Egzamin PES / Onkologia kliniczna / jesień 2009

Wyniki badań randomizowanych wskazują, że dodanie cetuksymabu do napromieniania w ramach leczenia radykalnego chorych na płaskonabłonkowe raki narządów głowy i szyi w porównaniu do wyłącznej radioterapii skutkuje:

U 53-letniego mężczyzny ze stopniem sprawności WHO 0 rozpoznano raka płaskonabłonkowego krtani w stopniu zróżnicowania G3. Zaawansowanie nowotworu ustalono jako T4N0, stwierdzając w tomografii komputerowej naciekanie chrząstki tarczowatej. Pierwotnym leczeniem z wyboru w tym przypadku jest:

Wyniki dostępnych badań klinicznych wskazują, że znamienną poprawę zmiennych czasu przeżycia u chorych na płaskonabłonkowe raki narządów głowy i szyi uzyskano w przypadku kojarzenia chemioterapii lub radioterapii z:
1) erlotynibem;         4) panitumomabem;
2) gefitynibem;         5) bewacyzumabem.
3) cetuksymabem;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najbardziej istotnym działaniem niepożądanym temozolomidu stosowanego w ramach leczenia skojarzonego z napromienianiem u chorych na glejaka wielopostaciowego jest:

Do czynników wpływających negatywnie na prawdopodobieństwo uzyskania korzyści terapeutycznej z kojarzenia radioterapii i temozolomidu u chorych na glejaka wielopostaciowego należą:

Wyniki badań randomizowanych wskazują, że dodanie cetuksymabu do chemioterapii w ramach pierwszej linii leczenia chorych z nawrotami lub przerzutami odległymi płaskonabłonkowego raka narządów głowy i szyi skutkuje:

Korzyści terapeutyczne uzyskiwanie dzięki kojarzeniu cetuksymabu i radioterapii u chorych na zaawansowane miejscowo płaskonabłonkowe raki narządów głowy i szyi są powodowane:

U chorych leczonych niskocząsteczkowymi inhibitorami wielokinazowymi najbardziej prawdopodobną przyczyną nasilonego zespołu zmęczenia jest:
1) niedokrwistość;       4) bradykardia;
2) niedoczynność tarczycy;    5) niewydolność oddechowa wskutek
3) niedociśnienie;        śródmiąższowego zapalenia płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 28-letniej chorej w drugim trymestrze ciąży rozpoznano raka szyjki macicy w stopniu IA². Optymalne leczenie tej chorej powinno polegać na:

U 45-letniej chorej rozpoznano surowiczo-brodawczakowatego raka endometrium w stopniu Ia (G3). Optymalne postępowanie powinno obejmować:

U chorego na nowotwór płuca w stadium rozsiewu z powodu nasilonych dolegliwości bólowych, utrzymujących się podczas leczenia tramadolem w dawce 400 mg, zadecydowano o zastąpieniu tego analgetyku i rozpoczęto podawanie morfiny o przedłużonym uwalnianiu kontrolowanym. Właściwą dawką początkową jest:

Oznaczanie molekularnych markerów transformacji nowotworowej (np. mutacje genów K-RAS lub TP 53) w materiale tkankowym z oskrzeli stanowi podstawę testów stosowanych w badaniach przesiewowych w kierunku raka płuca, ponieważ charakteryzują się one wysoką czułością i swoistością. Wymienione twierdzenia są:

Najczęstszym objawem raka płuca jest duszność, ponieważ u większości chorych na raka płuca stwierdza się również przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POCHP). Wymienione twierdzenia są:

Metaanaliza przeprowadzona na podstawie ponad 2100 chorych z rozpoznanym rakiem drobnokomórkowym płuca w stadium choroby ograniczonej, wykazała znamienną korzyść z dodania radioterapii do chemioterapii pod postacią zwiększenia odsetka 3-letnich przeżyć o:

U chorych z przerzutami i nieznanym ognisku pierwotnym w badaniu mikroskopowym rozpoznanie dobrze i średnio zróżnicowanego raka gruczołowego stwierdza się u około:

Wydolność diagnostyczna bronchofiberoskopii wykonywanej w celu wykrycia pierwotnego ogniska nowotworu u chorych z przerzutami i nieznanym ognisku pierwotnym wynosi:

W glejakach WHO II - zgodnie z wynikami badań EORTC i RTOG - pooperacyjna radioterapia:

Klasyfikacja kliniczna RPA-RTOG jest przydatna w neuroonkologii, ponieważ:

W celu istotnego statystycznie zwiększenia skuteczności pooperacyjnej radioterapii w złośliwych glejakach (WHO III i WHO IV) stosuje się:

Chemioterapię w rdzeniaku płodowym należy rozważyć w przypadku:

W przypadku nowotworów ośrodkowego układu nerwowego, które wywodzą się z pierwotnych komórek rozrodczych, radioterapia ma zastosowanie:

W przypadku czaszkogardlaka prawidłowym postępowaniem jest:

W przypadku pierwotnych chłoniaków mózgu:

W przypadku przerzutów nowotworowych do mózgu o wyborze metody leczenia decyduje:

U 55-letniego nałogowego palacza tytoniu w badaniu KT klatki piersiowej stwierdzono obecność okrągłego guzka o średnicy 8 mm bez wzmocnienia kontrastowego. W tej sytuacji zalecanym postępowaniem jest wykonanie:

U 56-letniej chorej stwierdzono guz w obrębie wnęki prawego płuca, z niedodmą dolnego płata. Na podstawie wycinka pobranego w czasie badania endoskopowego rozpoznano raka płaskonabłonkowego z naciekiem ostrogi głównej. W badaniu KT stwierdzono centralnie położony guz prawego płuca o wymiarach 5x3 cm, zlewający się z powiększonymi węzłami wnękowymi i powiększone węzły chłonne śródpiersia (największy o średnicy 2,5 cm). Nie stwierdzono cech rozsiewu poza klatką piersiową. Postępowaniem
z wyboru w tej sytuacji jest:

W diagnostyce patomorfologicznej raka piersi:
1) według klasyfikacji Richardsona-Blooma suma 5 punktów zebrana na podstawie oceny tworzenia cewek, polimorfizmu jąder komórkowych i wskaźnika mitotycznego odpowiada II stopniowi złośliwości;
2) ekspresja receptora steroidowego jest obecna, jeśli wskaźnik Allreda przekracza 1;
3) ekspresję receptora HER2 ocenia się w jądrach komórkowych;
4) amplifikacji genu HER2 można się spodziewać w około 60% guzów z ekspresją HER2 2+ w badaniu immunohistochemicznym;
5) wynik badania FISH uznaje się za pozytywny, jeśli stosunek liczby kopii genu HER2 do liczby kopii chromosomu 17. w komórce nowotworowej przekracza 1,7.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do uzupełniającej radioterapii po amputacji piersi z powodu raka jest:
1) niski stopień zróżnicowania raka połączony z brakiem receptorów steroidowych;
2) wysoki wskaźnik proliferacji nowotworu;
3) obecność przerzutów do 4 lub więcej pachowych węzłów chłonnych;
4) guz w ocenie patologicznej o średnicy powyżej 5 cm;
5) obecność „dodatnich” ( < 1 mm) marginesów chirurgicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej występującą w Polsce chorobą nowotworową układu limfoidalnego jest:

W przypadku szpiczaka mnogiego, do niepomyślnych czynników rokowniczych należą:
1) delecja chromosomu 13;
2) t(4;14);
3) t(14;16);
4) podwyższone stężenie β₂-mikroglobuliny w surowicy ≥ 3.5 mg/l;
5) obniżone stężenie albumin w surowicy < 3.5 g/dl.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych kryteriów do definicji klinicznie jawnego zespołu rozpadu guza nie należą:
1) niewydolność nerek;  2) duszność;  3) arytmie;  4) obrzęki;  5) drgawki.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych na szpiczaka mnogiego w odpowiednim stanie biologicznym (wiek, wydolność narządów) leczenie pierwotne powinno uwzględniać plan wykonania autotransplantacji komórek krwiotwórczych, dlatego też w leczeniu wstępnym nie należy stosować melfalanu. Wymienione twierdzenia są:

W przypadku rozpoznania przewlekłej białaczki limfocytowej u osoby wieku poniżej 60. r.ż. leczenie przeciwbiałaczkowe należy rozpocząć:
1) niezwłocznie, aby nie dopuścić do rozwoju powikłań choroby;
2) w przypadku występowania objawów systemowych;
3) jeżeli liczba płytek we krwi < 100 G/l;
4) jeżeli stężenie hemoglobiny < 10 g/dl;
5) jeżeli liczba limfocytów we krwi > 10 000 G/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do częstych przyczyn niedokrwistości u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową należą:

Definicja utajonego (laboratoryjnego) zespołu rozpadu guza (Laboratory Tumor Lysis Syndrome) obejmuje zmiany 2 lub więcej następujących parametrów w surowicy krwi w okresie od 3 dni przed do 7 dni po rozpoczęciu leczenia:
1) kwas moczowy ≥ 8 mg/dl lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
2) dehydrogenaza mleczanowa (LDH) > normy lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
3) potas ≥ 6.0 mmol/l lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
4) fosfor ≥ 1.45 mmol/l lub wzrost o 25% wartości wyjściowej;
5) wapń ≤ 1.75 mmol/l lub spadek o 25% wartości wyjściowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenia zespołu rozpadu guza z zastosowaniem intensywnego nawodnienia i podawania rasburykazy wymagają:

W przypadkach chłoniaka Hodgkina we wczesnym stadium zaawansowania (stopień I lub II) do czynników ryzyka nie należą:
1) masywna zmiana w śródpiersiu (M/T ≥ 0.35);
2) wiek ≥ 45 lat;
3) zajęcie 3 lub więcej okolic węzłowych;
4) OB > 30 mm (u chorych bez objawów systemowych);
5) LDH > normy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku chłoniaka Hodgkina we wczesnym stadium zaawansowania (stopień I lub II), w którym nie występują dodatkowe czynniki ryzyka, postępowaniem z wyboru jest zastosowanie:

Do niekorzystnych czynników predykcyjnych dla chemioterapii zaawansowanego/rozsianego raka pęcherza moczowego należą:

U chorych po cystektomii i nadpęcherzowym odprowadzeniu moczu z powodu raka pęcherza moczowego powinno się w ciągu pierwszego roku po leczeniu:

Celem hormonoterapii opóźnionej, którą stosuje się dopiero w chwili wystąpienia progresji raka prostaty jest:

Postać czerniaka typu LMM (lentigo maligna melanoma) charakteryzuje się następującymi cechami, z wyjątkiem tego, że:

Stosowanie w rozsianym czerniaku wielolekowych schematów z dakarbazyną zamiast monoterapii tym lekiem jest:

Cystektomia radykalna w przebiegu raka pęcherza moczowego u kobiet polega na wycięciu:

Wśród poniższych twierdzeń na temat chemioterapii przedoperacyjnej u chorych na mięsaki tkanek miękkich prawdziwe jest, że:

Gestageny bywają stosowane w dalszych rzutach leczenia hormonalnego u chorych na raka gruczołu krokowego. Do typowych objawów ubocznych nie należy:

Chora 65-letnia przebyła operację w szpitalu miejskim z powodu guza macicy. Przeprowadzono zabieg hysterektomii z obustronnym usunięciem przydatków. W badaniu histopatologicznym rozpoznano mięsaka typu endometrial stromal sarcoma. Chorą skierowano do konsultacji z ginekologiem-onkolgiem, który określił zaawansowanie choroby na stopień III. Postępowanie pooperacyjne obejmuje:

U chorego podejrzanego o raka gruczołu krokowego biopsja prostaty nie jest konieczna, gdy:

Chora 57-letnia z wywiadem w kierunku przewlekłej kamicy pęcherzyka żółciowego trafiła do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z powodu napadu bólowego pod prawym łukiem żebrowym po typowym błędzie dietetycznym. W trakcie udzielania chorej pomocy wykonano badanie ultrasonograficzne narządów jamy brzusznej, które potwierdziło obecność złogów w pęcherzyku żółciowym. Stwierdzono również obecność guza nerki lewej. Dalsza diagnostyka pozwoliła na postawienie klinicznego rozpoznania nowotworu nerki w stopniu zaawansowania III (T1,N1,M0). U chorej przeprowadzono radykalne leczenie chirurgiczne. Ocena histopatologiczna potwierdziła rozpoznanie raka jasnokomórkowego nerki lewej oraz jego wyjściowe zaawansowanie (guz średnicy 5 cm, ograniczony do miąższu nerki oraz pojedynczy przerzut do węzła chłonnego w sąsiedztwie górnego bieguna nerki). Chorą skierowano do konsultacji z onkologiem, który powinien zlecić:

Radykalna nefrektomia obejmuje usunięcie:

Prawdziwym twierdzeniem na temat raka nerki jest, że:

U chorej 16-letniej wykryto raka pęcherzyka żółtkowego w II stopniu zaawansowania według FIGO. Optymalnym postępowaniem jest:

Chory 59-letni z rozpoznaniem nowotworu podścieliska żołądka został poddany leczeniu operacyjnemu, po czym przez 14 miesięcy był poddany obserwacji. W badaniu kontrolnym stwierdzono przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych. Chory został ponownie poddany leczeniu operacyjnemu, ale zabieg okazał się nieradykalny. W tej sytuacji zastosowano imatynib w dawce 400mg/dz.
W badaniach kontrolnych stwierdzono remisję i kontynuowano leczenie przez 11 miesięcy, po czym stwierdzono progresję zmian węzłowych. Zdecydowano zwiększyć dawkę imatynibu do 800mg/dz. Uzyskano 5-miesięczną stabilizację choroby. W aktualnym badaniu KT jamy brzusznej stwierdzono nowe ogniska choroby pod postacią 3 zmian przerzutowych w wątrobie. Z uwagi na dobry stan ogólny chorego dalsze postępowanie powinno obejmować:

U 14-letniej dziewczynki z litym guzem jajnika najbardziej prawdopodobny jest:

Profilaktyczne usunięcie jajników u nosicielek mutacji genu BRCA1 zmniejsza ryzyko wystąpienia raka jajnika do wartości:

W przypadku chorej z rozpoznaniem ziarniszczaka najczulszym markerem do monitorowania efektu leczenia i obserwacji w trakcie obserwacji jest:

Spośród niżej wymienionych twierdzeń na temat wielkokomórkowego chłoniaka rozlanego z komórek B prawdziwe jest, że:

U 24-letniego mężczyzny rozpoznano klasyczną postać chłoniaka Hodgkina o typie stwardnienia guzkowego (NS), obejmującą węzły chłonne szyi po prawej stronie, śródpiersie i okołoaortalne węzły chłonne w jamie brzusznej. Rozmiary powiększonych węzłów chłonnych nie przekraczały 5 centymetrów, a szerokość śródpiersia nie przekraczała 1/3 wymiaru poprzecznego klatki piersiowej.
W badaniach dodatkowych stwierdzono ponadto niedokrwistość (poziom hemoglobiny < 10 g/dl) i hipoalbuminemię (3.5 g/dl). Spośród wymienionych niżej opcji terapeutycznych optymalna jest:

W przypadku otrzymania wyniku badania wycinka pobranego z szyjki macicy, który sugeruje obecność drobnokomórkowego raka, w celu potwierdzenia jego neuroendokrynnego charakteru należy wykonać dodatkowe badania immunohistochemiczne obecności:
1) CD 20;  2) synaptofizyny;  3) chromograniny;  4) CD 117;  5) desminy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Gemcytabina jest stosowana w leczeniu nowotworów kobiecego układu płciowego w dawkach:

Zaburzenia odżywiania w chorobie nowotworowej:
1) występują u blisko 75% chorych w przebiegu choroby i u części chorych wymagają leczenia farmakologicznego;
2) nie są poważnym problem, gdyż utrata wagi < 20% nie ma większego znaczenia klinicznego;
3) spowodowane są nie tylko brakiem apetytu, ale przede wszystkim złożonymi zaburzeniami metabolicznymi;
4) wymagają leczenia octanem megestrolu, który warto włączyć nawet w terminalnej fazie choroby;
5) wymagają zawsze skojarzonego leczenia octanem megestrolu i drobnocząsteczkową heparyną, która zapobiega ewentualnym powikłaniom zatorowo-zakrzepowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce rakowiaka nie jest przydatne oznaczenie:

U chorej na raka piersi podczas wlewu paklitakselu doszło do wynaczynienia. Należy zastosować:
1) zatrzymanie wlewu i zaaspirowanie;   4) zimne okłady;
2) usunięcie kaniuli;         5) miejscowo DMSO.
3) miejscowo hialuronidazę;
Prawidłowa odpowiedź to:

Hormonoterapia w raku gruczołu krokowego nie jest wskazana w przypadku:

W interpretacji wyników badań określających wydalanie z moczem i stężenie w surowicy katecholamin oraz ich metabolitów należy pamiętać, że na ich stężenie może wpływać:
1) przyjmowanie niektórych antybiotyków (np. tetracykliny, erytromycyny);
2) wykonywanie badań diagnostycznych z użyciem jodowych środków cieniujących;
3) stosowanie leków przeciwhistaminowych;
4) dieta (spożywanie w trakcie badania orzechów, bananów, czarnej herbaty, kawy i słodyczy zawierających wanilinę);
5) przyjmowanie niektórych leków przeciwdepresyjnych i przeciwpsychotycznych (np. inhibitorów MAO, imipraminy).
Prawidłowa odpowiedź to:

W skład klasyfikacji Child-Pugh wchodzi ocena:

U 68-letniej kobiety rozpoznano raka wątrobowokomórkowego. Guz ma średnicę 10 cm i zajmuje niemal cały prawy płat wątroby. Chora nie ma żadnych schorzeń współistniejących, a jej stan sprawności ogólnej jest dość dobry (PS1). Wartości badań laboratoryjnych są następujące: bilirubina w surowicy 3.5 mg/dl, albuminy 2.5 g/dl, czas protrombinowy 30 sekund. Chora ma wodobrzusze o niewielkim nasileniu. Właściwym postępowaniem jest zastosowanie:

Do uznanych czynników ryzyka zachorowania na raka szyjki macicy należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

U 60-letniej chorej na raka prawej piersi (T2N0) leczonej od 3 tygodni letrozolem i klodronianem z powodu pierwotnego rozsiewu do kości wystąpił nagły ból pleców, do którego po kilku godzinach dołączył się niedowład kończyn dolnych. Dotychczas chora była w dobrym stanie sprawności ogólnej, a badania obrazowe wykonane przed rozpoczęciem leczenia nie wykazały rozsiewu nowotworu do narządów miąższowych. W opisanej sytuacji:
1) nie czekając na wyniki badań diagnostycznych należy podać dużą dawkę glikokortykosteroidów (np. deksametazon 100 mg na dobę dożylnie);
2) należy natychmiast wykonać zdjęcie RTG kręgosłupa i jeżeli stwierdzi się w nim złamanie patologiczne trzonu kręgu, to miejscowym leczeniem z wyboru jest radioterapia;
3) istnieją wskazania do pilnego podania chemioterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące raka żołądka:
1) radioterapia uzupełniająca zastosowana po radykalnej resekcji raka w III stopniu zawansowania klinicznego wpływa na wydłużenie czasu przeżycia chorych;
2) wykonanie limfadenektomii D2 nie jest rutynowo zalecane;
3) leczenie przedoperacyjne chorych na zaawansowanego miejscowo raka żołądka może być stosowane tylko w ramach kontrolowanych prób klinicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do leczenia raka trzustki prawdziwe jest, że:
1) standardem chemioterapii w stadium zaawansowanym pozostaje monoterapia gemcytabiną, ponieważ nie wykazano dotychczas poprawy rokowania w następstwie dodania do gemcytabiny innego leku;
2) chemioterapia uzupełniająca może być stosowana wyłącznie w ramach kontrolowanych prób klinicznych;
3) monitorowane stężenia CA19.9 u chorych poddawanych paliatywnej chemioterapii nie jest zalecane w rutynowej praktyce klinicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W raku trzustki:
1) najlepszym badaniem oceniającym cechę T i N jest tomografia komputerowa;
2) choleangiopankreatografia rezonansu magnetycznego stanowi alternatywę dla endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej;
3) wystąpienie żółtaczki u chorego na raka trzustki świadczy o nieoperacyjności nowotworu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W raku brodawki Vatera:
1) wystąpienie żółtaczki zwykle świadczy o nieoperacyjności nowotworu;
2) rokowanie jest lepsze niż w raku trzustki;
3) stężenie CA19.9 jest ważnym czynnikiem rokowniczym.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30-letniej chorej rozpoznano gruczołowego raka szyjki macicy w stopniu zaawansowania IIB. Leczenie powinno polegać na zastosowaniu:

U 65-letniej chorej rozpoznano raka trzonu macicy w stopniu zaawansowania IIB. Leczenie powinno polegać na zastosowaniu:

W raku jajnika:
1) stwierdzenie obecności komórek nowotworowych w płynie z jamy otrzewnowej stanowi przeciwwskazanie do wykonania zabiegu operacyjnego;
2) badanie rezonansem magnetycznym stanowi wartościową metodę diagnostyczną i należy do standardu postępowania;
3) chore w IV stopniu zaawansowania klinicznego według FIGO mogą odnieść korzyść z wykonania zabiegu operacyjnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W raku jajnika:
1) stężenie CA125 jest podwyższone w chwili rozpoznania u około połowy chorych z III i IV stopniem zaawansowania;
2) ryzyko zachorowania jest większe u kobiet, które wcześniej były leczone z powodu raka piersi;
3) chemioterapia dootrzewnowa jest podobnie skuteczna jak leczenie dożylne, ale jakość życia chorych leczonych dootrzewnowo jest lepsza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Systemowe leczenie uzupełniające 33-letniej chorej na raka piersi o dodatnich receptorach estrogenowych i ujemnych receptorach HER2 nie jest wskazane, jeżeli:

W systemie oceny badań mammograficznych BIRADS 4 wskazuje na obecność:

Obserwacja po radykalnym leczeniu z powodu raka piersi:

Postępowaniem z wyboru w szyjnej lokalizacji raka przełyku jest:

Mediana całkowitego czasu przeżycia chorych na wątrobowo-komórkowego raka, którzy otrzymywali w ramach badania SHARP sorafenib lub placebo, wynosiła odpowiednio około:

Do nowotworów o malejącej zachorowalności należy:

W ostrym zespole rozpadu guza występuje:

Spośród wymienionych zależności między chłoniakiem i zakażeniem nieprawdziwa jest korelacja:

Kobieta 28-letnia, niepaląca, w ciągu ostatniego miesiąca zauważyła niebolesne powiększenie nadobojczykowego węzła chłonnego po stronie prawej o średnicy 3,5 cm. W morfologii krwi obwodowej, profilu biochemicznym (w tym LDH), rentgenografii klatki piersiowej i ultrasonografii jamy brzusznej nie stwierdzono odchyleń od normy. Najwłaściwszym postępowaniem diagnostycznym jest:

W odniesieniu do rekombinowanego, ludzkiego, aktywowanego białka C stosowanego w posocznicy obarczonej dużym ryzykiem zgonu prawdziwe jest, że:

Przerzuty w ośrodkowym układzie nerwowym:

Nowotworem, który najrzadziej spośród wymienionych daje przerzuty do ośrodkowego układu nerwowego jest:

Patomorfologicznymi czynnikami predykcyjnymi w raku piersi są:
1) wielkość guza pierwotnego;
2) liczba zajętych przerzutowo węzłów chłonnych;
3) stan receptorów steroidowych;
4) stan HER2;
5) histologiczny typ raka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocenę stopnia patologicznego zaawansowania nowotworu w systemie TNM po uprzedniej chemio- lub radioterapii oznacza się symbolem:

Stopień złośliwości histologicznej (G) określa się na podstawie:

Stopień złośliwości histologicznej w raku gruczołu krokowego wyraża się w klasyfikacji:

Histologiczny typ raka tarczycy, którego rozpoznanie powinno być wskazaniem do wykonania rodzinnego badania genetycznego w kierunku mutacji genu RET jest rak:

Współcześnie ocenę ekspresji białka EGFR dla celów kwalifikacji do leczenia stosuje się w raku:
1) piersi;  2) płuca;  3) jelita grubego;  4) tarczycy;  5) gruczołu krokowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocena stanu węzła wartowniczego ma obecnie praktyczne zastosowanie w postępowaniu leczniczym w:
1) raku piersi;  2) czerniaku skóry;  3) chłoniaku;  4) glejaku;  5) raku jajnika.
Prawidłowa odpowiedź to:

Określenie stopnia zaawansowania nowotworu w systemie TNM nie ma zastosowania w:
1) raku piersi;       4) drobnokomórkowym raku płuca;
2) raku brodawkowatym tarczycy;   5) czerniaku skóry.
3) chłoniaku nieziarniczym;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najbardziej istotną zmianę w nowej klasyfikacji potencjału emetogennego cytostatyków w zakresie grupy leków o najwyższym potencjale emetogennym stanowi dołączenie do niej:

Spośród wymienionych efektów hamowania szlaku sygnałowego kinazy tyrozynowej związanej z receptorem naskórkowego czynnika wzrostu po zastosowaniu cetuksymabu główną rolę w kojarzeniu tego leku z napromienianiem u chorych na raka narządów głowy i szyi, odgrywa:

Leczeniem z wyboru 18-letniego chorego z rdzeniakiem płodowym o średnicy 2 cm i umiejscowieniu obwodowym w prawej półkuli móżdżku jest:

Leczenie drobnokomórkowego raka płuca w stadium choroby ograniczonej metodą Turrisiego polega na zastosowaniu radioterapii:

Rokowanie w przypadku rozpoznania rakowiaka atypowego płuca jest dobre, ponieważ atypowy rakowiak charakteryzuje ekspresja synaptofizyny i chromograniny.

Skojarzone leczenie niedrobnokomórkowego raka płuca, polegające na zastosowaniu jednoczasowej radiochemioterapii w stosunku do leczenia sekwencyjnego wiąże się ze znamiennie wyższym ryzykiem powikłań pod postacią:
1) kardiotoksyczności;     4) mielotoksyczności;
2) pneumotoksyczności;     5) uszkodzenia rdzenia kręgowego.
3) zapalenia przełyku;
Prawidłowa odpowiedź to:

Lapatynib jest nowym lekiem stosowanym u chorych na zaawansowanego raka piersi, który:
1) hamuje aktywność przekazywania wewnątrzkomórkowego szlaku sygnału naskórkowego czynnika wzrostu HER-2;
2) jest aktywny w nowotworach z nadekspresją lub amplifikacją genu HER-2;
3) w chemioterapii II linii u chorych po wcześniejszym leczeniu trastuzumabem dodany do kapecytabiny znamiennie zwiększa udział remisji i wydłuża medianę czasu do progresji;
4) stosowany w monoterapii chorych na zaawansowanego raka piersi pozwala uzyskać 30% remisji;
5) związany jest z istotnie zwiększonym ryzykiem kardiotoksyczności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z nierozstrzygniętych zagadnień w leczeniu raka piersi jest kolejność chemioterapii w odniesieniu do zabiegu operacyjnego. Wyniki dotychczas przeprowadzonych badań klinicznych oraz metaanaliz pozwalają stwierdzić, że:

Spośród wymienionych metod pojęciu profilaktyki pierwotnej w onkologii odpowiadają:
1) badania obecności krwi utajonej w stolcu;
2) ograniczanie spożycia alkoholu;
3) aktywność fizyczna;
4) unikanie nadmiernej ekspozycji na promieniowanie słoneczne;
5) szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych twierdzeń dotyczących stosowania chemioterapii w ciąży i połogu prawdziwe jest, że:
1) chemioterapii nie można stosować w całym okresie ciąży;
2) większość uszkodzeń płodu związanych jest ze stosowaniem chemioterapii w okresie od 60. do 120. dnia ciąży, a w pozostałych okresach ciąży stosowanie chemioterapii jest względnie bezpieczne;
3) stosowanie chemioterapii w okresie embrio- i organogenezy związane jest z 20% ryzykiem uszkodzenia płodu;
4) najbardziej teratogenne działanie mają antybiotyki przeciwnowotworowe i alkaloidy roślinne;
5) karmienie piersią podczas stosowania chemioterapii jest przeciwwskazane, ponieważ większość leków dostaje się do mleka matki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych twierdzeń dotyczących wielkokomórkowego chłoniaka rozlanego z komórek B prawdziwe jest, że:

Najskuteczniejszym leczeniem pierwszej linii 70-letniego chorego na szpiczaka plazmocytowego jest:

Wśród wymienionych twierdzeń na temat osutki plamisto-grudkowej w przebiegu reakcji alergicznej na leki prawdziwe jest, że:

Zapalenie popromienne płuc:

Dolegliwością najczęściej pomijaną przez lekarzy u chorych na nowotwory jest:

W razie konieczności używania implantowanych zestawów do podawania leków (tzw. portów) należy:

Wzrastający poziom PSA w czasie leczenia hormonalnego u chorych na raka gruczołu krokowego bez dolegliwości powinien być przyczyną:

Meta-analiza 14 badań przeprowadzonych w latach 1966-2004 w USA i Europie potwierdziła zależność między zawodową ekspozycją kobiet na leki przeciwnowotworowe i:

Do czynników, które mogą wpływać na zwiększenie narażenia na leki cytotoksyczne zaliczamy:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat transportowania leków przeciwnowotworowych prawdziwe jest, że:

U chorych na glejeka wielopostaciowego, korzyść kliniczną z zastosowania temozolomidu w skojarzeniu z radioterapią obserwuje się w grupie osób, u których:

Wirus ludzkiego brodawczaka (HPV) stanowi istotny czynnik etiologiczny raka:

Translokacja t(11; 14) prowadząca do nadekspresji cykliny D1 jest charakterystycznym zaburzeniem molekularnym występującym w większości: