Egzamin PES / Onkologia kliniczna / wiosna 2008

Nieprawdziwe jest twierdzenie, że nowotwór podścieliskowy przewodu pokarmowego (GIST):

50-letni mężczyzna poddawany z powodu raka żołądka (T3N1M0) chemioterapii neoadiuwantową (epirubicyna + cisplatyna + fluorouracyl) zgłosił się planowo w celu zastosowania kolejnego (3) cyklu. Przy przyjęciu stwierdzono bladość skóry, tętno 108/min., RR 115/70, per rectum smolisty stolec. Morfologia krwi ujawniła: Ht- 26%, Hb-8,7 g/dl, E-4,22 G/l, liczba płytek krwi i leukocytów wraz z rozmazem w normie. Lekarz onkolog powinien:

33-letnia kobieta, dotychczas zdrowa, została przyjęta do oddziału onkologicznego z powodu wykrycia badaniem KT w głowie trzustki guza o średnicy 1,5 cm (bez innych nieprawidłowości). Na podstawie badania podmiotowego ustalono, że u chorej występowały stany pobudzenia ruchowego, zaburzeń widzenia i zaburzeń świadomości oraz brak miesiączki i epizody mlekotoku. W wykonanych EKG, KT głowy i RTG klatki piersiowej nie znaleziono nieprawidłowości. Wyniki badań biochemicznych z krwi wypadły następująco: glikemia 31 mg/dl, stężenie wapnia całkowitego 4 mmol/l, stężenie fosforanów 0,5 mmol/l. W czasie pobytu w oddziale chora straciła przytomność i wystąpiły drgawki, które ustąpiły po zastosowaniu wlewu z 10% glukozy. Prowadzący lekarz onkolog podejrzewa:

Schemat chemioterapii guza Klatskina powinien zawierać:

67-letnia kobieta ze świeżo wykrytym rakiem pęcherzyka żółciowego została przywieziona do szpitala z powodu silnego, piekącego bólu w nadbrzuszu i prawym podżebrzu z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami. Ból trwał przez ponad 1 godzinę i towarzyszył mu niepokój raz duszność. Chora przed przybyciem do szpitala przyjęła kolejno polopirynę, pyralginę z papaweryną i ketoprofen bez istotnej poprawy. W chwili przyjęcia ciśnienie tętnicze wynosiło 180/105 mm Hg i tętno 112/min, natomiast badanie EKG
(z szybkością przesuwu taśmy 25 mm/sek. i cechą 10 mm) uwidoczniło: uniesienie odcinka ST > 0,2 mV i obecność załamka Q o amplitudzie > 25% załamka R w odprowadzeniach II, III i aVF oraz głębokie ujemne załamki T w odprowadzeniach I, aVL i V₁-V₄. Należy rozpoznać/zastosować:

Zarodkowe mutacje genu CDH1 (koduje białko E-kadherynę) zwiększają ryzyko zachorowania na raka żołądka w młodym wieku.
W związku z tym, w profilaktyce tego zachorowania opcją z wyboru jest:

Cukrzycę u chorego na raka trzustki należy rozpoznać, jeżeli:

Szpitalne zapalenie płuc (SZP):
1) występuje po 48 godzinach od chwili przyjęcia do szpitala;
2) jest stanem, w którym najczęstszymi przyczynami w ciągu pierwszych 4 dni hospitalizacji są Haemophilus influenze i Streptococcus penumonie;
3) jest stanem, w którym najczęstszymi patogenami po 5 dniach hospitalizacji stają się Pseudomonas aeruginosa, E. coli i metycylinooporny Staphylococcus aureus;
4) jest stanem, w którym neutropenia jest czynnikiem ryzyka;
5) jest stanem, w którym żywienie pozajelitowe sprzyja jego wystąpieniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta 65-letnia w stanie sprawności PS0 została poddana laparoskopowej cholecystektomii z powodu kamicy. W badaniu histopatologicznym, oprócz przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego, przypadkowo stwierdzono raka o zaawansowaniu pT2.
W wykonanej planowo KT jamy brzusznej nie znaleziono nieprawidłowości. Prawidłowe postępowanie powinno polegać na:

Badania przesiewowe (skryningowe) u osób palących mają podstawowe znaczenie we wczesnym wykrywaniu raka płuca, ponieważ ich wykonywanie pozwala zmniejszyć odsetek zgonów z powodu raka płuca.

Rokowanie w przypadku rozpoznania rakowiaka atypowego płuca jest dobre, ponieważ atypowy rakowiak charakteryzuje ekspresja synaptofizyny i chromograniny.

Zalecanym schematem uzupełniającej chemioterapii po radykalnym leczeniu chirurgicznym niedrobnokomórkowego raka płuca jest:

Leczenie drobnokomórkowego raka płuca w stadium choroby ograniczonej metodą Turrisiego polega na zastosowaniu radioterapii:

Mediana przeżycia chorych z rozpoznaniem złośliwego międzybłoniaka opłucnej (typ nabłonkowaty) po radykalnym leczeniu wynosi około:

U 38-letniej chorej na raka piersi prawej (pT2pN2M0, G3, HER-2 /+3/, ER/-/ i PgR /-/) leczonej pierwotnie radykalnie (mastektomia, 4 cykle chemioterapii z udziałem antracyklin, radioterapia uzupełniająca) po dwóch latach od zakończenia leczenia doszło do rozsiewu (przerzuty w wątrobie, limfangioza oraz wysięk nowotworowy w obu jamach opłucnowych). W badaniach laboratoryjnych stwierdzono prawidłowe wskaźniki czynności szpiku, nerek i wątroby. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca wyniosła 75% w badaniu ECHO. Klinicznie stwierdzono nasiloną duszność, nie ustępująca po pleurocentezie i ewakuacji płynu wysiękowego. Spośród przedstawionych możliwości leczenia przeciwwskazane u chorej jest:
1) trastuzumab w skojarzeniu z cisplatyną;
2) trastuzumab w skojarzeniu z antracyklinami;
3) chemioterapia oparta o antracykliny;
4) chemioterapia oparta o taksoidy;
5) chemioterapia oparta o winorelbinę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z przeciwwskazań do stosowania kapecytabiny jest wartość klirensu kreatyniny < 30 ml/min, ponieważ:

U 40-letniej kobiety z nieobciążonym wywiadem rodzinnym w przesiewowym badaniu mammograficznym stwierdzono spikularny guzek wielkości 12 mm, w ocenie BIRADS (Breast Imaging Reporting and Data System) sklasyfikowany jako 5. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono patologii w obu piersiach, regionalne węzły chłonne nie były powiększone. Badanie cytologiczne materiału pobranego drogą cienkoigłowej biopsji nie ujawniło komórek nowotworowych. Prawidłowym postępowaniem jest:

Wskazaniem do stosowania bewacyzumabu u chorych na raka piersi jest:

Dla chorego na nasieniaka jądra w stopniu zaawansowania IB (T2N0M0), u którego po orchiektomii poziomy AFP i beta-HCG wynoszą odpowiednio 2,9 jm i 53 jm, najbardziej uzasadnionym postępowaniem jest:
1) napromienianie węzłów chłonnych okołoaortalnych i miednicznych po stronie zmiany pierwotnej;
2) obserwacja;
3) chemioterapia (2 cykle karboplatyny w monoterapii);
4) chemioterapia (2 cykle etopzydu z cisplatyną lub etopozydu z cisplatyną i bleomycyną);
5) limfadenektomia zaotrzewnowa, pod warunkiem powrotu do normy stężenia markerów (AFP i beta-HCG).
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat uzupełniającej hormonoterapii anastrozolem u chorych na wczesnego raka piersi nieprawdziwe jest, że:

Chemioterapia neoadiuwantowa (przed planowanym zabiegiem metastazektomii) u chorych na raka jelita grubego z przerzutami w wątrobie, których wycięcie jest możliwe:

Wskazań do stosowania w monoterapii nie ma:

Wskazania i zalecenia do stosowania rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny w onkologii nie obejmują:
1) leczenia niedokrwistości u chorych na nowotwory po zakończeniu chemioterapii;
2) leczenia niedokrwistości u chorych na nowotwory poddawanych chemioterapii ze stężeniem Hb ≤ 10g/dl;
3) prowadzenia leczenia do uzyskania stężenia Hb 15 g/dl u mężczyzn i 14 g/dl u kobiet;
4) profilaktyki niedokrwistości u chorych napromienianych;
5) prowadzenia leczenia do uzyskania stężenia Hb 12 g/dl.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 54-letniego chorego z rozpoznaniem raka gruczołu krokowego (cT1bN0M0) w wywiadzie stwierdzono zatorowość płucną i zawał mięśnia sercowego. Przeprowadzono zabieg radykalnej prostatektomii. W badaniu histopatologicznym potwierdzono obecność nowotworu o wysokiej złośliwości (wskaźnik Gleasona 8), brak nacieku poza gruczołem, „ujemne” marginesy histologiczne.
Po zabiegu stężenie PSA wynosiło < 0,2 ng/ml. Prawidłowym postępowaniem po operacji jest:

U 74-letniego chorego z rozpoznaniem raka gruczołu krokowego w IV stopniu zaawansowania z mnogimi przerzutami w kościach uzyskano odpowiedź biochemiczną po orchiektomii, natomiast nadal utrzymywały się nasilone dolegliwości bólowe mimo stosowania analgetyków. Prawidłowym postępowaniem jest:

U 64-letniej chorej na raka piersi w IV stopniu zaawansowania z przerzutami w kościach, wątrobie oraz ośrodkowym układzie nerwowym (napromienianymi z efektem przed 3-miesiącami) po podaniu kolejnego cyklu chemioterapii paliatywnej wystąpiły nudności i wymioty oraz zażółcenie powłok. Spośród wymienionych badań nie ma zastosowania w diagnostyce wymienionych objawów:

Kwas zoledronowy:

Spośród wymienionych, drobnocząsteczkowymi inhibitorami kinaz tyrozynowych są:

Spośród wymienionych twierdzeń prawdziwe jest, że:

Po leczeniu chorych na nienasieniaki schemat badań kontrolnych powinien obejmować:

W leczeniu zaawansowanego raka pęcherza moczowego stosuje się następujące leki, z wyjątkiem:

Pracownicy narażeni na niebezpieczny kontakt z lekami przeciwnowotworowymi to:

Nadzór medyczny nad osobami narażonymi na kontakt zawodowy z lekami przeciwnowotworowymi powinien obejmować wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Białka stymulujące erytropoezę nie powinny być stosowane u chorych na nowotwory, którzy nie otrzymują chemioterapii, ponieważ w takiej sytuacji występuje zwiększone ryzyko powikłań zakrzepowych oraz krótsze przeżycie w porównaniu z chorymi nie otrzymującymi tych białek.

Chora 38-letnia, pielęgniarka zabiegowa, zauważyła przed kilkoma miesiącami niebolesny węzeł chłonny wielkości około 1 cm w prawym dole nadobojczykowym. Obecnie zauważyła podobny węzeł po stronie lewej i z tego powodu wykonała podstawowe badania. Nie ma dolegliwości, dotychczas nie chorowała. Pali 15 papierosów dziennie od 20 lat. Badanie KT klatki piersiowej wykazało guz śródpiersia przedniego górnego wielkości 7 cm oraz obustronne węzły nadobojczykowe. Morfologia krwi - poza obniżoną zawartością limfocytów (800/µl) jest prawidłowa. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest w tym przypadku:

Lekiem, który w 2007 roku zarejestrowano w Europie do stosowania w leczeniu pierwszej linii chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową jest:

Wdrożenie immunochemioterapii (przeciwciało anty-CD20 + chemioterapia wg schematu CHOP) do leczenia chorych na chłoniaki rozlane z dużych komórek B spowodowało istotną poprawę rokowania u tych chorych, ponieważ 4-letnie przeżycie całkowite przekracza 50% nawet w przypadkach z licznymi niepomyślnymi czynnikami rokowniczymi.

Do leków o wysokiej aktywności w leczeniu chorych na pierwotne chłoniaki skórne z komórek T należą:
1) kortykosteroidy;       4) doksorubicyna;
2) rituksymab;       5) trastuzumab.
3) beksaroten;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków cytotoksycznych, które najczęściej wywołują biegunkę należą:
1) topotekan;  2) mitoksantron;  3) fluorouracyl;  4) cisplatyna;  5) paklitaksel.
Prawidłowa odpowiedź to:

Trastuzumab zastosowany w skojarzeniu z chemioterapią w leczeniu chorych na uogólnionego raka piersi, którego komórki wykazują nadekspresję HER2, powoduje w porównaniu do stosowania w tej samej grupie chorych jedynie chemioterapii:

Kardiotoksyczność trastuzumabu:
1) w większości przypadków jest nieodwracalna;
2) typowo jest związana z martwicą komórek mięśnia sercowego;
3) jest niezależna od podanej dawki kumulacyjnej;
4) w większości przypadków jest odwracalna;
5) jest zależna od podanej dawki kumulacyjnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynniki predykcyjne określają:

Receptor HER2:
1) w prawidłowych komórkach gruczołu piersiowego nie występuje;
2) wykazuje nadekspresję w około 20% inwazyjnych raków piersi;
3) jest stwierdzany w niewielkich ilościach w prawidłowych komórkach gruczołu piersiowego;
4) łączy się z ligandami, którymi są neureguliny;
5) nie posiada określonego ligandu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocena obiektywnej odpowiedzi według skali RECIST zakłada pomiar:

Frakcja wzrostu nowotworu oznacza odsetek komórek:

Spośród wymienionych twierdzeń prawdziwe jest, że:
1) kapecytabina jest ostatecznie aktywowana w guzie nowotworowym;
2) fluorouracyl dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego;
3) istnieje krzyżowa oporność między oksaliplatyną i cisplatyną;
4) temozolomid należy do grupy antymetabolitów;
5) winorelbina hamuje depolimeryzację mikrotubuli.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hiperkalcemia:

Stopień klinicznej złośliwości według skali Blooma-Richardsona określany jest na podstawie pomiaru:
1) stopnia zróżnicowania jąder komórkowych;
2) odsetka komórek w fazie S;
3) zdolności do tworzenia struktur cewkowatych;
4) zawartości komponentu przedinwazyjnego;
5) liczby mitoz w polu widzenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rokowanie w czerniaku skóry zależy przede wszystkim od:

Istnieje kilka postaci klinicznych czerniaka skóry. Jedna z nich, wywodzącą się z plamy soczewicowatej (lentigo maligna melanoma, LMM) charakteryzuje się następującymi cechami, z wyjątkiem:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat chemioterapii mięsaków tkanek miękkich prawdziwe jest, że:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego (GIST) nieprawdziwe jest, że:

U chorej 48-letniej z rozpoznaniem raka nerkowokomórkowego przeprowadzono radykalną nefrektomię. W oparciu o czynniki kliniczne
i histologiczne ustalono, że chora należy do grupy wysokiego ryzyka. Spośród wymienionych niżej czynników o zaklasyfikowaniu chorej do grupy o złym rokowaniu przesądziło:

U chorej lat 48 na raka nerkowokomórkowego przeprowadzono radykalne leczenie operacyjne. Opierając się o elementy kliniczne jak i histologiczne ustalono, że chora należy do grupy wysokiego ryzyka i chorą objęto programem aktywnych kontroli. W trakcie jednej z kontroli wykryto podejrzane, obustronne zmiany w płucach. Wykonane badanie tomograficzne potwierdziło obecność monetarnych przerzutów. U chorej podjęto terapię interferonem alfa 2b. Po 3 miesiącach stwierdzono częściową remisję i kontynuowano leczenie przez kolejne 5 tygodni, kiedy stwierdzono pojawienie się nowych ognisk przerzutowych (węzły chłonne w terenie jamy brzusznej).
Z uwagi na dobry stan ogólny chorej, zachowaną wydolność narządową podjęto decyzję o zastosowaniu terapii ukierunkowanej molekularnie. Chorej zaproponowano:

59-letni chory na nowotwór podścieliskowy (GIST) o umiejscowieniu w obrębie żołądka został poddany chirurgicznemu leczeniu, a następnie pozostawał w obserwacji przez 14 miesięcy. W badaniu kontrolnym stwierdzono przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych. Chory został ponownie poddany chirurgicznemu leczeniu, ale zabieg okazał się nieradykalny. W tej sytuacji zastosowano imatynib w dobowej dawce 400 mg. W badaniach kontrolnych stwierdzono remisję i kontynuowano leczenie łącznie przez 11 miesięcy, kiedy stwierdzono progresję zmian węzłowych. Zwiększono dobową dawkę imatynibu do 800 mg i uzyskano 5-miesięczną stabilizację choroby. W badaniu KT jamy brzusznej stwierdzono nowe ogniska choroby pod postacią 3 zmian przerzutowych w wątrobie. Z uwagi na dobry stan ogólny chorego podjęto decyzję o stosowaniu:

Chory 68-letni (stan sprawności - 60 w skali Karnofsky’go) z silnymi dolegliwościami bólowymi w dole brzucha oraz w okolicy piersiowo-lędźwiowej kręgosłupa oraz postępującą utratą masy ciała trafił do konsultacji onkologicznej z powodu podejrzenia raka pęcherza moczowego. Przeprowadzona diagnostyka wykazała obecność rozległego nacieku pęcherza moczowego, co potwierdzono badaniem histopatologicznym wycinków pobranych drogą cystoskopii, a także zmian przerzutowych w kręgosłupie. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono anemię, wysoką aktywność fosfatazy alkalicznej oraz obecność infekcji w drogach moczowych. Pomimo uzyskania nieznacznej poprawy leczeniem objawowym odstąpiono od chemioterapii paliatywnej. Spośród wymienionych czynników niekorzystne znaczenie predykcyjne dla chemioterapii, mogące mieć wpływ na decyzję, ma:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat chemioterapii stosownej u chorych z zaawansowanymi/ rozsianymi mięsakami tkanek miękkich nieprawdziwe jest, że:

Gestageny bywają stosowane w dalszych rzutach leczenia hormonalnego u chorych na raka gruczołu krokowego. Do typowych objawów niepożądanych nie należy:

Zapalenie popromienne płuc:

Największe znaczenie w przeciwdziałaniu wystąpieniu u chorego na nowotwór zespołu wyniszczenia, ma:

W razie konieczności używania implantowanych zestawów do podawania leków (tzw. portów) należy:

Hipoglikemia występuje u około 20% chorych na:

58-letni chory na raka jelita grubego zgłosił się w celu kwalifikacji do podania II cyklu chemioterapii uzupełniającej (wg LF1). Przedstawił wyniki badań krwi - aktualne (prawidłowe) oraz wykonane przed 14 dniami (neutropenia 0,8 x 10⁹/L). Chory jest w dobrym stanie ogólnym, nie zgłasza żadnych skarg obecnie, jak również nie występowały jakiekolwiek dolegliwości w czasie całego
4-tygodniowego okresu od podania I cyklu chemioterapii. Należy zlecić:

W leczeniu chorych na nowotwory, u których występuje niedokrwistość typu choroby przewlekłej - (ang. anemia of chronic disease), stosuje się erytropoetynę. Najlepsze wyniki tego leczenia wspomagającego (odsetek odpowiedzi około 75%) uzyskuje się u chorych na:

U 67-letniej chorej na raka jelita grubego, znajdującej się w bardzo dobrym stanie ogólnym, u której nie wykonano kolonoskopii przed radykalnym leczeniem operacyjnym, należy wykonać wspomniane badanie:

U 77-letniego chorego na raka jelita grubego, znajdującego się w średnim stanie ogólnym (WHO PS 2/3), uprzednio nie leczonego, jako chemioterapię paliatywną I linii należy zastosować:

Schemat chemioterapii FOLFOX jest stosowany standardowo u chorych na raka jelita grubego znajdujących się w dobrym stanie ogólnym (WHO PS 0-1) w ramach:

U chorych na raka jelita grubego korzystny efekt skojarzonego leczenia cetyksumabem i irynotekanem dotyczy:

U 45-letniego chorego na nowotwór z współistniejącą niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 35ml/min) konieczna jest antybiotykoterapia. W opisanej sytuacji należy zastosować:

Objaw Homansa to:

Przeciwwskazaniem do bronchoskopii diagnostycznej jest/są:

Do objawów podmiotowych zatorowości płucnej (ZP) należy/należą:

Typowy obraz krwinek czerwonych w krwi obwodowej u chorego na niedokrwistość chorób przewlekłych to:

Prawidłowym połączeniem „lek - nadwrażliwość” jest/są spośród wymienionych:

Nieprawidłowym skojarzeniem „lek - zaburzenie hemostazy” jest spośród wymienionych:

Odczyn białaczkowy może towarzyszyć:

Przyczyną niedokrwistości z niedoboru kwasu foliowego jest/są:

Następujące zaburzenia występują w zespole hiperkalcemicznym, z wyjątkiem:

Monocytoza może wystąpić w przebiegu:

Chorą 47-letnią operowano z powodu guza jajnika. W trakcie operacji usunięto guz jajnika lewego i w wyniku histopatologicznego badania doraźnego rozpoznano cystadenoma proliferans ovarii sinistrii. Chorej wycięto macicę w pozostałymi przydatkami oraz sieć większą. (1) Czy zastosowane postępowanie było optymalne? (2) Jeżeli nie było właściwe, to co należy zastosować?

U 25-letniej kobiety wartość markera Ca 125 wyniosła 80 j/ml. W oznaczeniu po 21 dniach stężenie wyniosło 123 i/ml. Spośród niżej wymienionych przyczyną odpowiedzialną za taką wartość markera nie może być:

W przypadku rozpoznania nawrotu mięsaka podścieliskowego macicy o niskiej aktywności mitotycznej pod postacią guzków w obu płucach leczeniem z wyboru jest zastosowanie:

W przypadku nawrotu ziarniszczaka pod postacią pojedynczego guza w miednicy małej, optymalnym sposobem postępowania jest:

Rak jajnika platynooporny oznacza, że nawrót choroby wystąpił w stosunku do zakończeniu leczenia I linii:

Rutynowym wskazaniem do podania granulocytarnego czynnika wzrostu jest:

U 50-letniego mężczyzny w badaniu mielogramu znaleziono: 80% blastów, 4% erytroblastów, 1% mielocytów, 3% metamielocytów, 5% neutrocytów, 7% limfocytów. Immunofenotyp komórek blastycznych był następujący: CD2^-, CD10⁺, CD13^-, CD19⁺, CD33^-, CD34⁺. W badaniu cytogenetycznym stwierdzono obecność chromosomu Filadelfia (Ph+), powstałego w wyniku t(9;21). Na podstawie opisu najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem (1) i optymalnym postępowaniem (2) jest:

Do charakterystycznych cech przewlekłej białaczki limfocytowej/chłoniaka z małych limfocytów (CLL/SLL) należą:

U 55-letniej kobiety stwierdzono splenomegalię, a badania obrazowe ujawniły powiększenie węzłów chłonnych wnęki wątroby.
W trepanobiopsji szpiku kostnego stwierdzono infiltrację komórkami chłoniakowymi w stopniu 20% o fenotypie komórek strefy brzeżnej (marginal zone). W morfologii krwi obwodowej stwierdzono małopłytkowość (120 G/l) i niedokrwistość (hemoglobina
10.5 g/dl). Spośród wymienionych możliwości terapeutycznych optymalna w takim przypadku jest:

Stosowanie w ramach radykalnego leczenia jednoczesnej radiochemioterapii w skojarzeniu z cetuksymabem dotyczy:

Spośród wymienionych efektów hamowania szlaku sygnałowego kinazy tyrozynowej związanej z receptorem naskórkowego czynnika wzrostu po zastosowaniu cetuksymabu, główną rolę w kojarzeniu tego leku z napromienianiem u chorych na raka narządów głowy i szyi odgrywa:

U 58-letniego mężczyzny rozpoznano płaskonabłonkowego raka krtani. W badaniu przedmiotowym naciek zajmował obustronnie struktury głośni, przechodził na kieszonkę krtaniową i powodował unieruchomienie prawej struny głosowej. W badaniu KT stwierdzono naciekanie całej grubości chrząstki tarczowatej. Węzły chłonne nie były powiększone. Leczeniem z wyboru w przedstawionym przypadku jest:

U 72-letniego chorego z pierwotnym rozpoznaniem płaskonabłonkowego raka języka (stopień złośliwości G2) po leczeniu chirurgicznym i uzupełniającej radioterapii wystąpił nawrót miejscowy. W badaniu przedmiotowym stwierdzono stopień sprawności
3 wg WHO, a obrębie jamy ustnej rozległy naciek przechodzący na żuchwę. W badaniu RTG potwierdzono destrukcję żuchwy. Jedyną dolegliwość chorego stanowią umiarkowane bóle kontrolowane tramadolem i postępująca utrata masy ciała. Przypadek uznano za nie kwalifikujący się do ratującej chirurgii. Postępowaniem z wyboru w tej sytuacji klinicznej jest:

Napromienianie osi mózgowo-rdzeniowej jest konieczne w przypadku:

W badaniu KT mózgu stwierdzono dobrze odgraniczony guz zewnątrzmózgowy przylegający do opony twardej, jednorodnie wzmacniający się po podaniu kontrastu. Prawdopodobnym utkaniem histologicznym nowotworu jest:

W przypadku glejaków naciekających (G2):

W raku przełyku chemioradioterapia jest:

Wskazaniem do przedoperacyjnej radioterapii chorych na raka odbytnicy jest:

Spośród wymienionych metod, pojęciu profilaktyki pierwotnej w onkologii odpowiadają:
1) badania obecności krwi utajonej w stolcu;
2) ograniczanie spożycia alkoholu;
3) aktywność fizyczna;
4) unikanie nadmiernej ekspozycji na promieniowanie słoneczne;
5) szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z nierozstrzygniętych zagadnień w leczeniu raka piersi jest kolejność chemioterapii w odniesieniu do zabiegu operacyjnego. Wyniki dotychczas przeprowadzonych badań klinicznych oraz metaanaliz pozwalają stwierdzić, że:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat profilaktyki raka płuca prawdą jest, że:
1) badania przesiewowe w kierunku raka płuca przy użyciu radiografii i badania cytologicznego pozwalają wcześniej wykryć nowotwór i zmniejszyć związaną z tym umieralność;
2) badania przesiewowe pozwalają jedynie wcześniej wykryć nowotwór, ale nie mają wpływu na umieralność;
3) jedynie badania przesiewowe przy użyciu spiralnej tomografii komputerowej pozwalają zmniejszyć umieralność związaną z rakiem płuca;
4) skuteczną metodą pozwalająca zmniejszyć ryzyko raka płuca jest profilaktyka farmakologiczna z zastosowaniem retinoidów i witaminy E;
5) profilaktyka farmakologiczna jest skuteczna wyłącznie w grupie osób nałogowo palących papierosy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych twierdzeń dotyczących stosowania chemioterapii w ciąży i połogu prawdziwe jest, że:
1) chemioterapii nie można stosować w całym okresie ciąży;
2) większość uszkodzeń płodu związanych jest ze stosowaniem chemioterapii w okresie od 60. do 120. dnia ciąży, a w pozostałych okresach ciąży stosowanie chemioterapii jest względnie bezpieczne;
3) stosowanie chemioterapii w okresie embrio- i organogenezy związane jest z 20% ryzykiem uszkodzenia płodu;
4) najbardziej teratogenne działanie mają antybiotyki przeciwnowotworowe i alkaloidy roślinne;
5) karmienie piersią podczas stosowania chemioterapii jest przeciwwskazane, ponieważ większość leków dostaje się do mleka matki.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 49-letniej chorej w badaniu RTG klatki piersiowej stwierdzono położony obwodowo guz o średnicy 3 cm w górnym płacie lewego płuca z poszerzeniem wnęki lewego płuca. W badaniu fiberoskopowym nie udało się dotrzeć do zajętego odcinka oskrzela. Na podstawie biopsji przez ścianę klatki piersiowej ustalono rozpoznanie gruczolakoraka. W badaniu KT klatki piersiowej węzły chłonne śródpiersia nie przekraczają średnicy 1,3 cm. Stan ogólny chorej jest dobry (PS 0), FEV₁ wynosi 2100 ml. W opisanej sytuacji:
1) leczeniem z wyboru jest niezwłoczna resekcja miąższu płucnego, ale leczenie chirurgiczne jest niemożliwe z uwagi na niską wartość FEV₁;
2) przed podjęciem decyzji dotyczącej ewentualnej resekcji konieczne jest wykonanie mediastinoskopii;
3) z uwagi na podejrzenie zajęcia węzłów wnęki należy zastosować przedoperacyjną chemioterapię;
4) w przypadku potwierdzenia cechy N1 w badaniu pooperacyjnym celowe jest zastosowanie pooperacyjnej chemioterapii;
5) w przypadku potwierdzenia cechy N1 w badaniu pooperacyjnym celowe jest zastosowanie pooperacyjnej radioterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 60-letniego chorego rozpoznano guz nosowej części gardła z naciekaniem części ustnej. W badaniu klinicznym stwierdza się obecność obustronnie powiększonych węzłów chłonnych na szyi, osiągających w największym wymiarze 4 cm. W badaniu histopatologicznym wycinka ustalono rozpoznanie raka nierogowaciejącego (grupa II wg WHO). W opisanej sytuacji:
1) dotychczas stwierdzony stan zaawansowania klinicznego choroby można określić jako T2N2 (stopień III);
2) ostateczny stopień zaawansowania klinicznego wymaga wykonania uzupełniających badań diagnostycznych (KT lub MR twarzoczaszki, biopsja cienkoigłowa powiększonych węzłów chłonnych, RTG klatki piersiowej, USG jamy brzusznej);
3) jeśli ww. badania nie wykażą ognisk rozsiewu krwiopochodnego, to leczeniem z wyboru jest radykalna chemioradioterapia;
4) z uwagi na łatwość podania, względnie małą toksyczność i właściwości promieniouczulające, preferowanym lekiem cytotoksycznym w skojarzeniu z radioterapią jest karboplatyna;
5) jeśli po chemioradioterapii nie uzyska się całkowitej regresji w obrębie węzłów chłonnych szyi, to należy je usunąć chirurgicznie w ciągu 4-6 tygodni.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 63-letniej chorej od kilku miesięcy występują upławy i krwawienia z dróg rodnych, w ostatnim okresie obfite. W ginekologicznym badaniu dwuręcznym stwierdzono naciek nowotworowy szyjki macicy przechodzący na sklepienie górne pochwy i naciekający na lewe przymacicze, ale nie dochodzący do ściany miednicy mniejszej. W badaniu histopatologicznym wycinka rozpoznano raka płaskonabłonkowego. Wyniki badań dodatkowych są w normie, oprócz umiarkowanej niedokrwistości (Hb 9,8 g/dL). W tej sytuacji:
1) nowotwór jest w IIIA stopniu zaawansowania klinicznego choroby;
2) leczeniem z wyboru jest równoczesna chemioradioterapia zawierająca skojarzenie cisplatyny i hydroksymocznika;
3) przed rozpoczęciem leczenia wskazane jest zastosowanie rekombinowanej erytropoetyny w celu wyrównania niedokrwistości;
4) w przypadku znaczącej regresji guza po napromienianiu należy wykonać doszczętny zabieg operacyjny;
5) po zakończeniu leczenia miejscowego należy podać 3-4 cykle uzupełniającej chemioterapii zawierającej cisplatynę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do nowotworów neuroendokrynnych płuca należą:
1) rak płaskonabłonkowy;     4) rakowiak atypowy;
2) nowotwór typu hamartoma;   5) rak gruczołowy typu carcinoma
3) rak drobnokomórkowy;     bronchioalveolare.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nowotworami, dla których charakterystyczne jest występowanie przerzutów w kościach są:
1) rak nerki;         4) rak brodawkowaty tarczycy;
2) rak pęcherzykowo-oskrzelikowy;   5) rak gruczołu krokowego.
3) rak pęcherzykowy tarczycy;
Prawidłowa odpowiedź to:

System Bethesda w cytologii klinicznej stosowany jest w:

W zespole Li-Fraumeni oprócz raka piersi często występują:
1) białaczki;               4) chłoniaki;
2) gruczolakorak płuca;           5) rak brodawkowaty
3) nowotwory ośrodkowego układu nerwowego;    tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do podstawowych czynników prognostycznych w raku jelita grubego należą:
1) wielkość guza;         4) stan lokalnych węzłów
2) zaawansowanie miejscowe (pT);      chłonnych (pN);
3) przedoperacyjny poziom CEA w surowicy;   5) wiek.
Prawidłowa odpowiedź to:

W nowotworach podścieliska układu pokarmowego (GIST) w celu określenia potencjalnej złośliwości nowotworu uwzględnia się:
1) wielkość guza;         4) morfologię komórek
2) wiek chorego;          nowotworowych;
3) liczbę figur podziału mitotycznego;    5) dodatni odczyn na CD 117.
Prawidłowa odpowiedź to:

Celem nadrzędnym badań przesiewowych w kierunku raka piersi jest:

Rezonans magnetyczny jest metodą zalecaną w diagnostyce raka piersi:

Według obowiązującej klasyfikacji klinicznej TNM raka piersi cecha N3 oznacza:

Stosowanymi w praktyce klinicznej czynnikami predykcyjnymi w odniesieniu do raka piersi są:

Do grupy niskiego ryzyka nawrotu raka piersi zaliczysz chorych:

U chorych na glejeka wielopostaciowego, korzyść kliniczną z zastosowania temozolomidu w skojarzeniu z radioterapią obserwuje się w grupie osób, u których:

Wirus ludzkiego brodawczaka (HPV) stanowi istotny czynnik etiologiczny raków:

47-letnia chora na rozsianego raka jelita grubego otrzymała chemioterapię z udziałem irynotekanu i 5-fluorouracylu z folinianem wapnia w dawkach należnych. W czasie pierwszego cyklu chemioterapii zaobserwowano trwającą 9 dni neutropenię IV stopnia. Czynnikiem genetycznym, mającym związek z ryzykiem neutropenii u tej chorej, może być:

Translokacja t(11; 14) prowadząca do nadekspresji cykliny D1 jest charakterystycznym zaburzeniem molekularnym występującym w większości:

Nadmierna waskularyzacja w raku jasnokomórkowym nerki jest konsekwencją: