego człowieka na wit. D₃ powinno być uzupełnione podawaniem jej preparatu w dawce:

Dzienne zapotrzebowanie organizmu na wapń powinno być uzupełnieniem w dawce:

Nieprawdą jest, że w osteoporozie typu I - pomenopauzalnej dochodzi do:

W osteoporozie typu II starczej dochodzi do:

Najczęstszą postacią osteoporozy uogólnionej jest:

Nieprawdą jest, że:

Obecnie rzadko stosowanym lekiem w leczeniu osteoporozy są:

Czynnikami ryzyka osteoporozy jest:

Obniżenie BMD w badaniu densytometrycznym wskazuje na osteoporozę gdy:

Stopa końsko-szpotawa to zniekształcenie:

W stopie serpentynowej występuje:

Wrodzoną stopę płaską leczy się:

Stopa płaska statyczna jest:

Paluch koślawy u dzieci:

Klasyfikacja wrodzonej stopy końsko-szpotawej oparta jest na:

Metoda Ponsetiego stosowana jest w leczeniu:

W leczeniu operacyjnym wrodzonej stopy końsko-szpotawej u dziecka w drugim półroczu życia należy:

Wrodzone przywiedzenie przodostopia:

Talus verticalis najdokładniej określa następujące stwierdzenie:

Dziecko w wieku 5 lat zgłosiło się do ortopedy w 10 dni po infekcji górnych dróg oddechowych z dolegliwościami w zakresie stawu biodrowego. Dziecko nie gorączkuje. Klinicznie stwierdza się znacznego stopnia ograniczenie ruchów w stawie biodrowym, a ruch rotacji do wewnątrz oraz maksymalnego zgięcia jest bardzo bolesny. W pozycji dowolnej dziecko utrzymuje kończynę w lekkim zgięciu w stawie biodrowym oraz rotacji na zewnątrz. Wykonane badanie ultrasonograficzne wykazuje obecność płynu w stawie biodrowym. Rozpoznanie powinno brzmieć:

Który z wymienionych objawów jest charakterystyczny dla biodra szpotawego dziecięcego?
1) objaw Duchenne’a;           4) ograniczenie odwodzenia;
2) objaw Trendelenburga;         5) wyczuwalna głowa kości udowej w panewce.
3) wysokie ustawienie krętarza większego;
Prawidłowa odpowiedź to:

U dziecka niechodzącego z bólem biodra związanym z jego podwichnięciem lub zwichnięciem oraz z trudnościami w pielęgnacji dziecka najlepszą metodą leczenia jest:

Zaburzenie równowagi mięśniowej w przypadku biodra spastycznego może doprowadzić do:
1) coxa magna;         4) zwichnięcia stawu biodrowego;
2) coxa valga;           5) dysplazji panewki.
3) podwichnięcia stawu biodrowego;
Prawidłowa odpowiedź to:

W ostrym młodzieńczym złuszczeniu głowy kości udowej, w którym kąt złuszczenia nie przekracza 30° leczeniem z wyboru jest:

W której z wymienionych jednostek chorobowych linie Hilgenreinera oraz Perkinsa są pomocne w ocenie radiologicznej?

Powikłanie w leczeniu rozwojowej dysplazji stawu biodrowego pod postacią jałowej martwicy głowy kości udowej jest związane z:
1) utrzymywaniem kończyn w nadmiernym odwodzeniu w stawach biodrowych w trakcie leczenia;
2) stosowaniem repozycji stawu biodrowego bez wcześniejszego przygotowania, np. wyciągiem ponad głowę;
3) długotrwałym stosowaniem uprzęży Pawlika;
4) brakiem leczenia zwichnięcia stawu biodrowego u noworodków;
5) wielokrotnym wykonywaniem zdjęć radiologicznych stawów biodrowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Optymalnym ustawieniem kończyny w stawie biodrowym po jego operacyjnym usztywnieniu u dzieci jest:

Nieleczone podwichnięcie stawu biodrowego w przebiegu rozwojowej dysplazji stawu biodrowego jest najczęstszą przyczyną:

U pięcioletniej dziewczynki, która podczas chodzenia ustawia kończyny w rotacji do wewnątrz 40° bez żadnych dodatkowych objawów postępowanie ortopedyczne powinno uwzględnić:

U 2-letniego dziecka stwierdzono ropne zapalenie stawu biodrowego, potwierdzone biopsją aspiracyjną ze stawu (haemophilus influenzae). Leczenie powinno polegać na zastosowaniu celowanego antybiotyku oraz:

Osteotomia transiliakalna wg Degi jest stosowana:

W młodzieńczym złuszczeniu głowy kości udowej:
1) występuje zwiększone ryzyko wystąpienia złuszczenia w przeciwnym stawie biodrowym;
2) rzadko występują dolegliwości bólowe w stawie biodrowym lub kolanowym;
3) występuje objaw Drehmanna;
4) podstawowym celem leczenia jest stabilizacja nasady względem przynasady;
5) najpoważniejszymi powikłaniami w leczeniu są jałowa martwica głowy kości udowej i chondroliza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rozpoznanie rozwojowej dysplazji stawu biodrowego powinno:
1) być ustalone jak najszybciej po porodzie;
2) opierać się na badaniu w pierwszej kolejności klinicznym uzupełnionym o badanie ultrasonograficzne;
3) opierać się głównie na badaniu ultrasonograficznym;
4) być postawione wyłącznie na podstawie badania radiologicznego;
5) badanie należy przeprowadzić, gdy dziecko rozpocznie chodzenie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka rozwojowej dysplazji stawu biodrowego są:
1) położenie miednicowe płodu;
2) płeć męska;
3) inne wady wrodzone narządu ruchu;
4) efekty ciasnoty wewnątrzmacicznej;
5) główkowe położenie płodu.
Prawidłowa odpowiedź to: