Egzamin PES / Onkologia kliniczna / jesień 2012

Optymalnym leczeniem pierwszej linii u 59-letniego chorego na przewlekłą białaczkę limfocytową bez istotnych klinicznie schorzeń współistniejących, a wymagającego leczenia przeciwbiałaczkowego jest:

W przypadku chłoniaka Burkitta, profilaktyczne podawanie dokanałowe cytostatyków nie jest wymagane, ponieważ leczenie obejmuje stosowanie wysokich dawek antymetabolitów dożylnie.

U chorego w wieku 24 lat z rozpoznaniem chłoniaka Hodgkina CS IIIB z zajęciem węzłów chłonnych nadobojczykowych, masywnym zajęciem śródpiersia i z zajęciem węzłów przykręgosłupowych oraz z objawami systemowymi (gorączka) zastosowano chemioterapię wg programu eskalowanego BEACOPP. Po 8 kursach chemioterapii w badaniu PET/CT stwierdzono utrzymujące się ognisko wysokiej aktywności metabolicznej w obrębie guza śródpiersia i nowe ognisko aktywności metabolicznej we wnęce płuca prawego. Jakie postępowanie jest optymalne?

W przypadku 72-letniej chorej na chłoniaka grudkowego w stadium zaawansowania CS IVA bez innych niepomyślnych czynników rokowniczych (FLIPI=2, grupa ryzyka pośredniego) zastosowano immunochemioterapię R-CVP i po 8 cyklach uzyskano częściową remisję choroby (całkowita regresja zmian węzłowych, śladowe zajęcie szpiku). Jakie jest optymalne dalsze postępowanie w takim przypadku?

Wskazania do podjęcia leczenia przeciwnowotworowego w przypadku rozpoznania chłoniaka grudkowego obejmują:

Najważniejszym czynnikiem rokowniczym we wczesnym stadium chłoniaka Hodgkina jest:

Chory lat 26 z rozpoznaniem chłoniaka Hodgkina w stopniu IIAX, z zajęciem 3 okolic węzłowych, bez obciążeń internistycznych powinien otrzymać leczenie:

Zgodnie z aktualnymi zaleceniami ASCO/ASH czynniki stymulujące erytropoezę (ESA):

Nagły niedowład obu kończyn dolnych u chorego w trakcie hormonoterapii z powodu zaawansowanego raka gruczołu krokowego prawdopodobnie spowodowany jest:
1) uciskiem rdzenia kręgowego spowodowanym przerzutami;
2) uciskiem rdzenia spowodowanym złamaniem osteoporotycznym.
Najczęściej stosowanym leczeniem jest w takich przypadkach:
3) operacyjne odbarczenie z następowym napromienianiem;
4) podawanie podskórnych bisfosfonianów.
Prawidłowa odpowiedź to:

46-letni chory z rozpoznaniem raka nosowej części gardła w stopniu zaawansowania T2N2cM0 został zakwalifikowany do radykalnego leczenia skojarzonego: 2 cykli indukcyjnej chemioterapii według schematu TPF z następową chemioradioterapią z udziałem cisplatyny 100 mg/m².

U chorego podejrzanego o raka gruczołu krokowego biopsja prostaty nie jest konieczna, gdy:

63-letnia chora na raka jajnika lewego w stopniu zaawansowania Ic o złośliwości histologicznej G2 i po radykalnym zabiegu operacyjnym powinna:

Chora lat 65 była operowana w szpitalu miejskim z powodu guza macicy. Przeprowadzono zabieg histerektomii z obustronnym usunięciem przydatków. W badaniu histopatologicznym rozpoznano mięsaka typu endometrial stromal sarcoma. Chorą skierowano do konsultacji z ginekologiem-onkologiem, który określił zaawansowanie choroby na stopień III. Jako postępowanie pooperacyjne należy zaproponować:

Postać czerniaka typu LMM (lentigo maligna melanoma) charakteryzuje się następującymi cechami, z wyjątkiem tego że:

Chora lat 34 z rozsianym rakiem szyjki macicy w stopniu zaawansowania IVB została skierowana do konsultacji onkologicznej. W chwili konsultacji stan ogólny według skali Zubroda = 2, w badaniach krwi: hemoglobina 8,7 g/dL, mocznik 12,6 mmol/l, kreatynina 274 umol/l. Które ze stwierdzeń jest prawdziwe?

Spośród poniższych stwierdzeń na temat chemioterapii przedoperacyjnej u chorych na mięsaki tkanek miękkich prawdziwe jest, że:

Spośród poniższych stwierdzeń na temat ipilimumabu nieprawdziwe jest, że:

Przeciwwskazaniem do oszczędzającego leczenia raka piersi jest/są:
1) stopień zaawansowania T1N1;
2) rozległe mikrozwapnienia widoczne w mammografii;
3) przebyta radioterapia piersi;
4) obecność rozległego komponentu raka przewodowego in situ;
5) kolagenozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynniki decydujące o zastosowaniu uzupełniającej chemioterapii u chorych na raka piersi z ER(+) i HER2(-) to:
1) wysoka ekspresja ER/PgR;      4) masywne zatory z komórek nowotworowych;
2) stopień złośliwości G2;        5) guz powyżej 5 cm.
3) zajęte węzły chłonne powyżej 3;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Zwiększone ryzyko wystąpienia biegunek w trakcie chemioterapii dotyczy schematu zawierającego:

U 48-letniej kobiety rozpoznano raka jajnika w IB stopniu zaawansowania. W materiale pooperacyjnym stwierdzono stopień złośliwości G2. Zalecanym postępowaniem jest:

Chory lat 52 zgłosił się lekarza z epizodem krwawienia przy defekacji. W badaniu fizykalnym stwierdzono guz z naciekiem na zwieracze, bez cech aktywnego krwawienia. Wykluczono niedrożność przewodu pokarmowego. W wykonanym USG j. brzusznej nie stwierdzono cech rozsiewu choroby. W pobranym wycinku stwierdzono utkanie nowotworowe („cellulae carcinomatose”). Dalszy algorytm diagnostyczno-leczniczy powinien w tym momencie obejmować:
1) ponowną weryfikację materiału hist-pat;
2) ocenę molekularną w kierunku ekspresji EGFR i KRAS;
3) badanie tomografii komputerowej jamy brzusznej i miednicy;
4) badanie obrazowe klatki piersiowej;
5) PET/TK.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania PET/TK z 18-FDG w nowotworach przewodu pokarmowego jest:

Prolekiem o metabolizmie wątrobowym jest:
1) kapecytabina;   2) cisplatyna; 3) paklitaksel; 4) irinotekan;   5) 5-fluorouracyl.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu chorych z rakiem wątrobowokomórkowym sorafenib posiada wskazania rejestracyjne do stosowania u chorych z:

Dopuszczalna dawka kumulacyjna epirubicyny u chorych bez innych czynników kardiotoksycznych wynosi:

Wskazaniem do profilaktyki pierwotnej G-CSF w leczeniu paliatywnym chorych z nowotworami przewodu pokarmowego jest stosowanie chemioterapii wg programu (pierwsza linia leczenia, bez innych czynników ryzyka gorączki neutropenicznej):

Wykonanie testu OncotypeDX może ułatwić podjęcie decyzji terapeutycznych u chorych na raka piersi, których nowotwór charakteryzuje się:

Dla celów klinicznych wystarczającym czynnikiem różnicującym podtyp luminalny A raka piersi od luminalnego B, HER2(-) jest:

W gruczołowym raku żołądka okolicy wpustu i połączenia żołądkowo-przełykowego obserwuje się:
1) wzrost zachorowań;
2) częstsze występowanie u młodych mężczyzn;
3) gorsze rokowanie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chemioradioterapia pooperacyjna u chorych na raka żołądka o niekorzystnych czynnikach rokowniczych:

Wzrost stężenia alfa-fetoproteiny > 500 ng/ml u chorego na marskość wątroby może jednoznacznie wskazywać na raka wątrobowokomórkowego, po wykluczeniu:

Pooperacyjna chemioradioterapia gruczołowego raka przełyku poprawia odsetek przeżyć pięcioletnich i zmniejsza odsetek wznów miejscowych w porównaniu z chorymi leczonymi wyłącznie operacyjnie.

Jednoznacznym wskazaniem do pooperacyjnej radioterapii u chorych po wycięciu niedrobnokomórkowego raka płuca jest:

W skład schematu chemioterapii wielolekowej FOLFIRINOX, stosowanego w chemioterapii chorych na uogólnionego gruczolakoraka trzustki wchodzi:

W ostatnich latach opublikowano wyniki badania klinicznego III fazy, w którym porównano stosowanie gemcytabiny w skojarzeniu z cisplatyną z monoterapią gemcytabiną u chorych na nieoperacyjnego raka pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych. Które z poniższych twierdzeń dotyczących wyników tego badania jest fałszywe?

U chorych na uogólnionego raka żołądka z nadekspresją receptora HER2 możliwe jest stosowanie trastuzumabu w skojarzeniu z chemioterapią paliatywną I linii. Wybierz twierdzenie prawdziwe odnoszące się do stosowania trastuzumabu w tej grupie chorych:

Który z poniższych leków dodany do fluoropirymidyny w niewielkim stopniu zwiększył skuteczność uzupełniającej chemioterapii u chorych na raka okrężnicy poddanych uprzednio radykalnemu leczeniu chirurgicznemu?
1) oksaliplatyna;          4) cetuksymab;
2) irynotekan;            5) panitumumab.
3) bewacyzumab;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz twierdzenie prawdziwe odnoszące się do leczenia chorych na miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego kanału odbytu:

Zarejestrowane inhibitory kinazy tyrozynowej EGFR (erlotynib, gefitynib):
1) powinny być stosowane jedynie u chorych z potwierdzoną mutacją w obrębie genu EGFR;
2) pozwalają uzyskać wyższy odsetek odpowiedzi oraz dłuższy czas przeżycia wolnego od progresji choroby w porównaniu do chemioterapii;
3) mogą być rozważane wyłącznie jako leczenie I linii;
4) mogą być rozważane wyłącznie jako leczenie II linii;
5) są alternatywą metody w leczeniu podtrzymującym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Radykalne leczenie chirurgiczne chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca jest niemożliwe w poniższych stopniach zaawansowania i metodą z wyboru jest radioterapia lub radio-chemioterapia:
1) T4N1M0; 2) T3N1M0;   3) T4N2M0; 4) T2BN3M0;   5) T1N3M0.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do stosowania radioterapii pooperacyjnej u chorych na NDRP obejmują:
1) brak możliwości zastosowania chemioterapii pooperacyjnej u chorych w II stopniu zaawansowania;
2) stwierdzenie w badaniu patomorfologicznym cechy pN1;
3) obecność komórek nowotworowych w linii cięcia stwierdzonych w badaniu histologicznym;
4) niewiarygodne określenie cechy pN2 w badaniu patomorfologicznym u chorych po radykalnej resekcji;
5) u wszystkich chorych z potwierdzoną cechą pN2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące złośliwych glejaków mózgu WHO III i IV:

W raku wątrobowokomórkowym:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące raka odbytnicy:

Wskazaniem do pooperacyjnej radioterapii w niedrobnokomórkowym raku płuca jest:

Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące postępowania w nasieniaku jądra:

W raku płaskonabłonkowym kanału odbytu:

Wstępne wyniki badania dotyczącego skriningu z użyciem niskodawkowej spiralnej tomografii komputerowej u osób z grup wysokiego ryzyka (National Lung Cancer Screening) wykazały zmniejszenie umieralności związanej z rakiem płuca wobec grupy kontrolnej o ponad:

Do odmiany płaskonabłonkowego raka płuca nie należy rak:

Według klasyfikacji stopni zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca (UICC 2009), guz każdej wielkości z współwystępowaniem zmiany satelitarnej w innym płacie tego samego płuca oznacza cechę:

Śródpiersie jest najczęstszą lokalizacją pierwotnych guzów zarodkowych o lokalizacji pozagonadalnej, ponieważ częstość ich występowania w tej lokalizacji przekracza 90%.

Chore z rozpoznaniem gruczolakoraka jamy otrzewnej bez patomorfologicznego potwierdzenia zajęcia jajnika powinny otrzymać chemioterapię złożoną z:

Schematem chemioterapii z wyboru w leczeniu nieoperacyjnego raka dróg żółciowych jest:

Scyntygrafia kości u chorych na raka gruczołu krokowego, u których nie stwierdza się objawów choroby jest wskazana w przypadku:

W 2. linii leczenia u chorego na uogólnionego raka nerkowo-komórkowego, po niepowodzeniu immunoterapii interferonem stosowanej w ramach 1. linii można zastosować następujący lek ukierunkowany molekularnie:

Lekiem, który umożliwił znamienne wydłużenie czasu przeżycia całkowitego chorych na uogólnionego raka nerkowo-komórkowego należących do grupy niekorzystnego rokowania wg skali MSKCC jest:

Niekorzystnym czynnikiem rokowniczym u chorych na raka nerkowo-komórkowego (wg skali MSKCC) nie jest:

Nieodwracalny, steroidowy inhibitor aromatazy to:

Działania niepożądane tamoksyfenu u kobiet po menopauzie mogą obejmować wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące raka rdzeniastego piersi:
1) należy do guzów neuroendokrynnych;
2) najczęściej nie wykazuje ekspresji ER, PgR i nadekspresji HER2;
3) stanowi od 15% do 20% inwazyjnych raków piersi;
4) w grupie naciekających raków piersi jest postacią histologiczną o nieco lepszym rokowaniu;
5) relatywnie często rozpoznawany jest w grupie nosicielek mutacji w genie BRCA1.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 67-letniej pacjentki po operacji raka piersi rozpoczęto uzupełniającą chemioterapię wg schematu AC (doksorubicyna, cyklofosfamid). Wybierz prawdziwą odpowiedź:

Wybierz nieprawdziwe stwierdzenia dotyczące niedokrwistości w onkologii:
1) niedokrwistość może być pierwszym objawem raka jelita grubego;
2) IV stopień nasilenia niedokrwistości wg WHO stwierdza się, gdy poziom hemoglobiny jest niższy niż 7,5 g/dl;
3) zastosowanie białek stymulujących erytropoezę zwiększa częstość powikłań zatorowo-zakrzepowych;
4) zastosowanie białek stymulujących erytropoezę powinno być rozważane u wszystkich chorych z objawową niedokrwistością, bo leki te zmniejszają odsetek przetoczeń krwi i poprawiają jakość życia;
5) zastosowanie białek stymulujących erytropoezę nie poprawia czasu przeżycia chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

45-letnia chora po radykalnym leczeniu z powodu raka piersi, w trakcie uzupełniającego leczenia hormonalnego tamoksyfenem, trafiła do psychiatry, który rozpoznał u niej depresję. Które leki nie powinny być zastosowane u tej pacjentki?

Zastosowanie którego z poniższych schematów chemioterapii powoduje >20% ryzyko wystąpienia gorączki neutropenicznej:

Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej po radykalnym leczeniu z powodu raka piersi należy wykonywać następujące badania:

Zwiększone ryzyko wystąpienia biegunki występuje po zastosowaniu następujących cytostatyków, z wyjątkiem:

Jakie postępowanie należy wdrożyć w przypadku kategorii BI-RADS 4 w wyniku badania mammograficznego?

Klasyczna operacja wg Whipple’a, wykonywana z powodu raka trzustki oznacza, że u chorego poddanego takiej procedurze wykonano:

Spośród poniższych zdań dotyczących przerzutów do wątroby wskaż nieprawdziwe:

Pierwotne leczenie określane w literaturze jako BCT oraz zastosowanie techniki SNB należy rozważyć u chorej, u której:

Amputacji prostej piersi nie wykonuje się w przypadku wykrycia w piersi:

Nieprawdziwym stwierdzeniem jest, że:

U 45-letniej kobiety przed menopauzą w preparacie po biopsji gruboigłowej guza piersi o wielkości klinicznej 3 cm, rozpoznano ca lobulare in situ. Historia rodzinna w kierunku raka piersi - negatywna. W mammografii innych podejrzanych zmian nie wykryto. Prawidłowym postępowaniem jest:

Spośród zdań na temat leczenia w nowotworach tarczycy wskaż prawdziwe:

W przypadku nieoperacyjnej z powodu lokalizacji, bezobjawowej wznowy miejscowej płaskonabłonowego raka nosowej części gardła, która została wykryta w kontrolnym badaniu RM u chorego 2 lata po radykalnej chemioradioterapii, w dobrym stanie ogólnym (WHO 1) należy rozważyć:

W glejakach złośliwych (G 4) najważniejsze czynniki prognostyczne decydujące o postępowaniu klinicznym to:

Na wykresie poniżej zilustrowano teoretyczną zależność biologicznego efektu radioterapii (oś Y) od dawki radioterapii (oś X):
(krzywa A) - prawdopodobieństwo miejscowego wyleczenia - TCP
(krzywa B) - ryzyko przerwania ciągłości rdzenia
Wybierz stwierdzenia prawdziwe:
1) im krzywe A i B są bardziej zbliżone do siebie, tym wyższy jest tzw. indeks terapeutyczny;
2) o indeksie terapeutycznym nie decyduje wzajemna odległość krzywych A i B a raczej ich stopień nachylenia;
3) przy dawce 60 Gy TCP wynosi ok. 50%, a ryzyko uszkodzenia rdzenia poniżej 5%;
4) przy dawce 90 Gy ryzyko uszkodzenia rdzenia wynosi ok. 10%, a TCP ok. 90%;
5) im krzywe A i B są bardziej oddalone do siebie, tym wyższy jest tzw. indeks terapeutyczny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Radioterapia jest alternatywą dla chirurgii w przypadku radykalnego leczenia, z wyjątkiem raka:

Wybór postępowania terapeutycznego u chorych z przerzutami do mózgu zależny jest od skal prognostycznych, z których najpowszechniej stosowaną i rekomendowaną jest skala RPA opracowana przez RTOG. Czynnikami kwalifikującymi chorego do wiążącej się ze złym rokowaniem grupy 3 wg RPA są:

Do charakterystycznych cech płaskonabłonkowego raka narządów głowy i szyi ze stwierdzoną koincydencją z zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV - human papilloma virus) zalicza się:

Według współczesnej wiedzy, leczeniem II linii z wyboru u charakteryzujących się wysokim stopniem sprawności chorych z nawrotami lub przerzutami odległymi w przebiegu raka płaskonabłonkowego narządów głowy i szyi, u których stwierdzono progresję po chemioterapii opartej na cisplatynie jest zastosowanie:

Stwierdzenie nasilonej immunoreaktywności (nadekspresji) receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) w komórkach płaskonabłonkowego raka narządów głowy i szyi wiąże się z:

U 35-letniej kobiety z dwuletnim wywiadem powiększenia prawej przyusznicy wykonano zabieg operacyjny polegający na wycięciu płata powierzchownego ślinianki. W badaniu histopatologicznym stwierdzono ognisko raka gruczołowo - torbielowatego średnicy 2,5 cm, z ogniskowym naciekaniem torebki gruczołu. Przedmiotowo i w tomografii komputerowej nie stwierdzono zmian w zakresie węzłów chłonnych oraz innych narządów. Prawidłowym postępowaniem jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące mięsaka kościopochodnego:
1) umiejscowienie głównie w okolicy przynasady kości tworzących staw łokciowy;
2) najgorzej rokuje osteosarcoma parosteale i periosteale;
3) najczęściej dotyczy 2. dekady życia;
4) głównym miejscem tworzenia przerzutów są płuca;
5) najczęściej występuje w postaci osteoblastycznej;
6) leczeniem z wyboru jest chirurgia z radioterapią uzupełniającą;
7) zastosowanie chemioterapii uzupełniającej przed- i pooperacyjnej przedłuża przeżycia chorych ponad 4-krotnie w porównaniu z samą amputacją.
Prawidłowa odpowiedź to:

Triada Carney’a obejmuje współwystępowanie następujących nowotworów:
1) DFSP;        5) paraganglioma;
2) MPNST;        6) pheochromocytoma;
3) chrzęstniaków płuc;    7) czerniaka;
4) GIST żołądka;      8) mnogich wyrośli chrzęstno-kostnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących diagnostyki i leczenia nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego wskaż zdania prawdziwe:
1) imatynib można stosować w leczeniu uzupełniającym po wycięciu GIST o znaczącym ryzyku nawrotu choroby;
2) postępowaniem standardowym przy lokalizacji w żołądku jest resekcja D2 (z limfadenektomią);
3) rodzaj mutacji w genach KIT i PDGFRA ma podstawowe znaczenie predykcyjne dla odpowiedzi na leczenie imatynibem i sunitynibem;
4) liczba mitoz na 50 dużych pól widzenia ma podstawowe znaczenie do kwalifikacji leczenia imatynibem chorych z przerzutowym GIST;
5) w przypadkach miejscowo zaawansowanych należy rozważyć leczenie neoadjuwantowe imatynibem zamiast operacji okaleczających;
6) całkowite odpowiedzi (CR) na leczenie imatynibem są częste (>50%);
7) najczęstszą pierwotną lokalizacją GIST jest żołądek;
8) leczenie imatynibem charakteryzuje się znaczną toksycznością 3/4 stopnia, co powoduje konieczność częstych redukcji dawek;
9) największą skuteczność leczenia sunitynibem obserwuje się w GIST z obecnością pierwotnej mutacji w eksonie 11 KIT.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących przerzutów do kości jest nieprawdziwe?

Radiologiczną cechą przerzutowego węzła chłonnego nie jest:

Kategoria BI-RADS 6 oznacza:

Które z poniższych zdań dotyczących obrazowania raka wątrobowoko-mórkowego jest nieprawdziwe?

Wskaż stwierdzenie prawdziwe dotyczące leczenia raka nerki:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące chemioterapii raka trzustki:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące pierwotnego raka wątroby:

Który z wymienionych czynników nie jest uwzględniany w klasyfikacji rokowniczej ciążowej choroby trofoblastycznej?

Który z wymienionych nowotworów jajnika nie wywodzi się z komórek rozrodczych?

Który z niżej wymienionych schematów chemioterapii uzupełniającej u chorych na raka piersi stanowi samodzielne wskazanie do stosowania pierwotnej profilaktyki G-CSF?

Zastosowanie cetuksymabu w monoterapii w trzeciej linii rozsianego raka jelita grubego u chorych wcześniej leczonych fluoropirymidyną, irynotekanem i oksaliplatyną w porównaniu z leczeniem objawowym wpływa na redukcję względnego ryzyka zgonu o:

Wskaż, które z poniżej przedstawionych cech rodowodowo-klinicznych związane są ze zwiększonym prawdopodobieństwem nosicielstwa mutacji w genach BRCA1 i BRCA2:

Spośród niżej wymienionych wskaż zdania fałszywe dotyczące raka żołądka:
1) pooperacyjna chemioradioterapia wpływa na zwiększenie odsetka 3-letnich przeżyć całkowitych o 11% w porównaniu z samodzielnym leczeniem chirurgicznym;
2) uważa się za dopuszczalne leczenie metodą endoskopową wczesnej postaci raka żołądka T1aN0;
3) wykazano wyższą skuteczność chemioterapii okołooperacyjnej według schematu ECX (epirubicyna, cisplatyna, kapecytabina) w porównaniu do schematu ECF (epirubicyna, cisplatyna, fluorouracyl we wlewie ciągłym) u pacjentów po gastrektomii;
4) nie jest zalecana paliatywna resekcja żołądka w przypadku, gdy u chorego nie występują objawy kliniczne;
5) przesłanką do stosowania terapii anty-EGFR u chorych na raka żołądka jest m.in. wysoka częstość występowania mutacji genu KRAS.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dziedziczny niezwiązany z polipowatością rak jelita grubego rozwija się w wyniku mutacji w następujących grupach genów:

W celu identyfikacji markera genetycznego związanego z chorobą nowotworową konieczne jest przeprowadzenie następujących analiz:
1) analizy sprzężeń;
2) tylko analizy rodowodowej zachorowań na nowotwory w rodzinie;
3) sekwencjonowania całego genomu;
4) badań molekularnych;
5) wykonanie badania asocjacyjnego GWAS;
6) analizy rodowodowo-klinicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pod pojęciem mikroprzerzutu należy rozumieć ognisko nowotworowe, które:

Nowotworem, w przypadku którego należy wykonać rodzinne badania genetyczne w kierunku mutacji genu RET, jest:

Patomorfologicznymi czynnikami predykcyjnymi w raku piersi są:
1) aktywność mitotyczna (Ki67 lub MIB);        4) stan receptora HER2;
2) liczba zajętych przerzutowo węzłów chłonnych;    5) typ histologiczny raka.
3) stan receptorów ER, PGR;
Prawidłowa odpowiedź to:

We współczesnej terapii celowanej w raku płuca badanie w celu wykrycia mutacji EGFR powinno być wykonane w przypadku rozpoznania następujących typów histologicznych:
1) raka płaskonabłonkowego;    4) raka niedrobnokomórkowego NOS;
2) gruczolakoraka;        5) raka neuroendokrynnego.
3) raka drobnokomórkowego;
Prawidłowa odpowiedź to:

Określenie stopnia zaawansowania nowotworu w systemie TNM nie ma zastosowania w:

Spośród wymienionych stwierdzeń na temat macierzyństwa u chorych wcześniej leczonych z powodu nowotworu wskaż zdanie nieprawdziwe:

U leczonych oksaliplatyną, największą skuteczność w zapobieganiu neuropatii ma/mają:

Wskaż schemat optymalnej profilaktyki przeciwwymiotnej u chorych leczonych schematem AC (doksorubicyna z cyklofosfamidem):

Spośród wymienionych markerów surowiczych nie jest użyteczny w rutynowej obserwacji chorych po leczeniu przeciwnowotworowym:

Materiał pooperacyjny chorych operowanych z powodu NDRP w stopniu I i II powinien zawierać przynajmniej:

Pooperacyjna chemioterapia powinna stanowić element standardowego leczenia chorych na NDRP we wczesnych stadiach zaawansowania, z wyjątkiem:

Stosowanie elektywnego napromieniania mózgowia u chorych na drobnokomórkowego raka płuca powinno być wdrożone:
1) w przypadku chorych z ograniczoną postacią DRP, po zakończonej chemioradioterapii lub chemioterapii;
2) w przypadku chorych w stadium choroby rozległej, którzy w następstwie terapii uzyskali odpowiedź;
3) u wszystkich chorych z rozpoznanym DRP w postaci ograniczonej i rozległej bez względu na efekt zakończonych terapii;
4) u chorych w stadium choroby ograniczonej, którzy w wyniku chemioradioterapii lub chemioterapii uzyskali całkowitą remisję guza w klatce piersiowej;
5) u chorych w stadium choroby ograniczonej po zakończonym leczeniu skojarzonym chemioradioterapią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie bewacyzumabem chorych na zaawansowanego NDRP jest przeciwwskazane z powodu poniżej wymienionych przyczyn, z wyjątkiem:

U 62-letniego chorego, nałogowego palacza tytoniu (60 paczkolat), rozpoznano przywnękowy guz lewego płuca i powiększenie węzłów chłonnych wnęki po tej samej stronie. W badaniu KT węzły chłonne śródpiersia mają średnicę do 1,2 cm. W badaniu bronchoskopowym stwierdzono naciek nowotworowy w lewym oskrzelu głównym, zlokalizowany w odległości 3,6 cm od ostrogi głównej. Rozpoznanie histopatologiczne: rak płaskonabłonkowy. PS 1, FEV1: 1,5 l (65% wartości należnej). Dalsze postępowanie powinno obejmować:

Wśród wymienionych stwierdzeń na temat pierwszorazowej chemioterapii w zaawansowanym niedrobnokomórkowym raku płuca wskaż zdanie nieprawdziwe:

Skala Allreda oceniająca stan receptorów steroidowych u chorych na raka piersi:
1) oparta jest na ocenie odsetka komórek wykazujących ekspresję;
2) oparta jest na stopniu nasilenia ekspresji;
3) oparta jest na łącznej analizie obu ww. cech;
4) ma maksymalną wartość 8;
5) dotyczy wyłącznie oceny ekspresji ER (PgR ocenia się inną metodą).
Prawidłowa odpowiedź to:

Charakterystyczną cechą zespołu SIADH (zespół nieprawidłowego uwalniania wazopresyny) jest:

Popromienne zapalenie płuc: