Egzamin PES / Onkologia kliniczna / wiosna 2009

Badania przesiewowe w kierunku wykrycia raka płuca, obejmujące konwencjonalną rentgenografię i badanie cytologiczne plwociny, pozwalają na:
1) zwiększenie częstości rozpoznań nowotworu we wczesnej fazie;
2) zwiększenie wskaźnika resekcyjności;
3) poprawę wskaźnika 5-letnich przeżyć;
4) zmniejszenie umieralności związanej z rakiem płuca;
5) zmniejszenie ogólnej umieralności.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 68-letniego chorego, nałogowego palacza tytoniu, wykonano wycięcie górnego płata lewego płuca i limfadenektomię z powodu niedrobnokomórkowego raka płuca. Badanie histologiczne wykazało utkanie gruczolakoraka o średnim stopniu zróżnicowania, średnicy 3,3 cm i nieobecność przerzutów w węzłach chłonnych. Margines odcięcia wynosił 8 mm. Dalszym postępowaniem powinna być:

W odniesieniu do międzybłoniaka opłucnej prawdziwe jest, że:
1) podstawową metodą diagnostyczną jest badanie cytologiczne płynu z jamy opłucnej lub z cienkoigłowej biopsji aspiracyjnej;
2) najwyższą zachorowalność notuje się w grupie wiekowej 40-60 lat;
3) zachorowalność u mężczyzn i kobiet jest podobna;
4) najlepiej rokuje typ mięsakowaty;
5) nowotwór rozwija się w wyniku kontaktu z azbestem na ogół po około 5-10 latach od początku ekspozycji.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 54-letniej kobiety w przesiewowym badaniu mammograficznym piersi stwierdzono zmiany określone jako BIRADS 3. Odpowiada to:

U 49-letniej chorej w wycinku z lewej piersi stwierdzono ogniska przedinwazyjnego raka zrazikowego. Wywiad rodzinny nie wykazał obciążeń. W tej sytuacji zalecanym postępowaniem jest:

U 66-letniej chorej stwierdzono guz lewej piersi o średnicy 2 cm. Węzły chłonne lewej pachy były niewyczuwalne w badaniu palpacyjnym. W badaniu mammograficznym stwierdzono obraz typowy dla raka. Przeprowadzono zabieg oszczędzający z biopsją węzła wartowniczego, która dała ujemny wynik. Badanie materiału pooperacyjnego wykazało następujące cechy nowotworu: guz o największej średnicy 1,8 cm, I stopień w klasyfikacji Richardsona-Blooma, ekspresja ER i PgR w skali Allreda odpowiednio 6 i 3, ekspresja HER2 1+. Leczenie uzupełniające powinno obejmować:

Inhibitory aromatazy nie powinny być stosowane u kobiet po menopauzie, ponieważ w porównaniu z tamoksyfenem zwiększają ryzyko osteoporozy.

Badanie piersi metodą rezonansu magnetycznego jest szczególnie wskazane u:

Przeciwwskazaniem do leczenia kwasem zoledronowym u chorych na raka piersi z przerzutami do kości jest:

W leczeniu skojarzonym z udziałem doksorubicyny i paklitakselu:

Farmakogenomika jest:

Trastuzumab w leczeniu uzupełniającym chorych na raka piersi o dodatnim stanie HER2 - zgodnie z obowiązującymi zaleceniami - może być stosowany:

Według molekularnej klasyfikacji raka piersi najlepsze rokowanie mają chore należące do typu:

Najczęstszą przyczyną niepowodzenia leczenia chorych na raka przełyku jest:

Pod pojęciem mikroprzerzutu należy rozumieć ognisko nowotworowe które:

Wyniki metaanalizy z 2007 roku dotyczącej przedoperacyjnego leczenia raków przełyku wskazują, że:

Na podstawie wyników rejestracyjnego badania SHARP leczenie sorafenibem chorych na wątrobowokomórkowego raka kwalifikują się chorzy:

W odniesieniu do raka trzustki prawdziwe jest, że:

U chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w stopniach I-IIIA, w przypadku przeciwwskazań medycznych lub braku zgody na chirurgiczne leczenie, alternatywnym postępowaniem jest:

W ustalaniu stopnia zaawansowania drobnokomórkowego raka płuca przy braku objawów klinicznych można zrezygnować z następujących badań diagnostycznych:

Paliatywna chemioterapia niedrobnokomórkowego raka płuca:

Proporcja występowania raka płuca u mężczyzn w aglomeracjach miejskich wobec zachorowań na wsi wynosi:

Powikłanie aspiracyjnej biopsji cienkoigłowej (BAC) przez ścianę klatki piersiowej pod postacią odmy opłucnej występuje w około:

Histologiczny podział rakowiaków obejmuje następujące podtypy:
1) rakowiak typowy;         4) rakowiak anaplastyczny;
2) rakowiak mięsakowaty;       5) rakowiak złożony.
3) rakowiak atypowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zastosowanie topotekanu w postaci dożylnej lub doustnej w ramach drugiej linii leczenia drobnokomórkowego raka płuca pozwala uzyskać odpowiedź u 10-40% chorych i medianę czasu przeżycia wynoszącą około:

U chorych powyżej 70. roku życia w ramach pierwszej linii chemioterapii z powodu niedrobnokomórkowego raka płuca w stadium zaawansowanym należy zawsze stosować schematy 2-lekowe zawierające karboplatynę, ponieważ dwie metaanalizy porównujące cisplatynę z karboplatyną wykazały wydłużenie mediany przeżycia chorych leczonych z udziałem karboplatyny.

Mutacje w kodonie 19 i 21 genu kodującego receptor naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) są pozytywnym czynnikiem predykcyjnym przy kwalifikacji do leczenia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w stadium rozsiewu z udziałem cetuksymabu, ponieważ ich obecność wiąże się z wyższym odsetkiem odpowiedzi obiektywnych na wymieniony lek.

Wystąpienie u kobiety naciekania otrzewnej i rozpoznanie gruczolakoraka jest w przypadku braku identyfikacji pierwotnego ogniska wskazaniem do postępowania analogicznego do stosowanego w raku:

Zastosowanie wielolekowej chemioterapii opartej na pochodnych platyny w grupie chorych na drobnokomórkowego raka płuca z zespołem żyły głównej górnej prowadzi do uzyskania odpowiedzi obiektywnej u ponad 80% chorych, ponieważ wymieniony nowotwór należy do grupy nowotworów wybitnie chemiowrażliwych.

Do korzystnych czynników rokowniczych u chorych z przerzutami nowotworowymi o nieznanym umiejscowieniu pierwotnym nie należy:

Rozpoznanie przerzutu nowotworu o niskim zróżnicowaniu u młodego mężczyzny przy nieznanym umiejscowieniu ogniska pierwotnego jest bezwzględ-nym wskazaniem do wykonania oznaczenia:
1) CEA;  2) CA 19-9;  3) PSA;  4) AFP;  5) HCG.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród wymienionych twierdzeń na temat stosowania czynników pobudzających rozwój kolonii granulocytów (G-CSF) nieprawdziwe jest, że:

W przypadku wynaczynienia doksorubicyny należy:
1) podjąć próbę aspiracji wynaczynionego leku i przed wyjęciem igły lub kaniuli podać 150 jednostek hialuronidazy;
2) podjąć próbę aspiracji wynaczynionego leku i usunąć igłę lub kaniulę;
3) miejscowo zastosować zimne okłady i DMSO (dimetylsulfotlenek) i ewentualnie dożylnie podać deksrazoksan;
4) miejscowo zastosować ciepłe okłady i ewentualnie dożylnie podać deksrazoksan;
5) kończynę, w której doszło do wynaczynienia, ułożyć w pozycji uniesionej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród wymienionych twierdzeń na temat brodawkowatego raka tarczycy prawdziwe jest, że:
1) jest to najczęstsza postać raka tarczycy;
2) w postępowaniu podstawowe znaczenie ma leczenie chirurgiczne;
3) leczenie chirurgiczne u większości chorych wymaga leczenia uzupełniającego w postaci jodu promieniotwórczego i leczenia hormonalnego supresyjnymi dawkami tyroksyny;
4) rak brodawkowaty w przeciwieństwie do raka pęcherzykowego tarczycy nie wychwytuje jodu i dlatego w leczeniu uzupełniającym stosuje się tylko leczenie hormonalne;
5) gdy rak brodawkowaty nie wychwytuje jodu i istnieją dodatkowe czynniki ryzyka (na przykład przerzuty w węzłach chłonnych szyi), w leczeniu uzupełniającym stosuje się chemioterapię uzupełniającą.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 45-letniej kobiety z małym wolem guzkowym wykonano biopsję aspiracyjną cienkoigłową pod kontrolą ultrasonografii. Bezwzględne wskazanie do leczenia operacyjnego stanowi następujące rozpoznanie:
1) rak brodawkowaty;
2) rak rdzeniasty;
3) guz pęcherzykowy o średnicy > 1 cm, guzek nieczynny („zimny”) w scyntygrafii;
4) guz pęcherzykowy o średnicy < 1 cm wykazujący czynność autonomiczną w scyntygrafii;
5) rak anaplastyczny tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory cierpi na dziedziczny zespół nowotworowy, którego najczęstszą przyczyną jest mutacja germinalna w genie supresorowym(11q13) kodującym białko meninę. Zespół ten charakteryzuje się występowaniem gruczolaków lub hiperplazją przytarczyc z towarzyszącymi rakowiakami, guzami przysadki, trzustki, gruczolakami kory nadnerczy i tłuszczakami. Scharakteryzowany powyżej został zespół:

Prawidłowa diagnostyka patomorfologiczna guzów neuroendokrynych układu pokarmowego (GEP NET) wymaga:
1) badania mikroskopowego H+E;
2) oceny immunohistochemicznej z użyciem markerów komórek neuroendokrynnych;
3) oceny immunohistochemicznej ekspresji substancji czynnej (hormon);
4) oceny aktywności proliferacyjnej komórek guza z przeciwciałem MIB1;
5) określenia stopnia zróżnicowania (G).
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów zespołu rakowiaka należą:

U 54-letniego chorego rozpoznano nieoperacyjny nowotwór neuroendokrynny (rozpoznanie na podstawie aspiracyjnej biopsji zmian przerzutowych w wątrobie, +CgA, +SST, Ki67 35%) o nieznanym punkcie wyjścia. Scyntygrafia receptorowa SST wykazała liczne ogniska wychwytu w wątrobie. Klinicznie stwierdzono tachykardię, nadmierne pocenie, biegunkę. Optymalnym postępowaniem jest:

Wskaż prawidłowy zestaw I rzutu antybiotyków w gorączce o nieustalonej etiologii u chorych z neutropenią (neutrofile < 0,5 G/l):

Chory 55-letni był operowany z powodu guza nerki. Guz zlokalizowany był w górnym biegunie nerki (średnica 2 cm). Wykonano radykalną operację (nefrektomia i adrenelektomia); w badaniu histopatologicznym stwierdzono raka jasnokomórkowego z przerzutem w pojedynczym węźle chłonnym. W leczeniu uzupełniającym zalecane jest zastosowanie:
1) radioterapii;
2) immunoterapii INFa;
3) immunoterapii z zastosowaniem wysokich dawek interleukiny 2;
4) sunitynibu;
5) obserwacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawidłowym twierdzeniem na temat oznaczenia PSA w surowicy jest, że:
1) spowodowało zmniejszenie zachorowalności na raka gruczołu krokowego;
2) spowodowało zwiększenie wykrywalności raka gruczołu krokowego;
3) w ostatnim czasie rysuje się tendencja do obniżania górnej granicy normy u mężczyzn >70. roku życia;
4) dynamika przyrostu stężenia PSA może wyprzedzać na kilka lat diagnozę raka gruczołu krokowego;
5) do monitorowania po radykalnej prostatektomii przydatne jest fPSA.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora 84-letnia była operowana z powodu wola tarczycy (obustronne wycięcie subtotalne). W pooperacyjnym badaniu histologicznym stwierdzono pojedyncze ognisko raka brodawkowatego o średnicy 2 mm. Najlepszym postępowaniem jest:
1) powtórna operacja i całkowite wycięcie tarczycy z ewentualnym wycięciem węzłów chłonnych szyi (węzły środkowe szyi);
2) po wykluczeniu przerzutów do węzłów chłonnych i przerzutów odległych można odstąpić od powtórnego zabiegu operacyjnego;
3) w zależności od stanu ogólnego chorej i wyniku scyntygrafii rozważyć celowość leczenia uzupełniającego jodem radioaktywnym;
4) ze względu na małe ryzyko i wiek chorej można zrezygnować z supresyjnego leczenia hormonalnego;
5) konieczne jest leczenie hormonalne supresyjnymi dawkami tyroksyny do końca życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego 63-letniego po radykalnej prostatektomii z powodu raka (T2a, Gleason 8) stężenie PSA po operacji wynosi 12ng/ml. Operacja przeprowadzona była 6 tygodni wcześniej. Przed operacją wykluczono przerzuty odległe. Prawidłowe postępowanie pooperacyjne obejmuje:

Prawidłowe postępowanie u 30-letniego chorego po orchidektomii z powodu raka jądra (yolk sac tumor) w stopniu T3N0M0 polega na:

W odniesieniu do stosowania bisfosfonianów w leczeniu przerzutów raka piersi do kości nie jest prawdziwe, że u otrzymujących bisfosfoniany:

U 35-letniej kobiety rozpoznano chłoniaka Hodgkina (typ NS) z zajęciem szyjnego węzła chłonnego po stronie prawej, śródpiersia i pachwinowych węzłów chłonnych oraz ogólnymi objawy choroby. W dodatkowych badaniach stwierdzono leukocytozę 15 G/L i limfopenię 1,2 G/L. Chora otrzymała 6 cykli chemioterapii według schematu BEACOPP w dawkach eskalowanych. Po zakończeniu leczenia stwierdzono radiologiczne i laboratoryjne cechy częściowej remisji, potwierdzone powtórnym badaniem histopatologicznym miejsc wzmożonego metabolizmu glukozy (węzły chłonne szyjne i śródpiersia). W przedstawionej sytuacji optymalnym postępowaniem jest:

Dla chłoniaka angioimmunoblastycznego (AILD) charakterystyczne jest występowanie:

Chorzy na ostrą białaczkę/chłoniaka limfoblastycznego z wymienionymi w tabeli cechami należą do korzystnej lub niekorzystnej grupy rokowniczej.
Czynniki rokownicze   Chory 1   Chory 2   Chory 3   Chory 4
WBC (w uL)   10000  25000   180000   7000
Wiek (lata)   25  20   30   50
Immunofenotyp   pre-pre-B-cell  B-cell   T-cell   pre-B-cell
CD10 (tak/nie)   tak  nie   Nie   tak
Cytogenetyka   hiperdiploidia  t(8;14)   bez zmian   t (9;22)
Wynik chemioterapii
indukującą reemisję   całkowita remisja  częściowa remisja całkowita remisja częściowa remisja
Właściwa jest następująca klasyfikacja do grup rokowniczych:

W przebiegu białaczki włochatokomórkowej często występują:

Rutynowym wskazaniem do podania granulocytarnego czynnika wzrostu jest:

Spośród poniższych twierdzeń na temat grudkowego chłoniaka nieprawdziwe jest, że jest to nowotwór:

U 50-letniego chorego na plazmocytowego szpiczaka autologiczne przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych będzie postępowaniem z wyboru w przypadku:

U 40-letniej kobiety z limfadenopatią szyjną rozpoznano po wykonaniu biopsji chirurgicznej węzła chłonnego chłoniaka nieziarniczego. Badania obrazowe klatki piersiowej wykazały limfadenopatię śródpiersia z największym wymiarem zmian nieprzekraczającym 5 x 5 cm, a w obrębie jamy brzusznej nie stwierdzono nieprawidłowości. Biopsja szpiku kostnego nie wykazała obecności komórek chłoniakowych. Spośród niżej podanych rozpoznań histopatologicznych największe szanse wyleczenia chorej istnieją w:

Spośród wymienionych zależności lek-powikłanie nieprawdziwa jest korelacja:

Wśród wymienionych nowotworów przerzuty w kościach są najmniej prawdopodobne w przypadku raka:

Do czynników i stanów zwiększających ryzyko wystąpienia ostrego zespołu rozpadu guza nie należy:

Ryzyko zachorowania na chłoniaka wzrasta najbardziej po przeszczepieniu:

Łączne wystąpienie zakrzepicy żyły wrotnej, hemolizy i pancytopenii sugeruje rozpoznanie:

W odniesieniu do chłoniaków nieziarniczych prawdziwe są wymienione twierdzenia z wyjątkiem tego, że:

U 73-letniego mężczyzny po 5 dniach leczenia acenokumarolem wystąpiły na tułowiu owrzodzenia z ogniskami martwicy. Prawdopodobną przyczyną wymienionego stanu jest:

Do nabytych skaz krwotocznych, które mogą pojawić się w przebiegu nowotworów złośliwych, należą:

Wśród wymienionych korelacji prawidłowym skojarzeniem choroba - lek jest:

U 55-letniego mężczyzny rozpoznano raka głośni w stopniu zaawansowania T1N0. Metodą leczenia z wyboru w tym przypadku jest:

Schemat kojarzenia cetuksymabu z chemioterapią w ramach leczenia I linii chorych z nawrotami/przerzutami odległymi raka narządów głowy i szyi zakłada podawanie leku ukierunkowanego molekularnie:

Wyniki randomizowanych badań klinicznych wskazują, że kojarzenie indukcyjnej chemioterapii opartej na taksoidach i jednoczesnej radiochemioterapii u chorych na płaskonabłonkowego raka narządów głowy i szyi w stadium zaawansowanym w porównaniu do wyłącznej jednoczesnej radiochemioterapii skutkuje:

Rutynowy schemat kojarzenia cetuksymabu i radioterapii stosowany w leczeniu chorych na zaawansowane płaskonabłonkowe raki narządów głowy i szyi zakłada podawanie leku ukierunkowanego molekularnie:

Wyniki randomizowanych badań klinicznych wskazują, że najbardziej skutecznym schematem indukcyjnej chemioterapii poprzedzającej napromienianie lub jednoczesną radiochemioterapię u chorych na płaskonabłonkowego raka narządów głowy i szyi jest:

U 60-letniej kobiety w stopniu sprawności 1 rozpoznano płaskonabłonkowego raka ustnej części gardła o zróżnicowaniu G3. Ustalono kliniczne zaawansowanie nowotworu T3N2aN0. Kilkakrotnie wykonane badania wykazały poziom kreatyniny i mocznika wahający się odpowiednio między 1,7-1,9 mg/dl oraz 60-75 mg/dl. Właściwym leczeniem w tym przypadku jest:

Wyniki dotychczasowych doświadczeń klinicznych wskazują, że zastosowanie taksoidów w ramach chemioterapii pierwszej linii u chorych z nawrotami i/lub przerzutami odległymi płaskonabłonkowego raka narządów głowy i szyi w porównaniu do standardowego schematu złożonego z cisplatyny i fluorouracylu skutkuje:

Właściwym postępowaniem u 33-letniego chorego z nieoperacyjnym nawrotem anaplastycznego skąpodrzewiaka po uprzednim leczeniu chirurgicznym i radioterapii jest zastosowanie:

Charakterystyczną cechą w obrazie KT i MR gwiaździaka włosowatoko-mórkowego jest obecność:

Podstawową techniką radykalnej radioterapii w nowotworach ośrodkowego układu nerwowego jest:

Cechą charakterystyczną glejaków z grupy WHO II jest:

W złośliwych glejakach mózgu pooperacyjna radioterapia jest wskazana:

Pozytywnym czynnikiem rokowniczym w anaplastycznych skąpodrzewiakach jest:

Wskazaniem do chirurgicznego leczenia oponiaków jest:

Po doszczętnym wycięciu łagodnego oponiaka:

U 48-letniego mężczyzny stwierdzono mięsaka tkanek miękkich kończyny dolnej lewej. W badaniach obrazowych nie ujawniono rozsiewu choroby. Wykonano radykalną resekcję guza, a margines zdrowej tkanki wynosił przynajmniej 2 cm. W badaniu histopatologicznym stwierdzono utkanie malignant fibrous histiocytoma G3, a guz ma cechę T2b. W ramach dalszego postępowania należy zastosować:

U chorej na raka piersi z przerzutami do kości wystąpiła ostra, objawowa hiperkalcemia. Stężenie wapnia w surowicy wynosi 4.5 mmol/l, a kreatyniny 5.8 mg/dl. W leczeniu można zastosować wymienione leki, z wyjątkiem:

U 54-letniego mężczyzny chorego na nieoperacyjnego mięsaka podścieliska przewodu pokarmowego (GIST) stwierdzono obecność mutacji w eksonie 9. genu KIT. Od dwóch miesięcy chory otrzymuje imatynib w dawce 400 mg dziennie, a w badaniu CT stwierdzono progresję. Chory jest w dość dobrym stanie sprawności ogólnej. W tej sytuacji należy:

Biopsja wartowniczego węzła chłonnego u chorych na czerniaka skóry:
1) jest uznaną metodą diagnostyczną;
2) nie stanowi alternatywy dla elektywnej limfadenektomii;
3) w niektórych przypadkach pozwala na uniknięcie selektywnej limfadenektomii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych czynników niekorzystnym czynnikiem rokowniczym u chorych na czerniaka skóry nie jest:

U chorej na raka piersi 8 dni po podaniu kursu chemioterapii uzupełniającej złożonego z docetakselu, doksorubicyny i cyklofosfamidu (TAC) wystąpiła gorączka neutropeniczna i kliniczne cechy skazy krwotocznej małopłytkowej w postaci wybroczyn na skórze. Chora nie ma innych cech krwawienia i jest w stanie ogólnym dobrym. Liczba trombocytów wynosi 15 K/µl, neutrofilów 0.4 K/µl. Chora gorączkuje do 39°C. Przetoczono 5 j. koncentratu krwinek płytkowych i godzinę po przetoczeniu liczba płytek zwiększyła się do 30 K/µl. BSA chorej wynosi 1.5 m². Przetoczenie:
1) było skuteczne, ale chora nadal nie ma zapewnionej hemostazy;
2) było nieskuteczne, a jedną z przyczyn może być gorączka;
3) nie miało wskazań klinicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora 45-letnia z rozpoznaniem miejscowo zaawansowanego raka piersi 12 dni po podaniu pierwszego kursu chemioterapii przedoperacyjnej złożonego z docetakselu i doksorubicyny (AT) wykonała bez istotnego powodu we własnym zakresie morfologię krwi. Liczba neutrofilów wynosi 0,3 K/µl, a płytek 96 K/µl. Stężenie hemoglobiny jest prawidłowe. Chora nie ma objawów klinicznych i jest w stanie ogólnym dobrym, a mieszka w mieście, w którym znajduje się ośrodek onkologiczny. Właściwym postępowaniem jest:

Większość raków jelita grubego w rodzinach z zespołem Lyncha charakteryzuje:
1) umiejscowienie w proksymalnej części okrężnicy;
2) niski stopień zróżnicowania histologicznego;
3) częste występowanie nacieków limfocytarnych;
4) niewrażliwość na fluorouracyl;
5) wybitnie złe rokowanie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory 45-letni (stan sprawności 0), bez schorzeń towarzyszących, przebył przed 4 tygodniami hemikolektomię lewostronną z powodu raka okrężnicy w stopniu pT3 pN2 M0. Optymalna chemioterapia uzupełniająca polega na podaniu:

Chory 58-letni (stopień sprawności 0, negatywny wywiad w kierunku innych chorób, przebyta hemikolektomia prawostronna z powodu raka okrężnicy przed 2 laty z powodu pT3 pN0 M0 bez chemioterapii uzupełniającej) zgłosił się celem leczenia z powodu dwóch zmian przerzutowych w lewym płacie wątroby o wymiarach 2 cm i 3 cm potwierdzonych w badaniach obrazowych CT i PET. Optymalne postępowanie obejmuje:

Chory 67-letni z rozpoznaniem zaawansowanego raka jelita grubego (nieresekcyjne przerzuty w płucach i wątrobie) zgłosił się do Poradni Chemioterapii. W wywiadzie ujawniono kontrolowane nadciśnienie tętnicze od 12 lat i przebyty udar niedokrwienny mózgu przed 5 laty. Stan sprawności jest bardzo dobry (chory aktywny zawodowo), aktualnie nie stwierdza się żadnych deficytów neurologicznych. Najbardziej właściwe postępowanie obejmuje:

Chory 72-letni (stan sprawności 1 wg WHO) po przebytej radioterapii przedoperacyjnej oraz resekcji brzuszno-kroczowej odbytnicy z powodu gruczolakoraka pT3 pN1 M0 G2 został skierowany do Poradni Chemioterapii celem kwalifikacji do chemioterapii uzupełniającej. W wywiadzie stwierdzono nadciśnienie tętnicze od 12 lat, ponadto w wykonanym przed 2 tygodniami badaniu echokardiograficznym serca wartość frakcji wyrzutowej wynosiła EF=39%, jednak wywiad w kierunku choroby niedokrwiennej serca jest ujemny. Chory ten powinien zostać zakwalifikowany:

Spośród wymienionych twierdzeń nieprawdziwe jest, że:

Chory 42-letni zgłosił się do Poradni Chemioterapii po 4 tygodniach od zabiegu częściowej gastrektomii z limfadenektomią D1 z powodu gruczolakoraka pT3 pN1 M0 G3 R0. Stwierdzono PS-0, bez istotnej utraty masy ciała, prawidłowe zagojenie rany pooperacyjnej oraz wywiad bez chorób towarzyszących. W przedstawionej sytuacji istnieją wskazania do:

Chory na zaawansowanego raka żołądka został zakwalifikowany do chemioterapii paliatywnej z zastosowaniem schematu DCF (docetaksel + cisplatyna + fluorouracyl). W ramach rutynowego leczenia wspomagającego należy zastosować:

Wytyczne na temat chemioterapii I linii zaawansowanego raka żołądka preferują schemat chemioterapii:

Wyniki paliatywnej chemioterapii (gemcytabina w monoterapii) w zaawansowanym raku trzustki wskazują, że:

Chory na zaawansowanego raka pęcherza moczowego został zakwalifikowany do chemioterapii paliatywnej z zastosowaniem schematu MVAC. Rutynowa profilaktyka pierwotna z zastosowaniem G-CSF jest w tym przypadku uzasadniona, gdyż:

W trakcie terapii dożylnymi bisfosfonianami należy ściśle monitorować następujące parametry:

Chora 62-letnia z rozpoznaniem raka jajnika w stadium klinicznego zaawansowania IIIB została zakwalifikowana do chemioterapii z zastosowaniem paklitakselu w skojarzeniu z karboplatyną. Chora od 10 lat była leczona pochodnymi sulfonylomocznika z powodu cukrzycy typu 2. W trakcie I cyklu chemioterapii doszło do wystąpienia zakrzepicy żył głębokich kończyny dolnej prawej.
Wdrożono leczenie heparyną drobnocząsteczkową w dawkach terapeutycznych z zamiarem kontynuowania przewlekłego leczenia antykoagulacyjnego. Ograniczeniami
w stosowaniu antykoagulantów doustnych u w/w chorej mogą być:
1) niedożywienie, kacheksja, nudności i wymioty;
2) upośledzona funkcja przewodu pokarmowego;
3) konieczność częstej oceny INR przy upośledzonym dostępie żylnym;
4) dawkowanie trudne dla osób w podeszłym wieku;
5) potencjalne interakcje lekowe antykoagulantów doustnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory 58-letni z nieoperacyjnym rakiem wątrobowokomórkowym (carcinoma hepatocellulare) zgłosił się do Poradni Chemioterapii w celu kwalifikacji do chemioterapii paliatywnej. Chory ten był uprzednio poddany radykalnemu leczeniu chirurgicznemu oraz 2-krotnie przeztętniczej chemioembolizacji. W chwili obecnej stwierdza się stopień sprawności 1, wodobrzusze o niewielkim nasileniu, nieobecność encefalopatii, stężenie AFP 2540 ng/ml stężenie albumin 3,7 mg/dL, stężenie bilirubiny 1,6 mg/dL oraz wydłużenie czasu protrombinowego o 2 sek. ponad normę. Najlepszym postępowaniem jest:

Spośród wymienionych czynników prognostycznego znaczenia w raku jajnika nie ma:

Po 6-miesięcznej obserwacji od zakończenia leczenia z powodu gładko-komórkowego mięsaka macicy rozpoznano pojedynczy przerzut-guz w segmencie 5 wątroby. Najbardziej właściwym w opisanej sytuacji postępowaniem jest:

Wysokie ryzyko zachorowania na gruczołowego raka szyjki macicy jest związane z zakażeniem wirusem ludzkiego brodawczaka (HPV) typu:

U 33-letniego chorego, leczonego (schemat R-CHOP) z powodu chłoniaka rozlanego z dużych komórek B, po drugim cyklu chemioterapii ustąpiły objawy ogólne oraz stwierdzono częściową odpowiedź. Po trzecim cyklu wystąpiła gorączka neutropeniczna.
U tego chorego, w ramach profilaktyki wtórnej, wskazana/-e jest:

U 23-letniej chorej na raka kosmówki z przerzutami w płucach i wątrobie po trzecim cyklu chemioterapii według schematu EMA-CO wystąpiła niedokrwistość objawowa w stopniu 3. Wyniki badań laboratoryjnych nie potwierdziły niedoboru żelaza, witaminy B12 lub kwasu foliowego. U chorej należy:

Wśród nowotworów jajnika, udział postaci dziedzicznych wynosi:

U chorych na wczesnego raka trzonu macicy czynnikiem ryzyka nawrotu, który jest pomocny przy ustalaniu wskazań do leczenia, nie jest:

Brachyterapia u chorych na wczesnego raka trzonu macicy, które należą do grupy średniego ryzyka:

Nudności i wymioty nie są częstym powikłaniem/objawem:
1) napromieniania na ograniczone pola;
2) leczenia cisplatyną w dawkach > 60 mg/m²;
3) leczenia sorafenibem;
4) przerzutów w ośrodkowym układzie nerwowym i wątrobie;
5) leczenia analgetykami opioidowymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Octan megestrolu wykorzystywany jest powszechnie w celu stymulacji łaknienia u chorych z zespołem wyniszczenia przeciwnowotworowego. Na podstawie dostępnych dowodów klinicznych, najbardziej prawdopodobnym skutkiem stosowania tego leku w zalecanych dawkach jest:

U chorej z nawrotem raka jajnika o granicznej złośliwości w jamie otrzewnowej, u której w ramach pierwotnego leczenia przeprowadzono zabieg usunięcia narządu rodnego, sieci i wyrostka robaczkowego, optymalną metodą leczenia jest:

Cechą gorączki paranowotworowej nie jest:

W leczeniu bólu neuropatycznego największą aktywność mają:

Profilaktyka pierwotna raka szyjki macicy polega na:

Wskazaniem do przetoczenia koncentratu krwinek płytkowych nie jest:

Celem przesiewowego badania cytologicznego szyjki macicy jest:
1) wykrycie zmian przedrakowych;
2) ocena stopnia zaawansowania nowotworu;
3) określenie stanu hormonalnego;
4) wykrycie bezobjawowego raka szyjki macicy;
5) gromadzenia danych epidemiologicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W II stopniu zaawansowania nienasieniakowatego raka jądra konieczne są:

W przypadku rozsiewu raka gruczołu krokowego do kości, zmniejszenie częstości powikłań kostnych obserwowano po zastosowaniu:

Prawdziwe są wszystkie wymienione zdania na temat chemioterapii raka pęcherza moczowego, z wyjątkiem:

Spośród wymienionych informacji na temat sorafenibu nieprawdziwe jest, że:

Spośród twierdzeń na temat chemioterapii stosownej u chorych z zaawansowanymi/ rozsianymi mięsakami tkanek miękkich nieprawdziwe jest, że: