Egzamin PES / Onkologia kliniczna / jesień 2010

U 63-letniej chorej, operowanej i napromienianej przed 4 laty z powodu raka gruczołowo-torbielowatego ślinianki przyusznej, rozpoznano liczne i drobne (do 1.5 cm) zmiany przerzutowe w płucach, nie kwalifikujące się do resekcji chirurgicznej. Chora nie zgłasza żadnych dolegliwości. Postępowaniem z wyboru w tej sytuacji jest:

U 23-letniej kobiety stwierdzono guz ograniczony do prawej zatoki szczękowej z naciekaniem jej ściany przedniej oraz przerzutem do węzłów chłonnych grupy IIA po tej samej stronie. Biopsja wycinkowa wykazała utkanie mięsaka z mięśni poprzecznie prążkowanych (postać embrionalna). Wykluczono przerzuty odległe. Rekomendowanym postępowaniem jest:

Wyniki badań klinicznych wskazują, że dodanie cetuksymabu do standardowej chemioterapii opartej na pochodnych platyny u chorych z nawrotami lub przerzutami odległymi płaskonabłonkowego raka narządów głowy i szyi, skutkuje:

Kojarzenie cetuksymabu z napromienianiem nie powinno być alternatywą jednoczesnej radiochemioterapii (przeciwwskazania do podania cisplatyny), w przypadku:

Do leków charakteryzujących się średnim potencjałem emetogennym (ryzyko nudności i wymiotów 31-90%) nie zalicza się:

W przypadku stwierdzenia przerzutów raka płaskonabłonkowego z nieznanego ogniska pierwotnego do węzłów chłonnych grupy IIa szyi, objętość napromieniana po pierwotnym leczeniu operacyjnym, oprócz układu chłonnego szyi wraz z krtanią i krtaniową częścią gardła, powinna uwzględniać:

Wysokie ryzyko przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych jest charakterystyczne dla takich nowotworów gruczołów ślinowych, jak:

Lekiem zalecanym do rutynowego stosowania w ramach profilaktyki odczynu popromiennego lub stanów zapalnych błon śluzowych wtórnych do chemioterapii, jest:

U 56-letniego mężczyzny rozpoznano raka ustnej części języka (2/3 przednie narządu) w stopniu klinicznego zaawansowania T2N2aM0. U chorego stwierdzano stopień sprawności 0 wg WHO i nieobecność chorób współistniejących. Właściwym postępowaniem terapeutycznym jest:

Według współczesnej wiedzy, indukcyjna chemioterapia z następową radiochemioterapią u chorych na płaskonabłonkowe raki głowy i szyi, powinna być rozważana jako racjonalne leczenie z wyboru w przypadku:

Wśród wymienionych leków o działaniu ukierunkowanym molekularnie, biegunki nie są częstym powikłaniem leczenia:
1) erlotynibem;         4) trastuzumabem;
2) gefitynibem;        5) lapatynibem.
3) cetuksymabem;
Prawidłowa odpowiedź to:

U 62-letniego chorego na raka jelita grubego w stadium uogólnienia, leczonego schematem CLF (irynotekan, fluorouracyl, leukoworyna), w 5. dniu cyklu wystąpiła biegunka w stopniu 2. z towarzyszącą gorączką 38,5˚C. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono: liczba neutrofili 0,3 x 10^{9/l [300/mm3], miernie podwyższona aktywność enzymów wątrobowych (ALT - 67 IU, AST - 74 IU) oraz stężenie bilirubiny 2,4 mg/dl. Prawidłowe postępowanie u tego chorego powinno polegać na:}

Wskazaniem do modyfikacji dawki kapecytabiny nie jest:

U 52-letniej chorej na raka jajnika (FIGO IIA, G2), 15 miesięcy po leczeniu (zabieg chirurgiczny i chemioterapia cisplatyną z paklitakselem), podczas rutynowej kontroli stwierdzono bezobjawowy wzrost stężenia CA-125 do 85 IU. W badaniach obrazowych nie stwierdzono nawrotu. Właściwe postępowanie u tej chorej powinno polegać na:

Standardem leczenia raka sromu (guz wielkości 4,2 cm [T2], N0) jest:

Inhibitory polimerazy poli-ADP-rybozy (PARP) - enzymów naprawy DNA - wykazują aktywność w leczeniu raka piersi:

Spośród wymienionych wskaźników molekularnych wartości predykcyjnej nie ma:

Po 2005 roku w populacji kobiet odnotowano wzrost umieralności z powodu raka płuca o:

Rekomendowaną metodą do prowadzenia badań przesiewowych w kierunku raka płuca jest skojarzenie wykonywania konwencjonalnego radiogramu klatki piersiowej oraz bronchofiberoskopii i cytologicznego badania plwociny, ponieważ zastosowanie wymienionych badań powoduje zmniejszenie ryzyka zgonu w populacji poddanej ocenie. Wymienione twierdzenia są:

W przypadku niedrobnokomórkowego raka płuca, warunkiem uznania operacji za radykalną (cecha R0), jest stwierdzenie w materiale pooperacyjnym:

Do czynników ryzyka nieukończenia pooperacyjnej chemioterapii niedrobnokomórkowego raka płuca należą:
1) wiek > 70 lat;   4) przebyta pneumonektomia;
2) palenie tytoniu;   5) operacja mikroskopowo nieradykalna (R1).
3) płeć żeńska;
Prawidłowa odpowiedź to:

Po przeprowadzonym leczeniu chirurgicznym niedrobnokomórkowego raka płuca stwierdzenie pozostawienia w marginesie pooperacyjnym raka in situ nie wymaga napromieniania pooperacyjnego, ponieważ cecha ta nie wpływa na przeżycie całkowite i wymaga jedynie ścisłej obserwacji. Wymienione twierdzenia są:

Warunkiem rozpoczęcia paliatywnej chemioterapii I linii opartej na cisplatynie, winorelbinie i cetuksymabie u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca jest:

Warunkiem niezbędnym do rozpoczęcia leczenia gefitynibem chorych na uogólnionego niedrobnokomórkowego raka płuca, jest obecność:

Zastosowanie chemioterapii z udziałem cisplatyny u chorych z rozpoznanym nowotworem zarodkowym o nieznanym umiejscowieniu, pozwala uzyskać odpowiedź obiektywną u około:

W ostatnich latach liczba zachorowań na złośliwe nowotwory ośrodkowego układu nerwowego wynosi w Polsce około:

Cechą charakterystyczną wielopostaciowego glejaka (WHO IV) w obrazie radiologicznym, jest:

W złośliwych glejakach mózgu pooperacyjna radioterapia jest wskazana w następujących przypadkach:

Badania kliniczne z losowym doborem chorych wykazały, że w celu istotnego statystycznie zwiększenia skuteczności pooperacyjnej radioterapii w złośliwych glejakach WHO IV, stosuje się:

Od chemioterapii w rdzeniaku płodowym można odstąpić w przypadku:

Wskazaniem do operacyjnego leczenia oponiaków jest:

W przypadku przerzutów nowotworowych do mózgu:

U chorych na szpiczaka mnogiego w dobrym stanie biologicznym zastosowanie melfalanu w wysokiej dawce (200 mg/m²) z autotransplantacją komórek krwiotwórczych jest postępowaniem z wyboru w pierwszej linii leczenia, ponieważ ta metoda nie prowadzi do trwałego wyleczenia większości chorych. Wymienione twierdzenia są:

U chorego w wieku poniżej 60 r.ż. ze świeżym rozpoznaniem przewlekłej białaczki limfocytowej leczenie przeciwbiałaczkowe należy rozpocząć, jeżeli:
1) badanie cytogenetyczne wykaże trisomię 12;
2) stężenie hemoglobiny < 10 g/dl;
3) liczba płytek we krwi < 100 G/l;
4) występują masywne ( ³10 cm) zmiany węzłowe;
5) liczba limfocytów we krwi > 10 000 G/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

Definicja laboratoryjnego (utajonego) zespołu rozpadu guza nie obejmuje zmian następujących parametrów w surowicy krwi w okresie od 3 dni przed do 7 dni po rozpoczęciu leczenia cytostatycznego:
1) kwas moczowy ≥ 8 mg/dl lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
2) dehydrogenaza mleczanowa (LDH) > normy lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
3) potas ≥ 6.0 mmol/l lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
4) fosfor ≥ 1.45 mmol/l lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
5) wapń ≤ 1.75 mmol/l lub spadek o 25% wartości wyjściowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Optymalną metodą leczenia chorych na pierwotne chłoniaki ośrodkowego układu nerwowego jest:

W przypadku chłoniaka Hodgkina w stopniu zaawansowania III lub IV z liczbą niepomyślnych czynników rokowniczych mniejszą niż 3, postępowaniem z wyboru jest:

W przypadku rozpoznania chłoniaka Burkitta żołądka bez innych umiejscowień, u chorego w wieku 28 lat po leczeniu operacyjnym z powodu krwawienia z owrzodzenia żołądka, należy:

Spośród wymienionych czynników na zapadalność na raka tarczycy nie wpływa:

Prawdziwe są wszystkie zdania na temat chemioterapii raka pęcherza moczowego, z wyjątkiem twierdzenia że:

W II stopniu zaawansowania nienasieniakowatego raka jądra konieczne jest:

Istnieje kilka postaci klinicznych czerniaka skóry. Jedna z nich, wywodząca się z plamy soczewicowatej (lentigo maligna melanoma) charakteryzuje się następującymi cechami z wyjątkiem:

Chory 59-letni z rozpoznaniem nowotworu podścieliska żołądka został poddany leczeniu operacyjnemu, a następnie pozostawał w obserwacji przez 14 miesięcy. W badaniu kontrolnym stwierdzono przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych. Chory został ponownie poddany leczeniu operacyjnemu, ale zabieg okazał się nieradykalny. W tej sytuacji zastosowano imatynib w dawce 400 mg/dziennie. W badaniach kontrolnych stwierdzono remisję i kontynuowano leczenie przez 11 miesięcy, kiedy stwierdzono progresję zmian węzłowych. W tej sytuacji należy:

W chemioterapii mięsaków tkanek miękkich:

Dobre rokowanie w nasieniakach dotyczy blisko 90% chorych (5-letnie przeżycie - około 85%). Do grupy chorych z dobrym rokowaniem kwalifikują:

Chemioterapia przedoperacyjna u chorych na mięsaki tkanek miękkich:

Rozpoznanie guza pęcherzykowego tarczycy jest zazwyczaj wskazaniem do operacyjnego wycięcia płata gruczołu, w którym go stwierdzono. Dopuszczalne jest odstąpienie od operacji, gdy:

U chorego z noworozpoznanym chłoniakiem Hodgkina w postaci zaawansowanej, czynnikami ryzyka decydującymi o rokowaniu i ujętymi w Międzynarodowym Indeksie Rokowniczym (IPS, International Prognostic Score) są:

W przebiegu białaczki włochatokomórkowej często występują:

U 50-letniego chorego z rozpoznanym szpiczakiem plazmocytowym autologiczne przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych będzie postępowaniem z wyboru w przypadku:

Prawdziwymi dla zespołu 5q- są twierdzenia:
1) jest to nowotwór mieloproliferacyjny;
2) jest to zespół mielodysplastyczny;
3) w jego leczeniu znajduje zastosowanie lenalidomid;
4) w jego leczeniu znajduje zastosowanie wysokodawkowana chemioterapia wspomagana przeszczepieniem autologicznych macierzystych komórek krwiotwórczych po osiągnięciu częściowej lub całkowitej remisji po chemioterapii pierwszej linii.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 54-letniego chorego, nałogowego palacza tytoniu, rozpoznano guz średnicy około 5 cm zlokalizowany w górnym płacie lewego płuca i powiększenie węzłów chłonnych wnęki po tej samej stronie. W badaniu bronchoskopowym stwierdzono naciek nowotworowy w oskrzelu głównym lewym, zlokalizowany w odległości 3,3 cm od ostrogi głównej. Rozpoznanie histopatologiczne: rak płaskonabłonkowy. Mediastinoskopia nie wykazała zajęcia węzłów śródpiersia, PS 1, FEV1 1,5 l (65% wartości należnej). Dalsze postępowanie powinno obejmować:

Aktywność inhibitorów kinazy tyrozynowej EGFR w niedrobnokomórkowym raku płuca jest największa w grupie chorych:

Częstość nosicielstwa mutacji w genach BRCA1 i BRCA2 wynosi:
1) 1-2% w ogólnej populacji europejskiej;
2) 3-5% w ogólnej populacji chorych na raka piersi;
3) 15% chorych na raka piersi przed 30. rokiem życia;
4) 6-9% chorych na raka piersi przed 40. rokiem życia;
5) 20-25% w populacji kobiet silnie obciążonych wywiadem rodzinnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 46-letniej chorej po 3 miesiącach pooperacyjnego leczenia trastuzumabem stwierdzono obniżenie frakcji wyrzutowej lewej komory do wartości 48% (wyjściowo 55%). W tej sytuacji należy:

W przypadku rozpoznania raka jasnokomórkowego błony śluzowej trzonu macicy w stopniu klinicznym wg FIGO Ia, w uzupełniającym leczeniu pooperacyjnym należy zastosować:

Zwiększonego ryzyka zachorowania na raka jajnika nie stwierdza się w zespole:
1) mutacji genu BRCA1;       4) zespole Peutz-Jeghers;
2) zespole HBOC;         5) zespole Li-Fraumeni.
3) zespole Lynch II;
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych grup leków nawrót sarcoma stromale low grade może ulec przyspieszeniu wskutek zastosowania:

Do udowodnionych czynników ryzyka wystąpienia raka jądra zaliczamy:

Czynnikiem ryzyka wystąpienia gorączki neutropenicznej nie jest:

U 22-letniego mężczyzny rozpoznano nowotwór zarodkowy śródpiersia, wymiary guza w KT klatki piersiowej 20 x 15 cm, AFP 43653 ng/ml, ß-hCG 2093 mjm./ml, LDH-651U/L. Stan chorego według WHO - 1. Wynik badania histopatologicznego z biopsji odpowiada potworniakowi z elementami yolk sac tumor. Postępowaniem z wyboru jest:

Czynnikami, które zwiększają ryzyko wystąpienia martwicy żuchwy podczas stosowania bisfosfonianów są:
1) stosowanie bisfosfonianów w postaci dożylnej;   4) długi czas leczenia
2) stosowanie kortykosteroidów;       bisfosfonianami;
3) ekstrakcje zębów;          5) zły stan ogólny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do guzów neuroendokrynnych należy:

Chora w wieku 65 lat leczona jest od ponad roku z powodu rozsianego raka piersi z przerzutami do tkanek miękkich i kości. Ostatnio otrzymywała hormonoterapię i doustnie bisfosfonian. Trafiła do szpitala z powodu ogólnego osłabienia, poliurii, odwodnienia, apatii, nudności i wymiotów. Istotnym zaburzeniem laboratoryjnym jest poziom Ca - 3,6 mmol/l. W pierwszej kolejności powinno się zastosować:

Prawdziwym twierdzeniem na temat niedoczynności tarczycy w trakcie leczenia zaawansowanego raka nerkowokomórkowego jest, że:
1) może pojawić się po 2 miesiącach stosowania sunitynibu;
2) stanowi problem kliniczny tylko u chorych, u których leczenie sunitynibem trwa dłużej niż 6 miesięcy;
3) występuje bardzo często u chorych leczonych sunitynibem;
4) może wystąpić u chorych leczonych sorafenibem;
5) obniżenie poziomu TSH poniżej normy stanowi wskazanie do przerwania leczenia sunitynibem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat analogów somatostatyny (SST) w leczeniu guzów neuroendokrynnych (NET) nieprawdziwe jest, że:

Prawidłowym twierdzeniem dotyczącym chromograniny A jest, że stanowi:
1) czuły i specyficzny marker w diagnostyce GEP NET;
2) marker do monitorowania przebiegu i leczenia GEP NET;
3) niezależny czynnik prognostyczny NET typu foregut;
4) czuły i niespecyficzny marker w diagnostyce GEP NET;
5) szczególnie wysokie wartości w zespole rakowiaka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nieprawdziwym twierdzeniem dotyczącym bisfosfonianów w leczeniu przerzutów raka piersi do kości jest, że:

Wśród wymienionych twierdzeń na temat doustnych preparatów żelaza nieprawdziwe jest, że:

W odniesieniu do chłoniaków z dojrzałych obwodowych limfocytów B prawdziwe są stwierdzenia z wyjątkiem tego, że:

W odniesieniu do nowotworów serca nieprawdziwe jest, że:

W odniesieniu do przewlekłej białaczki szpikowej nieprawdziwym twierdzeniem jest, że:

W odniesieniu do nabytej hemofilii prawdziwe jest twierdzenie, że:

Wskazaniem do przedoperacyjnego napromieniania u chorych na raka odbytnicy może być:
1) umiejscowienie nowotworu na wysokości lub poniżej załamka otrzewnej (do 10-12 cm od brzegu odbytu);
2) miejscowe zaawansowanie w ocenie przedoperacyjnej T3-4 NX-0 M1;
3) miejscowe zaawansowanie w ocenie przedoperacyjnej każde T N1-2 M0;
4) miejscowe zaawansowanie i niemożność wykonania resekcji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród wymienionych twierdzeń na temat przedoperacyjnej radioterapii miejscowo zaawansowanego raka odbytnicy nieprawdziwe jest, że w porównaniu do pooperacyjnego napromieniania:

Stosowanie pooperacyjnej chemioterapii uzupełniającej u chorych na raka okrężnicy bez przerzutów do węzłów chłonnych (TNM II) może być uzasadnione w przypadku obecności cech szczególnie wysokiego ryzyka nawrotu choroby, do których należy:
1) wysoki stopień złośliwości histologicznej (G3-G4);
2) zajęcie okołoguzowych naczyń chłonnych;
3) zaawansowanie w stopniu T3 z perforacją;
4) margines z naciekaniem nowotworowym;
5) wycięcie mniej niż 12 węzłów chłonnych;
6) pierwotne wystąpienie niedrożności.
Prawidłowa odpowiedź to:

55-letnia chora na raka jajnika została poddana cytoredukcyjnemu zabiegowi chirurgicznemu i z powodu zaawansowania IIIA została zakwalifikowana do chemioterapii z zastosowaniem paklitakselu w skojarzeniu z karboplatyną. W trakcie pierwszego cyklu chemioterapii wystąpiła gorączka neutropeniczna. Podjęto leczenie w warunkach szpitalnych. Uzyskano ustąpienie powikłań
i normalizację stanu chorej. Dalsze postępowanie może obejmować:

Wśród wymienionych twierdzeń prawdziwe jest, że:

Chory na zaawansowanego raka trzustki kwalifikuje się do paliatywnej chemioterapii - najbardziej właściwe jest stosowanie:

Jednym z działań niepożądanych, które dość często są obserwowane u chorych poddawanych chemioterapii z powodu raka jajnika, jest neuropatia czuciowa. Wymienione powikłanie może wiązać się ze stosowaniem:
1) paklitakselu;     4) doksorubicyny liposomalnej;
2) cisplatyny;     5) topotekanu;
3) cyklofosfamidu;     6) gemcytabiny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory 60-letni z rozpoznaniem zaawansowanego raka pęcherza moczowego został zakwalifikowany do paliatywnej chemioterapii gemcytabiną i cisplatyną. Profilaktyka nudności i wymiotów związanych ze stosowaniem chemioterapii u tego chorego może obejmować:

Najbardziej efektywnym postępowaniem u nosicielek mutacji genu BRCA1 jest:

W usuniętym guzku łagodnym lewej piersi stwierdzono ognisko przedinwazyjnego raka zrazikowego (LCIS). Chorej należy zaproponować:

Stwierdzenie w kontrolnym badaniu mammograficznym obecności obszaru mikrozwapnień wymaga:

U kobiety w drugim trymestrze ciąży rozpoznano raka piersi w klinicznym stadium zaawansowania T2 N1. W przedstawionej sytuacji należy:

U 62-letniego mężczyzny z rozpoznaniem raka piersi i potwierdzeniem nadekspresji receptorów steroidowych w leczeniu uzupełniającym należy zastosować:

U chorych z przerzutami do kości leczonych kwasem zoledronowym nie jest zalecane:

Do czynników predykcyjnych w raku piersi nie zaliczamy:

U chorych na raka odbytnicy napromienianych przedoperacyjnie z zastosowaniem 20 Gy w 5 frakcjach, zabieg operacyjny standardowo powinien być wykonany w okresie:

Czynnikiem warunkującym odpowiedź na leczenie cetuksymabem chorych na raka jelita grubego w stadium uogólnienia choroby jest:

Większość raków jelita grubego w rodzinach z zespołem Lyncha charakteryzuje się:

Uzupełniającą pooperacyjną radioterapię u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca należy zastosować:

Trastuzumab w raku żołądka z nadekspresją/amplifikacją HER2 powinien być stosowany w leczeniu chorych z „nieoperacyjną” postacią nowotworu, ponieważ w badaniach III fazy wykazano wpływ wspomnianego leku na wskaźniki przeżycia w zaawansowanym stadium choroby. Wymienione twierdzenia są:

W przebiegu zasadowicy oddechowej charakterystyczne jest występowanie:

Powikłaniem leczenia furosemidem nie jest:

Chora 40-letnia z rozpoznaniem uogólnionego raka piersi z powodu infekcji w drogach moczowych otrzymała ampicylinę dożylnie. Kilka minut po wykonaniu iniekcji doszło do gwałtownego pogorszenia stanu zdrowia. Chora jest niespokojna i ma chłodną, bladą i spoconą skórę. Czynność serca wynosi 140/min, skurczowe ciśnienie tętnicze ma wartość około 50 mm Hg i jest trudno mierzalne. W pierwszej kolejności należy zastosować:

U 26-letniego chorego na chłoniaka limfoblastycznego B po zastosowaniu chemioterapii doszło do wystąpienia anurii. Można podejrzewać wystąpienie ostrego zespołu rozpadu guza. Spośród wymienionych nieprawidłowości laboratoryjnych nie potwierdza podejrzenia:

Gazometryczne badanie krwi chorego z niewydolnością nerek dało następujące wynik: pH 7,40; HCO_{3^{- - 14 mmol/l, pCO2 23 mm Hg. Należy rozpoznać:}}

Chory 67-letni z rozpoznaniem niedrobnokomórkowego raka płuca po przebytym leczeniu uzupełniającym przez 5 miesięcy otrzymywał deksametazon w dawce dobowej 8 mg. Zdecydowano odstawić lek całkowicie. Po tygodniu chory zgłosił się z powodu pogorszenia samopoczucia. Dane kliniczne upoważniają do postawienia hipotezy diagnostycznej wyjaśniającej pogorszenie stanu zdrowia. Objawem, który nie potwierdza rozpoznania jest:

70-letnia chora na przerzutowego raka piersi ze współistniejącym utrwalonym migotaniem przedsionków otrzymała pierwszy cykl chemioterapii wg schematu AC. Kilka godzin później zaczęła się skarżyć na uczucie osłabienia i szybkiego bicia serca. Rytm serca jest całkowicie niemiarowy, a jego częstość wynosi około 140/min. Spośród wymienionych niżej leków nie należy zastosować:

W przebiegu tamponady serca nie jest typowe występowanie:

U 55-letniej chorej na zaawansowanego raka trzustki z niedawno rozpoznaną proksymalną zakrzepicą żył głębokich kończyn dolnych wystąpiła nagła duszność. Należy podejrzewać wystąpienie zatorowości płucnej. Spośród wymienionych objawów w opisanej sytuacji klinicznej nie może stanowić potwierdzenia rozpoznania zatorowości płucnej:

68-letni mężczyzna chory na raka jelita grubego po przebytym 4 lata wcześniej zawale serca jest leczony uzupełniająco programem FOLFOX-4. W trakcie wlewu fluorouracylu zaczyna nagle skarżyć się na uczucie kołatania serca, duszność, zawroty głowy i ból za mostkiem o niewielkim nasileniu. Ciśnienie tętnicze wynosi 80/40 mm Hg, a częstość tętna oceniona na tętnicy promieniowej wynosi 120/min. U podstawy płuc są słyszalne trzeszczenia. W badaniu EKG czas trwania zespołów QRS wynosi 0,16 s, częstość rytmu serca jest miarowa i wynosi 160/min. Należy zastosować:

Zasadniczą i często jedyną formą leczenia wytwarzającego prolaktynę makrogruczolaka przysadki u 54-letniego mężczyzny, które nie powoduje objawów neurologicznych, jest:

U 49-letniej chorej rozpoznano raka gruczołowego płuca prawego i wykonano lobektomię górną oraz limfadenektomię wnęki i śródpiersia. W materiale pooperacyjnym stwierdzono guz pierwotny o średnicy 3,4 cm, bez zajęcia wyciętych węzłów chłonnych. Zabieg operacyjny był doszczętny, a przebieg pooperacyjny nie był powikłany. Dalsze postępowanie powinno obejmować:

Do porównania krzywych przeżycia nie wolno stosować:

Celem profilaktycznego napromieniania mózgu u chorych na postać rozsianą raka drobnokomórkowego płuca, którzy po zakończeniu chemioterapii pierwszej linii uzyskali całkowitą lub częściową odpowiedź, jest:

U 58-letniego chorego w dobrym stanie ogólnym i z cukrzycą w wywiadzie ustalono rozpoznanie raka płaskonabłonkowego głośni w stopniu zaawansowania cT3N0M0. Właściwym sposobem postępowania u tego chorego jest:

Spadek umieralności z powodu raka płuca w Polsce dotyczy:
1) młodych mężczyzn w wieku 20-44 lata;
2) młodych kobiet w wieku 20-44 lata;
3) mężczyzn i kobiet w średnim wieku (45-64 lata);
4) mężczyzn w średnim wieku (45-64 lata);
5) kobiet w średnim wieku (45-64 lata).
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie elektywnego napromieniania mózgowia jest uzasadnione
u chorych na drobnokomórkowego raka płuca:
1) w stadium choroby ograniczonej po leczeniu skojarzonym chemioradioterapią lub chemioterapią, które doprowadziło do uzyskania całkowitej remisji zmian w obrębie klatki piersiowej;
2) w stadium choroby rozległej, gdzie uzyskano odpowiedź na leczenie po zastosowanej chemioterapii;
3) w stadium choroby rozległej, gdzie z powodu toksyczności przerwano leczenie chemiczne nie uzyskując odpowiedzi;
4) w stadium choroby ograniczonej, gdzie doszło do częściowej remisji guza w obrębie klatki piersiowej po zakończeniu chemioradioterapii lub chemioterapii;
5) u chorych ze stwierdzonymi przerzutami do mózgowia na etapie wstępnej diagnostyki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zastosowanie granulocytarnych czynników wzrostu (CSF) nie jest uzasadnione:

Dla zespołu rakowiaka występującego w przebiegu zaawansowanych rakowiaków atypowych, nie jest charakterystyczne:

Badanie mutacji genu KRAS w celu doboru (wykluczenia) do leczenia inhibitorami kinazy tyrozynowej powinno być wykonywane w raku:

Najczęstszym nowotworem macicy jest:

Metodę FISH stosuje się podczas oceny nowotworów w celu:
1) określenia liczby kopii genu;
2) oceny stopnia złośliwości nowotworu;
3) potwierdzenia typu histologicznego nowotworu;
4) potwierdzenia mikroprzerzutów;
5) określenia ekspresji białek receptorowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pod pojęciem izolowanych komórek nowotworowych należy rozumieć ognisko nowotworowe:

Do celów przesiewowych badań cytologicznych szyjki macicy należy:
1) gromadzenie danych epidemiologicznych;
2) określeniu stanu hormonalnego;
3) wykrycie bezobjawowego raka szyjki macicy;
4) wykrycie zmian przedrakowych;
5) ocena stopnia zaawansowania nowotworu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie w rozsianym czerniaku wielolekowych schematów z dakarbazyną, zamiast monoterapii tym lekiem, jest:

Cystektomia radykalna w przebiegu raka pęcherza moczowego u kobiet polega na wycięciu:

Zaburzenia odżywiania w chorobie nowotworowej:
1) występują u blisko 75% chorych w przebiegu choroby i u części chorych wymagają leczenia farmakologicznego;
2) nie są poważnym problem, gdyż utrata wagi <20% nie ma większego znaczenia klinicznego;
3) spowodowane są nie tylko brakiem apetytu, ale przede wszystkim złożonymi zaburzeniami metabolicznymi;
4) wymagają leczenia octanem megestrolu, który warto włączyć nawet w terminalnej fazie choroby;
5) wymagają zawsze skojarzonego leczenia octanem megestrolu i drobnocząsteczkową heparyną, która zapobiega ewentualnym powikłaniom zatorowo-zakrzepowym.
Prawdziwe: